Ethan Nadelmann: Why we need to end the War on Drugs

Translator: Guðmundur Birkir Guðmundsson Reviewer: Eyrun Sigrunardottir

What has the War on Drugs done to the world?

Hvað hefur Fíkniefnastríðið gert heiminum?

Look at the murder and mayhem in Mexico,

Lítið á morðin og upplausnina í Mexíkó,

Mið-Ameríku og mörgum öðrum heimshlutum,

Central America, so many other parts of the planet,

the global black market estimated

svarti markaðurinn á heimsmælikvarða

at 300 billion dollars a year,

metinn á 300 milljarða bandaríkjadala árlega,

prisons packed in the United States and elsewhere,

fangelsi í Bandaríkjunum yfirfull sem og annars staðar,

police and military drawn into an unwinnable war

lögregla og her dregin í óvinnandi stríð

that violates basic rights, and ordinary citizens

sem brýtur gegn grunnmannréttindum og almennir borgarar

just hope they don't get caught in the crossfire,

bara vona að þeir lendi ekki á milli,

and meanwhile, more people using

á meðan notar fleira fólk

meiri fíkniefni en nokkur tímann áður.

more drugs than ever.

It's my country's history with alcohol prohibition

Þetta er saga lands míns með áfengisbannið

and Al Capone, times 50.

og Al Capone, fimmtíuföld.

Which is why it's particularly galling to me

Þess vegna særir það mig sérstaklega

as an American that we've been the driving force

sem Bandaríkjamann, að við höfum verið drifkrafturinn

behind this global drug war.

bak við hið alþjóðlega fíkniefnastríð.

Ask why so many countries criminalize

Spyrjið hvers vegna svo mörg lönd glæpavæða

drugs they'd never heard of,

fíkniefni sem þau hafa ekki heyrt um,

why the U.N. drug treaties emphasize

hvers vegna sáttmálar Sameinuðu- þjóðanna um fíkniefni

criminalization over health,

leggja áherslu á glæpavæðingu fremur en heilsu,

even why most of the money worldwide

jafnvel hvers vegna fjárveitingar

for dealing with drug abuse goes not

ætlaðar baráttu gegn misnotkun fíkniefna

to helping agencies but those that punish,

renni ekki til hjálparstofnana heldur refsistofnana,

and you'll find the good old U.S. of A.

og þið finnið gamla góða B.N.A.

Why did we do this?

Hvers vegna gerðum við þetta?

Some people, especially in Latin America,

Sumir, sérstaklega íbúar Rómönsku-Ameríku,

telja þetta ekki snúast um fíkniefni.

think it's not really about drugs.

It's just a subterfuge for advancing

Að þetta sé bragð til að greiða fyrir

framgangi pólitískra áhrifa Bandaríkjanna.

the realpolitik interests of the U.S.

Það er þó í grunninn rangt.

But by and large, that's not it.

We don't want gangsters and guerrillas

Við viljum ekki að glæpamenn og skæruliðar,

funded with illegal drug money

fjármagnaðir með ólöglegum fíkniefnapeningum,

terrorizing and taking over other nations.

ógni eða taki yfir aðrar þjóðir.

No, the fact is, America really is crazy

Nei, raunin er að Bandaríkin eru óð

when it comes to drugs.

þegar kemur að fíkniefnum.

Ég meina, það vorum við sem héldum

I mean, don't forget, we're the ones who thought

that we could prohibit alcohol.

að við gætum bannað áfengi.

So think about our global drug war

Hugsið um alþjóðlega fíkniefnastríðið okkar,

not as any sort of rational policy,

ekki sem skynsamlega stefnu,

but as the international projection

heldur sem alþjóðlega vörpun

of a domestic psychosis.

innlendrar geðveilu.

(Lófatak)

(Applause)

En hér eru góðu fréttirnar.

But here's the good news.

Now it's the Russians leading the Drug War and not us.

Nú leiða Rússar Fíkniefnastríðið, ekki við.

Flestir stjórnmálamenn í mínu landi

Most politicians in my country

want to roll back the Drug War now,

vilja nú hætta við Fíkniefnastríðið,

put fewer people behind bars, not more,

fækka fólki í fangelsi, ekki fjölga

and I'm proud to say as an American

og ég get stoltur sagt sem Bandaríkjamaður

að við stöndum nú fremst í heiminum

that we now lead the world

in reforming marijuana policies.

í endurmótun reglna um marijúana.

Það er nú löglegt í læknisfræðilegum

It's now legal for medical purposes

tilgangi í nærri helmingi okkar 50 ríkja.

in almost half our 50 states,

millions of people can purchase their marijuana,

Milljónir manna geta keypt maríjúanað sitt,

their medicine, in government- licensed dispensaries,

lyfin sín, hjá sölustöðum með leyfi frá ríkinu,

and over half my fellow citizens now say it's time

og yfir helmingur samlanda minna telja tíma til kominn

to legally regulate and tax marijuana

að lögleiða og leggja skatta á maríjúana

more or less like alcohol.

svipað og áfengi.

That's what Colorado and Washington are doing,

Það er það sem Colorado og Washington gera,

and Uruguay, and others are sure to follow.

og Úrúgvæ, og önnur lönd eru líkleg til að fylgja eftir.

So that's what I do:

Þetta er það sem ég geri;

vinn að því að enda fíkniefnastríðið.

work to end the Drug War.

I think it all started growing up

Ég held það hafi byrjað í æsku minni

in a fairly religious, moral family,

í nokkuð trúaðri fjölskyldu með siðferðiskennd,

eldest son of a rabbi,

elsti sonur rabbína,

going off to university where I

fór í háskóla þar sem ég

smoked some marijuana

reykti maríjúana

and I liked it. (Laughter)

og líkaði það. (Hlátur)

And I liked drinking too, but it was obvious

Mér líkaði drykkja líka, en það var augljóst

that alcohol was really the more dangerous of the two,

að áfengi var hættulegra af þessu tvennu

but my friends and I could get busted

en við vinirnir gátum verið handteknir

for smoking a joint.

fyrir að reykja jónu.

Now, that hypocrisy kept bugging me,

Þessi hræsni hélt áfram að pirra mig svo ég

so I wrote my Ph.D dissertation on international drug control.

skrifaði doktorsritgerðina mína um alþjóðlega fíkniefnastjórnun.

I talked my way into the State Department.

Ég talaði mig inn í Innanríkisráðuneytið.

I got a security clearance.

Ég fékk öryggisheimild.

I interviewed hundreds of DEA and other law enforcement agents

Ég tók viðtöl við fíkniefna- lögreglumenn og aðra löggæslufulltrúa

all around Europe and the Americas,

í Evrópu og N- og S Ameríku

and I'd ask them,

og ég spurði þá:

"What do you think the answer is?"

„Hvað telur þú vera svarið?“

Well, in Latin America, they'd say to me,

Í Rómönsku-Ameríku sögðu þeir við mig:

„Þú getur ekki stoppað framleiðsluna.

"You can't really cut off the supply.

The answer lies back in the U.S.,

Svarið liggur í Bandaríkjunum,

in cutting off the demand."

í því að draga úr eftirspurninni.“

So then I go back home and I talk to people

Svo ég fer heim og tala við fólkið

involved in anti-drug efforts there, and they'd say,

sem sér um fíkniefnavarnir þar, og það segir:

"You know, Ethan, you can't really cut off the demand.

„Þú veist, Ethan, að þú getur ekki hindrað eftirspurnina.

The answer lies over there. You've got to cut off the supply."

Lausnin er hinu megin. Þú verður að hindra framleiðsluna.“

Then I'd go and talk to the guys in customs

Svo ég fer og tala við tollverðina

trying to stop drugs at the borders,

sem reyna að stoppa fíkniefnin á landamærunum,

and they'd say, "You're not going to stop it here.

og þeir segja: „Þú stoppar þau ekki hérna.

The answer lies over there,

Lausnin er þarna,

in cutting off supply and demand."

í því að draga úr framleiðslu og eftirspurn.“

And it hit me:

Og þá áttaði ég mig á því:

Everybody involved in this

Allir sem taka þátt í þessu

thought the answer lay in that area

telja svarið liggja á því svæði

sem þeir þekkja hvað verst.

about which they knew the least.

Það var þá sem ég byrjaði að lesa allt sem ég gat

So that's when I started reading everything I could

about psychoactive drugs: the history, the science,

um geðvirk lyf: söguna, vísindin,

the politics, all of it,

stjórnmálin, allt um þau,

and the more one read,

og því meira sem maður les,

the more it hit you how a thoughtful,

því betur sér maður hvernig úthugsuð,

enlightened, intelligent approach took you over here,

upplýst, gáfuleg leið leiddi hingað,

whereas the politics and laws of my country

en stjórnmálin og lögin í mínu landi

were taking you over here.

leiddu okkur hingað.

And that disparity struck me as this incredible

Og þessi mismunur blasti við mér sem ótrúlegt

intellectual and moral puzzle.

vitsmunalegt og siðferðislegt púsluspil.

There's probably never been

Það hefur að líkindum aldrei verið til

a drug-free society.

fíkniefnalaust samfélag.

Nánast hvert einasta samfélag

Virtually every society

has ingested psychoactive substances

hefur innbyrt geðvirk efni

til að takast á við sársauka, auka orku, blanda geði,

to deal with pain, increase our energy, socialize,

even commune with God.

jafnvel ná sambandi við Guð.

Our desire to alter our consciousness

Löngun okkar til að breyta hugarástandi okkar

may be as fundamental as our desires

kann að vera jafn djúpstæð og löngun okkar

for food, companionship and sex.

í mat, félagsskap og kynlíf.

So our true challenge

Svo okkar raunverulega áskorun

is to learn how to live with drugs

er að læra hvernig megi lifa með fíkniefnum

so they cause the least possible harm

svo þau valdi sem minnstum skaða

and in some cases the greatest possible benefit.

og í nokkrum tilfellum sem mestum ávinningi.

I'll tell you something else I learned,

Ég skal segja ykkur frá öðru sem ég lærði,

that the reason some drugs are legal and others not

að ástæðan fyrir að sum lyf eru lögleg en önnur ekki

has almost nothing to do with science or health

hef lítið sem ekkert að gera með vísindi eða heilsu

or the relative risk of drugs,

eða áhættu af notkun þeirra,

and almost everything to do with who uses

en mikið að gera með hverjir nota

and who is perceived to use particular drugs.

og hverjir eru taldir nota tiltekin lyf.

In the late 19th century,

Seint á 19. öld,

when most of the drugs that are now illegal were legal,

þegar flest þeirra lyfja sem nú eru ólögleg voru lögleg,

the principal consumers of opiates in my country

voru megin neytendur ópíumefna í mínu landi

and others were middle-aged white women,

og öðrum löndum, miðaldra hvítar konur,

using them to alleviate aches and pains

sem notuðu þau til að lina þjáningar og verki

when few other analgesics were available.

þegar fá önnur verkjalyf voru í boði.

And nobody thought about criminalizing it back then

Engum datt í hug að glæpavæða þau þá

because nobody wanted to put Grandma behind bars.

þar sem enginn vildi setja ömmu í fangelsi.

But when hundreds of thousands of Chinese

En þegar hundruðir þúsunda Kínverja

started showing up in my country,

byrjuðu að flytja til landsins

working hard on the railroads and the mines

og vinna hörðum höndum við járnbrautir og í námum

and then kicking back in the evening

og síðan slaka á um kvöldin

just like they had in the old country

líkt og þeir höfðu gert í gamla landinu

with a few puffs on that opium pipe,

með nokkrum teygum af ópíum pípunni,

þá sástu fyrstu lögin sem bönnuðu fíkniefni

that's when you saw the first drug prohibition laws

in California and Nevada,

í Kaliforníu og Nevada,

drifin áfram af kynþáttafordóma- blöndnum ótta um að Kínverjar

driven by racist fears of Chinese

transforming white women

breyttu hvítum konum

into opium-addicted sex slaves.

í ópíum-háða kynlífsþræla.

The first cocaine prohibition laws, similarly prompted

Fyrstu lögin sem bönnuðu kókaín má einnig rekja til

by racist fears of black men sniffing that white powder

kynþáttafordómablandins ótta við svarta menn að sniffa þetta hvíta duft

and forgetting their proper place

og gleyma sínum rétta stað

in Southern society.

í samfélagi suðurríkjanna.

And the first marijuana prohibition laws,

Og fyrstu lögin til að banna maríjúana,

all about fears of Mexican migrants

voru vegna ótta við Mexíkóska innflytjendur

in the West and the Southwest.

í vestur- og suðvesturríkjunum.

And what was true in my country,

Og það sem var raunin í mínu landi

is true in so many others as well,

er einnig raunin í mörgum öðrum,

with both the origins of these laws

bæði varðandi rætur lagasetningarinnar

og framkvæmd.

and their implementation.

Put it this way,

Segjum sem svo,

og ég ýki bara örlítið:

and I exaggerate only slightly:

If the principal smokers of cocaine

Ef aðalneytendur kókaíns

were affluent older white men

væru vel stæðir eldri hvítir menn

and the principal consumers of Viagra

og aðalneytendur Viagra

were poor young black men,

væru ungir svartir menn,

then smokable cocaine would be easy to get with a prescription from your doctor

væri reykjanlegt kókaín auðveldlega aðgengilegt með lyfseðli frá lækni

and selling Viagra would get you five to 10 years behind bars.

en sala á Viagra myndi kosta þig fimm til tíu ár í fangelsi.

(Applause)

(Lófatak)

I used to be a professor teaching about this.

Ég var áður prófessor sem kenndi þetta.

Now I'm an activist, a human rights activist,

Nú er ég aðgerðarsinni, mannréttindaaðgerðarsinni,

and what drives me is my shame

og það sem drífur mig áfram er skömmin

yfir að tilheyra þessari annars stórkostlegu þjóð

at living in an otherwise great nation

that has less than five percent of the world's population

sem telur innan við fimm prósent íbúa heimsins

but almost 25 percent of the world's incarcerated population.

en nærri fjórðung fanga heimsins.

It's the people I meet who have lost someone

Það er fólkið sem ég hitti sem hefur misst einhvern

they love to drug-related violence or prison

sem það elskar vegna fíkniefnatengds ofbeldis eða í fangelsi

or overdose or AIDS

eða ofskammt eða alnæmi

because our drug policies emphasize

vegna þess að fíkniefnastefna okkar leggur áherslu

criminalization over health.

á glæpavæðingu fremur en heilsu.

It's good people who have lost their jobs,

Það er gott fólk sem hefur misst störf sín,

their homes, their freedom, even their children

heimili sín, frelsi sitt, jafnvel börn sín

til ríkisins, ekki vegna þess að það skaði einhvern

to the state, not because they hurt anyone

but solely because they chose to use one drug

heldur vegna þess að þau völdu að nota ákveðið lyf

instead of another.

frekar en annað.

So is legalization the answer?

Svo, er lögleiðing svarið?

Um það er ég óviss.

On that, I'm torn:

Þrjá daga í viku tel ég svo vera, þrjá daga í viku tel ég svo ekki vera,

three days a week I think yes, three days a week I think no,

and on Sundays I'm agnostic.

á sunnudögum efast ég.

But since today is Tuesday,

En þar sem í dag er þriðjudagur,

leyfi ég mér að segja að það að lögleiða og skattleggja

let me just say that legally regulating and taxing

most of the drugs that are now criminalized

flest þeirra lyfja sem nú eru ólögleg

would radically reduce the crime, violence,

myndi stórminnka glæpina, ofbeldið

corruption and black markets,

spillinguna og svörtu markaðina,

and the problems of adulterated and unregulated drugs,

og vandamálin sem fylgja menguðum og eftirlitslausum lyfjum,

and improve public safety,

og auka öryggi almennings,

and allow taxpayer resources to be developed

og gera mögulega betri nýtingu

to more useful purposes.

á skattfé almennings.

I mean, look, the markets in marijuana, cocaine,

Ég meina, markaðirnir með maríjúana, kókaín,

heroin and methamphetamine

heróín og metamfetamín

are global commodities markets

eru alþjóðlegir vörumarkaðir

líkt og alþjóðlegir markaðir með áfengi, tóbak,

just like the global markets in alcohol, tobacco,

coffee, sugar, and so many other things.

kaffi, sykur og svo margt fleira.

Where there is a demand,

Þar sem er eftirspurn

there will be a supply.

mun verða framboð.

Sláið út einn framleiðanda og annar

Knock out one source and another

inevitably emerges.

mun óhjákvæmilega koma fram.

People tend to think of prohibition

Fólk lítur gjarnan á bann

as the ultimate form of regulation

sem hina endanlegu reglusetningu

when in fact it represents the abdication of regulation

þegar það í raun stendur fyrir endalok reglusetningar

with criminals filling the void.

og glæpamenn taka við.

Which is why putting criminal laws and police

Þess vegna er það að nota refsilöggjöf og lögreglu

til að reyna stjórna

front and center in trying to control

a dynamic global commodities market

síbreytilegum alþjóðlegum vörumarkaði

is a recipe for disaster.

uppskrift að stórslysi.

And what we really need to do

Það sem við raunverulega þurfum að gera

is to bring the underground drug markets

er að draga fíkniefnamarkaði undirheima

as much as possible aboveground

upp á yfirborðið

and regulate them as intelligently as we can

og setja þeim eins skynsamlegar reglur og við getum

to minimize both the harms of drugs

til að lágmarka bæði skaða af fíkniefnunum

and the harms of prohibitionist policies.

og þann skaða sem fylgir bannstefnu.

Þegar kemur að maríjúana þýðir þetta augljóslega

Now, with marijuana, that obviously means

legally regulating and taxing it like alcohol.

löggjöf og skattlagning líkt og á áfengi.

The benefits of doing so are enormous, the risks minimal.

Ávinningurinn af því er gífurlegur og áhættan smávægileg.

Will more people use marijuana?

Munu fleiri nota maríjúana?

Maybe, but it's not going to be young people,

Mögulega, en það verða ekki ungmenni,

because it's not going to be legalized for them,

því það verður ekki lögleitt fyrir þau,

and quite frankly, they already have

og hreint út sagt hafa þau nú þegar

the best access to marijuana.

bestan aðgang að maríjúana.

I think it's going to be older people.

Ég held það muni verða eldra fólk.

It's going to be people in their 40s and 60s

Fólk á fimmtugs-, sjötugs- og

and 80s who find they prefer a little marijuana

níræðisaldri sem kemst að því að það vill frekar smá maríjúana

to that drink in the evening or the sleeping pill

en drykk á kvöldin eða svefntöflu

or that it helps with their arthritis or diabetes

eða að það hjálpi því með liðagigtina eða sykursýkina

eða kryddi jafnvel upp langlíft hjónaband. (Hlátur)

or maybe helps spice up a long-term marriage. (Laughter)

And that just might be a net public health benefit.

Það gæti því á heildina litið bætt heilsu almennings.

As for the other drugs,

Hvað varðar önnur fíkniefni,

look at Portugal, where nobody goes to jail

lítið til Portúgal, þar sem enginn fer í fangelsi

for possessing drugs,

fyrir vörslu fíkniefna,

og stjórnvöld hafa raunverulega ákveðið

and the government's made a serious commitment

to treating addiction as a health issue.

að líta á fíkn sem heilsuvandamál.

Look at Switzerland, Germany, the Netherlands,

Lítið til Sviss, Þýskalands, Hollands,

Denmark, England, where people who have

Danmerkur, Englands, þar sem fólk sem hefur

been addicted to heroin for many years

verið háð heróíni í mörg ár

and repeatedly tried to quit and failed

og marg oft reynt að hætta en ekki tekist það

can get pharmaceutical heroin and helping services

geta fengið heróín og aðstoð

in medical clinics, and the results are in:

á heilsugæslustöðvum og áhrifin eru augljós:

Misnotkun ólöglegra lyfja, sjúkdómum,

Illegal drug abuse and disease

and overdoses and crime and arrests all go down,

ofskömmtum, glæpum og handtökum fækkar,

health and well-being improve,

heilsa og vellíðan aukast,

taxpayers benefit,

skattborgarar græða,

and many drug users even put their addictions behind them.

og margir neytendur jafnvel venjast af fíkniefnunum.

Look at New Zealand, which recently enacted a law

Lítið til Nýja-Sjálands sem lögfesti nýlega

allowing certain recreational drugs to be sold legally

heimild til sölu á ákveðnum upplyftingarlyfjum,

að því gefnu að öryggi þeirra væri staðfest.

provided their safety had been established.

Look here in Brazil, and some other countries,

Lítið hingað til Brasilíu og nokkurra annarra landa

where a remarkable psychoactive substance,

þar sem merkilegt geðvirkt efni,

ayahuasca, can be legally bought and consumed

ayahuasca, getur verið keypt og notað löglega

provided it's done so within a religious context.

svo lengi sem það er vegna trúarathafna.

Look in Bolivia and Peru,

Lítið til Bólivíu og Perú,

where all sorts of products made from the coca leaf,

þar sem margskonar vörur gerðar úr kóka-laufi,

the source of cocaine,

upprunaefnis kókaíns,

are sold legally over the counter

eru seld löglega til almennings

with no apparent harm to people's public health.

án sjáanlegs skaða á heilsu almennings.

I mean, don't forget, Coca-Cola had cocaine in it until 1900,

Ég meina, ekki gleyma að Coca-Cola innihélt kókaín fram til 1900,

and so far as we know was no more addictive

og að við best vitum var ekki meira ávanabindandi

than Coca-Cola is today.

en Coca-Cola í dag.

Conversely, think about cigarettes:

Hugsið hins vegar um sígarettur:

Nothing can both hook you and kill you like cigarettes.

Ekkert getur krækt í þig og drepið þig jafn auðveldlega og sígarettur.

When researchers ask heroin addicts

Þegar rannsakendur spyrja heróínfíkla

what's the toughest drug to quit, most say cigarettes.

hvaða fíkniefni erfiðast er að venja sig af, segja flestir sígarettur.

Yet in my country and many others,

Þrátt fyrir það hefur í mínu landi, sem og öðrum,

half of all the people who were ever addicted

helmingur þeirra sem ánetjast hefur sígarettum,

to cigarettes have quit

hætt að reykja

without anyone being arrested or put in jail

án þess að vera handteknir eða settir í fangelsi

or sent to a "treatment program"

eða sendir í „meðferð“

by a prosecutor or a judge.

af saksóknara eða dómara.

What did it were higher taxes

Það sem dugði voru skattahækkanir,

and time and place restrictions on sale and use

tíma- og staðsetningartakmarkanir á sölu og notkun

and effective anti-smoking campaigns.

og áhrifaríkar herferðir gegn reykingum.

Now, could we reduce smoking even more

Gætum við dregið enn meira úr reykingum

by making it totally illegal? Probably.

með því að banna þær?

Líklega.

But just imagine the drug war nightmare

En ímyndið ykkur fíkniefnastríðs-martröðina

that would result.

sem myndi fylgja.

So the challenges we face today

Svo áskoranir dagsins í dag

are twofold.

eru tvær.

The first is the policy challenge

Fyrri er áskorunin er vandamál við reglubreytingar,

of designing and implementing alternatives

að hanna og koma í framkvæmd öðrum valkostum

to ineffective prohibitionist policies,

en árangurslausri bannstefnu

even as we need to get better at regulating

ásamt því að bæta regluverk í kringum

og lifa með þeim lyfjum sem nú eru lögleg.

and living with the drugs that are now legal.

But the second challenge is tougher,

En seinni áskorunin er erfiðari,

because it's about us.

því hún snýst um okkur.

The obstacles to reform lie not just out there

Hindranir í vegi endurmótunar

in the power of the prison industrial complex

eru ekki bara á vegum fangelsisiðnaðarins

or other vested interests that want to keep things

eða annarra hagsmunaaðila sem vilja halda

the way they are,

hlutunum í núverandi mynd,

heldur innra með okkur öllum.

but within each and every one of us.

It's our fears and our lack of knowledge

Það er ótti okkar og skortur á þekkingu

and imagination that stands in the way of real reform.

og ímyndunarafli sem stendur í vegi raunverulegrar endurmótunar.

And ultimately, I think that boils down to the kids,

Og í grunninn held ég að þetta snúist um krakkana,

and to every parent's desire to put our baby in a bubble,

og þrá allra foreldra til að vernda börn sín,

and the fear that somehow drugs will pierce that bubble

og óttann um að einhvern vegin muni fíkniefni ná til þeirra,

and put our young ones at risk.

og setji börnin okkar í hættu.

In fact, sometimes it seems like the entire

Í rauninni virðist stundum sem

War on Drugs gets justified

að Fíkniefnastríðið sé réttlætt

as one great big child protection act,

sem ein stór barnaverndarlöggjöf,

which any young person can tell you it's not.

sem hvaða unga manneskja sem er, getur sagt ykkur að það er ekki.

So here's what I say to teenagers.

Svo það sem ég segi við unglinga er:

First, don't do drugs.

Í fyrsta lagi, ekki nota fíkniefni.

Second, don't do drugs.

Í öðru lagi, ekki nota fíkniefni.

Third, if you do do drugs,

Í þriðja lagi, ef þú notar fíkniefni,

there's some things I want you to know,

þá eru nokkrir hlutir sem ég vil að þú vitir af,

because my bottom line as your parent is,

því að markmið mitt sem foreldri þitt er,

come home safely at the end of the night

að þú komir heill heim í lok kvölds,

and grow up and lead a healthy and good adulthood.

að þú fáir að fullorðnast og lifa heilbrigðu lífi.

That's my drug education mantra: Safety first.

Það er mín speki við kennslu um fíkniefni: Öryggið á oddinn.

So this is what I've dedicated my life to,

Svo ég hef helgað líf mitt því

to building an organization and a movement

að byggja stofnun og hreyfingu fólks

of people who believe we need to turn our backs

sem trúir því að við þurfum að snúa baki við

on the failed prohibitions of the past

misheppnaðri bannstefnu fortíðarinnar

and embrace new drug policies grounded in science,

og taka opnum örmum lyfjalöggjöf byggðri á vísindum,

compassion, health and human rights,

samúð, heilsu og mannréttindum,

where people who come from across the political spectrum

þar sem fólk með mismunandi stjórnmálaskoðanir

and every other spectrum as well,

og mismunandi bakgrunn,

where people who love our drugs,

þar sem fólk sem elskar fíkniefni,

people who hate drugs,

fólk sem hatar fíkniefni,

and people who don't give a damn about drugs,

og fólki sem er alveg sama um fíkniefni,

but every one of us believes that this War on Drugs,

en öll teljum við að Fíkniefnastríðið,

this backward, heartless, disastrous War on Drugs,

þetta afturhaldssama, hjartalausa og hörmulega Fíkniefnastríð,

has got to end.

þurfi að binda endi á.

Þakka ykkur fyrir.

Thank you.

(Applause)

(Lófatak)

Þakka ykkur, þakka ykkur.

Thank you. Thank you.

Chris Anderson: Ethan,

Chris Anderson: Ethan,

congrats — quite the reaction.

til hamingju - þó nokkuð góð viðbrögð.

That was a powerful talk.

Þetta var áhrifamikill fyrirlestur.

Not quite a complete standing O, though,

Ekki alveg allir sem stóðu upp til að klappa samt,

and I'm guessing that some people here

og ég giska á að nokkrir hér,

and maybe a few watching online,

og mögulega nokkrir sem fylgjast með á netinu,

maybe someone knows a teenager or a friend

þekki ungling eða vin,

or whatever who got sick,

eða einhvern sem veiktist,

maybe died from some drug overdose.

eða jafnvel dó af völdum ofskammts.

I'm sure you've had these people approach you before.

Það fólk hefur líklega nálgast þig áður.

What do you say to them?

Hvað segirðu við það?

Ethan Nadelmann: Chris, the most amazing thing that's happened of late

Ethan: Chris, það merkilegasta sem hefur

is that I've met a growing number of people

gerst nýlega er að ég hef hitt fleiri og fleiri

who have actually lost a sibling or a child

sem hafa misst systkini eða barn

to a drug overdose,

vegna ofskammts,

and 10 years ago, those people just wanted to say,

og fyrir 10 árum, vildu þau bara smala

saman öllum fíkniefnasölunum og skjóta þá

let's line up all the drug dealers and shoot them

til að leysa vandamálið.

and that will solve it.

And what they've come to understand

Það sem þau hafa komist að

is that the Drug War did nothing to protect their kids.

er að Fíkniefnastríðið verndaði börnin þeirra alls ekki.

If anything, it made it more likely

Ef eitthvað jók það líkurnar á

að börnin þeirra lentu í hættu.

that those kids were put at risk.

And so they're now becoming part of this

Svo nú eru þau að verða hluti af

drug policy reform movement.

hreyfingunni til endurmótunar lyfjalöggjafar.

There's other people who have kids,

Það er annað fólk sem á börn,

one's addicted to alcohol, the other one's addicted to cocaine or heroin,

annað barnið er háð áfengi en hitt kókaíni eða heróíni,

and they ask themselves the question:

og það veltir fyrir sér:

Why does this kid get to take one step at a time

Af hverju fær annað barnið að taka eitt skref í einu

and try to get better

í átt til betrunar

and that one's got to deal with jail

en hitt þarf sífellt að takast á við fangelsi

and police and criminals all the time?

lögreglu og glæpamenn?

So everybody's understanding,

Svo allir eru að átta sig á,

the Drug War's not protecting anybody.

að Fíkniefnastríðið verndar ekki nokkurn mann.

CA: Certainly in the U.S., you've got political gridlock

CA: Sérstaklega í B.N.A. mjakast ekkert áfram

on most issues.

í flestum pólitískum málum.

Eru raunverulegar líkur á nokkurri

Is there any realistic chance of anything

actually shifting on this issue in the next five years?

framför á þessu sviði á næstu fimm árum?

Mér finnst það mjög merkilegt. Ég fæ símtöl

EN: I'd say it's quite remarkable. I'm getting all these calls

from journalists now who are saying to me,

frá blaðamönnum sem segja við mig:

„Ethan, svo virðist sem þau einu tvö mál

"Ethan, it seems like the only two issues

sem miðar eitthvað áfram í bandarískum stjórnmálum,

advancing politically in America right now

are marijuana law reform and gay marriage.

séu maríjúana lagabreytingar og hjónabönd samkynhneigðra.

What are you doing right?"

Hvað ertu að gera rétt?“

And then you're looking at bipartisanship breaking out

Svo sjáum við samvinnu beggja flokka,

with, actually, Republicans in the Congress

repúblikanar í þinginu

and state legislatures allowing bills to be enacted

og á löggjafarþingum ríkja að hleypa í gegn frumvörpum

with majority Democratic support,

með stuðningi meirihluta demókrata,

so we've gone from being sort of the third rail,

svo við höfum farið frá því að vera einskonar utangarðsmál,

the most fearful issue of American politics,

óttalegasta málefni bandarískra stjórnmála,

to becoming one of the most successful.

yfir í að vera eitt það farsælasta.

Ethan, þakka þér kærlega fyrir mæta á TEDGlobal.

CA: Ethan, thank you so much for coming to TEDGlobal. EN: Chris, thanks so much.

CA: Thank you. EN: Thank you. (Applause)

Þakka þér kærlega Chris. Þakka þér. (Lófatak)