Ethan Nadelmann: Why we need to end the War on Drugs

اتان ندلمن: چرا باید به جنگ مواد مخدر پایان دهیم

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

What has the War on Drugs done to the world?

جنگ با مواد مخدر با جهان چه کرده است؟

Look at the murder and mayhem in Mexico,

به تعداد افرادی که در مکزیک،

Central America, so many other parts of the planet,

آمریکای مرکزی و خیلی جاهای دیگر جهان کشته و زخمی شده اند نگاه کنید،

the global black market estimated

برآورد می شود که بازار سیاه جهانی

at 300 billion dollars a year,

سالیانه ۳۰۰ میلیارد دلار باشد،

prisons packed in the United States and elsewhere,

زندانها در ایالات متحده و جاهای دیگر پر هستند،

police and military drawn into an unwinnable war

پلیس و ارتش وارد جنگ بدون پیروزی شده اند

that violates basic rights, and ordinary citizens

که حقوق اولیه مردم، و شهروندان عادی را نقض کرده

just hope they don't get caught in the crossfire,

و آنها تنها امیدوارند که گرفتار تیراندازی نشوند،

and meanwhile, more people using

و این در حالی است که مردم بیش از هر زمان دیگری

more drugs than ever.

مواد مخدر مصرف می کنند.

It's my country's history with alcohol prohibition

این تاریخ کشور من با با مشکل ممنوعیت الکل

and Al Capone, times 50.

و آل کاپون ضربدر پنجاه هست.

Which is why it's particularly galling to me

به همین دلیل است که این موضوع بطور خاص مرا

as an American that we've been the driving force

و به عنوان آمریکایی که به پشت جنگ های مواد مخدر

behind this global drug war.

به اجبار کشیده شده آزار می دهد.

Ask why so many countries criminalize

و پرسش این است که چرا کشورهای زیادی که

drugs they'd never heard of,

هرگز درباره مواد مخدر نشنیده اند آنها را جرم می داند،

why the U.N. drug treaties emphasize

چرا معاهدات سازمان ملل به شدت

criminalization over health,

مواد مخدر را عاملی بر از دست دادن سلامتی می داند،

even why most of the money worldwide

حتی چرا بیشتر پول مقابله برای استفاده از مواد مخدر

for dealing with drug abuse goes not

در سطح جهان برای کمک به سازمانها

to helping agencies but those that punish,

خرج نمی شود بلکه برای مجازات افراد خرج می شود،

and you'll find the good old U.S. of A.

و شما می فهمید که ایالات متحده قدیمی خوب* آمریکا اینکار را کرد.

Why did we do this?

چرا ما اینکار را کردیم؟

Some people, especially in Latin America,

برخی از مردم، بخصوص مردم آمریکای لاتین،

think it's not really about drugs.

معتقدند که این مربوط مواد مخدر نیست

It's just a subterfuge for advancing

بلکه این تنها بهانه ای برای

the realpolitik interests of the U.S.

پیشبرد اهداف سیاسی آمریکاست.

But by and large, that's not it.

اما دست آخر معلوم می شود که اینطور نیست.

We don't want gangsters and guerrillas

ما نمی خواهیم گانگستر و چریک ها

funded with illegal drug money

پولی غیر قانونی موا مخدر را بدست آورند

terrorizing and taking over other nations.

و وحشت ایجاد کنند و افسار ملل دیگر را بدست بگیرند.

No, the fact is, America really is crazy

نه، حقیقت این است که آمریکا وقتی موضوع مواد مخدر

when it comes to drugs.

پیش می اید واقعا دیوانه می شود.

I mean, don't forget, we're the ones who thought

منظورم این است، فراموش نکنید ما کسانی بودیم که فکر می کردیم

that we could prohibit alcohol.

باید الکل را ممنوع کنیم.

So think about our global drug war

خِب درباره جنگ جهانی با مواد مخدر

not as any sort of rational policy,

نه به عنوان هر نوع سیاست منطقی،

but as the international projection

بلکه به عنوان طرح های بین المللی

of a domestic psychosis.

برای بحث روانی داخل کشوری فکر کنید.

(Applause)

( تشویق تماشگران)

But here's the good news.

اما اخبار خوب هم هست.

Now it's the Russians leading the Drug War and not us.

روس ها رهبری مبارزه با مواد مخدر را عهد دارند نه ما.

Most politicians in my country

بیشتر سیاستمداران در کشور من

want to roll back the Drug War now,

می خواهند مبارزه و جنگ مواد مخدر را کنار بگذارند،

put fewer people behind bars, not more,

و افراد کمتری را به پشت میله های زندان بیندازند، نه بیشتر،

and I'm proud to say as an American

و مفتخرم که به عنوان یک آمریکایی بگویم

that we now lead the world

که ما رهبری جهان برای تغییر

in reforming marijuana policies.

سیاست های ماری جوانا را در دست داریم.

It's now legal for medical purposes

اکنون در بیش از پنجاه ایالت ماری جوانا

in almost half our 50 states,

برای مقصود پزشکی قانونیست،

millions of people can purchase their marijuana,

میلیون ها نفر می توانند ماری جوانا

their medicine, in government- licensed dispensaries,

را بعنوان دارو از درمانگاهایی که پروانه دولتی دارند بخرند،

and over half my fellow citizens now say it's time

و بیش از نیمی از شهروندان کشور من می گویند اکنون زمان آن رسیده

to legally regulate and tax marijuana

که نظم قانونی به آن دهیم و کم و بیش شبیه الکل

more or less like alcohol.

روی ماری جوانا مالیات ببندیم.

That's what Colorado and Washington are doing,

و این چیزی ست که ایالت کلورادو و شهر واشینگتن انجام می دهند.

and Uruguay, and others are sure to follow.

اروگوئه و دیگر کشورها مطمنا این را دنبال می کنند.

So that's what I do:

خُب آنچه که من انجام می دهم این است:

work to end the Drug War.

کار بر روی پایان جنگ مواد مخدر است.

I think it all started growing up

گمان می کنم که این از بزرگ شدن در

in a fairly religious, moral family,

خانواده اخلاقی نسبتا مذهبی،

eldest son of a rabbi,

به عنوان پسر بزرگ یک خاخام شروع شد،

going off to university where I

و خارج از دانشگاه

smoked some marijuana

ماری جوانا می کشیدم

and I liked it. (Laughter)

و آن را دوست داشتم (خنده حاضرین)

And I liked drinking too, but it was obvious

من نوشیدن الکل را هم دوست دارم، اما واضح بود

that alcohol was really the more dangerous of the two,

که الکل خیلی خطرناک تر از آن بود،

but my friends and I could get busted

ولی من و دوستانم برای [ خرید ماری جوانا]

for smoking a joint.

و کشیدن مشترک آن ورشکست می شدیم.

Now, that hypocrisy kept bugging me,

این دورویی و فریبکاری مداوم در من بود،

so I wrote my Ph.D dissertation on international drug control.

بنابراین من پایان نامه دکترایم را درباره موضوع کنترل بین المللی مواد مخدر نوشتم.

I talked my way into the State Department.

و نظرم را با وزارت امور خارجه مطرح کردم.

I got a security clearance.

من مجوز امنیتی دریافت کردم

I interviewed hundreds of DEA and other law enforcement agents

با صدها نفر از اداره مبارزه با مواد مخدر سایر عوامل اجرای قانون

all around Europe and the Americas,

در سراسر اروپا و آمریکا صحبت کردم

and I'd ask them,

و پرسیدم،

"What do you think the answer is?"

"فکر می کنید پاسخ چیست؟"

Well, in Latin America, they'd say to me,

خُب، در آمریکای لاتین، به من گفتند

"You can't really cut off the supply.

" نمی توانید جلو تولید آن را بگیرید.

The answer lies back in the U.S.,

پاسخ بر می گردد به ایالات متحده

in cutting off the demand."

که تقاضای برای آن را کم کند."

So then I go back home and I talk to people

سپس به کشورم بر گشتم و با مردمی که

involved in anti-drug efforts there, and they'd say,

درگیر جنگ مواد مخدر بودند صحبت کردم، آنها گفتند،

"You know, Ethan, you can't really cut off the demand.

"می دانی، اتان، واقعا نمی توانید تقاضا را از بین ببرید.

The answer lies over there. You've got to cut off the supply."

پاسخ در این است. باید تولید را از بین ببرید."

Then I'd go and talk to the guys in customs

سپس با ماموران گمرک که سعی می کنند

trying to stop drugs at the borders,

تا از ورود مواد مخدر ازطریق مرزها جلوگیری کنند صحبت کردم،

and they'd say, "You're not going to stop it here.

آنها گفتند،" شما نمی توانید از ورود آن جلوگیری کنید.

The answer lies over there,

پاسخ اینجاست،

in cutting off supply and demand."

باید تولید و تقاضا را از بین ببرید."

And it hit me:

و این ضربه ای برای من بود:

Everybody involved in this

هر کسی که درگیر این موضوع است

thought the answer lay in that area

فکر می کند که پاسخ در حوزه ای

about which they knew the least.

قبل از حوزه خودشان نهفته هست

So that's when I started reading everything I could

خُب این زمانیست که من شروع به مطالعه همه ی چیزهایی کردم که می توانستم درباره

about psychoactive drugs: the history, the science,

مواد مخدر روانگردان یادبگیرم: تاریخی، علمی،

the politics, all of it,

سیاسسی همه چیز مربوط به آن،

and the more one read,

و هر چه بیشتر مطالعه کنید،

the more it hit you how a thoughtful,

بیشتر متوجه می شوید که چگونه یک تفکر

enlightened, intelligent approach took you over here,

روشن بینانه و هوشمندانه شما را به اینجا کشانده،

whereas the politics and laws of my country

در حالی که سیاست و قوانین کشورم

were taking you over here.

سعی بر کشاندن شما به اینجا دارند.

And that disparity struck me as this incredible

این ناهمخوانی مرا به این معمای

intellectual and moral puzzle.

باورنکردنی فکری و اخلاقی رسانید.

There's probably never been

احتمالا هرگز هیچ

a drug-free society.

جامعه ای عاری از مواد مخدر نبوده.

Virtually every society

تقریبا هر جامعه ای

has ingested psychoactive substances

مواد روانگردانی را برای

to deal with pain, increase our energy, socialize,

مقابله با درد، افزایش انرژی، معاشرت

even commune with God.

و حتی راز و نیاز با خدا مصرف می کرده است.

Our desire to alter our consciousness

آرزوی ما تغییر آگاهی

may be as fundamental as our desires

شاید به عنوان خواسته های اساسی ما

for food, companionship and sex.

برای غذا، مصاحبت و رابطه جنسی باشد.

So our true challenge

چالش حقیقی ما

is to learn how to live with drugs

یادگرفتن اینکه چگونه با مواد مخدر زندگی کنیم

so they cause the least possible harm

تا حداقل ممکن آسیب را به ما برساند

and in some cases the greatest possible benefit.

و در برخی از موارد بالاترین بهره را برای ما داشته باشد.

I'll tell you something else I learned,

برایتان چیزی دیگری را که نیز دریافتم برایتان خواهم گفت،

that the reason some drugs are legal and others not

دلیل اینکه برخی از مواد مخدر قانونی و برخی دیگر غیرقانونی هستند

has almost nothing to do with science or health

اصلا ربطی به علم و سلامتی

or the relative risk of drugs,

یا مربوط به خطر استفاده از مواد مخدر ندارد

and almost everything to do with who uses

و تقریبا همه چیز مربوط می شود به اینکه چه کسی از آن استفاده می کند

and who is perceived to use particular drugs.

و چه کسی چه درکی از استفاده از یک ماده مخدر خاص دارد.

In the late 19th century,

در اواخر قرن نوزدهم،

when most of the drugs that are now illegal were legal,

هنگامی که بیشتر مواد مخدری که امروزه غیر قانونی اند مجاز بودند،

the principal consumers of opiates in my country

مصرف کنندگان اصلی مواد مخدر در کشور من

and others were middle-aged white women,

زنان سفید پوست میان سال بودند

using them to alleviate aches and pains

که از مواد برای کاهش درد

when few other analgesics were available.

در زمانی که مسکن دیگری در دسترس نبود استفاده می کرد.

And nobody thought about criminalizing it back then

و کسی فکر نمیکرد که این جرم است

because nobody wanted to put Grandma behind bars.

زیرا کسی نمی خواست که مادر بزرگ خود را پشت میله های زندان ببیند.

But when hundreds of thousands of Chinese

اما هنگامی صدها هزار چینی

started showing up in my country,

شروع به آمدن به کشورم کردند،

working hard on the railroads and the mines

و به سختی در معادن و راه آهن کار کردند

and then kicking back in the evening

و سپس بعداز ظهرها به خانه برگشتند

just like they had in the old country

و درست مثل کشورقدیمی شان

with a few puffs on that opium pipe,

با چند پُک به وافور تریاک زدند،

that's when you saw the first drug prohibition laws

هنگامی است که شما اولین قانون ممنوعیت مواد مخدر را

in California and Nevada,

در کالیفرنیا و نوادا می بینید،

driven by racist fears of Chinese

که با ترس نژادپرستانه

transforming white women

از اینکه زنان سفید پوست

into opium-addicted sex slaves.

به بردگان جنسی معتاد به مواد مخدر تبدیل شوند صورت پذیرفت.

The first cocaine prohibition laws, similarly prompted

اولین قانون ممنوعیت کوکائین، مشابه قبلی

by racist fears of black men sniffing that white powder

با ترس نژادپرستانه از مردان سیاه پوست که پودر سفید رنگ استشمام می کردند

and forgetting their proper place

و محیط شان را فراموش می کردند

in Southern society.

در جوامع جنوبی ایجاد شد.

And the first marijuana prohibition laws,

و اولین قانون ممنوعیت ماری جوانا،

all about fears of Mexican migrants

همه مربوط به ترس از مهاجران مکزیکی

in the West and the Southwest.

که در شرق و جنوب شرقی ایجاد شد.

And what was true in my country,

این حقیقت در کشور من

is true in so many others as well,

و خیلی از کشورهای دیگر است که

with both the origins of these laws

به ریشه این قوانین

and their implementation.

و اجرای آنها برمی گردد.

Put it this way,

قوانین کنار گزارده شدند،

and I exaggerate only slightly:

و فقط با کمی اغراق :

If the principal smokers of cocaine

اگر عمده مصرف کنندگان کوکائین

were affluent older white men

مردان مرفه مسن سفید پوست بودند

and the principal consumers of Viagra

و عمده مصرف کنندگان وایاگرا

were poor young black men,

مردان جوان سیاه پوست بودند،

then smokable cocaine would be easy to get with a prescription from your doctor

مصرف کوکائین با گرفتن نسخه از دکترتان آسان تر می شد

and selling Viagra would get you five to 10 years behind bars.

و با فروش وایاگرا پنج تا ده سال پشت میله های زندان بودید.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

I used to be a professor teaching about this.

من پرفسوری بودم که در این مورد تدریس می کردم.

Now I'm an activist, a human rights activist,

اکنون یک فعال اجتماعی هستم، فعال حقوق بشر،

and what drives me is my shame

و چیزی که مرا به حرکت درآورد شرم

at living in an otherwise great nation

از زندگی در یک کشور بزرگ

that has less than five percent of the world's population

که کمتر از پنج ازدرصد جمعیت دنیا را داراست

but almost 25 percent of the world's incarcerated population.

ولی تقریبا ۲۵ درصد جمعیت زندانی جهان را داراست.

It's the people I meet who have lost someone

من افرادی را ملاقات کردم

they love to drug-related violence or prison

که کسانی را که دوست داشتند به دلیل خشونتها، زندان

or overdose or AIDS

یا مصرف بیش از حد یا ایدز مرتبط با مواد مخدر از

because our drug policies emphasize

دست داده اند زیرا سیاستهای مواد مخدر ما بر روی

criminalization over health.

جرم بر سلامتی تاکید می کند.

It's good people who have lost their jobs,

مردم خوبی هستند که شغلشان ،

their homes, their freedom, even their children

خانه شان، آزادیشان و حتی فرزندانشان

to the state, not because they hurt anyone

به دولت داده اند را از دست داده اند، نه به دلیل اینکه به کسی صدمه زده اند

but solely because they chose to use one drug

بلکه تنها به خاطر یک ماده مخدر را

instead of another.

به جای نوع دیگر انتخاب و مصرف کرده اند.

So is legalization the answer?

خُب آیا پاسخ در قانونی کردن آن است؟

On that, I'm torn:

برای این، من خودم را پاره پاره کردم:

three days a week I think yes, three days a week I think no,

سه روز هفته فکر می کنم، بله

and on Sundays I'm agnostic.

سه روز هفته فکر می کنم نه،

But since today is Tuesday,

و روز یکشنبه منکر می شوم،

let me just say that legally regulating and taxing

اجازه دهید بگویم که قانونی کردن مقررات گزاردن و مالیات گزاردن بر

most of the drugs that are now criminalized

مواد مخدری که اکنون جرم محسوب می شوند

would radically reduce the crime, violence,

می تواند بطور چشمگیری جرم، خشونت،

corruption and black markets,

فساد و بازار سیاه را کاهش دهد،

and the problems of adulterated and unregulated drugs,

و مشکلات تقلبی بودن و ناسالم بودن مواد مخدر،

and improve public safety,

و بهبود امنیت جامعه را ایجاد میکند

and allow taxpayer resources to be developed

و اجازه میدهد که منابع مالیاتی

to more useful purposes.

برای اهداف موثرتری مورد استفاده قرار گیرند.

I mean, look, the markets in marijuana, cocaine,

منظورم این است، بازار ماری جوانا، کوکائین،

heroin and methamphetamine

هروئین و متامفتامین

are global commodities markets

بازار کالای جهانی است

just like the global markets in alcohol, tobacco,

درست مثل بازار الکل و توتون،

coffee, sugar, and so many other things.

قهوه، شکر و خیلی چیزهای دیگر هست.

Where there is a demand,

جاییکه تقاضا هخست،

there will be a supply.

عرضه نیز خواهد بود.

Knock out one source and another

یکی را به زمین بزنید

inevitably emerges.

در نتیجه دیگری پدیدار می شود.

People tend to think of prohibition

مردم تمایل دارند که ممنوعیت را

as the ultimate form of regulation

به عنوان شکل نهایی مقررات در نظر بگیرند

when in fact it represents the abdication of regulation

که در واقع این نشان دهنده کنار گذاشتن

with criminals filling the void.

مقررات توسط مجرمان است.

Which is why putting criminal laws and police

به همین دلیل است که قراردادن قوانین کیفری و پلیس

front and center in trying to control

در جلو و مرکز آن برای کنترل

a dynamic global commodities market

یک بازار پویای جهانی

is a recipe for disaster.

یک دستورالعمل فاجعه بار است.

And what we really need to do

و آنچه که ما واقعا نیاز داریم که انجام دهیم

is to bring the underground drug markets

این است که بازار زیرزمینی مواد مخدر را

as much as possible aboveground

تا جایی که ممکن است به سطح زمین بیاوریم

and regulate them as intelligently as we can

و هوشمندانه ترین مقرارتی را که می توانیم برای ان وضع کنیم

to minimize both the harms of drugs

تا هم مضرات مواد مخدر

and the harms of prohibitionist policies.

و هم مضرات سیاسی ممنوعیتها را به حداقل برسانیم.

Now, with marijuana, that obviously means

خُب، اما ماری جوانا، روشن است که منظور

legally regulating and taxing it like alcohol.

مقررات قانونی و مالیات بر آن مانند الکل است.

The benefits of doing so are enormous, the risks minimal.

منافع انجام چنین اقدامی بینهایت بزرگ است، و خطراتش در حداقل.

Will more people use marijuana?

و افرداد بیشتری از آن استفاده خواهد کرد

Maybe, but it's not going to be young people,

شاید، اما نه برای افراد جوان،

because it's not going to be legalized for them,

زیرا برای آنها این قانونی نخواهد شد،

and quite frankly, they already have

و کاملا واضح است که آنها

the best access to marijuana.

بهترین دسترسی را به ماری جوانا دارند.

I think it's going to be older people.

فکر می کنم افراد مُسن تر بیشتر استفاده خواهند کرد.

It's going to be people in their 40s and 60s

افرادی در دهه چهل، پنجاه و شصت

and 80s who find they prefer a little marijuana

و هشتاد که کمی ماری جوانا را

to that drink in the evening or the sleeping pill

به الکل بعدازظهر و یا قرض خواب ترجیح بدهند

or that it helps with their arthritis or diabetes

یا که این به آرتوروز یا دیابت کمک کند

or maybe helps spice up a long-term marriage. (Laughter)

یا شاید نمکی برای ازدواج طولانیشان باشد.( خنده تماشاگران)

And that just might be a net public health benefit.

و شاید این یک منفعتی برای سلامتی جامعه داشته باشد.

As for the other drugs,

برای سایر مواد،

look at Portugal, where nobody goes to jail

به پرتقال نگاه کنید که کسی برای

for possessing drugs,

داشتن مواد به زندان نمی رود،

and the government's made a serious commitment

و دولت تعهد جدی برای برخورد با

to treating addiction as a health issue.

اعتیاد به عنوان یک مشکل سلامتی دارد.

Look at Switzerland, Germany, the Netherlands,

به سوییس نگاه کنید، آلمان، هلند

Denmark, England, where people who have

دانمارک، انگلستان جاهایی که مردم

been addicted to heroin for many years

برای سالها به هروئین معتاد بودند

and repeatedly tried to quit and failed

و بارها و بارها تلاش برای ترک اعتیاد می کردند و شکست می خوردند

can get pharmaceutical heroin and helping services

می توانند هروئین دارویی و خدمات درمانی را

in medical clinics, and the results are in:

در کلینیک های درمانی دریافت کنند و

Illegal drug abuse and disease

نتیجه این است:

and overdoses and crime and arrests all go down,

مرگ بر اثر مصرف زیادی و جرم و دستگیری همه از بین رفتند،

health and well-being improve,

بهداشت و سلامتی بهبود یافت،

taxpayers benefit,

مالیات دهندگان منتفع شدند،

and many drug users even put their addictions behind them.

و حتی خیلی از مصرف کنندگان مواد مخدر اعتیاد را پشت سر گذاشتند.

Look at New Zealand, which recently enacted a law

به نیوزیلند نگاه کنید، که اخیرا یک قانون تصویب کرد

allowing certain recreational drugs to be sold legally

اجازه می دهد برخی از مواد مخدر کم ضرر به طور قانونی به فروش می رسد

provided their safety had been established.

و امنیت آنها تامین شده است.

Look here in Brazil, and some other countries,

به اینجا در برزیل نگاه کنید، و برخی کشورهای دیگر،

where a remarkable psychoactive substance,

که در آن یک ماده روانگردان فوق العاده

ayahuasca, can be legally bought and consumed

آیا هواسکا (جوشانده چندین گیاه که شادآور است) را می توان قانونی خرید و مصرف کرد

provided it's done so within a religious context.

ارائه آن برای مقاصد مذهبی است.

Look in Bolivia and Peru,

به بولیوی و پرو نگاه کنید،

where all sorts of products made from the coca leaf,

جایی که تمامی انواع برگ کوکا

the source of cocaine,

که منبع کوکائین هست را تولید می کنند،

are sold legally over the counter

و بصورت قانونی در پیشخوان مغازه های می فروشند

with no apparent harm to people's public health.

بدون هیچ آسیب آشکاری به بهداشت عمومی مردم.

I mean, don't forget, Coca-Cola had cocaine in it until 1900,

منظورم این است، که فراموش نکنید، کوکا کولا تا سال ۱۹۰۰ کوکائین داشت

and so far as we know was no more addictive

و تا آنجایی که ما می دانیم هیچ نوع اعتیادی

than Coca-Cola is today.

بیش از امروزه به کوکاکولا وجود نداشت.

Conversely, think about cigarettes:

در مقابل، به سیگار فکر کنید:

Nothing can both hook you and kill you like cigarettes.

هیچ چیز به اندازه سیگار نمی تواند شما را قلاب کرده و بکشد.

When researchers ask heroin addicts

هنگامی که محققان از معتادان هروئین

what's the toughest drug to quit, most say cigarettes.

می پرسند که سخت ترین اعتیاد برای ترک کردن چیست، بیشترشان می گویند سیگار.

Yet in my country and many others,

با این حال در کشور من و خیلی کشورهای دیگر

half of all the people who were ever addicted

نیمی از مردم همیشه

to cigarettes have quit

به سیگار اعتیاد دارند

without anyone being arrested or put in jail

بدون اینکه دستگیر شوند و به زندان روند

or sent to a "treatment program"

یا به یک برنامه درمانی

by a prosecutor or a judge.

توسط یک قاضی و یا دادستان فرستاده شوند.

What did it were higher taxes

نتیجه این کار بالا بردن مالیات

and time and place restrictions on sale and use

و محدودیت در زمان و مکان خرید و استفاده از آن

and effective anti-smoking campaigns.

و کمپین های ضد سیگار موثرتر شد.

Now, could we reduce smoking even more

اکنون ما حتی می توانیم سیکار کشیدن را

by making it totally illegal? Probably.

با غیر قانونی کردن آن بیشتر کاهش دهیم، احتمالا.

But just imagine the drug war nightmare

اما تصور کنید که کابوس جنگ

that would result.

با مواد مخدر خاتمه یابد.

So the challenges we face today

پس این چالشی که ما امروز با آن روبرو هستیم

are twofold.

به دو بخش می شود.

The first is the policy challenge

اولی چالش سیاسی

of designing and implementing alternatives

برای طراحی و پیاده سازی جایگزینی

to ineffective prohibitionist policies,

برای سیاستهای بی خاصیت ممنوعیت های موجود هست،

even as we need to get better at regulating

حتی ما نیاز به داریم که مقرارت بهتری داشته باشیم

and living with the drugs that are now legal.

تا با مواد مخدر قانونی زندگی کنیم.

But the second challenge is tougher,

اما دومین چالش سخت تر هست،

because it's about us.

چونکه به ما مربوط می شود.

The obstacles to reform lie not just out there

موانع تغییرات تنها در بیرون از اینجا

in the power of the prison industrial complex

و در قدرت پیچیده صنعت زندان

or other vested interests that want to keep things

یا دیگر منافعی که

the way they are,

میخواهند تا قوانین مواد مخدر را به این شکل نگهدارند نیست،

but within each and every one of us.

بلکه این در همه ماست.

It's our fears and our lack of knowledge

این ترس ما و دانش ناکافی ما

and imagination that stands in the way of real reform.

و تصور ما از مقاومت در راه اصلاحات واقعی است.

And ultimately, I think that boils down to the kids,

در نهایت، گمان می کنم، این مربوط به نوجوانان است

and to every parent's desire to put our baby in a bubble,

و اینکه آرزوی هر پدر و یا مادری قرار دادن فرزندانشان در یک حباب،

and the fear that somehow drugs will pierce that bubble

و ترس از اینکه به شکلی مواد مخدر این حباب را سوراخ کند

and put our young ones at risk.

و فرزندان جوان آنها در این خطر قرار گیرند می باشد.

In fact, sometimes it seems like the entire

در حقیقت، گاهی به نظر می رسد که همه

War on Drugs gets justified

جنگ با مواد مخدر توجیه

as one great big child protection act,

بزرگی برای محافظت از رفتار نوجوانان است،

which any young person can tell you it's not.

که هر جوانی می تواند به شما بگوید که اینطور نیست.

So here's what I say to teenagers.

خُب این چیزی است که من به نوجوانان می گویم.

First, don't do drugs.

اول، مواد مخدر استفاده نکنید.

Second, don't do drugs.

دوم، مواد مخدر استفاده نکنید.

Third, if you do do drugs,

سوم، مواد مخدر استفاده نکنید.

there's some things I want you to know,

چیزی هست که می خواهم شما بدانید،

because my bottom line as your parent is,

زیرا به عنوان پدر شما از صمیم قلب می خواهم که

come home safely at the end of the night

که شما شب به سلامت به خانه بازگردید

and grow up and lead a healthy and good adulthood.

و بزرگ شوید و بزرگسالی خوبی داشته باشید.

That's my drug education mantra: Safety first.

این شعار من برای آموزش مواد مخدر است: اول ایمنی.

So this is what I've dedicated my life to,

این چیزی است که من زندگیم برای آن وقف کردم،

to building an organization and a movement

ایجاد یک سازمان و یک جنبش

of people who believe we need to turn our backs

برای مردمی که بر این باورند که ما باید

on the failed prohibitions of the past

طرح ممنوعیت شکست خورده مواد مخدر

and embrace new drug policies grounded in science,

را پشت سر بگذاریم و سیاست های جدید ی مبتنی بر علم

compassion, health and human rights,

شفقت و همدردی ، بهداشت و حقوق انسانها را بپذیریم،

where people who come from across the political spectrum

که در آن افراد را ازهر طیف سیاسی که آمده اند بپذیریم

and every other spectrum as well,

و همینطور افراد با طیف سیاسی متفاوت از ما،

where people who love our drugs,

و افرادی که عاشق مواد مخدرند،

people who hate drugs,

افرادی که از مواد مخدر متنفرند،

and people who don't give a damn about drugs,

و افرادی که به مواد مخدر اهمیتی نمیدهند [همه آن را بپذیرند]

but every one of us believes that this War on Drugs,

اما همه ما بر این باوریم که جنگ علیه مواد مخدر،

this backward, heartless, disastrous War on Drugs,

جنگی عقب مانده، بی عاطفه و فاجعه بار علیه مواد مخدر است،

has got to end.

که باید تمام شود.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

Thank you. Thank you.

سپاسگزارم. سپاسگزارم.

Chris Anderson: Ethan,

کریس اندرسون: اتان،

congrats — quite the reaction.

تبریک - واکنش بسیار مناسبی است.

That was a powerful talk.

سخنرانی بسیار قدرتمندی بود.

Not quite a complete standing O, though,

ولی کاملا قابل پذیرش نیست، گرچه

and I'm guessing that some people here

حدس می زنم که افرادی در اینجا

and maybe a few watching online,

و تعداد کمی از بینندگان آنلاین

maybe someone knows a teenager or a friend

شاید نوجوان و یا دوستی

or whatever who got sick,

یا هر کسی دیگری را بشناسند که از مواد مخدر بیمار شده

maybe died from some drug overdose.

يا شاید بر اثر استفاده زیاد مرده است.

I'm sure you've had these people approach you before.

مطمئن هستم که افرادی مانند اینها قبلا پیش تو آمدند.

What do you say to them?

تو به آنها چه می گویی؟

Ethan Nadelmann: Chris, the most amazing thing that's happened of late

اتان نادلمن: کریس، جالبترین چیزی که این اواخر اتفاق افتاد

is that I've met a growing number of people

این است که من تعداد فزاینده ای از مردم را دیده ام

who have actually lost a sibling or a child

که خواهر یا برادر و یا فرزندی

to a drug overdose,

را برای زیادروی در مصرف مواد مخدر از دست داده اند،

and 10 years ago, those people just wanted to say,

و ده سال پیش، این افراد تنها می خواستند بگویند،

let's line up all the drug dealers and shoot them

اجازه دهید که همه مواد مخدر را بگذاریم و به آنها شلیک کنیم

and that will solve it.

و این مشکل را حل می کند.

And what they've come to understand

و آنچه که آنها متوجه شدند

is that the Drug War did nothing to protect their kids.

این است که جنگ با مواد مخدر

If anything, it made it more likely

هر چیزی، احتمال این را داشت

that those kids were put at risk.

که این نوجوانان را در خطر قرار دهد.

And so they're now becoming part of this

خُب حالا این افراد بخشی از جنبش

drug policy reform movement.

تغییر سیاست مواد مخدر شده اند.

There's other people who have kids,

افراد دیگری هستند که نوجوان دارند،

one's addicted to alcohol, the other one's addicted to cocaine or heroin,

یکی به الکل اعتیاد پیدا کرده دیگری به کوکائین یا هروئین،

and they ask themselves the question:

آنها از خودشان این سوال را می کنند:

Why does this kid get to take one step at a time

چرا این بچه که زمانی کاری کرده است

and try to get better

و حالا می خواهند که خوب بشوند

and that one's got to deal with jail

و می بایستی با زندان و پلیس

and police and criminals all the time?

و جرم مواجه شود؟

So everybody's understanding,

بنابراين همه می فهمند

the Drug War's not protecting anybody.

جنگ با مواد مخدر از کسی محافظت نمی کند.

CA: Certainly in the U.S., you've got political gridlock

کریس اندرسون: دقیقا در ایلات متحده. ما بن بست سیاسی را

on most issues.

در بیشتر مسائل داریم.

Is there any realistic chance of anything

آیا شانسی برای تغییر

actually shifting on this issue in the next five years?

در حل این مسئله برای پنج سال آینده هست؟

EN: I'd say it's quite remarkable. I'm getting all these calls

اتان: می گویم این خیلی باورنکردنیست. تلفن های زیادی از روزنامه نگاران دارم

from journalists now who are saying to me,

که همه به من می گویند،

"Ethan, it seems like the only two issues

"اتان، به نظر می رسد تنها دو مشکل اساسی

advancing politically in America right now

در سیاست امروز آمریکا هست

are marijuana law reform and gay marriage.

یکی تغییر قانون ماری جوانا و دیگری ازدواج همجنسگرایان.

What are you doing right?"

چکار می کنید؟

And then you're looking at bipartisanship breaking out

و سپس شما احزاب را می بینید که دو دسته شده اند

with, actually, Republicans in the Congress

با جمهوریخواه در کنگره

and state legislatures allowing bills to be enacted

و قانون گذاری دولتی که اجازه می دهد که قانون با

with majority Democratic support,

پشتیبانی اکثریت دموکرتها اجرا شود،

so we've gone from being sort of the third rail,

خُب ما به شکلی از ریل سوم رفتیم،

the most fearful issue of American politics,

ترسناک ترین مسئله برای سیاست آمریکا

to becoming one of the most successful.

تبدیل به موفق ترین مسئله شد.

CA: Ethan, thank you so much for coming to TEDGlobal. EN: Chris, thanks so much.

کریس اندسون: اتان بسیار سپاسگزارم که به TEDGlobal آمدی. اتان : کریس بسیار سپاسگزارم

CA: Thank you. EN: Thank you. (Applause)

کریس اندسون: سپاسگزارم ازت. اتان : سپاسگزارم (تشویق)