Meera Vijayann: Find your voice against gender violence

Translator: Netha Hussain Reviewer: Ayyappadas Vijayakumar

Talking about empowerment is odd,

ശാക്തീകരണത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത് വിചിത്രമാണ്

കാരണം, നാം ശാക്തീകരണത്തെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ,

because when we talk about empowerment,

what affects us most are the stories.

നമ്മെ ഏറ്റവുമധികം സ്പർശിക്കുന്നത് കഥകളാണ്.

അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഒരു സാധാരണ കഥയുമായി തുടങ്ങട്ടെ.

So I want to begin with an everyday story.

ഇന്ത്യയിൽ ജീവിക്കുന്ന ഒരു യുവതിയുടെ അവസ്ഥ എന്താണെന്നറിയാമോ?

What is it really like to be a young woman in India?

Now, I've spent the last 27 years of my life

ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ കഴിഞ്ഞ 27 വർഷത്തോളം

in India, lived in three small towns,

ഇന്ത്യയിലെ മൂന്ന് ചെറിയ പട്ടണങ്ങളിലും

two major cities,

രണ്ട് വലിയ നഗരങ്ങളിലുമാണ് ജീവിച്ചത്.

and I've had several experiences.

കൂടാതെ, എനിക്ക് ധാരാളം അനുഭവങ്ങളുമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

When I was seven,

എനിക്ക് ഏഴ് വയസ്സായിരുന്നപ്പോൾ,

a private tutor who used to come home

എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഒരു മാസ്റ്റർ വരുമായിരുന്നു

to teach me mathematics molested me.

കണക്ക് പഠിപ്പിക്കുന്ന ഇദ്ദേഹം എന്നെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിച്ചിരുന്നു.

He would put his hand up my skirt.

അദ്ദേഹം എന്റെ പാവാടയ്ക്കുള്ളിലൂടെ കൈകടത്തുമായിരുന്നു.

അദ്ദേഹം എന്റെ പാവാടയ്ക്കുള്ളിലൂടെ കൈകടത്തുമ്പോൾ എന്നോട് പറഞ്ഞത്,

He put his hand up my skirt and told me

he knew how to make me feel good.

എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിനറിയാമെന്നായിരുന്നു.

At 17, a boy from my high school

17 വയസ്സായപ്പോൾ, എന്റെ ഹൈസ്കൂളിലുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടി,

circulated an email

ഒരു ഈ-മെയിൽ പ്രചരിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി

detailing all the sexually aggressive things

എനിക്കെതിരെ ചെയ്യാവുന്ന എല്ലാ ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങളെയും കുറിച്ച്,

he could do to me

ഇത് ചെയ്യാൻ കാരണം,

because I didn't pay attention to him.

ഞാൻ അയാളെ ഗൗനിച്ചില്ല എന്നതായിരുന്നു.

At 19, I helped a friend

19 - വയസ്സിൽ, ഞാനൊരു സുഹൃത്തിനെ സഹായിച്ചു

whose parents had forcefully married her to an older man

അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾ വയസ്സേറിയ ഒരാളെക്കൊണ്ട് അവളെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചയയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ

escape an abusive marriage.

ദുഷിച്ച ആ വിവാഹത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപെടാനായിട്ട്.

At 21, when my friend and I were walking

21 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, ഞാനും ഒരു സുഹൃത്തും നടന്നുപോകുകയായിരുന്നു.

down the road one afternoon,

ആ വൈകുന്നേരം,

a man pulled down his pants

ഒരു മനുഷ്യൻ തന്റെ പാന്റ് താഴ്ത്തിക്കാണിച്ച്

and masturbated in front of us.

ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വച്ച് സ്വയംഭോഗം ചെയ്തു.

We called people for help, and nobody came.

സഹായത്തിന് അഭ്യർത്ഥിച്ചപ്പോൾ, ആരും കടന്നു വന്നില്ല.

At 25, when I was walking home one evening,

എനിക്ക് 25 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കേ,

two men on a motorcycle attacked me.

ഒരു ബൈക്കിൽ വന്ന രണ്ടുപേർ എന്നെ ആക്രമിച്ചു.

I spent two nights in the hospital

എനിക്ക് രണ്ട് രാത്രി ആശുപത്രിയിൽ ചിലവഴിക്കേണ്ടി വന്നു

recovering from trauma and injuries.

മുറിവുകളിലും വേദനയിലും നിന്ന് സുഖപ്പെടാൻ.

So throughout my life, I've seen women —

അതെ, എന്റെ ജീവിതം മുഴുവനും ഞാൻ കണ്ടത്, സ്ത്രീകളെ-

family, friends, colleagues —

കുടുംബത്തിൽ, കൂട്ടുകാർക്കിടയിൽ, ജോലിസ്ഥലത്ത്,

live through these experiences,

ഇവരും ഇത്തരം അനുഭവങ്ങളിലൂടെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു,

and they seldom talk about it.

പക്ഷെ അവർ ഇതേക്കുറിച്ച് വാചാലരാകാറില്ല.

So in simple words, life in India is not easy.

ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ, ഇന്ത്യയിലെ ജീവിതം അത്ര എളുപ്പമല്ല.

But today I'm not going to talk to you about this fear.

പക്ഷെ, ഇന്ന് ഞാൻ ഈ ഭീതിയെപ്പറ്റിയല്ല സംസാരിക്കാൻ പോകുന്നത്.

I'm going to talk to you about an interesting path

ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്നത്, ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ വഴിയെക്കുറിച്ചാണ്,

of learning that this fear took me on.

ഈ ഭീതി എനിക്ക് കാട്ടിത്തന്ന വഴിയെക്കുറിച്ച്.

So, what happened one night in December 2012

ഡിസംബർ 2012 ലെ ഒരു രാത്രിയിൽ സംഭവിച്ചത്

changed my life.

എന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ചു.

So a young girl, a 23-year-old student,

23 വയസ്സുള്ള ഒരു യുവതി, ഒരു വിദ്യാർത്ഥിനി,

boarded a bus in Delhi with her male friend.

ദില്ലിയിൽ ഒരു ബസ്സിൽ കയറി, ആൺ സുഹൃത്തിനൊപ്പം.

There were six men on the bus, young men

ബസ്സിനകത്ത് ആറ് ആണുങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു,

who you might encounter every day in India,

നിങ്ങൾ സാധാരണയായി ഇന്ത്യയിൽ കാണാൻ സാധ്യതയുള്ള ആളുകൾ തന്നെ.

and the chilling account of what followed

അതിനുശേഷം നടന്ന നടുക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ

was played over and over again

വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി

in the Indian and international media.

ദേശീയ, അന്തർദേശീയ മാധ്യമങ്ങളിൽ.

This girl was raped repeatedly,

ആ പെൺകുട്ടി പലപ്രാവശ്യം ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടു

forcefully penetrated with a blunt rod,

മുനയില്ലാത്ത ഒരു കമ്പ് ദേഹത്ത് കയറ്റപ്പെട്ടു

beaten, bitten, and left to die.

അടിയേറ്റ്, കടിയേറ്റ്, മരിക്കാൻ വിട്ടു.

Her friend was gagged, attacked,

അവളുടെ സുഹൃത്തിന്റെ വായ മൂടി കെട്ടി, അക്രമിച്ചു,

and knocked unconscious.

അബോധാവസ്ഥയിലാക്കി.

She died on the 29th of December.

അവൾ ഡിസംബർ 29 ന് മരണപ്പെട്ടു.

And at a time when most of us here

അതേസമയം, ഇവിടെയുള്ള നമ്മളിൽ പലരും

were preparing to welcome the new year,

പുതുവർഷത്തെ എതിരേൽക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുമ്പോൾ,

India plunged into darkness.

ഇന്ത്യ ഇരുട്ടിൽ മുങ്ങി.

For the first time in our history,

ഞങ്ങളുടെ ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി,

men and women in Indian cities

ഇന്ത്യൻ നഗരങ്ങളിലെ പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും

woke up to the horrific truth

ഈ ഭയാനക സത്യത്തിലേക്ക്,

about the true state of women in the country.

സ്ത്രീകളുടെ നിജമായ അവസ്ഥയിലേക്ക് കണ്ണൂതുറന്നു.

Now, like many other young women,

മറ്റ് പല യുവതികളെയും പോലെ,

I was absolutely terrified.

ഞാനും വളരെയധികം നടുങ്ങിപ്പോയി.

I couldn't believe that something like this

ഇത്തരം ഒരു സംഭവം രാജ്യത്തെ തലസ്ഥാനത്ത്

could happen in a national capital.

നടന്നുവെന്ന് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല.

I was angry and I was frustrated,

എനിക്ക് ദേഷ്യവും, നിരാശയും തോന്നി,

but most of all, I felt utterly, completely helpless.

പക്ഷെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉണ്ടായ വികാരം നിസ്സഹായാവസ്ഥയായിരുന്നു.

But really, what do you do, right?

പക്ഷെ, നിങ്ങൾക്കെന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും?

Some write blogs, some ignore it,

ചിലർ ബ്ലോഗുകളെഴുതും, ചിലർ അവഗണിക്കും,

some join protests.

ചിലർ പ്രക്ഷോഭങ്ങളിൽ ചേരും.

I did all of it. In fact, that was what everyone was doing

ഇവയെല്ലാം ഞാനും ചെയ്തു. ഇതായിരുന്നു എല്ലാവരും ചെയ്തിരുന്നത്,

two years ago.

രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്.

So the media was filled with stories about

അങ്ങനെ മാധ്യമങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞ വാർത്തകൾ,

all the horrific deeds

ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന കുറ്റകൃത്യങ്ങളായിരുന്നു,

that Indian men are capable of.

ഇന്ത്യൻ പുരുഷന്മാർക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നവ.

They were compared to animals,

അവരെ മഗങ്ങളോട് താരതമ്യം ചെയ്തു,

sexually repressed beasts.

ലൈംഗികമായി അടക്കപ്പെട്ട സത്വങ്ങളെന്ന് പറഞ്ഞു.

In fact, so alien and unthinkable was this event

ഈ സംഭവം സ്വഭാവവിരുദ്ധവും, ചിന്തിക്കാവുന്നതിലപ്പുറവുമായിരുന്നു,

in an Indian mind

ഒരു ഇന്ത്യക്കാരന്റെ മനസ്സിന്,

that the response from the Indian media,

ഇന്ത്യൻ മാധ്യമത്തിന്റെ പ്രതികരണവും,

public and politicians proved one point:

പൊതുജനവും, രാഷ്ട്രീയപ്രവർത്തകരും ഒരു കാര്യം കാണിച്ചുതന്നു:

No one knew what to do.

ആർക്കും എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു.

And no one wanted to be responsible for it.

ആർക്കും ഇതിന് ഉത്തരവാദികളാകേണ്ടായിരുന്നു.

In fact, these were a few insensitive comments

സത്യത്തിൽ, ചില നിർവികാര കമന്റുകൾ

which were made in the media

മാധ്യമങ്ങളിൽ വന്നു

by prominent people

പ്രമുഖ വ്യക്തികളുടേതായി

in response to sexual violence against women in general.

ലൈംഗിക പീഡനത്തിനെതിരെയും, സ്ത്രീകളെപ്പറ്റി പൊതുവായും.

So the first one is made by a member of parliament,

ആദ്യത്തേത്, ഒരു പാർലമെന്റ് അംഗത്തിന്റേതായിരുന്നു,

the second one is made by a spiritual leader,

രണ്ടാമത്തേത് ഒരു അധ്യാത്മിക നേതാവിന്റെയും,

and the third one was actually the defendants' lawyer

മൂന്നാമത്തേത് എതിർക്കക്ഷിയുടെ വക്കീലിന്റേതുമായിരുന്നു

when the girl was fighting for her life

ആ പെൺകുട്ടി ജീവിതത്തിനു വേണ്ടി

and she passed away.

പോരാടിയാണ് മരിച്ചത്.

Now, as a woman watching this day after day,

ഇപ്പോൾ, ഒരു സ്ത്രീയെന്ന നിലയിൽ, ഇത് ഓരോ ദിവസവും കാണുമ്പോൾ

I was tired.

എനിക്ക് മടുപ്പനുഭവപ്പെട്ടു.

So as a writer and gender activist,

ഒരു എഴുത്തുകാരിയും, സ്ത്രീപക്ഷ പ്രവർത്തകയുമായതിനാൽ,

I have written extensively on women,

ഞാൻ സ്ത്രീകളെപ്പറ്റി ധാരാളം എഴുതിട്ടുണ്ട്,

but this time, I realized it was different,

പക്ഷെ, ഇത്തവണത്തേത് വ്യത്യസ്ഥമാണെന്ന്

because a part of me realized

എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു

I was a part of that young woman too,

ആ യുവതിയുടെ ഒരു ഭാഗം തന്നെയാണ് ഞാനും,

and I decided I wanted to change this.

ഇത് മാറ്റപ്പെടണമെന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.

So I did something spontaneous, hasty.

അതിനാൽ ഞാൻ പെട്ടെന്നൊരു കാര്യം ചെയ്തു.

I logged on to a citizen journalism platform

ഞാൻ സിറ്റിസൺ ജേണലിസം പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ ലോഗിൻ ചെയ്ത്,

called iReport,

ഐ-റിപ്പോർട്ടിനെ വിളിച്ചു

and I recorded a video talking about

ഒരു വീഡിയോ റെക്കോഡ് ചെയ്തു, പറഞ്ഞത്,

what the scene was like in Bangalore.

ബാംഗ്ലൂരിലെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചാണ്.

I talked about how I felt,

എനിക്ക് എന്ത് തോന്നുന്നു എന്നതിനെപ്പറ്റി,

I talked about the ground realities,

സത്യാവസ്ഥകളെപ്പറ്റി സംസാരിച്ചു

and I talked about the frustrations of living in India.

ഇന്ത്യയിൽ ജീവിക്കുന്നതിലെ നിരാശയെപ്പറ്റി സംസാരിച്ചു.

In a few hours, the blog was shared widely,

മണിക്കൂറുകൾക്കകം ഈ ബ്ലോഗ് വളരെ ഷെയർ ചെയ്യപ്പെട്ടു

and comments and thoughts poured in

കമന്റുകളും, ചിന്തകളും പ്രവഹിച്ചു

from across the world.

ലോകത്തെമ്പാടും നിന്ന്.

In that moment, a few things occurred to me.

അപ്പോൾ എനിക്ക് ചിലത് ബോധ്യമായി.

One, technology was always at hand

ഒന്ന്, സാങ്കേതികവിദ്യകൾ ഒപ്പമുണ്ട്

for many young women like me.

എന്നെപ്പോലുള്ള യുവതിളുടെ കയ്യിൽ.

Two, like me, most young women

രണ്ട്, എന്നെപ്പോലെ, പല യുവതികളും

hardly use it to express their views.

വിരളമായേ അഭിപ്രായം പ്രകടിപ്പിക്കാറുള്ളൂ.

Three, I realized for the first time

മൂന്ന്, ഞാൻ ആദ്യമായി മനസിലാക്കി,

that my voice mattered.

എന്റെ ശബ്ദത്തിനും വിലയുണ്ടെന്നത്.

So in the months that followed,

അതിനുശേഷം ഉള്ള മാസങ്ങളിൽ,

I covered a trail of events in Bangalore

ഞാൻ ബാംഗളൂരിൽ നടന്ന പല സംഭവങ്ങളും പകർത്തി

which had no space in the mainstream news.

മുഖ്യധാരാ മാധ്യമങ്ങളിൽ വരാതെപോയവ.

In Cubbon Park, which is a big park in Bangalore,

ബാംഗളൂരിലെ വലിയ പാർക്കായ കബ്ബൺ പാർക്കിൽ

I gathered with over 100 others

ഞാൻ മറ്റ് 100 പേർക്കൊപ്പം ചേർന്നു

when groups of young men came forward

അവിടെ യുവാക്കളുടെ സംഘം മുന്നോട്ട് വന്നത്

to wear skirts to prove that clothing

പാവാടകൾ ധരിച്ചാണ്, സ്ഥാപിക്കുവാൻ വേണ്ടി,

does not invite rape.

വസ്ത്രം ലൈംഗികപീഡനത്തിനു കാരണമാവില്ലെന്നത്.

When I reported about these events,

ഈ സംഭവങ്ങളെപ്പറ്റി ഞാൻ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തപ്പോൾ

I felt I had charge, I felt like I had a channel

ഒരു മാറ്റം വന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി, ഒരു മാർഗ്ഗമുണ്ടെന്നത്

to release all the emotions I had inside me.

എന്നിലെ എല്ലാ വികാരങ്ങളെയും പുറത്തെടുക്കാൻ.

I attended the town hall march

ഞാൻ ടൗൺ ഹാൾ മാർച്ചിൽ പങ്കെടുത്തു

when students held up signs saying

അവിടെ വിദ്യാർഥികൾ പ്രദർശിപ്പിച്ചിരുന്നത്,

"Kill them, hang them."

"അവരെ കൊല്ലുക, അവരെ തൂക്കിലേറ്റുക"

"You wouldn't do this to your mothers or sisters."

"നിങ്ങളുടെ അമ്മയോടോ സഹോദരിയോടോ ഇത് ചെയ്യില്ലല്ലോ"

I went to a candlelight vigil

ഞാൻ ഒരു മെഴുകുതിരി പ്രക്ഷോഭത്തിന് പോയി

where citizens gathered together

അവിടെ പൗരന്മാർ തടിച്ചുകൂടിയിരുന്നു

to talk about the issue of sexual violence openly,

ലൈംഗിക അതിക്രമത്തെപ്പറ്റി പൊതുവിടത്തിൽ സംസാരിക്കാനായി,

and I recorded a lot of blogs

ഞാൻ ഒരുപാട് ബ്ലോഗുകൾ റെക്കോർഡ് ചെയ്തു

in response to how worrying the situation was

ഇന്ത്യയിലെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന അവസ്ഥയ്ക്ക്

in India at that point.

ആ സമയം, മറുപടിയുമായി.

["I am born with sisters and cousin who now live in cities and abroad but they never talk to me or complain about their daily difficulties like you say"]

["എനിക്ക് സഹോദരിമാരും, കസിനുകളുമുണ്ട്, വിദേശനഗരങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്നവർ. പക്ഷെ, ആരും ഇത്തരം ദൈനംദിന ജീവിതപ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടില്ല"]

Now, the reactions confused me.

ഇപ്പോൾ, പ്രതികരണങ്ങൾ എന്നെ സംഭ്രമത്തിലാക്കി.

While supportive comments poured in from across the world,

ലോകത്തെമ്പാടും നിന്ന് അനുകൂല കമന്റുകൾ വന്നെങ്കിലും,

as did vicious ones.

പ്രതികൂലമായവയും വന്നു.

So some called me a hypocrite.

ചിലർ എന്നെ കപടവേഷക്കാരിയെന്ന് വിളിച്ചു.

Some called me a victim, a rape apologist.

ചിലർ എന്നെ ഇരയെന്നും, ലൈംഗിക പീഡന വക്താവെന്നും വിളിച്ചു.

Some even said I had a political motive.

എനിക്ക് രാഷ്ട്രീയ അജണ്ടയുണ്ടെന്ന് വരെ ചിലർ പറഞ്ഞു.

But this one comment kind of describes

പക്ഷെ ഈ ഒരു കമന്റ് മാത്രം മതി

what we are discussing here today.

ഇന്ന് നമ്മൾ സംസാരിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി അടുത്തറിയാൻ.

But I was soon to learn that this was not all.

ഇതിലും കൂടുതൽ വരാനുണ്ടെന്ന് ഞാൻ അറിയാൻ പോകുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

As empowered as I felt

എനിക്ക് ശക്തിയേറിയതായി അനുഭവപ്പെട്ടെങ്കിലും,

with the new liberty that this

ഈ പുതു സ്വാതന്ത്യം,

citizen journalism channel gave me,

പൗര-മാധ്യമപ്രവർത്തനം നൽകിയതിൽ,

I found myself in an unfamiliar situation.

ഞാൻ ഒരു അസാധാരണ സാഹചര്യത്തിൽ അകപ്പെട്ടു.

So sometime last August, I logged onto Facebook

അങ്ങനെ, ഓഗസ്റ്റിൽ, ഞാൻ ഫേസ്ബുക്കിൽ പ്രവേശിച്ച്,

and I was looking through my news feed,

എന്റെ ന്യൂസ് ഫീഡ് പരിശോധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ,

and I noticed there was a link

ഒരു ലിങ്ക് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു

that was being shared by my friends.

എന്റെ സുഹൃത്ത് ഷെയർ ചെയ്തതായിരുന്നു അത്.

I clicked on the link; it led me back

ഞാൻ ലിങ്കിൽ ഞെക്കി, അത് എന്നെ

to a report uploaded by an American girl

ഒരു അമേരിക്കൻ പെൺകുട്ടിയുടെ റിപ്പോർട്ടിലേക്ക് എത്തിച്ചു

called Michaela Cross.

പേര് മിഷേല ക്രോസ് എന്നായിരുന്നു.

The report was titled,

റിപ്പോർട്ടിന്റെ തലക്കെട്ട്,

"India: The story you never wanted to hear."

"ഇന്ത്യ: നിങ്ങൾ കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത കഥ"

And in this report, she recounted her firsthand

ഈ റിപ്പോർട്ടിൽ, അവർ താൻ ഇന്ത്യയിൽ നേരിട്ട

account of facing sexual harassment in India.

ലൈംഗിക പീഡനത്തെക്കുറിച്ചാണ് എഴുതിയിരുന്നത്.

She wrote, "There is no way to prepare for the eyes,

അവർ എഴുതി, " ഒരു രക്ഷയുമില്ല, ഈ കണ്ണുകളെ,

the eyes that every day stared

എന്നും എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്ന കണ്ണുകളെ,

with such entitlement at my body,

എന്റെ ശരീരത്തിൽ ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്ന കണ്ണുകളെ

with no change of expression

നിസ്സംഗമായി നോക്കുന്ന കണ്ണുകളെ,

whether I met their gaze or not.

ഞാൻ അവരെ തിരിച്ച് നോക്കിയില്ലെങ്കിൽ കൂടി.

Walking to the fruit seller's or the tailor's,

പച്ചക്കറിക്കാരിയുടെയോ, തയ്യൽക്കാരിയുടെയോ അടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ,

I got stares so sharp

എനിക്ക് തീക്ഷ്ണമായ നോട്ടങ്ങൾ കിട്ടി

that they sliced away bits of me piece by piece."

അവ എന്നെ കഷ്ണം കഷ്ണമായി മുറിച്ചു കളഞ്ഞു.

She called India a traveler's heaven and a woman's hell.

അവർ ഇന്ത്യയെ യാത്രക്കാരുടെ സ്വർഗ്ഗമെന്നും, സ്ത്രീകളുടെ നരകമെന്നും വിളിച്ചു.

She said she was stalked, groped,

അവർ പറഞ്ഞത് അവരെ പിതുടരുകയും, ബലമായി പിടിക്കുകയും ചെയ്യപ്പെട്ടുവെന്നുമാണ് ,

and masturbated at.

അവരുടെ നേരെ നോക്കി സ്വയംഭോഗം ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നത്രെ.

Now, late that evening, the report went viral.

ആ വൈകുന്നേരം, ഈ റിപ്പോർട്ട് വളരെ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു.

It was on news channels across the world.

ലോകമൊന്നടങ്കമുള്ള വാർത്താ ചാനലുകളിൽ ഇതുണ്ടായിരുന്നു.

Everyone was discussing it.

എല്ലാവരും ഇതേപ്പറ്റി ചർച്ച ചെയ്തു.

It had over a million views,

ഇതിന് ഒരു ലക്ഷത്തിൽ പരം കാഴ്ചക്കാരെ ലഭിച്ചു,

a thousand comments and shares,

ആയിരത്തോളം കമന്റുകളും ഷെയറുകളും,

and I found myself witnessing

ഞാൻ ഇതിനോട് സമാനമായ

a very similar thing.

കാഴ്ച കാണാനിടയായി.

The media was caught in this vicious cycle

മാധ്യമങ്ങൾ ഈ അനന്തചക്രത്തിൽ പെട്ടിരിക്കുകയാണ്.

of opinion and outburst

നിലപാടുകളുടെ, പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ

and no outcome whatsoever.

എന്നാൽ ഫലമൊന്നും കാണുന്നില്ലതാനും.

So that night, as I sat wondering

അങ്ങനെ ആ രാത്രി, ഞാൻ ചിന്തിച്ചു,

how I should respond,

ഞാൻ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണമെന്ന്

I found myself filled with doubt.

എനിക്ക് ചുറ്റും സംശയങ്ങൾ ഉയർന്നു വരുന്നത് അനുഭവപ്പെട്ടു.

You see, as a writer, I approached this issue

നിങ്ങൾക്കറിയാമോ, ഒരു എഴുത്തുകാരി എന്ന നിലയിൽ,ഞാൻ ഇതിനെ നേരിട്ടു

as an observer,

ഒരു കാഴ്ചക്കാരി എന്ന നിലയിൽ,

as an Indian, I felt embarrassment and disbelief,

ഒരു ഇന്ത്യൻ എന്ന നിലയിൽ എനിക്ക് ലജ്ജയും അവജ്ഞയുമുണ്ടായി

and as an activist, I looked at it as a defender of rights,

ഒരു പൊതുപ്രവർത്തക എന്ന നിലയിൽ,ഞാനിതിനെ അവകാശങ്ങൾക്കായുള്ള പ്രതിരോധമായി കണ്ടു,

but as a citizen journalist,

പക്ഷെ ഒരു പൗര-മാധ്യമപ്രവർത്തക എന്ന നിലയിൽ,

I suddenly felt very vulnerable.

ഞാൻ വളരെയധികം അസ്വസ്ഥയായി.

I mean, here she was, a young woman

എന്നു വച്ചാൽ, ഇതാ, ഒരു യുവതി

who was using a channel to talk about

ഒരു മാധ്യമം ഉപയോഗിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു

her experience just as I was,

അവരുടെ അനുഭവങ്ങൾ, എന്റേതു പോലെയുള്ളത്,

and yet I felt unsettled.

എന്നിട്ടും, എനിക്ക് അസ്വസ്ഥതയുണ്ടായി.

You see, no one ever tells you

നിങ്ങൾക്കറിയാമോ, ആരും നിങ്ങളോട് പറയുന്നില്ല

that true empowerment comes from giving yourself

ശരിയായ ശാക്തീകരണം വരുന്നത് സ്വയം നൽകുമ്പോളാണ്

the permission to think and act.

ചിന്തിക്കാനും, പ്രവർത്തിക്കാനുമുള്ള അനുവാദം സ്വയം നൽകുമ്പോൾ.

Empowerment is often made to sound as if

ശാക്തീകരണം എന്നത് എപ്പൊഴും

it's an ideal, it's a wonderful outcome.

ഒരു ആദർശപരമായ പരിണിതഫലമായാണ് നാം കണക്കാക്കാറ്.

When we talk about empowerment, we often

ശാക്തീകരണത്തെക്കുറിച്ച് നാം സംസാരിക്കുമ്പോൾ

talk about giving people access to materials,

നാം ആളുകൾക്ക് വസ്തുക്കൾ നൽകുന്നതിനെപ്പറ്റിയാണ് സംസാരിക്കുക,

giving them access to tools.

അവർക്ക് ഉപകരണങ്ങൾ നൽകുന്നതിനെ പറ്റി.

But the thing is, empowerment is an emotion.

പക്ഷെ, സത്യത്തിൽ ശാക്തീകരണം എന്നതൊരു വികാരമാണ്.

It's a feeling.

അതൊരു അനുഭൂതിയാണ്.

The first step to empowerment

ശാക്തീകരണത്തിലേക്കുള്ള ആദ്യ പടി

is to give yourself the authority,

നിങ്ങൾ സ്വയം അധികാരം നൽകുക എന്നതാണ്,

the key to independent will,

സ്വന്തം ഇച്ഛയ്ക്കുള്ള താക്കോൽ എന്നത്,

and for women everywhere,

എവിടെയുള്ള സ്ത്രീയുമായിക്കൊള്ളട്ടേ,

no matter who we are or where we come from,

എവിടെനിന്നു വരുന്നവരുമായിക്കൊള്ളട്ടെ,

that is the most difficult step.

അതാണ് ഏറ്റവും വിഷമകരമായ പ്രവൃത്തി.

We fear the sound of our own voice,

നമ്മൾ അവരവരുടെ ശബ്ദത്തെ പേടിക്കുന്നു,

for it means admission, but it is this that gives us

എനിക്ക് ശബ്ദമെന്നാൽ അധികാരമാണ്, പക്ഷെ അത് നമുക്ക് തരുന്നത്

the power to change our environment.

നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ളതിനെ മാറ്റാനുള്ള ശക്തിയാണ്.

Now in this situation where I was faced

ഇപ്പോൾ, ഞാൻ നേരിട്ട അവസ്ഥയിൽ

with so many different kinds of realities,

പല വാസ്തവങ്ങൾക്കുമിടയിൽ,

I was unsure how to judge,

എനിക്ക് എങ്ങനെ തീരുമാനമെടുക്കണമെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു

because I didn't know what it would mean for me.

എനിക്ക് അത് എന്താണ് കരുതിവച്ചിട്ടുള്ളതെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു.

I feared to judge because I didn't know what it would be

എനിക്ക് തീരുമാനിക്കാൻ ഭയമായിരുന്നു കാരണം, എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു,

if I didn't support the same view as this girl.

ഞാൻ ഈ പെൺകുട്ടിയുടെ അഭിപ്രായത്തെ പിന്തുണച്ചില്ലെങ്കിലെന്ന്.

I didn't know what it would mean for me

എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു, എനിക്കെന്താകുമായിരുന്നെന്ന്

if I was challenging someone else's truth.

മറ്റൊരാളുടെ സത്യത്തെ വെല്ലുവിളിച്ചാലെന്ന്.

But yet, it was simple.

എങ്കിലും, കാര്യങ്ങൾ ലളിതമായിരുന്നു.

I had to make a decision:

എനിക്കൊരു തീരുമാനമെടുക്കേണ്ടിയിരുന്നു:

Should I speak up or should I stay quiet?

ഞാൻ സംസാരിക്കണോ അതോ നിശബ്ദയാകണോ?

So after a lot of thought,

അങ്ങനെ ഒരുപാട് ചിന്തകൾക്കു ശേഷം,

I recorded a video blog in response,

ഞാൻ ഒരു വീഡിയോ ബ്ലോഗ് മറുപടിയായി റെക്കോർഡ് ചെയ്തു,

and I told Michaela, well,

എന്നിട്ട് മിഷേലയോട് പറഞ്ഞു, നോക്കൂ,

there are different sides to India,

ഇന്ത്യയ്ക്ക് പല മുഖങ്ങളുണ്ട്,

and I also tried to explain

ഞാൻ ഇതും പറയാൻ ശ്രമിച്ചു

that things would be okay

എല്ലാം ശരിയാകും

and I expressed my regret for what she had faced.

അവർക്ക് അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വന്നതിനെപ്പറ്റി ഖേദിക്കുന്നുവെന്നും പറഞ്ഞു.

And a few days later, I was invited to talk

കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ ക്ഷണം കിട്ടി

on air with her,

അവരുമായി

and for the first time, I reached out to this girl

അങ്ങനെ ആദ്യമായി ഞാൻ ഈ പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടു

who I had never met, who was so far away,

ഇന്നുവരെ നേരിട്ട് പരിചയപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത, ദൂരെയെങ്ങോ ജീവിക്കുന്ന,

but yet I felt so close to.

പക്ഷെ എന്നോടടുത്ത് നിൽക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ.

Since this report came to light,

ഈ റിപ്പോർട്ട് വന്നതിനു ശേഷം,

more young people than ever

സാധാരണയിലധികം യുവതീ യുവാക്കൾ

were discussing sexual harassment on the campus,

ക്യാമ്പസുകളിൽ ലൈംഗിക പീഡനത്തെക്കുറിച്ച് വാചാലരാകാൻ തുടങ്ങി,

and the university that Michaela belonged to

മിഷേല പഠിച്ചിരുന്ന യൂണിവേഴ്സിറ്റി

gave her the assistance she needed.

അവർക്കാവശ്യമായ സഹായങ്ങൾ നൽകി.

The university even took measures

കൂടാതെ, യൂണിവേഴ്സിറ്റി നടപടികളെടുത്തു

to train its students to equip them

കുട്ടികൾക്ക് ശിക്ഷണം നൽകാനും, അവരെ പ്രാപ്തരാക്കാനും

with the skills that they need

അവർക്കാവശ്യമുള്ള കഴിവുകൾ നേടിയെടുക്കാൻ സഹായിക്കുന്നതിനായി

to confront challenges such as harassment,

ഇത്തരം ഉപദ്രവങ്ങളെ നേരിടുന്നതിനായി,

and for the first the time, I felt I wasn't alone.

അങ്ങനെ ഞാൻ ആദ്യമായി ഒറ്റയ്ക്കല്ലെന്ന തോന്നലുണ്ടായി.

You see, if there's anything that I've learned

നിങ്ങൾക്കറിയാമോ, ഞാൻ എന്തെങ്കിലും പഠിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ

as an active citizen journalist

ഒരു പൗര-മാധ്യമപ്രവർത്തകയെന്ന നിലയിൽ

over the past few years,

കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് വർഷങ്ങൾക്കിടയിൽ,

it is our dire lack as a society to actively find

അത് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ കണ്ടുപിടിക്കുന്നതിനാണ്

avenues where our voices can be heard.

നമ്മുടെ ശബ്ദങ്ങൾ കേൾപ്പിക്കാവുന്ന വാതായനങ്ങൾക്കുവേണ്ടി.

We don't realize that when we are standing up,

നാം അറിയുന്നില്ല, നാം എഴുന്നേറ്റു നിൽക്കുമ്പോൾ,

we are not just standing up as individuals,

നാം ഒരു വ്യക്തിയായല്ല നിൽക്കുന്നത്,

we are standing up for our communities,

നാം നിൽക്കുന്നത് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിനു വേണ്ടിയാണ്,

our friends, our peers.

നമ്മുടെ കൂട്ടുകാർക്ക്, സഹപ്രവർത്തകർക്ക്.

Most of us say that women are denied their rights,

നമ്മിൽ പലരും പറയുന്നു, സ്ത്രീകൾക്ക് അവകാശങ്ങൾ നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന്,

but the truth is, oftentimes,

പക്ഷെ, സത്യം പലപ്പോഴും ഇതാണ്,

women deny themselves these rights.

സ്ത്രീകൾ അവരവരുടെ അവകാശം നിഷേധിക്കുന്നു.

In a recent survey in India,

ഇന്ത്യയിൽ അടുത്തകാലത്ത് നടന്ന ഒരു സർവ്വേയിൽ,

95 percent of the women who work in I.T.,

ഐ.ടി യിൽ ജോലിചെയ്യുന്ന 95 ശതമാനം സ്ത്രീകളും പറഞ്ഞത്,

aviation, hospitality and call centers,

വ്യോമയാനത്തിൽ, ആതിധേയത്വത്തിൽ, കോൾ സെന്ററുകളിൽ ജോലിചെയ്യുന്നവർ പറഞ്ഞത്,

said they didn't feel safe returning home alone

തങ്ങൾക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടിലേക്ക് പോകുവാൻ സുരക്ഷിതത്വം തോന്നുന്നില്ലയെന്നാണ്

after work in the late hours or in the evening.

ജോലി കഴിഞ്ഞിട്ട്, വളരെ വൈകുന്നേരമാകുമ്പോൾ.

In Bangalore, where I come from,

ഞാൻ ജീവിക്കുന്നിടത്ത്, ബാംഗളൂരിൽ,

this number is 85 percent.

ഈ സംഖ്യ 85 ശതമാനമാണ്.

In rural areas in India,

ഇന്ത്യയിലെ ഗ്രാമങ്ങളിൽ,

if anything is to go by the recent

എന്തു വേണമെങ്കിലും നടക്കുമത്രെ

gang rapes in Badaun and acid attacks in Odisha

ബധാവുനിലെ ലൈംഗിക പീഡനം, ഒഡീഷയിലെ ആസിഡ് ആക്രമണം

and Aligarh are supposed to go by,

ആലിഗറിലെയും, എല്ലാം സാധാരണമെന്നപോലെ.

we need to act really soon.

നാം വളരെപ്പെട്ടെന്ന് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

Don't get me wrong,

എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കാതിരിക്കൂ,

the challenges that women will face

സ്ത്രീകൾ നേരിടുന്ന വെല്ലുവിളി,

in telling their stories is real,

ഈ കഥകൾ സത്യമാണെന്ന് പറയുന്നതിലാണ്,

but we need to start pursuing

പക്ഷെ നാം തിരയേണ്ടതുണ്ട്

and trying to identify mediums

അങ്ങനെ കണ്ടുപിടിക്കേണ്ടതുണ്ട്

to participate in our system

നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ഭാഗവാക്കാവാൻ

and not just pursue the media blindly.

മാധ്യമങ്ങളെ അന്ധമായി പിന്തുടരാതിരിക്കാൻ.

Today, more women than ever

ഇന്ന്, പതിവിലധികം സ്ത്രീകൾ

are standing up and questioning

എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നു

the government in India,

ഇന്ത്യൻ സർക്കാരിനോട്

and this is a result of that courage.

ഇത്, ധൈര്യത്തിന്റെ അടയാളമാണ്.

There is a sixfold increase in women

ആറിരട്ടി വർദ്ധനവാണ് വന്നിട്ടുള്ളത്, സ്ത്രീകളുടെ എണ്ണത്തിൽ

reporting harassment,

ഉപദ്രവങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തിൽ,

and the government passed

അങ്ങനെ ഗവണ്മെന്റ് പാസാക്കിയത്

the Criminal Law (Amendment) Act in 2013

2013-ലെ ക്രിമിനൽ നിയമം (അമന്റ്മെന്റ്) ആക്ടാണ്

to protect women against sexual assault.

സ്ത്രീകളെ ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങളിൽ നിന്നും സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി.

As I end this talk,

ഈ പ്രഭാഷണം നിർത്തുന്നതിനു മുൻപ്

I just want to say

എനിക്ക് ഇത് പറയാനുണ്ട്

that I know a lot of us in this room have our secrets,

എനിക്കറിയാം, ഈ മുറിയിലിരിക്കുന്ന എല്ലാവർക്കും രഹസ്യങ്ങളുണ്ടെന്നത്,

but let us speak up.

പക്ഷെ, നാം സംസാരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

Let us fight the shame and talk about it.

നമ്മൾ ലജ്ജ മറികടന്ന് സംസാരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

It could be a platform, a community,

അത് ഒരു വേദിയിലാകാം, സമൂഹത്തിലാകാം,

your loved one, whoever or whatever you choose,

നിങ്ങളുടെ പ്രിയതമരോടാകാം, നിങ്ങൾക്കിഷ്ടമുള്ള ആരോടുമാകാം,

but let us speak up.

പക്ഷെ നമ്മൾ സംസാരിക്കണം.

The truth is, the end to this problem

സത്യമെന്താണെന്ന് വച്ചാൽ, ഈ പ്രശ്നം അവസാനിക്കണമെങ്കിൽ

begins with us.

മാറ്റം നമ്മിൽ നിന്നും തുടങ്ങേണ്ടതുണ്ട്.

Thank you.

നന്ദി.

(Applause)

(കരഘോഷം)