Meera Vijayann: Find your voice against gender violence

Meera Vijayann: Kadına Karşı Şiddete Ses Ver

Çeviri: Yusuf Paşa ÖZDEDE Gözden geçirme: cenk korkmaz

Talking about empowerment is odd,

Motivasyonla ilgili konuşmak biraz garip.

because when we talk about empowerment,

Çünkü bunun ile ilgili konuştuğumuz zaman

what affects us most are the stories.

bizi en çok etkileyen hikâyeler oluyor.

So I want to begin with an everyday story.

Bu yüzden ben de günlük bir hikâye ile başlamak istiyorum.

What is it really like to be a young woman in India?

Hindistan'da genç bir kadın olmak gerçekten nasıl bir şey?

Now, I've spent the last 27 years of my life

Hayatımın 27 yılını Hindistan'da geçirdim.

in India, lived in three small towns,

Üç küçük kasaba

two major cities,

ve iki büyük şehirde

and I've had several experiences.

ve birçok şey deneyimledim.

When I was seven,

7 yaşında iken

a private tutor who used to come home

bana matematik öğretmek için evimize gelen

to teach me mathematics molested me.

özel bir öğretmen tarafından cinsel tacize uğradım.

He would put his hand up my skirt.

Eli ile eteğime dokundu.

He put his hand up my skirt and told me

Elini eteğimden içeri soktu ve bana

he knew how to make me feel good.

beni nasıl iyi hissettireceğini bildiğini söyledi.

At 17, a boy from my high school

17 yaşında iken, liseden bir çocuk

circulated an email

bir eposta yaydı ve

detailing all the sexually aggressive things

benimle ilgili tüm agresif seks arzularını

he could do to me

detaylı bir şekilde anlattı.

because I didn't pay attention to him.

Çünkü onunla ilgilenmemiştim.

At 19, I helped a friend

19 yaşında iken,

whose parents had forcefully married her to an older man

ailesi tarafından yaşlı bir adamla evlendirilmek zorunda bırakılan bir arkadaşıma

escape an abusive marriage.

bu evlilikten kaçması için yardım ettim.

At 21, when my friend and I were walking

21 yaşında iken, arkadaşım ile birlikte

down the road one afternoon,

bir öğleden sonra yolda yürürken

a man pulled down his pants

adamın birisi pantolonunu aşağı indirdi

and masturbated in front of us.

ve önümüzde mastürbasyon yapmaya başladı.

We called people for help, and nobody came.

İnsanlara yardım etmeleri için seslendik ama kimse gelmedi.

At 25, when I was walking home one evening,

25 yaşımda, akşam vakti eve doğru giderken

two men on a motorcycle attacked me.

2 tane motorsikletli adam bana saldırdı.

I spent two nights in the hospital

Yaralarım ve travmam yüzünden

recovering from trauma and injuries.

2 geceyi hastanede geçirdim.

So throughout my life, I've seen women —

Hayatım boyunca,

family, friends, colleagues —

bu türden deneyimler yaşayan

live through these experiences,

kadınlar, arkadaşlar ve iş arkadaşları gördüm

and they seldom talk about it.

ve bunlar ile ilgili nadir olarak konuşuyorlardı.

So in simple words, life in India is not easy.

Yani basitçe söylemek gerekirse, Hindistan'da yaşam hiç de kolay değil.

But today I'm not going to talk to you about this fear.

Ama bugün size bu korkular hakkında konuşmayacağım.

I'm going to talk to you about an interesting path

Size bu korkunun beni içine aldığı

of learning that this fear took me on.

ilginç bir yola dair konuşacağım.

So, what happened one night in December 2012

Aralık 2012'nin bir gecesinde yaşananlar

changed my life.

benim hayatımı değiştirdi.

So a young girl, a 23-year-old student,

Genç bir kız, 23 yaşındaki bir öğrenci

boarded a bus in Delhi with her male friend.

Delhi'de erkek arkadaşı ile birlikte bir otobüse biniyor.

There were six men on the bus, young men

Otobüste 6 tane erkek daha var, genç erkekler.

who you might encounter every day in India,

Bunlar Hindistan'da hergün karşılaşabileceğiniz kişiler.

and the chilling account of what followed

Devamında ise

was played over and over again

Hindistan ve global medyada defalarca

in the Indian and international media.

yayınlanan şeyler yaşandı.

This girl was raped repeatedly,

Bu kız, defalarca tecavüze uğruyor,

forcefully penetrated with a blunt rod,

keskin bir çubukla da tekrar tecavüz ediliyor.

beaten, bitten, and left to die.

dayak yiyor, ısırılıyor ve ölüme terk ediliyor.

Her friend was gagged, attacked,

Erkek arkadaşı ise ağzı bağlanıyor, saldırılıyor

and knocked unconscious.

ve şuurunu kaybedene kadar dövülüyor.

She died on the 29th of December.

29 Aralıkta kız hayatını kaybediyor.

And at a time when most of us here

O sıralarda bir çoğumuz

were preparing to welcome the new year,

yeni yıl kutlamaları için hazırlıklar yapıyorduk.

India plunged into darkness.

Ancak Hindistan bir karanlığın içine gömüldü.

For the first time in our history,

Tarihimizde ilk defa

men and women in Indian cities

Hindistan'ın birçok şehrinde erkekler ve kadınlar

woke up to the horrific truth

ülkedeki kadınların asıl vaziyetinin

about the true state of women in the country.

korkunç gerçekliğinin farkına vardı.

Now, like many other young women,

Ve tabii ki diğer bir çok genç kadın gibi

I was absolutely terrified.

ben de dehşete düşmüştüm.

I couldn't believe that something like this

Böylesine bir şeyin

could happen in a national capital.

başkentte olabildiğine inanamamıştım.

I was angry and I was frustrated,

Kızgın ve usanmıştım,

but most of all, I felt utterly, completely helpless.

ancak en önemlisi, tam anlamı ile çaresiz hissediyordum.

But really, what do you do, right?

Peki neler yapıldı?

Some write blogs, some ignore it,

Kimileri bloglar yazdı, kimileri kınadı,

some join protests.

kimileri ise protestolara katıldı.

I did all of it. In fact, that was what everyone was doing

Ben hepsini yaptım. Aslında 2 yıl önce

two years ago.

yaptığı herşeyi.

So the media was filled with stories about

Medya ise

all the horrific deeds

Hint erkeklerinin neler yapabileceğine dair

that Indian men are capable of.

korkunç hikâyeler ile doluydu.

They were compared to animals,

Cinsel arzuları bastırılmış vahşiler olarak,

sexually repressed beasts.

hayvanlar ile kıyaslanıyorlardı.

In fact, so alien and unthinkable was this event

Bu olay, bir Hintli'ye göre o kadar yabancı ve

in an Indian mind

imkansızdı ki.

that the response from the Indian media,

Hint medyasının, halkın ve

public and politicians proved one point:

politikacıların tepkisi bir noktayı ortaya çıkardı:

No one knew what to do.

Kimse ne yapacağını bilmiyordu.

And no one wanted to be responsible for it.

Ve kimse bundan sorumlu tutulmak istemiyordu.

In fact, these were a few insensitive comments

İşte bunlar da ileri gelen bazı kişiler tarafından

which were made in the media

medyada yapılan bazı duyarsız

by prominent people

yorumlar

in response to sexual violence against women in general.

genel anlamda kadınlara uygulanan cinsel şiddete tepki olarak.

So the first one is made by a member of parliament,

İlki meclis üyelerinden birisi tarafından: "Yetişkin bir kıza tecavüz edilmesi anlaşılabilir bir durum olabilir ancak bir çocuğun istisması akıl almaz bir durum"

the second one is made by a spiritual leader,

İkincisi bir ruhani lider tarafından: "Kızın, tecavüzcü -kardeşlerine- yalvarması gerekirdi"

and the third one was actually the defendants' lawyer

Üçüncüsü ise savunma avukatı tarafından: "Tecavüzün sorumlusu tecavüz mağduru kızdır"

when the girl was fighting for her life

Üstelik, bu kız hayat mücadelesi verirken

and she passed away.

ve ölürken.

Now, as a woman watching this day after day,

Bir kadın olarak bunu izledikten sonra

I was tired.

çok yoruldum.

So as a writer and gender activist,

Bir yazar olarak, bir cinsel eşitlik aktivisti olarak

I have written extensively on women,

yoğun olarak kadınlar üzerine yazılar yazdım.

but this time, I realized it was different,

Ancak bu defa, farklı bir şeyin farkına vardım

because a part of me realized

çünkü

I was a part of that young woman too,

ben de bu kadının bir parçasıydım

and I decided I wanted to change this.

ve bunu değiştirmek istedim.

So I did something spontaneous, hasty.

Hazırlıksız ve acele bir şekilde bir şeyler yaptım.

I logged on to a citizen journalism platform

Bir vatandaş gazeteciliği platformuna giriş yaptım

called iReport,

iReport isminde,

and I recorded a video talking about

ve Bangalore'da

what the scene was like in Bangalore.

manzaranın nasıl olduğuna dair bir video kaydettim.

I talked about how I felt,

Hissettiğim şekilde konuştum,

I talked about the ground realities,

asıl gerçekler hakkında konuştum

and I talked about the frustrations of living in India.

ve Hindistan'da yaşamanın getirdiği huzursuzluk hakkında konuştum.

In a few hours, the blog was shared widely,

Ve birkaç saat içerisinde blog geniş bir şekilde paylaşılmaya başladı.

and comments and thoughts poured in

ve dünyanın her yanından

from across the world.

yorumlar gelmeye başladı.

In that moment, a few things occurred to me.

İşte tam da o an, aklıma bazı şeyler geldi.

One, technology was always at hand

Birincisi, teknoloji benim gibi

for many young women like me.

birçok genç kadının elinin altında.

Two, like me, most young women

İkincisi, benim gibi bir çok genç kadın

hardly use it to express their views.

düşüncelerini ifade etmek için onu çok az kullanıyorlar.

Three, I realized for the first time

Üçüncüsü ise,

that my voice mattered.

ilk defa sesim dikkate alındı.

So in the months that followed,

Takip eden aylarda Bangalore'da

I covered a trail of events in Bangalore

ana akım haberlerde hiç yer almayan

which had no space in the mainstream news.

bir dizi olayı ele aldım.

In Cubbon Park, which is a big park in Bangalore,

Bangalore'un büyük parklarından Cubbon Park'ta

I gathered with over 100 others

100 civarı kişi ile toplandık

when groups of young men came forward

ve etek giyen bir grup erkek

to wear skirts to prove that clothing

bu kıyafetin

does not invite rape.

tecavüze davetiye çıkarmadığını göstermek için geldi.

When I reported about these events,

Bu tür etkinlikleri bildirdiğim zaman,

I felt I had charge, I felt like I had a channel

kendimi görevlendirilmiş gibi hissettim, içimdeki bütün duyguları

to release all the emotions I had inside me.

yayınlayabileceğim bir kanalım varmış gibi.

I attended the town hall march

Mart ayında Belediye Binası'ndaki etkinliğe katıldım.

when students held up signs saying

Öğrenciler ellerinde pankartlar taşıyorlardı

"Kill them, hang them."

"Onları öldürün, asın!"

"You wouldn't do this to your mothers or sisters."

"Bunu kendi annenize ve kız kardeşinize yapamazsınız!"

I went to a candlelight vigil

Daha sonra yurttaşların bir araya gelip

where citizens gathered together

cinsel şiddet ile ilgili açık bir şekilde konuştukları

to talk about the issue of sexual violence openly,

bir mum ışığı seremonisine gittim.

and I recorded a lot of blogs

Hindistan'ın bu noktada

in response to how worrying the situation was

böylesine endişe verici durumuna cevap olarak

in India at that point.

birçok blog oluşturdum.

["I am born with sisters and cousin who now live in cities and abroad but they never talk to me or complain about their daily difficulties like you say"]

"Şu anda büyük şehirlerde ve yurtdışında yaşayan kuzenlerimden senin gibi bu zorluklardan şikayet ettiklerini hiç duymamıştım."

Now, the reactions confused me.

Tepkileri çok kafamı karıştırdı.

While supportive comments poured in from across the world,

Destekleyici yorumlar dünyanın dört bir yanından gelirken

as did vicious ones.

hırçın yorumlar da aldım.

So some called me a hypocrite.

Kimileri beni riyakâr olarak gördü,

Some called me a victim, a rape apologist.

kimileri bir kurban, kimileri bir tecavüz savunucusu.

Some even said I had a political motive.

Hatta kimisi siyasi bir güdüm olduğunu dahi söyledi.

But this one comment kind of describes

Ama özellik bu yorum

what we are discussing here today.

bugün burada tartıştığımız konuyu tanımlar nitelikte.

But I was soon to learn that this was not all.

Ancak her şeyin bu kadar olmadığını öğrenmem yakındı.

As empowered as I felt

Bu sivil basın kanalının bana verdiği

with the new liberty that this

yeni bir özgürlük ile

citizen journalism channel gave me,

kendimi görevli hissettim,

I found myself in an unfamiliar situation.

kendimi hiç de tanıdık olmayan bir durumun içinde buldum.

So sometime last August, I logged onto Facebook

Geçtiğimiz ağustos ayında Facebook'a girdim

and I was looking through my news feed,

ve ana sayfamdaki haberlere bakarken

and I noticed there was a link

arkadaşlarım tarafından paylaşılan

that was being shared by my friends.

bir bağlantı dikkatimi çekti.

I clicked on the link; it led me back

Bağlantıya tıkladım ve beni

to a report uploaded by an American girl

Micaela Cross isimli Amerikalı bir kızın haberine

called Michaela Cross.

yönlendirdi.

The report was titled,

Haberin başlığı ise şöyle idi:

"India: The story you never wanted to hear."

"Hindistan, asla duymak istemeyeceğiniz hikâye"

And in this report, she recounted her firsthand

Bu haberde kendisi birinci ağızdan

account of facing sexual harassment in India.

Hindistan'da yaşadığı cinsel tacizi anlatıyordu.

She wrote, "There is no way to prepare for the eyes,

Diyordu ki:

the eyes that every day stared

"Kendinizi her gün vücudunuza dikilen

with such entitlement at my body,

utanmaz bakışlara karşı hazırlamanın hiçbir yolu yok.

with no change of expression

Bakışlar ile göz göze gelseniz ya da gelmeseniz de

whether I met their gaze or not.

hiçbir ifade değişikliği olmuyor.

Walking to the fruit seller's or the tailor's,

Meyve satıcılarının, terzilerin önünden geçerken

I got stares so sharp

çok keskin bakışlar ile karşılaştım

that they sliced away bits of me piece by piece."

sanki beni dilimlere ayırırcasına."

She called India a traveler's heaven and a woman's hell.

Kendisi Hindistan'ı gezginler için bir cennet, kadınlar için ise bir cehennem olarak tanımlıyor.

She said she was stalked, groped,

Takip edildiğini, el ile tacize uğradığını

and masturbated at.

ve karşısında mastürbasyon yapıldığını söylüyor.

Now, late that evening, the report went viral.

Akşama doğru bu haber bir virüs gibi yayıldı.

It was on news channels across the world.

Dünyanın her tarafında haber kanallarında yer aldı.

Everyone was discussing it.

Herkes bununla ilgili tartıştı.

It had over a million views,

Ortalama 1 milyon görüntülenme sayısına ulaştı

a thousand comments and shares,

binlerce yorum ve paylaşım yapıldı

and I found myself witnessing

ve ben kendimi çok benzer

a very similar thing.

bir şahitliğin içinde buldum.

The media was caught in this vicious cycle

Medya, bu düşüncelerin

of opinion and outburst

ve patlamanın kısır döngüsünün içinde kaldı,

and no outcome whatsoever.

hiçbir olumlu sonuç elde edilmedi.

So that night, as I sat wondering

O gece oturdum ve

how I should respond,

bunu nasıl cevaplamam gerektiğini düşündüm.

I found myself filled with doubt.

Kendimi bir çok şüphe ile dolu halde buldum.

You see, as a writer, I approached this issue

Bir yazar olarak, bu konuya bir gözlemci

as an observer,

olarak yaklaştım.

as an Indian, I felt embarrassment and disbelief,

Bir Hintli olarak utanç ve inanamamazlık hissettim,

and as an activist, I looked at it as a defender of rights,

bir aktivist olarak, hakların savunucusu olarak baktım

but as a citizen journalist,

ancak bir vatandaş gazeteci olarak

I suddenly felt very vulnerable.

birden çok kırılgan hissettim.

I mean, here she was, a young woman

Yani, işte tam orada, genç bir kadın

who was using a channel to talk about

bir kanal kullanarak

her experience just as I was,

tıpkı benim yaşadığım gibi bir deneyimi hakkında konuşuyordu

and yet I felt unsettled.

ve o an kendimi huzursuz hissettim.

You see, no one ever tells you

Biliyorsunuz, kimse size

that true empowerment comes from giving yourself

gerçek motivasyonun size kendiniz için verdiğiniz

the permission to think and act.

düşünme ve harekete geçme izni ile geldiğini söylemez.

Empowerment is often made to sound as if

Motivasyon genellikle bir ideal,

it's an ideal, it's a wonderful outcome.

harika bir sonuç gibi aksettirilir.

When we talk about empowerment, we often

Motivasyonla ilgili konuşurken,

talk about giving people access to materials,

genellikle insanların bazı materyallere

giving them access to tools.

erişiminden bahsederiz.

But the thing is, empowerment is an emotion.

Ancak motivasyon bir duygudur.

It's a feeling.

Bir hissiyattır.

The first step to empowerment

Motivenin ilk adımı

is to give yourself the authority,

kendinize yetki

ve hür iradenin anahtarını vermektir

the key to independent will,

ve tüm kadınlar için

and for women everywhere,

kim olduğu yahut nereden geldiğinden bağımsız olarak,

no matter who we are or where we come from,

en zor adım budur.

that is the most difficult step.

We fear the sound of our own voice,

Biz kendi sesimizden korkarız,

for it means admission, but it is this that gives us

çünkü bu bir itiraf anlamına gelir ama bize

the power to change our environment.

çevremizi değiştirme gücünü veren de budur.

Now in this situation where I was faced

Şimdi. birçok gerçekliklerle yüz yüze kaldığım

with so many different kinds of realities,

bu durumda,

I was unsure how to judge,

nasıl muhakeme edeceğimden emin değildim

because I didn't know what it would mean for me.

çünkü benim için ne anlam ifade ettiğini bilmiyordum.

I feared to judge because I didn't know what it would be

Hüküm vermekten korkuyordum

if I didn't support the same view as this girl.

çünkü bu kızla aynı bakışı desteklemeseydim, ne olacağını bilmiyordum.

I didn't know what it would mean for me

Eğer bir başkasının gerçekliği ile mücadele etseydim

if I was challenging someone else's truth.

benim için nasıl bir anlam ifade edeceğini bilemezdim.

But yet, it was simple.

bu çok basitti.

I had to make a decision:

Bir karar vermek zorundaydım:

Should I speak up or should I stay quiet?

Sesi mi çıkarmalı mıydım yoksa sessizliğimi korumalı mıydım?

So after a lot of thought,

Uzun bir süre düşündükten sonra,

I recorded a video blog in response,

blogta paylaşmak üzere cevap olarak bir video kaydettim

and I told Michaela, well,

ve Michaela'ya

there are different sides to India,

Hindistan'ın çok farklı yüzleri olduğunu

and I also tried to explain

ve yaşadığı şey ile ilgili

that things would be okay

ne kadar üzgün olduğumu

and I expressed my regret for what she had faced.

açıklamaya çalıştım.

And a few days later, I was invited to talk

Birkaç gün sonra da kendisi ile

on air with her,

canlı bir şekilde konuşmak için davet aldım.

and for the first time, I reached out to this girl

İlk defa hiç tanımadığım

who I had never met, who was so far away,

ve bu kadar uzakta olan bu kızla tanıştım

but yet I felt so close to.

ancak bir o kadar da kendimi yakın hissettim.

Since this report came to light,

Haber gün yüzüne çıktığından beri

more young people than ever

birçok genç insan

were discussing sexual harassment on the campus,

kampüslerde cinsel tacizler ile ilgili tartışmaya başlamıştı

and the university that Michaela belonged to

ve Michaela'nın içinde olduğu üniversite

gave her the assistance she needed.

kendisine ihtiyacı olan desteği vermişti.

The university even took measures

Üniversite, öğrencilerini

to train its students to equip them

bu tacizler gibi zorluklarla mücadele edebilmeleri için

with the skills that they need

öğrencilerini eğitmek üzere

to confront challenges such as harassment,

çeşitli tedbirler bile almıştı

and for the first the time, I felt I wasn't alone.

ve işte ilk defa kendimi yalnız hissetmedim.

You see, if there's anything that I've learned

Eğer geçmiş bir kaç sene içinde

as an active citizen journalist

aktif bir yurttaş gazeteci olarak

over the past few years,

öğrendiğim şey şu;

it is our dire lack as a society to actively find

aslında bu bizim toplumumuzun aktif bir şekilde sesimizi duyurabilmek için

avenues where our voices can be heard.

bir alan bulma eksikliğinin sorunu.

We don't realize that when we are standing up,

Biz ayağa kalktığımız zaman

we are not just standing up as individuals,

birer birey olarak ayağa kalkmıyoruz,

we are standing up for our communities,

biz toplum olarak, arkadaşlar olarak, destekçilerimiz olarak

our friends, our peers.

ayağa kalkıyoruz.

Most of us say that women are denied their rights,

Birçoğumuz kadınların haklarından mahrum edildiğini söylüyor,

but the truth is, oftentimes,

ancak gerçek şu ki evet, çoğu zaman

women deny themselves these rights.

kadınlar kendi kendilerini bu haklardan mahrum ediyorlar.

In a recent survey in India,

Hindistan'da son anketlere göre

95 percent of the women who work in I.T.,

teknolojide, havacılıkta, turizm

aviation, hospitality and call centers,

ve çağrı merkezinde çalışan kadınların %95'i

said they didn't feel safe returning home alone

akşam geç saatlerde eve dönerken

after work in the late hours or in the evening.

kendilerini güvende hissetmediklerini söylüyorlar.

In Bangalore, where I come from,

Bangalore'de, benim geldiğim şehirde

this number is 85 percent.

bu oran %85.

In rural areas in India,

Hindistan'ın kırsal bölgelerinde

if anything is to go by the recent

son zamanlarda olanlara bakarsak

gang rapes in Badaun and acid attacks in Odisha

Badaun'da toplu tecavüzler, Odisha ve Aligarh'da asit saldırıları

and Aligarh are supposed to go by,

devam eden şeyler.

we need to act really soon.

Çok acil bir şekilde harekete geçmek zorundayız.

Don't get me wrong,

Beni yanlış anlamayın.

the challenges that women will face

Kadınların karşılaştıkları bu mücadele

in telling their stories is real,

ve hikâyeler tamamen gerçek

but we need to start pursuing

ancak biz bunun üzerine gitmeli

and trying to identify mediums

araçların hepsini tanımlamalı

to participate in our system

ve sisteme dahil edilmelerini sağlamalıyız

and not just pursue the media blindly.

ve kör bir şekilde medyanın izinden gitmemeliyiz.

Today, more women than ever

Bugün çok daha fazla kadın

are standing up and questioning

Hindistan'da ayağa kalkıyor ve

the government in India,

devleti sorguluyor,

and this is a result of that courage.

bu bir cesaretin sonucu.

There is a sixfold increase in women

Taciz resmi şikayetlerinde,

reporting harassment,

altı misli artış var

and the government passed

ve devlet 2013 yılında Ceza Yasası'nı

the Criminal Law (Amendment) Act in 2013

kadınları cinsel saldırılardan korumak için

to protect women against sexual assault.

düzenledi.

As I end this talk,

Konuşmamın sonunda şunu söylemek isterim ki

I just want to say

bu odada bulunanlar olarak

that I know a lot of us in this room have our secrets,

hepimizin sırları var

but let us speak up.

ancak açık konuşalım

Let us fight the shame and talk about it.

Utangaçlığımızla savaşalım ve açık açık konuşalım.

It could be a platform, a community,

Bu bir platform olabilir ya da bir topluluk

your loved one, whoever or whatever you choose,

sevdiğiniz birisi, kim olursa ne olursa olsun

but let us speak up.

sesinizi çıkarın.

The truth is, the end to this problem

Gerçek şu ki, bu problemi sona erdirmenin

begins with us.

başlangıç noktası biziz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Alkış)

(Applause)