Jacqueline Novogratz: Investing in Africa's own solutions

Vertaald door: William Stassen Nagekeken door: Felix Degenaar

I want to start with a story, a la Seth Godin,

Ik wil beginnen met een verhaal, a la Seth Godin,

from when I was 12 years old.

van toen ik 12 jaar oud was.

My uncle Ed gave me a beautiful blue sweater --

Mijn oom Ed gaf mee een mooie blauwe trui --

at least I thought it was beautiful.

althans, ik dacht dat hij mooi was.

And it had fuzzy zebras walking across the stomach,

En hij had pluizige zebra's wandelend over de buik,

and Mount Kilimanjaro and Mount Meru were kind of

en de berg Kilimanjaro en de berg Meru waren

right across the chest, that were also fuzzy.

over de gehele borst, zij waren ook pluizig.

And I wore it whenever I could,

En ik droeg 'm zo vaak als ik maar kon,

thinking it was the most fabulous thing I owned.

denkend dat het het meest geweldige ding was dat ik bezat.

Until one day in ninth grade,

Tot op een dag in de negende klas,

when I was standing with a number of the football players.

toen ik met een aantal (Amerikaanse) voetballers stond.

And my body had clearly changed, and Matt,

En mijn lichaam duidelijk veranderd was, en Matt Mussolina,

who was undeniably my nemesis in high school,

die ontegensprekelijk mijn kwelgeest was op de middelbare school,

said in a booming voice that

met een luide stem zei dat

we no longer had to go far away to go on ski trips,

we niet langer ver hoefden te gaan op ski trips,

but we could all ski on Mount Novogratz.

maar dat we allemaal konden skieën op Mount Novogratz

(Laughter)

(Gelach)

And I was so humiliated and mortified

En ik was zo vernederd en gekwetst

that I immediately ran home to my mother and chastised her

dat ik meteen naar huis ging en mijn moeder verweet

for ever letting me wear the hideous sweater.

dat ze me ooit deze lelijke trui heeft laten dragen.

We drove to the Goodwill and we threw the sweater away

We reden naar de Goodwill en we gooiden de trui weg

somewhat ceremoniously,

enigszins plechtig,

my idea being that I would never have to think about the sweater

met het idee dat ik nooit meer aan de trui zou hoeven denken

nor see it ever again.

en dat ik hem nooit meer zou zien.

Fast forward -- 11 years later, I'm a 25-year-old kid.

Een sprong vooruit - 11 jaar later was ik een 25-jarig kind.

I'm working in Kigali, Rwanda, jogging through the steep slopes,

Ik werkte in Kigali, Rwanda, joggend over de steile hellingen,

when I see, 10 feet in front of me, a little boy -- 11 years old --

toen ik, zo'n 3 meter voor me, een kleine jongen zag -- 11 jaar oud --

running toward me, wearing my sweater.

die op me af rende, met mijn trui aan.

And I'm thinking, no, this is not possible.

En dacht ik, nee, dit is niet mogelijk

But so, curious, I run up to the child -- of course

Maar nieuwsgierig loop ik op de jongen af -- natuurlijk

scaring the living bejesus out of him --

jaag ik hem de stuipen op zijn lijf --

grab him by the collar, turn it over, and there is my name

grijp hem bij de kraag, draai deze om, en daar zie ik mijn naam

written on the collar of this sweater.

geschreven op de kraag van zijn trui.

I tell that story, because it has served and continues to serve

Ik vertel dit verhaal omdat het voor mij diende en nog steeds dient

as a metaphor to me about the level of connectedness

als een metafoor voor de mate van verbondenheid

that we all have on this Earth.

die we allen hebben op deze aarde.

We so often don't realize what our action and our inaction

Vaak merken we niet wat onze daden en nalatigheden

does to people we think we will never see and never know.

doen met mensen, waarvan we denken dat we ze nooit zullen zien en nooit zullen kennen.

I also tell it because it tells a larger contextual story

Ik vertel dit ook omdat het een contextueel breder verhaal vertelt

of what aid is and can be.

over wat hulp is en wat hulp kan zijn.

That this traveled into the Goodwill in Virginia,

Dat dit reisde naar het "Goodwill" in Virginia,

and moved its way into the larger industry,

en zijn weg vond naar de grotere industrie,

which at that point was giving millions of tons of secondhand clothing to Africa and Asia.

die op dat moment tonnen aan gebruikte kleding aan Afrika en Azië gaf.

Which was a very good thing, providing low cost clothing.

Wat heel goed was, om laag geprijsde kleding te bieden.

And at the same time, certainly in Rwanda,

En tegelijkertijd, zeker in Rwanda,

it destroyed the local retailing industry.

vernietigde het de lokale detailhandel industrie.

Not to say that it shouldn't have,

Niet dat het niet zou moeten zijn gebeurd,

but that we have to get better at answering the questions

maar dat we beter moeten worden in het beantwoorden van de vragen

that need to be considered when we think about consequences

die moeten worden bekeken als we denken aan de gevolgen

and responses.

en reacties.

So, I'm going to stick in Rwanda, circa 1985, 1986,

Dus, ik blijf in Rwanda, circa 1985, 1986,

where I was doing two things.

waar ik twee dingen deed.

I had started a bakery with 20 unwed mothers.

Ik had een bakkerij opgestart met 20 ongetrouwde moeders.

We were called the "Bad News Bears," and our notion was

We werden "the Bad News Bears" genoemd, en onze opvatting was

we were going to corner the snack food business in Kigali,

dat we de snackbars in Kigali gingen beconcurreren,

which was not hard because there were no snacks before us.

wat niet moeilijk was, want er waren geen snacks voordat wij begonnen.

And because we had a good business model, we actually did it,

En omdat we een goed business model hadden, kregen we het voor elkaar,

and I watched these women transform on a micro-level.

en ik zag deze vrouwen omgevormd worden op een micro niveau.

But at the same time, I started a micro-finance bank,

Maar op hetzelfde moment begon ik met een microlening bank,

and tomorrow Iqbal Quadir is going to talk about Grameen,

en morgen zal Iqbal Quadir over de Grameen bank spreken

which is the grandfather of all micro-finance banks,

wat de grootvader van alle microleningbanken is,

which now is a worldwide movement -- you talk about a meme --

wat nu een wereldwijde organisatie is -- als je het over een meme hebt --

but then it was quite new, especially in an economy

maar toen was het vrij nieuw, zeker in een economie

that was moving from barter into trade.

die zich bewoog van ruilhandel naar handel.

We got a lot of things right.

Veel dingen deden we goed.

We focused on a business model; we insisted on skin in the game.

We richtten ons op een business model, we drongen aan op ondernemerschap.

The women made their own decisions at the end of the day

De vrouwen beslisten uiteindelijk zelf

as to how they would use this access to credit

over hoe zij hun toegang tot het krediet zouden gebruiken

to build their little businesses, earn more income

om hun eigen kleine zaak op te bouwen, om meer inkomen te verdienen

so they could take care of their families better.

zodat ze beter hun families konden verzorgen.

What we didn't understand, what was happening all around us,

Wat wij niet snapten, was wat er allemaal om ons heen gebeurde,

with the confluence of fear, ethnic strife

met het samenvloeien van angst, etnische conflicten

and certainly an aid game, if you will, that was playing into

en, zo je wilt, zeker een hulp spel, dat speelde in het voordeel van

this invisible but certainly palpable movement inside Rwanda,

deze onzichtbare maar zeker voelbare beweging binnen Rwanda,

that at that time, 30 percent of the budget was all foreign aid.

dat op dat moment, 30 procent van het budget was allemaal buitenlandse hulp.

The genocide happened in 1994,

De genocide vond plaats in 1994,

seven years after these women all worked together

zeven jaar nadat deze vrouwen allen samen werkten

to build this dream.

om deze droom te verwezenlijken.

And the good news was that the institution,

En het goede nieuws was dat de instelling,

the banking institution, lasted.

het bankwezen, was blijven bestaan.

In fact, it became the largest rehabilitation lender in the country.

Het is trouwens de grootste kredietverstrekker in het land geworden.

The bakery was completely wiped out,

De bakkerij was volledig weggevaagd,

but the lessons for me were that accountability counts --

maar ik leerde dat aansprakelijkheid telt --

got to build things with people on the ground,

men moet zaken bouwen met lokale mensen,

using business models where, as Steven Levitt would say,

door het gebruiken van zakelijke modellen waarbij, zoals Steven Levitt zou zeggen,

the incentives matter.

incentives doen er toe.

Understand, however complex we may be, incentives matter.

Begrijp dat, hoe complex we ook zijn, stimulansen er toe doen.

So when Chris raised to me how wonderful everything

Dus toen Chris bij me opbracht hoe mooi alles was

that was happening in the world,

dat er in de wereld gebeurde,

that we were seeing a shift in zeitgeist,

dat we een verschuiving in tijdgeest zien,

on the one hand I absolutely agree with him,

aan de ene kant was ik het volledig met hem eens,

and I was so thrilled to see what happened with the G8 --

en ik was zo opgewonden om te zien wat er op de G8 gebeurde --

that the world, because of people like Tony Blair and Bono

dat de wereld, vanwege mensen als Tony Blair en Bono

and Bob Geldof -- the world is talking about global poverty;

en Bob Geldof -- de wereld spreekt over wereldwijde armoede,

the world is talking about Africa

de wereld heeft het over Afrika

in ways I have never seen in my life.

op manieren die ik nog nooit van mijn leven gezien heb.

It's thrilling.

Het is spannend.

And at the same time, what keeps me up at night

En tegelijkertijd, datgene waar ik 's nachts van wakker lig

is a fear that we'll look at the victories of the G8 --

is een angst dat we zullen kijken naar de overwinningen van de G8 --

50 billion dollars in increased aid to Africa,

50 miljard dollar in extra hulp voor Afrika,

40 billion in reduced debt -- as the victory,

40 miljard dollar aan schuldsanering -- als de overwinning,

as more than chapter one, as our moral absolution.

als meer dan hoofdstuk één, als onze morele kwijtschelding.

And in fact, what we need to do is see that as chapter one,

En eigenlijk, wat we moeten doen is het te zien als hoofdstuk een,

celebrate it, close it, and recognize that we need a chapter two

vier het, sluit het, en erken dat we een hoofdstuk twee nodig hebben

that is all about execution, all about the how-to.

dat helemaal gaat over uitvoering -- helemaal over de manier waarop.

And if you remember one thing from what I want to talk about today,

En mocht je je maar één ding herinneren van waar ik vandaag over wil spreken,

it's that the only way to end poverty, to make it history,

dan is dat enige manier om armoede te beëindigen, om geschiedenis te maken,

is to build viable systems on the ground

is duurzame systemen ter plekke te bouwen

that deliver critical and affordable goods and services to the poor,

die essentiële en betaalbare goederen en diensten aan de armen leveren,

in ways that are financially sustainable and scaleable.

op manieren die financieel duurzaam en schaalbaar zijn.

If we do that, we really can make poverty history.

Als we dat doen, dan kunnen we werkelijk een einde maken aan armoede.

And it was that -- that whole philosophy --

En het was dat -- deze hele filosofie --

that encouraged me to start my current endeavor

die mij aanmoedigde om mijn huidige onderneming

called "Acumen Fund,"

genaamd Acumen Fund te beginnen,

which is trying to build some mini-blueprints

dat probeert om een paar miniatuurblauwdrukken te bouwen

for how we might do that in water, health and housing

om te zien hoe we dat in water, gezondheidszorg en huisvesting

in Pakistan, India, Kenya, Tanzania and Egypt.

in Pakistan, India, Kenia, Tanzania en Egypte zouden kunnen doen.

And I want to talk a little bit about that, and some of the examples,

En daar wil ik wat over zeggen, en enkele voorbeelden geven

so you can see what it is that we're doing.

zodat u kunt zien wat we doen.

But before I do this -- and this is another one of my pet peeves --

Maar vooraleer ik dat doe -- en dat is nog een van mijn kleine ergernissen --

I want to talk a little bit about who the poor are.

wil ik even praten over wie de armen zijn.

Because we too often talk about them as these

Want we spreken te vaak over ze als

strong, huge masses of people yearning to be free,

een sterke, enorme massa van mensen die verlangen naar vrijheid,

when in fact, it's quite an amazing story.

terwijl het eigenlijk een verbazingwekkend verhaal is.

On a macro level, four billion people on Earth make less than four dollars a day.

Op macroniveau zijn er vier miljard mensen op aarde die minder dan vier dollar per dag verdienen.

That's who we talk about when we think about "the poor."

Het gaat over deze mensen wanneer we denken aan de armen.

If you aggregate it, it's the third largest economy on Earth,

Als je het totaliseert, dan is het de derde grootste economie op aarde,

and yet most of these people go invisible.

en toch blijven de meesten van deze mensen onzichtbaar.

Where we typically work, there's people making between

Waar wij normaliter werken, zijn er mensen die tussen

one and three dollars a day.

één en drie dollar per dag verdienen.

Who are these people?

Wie zijn deze mensen?

They are farmers and factory workers.

Het zijn boeren en fabrieksarbeiders.

They work in government offices. They're drivers.

Zij werken in overheids kantoren. Ze zijn chauffeurs.

They are domestics.

Zij zijn huisbedienden.

They typically pay for critical goods and services like water,

Zij betalen meestal voor essentiële goederen en diensten zoals water,

like healthcare, like housing, and they pay 30 to 40 times

zoals verzorging, zoals onderdak, en ze betalen 30 tot 40 keer hetgeen

what their middleclass counterparts pay --

van wat hun middenklasse tegenhangers betaalt --

certainly where we work in Karachi and Nairobi.

zeker waar wij werken in Karachi en Nairobi.

The poor also are willing to make, and do make, smart decisions,

De armen zijn ook bereid om slimme besluiten te maken, en ze maken deze,

if you give them that opportunity.

zolang je hen maar de kans geeft.

So, two examples.

Dus, twee voorbeelden.

One is in India, where there are 240 million farmers,

Eén is in India, waar er 240 miljoen boeren zijn,

most of whom make less than two dollars a day.

waarvan de meesten minder dan twee dollar per dag verdienen.

Where we work in Aurangabad, the land is extraordinarily parched.

Waar wij werken in Aurangabad, is het land buitengewoon dor.

You see people on average making 60 cents to a dollar.

Je ziet er mensen gemiddeld 60 cent tot een dollar verdienen.

This guy in pink is a social entrepreneur named Ami Tabar.

Deze man in rose is een sociaal ondernemer genaamd Ami Taber.

What he did was see what was happening in Israel, larger approaches,

Wat hij deed was kijken wat er in Israël gebeurde, op grotere schaal,

and figure out how to do a drip irrigation,

en uitvinden hoe je een druppelirrigatie maakt,

which is a way of bringing water directly to the plant stock.

wat een manier is om water direct naar de gewassen te brengen.

But previously it's only been created for large-scale farms,

Echter, voorheen was het alleen gemaakt voor grootschalige boerderijen,

so Ami Tabar took this and modularized it down to an eighth of an acre.

dus Ami Taber nam dit principe over en verkleinde het tot een achtste van een hectare.

A couple of principles:

Een aantal principes --

build small.

Klein gebouwd.

Make it infinitely expandable and affordable to the poor.

Maakt het oneindig uitbreidbaar en betaalbaar voor de armen.

This family, Sarita and her husband, bought a 15-dollar unit

Deze familie, Sarita en haar man, kochten een eenheid van 15 dollar

when they were living in a -- literally a three-walled lean-to

toen ze leefden in een -- letterlijk een afdak met drie muren

with a corrugated iron roof.

met een ijzeren golfplaten dak.

After one harvest, they had increased their income enough

Na een oogst hadden ze hun inkomen voldoende vergroot

to buy a second system to do their full quarter-acre.

om een tweede systeem te bouwen voor al hun grond.

A couple of years later, I meet them.

Enkele jaren later ontmoet ik hen.

They now make four dollars a day, which is pretty much middle class for India,

Zij verdienen dan vier dollar per dag, wat ongeveer gelijk is aan hetgeen de middenklasse in India verdient,

and they showed me the concrete foundation they had just laid

en ze lieten mij de betonnen fundering zien die ze net gelegd hadden

to build their house.

om hun huis op te bouwen.

And I swear, you could see the future in that woman's eyes.

En ik zweer het je, je kon de toekomst zien in deze vrouw haar ogen.

Something I truly believe.

Iets wat ik werkelijk geloof.

You can't talk about poverty today without talking about malaria bed nets,

Je kunt tegenwoordig niet over armoede spreken zonder over malaria bednetten te spreken

and I again give Jeffrey Sachs of Harvard

en wederom geef ik Jeffrey Sachs van Harvard

huge kudos for bringing to the world

grote bijval vanwege het opmerkzaam maken van de wereld

this notion of his rage -- for five dollars you can save a life.

van zijn rage -- voor vijf dollar kun je een leven redden.

Malaria is a disease that kills one to three million people a year.

Malaria is een ziekte die één tot drie miljoen mensen per jaar doodt.

300 to 500 million cases are reported.

300 tot 500 miljoen gevallen worden gerapporteerd.

It's estimated that Africa loses

De schatting is dat Afrika ongeveer

about 13 billion dollars a year to the disease.

13 miljard dollar per jaar aan de ziekte verliest.

Five dollars can save a life.

Vijf dollar kunnen een leven redden.

We can send people to the moon; we can see if there's life on Mars --

We kunnen mensen naar de maan sturen, we kunnen zien of er leven op Mars is --

why can't we get five-dollar nets to 500 million people?

waarom kunnen we geen netten van vijf dollar voor 500 miljoen mensen krijgen?

The question, though, is not "Why can't we?"

De vraag, echter, is niet waarom we dat niet kunnen,

The question is how can we help Africans do this for themselves?

de vraag is hoe kunnen we de Afrikanen helpen dit voor zichzelf te doen?

A lot of hurdles.

Er zijn een hoop hindernissen.

One: production is too low. Two: price is too high.

Een: de productie is te laag. Twee: de prijs is te hoog.

Three: this is a good road in -- right near where our factory is located.

Drie: dit is een goede weg in -- dichtbij waar onze fabriek ligt.

Distribution is a nightmare, but not impossible.

Het verdelen is een nachtmerrie, maar niet onmogelijk.

We started by making a 350,000-dollar loan

We begonnen met het geven van een lening van 350.000 dollar

to the largest traditional bed net manufacturer in Africa

aan de grootste traditionele beddennet producent in Afrika

so that they could transfer technology from Japan

zodat zij de technologie uit Japan konden overbrengen

and build these long-lasting, five-year nets.

om deze duurzame netten voor vijf jaar te maken.

Here are just some pictures of the factory.

Hier zijn slecht enkele foto's van de fabriek.

Today, three years later, the company has employed

Vandaag de dag, drie jaar later, heeft het bedrijf

another thousand women.

nog eens duizend vrouwen in dienst.

It contributes about 600,000 dollars in wages to the economy of Tanzania.

Het draag zo'n 600,000 dollar bij in salarissen aan de economie van Tanzania.

It's the largest company in Tanzania.

Het is het grootste bedrijf in Tanzania.

The throughput rate right now is 1.5 million nets,

De productiesnelheid is nu 1.5 miljoen netten,

three million by the end of the year.

drie miljoen tegen het einde van het jaar.

We hope to have seven million at the end of next year.

We hopen dat we zeven miljoen hebben tegen het einde van het volgend jaar.

So the production side is working.

De productie zijde werkt.

On the distribution side, though,

Aan de kant van de distributie, echter,

as a world, we have a lot of work to do.

hebben we als wereld nog een hoop werk te doen.

Right now, 95 percent of these nets are being bought by the U.N.,

Nu op dit ogenblik, wordt 95% van deze netten gekocht door de V.N.,

and then given primarily to people around Africa.

en voornamelijk aan mensen in Afrika gegeven.

We're looking at building

We proberen om op enkele

on some of the most precious resources of Africa: people.

van deze meest waardevolle grondstoffen van Afrika te bouwen -- mensen.

Their women.

Hun vrouwen.

And so I want you to meet Jacqueline,

En daarom wil ik dat u Jacqueline ontmoet,

my namesake, 21 years old.

mijn naamgenote, 21 jaren oud.

If she were born anywhere else but Tanzania,

Als zij overal anders behalve dan in Tanziania geboren zou zijn,

I'm telling you, she could run Wall Street.

dan zeg ik je dat ze Wall Street zou kunnen leiden.

She runs two of the lines, and has already saved enough money

Zij runt twee van de productielijnen, en heeft al genoeg geld gespaard

to put a down payment on her house.

om een aanbetaling te doen op haar huis.

She makes about two dollars a day, is creating an education fund,

Ze verdient ongeveer twee dollar per dag, stelt een studiefonds op,

and told me she is not marrying nor having children

en vertelde mij dat zij niet zal trouwen noch kinderen zal hebben

until these things are completed.

totdat deze dingen compleet zijn.

And so, when I told her about our idea --

En dus, toen ik haar over ons idee vertelde --

that maybe we could take a Tupperware model from the United States,

dat we wellicht een Tupperware model uit de Verenigde Staten zouden nemen,

and find a way for the women themselves to go out

en een manier vinden voor de vrouwen om er zelf op uit te gaan

and sell these nets to others --

om deze netten te verkopen aan anderen --

she quickly started calculating what she herself could make

begon zij snel te rekenen wat zij zelf zou kunnen verdienen

and signed up.

waarna zij zich aanmeldde.

We took a lesson from IDEO, one of our favorite companies,

We namen een les van IDEO, een van onze favoriete bedrijven,

and quickly did a prototyping on this,

en verrichten snel een prototype sessie hierop,

and took Jacqueline into the area where she lives.

en namen Jacqueline mee naar het gebied waar zij woont.

She brought 10 of the women with whom she interacts

Zij bracht 10 van de vrouwen met wie zij contact had

together to see if she could sell these nets, five dollars apiece,

samen om te zien of zij deze netten konden verkopen voor vijf dollar per stuk,

despite the fact that people say nobody will buy one,

ondanks het feit dat mensen zeiden dat niemand er een zou kopen,

and we learned a lot about how you sell things.

en we leerden een hoop over hoe dingen te verkopen.

Not coming in with our own notions,

Zonder met onze eigen opvattingen te komen,

because she didn't even talk about malaria until the very end.

want zij sprak zelfs niet over malaria tot het allerlaatst.

First, she talked about comfort, status, beauty.

Eerst sprak zij over comfort, status, schoonheid.

These nets, she said, you put them on the floor, bugs leave your house.

Deze netten, vertelde ze, je legt ze op de vloer, insecten verlaten uw huis.

Children can sleep through the night;

Kinderen slapen de nacht door,

the house looks beautiful; you hang them in the window.

het huis ziet er mooi uit, je kunt ze voor de ramen hangen.

And we've started making curtains,

En we zijn begonnen gordijnen te maken,

and not only is it beautiful, but people can see status --

en niet alleen is het mooi, maar mensen kunnen de status zien --

that you care about your children.

dat u voor uw kinderen zorgt.

Only then did she talk about saving your children's lives.

Hierna begon zij pas te spreken over het redden van de levens van kinderen.

A lot of lessons to be learned in terms of how we sell

Veel lessen die we nog leren moeten over hoe goederen en diensten

goods and services to the poor.

aan de armen te verkopen.

I want to end just by saying that there's enormous opportunity

Ik wil eindigen door te zeggen dat er zich een enorme mogelijkheid voordoet om

to make poverty history.

een einde aan armoede te maken.

To do it right, we have to build business models that matter,

Om het goed te doen, moeten we business modellen bouwen die ertoe doen,

that are scaleable and that work with Africans, Indians,

die schaalbaar zijn en die werken met Afrikanen, Indiers,

people all over the developing world

mensen uit alle ontwikkelingslanden

who fit in this category, to do it themselves.

die in deze categorie passen, doen het zelf.

Because at the end of the day, it's about engagement.

Want uiteindelijk gaat het om betrokkenheid.

It's about understanding that people really don't want handouts,

Het gaat over het begrijpen dat mensen echt geen aalmoezen willen,

that they want to make their own decisions;

maar dat zij hun eigen beslissingen willen maken,

they want to solve their own problems;

hun eigen problemen willen oplossen,

and that by engaging with them,

en dat door hen te betrekken,

not only do we create much more dignity for them,

we niet alleen een veel grotere waardigheid scheppen voor ze,

but for us as well.

maar ook voor ons zelf.

And so I urge all of you to think next time

En daarom verzoek ik jullie dringend om de volgende keer

as to how to engage with this notion and this opportunity

na te denken over hoe betrokken te raken bij deze opvatting en kans

that we all have -- to make poverty history --

die we allemaal hebben -- om een einde aan armoede te maken --

by really becoming part of the process

door echt onderdeel te worden van het proces

and moving away from an us-and-them world,

en ons af te wenden van een wij-en-zij wereld,

and realizing that it's about all of us,

en ons bewust worden dat het over ons allen gaat,

and the kind of world that we, together, want to live in and share.

en het soort wereld waarin we, samen, willen leven en delen.

Thank you.

Dank u.

(Applause)

(Applaus)