Meera Vijayann: Find your voice against gender violence

Vertaald door: Mijke Mulder Nagekeken door: Kim Segers

Talking about empowerment is odd,

Het is ongewoon om over empowerment te spreken,

because when we talk about empowerment,

want als het over empowerment gaat,

what affects us most are the stories.

worden we het meest geraakt door de verhalen.

So I want to begin with an everyday story.

Ik wil beginnen met een alledaags verhaal.

What is it really like to be a young woman in India?

Hoe voelt het om in India een jonge vrouw te zijn?

Now, I've spent the last 27 years of my life

Ik heb de afgelopen 27 jaar in India gewoond,

in India, lived in three small towns,

in drie kleine steden

two major cities,

en in twee grote steden.

and I've had several experiences.

Ik heb meerdere voorvallen meegemaakt.

When I was seven,

Toen ik zeven jaar was, misbruikte

a private tutor who used to come home

een privéleraar mij die mij wiskunde gaf.

to teach me mathematics molested me.

Hij stak dan zijn hand onder mijn rok.

He would put his hand up my skirt.

He put his hand up my skirt and told me

Hij stak zijn hand onder mijn rok en zei

he knew how to make me feel good.

dat hij me een fijn gevoel kon geven.

At 17, a boy from my high school

Toen ik 17 was, stuurde een jongen van school een e-mail rond

circulated an email

detailing all the sexually aggressive things

waarin hij de seksuele gewelddadigheden beschreef

he could do to me

die hij mij aan zou willen doen

because I didn't pay attention to him.

omdat ik hem geen aandacht schonk.

At 19, I helped a friend

Toen ik 19 was, hielp ik een vriendin,

whose parents had forcefully married her to an older man

nadat ze door haar ouders gedwongen was een oude man te trouwen,

escape an abusive marriage.

om dit huwelijk vol geweld te ontvluchten.

At 21, when my friend and I were walking

Toen ik 21 was,

liep ik met een vriendin op straat.

down the road one afternoon,

a man pulled down his pants

Een man trok zijn broek omlaag

and masturbated in front of us.

en trok zich af voor onze ogen.

We called people for help, and nobody came.

We riepen om hulp, maar er kwam niemand.

At 25, when I was walking home one evening,

Toen ik 25 was, liep ik eens 's avonds naar huis.

two men on a motorcycle attacked me.

Twee mannen op een motor vielen me aan.

I spent two nights in the hospital

Ik lag twee nachten in het ziekenhuis

recovering from trauma and injuries.

om te herstellen van mijn verwondingen.

So throughout my life, I've seen women —

Tijdens mijn leven heb ik vrouwen gezien,

family, friends, colleagues —

familie, vrienden, collega's,

live through these experiences,

die zulke dingen meemaken.

and they seldom talk about it.

Ze praten er zelden over.

So in simple words, life in India is not easy.

Kort gezegd: het leven in India is niet gemakkelijk.

But today I'm not going to talk to you about this fear.

Maar vandaag zal ik het niet hebben over deze angst.

I'm going to talk to you about an interesting path

Ik zal het hebben over het leerproces

of learning that this fear took me on.

dat deze angst bij mij in gang gebracht heeft.

So, what happened one night in December 2012

Wat er op een nacht in december 2012 gebeurde,

changed my life.

veranderde mijn leven.

So a young girl, a 23-year-old student,

Een jong meisje, een 23-jarige studente,

boarded a bus in Delhi with her male friend.

stapte met haar vriend op de bus in Delhi.

There were six men on the bus, young men

Er zaten zes jongemannen in die bus.

who you might encounter every day in India,

Je kunt zulke mannen elke dag tegenkomen in India.

and the chilling account of what followed

Wat er vervolgens gebeurde,

was played over and over again

werd telkens weer herhaald

in the Indian and international media.

in de Indiase en internationale media.

This girl was raped repeatedly,

Het meisje werd herhaaldelijk verkracht.

forcefully penetrated with a blunt rod,

Ze penetreerden haar met een botte staaf.

beaten, bitten, and left to die.

Ze sloegen en beten haar en lieten haar voor dood achter.

Her friend was gagged, attacked,

Haar vriend werd de mond gesnoerd

and knocked unconscious.

en hij werd bewusteloos geslagen.

She died on the 29th of December.

Ze stierf op 29 december.

And at a time when most of us here

Terwijl de meeste mensen zich hier

were preparing to welcome the new year,

voorbereidden op de jaarwisseling,

India plunged into darkness.

brak voor India een donkere tijd aan.

For the first time in our history,

Voor het eerst in de geschiedenis

men and women in Indian cities

openden mannen en vrouwen in Indiase steden

woke up to the horrific truth

hun ogen en zagen de gruwelijke waarheid in

about the true state of women in the country.

over de positie van de vrouw in het land.

Now, like many other young women,

Zoals veel andere jonge vrouwen,

I was absolutely terrified.

was ik erg geschrokken.

I couldn't believe that something like this

Ik kon niet geloven

could happen in a national capital.

dat zoiets kon gebeuren in de hoofdstad.

I was angry and I was frustrated,

Ik voelde me boos en gefrustreerd,

but most of all, I felt utterly, completely helpless.

maar bovenal voelde ik me volledig hulpeloos.

But really, what do you do, right?

Maar wat kan je er aan doen?

Some write blogs, some ignore it,

Sommigen schrijven een blog,

anderen negeren het, of gaan protesteren.

some join protests.

I did all of it. In fact, that was what everyone was doing

Ik deed al de dingen die de anderen deden, twee jaar geleden.

two years ago.

So the media was filled with stories about

De media stonden bol van de verhalen

all the horrific deeds

over de walgelijke daden

that Indian men are capable of.

van Indiase mannen.

They were compared to animals,

Ze waren dieren,

sexually repressed beasts.

seksueel onderdrukte beesten.

In fact, so alien and unthinkable was this event

De gebeurtenis was zo vreemd en ondenkbaar

in an Indian mind

voor Indiase begrippen.

that the response from the Indian media,

De reactie van de Indiase media,

public and politicians proved one point:

het volk en de politiek maakte één ding duidelijk:

niemand wist wat we moesten doen.

No one knew what to do.

And no one wanted to be responsible for it.

Niemand wilde verantwoordelijkheid nemen.

In fact, these were a few insensitive comments

Er werden zelfs tactloze opmerkingen gemaakt

which were made in the media

door vooraanstaande mensen,

by prominent people

in response to sexual violence against women in general.

in reactie op seksueel geweld tegen vrouwen in het algemeen.

So the first one is made by a member of parliament,

De eerste werd door een parlementslid gemaakt,

the second one is made by a spiritual leader,

de tweede door een geestelijk leider,

and the third one was actually the defendants' lawyer

en de derde door de advocaat van de aangeklaagde,

when the girl was fighting for her life

toen het meisje vocht voor haar leven

and she passed away.

en uiteindelijk overleed.

Now, as a woman watching this day after day,

Ik was het zat om dit als vrouw dag na dag aan te moeten zien.

I was tired.

So as a writer and gender activist,

Als schrijver en gender-activiste

I have written extensively on women,

heb ik veel over vrouwen geschreven,

but this time, I realized it was different,

maar deze keer was het anders.

because a part of me realized

Ik realiseerde me dat ook ik

I was a part of that young woman too,

verbonden was met die jonge vrouw.

and I decided I wanted to change this.

Ik wilde de situatie veranderen,

So I did something spontaneous, hasty.

dus nam ik een impulsief besluit.

I logged on to a citizen journalism platform

Ik logde in op een journalistenforum,

called iReport,

'iReport',

and I recorded a video talking about

en ik vertelde in een video

what the scene was like in Bangalore.

over de situatie in Bangalore.

I talked about how I felt,

Ik sprak over mijn gevoelens,

I talked about the ground realities,

de dagelijkse realiteit,

and I talked about the frustrations of living in India.

en de frustratie van het leven in India.

In a few hours, the blog was shared widely,

Binnen een paar uur werd het blog gedeeld

and comments and thoughts poured in

en stroomden er reacties binnen

from across the world.

van over de hele wereld.

In that moment, a few things occurred to me.

Drie dingen werden me toen duidelijk.

One, technology was always at hand

Ten eerste: technologie lag altijd al binnen handbereik voor vrouwen als ik.

for many young women like me.

Two, like me, most young women

Ten tweede: de meeste jonge vrouwen

gebruiken het -- net als ik -- zelden om hun stem te laten horen.

hardly use it to express their views.

Three, I realized for the first time

Ten derde: ik besefte voor het eerst

that my voice mattered.

dat mijn mening ertoe doet.

So in the months that followed,

In de maanden daarop

I covered a trail of events in Bangalore

schreef ik over gebeurtenissen in Bangalore,

which had no space in the mainstream news.

waar de heersende media niet over spraken.

In Cubbon Park, which is a big park in Bangalore,

In Cubbon Park, een groot park in Bangalore,

I gathered with over 100 others

ontmoette ik 100 anderen.

when groups of young men came forward

Groepjes jonge mannen trokken rokjes aan om te laten zien

to wear skirts to prove that clothing

does not invite rape.

dat kleding geen verkrachting uitlokt.

When I reported about these events,

Toen ik verslag deed van deze acties,

I felt I had charge, I felt like I had a channel

merkte ik dat ik een uitlaatklep had gevonden voor mijn opgekropte emoties.

to release all the emotions I had inside me.

I attended the town hall march

Ik deed mee aan het stadhuisprotest.

when students held up signs saying

Daar zwaaiden studenten met borden:

"Kill them, hang them."

'Vermoord ze, hang ze op!'

"You wouldn't do this to your mothers or sisters."

'Dit zou je je moeder en zussen niet aandoen!'

I went to a candlelight vigil

Ik deed mee aan een nachtwake,

where citizens gathered together

waar burgers samenkwamen om seksueel geweld openlijk te bespreken.

to talk about the issue of sexual violence openly,

and I recorded a lot of blogs

Ik registreerde veel blogberichten

in response to how worrying the situation was

die reageerden op de zorgwekkende situatie

in India at that point.

in India op dat moment.

["I am born with sisters and cousin who now live in cities and abroad but they never talk to me or complain about their daily difficulties like you say"]

Now, the reactions confused me.

De reacties verwarden me.

While supportive comments poured in from across the world,

Terwijl steunbetuigingen binnenstroomden van verre,

as did vicious ones.

ontving ik ook haatberichten.

So some called me a hypocrite.

Sommigen noemden me hypocriet.

Some called me a victim, a rape apologist.

Sommigen zeiden dat ik verkrachting verdedigde.

Some even said I had a political motive.

Sommigen meenden dat ik een politieke agenda had.

But this one comment kind of describes

De opmerking op de dia geeft weer

what we are discussing here today.

wat ik hier vandaag bespreek.

But I was soon to learn that this was not all.

Dit was echter nog niet alles.

As empowered as I felt

Hoewel ik me bekrachtigd voelde

with the new liberty that this

door de nieuwe vrijheid die burgerjournalistiek mij schonk,

citizen journalism channel gave me,

I found myself in an unfamiliar situation.

maakte ik iets ongewoons mee.

So sometime last August, I logged onto Facebook

Afgelopen augustus logde ik op Facebook in

and I was looking through my news feed,

en las mijn nieuwsoverzicht.

and I noticed there was a link

Ik zag een link

that was being shared by my friends.

die mijn vrienden deelden.

I clicked on the link; it led me back

De link verwees me door naar een verslag door een Amerikaans meisje,

to a report uploaded by an American girl

called Michaela Cross.

Michaela Cross.

The report was titled,

Het verslag droeg de titel

"India: The story you never wanted to hear."

'India: het verhaal dat je niet wilt horen.'

And in this report, she recounted her firsthand

Ze beschreef in dit verslag hoe zij zelf

account of facing sexual harassment in India.

met seksuele intimidatie geconfronteerd was in India.

She wrote, "There is no way to prepare for the eyes,

Ze schreef: "Je kan jezelf op geen enkele manier voorbereiden op de blikken.

the eyes that every day stared

De ogen die mij elke dag aanstaarden,

with such entitlement at my body,

alsof ze recht hadden op mijn lichaam.

with no change of expression

De blikken veranderden nooit,

whether I met their gaze or not.

of ik nu terug staarde of wegkeek.

Walking to the fruit seller's or the tailor's,

Onderweg naar de fruitboer of de kleermaker

I got stares so sharp

kreeg ik zulke felle blikken

that they sliced away bits of me piece by piece."

dat ze me stukje bij stukje fijn sneden."

She called India a traveler's heaven and a woman's hell.

Ze noemde India een hemel voor toeristen en een hel voor vrouwen.

She said she was stalked, groped,

Ze werd achtervolgd, betast en mannen masturbeerden in haar bijzijn.

and masturbated at.

Now, late that evening, the report went viral.

De hele wereld had het er die avond over.

It was on news channels across the world.

De nieuwszenders bespraken het.

Everyone was discussing it.

Iedereen sprak erover.

It had over a million views,

Een miljoen mensen lazen het

a thousand comments and shares,

en duizend reageerden erop.

and I found myself witnessing

Ik zag hetzelfde opnieuw gebeuren.

a very similar thing.

The media was caught in this vicious cycle

De media zaten vast in een vicieuze cirkel

of opinion and outburst

van opinie en woede,

and no outcome whatsoever.

zonder enig resultaat.

So that night, as I sat wondering

Ik vroeg me die avond af

how I should respond,

hoe ik zou reageren.

I found myself filled with doubt.

Ik twijfelde enorm.

You see, as a writer, I approached this issue

Als schrijver was ik een toeschouwer

as an observer,

van wat er gebeurde.

as an Indian, I felt embarrassment and disbelief,

Als Indiase ervoer ik schaamte en ongeloof.

and as an activist, I looked at it as a defender of rights,

Als activiste bekeek ik de zaak als een verdediger van rechten.

but as a citizen journalist,

Maar als burgerjournalist

I suddenly felt very vulnerable.

voelde ik me plotseling kwetsbaar.

I mean, here she was, a young woman

Dit was een jonge vrouw,

die hetzelfde medium gebruikte om over haar ervaringen te spreken als ik.

who was using a channel to talk about

her experience just as I was,

and yet I felt unsettled.

Toch was ik ontdaan.

You see, no one ever tells you

Niemand vertelt je

that true empowerment comes from giving yourself

dat je voor ware empowerment

jezelf moet toestaan te denken en te handelen.

the permission to think and act.

Empowerment is often made to sound as if

Empowerment klinkt vaak

it's an ideal, it's a wonderful outcome.

als een ideaal, een nobel doel.

When we talk about empowerment, we often

Wanneer we praten over empowerment,

talk about giving people access to materials,

bedoelen we vaak dat we mensen toegang tot materialen geven

giving them access to tools.

en toegang tot instrumenten.

But the thing is, empowerment is an emotion.

Maar empowerment is een emotie.

It's a feeling.

Het is een gevoel.

The first step to empowerment

De eerste stap richting empowerment

is to give yourself the authority,

is jezelf de macht te geven,

the key to independent will,

de sleutel tot een onafhankelijke wil.

and for women everywhere,

Voor alle vrouwen,

no matter who we are or where we come from,

ongeacht wie we zijn of waarvandaan we komen,

that is the most difficult step.

is dit de moeilijkste stap.

We fear the sound of our own voice,

We zijn bang om onze eigen stem te horen,

for it means admission, but it is this that gives us

omdat dit erkenning betekent,

maar onze stem geeft ons de macht om onze omgeving te veranderen.

the power to change our environment.

Now in this situation where I was faced

Deze situatie confronteerde mij met zoveel verschillende realiteiten.

with so many different kinds of realities,

Ik wist niet wat ik ervan moest denken,

I was unsure how to judge,

because I didn't know what it would mean for me.

want ik wist niet wat de gevolgen zouden zijn.

I feared to judge because I didn't know what it would be

Ik aarzelde te oordelen, want wat zou er gebeuren

if I didn't support the same view as this girl.

als ik de zaken anders zag dan dit meisje?

I didn't know what it would mean for me

Ik wist niet wat het gevolg zou zijn als ik haar waarheid tegensprak.

if I was challenging someone else's truth.

But yet, it was simple.

Ik moest eenvoudigweg een beslissing nemen.

I had to make a decision:

Should I speak up or should I stay quiet?

Moest ik me roeren of zou ik zwijgen?

So after a lot of thought,

Na lang nadenken,

I recorded a video blog in response,

nam ik een videoreactie op.

and I told Michaela, well,

Ik vertelde Michaela

there are different sides to India,

dat India veel kanten heeft.

and I also tried to explain

Ik probeerde uit te leggen

that things would be okay

dat het goed zou komen.

and I expressed my regret for what she had faced.

Ik zei dat het me speet dat haar dit overkomen was.

And a few days later, I was invited to talk

Een paar dagen later werd ik uitgenodigd om met haar te spreken op de radio.

on air with her,

and for the first time, I reached out to this girl

Ik strekte mijn hand naar het meisje uit.

who I had never met, who was so far away,

Ik had haar nog nooit ontmoet, ze was zo ver weg,

but yet I felt so close to.

en toch voelde ik met haar mee.

Since this report came to light,

Sinds de publicatie van haar verslag

more young people than ever

bespraken steeds meer jonge mensen

were discussing sexual harassment on the campus,

seksuele intimidatie op de universiteit.

and the university that Michaela belonged to

De universiteit waaraan Michaela studeerde,

gave her the assistance she needed.

gaf haar alle hulp die zij nodig had.

The university even took measures

De universiteit trof zelfs maatregelen

to train its students to equip them

om studenten te trainen

in de benodigde vaardigheden

with the skills that they need

to confront challenges such as harassment,

om met seksuele intimidatie om te gaan.

and for the first the time, I felt I wasn't alone.

Ik merkte voor het eerst dat ik er niet alleen voor stond.

You see, if there's anything that I've learned

Als ik iets heb geleerd

as an active citizen journalist

als actief burgerjournalist

over the past few years,

in de afgelopen jaren,

it is our dire lack as a society to actively find

dan is het dat onze maatschappij jammerlijk faalt

in het vinden van wegen om onze stem te laten horen.

avenues where our voices can be heard.

We don't realize that when we are standing up,

We vergeten dat als wij ons laten horen,

we are not just standing up as individuals,

wij niet enkel individuen zijn,

we are standing up for our communities,

maar dat we spreken voor onze gemeenschap,

our friends, our peers.

onze vrienden en leeftijdsgenoten.

Most of us say that women are denied their rights,

Velen zeggen dat vrouwen hun rechten worden ontnomen.

but the truth is, oftentimes,

In werkelijkheid geven vrouwen

women deny themselves these rights.

vaak zelf deze rechten op.

In a recent survey in India,

Uit een recente enquête in India

95 percent of the women who work in I.T.,

blijkt dat 95 procent van de vrouwen die in de IT werken,

aviation, hospitality and call centers,

of in de luchtvaart, hosting en callcenters,

said they didn't feel safe returning home alone

zich onveilig voelen wanneer ze 's nachts

after work in the late hours or in the evening.

alleen naar huis toe gaan.

In Bangalore, where I come from,

In Bangalore, mijn stad,

this number is 85 percent.

is dit getal 85 procent.

In rural areas in India,

Op het platteland in India,

if anything is to go by the recent

afgaand op de verhalen over de groepsverkrachtingen in Badaun

gang rapes in Badaun and acid attacks in Odisha

en aanvallen met zuur in Odisha en Aligarh,

and Aligarh are supposed to go by,

we need to act really soon.

moeten we snel ingrijpen.

Don't get me wrong,

Begrijp me niet verkeerd:

the challenges that women will face

vrouwen zullen problemen tegenkomen

in telling their stories is real,

wanneer zij hun verhaal vertellen,

but we need to start pursuing

maar we moeten een weg inslaan

and trying to identify mediums

en een kanaal vinden waardoor we kunnen participeren in de samenleving.

to participate in our system

and not just pursue the media blindly.

We moeten de media niet blindelings volgen.

Today, more women than ever

Meer dan ooit verheffen vrouwen nu hun stem

are standing up and questioning

en bekritiseren de regering van India.

the government in India,

and this is a result of that courage.

Dit is waar dat lef toe leidt:

There is a sixfold increase in women

vrouwen doen zes keer vaker aangifte

van seksuele intimidatie,

reporting harassment,

and the government passed

en de regering voerde in 2013

the Criminal Law (Amendment) Act in 2013

een amendement op het strafrecht in,

to protect women against sexual assault.

tegen seksuele intimidatie van vrouwen.

As I end this talk,

Aan het einde van mijn presentatie

I just want to say

wil ik jullie dit zeggen:

that I know a lot of us in this room have our secrets,

velen van ons hebben geheimen,

but let us speak up.

maar laten we onze mond opendoen.

Let us fight the shame and talk about it.

Laten we onze schaamte overwinnen en er over praten.

It could be a platform, a community,

Hetzij via een platform, hetzij via een gemeenschap,

your loved one, whoever or whatever you choose,

iemand die dicht bij je staat, wat je maar wilt.

but let us speak up.

Laten we onze mond opendoen.

The truth is, the end to this problem

De oplossing van dit probleem

begins with us.

ligt in onze handen.

Thank you.

Dankjulliewel.

(Applause)

(Applaus)