Edi Rama: Take back your city with paint

ادی راما: شهرتان را با رنگ احیا کنید

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: saeid abolfazli Reviewer: soheila Jafari

In my previous life, I was an artist.

در زندگی قبلی‌ام، من یک هنرمند بودم

I still paint. I love art.

من هنوز نقاشی می‌کنم، عاشق هنرم

I love the joy that color can give to our lives

عاشق لذتی هستم که رنگها به زندگی ما

and to our communities,

و به جامعه ما میدن

and I try to bring something of the artist in me

و من تلاش میکنم که بخشی از هنری که دارم

in my politics,

رو وارد سیاست کنم

and I see

و این را بخشی از کاره روزانه‌ام می‌بینیم

part of my job today, the reason for being here,

و دلیل اینکه اینجا هستم

not just to campaign for my party,

برای حمایت از حزبم نیست،

but for politics, and the role it can play

بلکه برای سیاست است، و نقشی که اون میتونه

for the better in our lives.

برای بهبود زندگی مون بازی کنه.

For 11 years, I was mayor of Tirana, our capital.

برای۱۱ سال من شهردار تیرانا، پایتخت کشورمون، بودم

We faced many challenges.

ما با مشکلات بسیاری مواجه بودیم

Art was part of the answer,

و هنر بخشی از پاسخ مشکلات بود،

and my name, in the very beginning,

و اسم من، در هر ابتدای هر

was linked with two things:

دو مورد مرتبط بود

demolition of illegal constructions

تخریب ساخت و سازهای غیرقانونی

in order to get public space back,

بمنظور آزاد سازی اماکن و فضای عمومی،

and use of colors in order to revive the hope

و استفاده از رنگ برای احیای امید

that had been lost in my city.

که در شهرمن گم شده بود

But this use of colors was not just an artistic act.

اما استفاده از رنگها فقط یک کار هنری نبود

Rather, it was a form of political action

بلکه، یک حرکت سیاسی در زمانی

in a context when the city budget I had available

که من انتخاب شدم بود. بودجه ای که من برای شهر

after being elected amounted to zero comma something.

دراختیار داشتم تقریبا صفر بود

When we painted the first building,

وقتی نمای اولین ساختمون رو

by splashing a radiant orange on the somber gray

با پاشیدن رنگ نارنجی فسفری روی خاکستری تیره

of a facade,

رنگ کردیم،

something unimaginable happened.

چیزی غیرقابل تصور اتفاق افتاد.

There was a traffic jam

ترافیک سنگینی شد

and a crowd of people gathered

و جمعیت زیادی جمع شده بوند

as if it were the location of some spectacular accident,

انگار که یک تصادف بسیار خیره کننده اتفاق افتاده بود،

or the sudden sighting of a visiting pop star.

و یا یکی خوانند مشهور را تصادفی می‌دیدند.

The French E.U. official in charge of the funding

نماینده فرانسوی اتحادیه اروپا که مسئول تامین هزینه ها بود

rushed to block the painting.

اومده بود تا نقاشی ساختمان رو متوقف کنه.

He screeched that he would block the financing.

اون تهدید کرد که تامین هزینه را متوقف خواهد کرد.

"But why?" I asked him.

پرسیدم "اما چرا؟ "

"Because the colors you have ordered

جواب داد، "چون رنگی که شما دستور دادین

do not meet European standards," he replied.

مطابق استاندارهای اروپا نیست"

"Well," I told him,

من گفتم، "بسیار خوب"

"the surroundings do not meet European standards,

"اما محیط اطراف هم مطابق استانداردهای اروپا نیست،

even though this is not what we want,

هرچند این چیزی نیست که ما میخوایم

but we will choose the colors ourselves,

اما ما خودمون رنگها رو انتخاب می‌کنیم،

because this is exactly what we want.

چون این دقیقا چیزی هست که ما میخوایم

And if you do not let us continue with our work,

و اگر شما اجازه ندین ما کارمون رو ادامه بدیم،

I will hold a press conference here,

یک کنفرانس خبری برگزار می‌کنم،

right now, right in this road,

همین الان، همین جا،

and we will tell people that you look to me

و ما به مردم خواهیم گفت که شما از نظر من

just like the censors of the socialist realism era."

شبیه سانسورگرهای مکتب رآلیسم اجتماعی هستید"

Then he was kind of troubled,

او به دردسر افتاد،

and asked me for a compromise.

و از من خواست تا یک جوری کوتاه بیام.

But I told him no, I'm sorry,

اما بهش گفتم نه، متاسفم

compromise in colors is gray,

کوتاه اومدن از رنگ ها، یعنی خاکستری

and we have enough gray to last us a lifetime.

و ما باندازه کافی رنگ خاکستری داریم که کفاف عمرمون رو بکنه.

(Applause)

(تشویق حضار)

So it's time for change.

خُب الان زمان تغییر هست.

The rehabilitation of public spaces

بازسازی مکان های عمومی

revived the feeling of belonging

احیا حس تعلق

to a city that people lost.

به شهری که مردم در اون گم شدند.

The pride of people about their own place of living,

ایجاد حس افتخار درباره محلی که مردمش حس میکنند

and there were feelings that had been buried

که در محل زندگیشون

deep for years under the fury of the illegal,

برای سالیان طولانی زیر ساخت و سازهای

barbaric constructions that sprang up in the public space.

وحشیانه و غیرمجاز که باعث تخریب اماکن عمومی شده است دفن شده اند.

And when colors came out everywhere,

و زمانیه رنگها همه جا پدیدار شدند،

a mood of change started transforming the spirit of people.

حس و حال تغییر شروع به ایجاد تحول در روح مردم کرد.

Big noise raised up: "What is this? What is happening?

همهمه و ولوله‌ای بر پا شد " این چیه؟" چه اتفاقی داره میافته؟

What are colors doing to us?"

این رنگها چه کار میکنند با ما؟

And we made a poll,

و ما یک انتخابات برگزار کردیم،

the most fascinating poll I've seen in my life.

شگفت انگیزترین انتخاباتی که در عمرم دیدم.

We asked people, "Do you want this action,

ما از مردم پرسیدیم،" آیا اینکار رو دوست دارین؟

and to have buildings painted like that?"

و دوست دارین ساختمونهایی داشته باشیم که اینطوری رنگ بشه؟"

And then the second question was,

و دومین سوال این بود که

"Do you want it to stop or do you want it to continue?"

"میخواهید این رو متوقف کنید یا ادامه بدیم؟"

To the first question,

برای سوال اول

63 percent of people said yes, we like it.

۶۳ درصد مردم گفتند بله، ما اینکار رو دوست داریم

Thirty-seven said no, we don't like it.

و ۳۷ درصد گفتند نه، ما دوست نداریم

But to the second question, half of them that didn't like it,

اما برای سوال دوم، نیمی از اونهایی که اینکار رو دوست نداشتند

they wanted it to continue. (Laughter)

مایل بودند که کار ادامه پیدا کنه (خنده)

So we noticed change.

آنوقت ما تغییر رو مشاهده کردیم.

People started to drop less litter in the streets, for example,

برای مثال، مردم کمتر در خیابونها آشغال می‌ریختند،

started to pay taxes,

شروع به پرداخت مالیات کردند،

started to feel something they had forgotten,

شروع به پیدا کردن حسی کردند که فراموش شده بود

and beauty was acting as a guardsman

و زیبایی مانند نگهبان بودن برای جایی که در آنجا

where municipal police, or the state itself, were missing.

پلیس شهرداری یا پلیس ایالتی نبود.

One day I remember walking along a street

به یاد دارم روزی داشتم در خیابونی که

that had just been colored,

به تازگی رنگ شده بود قدم میزدم

and where we were in the process of planting trees,

زمانیکه ما داشتیم برای کاشت درخت ها برنامه ریزی می‌کردیم

when I saw a shopkeeper and his wife

وقتی دیدم که مغازه داری و همسرش

putting a glass facade to their shop.

یک نمای شیشه ای برای مغازشون گذاشتند.

They had thrown the old shutter

اونها کرکره قدیمی رو

in the garbage collection place.

توی محل جمع‌اوری زباله دان انداختند.

"Why did you throw away the shutters?" I asked him.

من پرسیدنم ، "چرا کرکره قدیمی رو دور انداختید؟

"Well, because the street is safer now," they answered.

جواب دادند، "چون خیابونها امن تر شدند."

"Safer? Why? They have posted more policemen here?"

"امن تر؟ چرا؟ آیا پلیس های بیشتری استخدام کردن؟"

"Come on, man! What policemen?

"بی خیال بابا، چه پلیسی؟

You can see it for yourself. There are colors,

میتونی خودت ببینی، اونها رنگها هستند

streetlights, new pavement with no potholes,

چراغ های خیابونی، پیاده روهای جدید بدون چاله

trees. So it's beautiful; it's safe."

درختان، پس زیباست، امن هستند."

And indeed, it was beauty that was giving people

و در واقع زیبایی که به مردم داده شد بود

this feeling of being protected.

حس اینکه محافظت می‌شوند بود.

And this was not a misplaced feeling.

و این احساس اشتباهی نبود.

Crime did fall.

جرمها کاهش پیدا کردند.

The freedom that was won in 1990

آزادی که در ۱۹۹۰ بدست آمده بود

brought about a state of anarchy in the city,

خودسری ها و بینظمی هایی را با خود به همراه آورده بود،

while the barbarism of the '90s

و این وحشیگری‌های دهه ۹۰

brought about a loss of hope for the city.

یاس را برای شهر به ارمغان آورده بود.

The paint on the walls did not feed children,

رنگهای روی دیوار بچه ها رو تغذیه نکرد،

nor did it tend the sick or educate the ignorant,

و حتی مریضها رو شفا نمیده و بی سوادان رو با سواد نکرد،

but it gave hope and light,

اما امید و روشنایی رو به مردم داد،

and helped to make people see

و امیدی که مردم داد تا ببینند که

there could be a different way of doing things,

راههای مختلفی برای انجام کارهای مختلف هست،

a different spirit, a different feel to our lives,

یک روح متفاوت، یک حس جدید در زندگی مون ایجاد کرد،

and that if we brought the same energy and hope

و اینگار که ما امید و انرژی مشابهی رو به سیاست مون بخشیدیم

to our politics, we could build a better life

ما میتونم یک زندگی بهتری

for each other and for our country.

برای خودمون و کشورمن بسازیم.

We removed 123,000 tons of concrete

ما ۱۲۳٫۰۰۰ تن بتون رو از

only from the riverbanks.

کنار رودخانه ها جمع کردیم.

We demolished more than 5,000 illegal buildings

بیش از ۵٫۰۰۰ ساختمان غیرقانونی رو

all over the city,

در تمام شهر تخریب کردیم،

up to eight stories high, the tallest of them.

ساختمانهایی به بلندی ۸ طبقه بودند.

We planted 55,000 trees and bushes in the streets.

ما ۵۵٫۰۰۰ درخت و بوته در خیابونها کاشتیم.

We established a green tax,

ما مالیات سبز رو تاسیس کردیم

and then everybody accepted it

و همه قبول کردن

and all businessmen paid it regularly.

و همه تاجران مالیات رو به طور مرتب پرداخت کردند.

By means of open competitions,

از طریق رقابت آزاد

we managed to recruit in our administration

ما تونستیم در سیستم مدیریت مون

many young people,

کارمندان جدید بسیاری را استخدام کنیم،

and we thus managed to build

و بعد تونستیم

a de-politicized public institution

یک موسسه عمومی غیرسیاسی

where men and women were equally represented.

جایی که مردان و زنان دارای حقوق برابرند را ایجاد کنیم.

International organizations

سازمان های بین المللی

have invested a lot in Albania during these 20 years,

سرمایه گذاری های زیادی در طی ۲۰ سال گذشته در آلبانی کردن

not all of it well spent.

که البته همه این پول به خوبی هزینه نشد.

When I told the World Bank directors

وقتی به مدیر بانک جهانی گفتم که

that I wanted them to finance a project to build

من ازشون کمک مالی می‌خواهم تا

a model reception hall for citizens

بتونم یک مکانی رو برای شهروندانم بسازم

precisely in order to fight endemic daily corruption,

برای اینکه دقیقا با فساد مالی مسری مبارزه کنیم،

they did not understand me.

اونها من رو درک نکردند.

But people were waiting in long queues

اما مردم در صف های طولانی منتظر می بودند

under sun and under rain

زیر آفتاب و زیر بارون

in order to get a certificate or just a simple answer

برای اینکه یک گواهینامه یا پاسخ یک سوال ساده رو

from two tiny windows of two metal kiosks.

از دو تا پنجره کوچک دو کیوسک فلزی بگیرند.

They were paying in order to skip the queue,

آنها رشوه میدادند تا بدون صف پیش برند،

the long queue.

صفهای طولانی

The reply to their requests was met

پاسخ درخواستهاشون از طریق

by a voice coming from this dark hole,

صدایی که از یک حفره تاریک بیرون میاد می‌گرفتند،

and, on the other hand,

و، از طرف دیگه

a mysterious hand coming out to take their documents

یک دست اسرارآمیز بیرون میامد که مدارکشون رو بگیره

while searching through old documents for the bribe.

درحالیکه در بین تمام مدارک بدنبال رشوه میگردن

We could change the invisible clerks within the kiosks,

ما می تونستیم کارمند مخفی که در داخل کیوسک بود رو هر هفته عوض کنیم

every week, but we could not change this corrupt practice.

اما نمیشد عادت فساد رو ریشه کن کرد.

"I'm convinced," I told a German official

من به یک کارمند آلمانی بانک جهانی گفتم

with the World Bank,

من مطمئنم

"that it would be impossible for them to be bribed

"این محال ممکنه که کارمندان ما رو بشه

if they worked in Germany,

در ادارات آلمان با پول خرید

in a German administration,

آنهم در ادارات دولتی آلمان

just as I am convinced that if you put German officials

همونطوری که من مطمئنم که اگر یک کارمند اداری

from the German administration in those holes,

آلمان رو در این حفره های تاریک قراربدی

they would be bribed just the same."

اونها رو هم میشه با رشوه خرید."

(Applause)

(تشویق حضار)

It's not about genes.

این در مورد ژن انسان ها نیست.

It's not about some being with a high conscience

این نیست که بعضی ها دارای وجدان والا هستند

and some others having not a conscience.

و بعضی های دیگه وجدان ندارند.

It's about system, it's about organization.

این بخاطر سیستم هست، این در مورد سازمان هست.

It's also about environment and respect.

این درمورد محیط و عزت و احترام است.

We removed the kiosks.

ما کیوسک ها رو جمع کردیم

We built the bright new reception hall

ما اتاق پذیرش های جدید و روشنی را ساختیم

that made people, Tirana citizens,

که مردم رو، شهروندان تیرانا،

think they had traveled abroad when they entered

تصور میکردند که وارد یک کشور خارجی شدند

to make their requests.

برای اینکه درخواست هاشون رو پیگیری کنند.

We created an online system of control

ما یک سیستم کنترل آنلان طراحی کردیم

and so speeded up all the processes.

که به شدت پروسه کار رو تسریع بخشید.

We put the citizen first, and not the clerks.

ما شهروندان رو در اولویت قراردادیم نه کارمندان رو.

The corruption in the state administration

فساد در سیستم اداری

of countries like Albania --

کشوری مثل آلبانی

it's not up to me to say also like Greece --

این به من مربوط نمیشه که بگم مثل یونان--

can be fought only by modernization.

فقط با مدرنیته کردن می توان این را تغییر داد.

Reinventing the government by reinventing politics itself

دگرگون کردن دولت با نوسازی سیاست

is the answer, and not reinventing people

پاسخ به این سواله، نه با دگرگونی انسانها

based on a ready-made formula

بر اساس یک فرمول نوین

that the developed world often tries in vain to impose

که کشورهای توسعه یافته اغلب تلاش می‌کنند که

to people like us.

به مردمی مثل ما تحمیل کنند.

(Applause)

(تشویق حضار)

Things have come to this point

کارها به اینجا رسیدند

because politicians in general,

چون بطور معمول و بطور خاص

but especially in our countries, let's face it,

در کشورهایی مثل کشور ما سیاستمداران

think people are stupid.

فکر می‌کنند که مردم احمق هستند، بگذارید حقیقت را بگویم.

They take it for granted that, come what may,

اونها خیلی متوقع شدند، هرچه پیش بیاد

people have to follow them,

مردم باید دنباله رو اونها باشند،

while politics, more and more, fails to offer answers

درحالیکه سیاست، از پاسخگویی به برای مشکلات و

for their public concerns

مسائل عمومی مردم یا برای مشکلات و نیازمندیهای

or the exigencies of the common people.

انسانهای عادی عاجز و عاجزتر می‌شود.

Politics has come to resemble

سیاست آمده تا

a cynical team game played by politicians,

یک بازی تیمی رو توسط سیاستمداران شبیه سازی کنه،

while the public has been pushed aside

درحالیکه عموم مردم کنار گذاشته شدنده‌اند

as if sitting on the seats of a stadium

اینگار که روی صندلی استادیوم نشستند

in which passion for politics

جایی که عطش و اشتیاق برای سیاست

is gradually making room for blindness and desperation.

بتدریج تاریکی و یاس و ناامیدی رو برای مردم ایجاد می‌کند.

Seen from those stairs, all politicians today

از این زاویه که نگاه کنید، تمام سیاستمداران امروز

seem the same,

شبیه هم بنظر میرسند،

and politics has come to resemble

و سیاست امده تا

a sport that inspires more aggressiveness

یک بازی رو شبیه سازی کنه که بیشتر باعت نوید درزندگی

and pessimism than social cohesion

و بدبینی شود تا ایجاد پیوستگی اجتماعی

and the desire for civic protaganism.

و تمایل به الگوگرایی مدنی کند.

Barack Obama won

باراک اوباما برنده شد

— (Applause) —

(تشویق حضار)

because he mobilized people as never before

چون او بوسیله شبکه های اجتماعی

through the use of social networks.

مردم رو بیش از پیش به حرکت درآورد.

He did not know each and every one of them,

او همه مردم رو نمی شناخت

but with an admirable ingenuity,

اما با یک ذکاوت تحسین برانگیز

he managed to transform them into activists

تونست اونها رو به فعالان اجتماعی تبدیل کنه

by giving them all the possibility to hold in their hands

از طریق دردسترس گذاشتن تمام امکانات

the arguments and the instruments that each would need

و ابزارهایی که هرکدوم نیاز دارند

to campaign in his name by making his own campaign.

تا بتونند برای اون بنام خودشون تبلیغ کنند.

I tweet. I love it.

من در تویتر نوشته هایم را پست می‌کنم، من عاشق این کار هستم.

I love it because it lets me get the message out,

عاشقم، چون به من کمک میکنه تا پیامم رو صادر کنم،

but it also lets people get their messages to me.

و کمک میکنه که دیگران پیامشون رو به من برسونن.

This is politics, not from top down,

این سیاست است، نه از بالا به پایین

but from the bottom up, and sideways,

بلکه از پایین به بالا و طرفین

and allowing everybody's voice to be heard

و اجازه میده که صدای همه شنیده بشه

is exactly what we need.

دقیقا چیزی هست که ما به آن احتیاج داریم.

Politics is not just about leaders.

سیاست فقط در مورد رهبران نیست.

It's not just about politicians and laws.

فقط در مورد سیاستمداران و قوانین نیست.

It is about how people think,

بلکه در مورد این هست که انسانها چطور فکر میکنند*

how they view the world around them,

چطور دنیای اطرافشون رو نگاه میکنند،

how they use their time and their energy.

چطور از زمان و انرژی شون استفاده میکنند.

When people say all politicians are the same,

وقتی مردم میگن که سیاستمداران همه شکل هم هستند،

ask yourself if Obama was the same as Bush,

از خودتون سوال کنید که آیا اوباما شبیه بوش بود،

if François Hollande is the same as Sarkozy.

اگر فرانک هولاند شبیه سارکوزی هست.

They are not. They are human beings with different views

آنها شبیه هم نیستند، اونها انسانهایی هستند با دیدگاه های متفاوت

and different visions for the world.

و آرمانهای مختلف برای دنیا

When people say nothing can change,

وقتی مردم می‌گویند که هیچ چیزی عوض نمیشه

just stop and think what the world was like

صبر کنید و فکر کن که دنیا

10, 20, 50, 100 years ago.

۱۰ ، ۲۰ ، ۵۰، و یا ۱۰۰ سال گذشته چطوری بوده.

Our world is defined by the pace of change.

دنیای ما با عبور تغییرات تعریف شده.

We can all change the world.

ما هم همیتونیم دنیا رو عوض کنیم.

I gave you a very small example

من براتون یک مثال کوچک زدم

of how one thing, the use of color,

که چطور یک چیز، استفاده از رنگ،

can make change happen.

میتونه باعث تغییر بشه.

I want to make more change

من میخواهم که تغییرات بیشتری بدم

as Prime Minister of my country,

بعنوان نخست وزیر کشورم،

but every single one of you can make change happen

اما هرکدوم از شما اگر بخواهید میتونید

if you want to.

تغییرات ایجاد کنید.

President Roosevelt, he said,

رییس جمهور روزولت (رییس جموری اسبق آمریکا) میگه

"Believe you can, and you are halfway there."

"اگر باور کنید که میتونید، نیمی از راه را طی کردید."

Efharisto and kalinihta.

متشکرم و شب خوش ( به زبان محلی)

(Applause)

(تشویق حضار)