Eduardo Briceño: How to get better at the things you care about | TED

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Most of us go through life trying to do our best at whatever we do,

အများစုဟာ ဘာပဲလုပ်လုပ် အကောင်းဆုံး လုပ်ဖို့ ကြိုးစားရင်း ဘဝကိုဖြတ်သန်းကြတယ်​။

whether it's our job, family, school

ကိုယ်အလုပ်၊ မိသားစု၊ ကျောင်း

or anything else.

အခြားဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ။

I feel that way. I try my best.

ဒီလိုခံစားတယ်၊ အကောင်းဆုံးကြိုးစားတယ်

But some time ago, I came to a realization

ဒါပေမဲ့ ကာလအတန်ကြာတုန်းက သဘောပေါက်မိလာတာက

that I wasn't getting much better at the things I cared most about,

ကျွန်တော့်အတွက် အရေးကြီးဆုံးအရာတွေမှာ အရမ်းပိုကောင်း မလာတာကိုပါ၊

whether it was being a husband or a friend

ခင်ပွန်း (သို့) မိတ်ဆွေ (သို့)

or a professional or teammate,

အလုပ်အကိုင် (သို့) အသင်းဖော်ဖြစ်ဖြစ်ပါ။

and I wasn't improving much at those things

ဒါတွေကို အချိန်အများကြီး အကုန်ခံ

even though I was spending a lot of time

ကြိုးစားလုပ်တာတောင် ဒါတွေမှာ အများကြီး

working hard at them.

တိုးတက်မလာခဲ့ဘူး။

I've since realized from conversations I've had and from research

စကားပြောဆိုမှုတွေနဲ့ ဒီတိုးတက်မှု ဆိတ်သုဉ်းတဲ့

that this stagnation, despite hard work,

သုတေသနကနေ နားလည်ခဲ့ပြီးနောက် ကြိုးစားလုပ်ပေမဲ့

turns out to be pretty common.

အတော်လေး သာမန်သာဖြစ်သွားတာပဲ။

So I'd like to share with you some insights into why that is

ဒီတော့ ဘာကြောင့် ဖြစ်တာလဲဆိုတာထဲက ထိုးထွင်းအမြင်တစ်ချို့နဲ့

and what we can all do about it.

ဘာလုပ်နိုင်လဲဆိုတာ မျှဝေချင်တယ်။

What I've learned is that the most effective people

ကျွန်တော် သိခဲ့ရတာက နယ်ပယ်တိုင်းက အထိရောက်ဆုံး

and teams in any domain

လူတွေနဲ့ အသင်းတွေဟာ ကျွန်တော်တို့

do something we can all emulate.

အားလုံးလည်း အတုယူနိုင်တာကိုလုပ်တယ်

They go through life deliberately alternating between two zones:

သူတို့ဟာ ဇုန်နှစ်ခုအတွင်း မှန်မှန် တစ်လှည့်စီပြောင်းရင်း ဘဝကို ဖြတ်သန်းကြတယ်၊

the learning zone and the performance zone.

သင်ယူမှုဇုန်နဲ့ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်ပါ။

The learning zone is when our goal is to improve.

သင်ယူမှုဇုန်က ရည်မှန်းချက် တိုးတက်ဖို့ လိုတဲ့အခါမှာပါ။

Then we do activities designed for improvement,

ဒီနောက် တိုးတက်မှုအတွက် ပုံစံချတဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေ ပြုကြတယ်၊

concentrating on what we haven't mastered yet,

မပိုင်နိုင်သေးတာကို အာရုံစိုက်ရင်း၊

which means we have to expect to make mistakes,

ဆိုလိုတာက အမှားတွေပြုဖို့ မျှော်လင့်ဖို့လိုတယ်၊

knowing that we will learn from them.

ဒါတွေကနေ သင်ယူမယ်လို့ သိရင်းပါ။

That is very different from what we do when we're in our performance zone,

ကျွန်တော်တို့ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာရှိစဉ် ကျွန်တော်တို့လုပ်တာနဲ့ အရမ်းကွာတယ်၊

which is when our goal is to do something as best as we can, to execute.

ဒါက ကျွန်တော်တို့ ရည်ရွယ်တာကို တတ်နိုင် သမျှ အကောင်းဆုံး စီမံဖို့ လိုတဲ့အခါမှာပါ။

Then we concentrate on what we have already mastered

ဒီနောက် ကိုယ်ပိုင်နိုင်ပြီးသားအပေါ်မှာ အာရုံစိုက်ကာ

and we try to minimize mistakes.

အမှားအနည်းဆုံး ဖြစ်အောင်ကြိုးစားတယ်။

Both of these zones should be part of our lives,

ဇုန်နှစ်ခုစလုံးဟာ ဘဝရဲ့အစိတ်အပိုင်း ဖြစ်သင့်ပေမဲ့

but being clear about when we want to be in each of them,

သူတို့တစ်ခုစီကို ဘယ်အချိန်မှာ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာကို ရည်မှန်းချက်တွေ၊

with what goal, focus and expectations,

အာရုံစိုက်မှု၊ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ ရှင်းတာဟာ

helps us better perform and better improve.

ပိုကောင်းစွာ ဆောင်ရွက်ဖို့ ပိုကောင်းစွာ တိုးတက်ဖို့ကူပေးတယ်

The performance zone maximizes our immediate performance,

စွမ်းဆောင်မှုဇုန်က လက်ငင်း စွမ်းဆောင်မှုကို အများဆုံးလုပ်ကာ

while the learning zone maximizes our growth

သင်ယူမှုဇုန်က တိုးပွားမှု၊ အနာဂတ်စွမ်းပကားကို

and our future performance.

အများဆုံးလုပ်ပေးတယ်။

The reason many of us don't improve much

အတော်များများ အလုပ်ကြိုးစားပေမဲ့ အများကြီး

despite our hard work

မတိုးတက်တဲ့ အကြောင်းရင်းက

is that we tend to spend almost all of our time in the performance zone.

စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာ အချိန်အားလုံး နီးပါးကို ကုန်ဆုံးတတ်ကြလို့ပါ။

This hinders our growth,

ဒါက တိုးပွားမှုကို ဟန့်တားကာ

and ironically, over the long term, also our performance.

ဖြစ်ချင်တော့ ရေရှည်မှာ စွမ်းဆောင်မှုကိုရောပါ။

So what does the learning zone look like?

ဒီတော့ သင်ယူမှုဇုန်က ဘာနဲ့တူလဲ။

Take Demosthenes, a political leader

ရှေးဟောင်း ဂရိက နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်၊

and the greatest orator and lawyer in ancient Greece.

အဟောပြောဆရာကြီးနဲ့ ရှေ့နေတစ်ဦးဖြစ်သူ Demosthenes ကိုကြည့်ပါ။

To become great, he didn't spend all his time

ကြီးကျယ်သူဖြစ်လာဖို့ သူ့အချိန်တွေကို သူ့ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်ဖြစ်မယ့်

just being an orator or a lawyer,

ဟောပြောသူနဲ့ ရှေ့နေဖြစ်တာမှာပဲ

which would be his performance zone.

မသုံးခဲ့ဘူး။

But instead, he did activities designed for improvement.

ဒီအစား တိုးတက်မှုအတွက် ပုံစံချတဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေလုပ်တယ်

Of course, he studied a lot.

တကယ် အများကြီး လေ့လာခဲ့တာပါ။

He studied law and philosophy with guidance from mentors,

ဆရာသမားတွေဆီက လမ်းညွှန်မှုနဲ့ ဥပဒေနဲ့ ဒဿနိကကို လေ့လာခဲ့တယ်။

but he also realized that being a lawyer involved persuading other people,

ဒါပေမဲ့ ရှေ့နေလုပ်တာဟာ အခြာလူတွေကို နားချဖို့ပါဝင်တာ သူသဘောပေါက်မိတော့

so he also studied great speeches

ပြောင်မြောက်တဲ့ ဟောပြောချက်တွေနဲ့ သရုပ်ဆောင်တာကို

and acting.

လေ့လာခဲ့တယ်။

To get rid of an odd habit he had of involuntarily lifting his shoulder,

တမင်မဟုတ်ပဲ ပခုံးပင့်ပင့်နေတဲ့ အကျင့်ဟောင်းကိုဖျောက်ဖို့

he practiced his speeches in front of a mirror,

သူ့ဟောပြောချက်တွေကို မှန်ရှေ့မှာ လေ့ကျင့်ခဲ့ပြီး

and he suspended a sword from the ceiling

သူပခုံးပင့်ရင် နာကျင်အောင်လို့

so that if he raised his shoulder,

မျက်နှာကျက်ကနေ ဓားတစ်လက်

it would hurt.

ဆိုင်းထားတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

To speak more clearly despite a lisp,

စကားမပီပေမဲ့ ပိုပြီး ပီသစွာပြောဖို့

he went through his speeches with stones in his mouth.

ပါးစပ်ထဲမှာ ကျောက်ခဲတွေနဲ့ ဟောပြောချက်တွေကို လေ့ကျင့်ခဲ့တယ်။

He built an underground room

အနှောင့်အယှက်ကင်းပြီး

where he could practice without interruptions

သူတစ်ပါးကို အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ဖို့

and not disturb other people.

မြေအောက်ခန်း ဆောက်ခဲ့တယ်။

And since courts at the time were very noisy,

အဲဒီအချိန်က ခုံရုံးတွေဟာ အရမ်းဆူညံတာကြောင့်

he also practiced by the ocean,

သူ့အသံကို လှိုင်းတွေရဲ့ ဟိန်းသံအထက်ကို

projecting his voice above the roar of the waves.

ပစ်လွှတ်ရင်း သမုဒ္ဒရာနားမှာ လေ့ကျင့်တယ်။

His activities in the learning zone

သင်ယူမှုဇုန်က သူ့လုပ်ဆောင်မှုတွေဟာ

were very different from his activities in court,

သူ့ရဲ့စွမ်းဆောင်မှုဇုန်၊ ခုံရုံးက လုပ်ဆောင်မှုတွေနဲ့

his performance zone.

အရမ်းကွာခြားတယ်။

In the learning zone,

သင်ယူမှုဇုန်မှာ

he did what Dr. Anders Ericsson calls deliberate practice.

Dr. Anders Ericsson ခေါ်တဲ့ တမင် အလေ့အကျင့်ကိုလုပ်ခဲ့တယ်။

This involves breaking down abilities into component skills,

ဒီမှာပါဝင်တာက စွမ်းရည်တွေကို ပေါင်းစပ် ကျွမ်းကျင်မှုတွေအဖြစ် ပိုင်းခြင်း၊

being clear about what subskill we're working to improve,

​တိုးတက်ဖို့လုပ်နေတဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုအခွဲကို ရှင်းလင်းမှုပါ။

like keeping our shoulders down,

ဥပမာ ပခုံးတွေကို လျော့ချခြင်း၊။

giving full concentration to a high level of challenge

ဇိမ်ကျတဲ့ဇုန်အပြင်ဘက်က၊ လက်ရှိလုပ်နေတာတွေရဲ့အလွန်

outside our comfort zone,

စိန်ခေါ်မှုရဲ့ မြင့်မားတဲ့

just beyond what we can currently do,

အဆင့်တစ်ခုဆီ အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ခြင်း၊

using frequent feedback with repetition and adjustments,

ထပ်ကျော့ခြင်း၊ ညှိခြင်းနဲ့အတူ မကြာခဏ တုံပြန်မှုကို အသုံးပြုခြင်း၊

and ideally engaging the guidance of a skilled coach,

ကျွမ်းကျင်တဲ့ နည်းပြရဲ့ လမ်းညွှန်မှုကို အထူးစိတ်ဝင်စားခြင်းပါ။

because activities designed for improvement

တိုးတက်ဖို့ စီစဉ်ထားတဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေဟာ

are domain-specific,

သီးသန့် နယ်ပယ်ဖြစ်ပြီး

and great teachers and coaches know what those activities are

ဒီလုပ်ဆောင်မှုတွေက ဘာဆိုတာ ဆရာကြီးတွေ၊ နည်းပြတွေသိကြပြီး

and can also give us expert feedback.

ပါရဂူမြောက် တုံ့ပြန်မှု ပေးနိုင်လို့ပါ။

It is this type of practice in the learning zone

ဒါက သင်ယူမှုဇုန်က လေ့ကျင့်တဲ့ အမျိုးအစားဖြစ်ပြီး

which leads to substantial improvement,

အဓိကတိုးတက်မှုဆီ ဦးတည်စေပါတယ်၊

not just time on task performing.

ဒါက တာဝန်လုပ်ဆောင်မှု ကာလသာမဟုတ်ပါဘူး။

For example, research shows that after the first couple of years

ဥပမာ သုတေသနက ပြနေတာက အလုပ်တစ်ခုလုပ်ပြီး

working in a profession,

ပထမတစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်မှာ

performance usually plateaus.

စွမ်းဆောင်မှုဟာ အမြဲတမ်း တန့်သွားတယ်။

This has been shown to be true in teaching, general medicine,

ဒါက သင်ကြားရေး၊ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ၊ သူနာပြုခြင်းနဲ့ အခြားနယ်ပယ်တွေမှာ

nursing and other fields,

မှန်တယ်လို့ ပြဆိုထားပြီး

and it happens because once we think we have become good enough,

ဖြစ်တဲ့အကြောင်းက အတော်ကောင်းပြီ၊ လုံလောက်ပြီလို့

adequate,

တွေးမိတာနဲ့

then we stop spending time in the learning zone.

သင်ယူမှုဇုန်မှာ အချိန်ကုန်တာ ရပ်လိုက်လို့ပါ။

We focus all our time on just doing our job,

တစ်ချိန်လုံး အလုပ်လုပ်တာ၊ စွမ်းဆောင်တာမှာပဲ

performing,

အာရုံစိုက်ကြတယ်၊

which turns out not to be a great way to improve.

ဖြစ်သွားတာက တိုးတက်ဖို့ ထူးကဲတဲ့နည်းမဟုတ်တာပါ။

But the people who continue to spend time in the learning zone

ဒါပေမဲ့ သင်ယူမှုဇုန်မှာ ဆက်လက်အချိန်ကုန်ခံ သူတွေကတော့

do continue to always improve.

တကယ် အမြဲ ဆက်လက် တိုးတက်ပါတယ်။

The best salespeople at least once a week

အတော်ဆုံး အရောင်သမားတွေဟာ အနည်းဆုံးတစ်ပတ်တစ်ခါ

do activities with the goal of improvement.

တိုးတက်မှု ရည်မှန်းချက်နဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေလုပ်ကြတယ်။

They read to extend their knowledge,

အသိသုတကျယ်ပြန့်ဖို့ စာတွေဖတ်၊

consult with colleagues or domain experts,

လုပ်ဖော်တွေ၊ နယ်ပယ် ကျွမ်းကျင်သူတွေနဲ့တိုင်ပင်၊

try out new strategies, solicit feedback and reflect.

နည်းပရိယာယ်သစ်တွေ စမ်း၊ တုံ့ပြန်မှုနဲ့ ထင်ဟပ်မှုတောင်းခံကြတယ်။

The best chess players

အတော်ဆုံး စစ်တုရင်သမားတွေဟာ

spend a lot of time not playing games of chess,

စစ်တုရင် မကစားပဲအချိန်အများကြီး ကုန်ဆုံးကြတယ်၊

which would be their performance zone,

သူတို့ရဲ့ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာဆိုပေမဲ့

but trying to predict the moves grand masters made and analyzing them.

စစ်တုရင်ပဂေးကြီးတွေ ရွှေ့တဲ့ အကွက်တွေကို ခန့်မှန်း၊စိစစ်ဖို့ကြိုးစားရင်းပါ

Each of us has probably spent many, many, many hours

ကျွန်တော်တို့ဟာ နာရီပေါင်းများစွာ ကွန်ပြူတာမှာ

typing on a computer

စာရိုက်ကာ ကုန်းဆုံးလောက်တယ်၊

without getting faster,

ပိုမြန်မလာဘူးလေ၊

but if we spent 10 to 20 minutes each day

ဒါပေမဲ့ လက်ရှိ စိတ်ချနေတဲ့ အမြန်နှုန်းထက်

fully concentrating on typing 10 to 20 percent faster

၁၀% ကနေ ၂၀ % ပိုမြန်မြန်ရိုက်ဖို့ တစ်နေ့ကို ၁၀ မိနစ်ကနေ မိနစ် ၂၀ ထိ

than our current reliable speed,

ကုန်ဆုံးမယ်ဆိုရင်

we would get faster,

ပိုမြန်လာပါလိမ့်မယ်၊

especially if we also identified what mistakes we're making

အထူးသဖြင့် ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ အမှားတွေကို ရှာပြီး

and practiced typing those words.

ဒီစကားလုံးတွေကို ရိုက်တာ လေ့ကျင့်ရင်ပေါ့။

That's deliberate practice.

ဒါက တမင်တကာ လေ့ကျင့်မှုပါ။

In what other parts of our lives,

ကျွန်တော်တို့ဘဝရဲ့ ဘယ်အပိုင်းတွေ

perhaps that we care more about,

ဖြစ်နိုင်တာက ပိုအရေးစိုက်တာတွေဟာ

are we working hard but not improving much

ကြိုးစားလုပ်ပေမဲ့ အများကြီး မတိုးတက်နေတဲ့အကြောင်းက

because we're always in the performance zone?

ကျွန်တော်တို့ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာ အမြဲရှိလို့လား

Now, this is not to say that the performance zone has no value.

ကဲ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်က တန်ဖိုးမရှိဘူးလို့ ပြောဖို့မဟုတ်ပါဘူး။

It very much does.

အရမ်းတန်ဖိုးရှိပါတယ်။

When I needed a knee surgery, I didn't tell the surgeon,

ဒူးခွဲစိတ်ဖို့လိုတော့ ခွဲစိတ်ဆရာဝန်ကို မပြောခဲ့တာက

"Poke around in there and focus on what you don't know."

"အဲဒီနေရာနား ဖောက်၊ ခင်ဗျားမသိတာကို အာရုံစိုက်"

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

"We'll learn from your mistakes!"

"ခင်ဗျားအမှားတွေကနေ သင်ယူကြမယ်လေ"

I looked for a surgeon who I felt would do a good job,

အလုပ်လုပ်တာတော်မယ်လို့ ခံစားမိတဲ့ ခွဲစိတ်ဆရာဝန်ကိုရှာပြီး

and I wanted her to do a good job.

အလုပ်ကောင်းတစ်ခု လုပ်စေချင်ခဲ့တာပါ

Being in the performance zone

စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာရှိတာဟာ

allows us to get things done as best as we can.

အရာတွေကို ကိုယ်တတ်နိုင်သလောက် အကောင်းဆုံးလုပ်ဖြစ်စေတယ်

It can also be motivating,

တက်ကြွစရာလည်း ဖြစ်နိုင်ပြီး

and it provides us with information to identify what to focus on next

နောက် ဘာကို အာရုံစိုက်ရမယ်၊ သင်ယူမှုဇုန်ကို ဘယ်တော့ပြန်သွားရမယ်ဆိုတာ

when we go back to the learning zone.

ရှာဖွေဖို့ သတင်းအချက်အလက်ပေးပါတယ်။

So the way to high performance

မြင့်မားတဲ့ စွမ်းဆောင်မှုအတွက်လမ်းက

is to alternate between the learning zone and the performance zone,

သင်ယူမှုဇုန်နဲ့ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်ကြားမှာ တစ်လှည်စီပြောင်းတာပါ၊

purposefully building our skills in the learning zone,

သင်ယူမှုဇုန်မှာ ကျွမ်းကျင်မှုတွေ အကျိုးရှိရှိတည်ဆောက်

then applying those skills in the performance zone.

ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာ သုံးတာပါ။

When Beyoncé is on tour,

ဖျော်ဖြေရေးအတွင်း Beyoncé ခရီးထွက်တဲ့အခါ

during the concert, she's in her performance zone,

သူမဟာ စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာရှိနေပေမဲ့

but every night when she gets back to the hotel room,

ညစဉ် ဟိုတယ်ခန်းကိုပြန်ရောက်တဲ့အခါမှာတော့

she goes right back into her learning zone.

သူမဟာ သင်ယူမှုဇုန်ကို ချက်ချင်းပြန်သွားပါတယ်။

She watches a video of the show that just ended.

အခုပဲပြီးသွားတဲ့ ပြပွဲဗီဒီယိုကို ကြည့်တယ်။

She identifies opportunities for improvement,

သူမကိုယ်တိုင်နဲ့အကသမားတွေ၊ ကင်မရာသမားတွေအတွက်

for herself, her dancers and her camera staff.

တိုးတက်ဖို့ အခွင့်အလမ်းတွေ ဖော်ထုတ်တယ်။

And the next morning,

ပြီးတော့ နောက်မနက်မှာ

everyone receives pages of notes with what to adjust,

လူတိုင်းဟာ ပြင်ဆင်ဖို့ပါတဲ့ မှတ်စု စာရွက်တွေရတယ်၊

which they then work on during the day before the next performance.

နောက်တော့ နောင်ဖျော်ဖြေမှုမတိုင်ခင် တစ်နေ့တာအတွင်း ဒီအပေါ်မှာ အလုပ်လုပ်ကြတယ်။

It's a spiral

ဒါက အမြဲတိုးနေတဲ့

to ever-increasing capabilities,

အစွမ်းတွေအတွက် ကြောင်လိမ်တစ်ခုပါ၊

but we need to know when we seek to learn, and when we seek to perform,

ဒါပေမဲ့ ဘယ်အချိန် သင်ယူဖို့ရှာ၊ ဘယ်အချိန် လုပ်ဆောင်ဖို့ရှာတာ သိဖို့လိုပြီး

and while we want to spend time doing both,

နှစ်ခုစလုံးလုပ်ရင်းနဲ့ အချိန်ကုန်ချင်ရင်တော့

the more time we spend in the learning zone,

သင်ယူမှုဇုန်မှာ အချိန်ပိုကုန်ဆုံးလေလေ

the more we'll improve.

ပိုတိုးတက်လာလေပါ။

So how can we spend more time in the learning zone?

ဒီတော့ သင်ယူမှုဇုန်မှာ ဘယ်လို အချိန်ကုန်ဆုံးနိုင်လဲ

First, we must believe and understand

ပထမက ကျွန်တော်တို့ဟာ တိုးတက်နိုင်တယ်ဆိုတာကို

that we can improve,

ယုံကြည်၊နားလည်ရပါမယ်၊

what we call a growth mindset.

တိုးတက်မှု ခံယူချက်လို့ခေါ်တယ်။

Second, we must want to improve at that particular skill.

ဒုတိယက ဒီသီးခြားကျွမ်းကျင်မှုမှာ တိုးတက်ချင်စိတ်ရှိရပါမယ်။

There has to be a purpose we care about,

ကိုယ်ရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ ရည်ရွယ်ချက် ဖြစ်ရပါမယ်၊

because it takes time and effort.

အချိန်နဲ့ အားထုတ်မှုလိုလို့ပါ။

Third, we must have an idea about how to improve,

တတိယက ဘယ်လိုတိုးတက်အောင်လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးတစ်ခုရှိရပါမယ်၊

what we can do to improve,

တိုးတက်ဖို့ ကိုယ်ဘာလုပ်နိုင်တယ်၊

not how I used to practice the guitar as a teenager,

ကျွန်တော် ဆယ်ကျော်သက်တုန်းက ဂစ်တာလေ့ကျင့်ဖူးသလို

performing songs over and over again,

သီချင်းတွေကို အထပ်ထပ်တီးတာမဟုတ်ပဲ

but doing deliberate practice.

တမင်တကာ လေ့ကျင့်ခြင်းပါ။

And fourth, we must be in a low-stakes situation,

ပြီးတော့ စတုတ္ထက လောင်းကြေးနိမ့်တဲ့ အခြေအနေမှာ ရှိရမှာပါ၊

because if mistakes are to be expected,

အကြောင်းက အမှားတွေကို မျှော်လင့်တယ်ဆိုရင်

then the consequence of making them must not be catastrophic,

ဒါတွေလုပ်ခြင်းရဲ့ အကျိုးဆက်ဟာ ကြီးမားတာ (သို့) သိပ်သိသာတာတောင်

or even very significant.

မဖြစ်ရပါဘူး။

A tightrope walker doesn't practice new tricks without a net underneath,

ကြိုးတန်းလမ်းလျှောက်သမားဟာ အောက်မှာ ပိုက်မရှိပဲမလေ့ကျင့်ဘူး၊

and an athlete wouldn't set out to first try a new move

တံခွန်စိုက်ပြိုင်ပွဲအတွင်း အားကစားသမားဟာ အကွက်အသစ်ကို

during a championship match.

ပထမ စမ်းဖို့ စထွက်မှာမဟုတ်ပါ

One reason that in our lives

ဘဝတွေထဲက စွမ်းဆောင်မှုဇုန်မှာ

we spend so much time in the performance zone

အချိန်အများကြီးကုန်ဆုံးကြတဲ့ အကြောင်းရင်းတစ်ခုက

is that our environments often are, unnecessarily, high stakes.

ကျွန်တော်တို့ ဝန်းကျင်တွေဟာ မကြာခဏပဲ မလိုအပ်ပဲ လောင်းကြေးမြင့်နေလို့ပါ။

We create social risks for one another,

တစ်ဦးနဲ့​တစ်ဦး လူမှုရေး အရဲစွန့်မှုတွေလုပ်တယ်၊

even in schools which are supposed to be all about learning,

သင်ယူရေးပဲဖြစ်သင့်တဲ့ ကျောင်းတွေမှာတောင်ပါ၊

and I'm not talking about standardized tests.

စံကိုက် စစ်ဆေးမှုတွေကို ပြောနေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊

I mean that every minute of every day,

ဆိုလိုတာက နေ့စဉ်ရဲ့ မိနစ်တိုင်း

many students in elementary schools through colleges

မူလတန်းကနေ ကောလိပ်ထိ များစွာသော ကျောင်းသားတွေဟာ

feel that if they make a mistake, others will think less of them.

အမှားတစ်ခုလုပ်ရင် အြခားသူတွေက သူတို့ကို အထင်သေးကြမယ်လို့ ခံစားကြတာကိုပါ။

No wonder they're always stressed out

အမြဲ ဖိစီးနေကြပြီး သင်ယူခြင်းအတွက်

and not taking the risks necessary for learning.

လိုအပ်တဲ့ အရဲစွန့်မှုတွေ မလုပ်တာ အံ့ဩစရာမရှိဘူး။

But they learn that mistakes are undesirable

ဒါပေမဲ့ အမှားတွေဟာ မတော်တဆကို မလိုလားအပ်တာလို့

inadvertently

သူတို့သိသွားတာက

when teachers or parents are eager to hear just correct answers

ဆရာတွေ၊ မိဘတွေဟာ အဖြေမှန်တွေပဲ ကြားချင်ပြီး

and reject mistakes rather than welcome and examine them

အမှားတွေကနေ သင်ယူဖို့ ဒါတွေကို ကြိုဆိုတာ၊ စစ်ဆေးတာထက်

to learn from them,

အမှားတွေကို ပယ်ချတာ (သို့)

or when we look for narrow responses

အားလုံးသင်ယူနိုင်တဲ့၊ ပိုစူးစမ်းတဲ့

rather than encourage more exploratory thinking

တွေခေါ်ခြင်းကို အားပေးတာထက် ကျဉ်းမြောင်းတဲ့

that we can all learn from.

တုံ့ပြန်မှုတွေ ရှာတဲ့အခါပါ။

When all homework or student work has a number or a letter on it,

အိမ်စာတွေ (သို့) ကျောင်းသာား အလုပ်တွေမှာ လေ့ကျင့်တာ၊ အမှားတွေ၊

and counts towards a final grade,

တုံ့ပြန်တာ၊ပြန်နွှေးတာအတွက်သုံးတာထက်

rather than being used for practice, mistakes, feedback and revision,

နံပါတ်(သို့)အက္ခရာတစ်လုံးတပ်ထားပြီး နောက်ဆုံး အဆင့်ဆီ ရေတွက်တဲ့အခါ

we send the message that school is a performance zone.

ကျောင်းဆိုတာ စွမ်းဆောင်မှုဇုံလို့ သတင်းစကားပို့ပါတယ်။

The same is true in our workplaces.

အလုပ်ခွင်တွေမှာလည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ။

In the companies I consult with, I often see flawless execution cultures

တိုင်ပင်တဲ့ ကုမ္ပဏီတွေမှာ မကြာခဏတွေ့တာက ခေါင်းဆောင်တွေက အလုပ်ကောင်း အားပေးဖို့

which leaders foster to encourage great work.

ကျင့်သုံးတဲ့ အပြစ်ကင်း လုပ်ဆောင်မှု ယဉ်ကျေးမှုတွေပါ။

But that leads employees to stay within what they know

ဒါပေမဲ့ ဒါက ဝန်ထမ်းတွေကို သိတာအတွင်းမှာနေစေကာ

and not try new things,

အသစ်တွေမစမ်းဖို့ ဦးတည်တော့

so companies struggle to innovate and improve,

ကုမ္ပဏီတွေ ဆန်းသစ်ဖို့နဲ့တိုးတက်ဖို့ ရုန်းကန်ကာ

and they fall behind.

နောက်ကျကျန်ခဲ့ပါတယ်။

We can create more spaces for growth

ဘယ်အချိန် ဇုန်တစ်ခုစီမှာ ရှိချင်တာလဲဆိုတာ

by starting conversations with one another

အချင်းချင်း ပြောဆိုခြင်းတွေကနေ

about when we want to be in each zone.

တိုးတက်မှုအတွက် နေရာလပ်တွေ ဖန်တီးနိုင်ပါတယ်။

What do we want to get better at and how?

ဘာကို ပိုတော်အောင်လုပ်ချင်လဲ၊ ဘယ်လိုလဲ။

And when do we want to execute and minimize mistakes?

ဘယ်တော့ အမှားတွေကို စီမံပြီး အနည်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ချင်တာလဲ။

That way, we gain clarity about what success is,

ဒီနည်းဟာ အောင်မြင်မှုက ဘာဆိုတာ၊ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ဘယ်တော့၊ ဘယ်လို

when, and how to best support one another.

အကောင်းဆုံးထောက်ပံ့ရာမှာ ပီပြင်မှု ရပါတယ်။

But what if we find ourselves in a chronic high-stakes setting

ဒါပေမဲ့ စွဲနေတဲ့ မြင့်တဲ့ လောင်းကြေး ဝန်းကျင်ထဲရောက်တယ်ထင်ကာ

and we feel we can't start those conversations yet?

ဒီပြောဆိုမှုတွေ မစနိုင်သေးဘူးလို့ ခံစားမိရင်ရော။

Then here are three things that we can still do as individuals.

တစ်ဦးချင်းအနေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ လုပ်နိုင်သေးတာ သုံးခုရှိပါတယ်။

First, we can create low-stakes islands in an otherwise high-stakes sea.

ပထမ လောင်းကြေးမြင့်တဲ့ ပင်လယ်မှာလောင်းကြေး နိမ့်တဲ့ ကျွန်းတွေဖန်တီးနိုင်ပါတယ်။

These are spaces where mistakes have little consequence.

အမှားတွေက အရေးမပါသလောက်ရှိရာမှာ ကွက်လပ်တွေရှိပါတယ်။

For example, we might find a mentor or a trusted colleague

ဥပမာ စိတ်ကူးတွေ ဖလှယ်နိုင် (သို့) ခက်ခဲတဲ့စကားစမြည်ပြောနိုင်

with whom we can exchange ideas or have vulnerable conversations

(သို့) သရုပ်ဆောင်တောင်ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာ (သို့) ယုံကြည်ရတဲ့

or even role-play.

အဖော်ကို ရှာနိုင်တယ်။

Or we can ask for feedback-oriented meetings as projects progress.

ပရောဂျက် တိုးတက်မှုအဖြစ် တုံ့ပြန်မှု ဦးစားပေး ဆွေးနွေးပွဲတွေ တောင်းနိုင်တယ်။

Or we can set aside time to read or watch videos or take online courses.

(သို့) စာဖတ်ချိန်ဖယ်ထားတာ ဗီဒီယိုကြည့်တာ၊ အွန်လိုင်းသင်တန်းတက်တာတို့လုပ်နိုင်တယ်။

Those are just some examples.

ဒါတွေက နမူနာတွေပဲရှိပဲသေးတယ်။

Second, we can execute and perform as we're expected,

ဒုတိယက ကိုယ်မျှော်လင့်တဲ့အတိုင်း စီမံဆောင်ရွက်နိုင်ပြီး

but then reflect on what we could do better next time,

ဒါပေမဲ့ နောက် Beyoncé လို နောက်တစ်ကြိမ် ပိုကောင်းအောင်

like Beyoncé does,

လုပ်နိုင်တာကို ဆင်ခြင်ကာ

and we can observe and emulate experts.

ကျွမ်းကျင်သူတွေကို လေ့လာ၊ တုပနိုင်ပါတယ်။

The observation, reflection and adjustment is a learning zone.

လေ့လာမှု ဆင်ခြင်မှုနဲ့ ပြင်ဆင်မှုဟာ သင်ယူမှုဇုံတစ်ခုပါ။

And finally, we can lead

နောက်ဆုံးက ကိုယ်ဘယ်လို ပိုတော်ချင်တာကို

and lower the stakes for others by sharing what we want to get better at,

မျှဝေရင်း၊ ကိုယ်မသိတာတွေကို မေးမြန်းရင်း တုံပြန်မှုကို တောင်းခံရင်း၊

by asking questions about what we don't know,

ကိုယ့်အမှားတွေနဲ့ သူတို့ဆီက သင်ယူတာတွေကိုမျှဝေရင်း

by soliciting feedback and by sharing our mistakes

သူတို့လည်း ကိုယ်လို အလားတူလုပ်ဖို့ စိတ်ချနိုင်အောင်

and what we've learned from them,

အခြားသူတွေအတွက် ဦးဆောင်ပြီး

so that others can feel safe to do the same.

လောင်းကြေးတွေကို ချပေးနိုင်တာပါ။

Real confidence is about modeling ongoing learning.

တကယ့်ယုံကြည်မှုက ဆက်လက် သင်ယူခြင်းကို ပုံစံချခြင်းပါ။

What if, instead of spending our lives doing, doing, doing,

ကျွန်တော်တို့ ဘဝတေွကို လုပ်လိုက် စွမ်းဆောင်လိုက်လုပ်နေရင်း

performing, performing, performing,

ကုန်ဆုံးနေမယ့်အစား

we spent more time exploring,

စူးစမ်းခြင်း၊ မေးမြန်းခြင်း၊ နားထောင်ရင်း၊

asking,

စမ်းသပ်ရင်း၊

listening,

ပြန်ထွေးရင်း

experimenting, reflecting,

ကြိုးစားရင်း၊ ဖြစ်လာရင်းနဲ့

striving and becoming?

အချိန် ပိုကုန်ဆုံးမယ်ဆိုရင်ရော။

What if we each always had something

ကျွန်တော်တို့ တစ်ဦးစီမှာ တိုးတက်ဖို့ လုပ်ဆောင်နေတာတစ်ခုခု

we were working to improve?

အမြဲရှိနေမယ်ဆိုရင်ရော။

What if we created more low-stakes islands

လောင်းကြေးနိမ့်တဲ့ ကျွန်းတွေနဲ့ ရေထုတွေ

and waters?

ပိုမို ဖန်တီးရင်ရော။

And what if we got clear,

ကျွန်တော်တို့ အားထုတ်မှုတွေ

within ourselves and with our teammates,

ပိုပြီး လက်ငင်းအကျိုးရှိကာ

about when we seek to learn and when we seek to perform,

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မဆုံးနိုင်တဲ့တိုးတက်မှု

so that our efforts can become more consequential,

ပိုကောင်းတာထက် အကောင်းဆုံးဖြစ်နိုင်ဖို့

our improvement never-ending

ကိုယ်တိုင်နဲ့ အသင်းဖော်တွေအတွင်း ဘယ်အချိန်သင်ယူဖို့ရှာ၊

and our best even better?

ဘယ်အချိန် လုပ်ဆောင်ဖို့ ရှာတာ ရှင်းလင်းလာရင်ရော၊

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။