Eduardo Briceño: How to get better at the things you care about | TED

Çeviri: Duygu Ateş Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

Most of us go through life trying to do our best at whatever we do,

Çoğumuzun hayatı her şeyin en iyisini yapmaya

whether it's our job, family, school

çalışarak geçiyor; işimizde, ailemizde, okulda,

or anything else.

herhangi bir şeyde...

I feel that way. I try my best.

Ben de elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.

But some time ago, I came to a realization

Fakat bir süre önce, en fazla önem verdiğim

that I wasn't getting much better at the things I cared most about,

şeylerde pek bir gelişme sağlamadığımın farkına vardım,

whether it was being a husband or a friend

bu bir eş veya bir arkadaş ya da

or a professional or teammate,

bir profesyonel veya bir takım arkadaşı olmak olabilir,

and I wasn't improving much at those things

bunlar üzerinde çalışmama

even though I was spending a lot of time

ve fazlaca zaman ayırmama rağmen

working hard at them.

gelişim göstermiyordum.

I've since realized from conversations I've had and from research

Ettiğim sohbetlerden ve yaptığım araştırmalardan yola çıkarak

that this stagnation, despite hard work,

sıkı çalışmaya rağmen bu kesatlığın

turns out to be pretty common.

oldukça yaygın olduğunu fark ettim.

So I'd like to share with you some insights into why that is

Bunun nedenine ve bu konuda ne yapabileceğimize dair

and what we can all do about it.

anladıklarımı paylaşmak isterim.

What I've learned is that the most effective people

Öğrendiğim şey, herhangi bir alandaki en etkili

and teams in any domain

insanlar ve takımlar, örnek alabileceğimiz

do something we can all emulate.

bir şey yapıyorlar.

They go through life deliberately alternating between two zones:

Hayatlarını iki alan hâlinde tasarlayarak yaşıyorlar:

the learning zone and the performance zone.

öğrenme alanı ve performans alanı.

The learning zone is when our goal is to improve.

Öğrenme alanı, kendimizi geliştirdiğimiz zamandır.

Then we do activities designed for improvement,

Henüz uzmanlaşmadığımız bir konuya odaklanarak

concentrating on what we haven't mastered yet,

gelişim için tasarlanmış aktiviteler yaparız, bu da

which means we have to expect to make mistakes,

hata yaparak öğreneceğimizi bilerek

knowing that we will learn from them.

hata yapmayı beklediğimiz anlamına gelir.

That is very different from what we do when we're in our performance zone,

Bu, amacımızın bir şeyi olabildiğince iyi şekilde yapmak, sergilemek olduğu

which is when our goal is to do something as best as we can, to execute.

performans alanında yaptığımız şeyden çok farklıdır.

Then we concentrate on what we have already mastered

Daha sonra uzmanlaştığımız konuya odaklanırız

and we try to minimize mistakes.

ve hataları indirgemeye çalışırız.

Both of these zones should be part of our lives,

Her iki alan da yaşamlarımızın birer parçası olmalı

but being clear about when we want to be in each of them,

fakat her birinde ne zaman, ne amaçla, hangi odak ve beklentilerle

with what goal, focus and expectations,

bulunmak istediğimiz konusunda net olmak

helps us better perform and better improve.

daha iyi performans göstermemizi ve gelişmemizi sağlar.

The performance zone maximizes our immediate performance,

Performans alanı, anlık performansımızı yükseltirken,

while the learning zone maximizes our growth

öğrenme alanı da büyümemizi ve gelecekteki

and our future performance.

performansımızı yükseltir.

The reason many of us don't improve much

Çoğumuzun sıkı çalışmaya rağmen

despite our hard work

yol alamamasının nedeni,

is that we tend to spend almost all of our time in the performance zone.

vaktimizin neredeyse tamamını performans alanında geçiriyor olmamızdır.

This hinders our growth,

Bu büyümemizi engeller

and ironically, over the long term, also our performance.

ve ironiktir ki uzun vadede performansımızı da engeller.

So what does the learning zone look like?

Peki, öğrenme alanı nasıl bir şeydir?

Take Demosthenes, a political leader

Demostenes'i düşünün, politik bir lider ve

and the greatest orator and lawyer in ancient Greece.

antik Yunan'daki en iyi konuşmacı ve avukat.

To become great, he didn't spend all his time

En iyi olmak için tüm vaktini yalnızca bir konuşmacı

just being an orator or a lawyer,

veya avukat olarak geçirmedi,

which would be his performance zone.

ki bu performans alanı olurdu.

But instead, he did activities designed for improvement.

Bunun yerine, gelişim için tasarlanan aktiviteler yaptı.

Of course, he studied a lot.

Elbette çok çalıştı.

He studied law and philosophy with guidance from mentors,

Akıl hocalarının rehberliğinde hukuk ve felsefe çalıştı

but he also realized that being a lawyer involved persuading other people,

fakat aynı zamanda avukat olmanın insanları ikna etmeyi de içerdiğini

so he also studied great speeches

fark ettiği için konuşma ve rol yapma

and acting.

üzerine de çalıştı.

To get rid of an odd habit he had of involuntarily lifting his shoulder,

İstemsizce omzunu kaldırma huyundan kurtulmak için

he practiced his speeches in front of a mirror,

ayna karşısında konuşma pratikleri yaptı

and he suspended a sword from the ceiling

ve omzunu kaldırdığı takdirde omzuna batıp

so that if he raised his shoulder,

canını acıtsın diye tavandan aşağı

it would hurt.

bir kılıç sarkıttı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

To speak more clearly despite a lisp,

Peltekliğine rağmen daha net konuşabilmek

he went through his speeches with stones in his mouth.

için savunmalarını ağzında taşlarla tekrar etti.

He built an underground room

Başkalarını rahatsız etmeden

where he could practice without interruptions

ve rahatsız edilmeden pratik yapabileceği

and not disturb other people.

bir yeraltı odası inşa etti.

And since courts at the time were very noisy,

O zamanlarda mahkemeler çok sesli olduğu için

he also practiced by the ocean,

ayrıca okyanusun yanında da

projecting his voice above the roar of the waves.

sesini yüksek dalga seslerine uydurarak pratik yaptı.

His activities in the learning zone

Öğrenme alanındaki aktiviteleri

were very different from his activities in court,

performans alanı olan mahkemelerdeki aktivitelerinden

his performance zone.

çok farklıydı.

In the learning zone,

Öğrenme alanında

he did what Dr. Anders Ericsson calls deliberate practice.

Dr. Anders Ericsson'ın incelikli pratik dediği şeyi yaptı.

This involves breaking down abilities into component skills,

Bu, kabiliyetleri beceri parçalarına ayırmayı,

being clear about what subskill we're working to improve,

geliştirmeye çalıştığımız alt beceri konusunda net olmayı,

like keeping our shoulders down,

-omuzlarımızı aşağıda tutmak gibi-

giving full concentration to a high level of challenge

konfor alanımızın dışında sıkı bir mücadele vermeye

outside our comfort zone,

konsantre olmayı,

just beyond what we can currently do,

tekrar ve düzeltmelerle devamlı destek alarak

using frequent feedback with repetition and adjustments,

şu anda yapabildiğimizin ötesine geçmeyi

and ideally engaging the guidance of a skilled coach,

ve yetenekli bir koçun rehberliğinde çalışmayı içeriyor

because activities designed for improvement

çünkü gelişim için tasarlanan aktiviteler

are domain-specific,

birer uzmanlık alanıdır ve

and great teachers and coaches know what those activities are

iyi öğretmenler ve koçlar bu aktivitelerin neler olduğunu

and can also give us expert feedback.

bilir ve uzman görüşü verebilirler.

It is this type of practice in the learning zone

Bizleri gerçek gelişime doğru götürecek olan

which leads to substantial improvement,

bu tarz öğrenme alanı aktiviteleridir,

not just time on task performing.

yalnızca görev yerine getirmek değildir.

For example, research shows that after the first couple of years

Örneğin, araştırmalara göre

working in a profession,

bir mesleğin ikinci yılından sonra

performance usually plateaus.

genelde performans durağanlaşıyor.

This has been shown to be true in teaching, general medicine,

Bunun öğretmenlik, genel tıp, hemşirelik ve diğer alanlarda

nursing and other fields,

doğru olduğu ortaya çıktı

and it happens because once we think we have become good enough,

ve bunun nedeni, bir kez yeterince iyi ve yeterli olduğumuzu

adequate,

düşündüğümüz zaman

then we stop spending time in the learning zone.

öğrenme alanında zaman harcamayı bırakmamızdır.

We focus all our time on just doing our job,

Tüm zamanımızı yalnızca işimizi yapmaya,

performing,

performansa ayırıyoruz ve

which turns out not to be a great way to improve.

bu da iyi bir gelişim yolu değil.

But the people who continue to spend time in the learning zone

Fakat öğrenme alanında vakit harcamaya devam eden insanlar

do continue to always improve.

her zaman gelişmeye devam ederler.

The best salespeople at least once a week

En iyi satıcılar haftada en az bir kez

do activities with the goal of improvement.

gelişim amacıyla aktivite yaparlar.

They read to extend their knowledge,

Bilgi edinmek için okurlar

consult with colleagues or domain experts,

meslektaşlarla veya uzmanlarla görüşürler

try out new strategies, solicit feedback and reflect.

yeni stratejiler dener geri bildirim isterler.

The best chess players

En iyi satranç oyuncuları

spend a lot of time not playing games of chess,

zamanın çoğunu performans alanında, yani satranç oynayarak değil

which would be their performance zone,

büyük üstadların hamlelerini

but trying to predict the moves grand masters made and analyzing them.

tahmin etmeye ve analiz etmeye çalışarak geçirirler.

Each of us has probably spent many, many, many hours

Her birimiz muhtemelen klavyede saatlerce yazı yazmışızdır.

typing on a computer

Buna rağmen hiç

without getting faster,

hızlanmamışızdır.

but if we spent 10 to 20 minutes each day

Ancak mevcut hızımızdan yüzde 10 ila 20

fully concentrating on typing 10 to 20 percent faster

oranla daha hızlı yazmaya tamamen odaklanarak her gün

than our current reliable speed,

10 ila 20 dakikamızı harcasak

we would get faster,

hızlanırız, özellikle de

especially if we also identified what mistakes we're making

yaptığımız hataları saptarsak ve bu kelimeleri yazma

and practiced typing those words.

konusunda pratik yaparsak.

That's deliberate practice.

İşte bu incelikli pratiktir.

In what other parts of our lives,

Yaşamlarımızın diğer kısımlarında

perhaps that we care more about,

sıkı çalışmaya rağmen daha çok önem

are we working hard but not improving much

verdiğimiz şeylerde gelişmememizin nedeni

because we're always in the performance zone?

daima performans alanında olmamız olabilir mi?

Now, this is not to say that the performance zone has no value.

Performans alanının değersiz olduğunu söylemiyorum.

It very much does.

Gayet değerli.

When I needed a knee surgery, I didn't tell the surgeon,

Dizimden ameliyat olacağım zaman doktora,

"Poke around in there and focus on what you don't know."

"Oraları kurcala ve bilmediğin şeye odaklan" demedim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"We'll learn from your mistakes!"

"Hatalarından ders çıkarırız!"

I looked for a surgeon who I felt would do a good job,

İyi iş çıkaracağını düşündüğüm bir cerrah aradım

and I wanted her to do a good job.

ve başarılı olmasını istedim.

Being in the performance zone

Performans alanında olmak,

allows us to get things done as best as we can.

işleri yapabileceğimiz en iyi şekilde yapmamızı sağlar.

It can also be motivating,

Ayrıca motive edici olabilir

and it provides us with information to identify what to focus on next

ve bir sonraki sefer öğrenme alanında neye yoğunlaşmamız gerektiği

when we go back to the learning zone.

hakkında bilgi sahibi olmamızı sağlar.

So the way to high performance

Neticede başarının sırrı

is to alternate between the learning zone and the performance zone,

öğrenme alanı ile performans alanı arasında gidip gelmektir.

purposefully building our skills in the learning zone,

Öğrenme alanında becerilerimizi geliştirmek

then applying those skills in the performance zone.

ve o becerileri performans alanında göstermektir.

When Beyoncé is on tour,

Beyonce turnedeyken,

during the concert, she's in her performance zone,

konser esnasında performans alanındadır

but every night when she gets back to the hotel room,

ama her akşam otel odasına döndüğünde

she goes right back into her learning zone.

doğruca öğrenme alanına geçer.

She watches a video of the show that just ended.

Az evvel biten konserin kaydını izler.

She identifies opportunities for improvement,

Kendisini, dansçılarını ve kameramanlarını

for herself, her dancers and her camera staff.

geliştirecek hamleleri tanımlar.

And the next morning,

Ertesi sabah da

everyone receives pages of notes with what to adjust,

herkese nelerin ayarlanacağı ile ilgili sayfalarca not bırakılır

which they then work on during the day before the next performance.

ve bir sonraki konserden önce gün boyu bunlar üzerinde çalışılır.

It's a spiral

Bu, yeteneklerin

to ever-increasing capabilities,

sürekli arttığı bir sarmaldır

but we need to know when we seek to learn, and when we seek to perform,

ama ne zaman öğrenmemiz ve ne zaman performans göstermemiz gerektiğini

and while we want to spend time doing both,

ve her ikisini de yapacaksak,

the more time we spend in the learning zone,

öğrenme alanına ne kadar çok zaman ayırırsak

the more we'll improve.

o kadar gelişeceğimizi bilmeliyiz.

So how can we spend more time in the learning zone?

Nasıl öğrenme alanına daha çok zaman ayırabiliriz?

First, we must believe and understand

Öncelikle, kendimizi geliştirebileceğimize

that we can improve,

inanmalıyız ve anlamalıyız.

what we call a growth mindset.

Buna gelişim zihniyeti diyoruz.

Second, we must want to improve at that particular skill.

İkincisi, bir özelliğimizi geliştirmek istememiz lazım.

There has to be a purpose we care about,

Önemsediğimiz bir amaç olmalı

because it takes time and effort.

çünkü zaman ve emek harcayacağız.

Third, we must have an idea about how to improve,

Üçüncüsü, nasıl gelişeceğimiz hakkında bir fikrimiz olmalı,

what we can do to improve,

ne yapabileceğimiz hakkında.

not how I used to practice the guitar as a teenager,

Benim ergenliğimde şarkıları tekrar tekrar çalarak

performing songs over and over again,

gitar çalmayı öğrenmeye çalışmam gibi değil,

but doing deliberate practice.

incelikli pratik yaparak.

And fourth, we must be in a low-stakes situation,

Ve dördüncüsü, düşük risk altında olmalıyız.

because if mistakes are to be expected,

Çünkü beklenen hataları yapmanın sonucu

then the consequence of making them must not be catastrophic,

felaket etkisi yaratmamalıdır hatta öyle pek

or even very significant.

önemli de olmamalıdır.

A tightrope walker doesn't practice new tricks without a net underneath,

Bir ip cambazı yeni hareketlerini altında ağ olmadan denemez

and an athlete wouldn't set out to first try a new move

ve bir sporcu yeni bir hareketin ilk denemesini

during a championship match.

bir şampiyonada sergilemez.

One reason that in our lives

Performans alanında

we spend so much time in the performance zone

çok fazla zaman geçirmemizin bir sebebi de

is that our environments often are, unnecessarily, high stakes.

çevremizin sıklıkla, gereksiz biçimde, riskli olması.

We create social risks for one another,

Sadece öğrenmekle alakalı olması gereken

even in schools which are supposed to be all about learning,

okullarda bile birbirimiz için sosyal riskler yaratıyoruz

and I'm not talking about standardized tests.

ve kast ettiğim tek tip sınavlar değil.

I mean that every minute of every day,

Söylemek istediğim, her gün her saniye

many students in elementary schools through colleges

ilkokuldan üniversiteye pek çok öğrenci

feel that if they make a mistake, others will think less of them.

hata yaptıkları an yetersiz görüneceklerini düşünüyorlar.

No wonder they're always stressed out

Hep stresli olmalarına ve öğrenmek için

and not taking the risks necessary for learning.

gerekli riskleri almamalarına şaşmamak lazım.

But they learn that mistakes are undesirable

Öğretmenler veya ebeveynler sadece

inadvertently

doğru cevapları duymak istediğinde

when teachers or parents are eager to hear just correct answers

hataları hoş karşılayarak düzeltmek, hatalardan öğrenmek yerine

and reject mistakes rather than welcome and examine them

onları reddettiğinde veya yaratıcı düşünmeyi

to learn from them,

teşvik etmek yerine

or when we look for narrow responses

doğruya yakın cevaplar aradığımızda,

rather than encourage more exploratory thinking

hataların dikkatsiz ve istenmeyen şeyler

that we can all learn from.

olduğunu öğreniyorlar.

When all homework or student work has a number or a letter on it,

Ödevlerin üzerinde bir not veya açıklama olduğunda

and counts towards a final grade,

okulun uygulama, hata yapma,

rather than being used for practice, mistakes, feedback and revision,

geri bildirim ve revizyon için olmadığı,

we send the message that school is a performance zone.

aslında bir performans alanı olduğu mesajını veriyoruz.

The same is true in our workplaces.

Aynısı iş yerlerimiz için de geçerli.

In the companies I consult with, I often see flawless execution cultures

Danışmanlığını yaptığım şirketlerde, liderlerin başarı için

which leaders foster to encourage great work.

kusursuz uygulamayı teşvik ettiğini sık sık görüyorum.

But that leads employees to stay within what they know

Ama bu, çalışanları bildiklerine bağlı kalmaya ve

and not try new things,

yeni şeyler denememeye yönlendiriyor.

so companies struggle to innovate and improve,

Dolayısıyla şirketler yenilik ve gelişimde

and they fall behind.

sıkıntı yaşıyor ve geri kalıyorlar.

We can create more spaces for growth

Büyümek için öncelikle

by starting conversations with one another

birbirimizle ne zaman hangi alanda olmak istediğimiz

about when we want to be in each zone.

konusunda iletişim kurmalıyız.

What do we want to get better at and how?

Neyde daha iyi olmak istiyoruz ve nasıl?

And when do we want to execute and minimize mistakes?

Ve ne zaman uygulamak ve hataları azaltmak istiyoruz?

That way, we gain clarity about what success is,

Nasıl ve ne zaman birbirimize en iyi şekilde destek olacağımızı

when, and how to best support one another.

bilirsek başarı netlik kazanır.

But what if we find ourselves in a chronic high-stakes setting

Peki sürekli bir risk altındaysak ve henüz

and we feel we can't start those conversations yet?

bu konuşmaları yapamayacağımızı düşünüyorsak?

Then here are three things that we can still do as individuals.

O zaman kendi başımıza yapabileceğimiz üç şey var.

First, we can create low-stakes islands in an otherwise high-stakes sea.

İlki, yüksek riskler denizinde bir düşük risk adası yaratabiliriz.

These are spaces where mistakes have little consequence.

Bunlar hataların az sonuç doğurduğu alanlardır.

For example, we might find a mentor or a trusted colleague

Mesela, kendisiyle fikir alışverişi ve hassas konuşmalar

with whom we can exchange ideas or have vulnerable conversations

yapabileceğimiz ve hatta rol çalışabileceğimiz bir danışman veya

or even role-play.

güvenilir bir meslektaş bulabiliriz.

Or we can ask for feedback-oriented meetings as projects progress.

Geri bildirim odaklı toplantılar isteyebiliriz.

Or we can set aside time to read or watch videos or take online courses.

Okuma, videolar izleme ya da çevrim içi kurslar almaya zaman ayırabiliriz.

Those are just some examples.

Bunlar bir kısım örnekler.

Second, we can execute and perform as we're expected,

İkincisi, performansımızı ortaya koyar

but then reflect on what we could do better next time,

ama bir sonraki sefer neyi daha iyi yapabileceğimizi bulabiliriz

like Beyoncé does,

-aynı Beyonce gibi-

and we can observe and emulate experts.

ve ustaları gözlemleyebilir, özenebiliriz.

The observation, reflection and adjustment is a learning zone.

Gözlem, yansıtma ve düzeltme öğrenme alanıdır.

And finally, we can lead

Son olarak, öncü olabiliriz ve

and lower the stakes for others by sharing what we want to get better at,

neyde gelişmek istediğimizi paylaşarak,

by asking questions about what we don't know,

bilmediklerimizi sorarak, geri bildirim isteyerek

by soliciting feedback and by sharing our mistakes

ve aynı hataları yaptıklarında korkmasınlar diye

and what we've learned from them,

hatalarımızdan öğrendiklerimizi paylaşarak

so that others can feel safe to do the same.

diğerleri için riskleri azaltabiliriz.

Real confidence is about modeling ongoing learning.

Gerçek özgüven sürekli öğrenmeyi model almakta saklı.

What if, instead of spending our lives doing, doing, doing,

Bütün hayatımızı yapmak, yapmak, yapmak

performing, performing, performing,

yerine getirmek, sergilemekle harcamak yerine

we spent more time exploring,

keşfetmeye,

asking,

sormaya,

listening,

dinlemeye,

experimenting, reflecting,

denemeye, yansıtmaya,

striving and becoming?

uğraşmaya ve başarmaya harcasaydık?

What if we each always had something

Her birimizin her zaman, geliştirmeye çalıştığı

we were working to improve?

bir şeyler olsaydı?

What if we created more low-stakes islands

Daha fazla düşük risk adaları ve

and waters?

denizleri yaratsaydık?

And what if we got clear,

Ve kendi içimizde ve takım arkadaşlarımıza karşı,

within ourselves and with our teammates,

gelişimimiz hiç durmasın,

about when we seek to learn and when we seek to perform,

çabalarımız daha önemli olabilsin ve

so that our efforts can become more consequential,

iyinin iyisini yapabilelim diye, ne zaman öğrenip

our improvement never-ending

ne zaman performans göstereceğimiz konusunda

and our best even better?

daha net olsaydık?

Thank you.

Teşekkür ederim.