What's normal anxiety -- and what's an anxiety disorder? | Body Stuff with Dr. Jen Gunter | TED

We live in a culture that doesn't take mental health

Translator: Tara Hajbabaee Reviewer: Leila Ataei

ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم، که مشکلات سلامت روان جدی گرفته نمی‌شود.

issues seriously.

There's a lot of stigma.

باورهای منفی زيادی در اين رابطه هست.

Some people tell you to just suck it up, or get it together, or to stop worrying,

برخی پیشنهاد می‌کنند که باهاش کنار بیا

یا کنترلش کن ، یا دست از نگران بودن بردار

or that it's all in your head.

یا،اینها فقط ذهنیات خودت است.

But I'm here to tell you that anxiety disorders,

اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که اختلالات اضطرابی

they're as real as diabetes.

به اندازه‌ی دیابت واقعی و جدی هستند.

(Music) [Body Stuff with dr.

(موسیقی)

[موارد مربوط به بدن با دکتر جِن گانتر]

سلام دوباره.

Jen Gunter] Hi again.

دکتر جِن هستم،

It's Dr. Jen, and I've noticed something

و متوجه چیزی در بین بیمارانم شده‌ام.

with my patients.

They often describe to me some classic symptoms

آنها اغلب برایم برخی نشانه‌های کلاسیک

of an anxiety disorder.

اختلال اضطرابی را شرح می‌دهند.

Constant worry, trouble sleeping, tense muscles and struggle

نگرانی مداوم، اختلال در خواب

انقباض ماهیچه‌ها و مشکل عدم تمرکز.

with concentrating.

But they aren't getting treatment.

اما آنها درمانی دریافت نمی‌کنند.

مشکلات زیادی در رابطه با توجه به سلامت روان در این کشور وجود دارد.

There's a lot of issues with mental-health care in this country.

Some people don't have insurance that would cover it.

برخی از مردم بیمه ای برای تحت پوشش قرار‌دادن آن ندارند.

Some have been dismissed or minimized in the past,

برخی آن را در گذشته ناديده گرفته و يا كوچك شمرده‌اند.

and don't think seeking help will do any good.

و فکر نمی‌کنند که درخواست کمک مفید خواهد بود.

برخي از برچسب زدن نگرانند.

Some worry about the stigma and whether it could affect

و اينكه آيا اين شغل آينده يا روابطشان را تحت تاثير قرار می‌دهد.

future jobs or relationships.

But severe anxiety isn't a moral or personal failing.

اما اضطراب شدید یک شکست اخلاقی یا شخصی نیست.

It's a health problem, just like strep throat or diabetes.

یک مشکل سلامتی است.

دقیقا مثل گلودرد یا دیابت.

It needs to be treated with the same kind of seriousness.

لازم است که به همان جدیت درمان شود.

Before we can talk about anxiety disorders,

قبل از اینکه راجع به اختلالات اضطرابی صحبت کنیم،

بیایید راجع به خودِ اضطراب صحبت کنیم.

let's talk about anxiety itself.

Anxiety is the very real and normal emotion

اضطراب یک احساس خیلی واقعی و نرمال است.

we feel in a stressful situation.

که در موقعیت استرس‌زا آن را احساس می کنیم.

It's related to fear.

اضطراب با ترس در ارتباط است.

But while fear is a response to an immediate threat

اما در عین حالی که ترس پاسخی‌ست به یک تهدید ناگهانی

that quickly subsides, anxiety is a response

که به سرعت هم فروکش می‌کند،

اضطراب پاسخی‌ست به تهدیدهای نامعلوم

to more uncertain threats that tends to last much longer.

که مدت زمان بیشتری در بدن باقی می‌ماند.

It's all part of the threat detection system,

اینها همه جزوی از سیستم تشخیص تهدید است،

which all animals have to some degree, to help protect us from predators.

که تمام حیوانات آن را به نوعی دارند،

و از ما در برابر شکارچیان محافظت می‌کند.

Anxiety starts in the brain's amygdala, a pair of almond-sized nerve bundles

اضطراب از ناحیه‌ی آمیگدال مغز شروع می‌شود،

یک جفت دسته‌ی عصبی به اندازه‌ی بادام

that alert other areas of the brain to be ready for defensive action.

که بخش‌های دیگر مغز را در جهت اقدام دفاعی هوشیار می‌کند.

Next, the hypothalamus relays the signal, setting off what we call

سپس، هیپوتالاموس سیگنال را بازپخش می‌کند،

و چيزي كه ما به آن واكنش اضطرابي می‌گوييم آغاز می‌شود.

the stress response in our body.

Our muscles tense, our breathing and heart rate increase

عضلاتمان منقبض می‌شود،

تنفس و ضربان قلبمان افزايش می‌يابد

and our blood pressure rises.

و فشار خونمان بالا می‌رود.

Areas in the brain stem kick in and put you in a state of high alertness.

مناطقی از ساقه مغز وارد عمل می‌شود

و شما را در حالت فوق هوشيار قرار می‌دهد.

This is the fight-or-flight response.

اين همان واكنش قرار يا فرار است.

There are ways the fight-or-flight response

راه‌هايی برای كنترل تقريبی

is kept somewhat in check, with an area of higher-level thinking

واكنش فرار يا قرار وجود دارد،

كنترل از طريق ناحيه «تفكر سطح بالاتر» كه به آن قشر پيش پيشانی مياني گفته می‌شود.

called the ventromedial prefrontal cortex.

It works like this.

به اين شكل عمل می كند.

If a person sees something they think is dangerous, like a tiger,

اگر فردی چيزی ببيند كه به نظرش خطرناك می‌آيد، مثل يك ببر،

به آميگدال سيگنالی فرستاده می شود كه می‌گويد«الان وقت فرار كردن است.»

that sends a signal to the amygdala, saying "it's time to run."

The ventromedial prefrontal cortex can say to the amygdala,

قشر پيش پيشانی ميانی می‌تواند به آميگدال بگويد،

"Hey, look.

«هی، نگاه كن. ببر داخل قفس است.

The tiger's in a cage.

You know what a cage is?

می‌دانی قفس چيست؟ آنها نمی‌توانند از قفس فرار كنند.

They can't escape from a cage.

مشكلی نيست آرام باش.»

It's OK to calm down."

It's a feedback loop that can help keep the response in check.

اين يك حلقه بازخورد است كه می‌تواند به كنترل واكنش كمك كند.

The hippocampus is also involved.

هيپوكامپوس نيز درگير است.

It provides context, saying things like, "Hey, we've seen tigers in cages before.

زمينه را با گفتن چيزهايی مثل،

«هی، ما قبلا ببر در قفس ديديم.

We're in a zoo.

ما در باغ وحش هستيم. تو كاملا در امانی.» آماده می‌كند.

You are extra safe."

With anxiety, these threat-detection systems

در زمان اضطراب،

سيستمهای تشخيص تهديد ومكانيزمهايی كه آنها را كاهش می‌دهند يا مهار می‌كنند

and mechanisms that reduce or inhibit them are functioning incorrectly

به درستی عمل نمی‌كنند

و باعث نگراني ما درباره آينده و امنيتمان می‌شوند.

and cause us to worry about the future and our safety in it.

But for many people, it goes into overdrive.

اما برای بعضي از مردم، اين حالت به سوی افراط كشيده می‌شود.

They experience persistent pervasive anxiety

آنها اضطراب فراگير مزمن را تجربه می‌كنند

that disrupts work, school, and relationships

كه كار، مدرسه و روابط را مختل می‌كند.

and leads them to avoid situations that may trigger symptoms.

و آنها را به سمت دوری از موقعيت‌هايی كه علايمشان را نشانه می‌گيرد، هدايت می‌كند.

Anxiety disorders are not at all uncommon.

اختلالات اضطرابي به هيچ وجه غيرمعمول نيستند.

Based on data from the World Mental Health Survey,

بر اساس نتايج نظرسنجي بهداشت روان جهانی،

researchers estimate that about 16% of individuals

محققان براورد كرده‌اند كه در حدود ۱۶ درصد افراد

currently have or have had an anxiety disorder.

در حال حاضر اختلال اضطرابی داشته و يا دارند.

These include social anxiety disorder, panic disorder, agoraphobia and phobias.

كه شامل اختلال اضطراب اجتماعی،

اختلال هراس، ترس از مكانهای باز و انواع فوبيا می شود.

Studies have shown that people with anxiety disorders

تحقيقات نشان داده‌اند كه افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی

don't just have a different way of reacting to stress.

تنها يك راه متفاوت برای پاسخ به استرس ندارند.

There may be actual differences in how their brain is working.

بلكه ممكن است تفاوتهای واقعی در نحوه عملكرد مغزشان وجود داشته باشد.

One model describes possible mix-ups in the connections between the amygdala

يك مدل، درهم ريختگی احتمالی را

بين اتصالات آميگدال و ديگر بخش‌های مغز شرح می‌دهد.

and other parts of the brain.

The pathways that signal anxiety become stronger.

مسيرهايی كه استرس و اضطراب را مخابره می‌كنند قوی‌تر می‌شوند.

And the more anxiety you have, the stronger the pathways become,

و هرچه قدر كه شما اضطراب بيشتری داشته باشيد، مسيرها قوی‌تر می‌شوند.

and it becomes a vicious cycle.

و اين به چرخه‌ای معيوب تبديل می‌شود.

The good news is there's treatment for anxiety,

خبر خوب اين است كه برايش درمان وجود دارد،

and that you don't have to suffer.

و مجبور نيستيد رنج بكشيد.

Remember, this isn't about weakness.

يادتان باشد، اين به معنای ضعيف بودن نيست.

It's about changing brain patterns, and research shows that our brains

اين به معنای تغيير الگوهای مغز است،

و تحقيقات نشان می دهد كه مغزهايمان

have the ability to reorganize and form new connections

توانايي اين را دارد كه اتصالات جديد را در سراسر زندگيمان

all throughout our lives.

شناسايی كند و شكل دهد.

A good first step is to do the basics.

اولين گام، انجام اصول اوليه است.

Eat a balanced diet, exercise regularly

رزيم غذايی متعادل داشته باشيد،

مرتب ورزش كنيد

and get plenty of sleep, as your mind is part of your body.

و خواب كافی داشته باشيد،

ذهن شما نيز بخشی از بدن شماست.

It might also help to try meditation.

مراقبه نيز ممكن است كمك‌كننده باشد.

Instead of our heart rate rising and our body tensing,

به جای افزايش ضربان قلب و انقباض بدن

with mindfulness and breathing, we can slow down

می‌توانيم با مراقبه و تنفس

واكنش فرار يا قرار را كاهش داده

the fight-or-flight response and improve how we feel in the moment.

و بيشتر در لحظه زندگی كنيم.

Cognitive behavioral therapy, a form of talk therapy,

درمان رفتارشناختی، نوعی صحبت درمانی،

can also be fantastic.

نيز می‌تواند خارق العاده باشد.

در اين درمان، شما نحوه تشخيص افكار ناراحت كننده را ياد می گيريد

In it, you learn to identify upsetting thoughts

and determine whether they're realistic.

و مشخص می‌كنيد كه آيا آنها واقع بينانه هستند يا خير.

Over time, cognitive behavioral therapy can rebuild those neural pathways

در طول زمان، درمان رفتارشناختی مي‌تواند مسيرهای خنثي‌ای

that tamp down the anxiety response.

كه پاسخ اضطرابی را پايين می‌آورند، بازسازی كند.

دارودرمانی نيز می‌تواند هم در كوتاه مدت

Medication can also give relief, in both the short-term and the long-term.

و هم در بلند مدت كمك كننده باشد.

In the short-term, anti-anxiety drugs can down-regulate

در كوتاه مدت، داروهای ضد اضطراب

می‌توانند مكانيزمهای تشخيص تهديد را كه

the threat-detection mechanisms that are going into overdrive.

كه به طور افراطی فعال شده‌اند در جهت كاهشی تنظيم كنند.

Studies have shown that both long-term medications

تحقيقات نشان داده‌اند كه دارودرمانی بلند مدت

and cognitive behavioral therapy can reduce that overreactivity

و درمان رفتارشناختی

می‌توانند واكنش بيش از حد آميگدال را

of the amygdala we see an anxiety disorders.

كه در اختلالات اضطرابی مشاهده می‌كنيم كاهش دهند.

High blood pressure and diabetes, they can be treated or managed over time.

فشارخون بالا و ديابت،

می‌توانند در گذر زمان درمان يا كنترل شوند.

و درباره اختلال اضطرابی نيز همين امر صادق است.

And the same is true for an anxiety disorder too.