4 Lessons in Creativity | Julie Burstein | TED Talks

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Μετάφραση: Athena Balopoulou Επιμέλεια: Diona Moustri

On my desk in my office, I keep a small clay pot

Πάνω στο γραφείο μου στη δουλειά έχω ένα μικρό κεραμικό δοχείο

that I made in college. It's raku, which is a kind of pottery

που έφτιαξα όταν ήμουν στο κολέγιο. Είναι "ρακού" δηλαδή ένα είδος κεραμικής

that began in Japan centuries ago as a way of

που ξεκίνησε πολλούς αιώνες πριν στην Ιαπωνία

making bowls for the Japanese tea ceremony.

για την κατασκευή μπολ για την τελετή του τσαγιού.

This one is more than 400 years old.

Αυτό είναι πάνω από 400 ετών.

Each one was pinched or carved out of a ball of clay,

Το κάθε ένα έχει φτιαχτεί από μια μπάλα πηλό

and it was the imperfections that people cherished.

και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι οι ατέλειές τους.

Everyday pots like this cup take eight to 10 hours to fire.

Καθημερινής χρήσης δοχεία όπως αυτά τα κύπελα απαιτούν 8-10 ώρες στη φωτιά.

I just took this out of the kiln last week, and the kiln itself

Αυτό το έβγαλα από τον φούρνο μόλις την περασμένη εβδομάδα.

takes another day or two to cool down, but raku

Ο φούρνος χρειάζεται 1-2 μέρες για να κρυώσει,

is really fast. You do it outside, and you take the kiln

αντίθετα το ρακού είναι γρήγορη τεχνική. Κατασκευάζεται έξω ενώ ο φούρνος ανεβάζει

up to temperature. In 15 minutes, it goes to 1,500 degrees,

θερμοκρασία. Μέσα σε 15' αγγίζει τους 1.500 βαθμούς και

and as soon as you see that the glaze has melted inside,

μόλις δούμε ότι η επίστρωση έχει λιώσει στο εσωτερικό

you can see that faint sheen, you turn the kiln off,

και φανεί αυτή η απαλή γυαλάδα, σβήνουμε τον φούρνο,

and you reach in with these long metal tongs,

βάζουμε μέσα αυτή την πολύ μακριά μεταλλική τσιμπίδα

you grab the pot, and in Japan, this red-hot pot

και πιάνουμε το δοχείο. Στην Ιαπωνία αυτό το κατακόκκινο καυτό δοχείο

would be immediately immersed in a solution of green tea,

το βυθίζουν αμέσως σε ένα διάλυμα πράσινου τσαγιού.

and you can imagine what that steam would smell like.

Μπορούμε να φανταστούμε τη μυρωδιά του ατμού που βγαίνει.

But here in the United States, we ramp up the drama

Αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες, ρίχνουμε κάπως τους δραματικούς τόνους της όλης διαδικασίας

a little bit, and we drop our pots into sawdust,

και βάζουμε τα δοχεία μέσα σε πριονίδι

which catches on fire, and you take a garbage pail,

το οποίο, βεβαίως, παίρνει φωτιά κι έτσι πρέπει να το σκεπάσουμε

and you put it on top, and smoke starts pouring out.

μ' έναν κουβά σκουπιδιών απ' όπου βγαίνει καπνός.

I would come home with my clothes reeking of woodsmoke.

Όταν επιστρέφω στο σπίτι τα ρούχα μου μυρίζουν καπνό από ξύλα.

I love raku because it allows me to play with the elements.

Ο λόγος που μου αρέσει το ρακού είναι επειδή μου επιτρέπει να παίζω με τα στοιχεία της φύσης.

I can shape a pot out of clay and choose a glaze,

Μπορώ να φτιάξω το σχήμα του δοχείου απ' τον πηλό, μπορώ να διαλέξω το σμάλτο του,

but then I have to let it go to the fire and the smoke,

αλλά μετά πρέπει να το αφήσω στη φωτιά και στον καπνό.

and what's wonderful is the surprises that happen,

Οι εκπλήξεις που προκύπτουν είναι εξαίσιες

like this crackle pattern, because it's really stressful

όπως αυτό το σχέδιο ρωγμών. Η διαδικασία είναι πολύ έντονη

on these pots. They go from 1,500 degrees

για το υλικό των δοχείων. Από τους 1.500 βαθμούς

to room temperature in the space of just a minute.

σε θερμοκρασία δωματίου μέσα σε μόνον ένα λεπτό της ώρας.

Raku is a wonderful metaphor for the process of creativity.

Το ρακού είναι μια θαυμάσια μεταφορά για τη διαδικασία της δημιουργικότητας.

I find in so many things that tension between

Σε πολλά πράγματα η ένταση ανάμεσα

what I can control and what I have to let go

σ' αυτά που μπορώ να ελέγξω και σ' αυτά που πρέπει να αφήσω

happens all the time, whether I'm creating a new radio show

είναι κάτι καθημερινό, είτε κάνω μια νέα εκπομπή για το ραδιόφωνο

or just at home negotiating with my teenage sons.

είτε είμαι σπίτι και διαπραγματεύομαι με τους έφηβους γιους μου.

When I sat down to write a book about creativity,

Όταν κάθισα να γράψω ένα βιβλίο για τη δημιουργικότητα

I realized that the steps were reversed.

συνειδητοποίησα ότι η σειρά αυτών των βημάτων έχει αντιστραφεί.

I had to let go at the very beginning, and I had to

Έπρεπε να αφήσω πολλά πράγματα εκτός του ελέγχου μου από την αρχή

immerse myself in the stories of hundreds of artists

και να βυθιστώ στις ιστορίες εκατοντάδων καλλιτεχνών

and writers and musicians and filmmakers, and as I listened

και συγγραφέων και μουσικών και σκηνοθετών.

to these stories, I realized that creativity

Καθώς άκουγα τις ιστορίες τους, συνειδητοποίησα ότι η δημιουργικότητα

grows out of everyday experiences

πηγάζει από τις καθημερινές εμπειρίες μας

more often than you might think, including

πολύ πιο συχνά απ' όσο αντιλαμβανόμαστε,

letting go.

όπως ακριβώς το να αφήνεις κάτι εκτός του ελέγχου σου.

It was supposed to break, but that's okay. (Laughter) (Laughs)

Θα' πρεπε να σπάσει κανονικά, αλλά εντάξει. (Γέλια)

That's part of the letting go, is sometimes it happens

Είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι του να αφήνεις, άλλοτε

and sometimes it doesn't, because creativity also grows

γίνεται όπως θες κι άλλοτε όχι, καθώς η δημιουργικότητα

from the broken places.

μπορεί να προκύψει και από κάτι που έσπασε.

The best way to learn about anything

Ο καλύτερος τρόπος να μάθεις για το οτιδήποτε

is through stories, and so I want to tell you a story

είναι μέσα απ' τις ιστορίες, κι έτσι, θα σας πω κι εγώ μια ιστορία

about work and play and about four aspects of life

σχετικά με τη δουλειά και το παιχνίδι και σχετικά με τέσσερις πτυχές της ζωής

that we need to embrace

που πρέπει να υιοθετήσουμε

in order for our own creativity to flourish.

προκειμένου να ανθίσει και η δική μας δημιουργικότητα.

The first embrace is something that we think,

Το πρώτο είναι κάτι που θεωρούμε ότι είναι πολύ εύκολο

"Oh, this is very easy," but it's actually getting harder,

αλλά γίνεται ουσιαστικά δυσκολότερο

and that's paying attention to the world around us.

και δεν είναι άλλο απ' το να δίνουμε προσοχή στον κόσμο γύρω μας.

So many artists speak about needing to be open,

Πολλοί καλλιτέχνες μιλούν για την ανάγκη να είμαστε ανοικτοί,

to embrace experience, and that's hard to do when

να αγκαλιάζουμε τις εμπειρίες και αυτό είναι δύσκολο

you have a lighted rectangle in your pocket that

όταν έχεις ένα φωτεινό τετραγωνάκι στην τσέπη σου

takes all of your focus.

που τραβάει όλην την προσοχή σου.

The filmmaker Mira Nair speaks about growing up

Η σκηνοθέτιδα Μίρα Νάιρ μιλά για το πώς είναι να μεγαλώνει κανείς

in a small town in India. Its name is Bhubaneswar,

σε μια μικρή πόλη στην Ινδία, την Μπουμπανεσβάρ.

and here's a picture of one of the temples in her town.

Να εδώ μια φωτογραφία ενός ναού στην πόλη της.

Mira Nair: In this little town, there were like 2,000 temples.

Μίρα Νάιρ: σ' αυτήν την μικρή πόλη υπήρχαν περίπου 2.000 ναοί.

We played cricket all the time. We kind of grew up

Παίζαμε συνέχεια κρίκετ. Μεγαλώσαμε σχεδόν μέσα στα συντρίμμια.

in the rubble. The major thing that inspired me,

Το σπουδαιότερο πράγμα που με ενέπνευσε

that led me on this path, that made me a filmmaker eventually,

και με οδήγησε σ' αυτό το μονοπάτι και με έκανε τελικά σκηνοθέτιδα

was traveling folk theater that would come through the town

ήταν ο περιοδεύων παραδοσιακός θίασος που πέρναγε απ' την πόλη.

and I would go off and see these great battles

Πήγαινα και έβλεπα τις παραστάσεις με τις μάχες

of good and evil by two people in a school field

του κακού και του καλού που έπαιζαν δυο άνθρωποι

with no props but with a lot of, you know,

στην αυλή του σχολείου χωρίς καθόλου σκηνικά στοιχεία,

passion, and hashish as well, and it was amazing.

μα με πολύ πάθος, αλλά και χασίς, και ήταν εντυπωσιακό.

You know, the folk tales of Mahabharata and Ramayana,

Ξέρετε, τις παραδοσιακές ιστορίες Μαχαμπαράτα και Ραμαγιάνα,

the two holy books, the epics that everything comes out of

τα δυο ιερά βιβλία, τα έπη που λένε ότι όλα προέρχονται

in India, they say. After seeing that Jatra, the folk theater,

απ' την Ινδία. Όταν είδα αυτό το Τζάτρα, το παραδοσιακό θέατρο,

I knew I wanted to get on, you know, and perform.

ήξερα ότι ήθελα να συμμετάσχω και να παρουσιάσω, να σκηνοθετήσω.

Julie Burstein: Isn't that a wonderful story?

Τζούλι Μπέρστιν: Δεν είναι εξαιρετική αυτή η ιστορία;

You can see the sort of break in the everyday.

Μπορούμε να δούμε την τομή στην καθημερινότητα.

There they are in the school fields, but it's good and evil,

Βρίσκονται στην αυλή του σχολείου, αλλά είναι το καλό και το κακό

and passion and hashish. And Mira Nair was a young girl

και το πάθος και το χασίς. Η Μίρα Νάιρ ήταν ένα μικρό κορίτσι

with thousands of other people watching this performance,

μαζί με εκατοντάδες άλλους που παρακολουθούσαν την παράσταση

but she was ready. She was ready to open up

αλλά εκείνη ήταν έτοιμη. Έτοιμη να ανοιχτεί

to what it sparked in her, and it led her,

σ' αυτό που άστραψε μια σπίθα μέσα της και την οδήγησε,

as she said, down this path to become

όπως είπε, στο μονοπάτι να σκηνοθετήσει ταινίες

an award-winning filmmaker.

και να βραβευθεί για τη δουλειά της.

So being open for that experience that might change you

Έτσι, λοιπόν, το να είναι ανοικτός σε μια εμπειρία που μπορεί να τον αλλάξει

is the first thing we need to embrace.

είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει κανείς να υιοθετήσει.

Artists also speak about how some of their most powerful work

Οι καλλιτέχνες λένε επίσης ότι πολλά απ' τα πιο δυνατά έργα τους

comes out of the parts of life that are most difficult.

προκύπτουν από τα τμήματα εκείνα της ζωής που είναι τα πιο δύσκολα.

The novelist Richard Ford speaks about

Ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Φορντ μιλά για μια

a childhood challenge that continues to be something

πρόκληση της παιδικής του ηλικίας με την οποία

he wrestles with today. He's severely dyslexic.

ακόμη και σήμερα παλεύει. Έχει σοβαρή δυσλεξία.

Richard Ford: I was slow to learn to read, went all the way

Ρίτσαρντ Φορντ: Δυσκολεύτηκα πολύ να μάθω ανάγνωση,

through school not really reading more than the minimum,

όλα τα χρόνια του σχολείου διάβαζα το ελάχιστο δυνατό

and still to this day can't read silently

και μέχρι σήμερα διαβάζω το ίδιο αργά

much faster than I can read aloud,

είτε διαβάζω από μέσα μου, είτε δυνατά.

but there were a lot of benefits to being dyslexic for me

Αλλά για μένα η δυσλεξία έχει πολλά πλεονεκτήματα.

because when I finally did reconcile myself to how slow

Γιατί όταν τελικά συμφιλιώθηκα με την αργή ταχύτητα

I was going to have to do it, then I think I came very slowly

με την οποία ήμουν αναγκασμένος να διαβάζω, νομίζω

into an appreciation of all of those qualities of language

ότι σιγά σιγά εκτίμησα όλες τις ιδιότητες της γλώσσας

and of sentences that are not just the cognitive

και των προτάσεων που δεν είναι μόνον οι γνωστικές πτυχές της.

aspects of language: the syncopations, the sounds of words,

Οι συγκοπές, οι ήχοι των λέξεων,

what words look like, where paragraphs break,

η όψη των λέξεων, το σημείο αλλαγής των παραγράφων,

where lines break. I mean, I wasn't so badly dyslexic that

το σημείο αλλαγής των αράδων. Η δυσλεξία μου δεν ήταν

I was disabled from reading. I just had to do it

τόσο σοβαρή ώστε να μην μπορώ να διαβάσω.

really slowly, and as I did, lingering on those sentences

Απλώς έπρεπε να διαβάζω αργά και έτσι, καθυστερώντας σ' αυτές τις προτάσεις

as I had to linger, I fell heir to language's other qualities,

όσο μου χρειαζόταν, αναγκαστικά πρόσεξα τις άλλες ιδιότητες

which I think has helped me write sentences.

της γλώσσας, γεγονός που με βοήθησε να γράφω προτάσεις.

JB: It's so powerful. Richard Ford, who's won the Pulitzer Prize,

Τζ. Μπ.: Τόσο δυνατή μαρτυρία. Ο Ρίτσαρντ Φορντ που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ

says that dyslexia helped him write sentences.

λέει ότι η δυσλεξία τον βοήθησε να γράφει προτάσεις.

He had to embrace this challenge, and I use that word

Αναγκάστηκε να υιοθετήσει αυτήν την πρόκληση, και χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη επίτηδες.

intentionally. He didn't have to overcome dyslexia.

Δεν χρειάστηκε να την ξεπεράσει αλλά

He had to learn from it. He had to learn to hear the music

να μάθει απ' τη δυσλεξία. Έπρεπε να μάθει να ακούει

in language.

τη μουσική της γλώσσας.

Artists also speak about how pushing up against

Οι καλλιτέχνες λένε επίσης ότι το να φθάνεις και να ξεπερνάς

the limits of what they can do, sometimes pushing

τα όρια του τι μπορείς να κάνεις, μερικές φορές μάλιστα

into what they can't do, helps them focus

αγγίζοντας αυτό που δεν μπορείς, τους βοηθά να εστιάζουν

on finding their own voice.

στην προσπάθεια ανεύρεσης της δικής τους φωνής.

The sculptor Richard Serra talks about how,

Ο γλύπτης Ρίτσαρντ Σέρα μας μιλά για το πώς, ως νεαρός

as a young artist, he thought he was a painter,

καλλιτέχνης, νόμιζε ότι ήταν ζωγράφος

and he lived in Florence after graduate school.

και μετά τα μεταπτυχιακά του ζούσε στην Φλωρεντία.

While he was there, he traveled to Madrid,

Από εκεί ταξίδεψε στη Μαδρίτη,

where he went to the Prado to see this picture

όπου επισκέφθηκε το μουσείο του Πράδο και είδε αυτό το έργο

by the Spanish painter Diego Velázquez.

του ισπανού ζωγράφου Ντιέγκο Βελάθκεθ.

It's from 1656, and it's called "Las Meninas,"

Είναι του 1656, λέγεται "Οι δεσποινίδες των τιμών" (Las Meninas)

and it's the picture of a little princess

και απεικονίζει μια μικρή πριγκίπισσα

and her ladies-in-waiting, and if you look over

και την ακολουθία της. Αν κοιτάξουμε

that little blonde princess's shoulder, you'll see a mirror,

πίσω απ' την ξανθή ινφάντα, θα δούμε έναν καθρέπτη

and reflected in it are her parents, the King and Queen

όπου αντικατοπτρίζονται οι γονείς της, ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα της Ισπανίας

of Spain, who would be standing where you might stand

οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να στέκονται εκεί που στεκόμαστε εμείς

to look at the picture.

που κοιτάμε την εικόνα.

As he often did, Velázquez put himself in this painting too.

Όπως έκανε συχνά, ο Βελάθκεθ βάζει και τον εαυτό του στον πίνακα.

He's standing on the left with his paintbrush in one hand

Στέκεται στα αριστερά με το πινέλο στο ένα χέρι

and his palette in the other.

και την παλέτα στο άλλο.

Richard Serra: I was standing there looking at it,

Ρίτσαρντ Σέρα: Στεκόμουν εκεί και κοίταζα

and I realized that Velázquez was looking at me,

και συνειδητοποίησα ότι ο Βελάθκεθ με κοίταζε

and I thought, "Oh. I'm the subject of the painting."

και σκέφτηκα, "Α! Είμαι το θέμα του πίνακα".

And I thought, "I'm not going to be able to do that painting."

Σκέφτηκα και κάτι άλλο, ότι δεν θα ήμουν ικανός να φτιάξω εγώ αυτόν τον πίνακα.

I was to the point where I was using a stopwatch

Βρισκόμουν σ' ένα σημείο όπου χρησιμοποιούσα χρονόμετρο

and painting squares out of randomness,

προκειμένου να ζωγραφίζω ακανόνιστα τετράγωνα

and I wasn't getting anywhere. So I went back and dumped

και δεν σημείωνα πρόοδο. Κι έτσι, λοιπόν, γύρισα και πέταξα

all my paintings in the Arno, and I thought, I'm going to just start playing around.

όλους τους πίνακές μου στον ποταμό Άρνο και σκέφτηκα να δοκιμάσω απ' την αρχή.

JB: Richard Serra says that so nonchalantly, you might

Τζ. Μπ.: Ο Ρίτσαρντ Σέρα το λέει αυτό τόσο ψύχραιμα ώστε

have missed it. He went and saw this painting by a guy

νομίζει κανείς ότι τρελάθηκε. Πήγε και είδε έναν πίνακα κάποιου

who'd been dead for 300 years, and realized,

που έχει πεθάνει εδώ και 300 χρόνια και είπε μέσα του,

"I can't do that," and so Richard Serra went back

"Δεν μπορώ να το κάνω εγώ αυτό" κι έτσι γύρισε

to his studio in Florence, picked up all of his work

στο ατελιέ του στη Φλωρεντία, μάζεψε όλα τα έργα

up to that point, and threw it in a river.

που είχε φτιάξει έως τότε και τα πέταξε στο ποτάμι.

Richard Serra let go of painting at that moment,

Ο Ρίτσαρντ Σέρα άφησε τη ζωγραφική εκείνη τη στιγμή

but he didn't let go of art. He moved to New York City,

αλλά δεν εγκατέλειψε την τέχνη. Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη

and he put together a list of verbs

και έγραψε έναν κατάλογο ρημάτων

— to roll, to crease, to fold —

- τυλίγω, τσαλακώνω, διπλώνω -

more than a hundred of them, and as he said,

πάνω από εκατό, και όπως λέει,

he just started playing around. He did these things

άρχισε να τα δοκιμάζει ένα-ένα με διάφορα υλικά.

to all kinds of material. He would take a huge sheet of lead

Πήρε ένα τεράστιο φύλλο μολύβδου και το τύλιξε

and roll it up and unroll it. He would do the same thing

και το ξετύλιξε. Το ίδιο έκανε και

to rubber, and when he got to the direction "to lift,"

με λάστιχο, και όταν έφτασε στο "σηκώνω"

he created this, which is in the Museum of Modern Art.

δημιούργησε αυτό που βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.

Richard Serra had to let go of painting

Ο Ρίτσαρντ Σέρα έπρεπε να αφήσει τη ζωγραφική

in order to embark on this playful exploration

προκειμένου να ξεκινήσει την παιγνιώδη εξερεύνηση

that led him to the work that he's known for today:

που τον οδήγησε στη δουλειά για την οποία είναι σήμερα γνωστός:

huge curves of steel that require our time and motion

τις τεράστιες καμπύλες ατσαλιού που απαιτούν χρόνο και κίνηση

to experience. In sculpture,

για να γευτούμε την εμπειρία τους. Στη γλυπτική

Richard Serra is able to do what he couldn't do in painting.

ο Ρίτσαρντ Σέρα μπορεί να κάνει αυτό που δεν μπορούσε στη ζωγραφική.

He makes us the subject of his art.

Μετατρέπει εμάς στο θέμα της τέχνης του.

So experience and challenge

Κι έτσι η εμπειρία και η πρόκληση

and limitations are all things we need to embrace

και οι περιορισμοί είναι όλα στοιχεία που πρέπει να υιοθετήσουμε

for creativity to flourish.

προκειμένου να ανθίσει η δημιουργικότητα.

There's a fourth embrace, and it's the hardest.

Υπάρχει κι ένα τέταρτο στοιχείο κι αυτό είναι το πιο δύσκολο.

It's the embrace of loss,

Είναι η υιοθέτηση της απώλειας,

the oldest and most constant of human experiences.

η πιο παλιά και η πιο διαρκής απ' τις ανθρώπινες εμπειρίες.

In order to create, we have to stand in that space

Προκειμένου να δημιουργήσουμε, πρέπει να σταθούμε στον χώρο

between what we see in the world and what we hope for,

ανάμεσα σε αυτό που βλέπουμε στον κόσμο και σε εκείνο που ελπίζουμε,

looking squarely at rejection, at heartbreak,

κοιτάζοντας κατάματα την απόρριψη, τη θλίψη,

at war, at death.

τον πόλεμο, τον θάνατο.

That's a tough space to stand in.

Είναι πολύ δύσκολο να σταθούμε σ' αυτόν τον χώρο.

The educator Parker Palmer calls it "the tragic gap,"

Ο εκπαιδευτικός Πάρκερ Πάλμερ τον ονομάζει "το τραγικό κενό".

tragic not because it's sad but because it's inevitable,

Τραγικό όχι επειδή είναι θλιβερό αλλά επειδή είναι αναπόδραστο

and my friend Dick Nodel likes to say,

και όπως λέει ο φίλος μου Ντικ Νοντέλ,

"You can hold that tension like a violin string

"Μπορείς να κρατήσεις αυτήν την ένταση σαν χορδή βιολιού

and make something beautiful."

και να δημιουργήσεις κάτι όμορφο".

That tension resonates in the work of the photographer

Η ένταση αυτή αντηχεί στη δουλειά του φωτογράφου

Joel Meyerowitz, who at the beginning of his career was

Τζόελ Μάιεροβιτς, ο οποίος στην αρχή της καριέρας του

known for his street photography, for capturing a moment

έγινε γνωστός ως φωτογράφος του δρόμου γιατί μπορούσε να συλλάβει τη στιγμή στον δρόμο

on the street, and also for his beautiful photographs

κι επίσης για τις όμορφες φωτογραφίες τοπίων του -

of landscapes -- of Tuscany, of Cape Cod,

φωτογραφίες απ' την Τοσκάνη, απ' το Ακρωτήριο Κοντ,

of light.

φωτογραφίες φωτός.

Joel is a New Yorker, and his studio for many years

Ο Τζόελ είναι από τη Νέα Υόρκη και το στούντιό του

was in Chelsea, with a straight view downtown

για πολλά χρόνια ήταν στην περιοχή Τσέλσι, με θέα όλο το κέντρο

to the World Trade Center, and he photographed

κατευθείαν έως τους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.

those buildings in every sort of light.

Είχε φωτογραφίσει αυτά τα κτίρια με κάθε είδους φωτισμό.

You know where this story goes.

Ξέρετε πώς πάει η ιστορία στη συνέχεια.

On 9/11, Joel wasn't in New York. He was out of town,

Την 11η Σεπτεμβρίου ο Τζόελ δεν ήταν στη Νέα Υόρκη.

but he raced back to the city, and raced down to the site

Γύρισε βιαστικά πίσω και έτρεξε στον τόπο

of the destruction.

της καταστροφής.

Joel Meyerowitz: And like all the other passersby,

Τζόελ Μάιεροβιτς: Και όπως όλοι οι άλλοι περαστικοί,

I stood outside the chain link fence on Chambers

στάθηκα έξω απ' το συρμάτινο διαχωριστικό.

and Greenwich, and all I could see was the smoke

Έβλεπα μόνο καπνό και λίγα συντρίμμια

and a little bit of rubble, and I raised my camera

κι έτσι σήκωσα τη φωτογραφική μου μηχανή

to take a peek, just to see if there was something to see,

να ρίξω μια ματιά, να δω εάν υπήρχε κάτι να δει κανείς.

and some cop, a lady cop, hit me on my shoulder,

Τότε μια αστυνομικός με χτύπησε στον ώμο

and said, "Hey, no pictures!"

και είπε, "Όχι φωτογραφίες!".

And it was such a blow that it woke me up,

Τόσο δυνατό ήταν αυτό το χτύπημα, σαν να με ξύπνησε,

in the way that it was meant to be, I guess.

με τρόπο που ήταν, φαντάζομαι, γραφτό.

And when I asked her why no pictures, she said,

Όταν τη ρώτησα γιατί απαγορεύονται οι φωτογραφίες,

"It's a crime scene. No photographs allowed."

μου απάντησε, "Είναι σκηνή εγκλήματος. Απαγορεύεται".

And I asked her, "What would happen if I was a member

Τότε εγώ τη ρώτησα, "Κι αν ήμουν δημοσιογράφος;"

of the press?" And she told me,

Κι εκείνη μου απάντησε,

"Oh, look back there," and back a block was the press corps

"Κοίτα πίσω σου". Ένα τετράγωνο πιο πίσω ήταν οι δημοσιογράφοι

tied up in a little penned-in area,

περιορισμένοι σε έναν περιφραγμένο χώρο.

and I said, "Well, when do they go in?"

"Πότε θα περάσουν μέσα;" τη ρώτησα,

and she said, "Probably never."

"Μάλλον ποτέ", μου είπε εκείνη.

And as I walked away from that, I had this crystallization,

Καθώς έφευγα από εκεί, συνειδητοποίησα,

probably from the blow, because it was an insult in a way.

πολύ πιθανόν απ' το χτύπημα, καθώς ήταν και κάπως προσβλητικό,

I thought, "Oh, if there's no pictures,

"Αν δεν υπάρξουν φωτογραφίες,

then there'll be no record. We need a record."

δεν θα υπάρξει καταγραφή. Και πρέπει να υπάρξει."

And I thought, "I'm gonna make that record.

Σκέφτηκα, "θα κάνω εγώ αυτήν την καταγραφή.

I'll find a way to get in, because I don't want to

Θα βρω τρόπο να μπω μέσα γιατί δεν θέλω

see this history disappear."

να δω την ιστορία να εξαφανίζεται".

JB: He did. He pulled in every favor he could,

Τζ. Μπ.: Έτσι έγινε. Ζήτησε ό,τι χάρη μπορούσε να ζητήσει

and got a pass into the World Trade Center site,

και βρήκε τρόπο να μπει στον χώρο του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου,

where he photographed for nine months almost every day.

όπου έβγαζε φωτογραφίες σχεδόν κάθε μέρα επί εννέα μήνες.

Looking at these photographs today brings back

Οι φωτογραφίες αυτές σήμερα μου φέρνουν στο μυαλό

the smell of smoke that lingered on my clothes

τη μυρωδιά του καπνού που είχε κολλήσει στα ρούχα μου

when I went home to my family at night.

μέχρι το βράδυ που γύρισα σπίτι.

My office was just a few blocks away.

Το γραφείο μου ήταν λίγα τετράγωνα μακριά από εκεί.

But some of these photographs are beautiful,

Μερικές απ' αυτές τις φωτογραφίες είναι όμορφες, μάλιστα.

and we wondered, was it difficult for Joel Meyerowitz

Αναρωτιόμαστε, όμως: ήταν δύσκολο για τον Τζόελ Μάιεροβιτς

to make such beauty out of such devastation?

να βγάλει τέτοια ομορφιά μέσα από τόση καταστροφή;

JM: Well, you know, ugly, I mean, powerful

Τζ. Μπ.: Ήταν άσχημα, ξέρετε

and tragic and horrific and everything, but

και τραγικά και τρομερά και όλα αυτά μαζί αλλά απ' την άλλη μεριά

it was also as, in nature, an enormous event

υπήρχε, όπως συμβαίνει στη φύση, ένα τεράστιο γεγονός

that was transformed after the fact into this residue,

που μετασχηματίστηκε σ' αυτά τα κατάλοιπα

and like many other ruins

και όπως πολλά άλλα ερείπια

— you go to the ruins of the Colosseum or the ruins of a cathedral someplace —

- επισκεπτόμαστε τα ερείπια του Κολοσσαίου ή κάποιου καθεδρικού -

and they take on a new meaning when you watch the weather.

αποκτούν άλλο νόημα όταν το βλέμμα σου είναι στραμμένο στον καιρό.

I mean, there were afternoons I was down there,

Εννοώ ότι, υπήρξαν απομεσήμερα που ήμουν εκεί,

and the light goes pink and there's a mist in the air

το φως ήταν ροζ και είχε μια ελαφριά ομίχλη.

and you're standing in the rubble, and I found myself

Στεκόμουν πάνω στα συντρίμμια και συνειδητοποίησα

recognizing both the inherent beauty of nature

ότι αναγνώριζα τόσο την εγγενή ομορφιά της φύσης

and the fact that nature, as time,

όσο και το γεγονός ότι η φύση, όπως ακριβώς και ο χρόνος,

is erasing this wound.

έσβηναν την πληγή.

Time is unstoppable, and it transforms the event.

Ο χρόνος δεν σταματά και μεταμορφώνει το γεγονός.

It gets further and further away from the day,

Το οποίο απομακρύνεται μέρα με τη μέρα

and light and seasons temper it in some way,

και το φως και οι εποχές το απαλύνουν με κάποιο τρόπο.

and it's not that I'm a romantic. I'm really a realist.

Δεν τα βλέπω έτσι επειδή είμαι ρομαντικός. Αντίθετα είμαι ρεαλιστής.

The reality is, there's the Woolworth Building

Η πραγματικότητα είναι ότι το κτίριο Γούλγουορθ είναι τυλιγμένο

in a veil of smoke from the site, but it's now like a scrim

σ' ένα πέπλο καπνού αλλά τώρα είναι σαν τούλι

across a theater, and it's turning pink,

σε μια θεατρική σκηνή και γίνεται ροζ.

you know, and down below there are hoses spraying,

Από κάτω είναι σωλήνες και ψεκάζουν.

and the lights have come on for the evening, and the water

Έχουν ανάψει τα φώτα για το βράδυ και το νερό

is turning acid green because the sodium lamps are on,

γίνεται στο χρώμα πράσινο σαν οξύ απ' τους λαμπτήρες νατρίου.

and I'm thinking, "My God, who could dream this up?"

Κι εγώ σκέφτομαι: Θεέ μου, ποιος θα μπορούσε να το ονειρευτεί αυτό;"

But the fact is, I'm there, it looks like that,

Το γεγονός είναι ότι είμαι εκεί, και το θέαμα είναι αυτό

you have to take a picture.

και πρέπει να το φωτογραφίσω.

JB: You have to take a picture. That sense of urgency,

Τζ. Μπ.: Πρέπει να φωτογραφίσει. Αυτή η αίσθηση της επιτακτικότητας της ανάγκης

of the need to get to work, is so powerful in Joel's story.

να δουλέψει είναι τόσο ισχυρή στην ιστορία του Τζόελ.

When I saw Joel Meyerowitz recently, I told him how much

Όταν συναντήθηκα με τον Τζόελ Μάιεροβιτς πρόσφατα,

I admired his passionate obstinacy, his determination

του είπα πόσο θαυμάζω το παθιασμένο πείσμα του,

to push through all the bureaucratic red tape to get to work,

την αποφασιστικότητά του να ξεπεράσει όλη την γραφειοκρατία

and he laughed, and he said, "I'm stubborn,

προκειμένου να κάνει τη δουλειά του. Εκείνος γέλασε και είπε,

but I think what's more important

"Είμαι πεισματάρης, ναι, αλλά πιο σημαντική

is my passionate optimism."

είναι η παθιασμένη αισιοδοξία μου".

The first time I told these stories, a man in the audience

Την πρώτη φορά που είπα αυτές τις ιστορίες, σήκωσε το χέρι του

raised his hand and said, "All these artists talk about

ένας άνδρας απ' το ακροατήριο και είπε, "Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες μιλούν για τη δουλειά τους,

their work, not their art, which has got me thinking about

όχι για την ίδια την τέχνη κι αυτό μ' έκανε να σκέφτομαι κι εγώ

my work and where the creativity is there,

τη δική μου τη δουλειά και τη δημιουργικότητα

and I'm not an artist." He's right. We all wrestle

ενώ εγώ δεν είμαι καλλιτέχνης". Έχει δίκιο. Όλοι μας παλεύουμε

with experience and challenge, limits and loss.

με τις εμπειρίες μας και τις προκλήσεις μας, τα όρια και τις απώλειές μας.

Creativity is essential to all of us,

Η δημιουργικότητα είναι απαραίτητη σε όλους μας.

whether we're scientists or teachers,

Είτε είμαστε επιστήμονες, είτε δάσκαλοι,

parents or entrepreneurs.

γονείς ή επιχειρηματίες.

I want to leave you with another

Θα ήθελα να σας αφήσω με μια ακόμη εικόνα

image of a Japanese tea bowl. This one

ενός γιαπωνέζικου μπολ τσαγιού. Βρίσκεται στην

is at the Freer Gallery in Washington, D.C.

Πινακοθήκη Φριρ στην Ουάσιγκτον.

It's more than a hundred years old and you can still see

Είναι πάνω από 100 ετών και φαίνονται ακόμη επάνω του

the fingermarks where the potter pinched it.

τα δακτυλικά αποτυπώματα του αγγειοπλάστη που το έπλασε.

But as you can also see, this one did break

Όπως, όμως, βλέπετε, αυτό το μπολ έσπασε κάποια

at some point in its hundred years.

στιγμή μέσα σ' αυτά τα 100 χρόνια.

But the person who put it back together,

Εκείνος που το ξανακόλλησε,

instead of hiding the cracks,

αντί να κρύψει τις ρωγμές,

decided to emphasize them, using gold lacquer to repair it.

αποφάσισε να τις τονίσει χρησιμοποιώντας χρυσό βερνίκι για την επισκευή.

This bowl is more beautiful now, having been broken,

Το μπολ είναι τώρα πιο όμορφο, αφού έσπασε δηλαδή,

than it was when it was first made,

σε σχέση με την αρχική του κατασκευή.

and we can look at those cracks, because

Κι εμείς βλέπουμε αυτές τις ρωγμές επειδή

they tell the story that we all live,

λένε την ιστορία που ζούμε όλοι μας,

of the cycle of creation and destruction,

τον κύκλο δημιουργώ και καταστρέφω,

of control and letting go, of picking up the pieces

ελέγχω και αφήνω, μαζεύω τα κομμάτια και

and making something new.

φτιάχνω κάτι καινούριο.

Thank you. (Applause)

Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)