Why I keep speaking up, even when people mock my accent | Safwat Saleem

Vertaald door: Lysanne Erlings Nagekeken door: Peter van de Ven

I used to have this recurring dream

Ik had een steeds terugkerende droom

where I'd walk into a roomful of people,

waarin ik een kamer vol mensen inliep

and I'd try not to make eye contact with anyone.

en probeerde met niemand oogcontact te maken.

Until someone notices me,

Tot iemand mij zag

and I just panic.

en ik in paniek raakte.

And the person walks up to me,

Die persoon komt naar me toe

and says, "Hi, my name is So-and-so.

en zegt: "Hoi, ik ben Die-en-die.

And what is your name?"

Wat is jouw naam?"

And I'm just quiet, unable to respond.

Ik zeg niets en kan niet antwoorden.

After some awkward silence, he goes,

Na een ongemakkelijke stilte vraagt hij mij:

"Have you forgotten your name?"

"Ben je je naam vergeten?"

And I'm still quiet.

En ik kan nog steeds niets zeggen.

And then, slowly, all the other people in the room begin to turn toward me

Langzaam beginnen alle anderen in de kamer zich naar mij toe te draaien

and ask, almost in unison,

en vragen, bijna tegelijk:

(Voice-over, several voices) "Have you forgotten your name?"

(Voice-over, diverse stemmen) "Ben je je naam vergeten?"

As the chant gets louder, I want to respond, but I don't.

Ze beginnen steeds harder te roepen en ik wil antwoorden, maar doe het niet.

I'm a visual artist.

Ik ben een beeldend kunstenaar.

Some of my work is humorous,

Soms is mijn werk humoristisch,

and some is a bit funny but in a sad way.

soms is het grappig op een trieste manier.

And one thing that I really enjoy doing

En waar ik echt van geniet

is making these little animations

is het maken van kleine animaties

where I get to do the voice-over for all kinds of characters.

waar ik de voice-over voor verschillende personages kan doen.

I've been a bear.

Ik ben een beer geweest.

(Video) Bear (Safwat Saleem's voice): Hi.

(Video) Beer (Safwat Saleem's stem): Hoi.

(Laughter)

(Gelach)

Safwat Saleem: I've been a whale.

Ik ben een walvis geweest.

(Video) Whale (SS's voice): Hi.

(Video) Walvis (SS's stem): Hoi.

(Laughter)

(Gelach)

SS: I've been a greeting card.

SS: Ik ben een kaart geweest.

(Video) Greeting card (SS's voice): Hi.

(Video) Kaart (SS's stem): Hoi

(Laughter)

(Gelach)

SS: And my personal favorite is Frankenstein's monster.

En mijn favoriet is het monster van Frankenstein.

(Video) Frankenstein's monster (SS's voice): (Grunts)

(Video) monster van Frankenstein (SS's stem): (gromt)

(Gelach)

(Laughter)

Voor die hoefde ik alleen maar heel veel te grommen.

SS: I just had to grunt a lot for that one.

A few years ago, I made this educational video

Enkele jaren terug maakte ik een educatieve video

about the history of video games.

over de geschiedenis van videospellen.

And for that one, I got to do the voice of Space Invader.

Daarvoor mocht ik de stem van een Space Invader doen.

(Video) Space Invader (SS's voice): Hi.

(Video) Space Invader (SS's stem): Hoi.

SS: A dream come true, really,

Het was een droom die uitkwam.

(Laughter)

(Gelach)

And when that video was posted online,

En toen de video online was gezet,

I just sat there on the computer, hitting "refresh,"

zat ik achter de computer en bleef op 'vernieuwen' klikken,

excited to see the response.

gespannen wachtend op de reacties.

The first comment comes in.

Het eerste commentaar kwam binnen.

(Video) Comment: Great job.

(Video) Commentaar: Goed gedaan.

SS: Yes!

SS: Yes!

I hit "refresh."

Ik klikte 'vernieuwen'.

(Video) Comment: Excellent video. I look forward to the next one.

(VIdeo) Commentaar: Geweldige video. Ik kijk uit naar de volgende.

SS: This was just the first of a two-part video.

SS: Dit was pas de eerste van een tweedelige video.

I was going to work on the second one next.

Ik zou hierna aan de tweede gaan werken.

I hit "refresh."

Ik klik 'vernieuwen'.

(Video) Comment: Where is part TWO? WHEREEEEE? I need it NOWWWWW!: P

(Video) Commentaar: Waar is deel TWEE? WAAR? Ik wil het NU zien! :-P

(Laughter)

(Gelach)

SS: People other than my mom were saying nice things about me,

SS: Andere mensen dan mijn moeder zeiden aardige dingen over me

on the Internet!

op het internet!

It felt like I had finally arrived.

Het voelde alsof ik het eindelijk gemaakt had.

I hit "refresh."

Ik klik 'vernieuwen'.

(Video) Comment: His voice is annoying. No offense.

(Video) Commentaar: Niet kwetsend bedoeld, maar deze stem is vervelend.

SS: OK, no offense taken. Refresh.

SS: Oké, ik ben niet beledigd. Vernieuwen.

(Video) Comment: Could you remake this without peanut butter in your mouth?

(Video) Commentaar: Probeer het eens zonder pindakaas in je mond.

SS: OK, at least the feedback is somewhat constructive. Hit "refresh."

SS: Oké, de feedback is tenminste opbouwend. Klik 'vernieuwen'.

(Video) Comment: Please don't use this narrator again

(Video) Commentaar: Gebruik deze man nooit meer,

je kunt hem amper verstaan.

u can barely understand him.

SS: Refresh.

SS: Vernieuwen.

(Video) Comment: Couldn't follow because of the Indian accent.

(Video) Commentaar: Kon hem niet begrijpen door zijn Indiaase accent.

SS: OK, OK, OK, two things.

SS: Oké, oké, oké, twee dingen.

Number one, I don't have an Indian accent,

Ten eerste: ik heb geen Indiaas accent,

I have a Pakistani accent, OK?

ik heb een Pakistaans accent, oké?

And number two, I clearly have a Pakistani accent.

En ten tweede: ik heb duidelijk een Pakistaans accent.

(Laughter)

(Gelach)

But comments like that kept coming in,

Maar zulk commentaar bleef binnenstromen,

so I figured I should just ignore them

dus ik dacht ik negeer ze gewoon

and start working on the second part of the video.

en ik begin te werken aan het tweede deel van de video.

I recorded my audio,

Ik maakte de geluidsopnames,

but every time I sat down to edit,

maar elke keer dat ik ze wilde bewerken,

I just could not do it.

hield iets me tegen.

Every single time, it would take me back to my childhood,

Elke keer bracht het me terug naar mijn jeugd,

when I had a much harder time speaking.

toen het voor mij moeilijker was om te praten.

I've stuttered for as long as I can remember.

Ik stotter al zolang ik me kan herinneren.

I was the kid in class

Ik was dat kind in de klas

who would never raise his hand when he had a question --

dat nooit zijn vinger opstak als hij een vraag had --

or knew the answer.

of het antwoord wist.

Every time the phone rang,

Als de telefoon overging

I would run to the bathroom so I would not have to answer it.

rende ik naar de badkamer, zodat ik niet hoefde op te nemen.

If it was for me, my parents would say I'm not around.

Als het aan mij had gelegen,

hadden mijn ouders gezegd dat ik er niet was.

I spent a lot of time in the bathroom.

Ik heb veel tijd in de badkamer doorgebracht.

And I hated introducing myself,

En ik haatte het om mezelf voor te stellen,

especially in groups.

vooral in groepen.

I'd always stutter on my name, and there was usually someone who'd go,

Ik stotterde als ik mijn naam zei en er was altijd iemand die zei:

"Have you forgotten your name?"

"Ben je je naam vergeten?"

And then everybody would laugh.

Waarop iedereen begon te lachen.

That joke never got old.

Die grap, daar kregen ze nooit genoeg van.

(Laughter)

(Gelach)

I spent my childhood feeling that if I spoke,

Mijn hele jeugd dacht ik dat als ik sprak,

it would become obvious that there was something wrong with me,

het duidelijk zou worden dat er iets mis met mij was,

that I was not normal.

dat ik niet normaal was.

So I mostly stayed quiet.

Dus hield ik mijn mond.

And so you see, eventually for me to even be able to use my voice in my work

Dat ik in staat ben mijn stem in mijn werk te gebruiken,

was a huge step for me.

was dus een grote stap voor mij.

Every time I record audio,

Als ik geluidsopnames maak,

I fumble my way through saying each sentence many, many times,

worstel ik me door elke zin heen, die ik meerdere malen inspreek.

and then I go back in

Dan luister ik ze terug

and pick the ones where I think I suck the least.

en kies degene die nog het minst slecht is.

(Voice-over) SS: Audio editing is like Photoshop for your voice.

(Voice-over) SS: het bewerken van geluid is als Photoshop voor je stem.

I can slow it down, speed it up, make it deeper, add an echo.

Ik kan het vertragen, versnellen, dieper maken, een echo toevoegen.

And if I stutter along the way, and if I stutter along the way,

En als ik ergens stotter, en als ik ergens stotter,

I just go back in and fix it.

ga ik terug en pas ik het aan.

It's magic.

Het is magie.

SS: Using my highly edited voice in my work

SS: Het gebruiken van mijn gemonteerde stem in mijn werk

was a way for me to finally sound normal to myself.

was een manier om in mijn eigen oren normaal te klinken.

But after the comments on the video,

Maar na het commentaar op de video

it no longer made me feel normal.

voelde het niet langer als normaal.

And so I stopped using my voice in my work.

Daarom stopte ik met het gebruiken van mijn eigen stem.

Since then, I've thought a lot about what it means to be normal.

Sinds toen heb ik veel nagedacht over wat het betekent om normaal te zijn.

And I've come to understand

Ik begrijp nu

that "normal" has a lot to do with expectations.

dat 'normaal' afhankelijk is van verwachtingen.

Let me give you an example.

Laat me je een voorbeeld geven.

I came across this story

Ik ontdekte het verhaal

about the Ancient Greek writer, Homer.

van de Oud-Griekse schrijver Homerus.

Now, Homer mentions very few colors in his writing.

Hij noemt erg weinig kleuren in zijn geschriften.

And even when he does,

En zelfs wanneer hij dat wel doet,

he seems to get them quite a bit wrong.

zit hij ernaast.

For example, the sea is described as wine red,

De zee beschrijft hij bijvoorbeeld als wijnrood,

people's faces are sometimes green and sheep are purple.

gezichten van mensen zijn soms groen en schapen zijn paars.

But it's not just Homer.

Maar dat is niet enkel bij Homerus zo.

If you look at all of the ancient literature --

Als je naar alle historische literatuur kijkt --

Ancient Chinese, Icelandic, Greek, Indian

Oud-Chinees, -IJslands, -Grieks, -Indiaas

and even the original Hebrew Bible --

en zelfs de oorspronkelijke Hebreeuwse Bijbel --

they all mention very few colors.

worden er weinig kleuren vermeld.

And the most popular theory for why that might be the case

De populairste theorie over wat hier gaande is,

is that cultures begin to recognize a color

is dat culturen een kleur pas beginnen te herkennen

only once they have the ability to make that color.

wanneer ze die kleur kunnen maken.

So basically, if you can make a color,

Dus als je eenmaal een kleur kunt maken,

only then can you see it.

kun je hem ook zien.

A color like red, which was fairly easy for many cultures to make --

Een kleur als rood, die door veel culturen relatief gemakkelijk te maken was,

they began to see that color fairly early on.

werd dus redelijk vroeg herkend.

But a color like blue, which was much harder to make --

Maar een kleur als blauw, die veel moeilijker is om te maken --

many cultures didn't begin to learn how to make that color

veel culturen zagen pas jaren later in

until much later.

hoe ze die konden maken.

They didn't begin to see it until much later as well.

Dus die begonnen ze ook pas veel later te zien.

So until then, even though a color might be all around them,

Tot zo'n moment, zelfs als een kleur overal aanwezig was,

they simply did not have the ability to see it.

hadden zij simpelweg niet de mogelijkheid het te zien.

It was invisIble.

Het was onzichtbaar.

It was not a part of their normal.

Ze konden het nog niet als 'normaal' beschouwen.

And that story has helped put my own experience into context.

Dit verhaal hielp mij mijn ervaring in context te plaatsen.

So when I first read the comments on the video,

Toen ik de commentaren op mijn video las,

my initial reaction was to take it all very personally.

was mijn eerste reactie dit erg persoonlijk op te vatten.

But the people commenting did not know

Maar deze mensen wisten niet

how self-conscious I am about my voice.

hoe zelfbewust ik ben over mijn stem.

They were mostly reacting to my accent,

Ze reageerden vooral op mijn accent

that it is not normal for a narrator to have an accent.

en dat het voor een verteller niet normaal is om een accent te hebben.

But what is normal, anyway?

Maar wat is normaal?

We know that reviewers will find more spelling errors in your writing

We weten dat recensenten meer fouten in je spelling vinden

if they think you're black.

als ze denken dat je zwart bent.

We know that professors are less likely to help female or minority students.

We weten dat professoren minder snel

vrouwelijke studenten of minderheidsstudenten helpen.

And we know that resumes with white-sounding names

En we weten dat cv's van blank-klinkende namen

get more callbacks than resumes with black-sounding names.

vaker teruggebeld worden dan cv's van zwart-klinkende namen.

Why is that?

Waarom?

Because of our expectations of what is normal.

Vanwege onze verwachtingen van wat normaal is.

We think it is normal

We vinden het normaal

when a black student has spelling errors.

wanneer een zwarte student spellingfouten maakt.

We think it is normal

We vinden het normaal

when a female or minority student does not succeed.

dat een vrouwelijke student of iemand van een minderheid niet succesvol is.

And we think it is normal

En we denken dat het normaal is

that a white employee is a better hire than a black employee.

dat je beter een blanke werknemer in dienst kunt nemen dan een zwarte.

But studies also show that discrimination of this kind,

Maar onderzoeken wijzen uit dat zulke discriminatie

in most cases, is simply favoritism,

vaak gewoon bevoorrechting is,

and it results more from wanting to help people that you can relate to

meer omdat je iemand wilt helpen met wie je je kunt identificeren

than the desire to harm people that you can't relate to.

dan dat je iemand kwaad zou willen doen met wie je je niet kunt identificeren.

And not relating to people starts at a very early age.

Niet kunnen relateren tot iemand begint op een jonge leeftijd.

Let me give you an example.

Laat me je een voorbeeld geven.

One library that keeps track of characters

Een bibliotheek die de personages bijhoudt

in the children's book collection every year,

die elk jaar in kinderboeken verschijnen,

found that in 2014, only about 11 percent of the books

ontdekte dat in 2014 slechts 11 procent van de boeken

had a character of color.

een gekleurd personage bevatte.

And just the year before, that number was about eight percent,

En het jaar daarvoor was dit ongeveer 8 procent,

even though half of American children today come from a minority background.

terwijl de helft van Amerikaanse kinderen afkomstig zijn van culturele minderheden.

Half.

De helft.

So there are two big issues here.

Dit zijn de twee grootste problemen.

Number one, children are told that they can be anything,

Allereerst wordt kinderen verteld dat ze van alles kunnen zijn en doen,

they can do anything,

and yet, most stories that children of color consume

maar toch gaan de meeste verhalen die gekleurde kinderen lezen of horen

are about people who are not like them.

over mensen die niet zijn zoals zij.

Number two is that majority groups don't get to realize

Ten tweede realiseren de meerderheidsgroepen zich niet

dat zij veel overeenkomsten hebben met mensen van de minderheidsgroepen --

the great extent to which they are similar to minorities --

our everyday experiences, our hopes,

onze alledaagse ervaringen, onze hoop,

our dreams, our fears

onze dromen en angsten,

and our mutual love for hummus.

en onze gedeelde liefde voor hummus.

It's delicious!

Het is heerlijk!

(Laughter)

(Gelach)

Just like the color blue for Ancient Greeks,

Net zoals de kleur blauw voor de Oud-Grieken,

minorities are not a part of what we consider normal,

zijn minderheden geen onderdeel van wat wij als normaal beschouwen,

because normal is simply a construction of what we've been exposed to,

want normaal is een constructie van waar we aan zijn blootgesteld

and how visible it is around us.

en wat we om ons heen zien.

And this is where things get a bit difficult.

En hier wordt het een beetje moeilijk.

I can accept the preexisting notion of normal -- that normal is good,

Ik kan de bestaande notie van normaal accepteren -- dat normaal goed is,

and anything outside of that very narrow definition of normal is bad.

en dat alles buiten deze smalle definitie van wat normaal is, slecht is.

Or I can challenge that preexisting notion of normal

Of, ik kan deze opvatting van wat normaal is ter discussie stellen

with my work

met mijn werk,

and with my voice

met mijn stem,

and with my accent

met mijn accent

and by standing here onstage,

en door hier te staan,

even though I'm scared shitless and would rather be in the bathroom.

ook al ben ik bang en zou ik liever in de badkamer zijn.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

(Video) Sheep (SS's voice): I'm now slowly starting to use my voice

(Video) Schaap (SS's stem): Ik begin nu

mijn stem weer te gebruiken in mijn werk.

in my work again.

En het voelt goed.

And it feels good.

It does not mean I won't have a breakdown

Dat betekent niet dat het niet moeilijk is

the next time a couple dozen people say that I talk

wanneer mensen de volgende keer zeggen dat ik praat

(mompelend) alsof ik pindakaas in mijn mond heb.

(Mumbling) like I have peanut butter in my mouth.

(Gelach)

(Laughter)

SS: It just means I now have a much better understanding

SS: Het betekent gewoon dat ik nu beter begrijp

of what's at stake,

wat er op het spel staat

and how giving up is not an option.

en dat opgeven geen optie is.

The Ancient Greeks didn't just wake up one day and realize

De Oud-Grieken werden niet opeens wakker met het besef

that the sky was blue.

dat de lucht blauw was.

It took centuries, even, for humans to realize what we had been ignoring

Het duurde eeuwen voordat de mens besefte

wat hij zolang had genegeerd.

for so long.

And so we must continuously challenge our notion of normal,

Daarom moeten we onze opvatting van normaal

steeds opnieuw ter discussie blijven stellen,

because doing so is going to allow us as a society

want hierdoor kunnen we een samenleving worden

to finally see the sky for what it is.

die de lucht eindelijk aanziet voor wat het is.

(Video) Characters: Thank you. Thank you. Thank you. Thank you. Thank you.

(Video) Personages: Dankjewel. Dankjewel. Dankjewel. Dankjewel. Dankjewel.

Monster van Frankenstein: (Gromt)

Frankenstein's monster: (Grunts)

(Laughter)

(Gelach)

SS: Thank you.

SS: Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)