3 lessons on decision-making from a poker champion | Liv Boeree

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Leila Ataei

So I'm a professional poker player,

من پوکرباز حرفه‌ای هستم.

and today, I want to talk about three things that the game has taught me

و امروز می‌خواهم درباره سه چیزی صحبت کنم که این بازی به من

around decision-making that I find apply to everyday life.

درباره تصمیم‌گیری آموخته، که فهمیدم بر زندگی روزمره نیز قابل اعمال است.

Now the first of these things is about luck.

اولین مورد شانس است.

Now, like poker, life is also a game of skill and luck,

حال زندگی مانند پوکر بازی مهارت و شانس است،

and when it comes to the biggest things we care about --

و وقتی پای مهمترین‌ها در زندگی به میان می‌رسد-

health, wealth and relationships --

سلامتی، ثروت و روابط-

these outcomes don't only depend on the quality of our decision-making,

این نتایج تنها به کیفیت تصمیم‌گیری ما بستگی ندارند،

بلکه نحوه نشستن تاس زندگی نیز بر آن‌ها موثر است.

but also the roll of life's dice.

For example, we can be perfectly health-conscious

مثلاً، ممکن است به شدت مراقب سلامتی خود باشیم

and still get unlucky with something like cancer.

با این حال بدشانسی آورده و مرضی مثل سرطان بگیریم.

Or we can smoke 20 a day and live to a ripe old age,

یا می‌توانیم روزی ۲۰ نخ سیگار بکشیم و عمر طولانی کنیم،

and this kind of ambiguity can make it hard for us to know

و این ابهام می‌تواند فهم این را دشوار کند

how good our strategies are, sometimes,

که استراتژی‌هایمان چقدر درست است،

especially when we're experiencing a lot of success.

به ویژه موقعی که موفقیت‌های بسیار نصیبمان می‌شود.

For example, back in 2010,

به عنوان مثال در سال ۲۰۱۰

I won a really big poker tournament known as the European Poker Tour.

من برنده تورنمنت پوکر بسیار بزرگی شدم که به تور پوکر اروپایی معروف است.

And because I'd only been playing full-time for about a year,

و از آنجا که فقط حدود یک سال بود که تمام وقت بازی می‌کردم،

when I won, I assumed I must be rather brilliant.

وقتی برنده شدم، فکر کردم حتما نابغه‌ام.

In fact, I thought I was so brilliant

در واقع، فکر کردم آنقدر باهوشم

that I not only got rather lazy with studying the game,

که نه تنها در یادگیری بازی نسبتا تنبلی کرده‌ام،

but I also got more risky,

بلکه ریسک‌پذیرتر هم شده‌ام

started playing in the biggest tournaments I could

با بازی در بزرگترین تورنمنتی که می‌توانستم

against the very best in the world.

در مقابل بهترین‌های دنیا.

And then my profit graph went from a thing of beauty

بعد نمودار عملکردم از نقطه عالی

to something kind of sad,

به نقطه‌ای غم‌انگیز رسید،

with this worrying downhill trend for a long time,

با این سراشیبی طولانی‌مدتِ نگران‌کننده،

until I finally realized that I was overestimating my skill level,

تا این که عاقبت فهمیدم که سطح مهارت خود را دست بالا گرفته‌ام،

and got my act together.

و خودم را جمع و جور کردم.

And this kind of reminds me of what we've been seeing

این برایم یادآور چیزی بود که

in the cryptocurrency space, at least in 2017,

دستکم در سال ۲۰۱۷ در فضای ارز رمزنگاری شده شاهد بودیم،

where the only thing that's been going up faster than the markets themselves

جایی که تنها چیزی که سریعتر از خود بازارها رشد می‌کرد

is the number of "senior investment specialists"

شمار «متخصصان ارشد سرمایه‌گذاری» بود

who have been appearing out of nowhere.

که ناگهان سروکله‌شان پیدا شد.

Now I'm not saying it's not possible to have a strategic edge,

حرفم انکار امکان داشتن شم استراتژیک نیست،

but at the same time, it's very easy to feel like a genius

بلکه می‌گویم به آسانی می‌توان احساس نابغه بودن داشت

when you're in a market that's going up so fast

وقتی در بازاری هستید که آنقدر تند پیش ‌می‌رود

that even the worst strategies are making a profit.

که حتی بدترین استراتژیست‌ها دارند سود می‌برند.

So when we're experiencing success,

پس وقتی موفقیتی را تجربه می‌کنیم.

it's important to take a moment to really ask ourselves

مهم است که لحظه‌ای درنگ کرده و از خود بپرسیم

how much of it is truly down to us,

چقدراز آن حقیقتا به ما برمی‌گردد،

because our egos love to downplay the luck factor when we're winning.

چرا که منیت ما دوست دارد عامل شانس را در پیروزی ناچیز انگارد.

Now, a second thing poker taught me

دومین چیزی که پوکر یادم داد

is the importance of quantifying my thinking.

اهمیت سنجش افکارم است.

When you're playing, you can't just get away with going,

وقتی که بازی می‌کنید، نمی‌توان بدون برنامه جلو رفت،

"Eh, they're probably bluffing."

«ئه، احتمالا دارند بلوف می‌زنند.»

That's just going to lose you a bunch of money,

این می‌تواند به قیمت از دست دادن کلی پول باشد،

because poker is a game of probabilities and precision,

چرا که پوکر بازی احتمالات و دقت است،

and so you have to train yourself to think in numbers.

پس باید به خودتان یاد دهید که با عدد و رقم فکر کنید.

So now, whenever I catch myself

حال، هر وقت ناغافل متوجه می‌شوم

thinking vaguely about something really important, like,

که دارم درباره مسئله مهمی فکر بیخود می‌کنم، مثلا،

"It's unlikely I'll forget what I want to say in my TED Talk,"

«بعید است حرفهایم برای سخنرانی TED را فراموش کنم،»

I now try to estimate it numerically.

سعی ‌می‌کنم آن را با ارقام بسنجم.

(Laughter)

(خنده حضار)

Trust me, it helps a lot with the planning process.

باور کنید، این به روند برنامه‌ریزی کمک زیادی می‌کند.

And the thing is, almost anything that could possibly happen here today,

نکته اینجاست که تقریبا هر چیزی که احتمال دارد امروز اینجا رخ دهد،

or at any point in the future,

یا در هر زمانی در آینده،

can also be expressed as a probability, too.

می‌تواند در قالب احتمال توضیح داده شود.

(Laughter)

(خنده حضار)

So now I also try to speak in numbers as well.

حالا تلاش می‌کنم با عدد و رقم صحبت کنم.

So if someone asks me,

مثلا اگر کسی از من بپرسد،

"Hey, Liv, do you think you're going to come along to that thing tonight?"

«لیو، فکر می‌کنی امشب برای فلان برنامه بیای؟»

instead of just saying to them, "Yeah, probably,"

به جای این که بگویم، «آره، شاید،»

I actually give them my best estimate --

در واقع بهترین تخمینم را ارائه می‌دهم --

say, 60 percent.

و می‌گویم، ۶۰ درصد.

Because -- I know that sounds a little odd --

چون -- می‌دانم ممکن است کمی عجیب باشد--

but the thing is, I ran a poll on Twitter

اما مسئله این است که من یک نظرسنجی توئیتری کردم

of what people understand the word "probably" to mean,

درباره این که درک مردم از کلمه «احتمالا» چیست،

and this was the spread of answers.

و این گستره جواب‌هاست.

Enormous!

بسیار وسیع.

So apparently, it's absolutely useless

ظاهراً، این کلمه کاملاً

at actually conveying any real information.

در تفهیم هر گونه اطلاعاتی بی‌فایده است.

So if you guys catch yourselves using these vague words,

پس اگر شما مچ خودتان را هنگام استفاده از این کلمات گرفتید،

like "probably" or "sometimes,"

از جمله «احتمالاً» یا «گاهی،»

try, instead, using numbers, because when we speak in numbers,

سعی کنید جایش از رقم استفاده کنید، چون وقتی با ارقام صحبت می‌کنیم،

we know what lands in the other person's brain.

می‌دانیم که در ذهن فرد دیگر چه می‌نشیند.

Now, the third thing I want to touch on today is intuition.

سومین نکته‌ موضوع بحث امروزم، شهود است.

How often have you seen these kinds of inspirational memes

چند وقت به چند وقت اینطور جملات الهامبخش را

in your Facebook feed?

روی صفحه فیسبوک خود می‌بینید؟

(همیشه به احساس درونی‌تان اعتماد کنید و حدس دوم خود را باور نکنید.)

[Always trust your gut feeling and never second-guess.]

They're nice, right?

قشنگ است، نه؟

It's lovely. Yes. "Trust your soul."

خیلی زیباست. بله. «به روحتان اعتماد کنید.»

Well, they're terrible advice.

خب، این توصیه‌ها افتضاحند.

These are some of the best poker players in the world right now.

این‌ها برخی از بهترین پوکربازهای حال حاضر جهانند.

Do they look like people who live purely off feelings and intuitions?

شبیه آدم‌هایی هستند که بر اساس احساسات و شهود زندگی می‌کنند؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Look at them!

نگاهشان کنید!

Obviously, these guys are about slow, careful analysis,

قطعاً این‌ها تحلیلگرانی باریک‌بین و دقیقند.

and that's because the game has outgrown the days

چون گذشت آن زمانی که در پوکر

where pure street smarts and people-reading

زرنگی و ذهن‌خوانی دیگران

can get you to the top.

می‌توانست فرد را به اوج برساند.

And that's because our intuitions aren't nearly as perfect

و دلیلش این است که شم و شهود ما

as we'd like to believe.

به اندازه‌ای که دوست داریم کامل نیست.

I mean, it'd be great, whenever we're in a tough spot,

یعنی عالی می‌شد اگر در هر موقعیت دشوار،

to just have an answer appear to us from some magical source of inspiration.

جواب از منبعی الهام جادویی ظاهر می‌شد.

But in reality, our gut is extremely vulnerable

اما در واقعیت، جرأت ما به شدت در مقابل

to all kinds of wishful thinking and biases.

انواع فکرهای آرزومندانه و جهت‌گیری‌ها آسیب‌پذیر است.

So then, what is our gut good for?

پس نیروی درونی ما به چه دردی می‌خورد؟

Well, all the studies I've read

خب، تمام تحقیقاتی که خوانده‌ام

conclude that it's best-suited for everyday things

می‌گویند که حس درونی مناسب‌ترین راه برای امور روزمره‌ایست

that we have lots and lots of experience in,

که در آنها تجربه فراوانی داریم،

like how we just know that our friend is mad at us

مثلاً این که می‌دانیم بهترین دوستمان از ما عصبانی است

before we've even said anything to them,

قبل از این که حتی چیزی به او بگوییم،

or whether we can fit our car into a tight parking spot.

یا این که آیا می‌توانیم اتومبیل‌مان را در یک جای پارک تنگ پارک کنیم یانه.

But when it comes to the really big stuff,

اما وقتی مسائل بسیار مهم در میان است،

like what's our career path going to be

مثلاً این که مسیر حرفه‌ای ما به کجا می‌رود

or who should we marry,

یا این که با کی باید ازدواج کنیم،

why should we assume that our intuitions

چرا باید فکر کنیم که شم و شهود ما

are better calibrated for these than slow, proper analysis?

از تحلیل‌های متین و درست بهتر عمل می‌کنند؟

I mean, they don't have any data to be based off.

چون این‌ها بر مبنای داده‌های اطلاعاتی نیستند.

So my third lesson is, while we shouldn't ignore our intuitions,

درس سومم این است، در عین حال که نباید از شم درونی خود غافل شویم

we shouldn't overprivilege them either.

نیابد بیش از حد به آن‌ها بها داد.

And I'd like to summarize these three lessons today

و مایلم امروز این سه درس را

with my own set of memes,

با جملات قصار خودم خلاصه کنم،

with more of a poker-player twist.

که به تجربه یک پوکرباز آغشته است.

"Success is sweetest when you achieve it across a large sample size."

«موفقیت اگر در یک اندزه نمونه بزرگ حاصل شود شیرین‌ترین است.»

(Laughter)

(خنده حاضران)

"Your gut is your friend and so is a cost-benefit analysis.

«ندای درونی‌تان دوست شماست، درست مثل تحلیل‌های مبتنی بر نفع و هزینه.»

(Laughter)

(خنده حاضران)

"The future is unknown, but you can damn well try and estimate it."

«آینده معلوم نیست، اما به آسانی می‌شود آن را برآورد کرد.»

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حاضران)