John McWhorter: Txtng is killing language. JK!!!

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Lusine Harutyunyan Reviewer: Kristine Sargsyan

We always hear that texting is a scourge.

Մենք միշտ լսում ենք, որ հաղորդագրություն գրելը պատուհաս է:

The idea is that texting spells the decline and fall

Բանն այն է, որ հաղորդագրություն գրելը նպաստում է ցանկացած լուրջ գրագիտության

of any kind of serious literacy, or at least writing ability,

կամ թեկուզ գրելու ունակության անկմանը

among young people in the United States

Միացյալ Նահանգների երիտասարդների շրջանում

and now the whole world today.

և այժմ ամբողջ աշխարհում:

The fact of the matter is that it just isn't true,

Բանն այն է, որ դա ճիշտ չէ

and it's easy to think that it is true,

և հեշտ է մտածել, որ դա ճիշտ է

but in order to see it in another way,

բայց դա այլ կերպ դիտելու համար

in order to see that actually texting is a miraculous thing,

որպեսզի տեսնենք, որ իրականում հաղորդագրություն գրելը հրաշալի բան է

not just energetic, but a miraculous thing,

ոչ միայն եռանդուն, այլ հիանալի բան

a kind of emergent complexity

մի տեսակ ակնհայտ բարդություն

that we're seeing happening right now,

ինչը մենք այժմ տեսնում ենք,

we have to pull the camera back for a bit

պետք է տեսախցիկը մի փոքր հետ տանել

and look at what language really is,

և նայել, թե որ լեզվով է այն,

in which case, one thing that we see

որի դեպքում, մի բան որ մենք տեսնում ենք

is that texting is not writing at all.

այն է, որ հաղորդագրություն գրելը բացարձակապես գրել չէ:

What do I mean by that?

Ինչ նկատի ունեմ դա ասելով:

Basically, if we think about language,

Հիմնականում, եթե մտածում ենք լեզվի մասին

language has existed for perhaps 150,000 years,

այն գոյություն ունի միգուցե 150.000 տարի

at least 80,000 years,

համենայն դեպս 80.000 տարի

and what it arose as is speech. People talked.

և ինչի որ այն վերածվեց` խոսքն է. Մարդիք խոսում էին:

That's what we're probably genetically specified for.

Դա այն է ինչի համար հավանաբար գենետիկորեն ստեղծված ենք:

That's how we use language most.

Ահա ինչպես ենք հաճախ օգտագործում լեզուն:

Writing is something that came along much later,

Գրելը առաջացավ շատ ավելի ուշ

and as we saw in the last talk,

և ինչպես տեսանք վերջին զրույցում

there's a little bit of controversy as to exactly when that happened,

մի փոքր վիճելի է այն հարցը, թե, հստակ, երբ է դա տեղի ունեցել,

but according to traditional estimates,

բայց ըստ ավանդական գնահատման,

if humanity had existed for 24 hours,

եթե մարդկությունը գոյություն է ունեցել 24 ժամ

then writing only came along at about 11:07 p.m.

ապա գիրը ի հայտ է եկել մոտ 23:07-ին:

That's how much of a latterly thing writing is.

Ահա թե որքան նոր բան է գիրը:

So first there's speech, and then writing comes along

Սկզբում խոսքն է և ապա գալիս է գիրը,

as a kind of artifice.

որպես հնարքի մի տեսակ:

Now don't get me wrong, writing has certain advantages.

Հիմա ինձ սխալ չհասկանաք, գիրը ունի հաստակ առավելություններ:

When you write, because it's a conscious process,

Երբ դու գրում ես, որովհետև դա գիտակցված պրոցես է,

because you can look backwards,

որովհետև կարող ես հետ նայել,

you can do things with language that are much less likely

կարող ես լեզվի հետ անել բաներ, որոնք շատ ավելի քիչ հավանական են,

if you're just talking.

եթե դու պարզապես խոսում ես:

For example, imagine a passage from Edward Gibbon's

Օրինակ, պատկերացրեք մի հատված Էդվարդ Գիբոնի ստեղծագործությունից.

"The Decline and Fall of the Roman Empire:"

«Հռոմեական կայսրության անկումը»:

"The whole engagement lasted above twelve hours,

«Ամբողջ կռիվը տևեց մոտ տասներկու ժամ,

till the graduate retreat of the Persians was changed

մինչ պարսիկների վերջնական նահանջը վերածվեց

into a disorderly flight, of which the shameful example

անկանոն պայքարի, որի ամոթալի օրինակը

was given by the principal leaders and the Surenas himself."

հանդիսացավ հենց ինքը Սուրենասը»:

That's beautiful, but let's face it, nobody talks that way.

Այն գեղեցիկ է, բայց եկեք ընդունենք, որ ոչ ոք այդպես չի խոսում:

Or at least, they shouldn't if they're interested

Կամ համենայն դեպս, չպետք է, եթե նրանք հետաքրքրված են

in reproducing. That --

վերարտադրությամբ: Դա --

(Laughter)

(ծիծաղ)

is not the way any human being speaks casually.

ցանկացած մարդու առօրյայում խոսելու ձևը չէ:

Casual speech is something quite different.

Առօրյա խոսակցությունը մեկ այլ բան է:

Linguists have actually shown

Լեզվաբանները ցույց են տվել,

that when we're speaking casually in an unmonitored way,

որ երբ մենք խոսում ենք առօրյա ազատ ոճով,

we tend to speak in word packets of maybe

մենք հակված ենք խոսելու, միգուցե,

seven to 10 words.

յոթից տասը բառային խմբերով:

You'll notice this if you ever have occasion to record

Դուք կնակատեք դա, երբ բախտ վիճակվի ձայնագրելու

yourself or a group of people talking.

ինքներդ Ձեզ կամ խոսող մարդկանց խմբի:

That's what speech is like.

Ահա ինչպիսին է խոսքը:

Speech is much looser. It's much more telegraphic.

Խոսքը ավելի ազատ է:

It's much less reflective -- very different from writing.

Այն շատ ավելի ռեֆլեկտիվ է- շատ է տարբերվում գրելուց:

So we naturally tend to think, because we see language

Մենք բնականից հակված ենք մտածելուն, որորվհետև մենք տեսնում ենք լեզուն

written so often, that that's what language is,

գրավոր վիճակում այնքան հաճախ. որովհետև հենց դա է լեզուն,

but actually what language is, is speech. They are two things.

բայց փաստորեն լեզուն այն է, ինչը որ խոսքն է: Դրանք երկու բաներ են:

Now of course, as history has gone by,

Հիմա իհարկե, երբ ժամանակը արդեն անցել է,

it's been natural for there to be a certain amount of bleed

բնական է, որ որոշակի տարանջատում կա

between speech and writing.

բանավոր և գրավոր խոսքի միջև:

So, for example, in a distant era now,

Օրինակ, հեռավոր դարաշրջանում

it was common when one gave a speech

սովորական բան էր, երբ որևէ մեկը խոսում էր

to basically talk like writing.

շատ նման գրավոր խոսքին:

So I mean the kind of speech that you see someone giving

Ես նկատի ունեմ այն տեսակի խոսքը, որը տեսնում ենք, երբ որևէ մեկը

in an old movie where they clear their throat, and they go,

հին ֆիլմում մաքրում է կոկորդը և սկսում

"Ahem, ladies and gentlemen," and then they speak

«Ըհըմ, տիկնայք և պարոնայք», և ապա նրանք խոսում են

in a certain way which has nothing to do with casual speech.

որոշակի ձևով, որը որևէ կապ չունի առօրյա խոսքի հետ:

It's formal. It uses long sentences like this Gibbon one.

Այն պաշտոնական է: Օգտագործվում են երկար նախադասություններ, ինչիսին է Գիբոնի այս մեկը:

It's basically talking like you write, and so, for example,

Հիմնականում խոսում են այնպես ինչպես Դուք գրում եք, և ահա, օրինակ,

we're thinking so much these days about Lincoln

մենք այնքան շատ ենք վերջերս մտածում Լինկոլնի մասին

because of the movie.

ֆիլմի շնորհիվ:

The Gettysburg Address was not the main meal of that event.

Գետտիսբուրգի Հասցեն իրադարձության հիմնական թեման չէր:

For two hours before that, Edward Everett spoke

Դրանից երկու ժամ առաջ Էդվարդ Էվերետը խոսեց

on a topic that, frankly, cannot engage us today

այն թեմայով, որը անկեղծորեն այժմ չի կարող մեզ գրավել

and barely did then.

և հազիվ գրավում էր այն ժամանակ:

The point of it was to listen to him

Բանն այն է, որ պետք էր լսել նրան,

speaking like writing.

ով խոսում էր ինչպես գրավոր խեսքն է:

Ordinary people stood and listened to that for two hours.

Հասարակ մարդիկ կանգնում և երկու ժամ լսում էին դա:

It was perfectly natural.

Դա միանգամայն բնական էր:

That's what people did then, speaking like writing.

Ահա թե ինչ էին այն ժամանակ անում մարդիկ, խոսում էին ինչպես գրավոր խոսքն է:

Well, if you can speak like writing,

Դե, եթե կարող եք խոսել ինչպես գրավոր խոսքն է,

then logically it follows that you might want to also

ապա տրամաբանորեն հետևում է, որ հնարավոր է

sometimes write like you speak.

երբեմն ուզենաք գրել այնպես ինչպես խոսում եք:

The problem was just that in the material,

Խնդիրն այն էր, որ նյութական,

mechanical sense, that was harder back in the day

մեխանիկական առումով, որ ավելի դժվար էր......

for the simple reason that materials don't lend themselves to it.

այն պարզ պատճառով, որ նյութերը այդպես չէին կիրառվում։

It's almost impossible to do that with your hand

Գրեթե անհնարին է անել դա ձեռքով

except in shorthand, and then communication is limited.

բացառությամբ սղագրության, և ապա շփումը սահմանափակվում է:

On a manual typewriter it was very difficult,

Ձեռքի տպագրական մեքենայի վրա դա շատ դժվար էր,

and even when we had electric typewriters,

և անգամ երբ ունեինք էլեկտրական տպագրական մեքենա

or then computer keyboards, the fact is

կամ հետագայում համակարգչի ստեղնաշար, բանն այն է,

that even if you can type easily enough to keep up

որ եթե անգամ կարողանում եք հեշտությամբ տպել պահպանելով

with the pace of speech, more or less, you have to have

խոսքի տեմպը, քիչ թե շատ, պետք է

somebody who can receive your message quickly.

լինի որևէ մեկը, ով արագ կկարողանա ըմբռնել հաղորդագրությունը:

Once you have things in your pocket that can receive that message,

Երբ ունեք այն, ինչի միջոցով կստանաք այդ իմաստը,

then you have the conditions that allow

ապա ունեք այն պայմանները, որոնք հնարավորություն են տալիս

that we can write like we speak.

գրել այնպես, ինչպես խոսում եք:

And that's where texting comes in.

Եվ ահա թե որտեղից է գալիս հաղորդագրություններ գրելը:

And so, texting is very loose in its structure.

Հաղորդագրություններ գրելը իր կառուցվածքով շատ ազատ է:

No one thinks about capital letters or punctuation when one texts,

Հաղորդագրություններ գրելիս ոչ ոք չի մտածում մեծատառերի կամ կետադրության մասին,

but then again, do you think about those things when you talk?

բայց դուք մտածու՞մ եք նման բաների մասին, երբ խոսում եք:

No, and so therefore why would you when you were texting?

Ոչ, և, հետևաբար, ինչու պետք է մտածեք հաղորդագրություններ գրելիս:

What texting is, despite the fact that it involves

Ինչ է հաղորդագրություն գրելը, չնայած այն հանգամանքին, որ այն ներառում է

the brute mechanics of something that we call writing,

կոպիտ մեխանիկա, որը մենք անվանում ենք գրել։

is fingered speech. That's what texting is.

Դա մատերի խոսքն է: Ահա թե ինչ է հաղորդագրություն գրելը:

Now we can write the way we talk.

Այժմ մենք կարող ենք գրել այնպես, ինչպես խոսում ենք:

And it's a very interesting thing, but nevertheless

Եվ դա շատ հետաքրքիր բան է, բայց, այնուամենայնիվ,

easy to think that still it represents some sort of decline.

հեշտ է մտածել, որ այն դեռ իրենից ներկայացնում է որոշ տեսակի անկում:

We see this general bagginess of the structure,

Մենք տեսնում ենք կառույցի ընդհանուր թուլություն,

the lack of concern with rules and the way that we're used to

կանոններն անտեսելը և այն որ մենք սովոր ենք

learning on the blackboard, and so we think

գրատախտակի վրա սովորելուն, և մենք կարծում ենք

that something has gone wrong.

որ ինչ որ բան սխալ է ընթացել:

It's a very natural sense.

Դա շատ բնական զգացողություն է:

But the fact of the matter is that what is going on

Բայց բանն այն է, որ այն ինչ տեղի է ունենում

is a kind of emergent complexity.

ի հայտ եկող բարդություն է:

That's what we're seeing in this fingered speech.

Ահա թե ինչ ենք տեսնում այս մատերով կատարվող խոսակցության մեջ:

And in order to understand it, what we want to see

Եվ դա հասկանալու համար, այն ինչ ուզում ենք տեսնել,

is the way, in this new kind of language,

այն է , որ լեզվի այս նոր ձևում

there is new structure coming up.

նոր կառուցվածք է պատրաստվում ի հայտ գալ:

And so, for example, there is in texting a convention,

Եվ ահա, օրինակ, հաղորդգրություններ գրելիս կա սովորույթ

which is LOL.

որն է ԼՕԼ:

Now LOL, we generally think of

ԼՕԼ ընդհանուր առմամբ

as meaning "laughing out loud."

նշանակում է «բարձր ծիծաղել»

And of course, theoretically, it does,

Եվ իհարկե, տեսականորեն, դա այդպես է,

and if you look at older texts, then people used it

և եթե նայեք հին հաղորդագրությունների մեջ, ապա մարդիկ այն օգտագործում էին

to actually indicate laughing out loud.

իրականում արտահայտելու համար բարձր ծիծաղ:

But if you text now, or if you are someone who

Բայց եթե դուք հիմա եք հաղորդագրություն գրում, կամ եթե դուք

is aware of the substrate of texting the way it's become,

տեղյակ եք, թե ինչպիսին է այն դարձել,

you'll notice that LOL

կնկատեք, որ ԼՕԼ

does not mean laughing out loud anymore.

այլևս չի նշանակում բարձր ծիծաղել:

It's evolved into something that is much subtler.

Այն վերածվել է շատ հասարակ բանի:

This is an actual text that was done

Սա իրական հաղորդագրություն է, որը գրվել է

by a non-male person of about 20 years old

մի 20 ամյա աղջկա կողմից

not too long ago.

ոչ շատ վաղուց:

"I love the font you're using, btw."

«Իմիջայլոց, ես հավանում եմ այն տառատեսակը, որը օգտագործում ես:»

Julie: "lol thanks gmail is being slow right now"

Ջուլի. «լօլ շնորհակալ եմ, gmail-ը այս պահին դանդաղ է աշխատում»։

Now if you think about it, that's not funny.

Այժմ եթե մտածեք, այն ծիծաղելի չէ:

No one's laughing. (Laughter)

Ոչ ոք չի ծիծաղում: (ծիծաղ)

And yet, there it is, so you assume

Եվ ահա, դուք ենթադրում եք

there's been some kind of hiccup.

որ կար ինչ որ խաթարում,

Then Susan says "lol, I know,"

Ապա Սյուզանը ասում է «լօլ գիտեմ»,

again more guffawing than we're used to

նորից ավելի ծիծաղելի է, քան մենք սովոր ենք,

when you're talking about these inconveniences.

երբ խոսում եք այս անհարմարությունների մասին:

So Julie says, "I just sent you an email."

Ջուլին ասում է «Ես նոր քեզ նամակ ուղարկեցի»:

Susan: "lol, I see it."

Սյուզան. «լօլ, տեսնում եմ»:

Very funny people, if that's what LOL means.

Շատ զվարճալի մարդիկ են, եթե դա այն է ինչ նշանակում է ԼՕԼ-ը:

This Julie says, "So what's up?"

Ջուլին ասում է. «Ի՞նչ նորություն»:

Susan: "lol, I have to write a 10 page paper."

Սյուզան. «լօլ ես պետք է 10 էջանոց աշխատություն գրեմ»:

She's not amused. Let's think about it.

Նա գոհ չէ: Եկեք մտածենք դրա մասին:

LOL is being used in a very particular way.

ԼՕԼ-ը օգտագործվում է շատ յուրահատուկ կերպով:

It's a marker of empathy. It's a marker of accommodation.

Այն հոգատարության նշան է: Այն հարմարավետության նշան է:

We linguists call things like that pragmatic particles.

Մենք, լեզվաբաններս այդպիսի բաններն կոչում ենք գործնական մասնիկներ:

Any spoken language that's used by real people has them.

Ցանկացած լեզու, որը օգտագործվում է իրական մարդկանց կողմից, ունի դրանք:

If you happen to speak Japanese, think about

Եթե խոսում եք ճապոներեն, մտածեք

that little word "ne" that you use at the end of a lot of sentences.

այն «նե» կարճ բառի մասին, որը օգտագործում եք շատ նախադասությունների վերջում:

If you listen to the way black youth today speak,

Եթե լսեք, թե ինչպես են խոսում սևամորթ երիտասարդները,

think about the use of the word "yo."

ուշադրություն դարձրեք «յո» բառի օգտագործման վրա:

Whole dissertations could be written about it,

Ամբողջական աշխատություններ կարելի է գրել դրանց մասին,

and probably are being written about it.

և հավանաբար գրվում են:

A pragmatic particle, that's what LOL has gradually become.

Գործնական մասնիկներ, ահա թե ինչի է աստիճանաբար վերածվել ԼՕԼ-ը:

It's a way of using the language between actual people.

Սա իրական մարդկանց միջև լեզուն օգտագործելու ձև է:

Another example is "slash."

Մեկ այլ օրինակ է «սլեշ»-ը:

Now, we can use slash in the way that we're used to,

Այժմ մենք կարող ենք օգտագործել սլեշը ինչպես սովոր ենք,

along the lines of, "We're going to have

«Մենք պատրաստվում ենք ունենալ

a party-slash-networking session."

կուսակցական-սլեշ-ցանցային նիստ»։

That's kind of like what we're at.

Դա նման է նրան, թե ինչ մտադրություններ ունենք:

Slash is used in a very different way

Սլեշը օգտագործվում է շատ տարբեր ձևերով

in texting among young people today.

երիտասարդների շրջանում, հաղորդակցություն գրելիս:

It's used to change the scene.

Այն օգտագործվում է տեսարանը փոխելու համար:

So for example, this Sally person says,

Ահա օրինակ, Սալին ասում է․

"So I need to find people to chill with"

«Ես պետք է մարդ գտնեմ, իր հետ զվարճանալու համար»

and Jake says, "Haha" --

և Ջեյկը ասում է․ «Հահա»

you could write a dissertation about "Haha" too, but we don't have time for that —

կարող եք դիսերտացիա գրել նաև «Հահա»-ի մասին, բայց մենք դրա համար ժամանակ չունենք

"Haha so you're going by yourself? Why?"

«Հահա ուրեմն դու պատրաստվում ես ինքնուրու՞յն գնալ: Ինչու՞»։

Sally: "For this summer program at NYU."

Սալի. «Այս ամռան համար ձրագիր կա ՆՅՀ-ում»։

Jake: "Haha. Slash I'm watching this video with suns players

Ջեյկ. «Հահա: Սլեշ ես նայում եմ այս տեսահոլովակը .........

trying to shoot with one eye."

փորձելով մեկ աջքով ծիկրակել»:

The slash is interesting.

Սլեշը հետաքրքիր է:

I don't really even know what Jake is talking about after that,

Ես անգամ չգիտեմ թե ինչի մասին է հետագայում խոսում Ջեյկը,

but you notice that he's changing the topic.

բայց Դուք նկատում եք, որ նա փոխում է թեման:

Now that seems kind of mundane,

Այժմ այն թվում է առօրյա,

but think about how in real life,

բայց մտածեք, թե ինչպես է լինում իրական կյանքում,

if we're having a conversation and we want to change the topic,

երբ մենք խոսում ենք և ուզում ենք փոխել թեման,

there are ways of doing it gracefully.

դա անելու նուրբ ձևեր կան:

You don't just zip right into it.

Դուք միանգամից չեք փոխում այն:

You'll pat your thighs and look wistfully off into the distance,

Ձեր ձեռքը կդնեք կոնքին և մտածմունքով կնայեք դեպի հեռուն

or you'll say something like, "Hmm, makes you think --"

կամ կասեք որևէ նման բան, «Հմ, ստիպում է ձեզ մտածել

when it really didn't, but what you're really --

,երբ իրականում այդպես չէր, բայց ինչ որ դուք իսկապես--

(Laughter) —

(ծիծաղ)

what you're really trying to do is change the topic.

այն ինչ փորձում եք անել, թեման փոխելն է:

You can't do that while you're texting,

Դուք չեք կարող դա անել հաղորդագրություն գրելիս,

and so ways are developing of doing it within this medium.

և զարգանում են այդ անելու ձևերը տվյալ սահմաններում:

All spoken languages have what a linguist calls

Բոլոր լեզուները ունեն այն ինչ լեզվաբանները անվանում են

a new information marker -- or two, or three.

ինֆորմացիայի նոր ցուցիչ -- կամ երկու, կամ երեք:

Texting has developed one from this slash.

Հաղորդագրություն գրելը զարգացրել է դրանցից մեկը սլեշից:

So we have a whole battery of new constructions

Այնպես որ, մենք ունենք կառույցների մի ամբողջություն,

that are developing, and yet it's easy to think,

որոնք ձևավորվում են, և հեշտ է մտածել,

well, something is still wrong.

որ որևէ բան դեռ սխալ է:

There's a lack of structure of some sort.

Որոշ տեսակի կառուցվածքի պակաս կա:

It's not as sophisticated

Այն այդքան բարդ չէ,

as the language of The Wall Street Journal.

որքան Ուոլ Սթրիթ ամսագրի լեզուն:

Well, the fact of the matter is,

Լավ, բանն այն է, եթե

look at this person in 1956,

նայեք այս մարդուն 1956ին,

and this is when texting doesn't exist,

և, սա այն ժամանակ է, երբ գոյություն չունեին հաղորդագրություններ,

"I Love Lucy" is still on the air.

«Ես սիրում եմ Լյուսիին» դեռ օդում է:

"Many do not know the alphabet or multiplication table,

«Շատերը չգիտեն այբուբենը կամ բազմապատկման աղյուսակը,

cannot write grammatically -- "

չեն կարողանում քերականորեն ճիշտ գրել»։

We've heard that sort of thing before,

Մենք լսել ենք այսպիսի բաներ նախկինում,

not just in 1956. 1917, Connecticut schoolteacher.

ոչ միայն 1965ին: 1917ին, Քնեքթիքուտի ուսուցչուհի:

1917. This is the time when we all assume

1917: Սա այն ժամանակն է, երբ մենք բոլորս ենթադրում ենք,

that everything somehow in terms of writing was perfect

որ ամեն ինչ գրելու առումով քիչ թե շատ իդեալական է,

because the people on "Downton Abbey" are articulate,

որովհետև մարդիկ «Դաունթաուն Էբբի»-ում պարզ են արտահայտվում,

or something like that.

կամ դրա նման որևէ բան:

So, "From every college in the country goes up the cry,

«Երկրի բոլոր քոլեջներից լսվում է բողոքը»

'Our freshmen can't spell, can't punctuate.'"

«Մեր առաջին կուրսեցիները չեն կարողանում ճիշտ գրել, կետադրել»:

And so on. You can go even further back than this.

Եվ այլն: Դուք կարող եք ավելի հետ գնալ:

It's the President of Harvard. It's 1871.

Սա Հարվարդի նախագահն է: 1871թ.:

There's no electricity. People have three names.

Չկա էլեկտրականություն: Մարդիկ երեք անուն ունեն:

"Bad spelling,

«Վատ ուղղագրություն,

incorrectness as well as inelegance of expression in writing."

գրավոր խոսքի ոչ ճշգրտություն և անհամաչափություն»:

And he's talking about people who are otherwise

Եվ նա խոսում է այն մարդկանց մասին, ովքեր

well prepared for college studies.

լավ պատրաստված են քոլեջի համար:

You can go even further back.

Կարող եք անգամ ավելի հետ գնալ:

1841, some long-lost superintendent of schools is upset

1841, ինչ որ հեռավոր դպրոցի տնօրեն դժգոհ է

because of what he has for a long time "noted with regret

նրանից ինչ երկար ժամանակ ունի «ափսոսանքով նշեց

the almost entire neglect of the original" blah blah blah blah blah.

օրիգինալի ամբողջական խեղաթյուրումը» բլա բլա բլա

Or you can go all the way back to 63 A.D. -- (Laughter) --

Կամ կարող եք հետ գնալ դեպի Մ.թ. 63թ. (Ծիծաղ)

and there's this poor man who doesn't like the way

և մի խեղճ մարդ, ով չի հավանում, թե ինչպես են

people are speaking Latin.

մարդիկ խոսում լատիներեն:

As it happens, he was writing about what had become French.

Երբ դա տեղի է ունենում, նա գրում էր նրա մասին թե ինչի է վերածվել ֆրանսերենը:

And so, there are always — (Laughter) (Applause) —

Եվ ահա, միշտ կան -- (Ծիծաղ) (Ծափահարություններ)

there are always people worrying about these things

միշտ կան մարդիկ, ում անհանգստացնում են այդպիսի բաները

and the planet somehow seems to keep spinning.

և, մոլորակը թվում է, թե ամեն դեպքում շարունակում է պտտվել:

And so, the way I'm thinking of texting these days is

Եվ ահա, այն ինչ ես եմ այժմ մտածում հաղորդագրություններ գրելու մասին,

that what we're seeing is a whole new way of writing

այն է ինչ մենք տեսնում ենք գրելու ամբողջովին նոր ձև է,

that young people are developing,

որը երիտասարդությունն է ստեղծում,

which they're using alongside their ordinary writing skills,

որը նրանք օգտագործում են առօրյա գրավոր հմտություններին զուգահեռ

and that means that they're able to do two things.

և, դա նշանակում է, որ նրանք կարողանում են երկու գործողություն կատարել:

Increasing evidence is that being bilingual

Մեծապես հայտնի է, որ երկլեզու լինելը

is cognitively beneficial.

իմացական առումով օգտակար է:

That's also true of being bidialectal.

Դա նաև վերաբերում է երկբարբառ լինելուն:

That's certainly true of being bidialectal in terms of your writing.

Դա իհարկե ճշմարիտ է, երբ երկբարբառությունը արտահայտվում է գրավոր խոսքի տեսանկյունից:

And so texting actually is evidence of a balancing act

Եվ այսպես հաղորդագրություն գրելը վկայում է հավասարակշռող գործողության մասին,

that young people are using today, not consciously, of course,

որը այժմ օգտագործում են երիտասարդները, ոչ գիտակցաբար, իհարկե,

but it's an expansion of their linguistic repertoire.

բայց դա նրանց լեզվաբանական ռեպերտուարի ընդլայնումն է:

It's very simple.

Դա շատ պարզ է:

If somebody from 1973 looked at

Եթե որևէ մեկը 1973ից նայեր,

what was on a dormitory message board in 1993,

թե ինչ էր գրված 1993ին, հանրակացարանի հայտարարության տախտակի վրա,

the slang would have changed a little bit

ժարգոնը մի փոքր կփոխվեր

since the era of "Love Story,"

«Սիրային պատմություն»-ի դարաշրջանից,

but they would understand what was on that message board.

բայց նրանք կհասկանային, թե ինչ է հայտարարության տախտակի վրա:

Take that person from 1993 -- not that long ago,

Վերցրեք այդ մարդուն 1993-ից, ոչ այդքան վաղ,

this is "Bill and Ted's Excellent Adventure" -- those people.

սա «Բիլի և Թեդի հրաշալի արկածները»-ն է -- այդ մարդիկ:

Take those people and they read

Վարցրեք այդ մարդկանց և նրանք կկարդան

a very typical text written by a 20-year-old today.

շատ բնորոշ տեքստ գրված այժմ 20 տարեկան երիտասարդի կողմից:

Often they would have no idea what half of it meant

Հաճախ նրանք գաղափար չեն ունենա դրա կեսի մասին,

because a whole new language has developed

որովհետև մի ամբողջ նոր լեզու է առաջացել

among our young people doing something as mundane

մեր երիտասարդների շրջանում, որոնք անում են ինչ որ առօրյա բաներ,

as what it looks like to us when they're batting around

որոնք մեզ այդպիսին են թվում, երբ նրանք շրջում են այս ու այն կողմ

on their little devices.

իրենց փոքր սարքերով:

So in closing, if I could go into the future,

Որպես վերջաբան, եթե կարողանայի հայտվել ապագայում,

if I could go into 2033,

եթե կարողանայի գնալ 2033թ.

the first thing I would ask is whether David Simon

առաջինը ինչ կհարցնեի, այն է արդյոք Դեյվիդ Սայմոնը

had done a sequel to "The Wire." I would want to know.

ստեղծել է «Մետաղալար»-ի երկրորդ մասը: Ես կուզենայի իմանալ:

And — I really would ask that —

Եվ -- ես իրոք կհարցնեի դա--

and then I'd want to know actually what was going on on "Downton Abbey."

և հետո ես կուզենայի իմանալ, թե ինչ է տեղի ունենում «Դաունթաուն Էբբիում»:

That'd be the second thing.

Դա կլիներ երկրորդը:

And then the third thing would be,

Եվ երրորդը կլիներ այն, որ

please show me a sheaf of texts

խնդրում եմ ցույց տվեք ինձ հաղորդագրություններ

written by 16-year-old girls,

գրված 16 տարեկան աղջկա կողմից,

because I would want to know where this language

որովհետև կուզենայի իմանալ մինչև ուր է

had developed since our times,

զարգացել այս լեզուն սկսած մեր ժամանակներից,

and ideally I would then send them back to you and me now

և ապա իդեալական կլիներ այն հետ ուղարկել Ձեզ և ինձ,

so we could examine this linguistic miracle

որպեսզի կարողանայինք քննել այս լեզվաբանական հրաշքը,

happening right under our noses.

որը տեղի է ունենում անմիջապես մեր աչքի առաջ:

Thank you very much.

Շատ շնորհակալ եմ:

(Applause)

(Ծափահարություններ)

Thank you. (Applause)

Շնորհակալություն: (Ծափահարություններ)