Jacqueline Novogratz: Investing in Africa's own solutions

Jacqueline Novogratz yoksulluğu sona erdirmeye yatırım yapıyor.

Çeviri: Oktay Simsek Gözden geçirme: osman oguz ahsen

I want to start with a story, a la Seth Godin,

Bir hikaye ile başlamak istiyorum,

from when I was 12 years old.

12 yaşında olduğum zamandan.

My uncle Ed gave me a beautiful blue sweater --

Ed Amcam bana güzel bir mavi süveter hediye etmişti --

at least I thought it was beautiful.

en azından güzel olduğunu düşünmüştüm.

And it had fuzzy zebras walking across the stomach,

Süveterin karın bölgesi üstünde tüylü zebralar vardı.

and Mount Kilimanjaro and Mount Meru were kind of

ve göğüs kısmının tam karşısında yine tüylü olan

right across the chest, that were also fuzzy.

Kilimanjaro ve Meru Dağları bulunuyordu.

And I wore it whenever I could,

Ve her fırsatım olduğunda onu giyerdim,

thinking it was the most fabulous thing I owned.

o süveterin sahip olduğum en harika şey olduğunu düşünerek.

Until one day in ninth grade,

dokuzuncu sınıftaki bir güne kadar,

when I was standing with a number of the football players.

bir dizi futbolcu ile bir aradayken.

And my body had clearly changed, and Matt,

vücudum açıkça değişmişti, ve Matt Mussolina,

who was undeniably my nemesis in high school,

ki o lisede benim inkar edilmez en yakın arkadaşımdı,

said in a booming voice that

gürleyen bir ses tonu ile

we no longer had to go far away to go on ski trips,

artık kaymak için çok uzağa gitmek zorunda olmadığımızı söyledi.

but we could all ski on Mount Novogratz.

ama Novogratz Dağında kayabilirdik.

(Laughter)

(Gülme)

And I was so humiliated and mortified

Ve o kadar küçük düşmüş ve utanmıştım ki

that I immediately ran home to my mother and chastised her

hemen eve anneme koştum ve onu

for ever letting me wear the hideous sweater.

o iğrenç süveteri giymeme izin verdiği için azarladım.

We drove to the Goodwill and we threw the sweater away

Arabayla Goodwill'e gittik ve süveteri attık.

somewhat ceremoniously,

biraz merasimle,

my idea being that I would never have to think about the sweater

niyetim bir daha süveteri ne düşünmek

nor see it ever again.

ne de bir daha onu görmek zorunda olmaktı.

Fast forward -- 11 years later, I'm a 25-year-old kid.

İleri doğru hızlıca -- 11 yıl sonra, 25 yaşında bir çocuğum.

I'm working in Kigali, Rwanda, jogging through the steep slopes,

Kigali, Rwanda'da çalışıyorum, dik yamaçlar boyunca koşuşuyorum,

when I see, 10 feet in front of me, a little boy -- 11 years old --

3 metre önümde bana doğru koşan ve üzerinde benim süveterim olan

running toward me, wearing my sweater.

11 yaşında küçük bir oğlan çocuğu gördüm.

And I'm thinking, no, this is not possible.

kendi kendime, hayır, bu mümkün değil diyorum.

But so, curious, I run up to the child -- of course

ama meraklı bir şekilde, çocuğa kadar koşuyorum -- kesinlikle

scaring the living bejesus out of him --

ödü patlıyor --

grab him by the collar, turn it over, and there is my name

yakasından yakalayıp, kendime doğru çeviriyorum ve

written on the collar of this sweater.

süveterin yakasına yazılmış adımı görüyorum.

I tell that story, because it has served and continues to serve

Bu hikayeyi anlatıyorum, çünkü bu Yeryüzünde hepimizin

as a metaphor to me about the level of connectedness

birbirimize bağlılığımızın seviyesi hakkında

that we all have on this Earth.

benim için bir metafor olarak hep işe yaradı ve yaramaya devam ediyor.

We so often don't realize what our action and our inaction

Sıklıkla eylem ve eylemsizliğimizin

does to people we think we will never see and never know.

asla görmeyeceğimizi ve tanımayacağımızı düşündüğümüz insanlara ne yaptığını anlamayız.

I also tell it because it tells a larger contextual story

Ayrıca bu hikayeyi anlatıyorum, çünkü bu yardımın ne olduğu ve ne olabileceği hakkında

of what aid is and can be.

daha geniş bir bağlamsal hikaye veriyor.

That this traveled into the Goodwill in Virginia,

Bu süveter Virginia Goodwill'e ve oradan da

and moved its way into the larger industry,

o noktada Afrika ve Asya'ya milyonlarca ton ikinci el elbise veren

which at that point was giving millions of tons of secondhand clothing to Africa and Asia.

daha büyük sanayi bölgesine gitti.

Which was a very good thing, providing low cost clothing.

Bu düşük maliyetli giyim sağlanması bakımından çok iyi bir şey.

And at the same time, certainly in Rwanda,

Ve aynı zamanda, özellikle Ruanda'da

it destroyed the local retailing industry.

bu ticaret yerli parekende sanayiye çökertti.

Not to say that it shouldn't have,

sahip olunmaması gerektiği demek değil,

but that we have to get better at answering the questions

ama sonuçlar ve cevaplar hakkında düşündüğümüz

that need to be considered when we think about consequences

zaman dikkat edilmesi gereken soruları cevaplandırmakta

and responses.

daha iyi olmak zorundayız.

So, I'm going to stick in Rwanda, circa 1985, 1986,

Böylece, 1985, 1986 dolaylarında Ruanda'da takılmaya devam ediyorum,

where I was doing two things.

orada iki şey yapıyordum.

I had started a bakery with 20 unwed mothers.

20 bekar anne ile bir fırın işine başladık.

We were called the "Bad News Bears," and our notion was

Kötü Haber Ayıları olarak adlandırılmaktaydık, ve nosyonumuz

we were going to corner the snack food business in Kigali,

Kigali'de aperatif yiyecek işini köşe noktalarda yapmak idi.

which was not hard because there were no snacks before us.

bu zor değildi çünkü bizden önce aperatif yoktu.

And because we had a good business model, we actually did it,

Ve iyi bir iş modeline sahip olmamızdan dolayı, onu gerçekten başardık,

and I watched these women transform on a micro-level.

ve mikro seviyede bu kadınların dönüşümünü gözlemledim.

But at the same time, I started a micro-finance bank,

Ama aynı zamanda, bir mikro-finans bankası işini başlattım,

and tomorrow Iqbal Quadir is going to talk about Grameen,

ve yarın tüm mikro finans bankaların atası olan

which is the grandfather of all micro-finance banks,

Iqbal Quadir Grameen mikrofinans hakkında bir konuşma yapacak,

which now is a worldwide movement -- you talk about a meme --

ki bu şu anda dünya çapında bir harekettir -- bir kültürel dönüşüm hakkında konuşuyoruz.

but then it was quite new, especially in an economy

ama o zaman oldukça yeniydi, özellikle

that was moving from barter into trade.

değiş-tokuştan ticarete kayan bir ekonomide.

We got a lot of things right.

Birçok şeye sahip olduk.

We focused on a business model; we insisted on skin in the game.

Bir iş modeline odaklandık, kendi işimize yatırım yapmakta ısrarlı olduk.

The women made their own decisions at the end of the day

Günün sonunda kadınlar kendi kararlarını aldılar

as to how they would use this access to credit

bu krediye giriş olanağını nasıl kullanacakları hakkında

to build their little businesses, earn more income

kendi küçük işlerini kurmak, daha fazla para kazanmak için

so they could take care of their families better.

böylece aileleri ile daha iyi ilgilenebileceklerdi.

What we didn't understand, what was happening all around us,

Anlamadığımız şey, etrafımızda olan şey,

with the confluence of fear, ethnic strife

korku, etnik kavganın ve kuşkusuzu bir yardım oyununun birbirine karışması ile

and certainly an aid game, if you will, that was playing into

ve kesinlikle bir yardım oyunu,

this invisible but certainly palpable movement inside Rwanda,

o zamanlara bütçesinin yüzde 30'u dış yardımdan gelen

that at that time, 30 percent of the budget was all foreign aid.

Ruanda içindeki bu görünmez ama kuşkusuz somut hareket.

The genocide happened in 1994,

1994'de soykırım oldu,

seven years after these women all worked together

bu kadınların bu hayali inşaa etmek için birlikte çalışmaya başlamalarından

to build this dream.

yedi yıl sonra.

And the good news was that the institution,

Ve iyi haber söz konusu kurum

the banking institution, lasted.

yani bankacılık kurumu, devam etti.

In fact, it became the largest rehabilitation lender in the country.

Aslında, bu ülkenin en büyük rehabilitasyon amaçlı borç sağlayıcısı oldu.

The bakery was completely wiped out,

Fırın işi tamamen silinip gitmişti,

but the lessons for me were that accountability counts --

ama benim için dersler

got to build things with people on the ground,

en aşağıdaki insanlarla bir şeyler inşaa etmek zorunda olmaktı,

using business models where, as Steven Levitt would say,

Steven Levitt'in ifade ettiği gibi, teşvikin önemli olduğu

the incentives matter.

iş modellerini kullanmaktı.

Understand, however complex we may be, incentives matter.

Ne kadar kompleks olabilirsek olalım, teşvikin önemli olduğunu anlıyorum.

So when Chris raised to me how wonderful everything

Böylece, Chris dünyada meydana gelen herşeyin

that was happening in the world,

genel görüşde bir değişimi görüyor olduğumuz

that we were seeing a shift in zeitgeist,

ne kadar harika olduğunu bana söylediğinde

on the one hand I absolutely agree with him,

bir yandan kesinlikle onunla aynı fikirdeydim,

and I was so thrilled to see what happened with the G8 --

ve G8 ile ilgili olan şeyi görmekte o kadar heyecanlanmıştım ki

that the world, because of people like Tony Blair and Bono

Tony Blair ve Bono ve Bob Geldof gibi kişiler sayesinde --

and Bob Geldof -- the world is talking about global poverty;

dünya küresel yoksulluk hakkında konuşuyor.

the world is talking about Africa

dünya Afrika hakkında konuşuyor.

in ways I have never seen in my life.

hayatımda hiç görmediğim şekilde.

It's thrilling.

Heyecan vericiydi.

And at the same time, what keeps me up at night

Ve aynı zamanda, geceleri beni ayakta tutan

is a fear that we'll look at the victories of the G8 --

G8 başarılarını bakacağımız korkusuydu --

50 billion dollars in increased aid to Africa,

Afrika'ya 50 milyar dolar artırılmış yardım,

40 billion in reduced debt -- as the victory,

40 milyar dolar düşürülmüş borç -- başarı olarak,

as more than chapter one, as our moral absolution.

bölüm birden daha fazla olarak, ahlaki temizlenme olarak.

And in fact, what we need to do is see that as chapter one,

Ve aslında, yapmamız gereken şey bölüm bir olarak,

celebrate it, close it, and recognize that we need a chapter two

onu kutlama, onu kapatma, ve bölüm ikiye ihtiyacımız olduğunu anlama

that is all about execution, all about the how-to.

hepsi iş yapma hakkında --- hepis nasıl hakkında.

And if you remember one thing from what I want to talk about today,

Ve bu gün hakkında bahsetmek istediğim şeyi hatırlarsanız,

it's that the only way to end poverty, to make it history,

yoksulluğu ortadan kaldırmanın, tarihe gömmenin tek yolu

is to build viable systems on the ground

hayati ve ulaşılabilir mal ve hizmetleri

that deliver critical and affordable goods and services to the poor,

yoksullara dağıtan

in ways that are financially sustainable and scaleable.

temelde yaşayabilir sistemler kurmaktan geçmektedir.

If we do that, we really can make poverty history.

Bunu yaparsak, yoksulluğu gerçekten tarihe gömebiliriz.

And it was that -- that whole philosophy --

Ve -- bütün bir felsefe olarak -- Acumen Fonu adlı

that encouraged me to start my current endeavor

şimdiki teşebbüsümü başlatmam için

called "Acumen Fund,"

beni cesaretlendiren budur.

which is trying to build some mini-blueprints

ki bu teşebbüs Pakistan, Hindistan, Kenya, Tanzanya ve Mısır'da

for how we might do that in water, health and housing

su, sağlık ve konutta bunu nasıl başarabileceğimiz ile ilgili

in Pakistan, India, Kenya, Tanzania and Egypt.

küçük uygulama planları oluşturmaya çalışıyor.

And I want to talk a little bit about that, and some of the examples,

Ve bunun hakkında biraz konuşmak isterim, bir kaç örnekle

so you can see what it is that we're doing.

böylece ne yapıyor olduğumuzu görebilirsiniz.

But before I do this -- and this is another one of my pet peeves --

Ama bunu yapmadan önce -- ve bu benim canımı sıkanlardan bir başkasıdır --

I want to talk a little bit about who the poor are.

Yoksulun kim olduğu hakkında biraz bahsetmek istiyorum.

Because we too often talk about them as these

Çünkü bizler onlar hakkında özgür olmak için özlem duyan

strong, huge masses of people yearning to be free,

büyük, geniş insanlar topluluğu olarak konuşuruz,

when in fact, it's quite an amazing story.

aslında, bu oldukça hayret verici bir hikayedir.

On a macro level, four billion people on Earth make less than four dollars a day.

Bir makro seviyede, Yeryüzündeki dört milyar insan günde dört dolardan daha az kazanıyor.

That's who we talk about when we think about "the poor."

Yoksul hakkında konuştuğumuz zaman kim hakkında konuştuğumuz işte budur.

If you aggregate it, it's the third largest economy on Earth,

Eğer toplarsanız, Yeryüzündeki üçüncü en büyük ekonomidir.

and yet most of these people go invisible.

ve bu insaların çoğu görünmezler.

Where we typically work, there's people making between

Tipik olarak çalıştığımız yerde, günde bir ila üç dolar arasında

one and three dollars a day.

kazanan insanlar vardır.

Who are these people?

Bu insalar kimdir?

They are farmers and factory workers.

Bunlar çiftçiler ve fabrika işçileridir.

They work in government offices. They're drivers.

Bunlar kamuda çalışıyorlar. Bunlar sürücülerdir.

They are domestics.

Bunlar yerlidirler.

They typically pay for critical goods and services like water,

Bunlar genel olarak

like healthcare, like housing, and they pay 30 to 40 times

su, sağlık, barınma gibi hayati mal ve hizmetleri satın alırlar, orta sınıf emsallerinin ödediklerinin

what their middleclass counterparts pay --

30 ila 40 katı fazlasını ödeyerek.

certainly where we work in Karachi and Nairobi.

çalıştığımız yer Karachi ve Nairobi.

The poor also are willing to make, and do make, smart decisions,

Yoksullar ayrıca zekice kararlar almak istiyorlar

if you give them that opportunity.

onlara bu fırsatı verirseniz.

So, two examples.

İşte, iki örnek.

One is in India, where there are 240 million farmers,

Birisi 240 milyon çiftçinin olduğu Hindistan'dan,

most of whom make less than two dollars a day.

ki çoğu günde iki dolardan az kazanmakta.

Where we work in Aurangabad, the land is extraordinarily parched.

Aurangabad'da çalıştığımızda, toprak olağandışı şekilde kavrulmuştu.

You see people on average making 60 cents to a dollar.

60 sentle bir dolara kadar ortalama kazanan insanlar görüyorsunuz.

This guy in pink is a social entrepreneur named Ami Tabar.

Bu pembeli adam Ami Tabar adında bir sosyal müteşebbis.

What he did was see what was happening in Israel, larger approaches,

Yaptığı şey Israil'de olanı görmekti, daha geniş yaklaşımlar,

and figure out how to do a drip irrigation,

ve bir damla sulamayı nasıl yapacağını öğrendi.

which is a way of bringing water directly to the plant stock.

yani bu suyu bitki yığınına direk olarak getirmenin bir yöntemi.

But previously it's only been created for large-scale farms,

Ama daha önce geniş ölçekli tarlalar için tasarlanmıştı,

so Ami Tabar took this and modularized it down to an eighth of an acre.

böylece Ami Tabar bunu aldı ve bir hektarın sekizde birine indirerek değiştirdi.

A couple of principles:

bir çift ilke --

build small.

küçük inşaa et.

Make it infinitely expandable and affordable to the poor.

onu yoksullara genişletilebilir ve ulaşılabilir kıl.

This family, Sarita and her husband, bought a 15-dollar unit

Bu aile, Sarita ve kocası bir 15 dolarlık bir birim aldılar

when they were living in a -- literally a three-walled lean-to

burada literal olarak üçduvarlı bir eğimde olmuklu demir çatılı

with a corrugated iron roof.

bir yerde yaşıyorlardı.

After one harvest, they had increased their income enough

bir hasattan sonra, gelirlerini yeterince artırdılar

to buy a second system to do their full quarter-acre.

tam çeyrek hektar yapmak için ikinci bir sistem satın aldılar.

A couple of years later, I meet them.

bir çift yıl sonra, onlarla görüştüm.

They now make four dollars a day, which is pretty much middle class for India,

Günde dört dolar kazanıyorlar, Hindistan için oldukça iyi orta sınıf,

and they showed me the concrete foundation they had just laid

ve kendi evleri inşaa etmek için daha henüz döktükleri beton temeli

to build their house.

bana gösterdiler.

And I swear, you could see the future in that woman's eyes.

Ve yemin ederim, geleceği o kadının gözlerinde görebilirsiz.

Something I truly believe.

Hakikaten inandığım bir şey.

You can't talk about poverty today without talking about malaria bed nets,

Sıtma yatak tülleri hakkında konuşmaksızın bu gün yoksulluk hakkında konuşamazsınız,

and I again give Jeffrey Sachs of Harvard

ve tekrardan Harvad'dan Jeffrey Sachs'a

huge kudos for bringing to the world

dört dolara bir hayat kurtarabilrsin -- şeklindeki fikrini dünyaya

this notion of his rage -- for five dollars you can save a life.

getirmesinden dolayı büyük övgüde bulunmak istiyorum.

Malaria is a disease that kills one to three million people a year.

Sıtma yılda bir ila üç milyon insanı öldüren bir hastalık.

300 to 500 million cases are reported.

300 ila 500 milyon vaka raporlanıyor.

It's estimated that Africa loses

Afrikanın

about 13 billion dollars a year to the disease.

bu hastalık nedeniyle yılda 13 milyar dolar kaybettiği tahmin ediliyor.

Five dollars can save a life.

Beş dolar bir hayat kurtarabilir.

We can send people to the moon; we can see if there's life on Mars --

İnsanları aya gönderebiliriz, Mars'ta hayat olup olmadığını görebiliriz --

why can't we get five-dollar nets to 500 million people?

neden 500 milyon insana beş dolarlık tül veremiyoruz?

The question, though, is not "Why can't we?"

Mesele, bununla beraber, niçin yapamadığımız değil,

The question is how can we help Africans do this for themselves?

mesele Afrikalılara bunu kendileri için nasıl yapabilmelerine nasıl yardım edebilmemizdir?

A lot of hurdles.

bir çok engel var.

One: production is too low. Two: price is too high.

Birisi: üretim çok düşük. İkincisi: fiyat çok yüksek.

Three: this is a good road in -- right near where our factory is located.

Üçüncüsü: bu bir yol -- tam fabrikamızın yerleştirildiği yer

Distribution is a nightmare, but not impossible.

Dağıtım bir kabus, fakat imkansız değil.

We started by making a 350,000-dollar loan

Afrika'daki en büyük geleneksel yatak tülü üreticisine

to the largest traditional bed net manufacturer in Africa

350,000 dolar borç yaparak işe başladık,

so that they could transfer technology from Japan

ki böylece teknolojiyi Japonya'dan transfer edebilsinler.

and build these long-lasting, five-year nets.

ve uzun ömürlü ve beş yıl tülleri yapabilsinler diye.

Here are just some pictures of the factory.

İşte fabrikdan bir kaç resim.

Today, three years later, the company has employed

Bu gün, üç yıl sonra, şirket

another thousand women.

1000 kadın daha istihdam etti

It contributes about 600,000 dollars in wages to the economy of Tanzania.

Tanzan'ya ekonomisine ücret olarak yaklaşık 600,000 dolar katkıda bulunuyor.

It's the largest company in Tanzania.

Tanzan'yadaki en büyük şirket.

The throughput rate right now is 1.5 million nets,

Çıktı oranı şu anda 1.5 milyon tül,

three million by the end of the year.

yılın sonuna doğru üç milyon olacak.

We hope to have seven million at the end of next year.

gelecek yıl sonunda yedi milyona sahip olacağımızı umut ediyoruz.

So the production side is working.

Böylecek üretim tarafı işliyor.

On the distribution side, though,

Dağıtım tarafında, bununla beraber,

as a world, we have a lot of work to do.

bir dünya olarak, yapacak çok şeyimiz var.

Right now, 95 percent of these nets are being bought by the U.N.,

Şimdi, bu tüllerin yüzde 95'i BM tarafında satın alınıyor,

and then given primarily to people around Africa.

ve temel olarak Afrika'daki insanlara veriliyor.

We're looking at building

binaya bakıyoruz

on some of the most precious resources of Africa: people.

Afrika'nın en değerli kaynaklarından bazısı -- insanlar.

Their women.

Kadınları.

And so I want you to meet Jacqueline,

Ve Jacqueline ile tanışmanızı istiyorum,

my namesake, 21 years old.

benim adaşım, 21 yaşında.

If she were born anywhere else but Tanzania,

Tanzanya'dan başka bir yerde doğmuş olsaydı,

I'm telling you, she could run Wall Street.

size söylüyorum, Wall Street'i yönetebilirdi.

She runs two of the lines, and has already saved enough money

Hatların ikisini yönetiyor, ve kendi evini ödeyebilmek yapmak için

to put a down payment on her house.

yeterince para tasarruf etti.

She makes about two dollars a day, is creating an education fund,

günde iki dolar kazanıyor, bir eğitim fonu oluşturuyor,

and told me she is not marrying nor having children

ve evlenmeyeceğini ve çocuk yapmayacağını söyledi,

until these things are completed.

bu şeyler tamamlanana kadar.

And so, when I told her about our idea --

ve böylece, ona fikrimi söylediğimde --

that maybe we could take a Tupperware model from the United States,

belki Birleşik Devletlerden bir Tupperware almamız,

and find a way for the women themselves to go out

ve kadınların kendileri için dışarıya çıkıp bu tülleri diğerlerine

and sell these nets to others --

satmalarının bir yolunu bulmamız --

she quickly started calculating what she herself could make

hemen kendisinin ne yapabileceğini hesaplamaya başladı

and signed up.

ve kayıt oldu.

We took a lesson from IDEO, one of our favorite companies,

Gözde şirketlerimizden biri olan IDEO'dan ders aldık,

and quickly did a prototyping on this,

ve bunun üzerinde bir prototip yaptık,

and took Jacqueline into the area where she lives.

ve Jacqueline'i yaşadığı yere götürdük.

She brought 10 of the women with whom she interacts

Kendisi ile etkileşimde olan kadınlardan 10'nunu

together to see if she could sell these nets, five dollars apiece,

insanların hiç kimsenin satın almayacağını söylemelerine rağmen,

despite the fact that people say nobody will buy one,

parçası beş dolara, birlikte bu tülleri satıp satamayacağını görmek için getirdi.

and we learned a lot about how you sell things.

ve bu şeyleri nasıl satabilceğiniz hakkında çok şey öğrendik.

Not coming in with our own notions,

Kendi fikirlerimizle ortaya çıkmaktan ziyade,

because she didn't even talk about malaria until the very end.

günün sonuna kadar sıtmadan bile bahsetmemişti.

First, she talked about comfort, status, beauty.

İlk önce, rahatlık, statü, güzellik hakkında konuştu.

These nets, she said, you put them on the floor, bugs leave your house.

Dedi ki, bu tülleri yere koyun, böcekler evinizi terk edecekler.

Children can sleep through the night;

Gece boyunca çocuklar uyuyabilirler,

the house looks beautiful; you hang them in the window.

ev gözel görünür, onları pencereye asarsanız.

And we've started making curtains,

Ve perde yapmaya başladık,

and not only is it beautiful, but people can see status --

ve sadece güzeli değil, insanlar statüyü de görebiliyorlar --

that you care about your children.

çocuklarınızla ilgilenmenizi.

Only then did she talk about saving your children's lives.

Sadece ondan sonra çocuklarınızın hayatlarını kurtarma hakkında konuştu.

A lot of lessons to be learned in terms of how we sell

Mal ve hizmeleri yoksullara nasıl sattığımıza ilişkin

goods and services to the poor.

öğrenilecek birçok ders.

I want to end just by saying that there's enormous opportunity

Yoksulluğu tarihe gömmek için

to make poverty history.

muazzam fırsat olduğunu söyleyerek bitirmek istiyorum.

To do it right, we have to build business models that matter,

Doğru şekilde yapmak için, bu konuda ölçülebilir ve Afrikalılar, Yerliler,

that are scaleable and that work with Africans, Indians,

bu kategoriye uyan gelişmekte olan dünyadaki

people all over the developing world

herkes bakımından işleyebilir

who fit in this category, to do it themselves.

iş modelleri oluşturmak zorundayız.

Because at the end of the day, it's about engagement.

Çünkü her şeyden önce, bu işe koyulma ile ilgilidir.

It's about understanding that people really don't want handouts,

İnsanların gerçekten bildiriler istememelerini,

that they want to make their own decisions;

kendi kararlarını kendilerinin vermelerini istemelerini,

they want to solve their own problems;

kendi problemlerini çözmek istemelerini,

and that by engaging with them,

onlarla birlikte işe koyularak,

not only do we create much more dignity for them,

sadece onları çok daha fazla onurlandırdığımızı değil,

but for us as well.

kendimizi de onurlandırdığımızı anlamakla ilgilidir.

And so I urge all of you to think next time

Ve bundan dolayı hepinizi bir daha ki sefere

as to how to engage with this notion and this opportunity

bu fikre ve bu fırsata nasıl angaje olacağımız,

that we all have -- to make poverty history --

sürecin gerçekten parçası olarak

by really becoming part of the process

ve bizler-ve-onlar dünyasından uzaklaşarak

and moving away from an us-and-them world,

ve bunun hepimiz ile ilgili olduğunu anlayarak

and realizing that it's about all of us,

ve birlikte yaşamak ve paylaşmak istediğimiz

and the kind of world that we, together, want to live in and share.

bir dünya hakkında düşünmeye çağırıyorum.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)