Andres Lozano: Parkinson's, depression and the switch that might turn them off

آندرس لوزانو: پاركينسون، افسردگى و كليدى كه ممكن است آنها را خاموش كند

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

One of the things I want to establish right from the start

یك چیزی که من میخوام از همین ابتدا روشن کنم، این است که

is that not all neurosurgeons wear cowboy boots.

همه جراحان مغز و اعصاب چكمه کابویی پاشون نیست!

I just wanted you to know that.

فقط می‌‌خواستم که این را بدانيد.

So I am indeed a neurosurgeon,

خوب، من درواقع يك جراح مغز و اعصاب هستم،

and I follow a long tradition of neurosurgery,

و از يك روش بسیار سنتی‌ در جراحی مغز و اعصاب پيروى می‌‌كنم.

and what I'm going to tell you about today

و آنچه که امروز میخواهم در موردش با شما صحبت کنم،

is adjusting the dials in the circuits in the brain,

توانایی‌ تنظیم كردن شماره‌‌گيرى در مدارهای داخل مغز است،

being able to go anywhere in the brain

اينكه قادر باشيم به همه جاى مغز برويم

and turning areas of the brain up or down

و با کم و زیاد کردن نواحى از مغز

to help our patients.

به بیماران مان كمك كنيم.

So as I said, neurosurgery comes from a long tradition.

خوب، همانطور که گفتم، جراحی مغز و اعصاب سنّت دیرینه‌‌ای دارد.

It's been around for about 7,000 years.

حدود هفت هزار سال قدمت دارد.

In Mesoamerica, there used to be neurosurgery,

در مكزيك و آمریکای مرکزی، جراحى مغز و اعصاب مرسوم بود،

and there were these neurosurgeons that used to treat patients.

و جراحان مغز و اعصابى وجود داشتند كه بيماران را مداوا مى‌‌كردند.

And they were trying to -- they knew that the brain was involved

و تلاش آنها بر این بود که....آنها مى‌‌دانستند كه مغز

in neurological and psychiatric disease.

در بیماری‌های اعصاب و روان خود مغز دخيل بود.

They didn't know exactly what they were doing.

دقيقاً نمى‌‌دانستند آنها چكار مى‌‌كردند.

Not much has changed, by the way. (Laughter)

راستى که هنوز اوضاع تغيير چندانى نكرده است. (خنده حضار)

But they thought that,

ولی فکر می‌کردند که،

if you had a neurologic or psychiatric disease,

اگر شما بيمارى روانی‌ يا اعصاب داشتيد

it must be because you are possessed

حتماً بايد توسط روحى خبیث

by an evil spirit.

تسخير شده باشيد.

So if you are possessed by an evil spirit

در نتیجه، اگر شما توسط روحى شيطانى تسخیر شده باشيد،

causing neurologic or psychiatric problems,

كه منجر به مشكلات روانی يا اعصاب شود،

then the way to treat this is, of course,

پس البته، راه درمان آن

to make a hole in your skull and let the evil spirit escape.

ايجاد سوراخی در جمجمه شما و بيرون آوردن و فرارى دادن آن روح است.

So this was the thinking back then,

خوب، این طرز فكر قديمي‌ها بود،

and these individuals made these holes.

و این اشخاص سوراخها را ايجاد مى‌‌كردند.

Sometimes the patients were a little bit reluctant

گاهی‌، بیماران تمایل كمى به انجام اين كار

to go through this because, you can tell that

داشتند چون از قرار معلوم

the holes are made partially and then, I think,

سوراخهاى كه ايجاد مى‌‌شدند جزيى بودند،

there was some trepanation, and then they left very quickly

بنظرم، كمى مته كارى در بين بوده است، و بعد خيلى سريع ولش مى‌‌كردند

and it was only a partial hole,

و آن فقط يك سوراخ جزيى بود،

and we know they survived these procedures.

و ما مى‌‌دانيم آنها از اين درمانها جان سالم به در مى‌‌بردند.

But this was common.

و این بسیار متداول بود.

There were some sites where one percent

بعضى محلها بودند كه در آن يك درصد

of all the skulls have these holes, and so you can see

همه جمجمه‌‌ها اين سوراخها را داشتند، و پس متوجه مى‌‌شويد

that neurologic and psychiatric disease is quite common,

كه امراض اعصاب و روان نسبتاً شايع بوده است،

and it was also quite common about 7,000 years ago.

و همچنين حدود ٧٫٠٠٠ قبل نسبتاً شايع بود.

Now, in the course of time,

اكنون، با گذشت زمان،

we've come to realize that

به اين تشخيص رسيده‌‌ايم كه

different parts of the brain do different things.

بخشهاى مختلفى از مغز كارهاى مختلفى انجام مى دهد.

So there are areas of the brain that are dedicated

بنابراين نواحى از مغز وجود دارند كه به كنترل نمودن

to controlling your movement or your vision

حركات يا بينايى تان يا

or your memory or your appetite, and so on.

حافظه‌‌تان يا اشتهايتان و غيره اختصاص يافته‌‌اند.

And when things work well, then the nervous system

و هنگامى كه چيزها خوب كار مى‌‌كنند، سيستم عصبى هم خوب

works well, and everything functions.

كار مى‌‌كند، و همه چيز سرجايش هست.

But once in a while, things don't go so well,

اما هر چند وقت يكبار، اوضاع چندان خوب پيش نمى‌‌رود،

and there's trouble in these circuits,

و مشكلى در اين مدارها وجود دارد،

and there are some rogue neurons that are misfiring

و تعدادى نئرون قرمز وجود دارد كه اشتباهى شليك مى‌‌شوند

and causing trouble, or sometimes they're underactive

و دردسر ايجاد مى‌‌كنند، يا گاهى فعاليتشان كم مى‌‌شود

and they're not quite working as they should.

و آنطورى كه لازم است كار نمى‌‌كنند.

Now, the manifestation of this

خب بروز اين موارد

depends on where in the brain these neurons are.

به آنجايى از مغز بستگى دارد كه نئرونها قرار دارند.

So when these neurons are in the motor circuit,

پس وقتى اين نئرونها در موتور مدار هستند،

you get dysfunction in the movement system,

شما با عدم كار در سيستم حركتى مواجه مى‌‌شويد،

and you get things like Parkinson's disease.

و چيزهايى مثل بيمارى پاركينسون مى‌‌گيريد.

When the malfunction is in a circuit that regulates your mood,

زمانيكه سوءعملكرد در مدارى وجود دارد كه خلق و خوى شما را تنظيم مى‌‌كند،

you get things like depression,

چيزهايى مثل افسردگى مى‌‌گيريد،

and when it is in a circuit that controls your memory and cognitive function,

و وقتى درشوء عملکرد در مدارى كه حافظه و عملكرد ادراكى شما را كنترل مى‌‌كند،

then you get things like Alzheimer's disease.

اينجاست كه شما به چيزهايى مثل بيمارى آلزايمر مبتلا می‌شوید.

So what we've been able to do is to pinpoint

بنابراين چيزى كه ما قادر به انجام آن بوده‌‌ايم، با دقت اشاره كردن

where these disturbances are in the brain,

به جاهايى در مغزاست كه اين اختلالات وجود دارند،

and we've been able to intervene within these circuits

و ما قادر به مداخله كردن درون اين مدارها در مغز بوده‌‌ايم

in the brain to either turn them up or turn them down.

خواه از طريق تسريع بخشيدن به آنها يا كاستن‌‌شان.

So this is very much like choosing the correct station

پس اين خيلى زياد به اين ميماند كه كانال درستى را

on the radio dial.

روى راديو انتخاب كنيم.

Once you choose the right station, whether it be jazz or opera,

وقتى ايستگاه درست را انتخاب كرديم، خواه جاز باشد يا اپرا،

in our case whether it be movement or mood,

در مورد ما خواه حركت باشد يا خلق و خو،

we can put the dial there,

مى‌‌توانيم شمارگیر را آنجا قرار دهيم،

and then we can use a second button to adjust the volume,

وسپس از دكمه دوم براى تنظيم صدا استفاده كنيم،

to turn it up or turn it down.

تا آن را زياد يا كم كنيم.

So what I'm going to tell you about

بنابراين چيزى كه مى‌‌خواهم درباره‌‌اش به شما بگويم

is using the circuitry of the brain to implant electrodes

استفاده كردن مدارى از مغز است تا الكترودها را نصب كنيم

and turning areas of the brain up and down

و نواحى از مغز را كم و زياد كنيم

to see if we can help our patients.

تا ببينيم آيا به بيمارانمان كمك مى‌‌كند.

And this is accomplished using this kind of device,

و با استفاده از اين نوع وسيله است كه تكميل مى‌‌شود،

and this is called deep brain stimulation.

و اين وسيله تحريك عميق مغز نام دارد.

So what we're doing is placing these electrodes throughout the brain.

بنابراين چيزى كه ما انجام مى‌‌دهيم، قرار دادن اين الكترودها در سرتاسر مغز است.

Again, we are making holes in the skull about the size of a dime,

دوباره، ما سوراخهايى در جمجمه تقريبا اندازه يك ده سنتى ايجاد مى‌‌كنيم،

putting an electrode in, and then this electrode

الكترودى در آن قرار مى‌‌دهيم، و سپس اين الكترود

is completely underneath the skin

كاملاً زير پوست قرار دارد

down to a pacemaker in the chest,

پايين يك دستگاه تنظيم كننده قلب در سينه،

and with a remote control very much like a television remote control,

و با يك كنترل از راه دوريى كه خيلى شبيه به كنترل از راه دور تلويزيون است،

we can adjust how much electricity we deliver

مى‌‌توانيم تنظيم كنيم چه ميزان الكتريسيته به اين

to these areas of the brain.

نواحى از مغز برسانيم.

We can turn it up or down, on or off.

مى‌‌توانيم آن را كم يا زياد كنيم، روشن يا خاموش كنيم.

Now, about a hundred thousand patients in the world

اكنون، حدود یکصد هزار بيمار در دنيا

have received deep brain stimulation,

تحريك عميق مغز را دريافت كرده‌‌اند،

and I'm going to show you some examples

و من مى‌‌خواهم به شما برخى مثالهاى استفاده از

of using deep brain stimulation to treat disorders of movement,

تحريك عميق مغز را در مداواى اختلالات حركتى، اختلالات خلقى و

disorders of mood and disorders of cognition.

اختلالات اداركى نشان دهم.

So this looks something like this when it's in the brain.

خب وقتى توى مغز قرار مى‌‌گيرد، چيزى مثل اين به نظر مى‌‌رسد.

You see the electrode going through the skull into the brain

شما مى‌‌بينيد كه الكترود از طريق جمجمه توى مغز فرو مى‌رود

and resting there, and we can place this really anywhere in the brain.

و آنجا قرار مى‌‌گيرد، و ما مى‌‌توانيم آن را واقعاً در هر جايى از مغز قرار دهيم.

I tell my friends that no neuron is safe

به دوستانم مى‌‌گويم كه هيچ نئرونى از يك جراح مغز و اعصاب

from a neurosurgeon, because we can really reach

در امان نيست، چون ما اكنون مى‌‌توانيم واقعاً به هر كجايى

just about anywhere in the brain quite safely now.

از مغز بطرز كاملاً مطمئنى دسترسى داشته باشيم.

Now the first example I'm going to show you is a patient

الان نخستين نمونه‌‌اى مى‌‌خواهم به شما نشان دهم بيمارى

with Parkinson's disease,

مبتلا به مرض پاركينسون است،

and this lady has Parkinson's disease,

و اين خانم بيمارى پا كينسون دارد،

and she has these electrodes in her brain,

و اين الكترودها را در مغزش دارد،

and I'm going to show you what she's like

و من مى‌‌خواهم به شما نشان دهم كه او چه شكلى است

when the electrodes are turned off and she has her Parkinson's symptoms,

وقتى كه الكترودها خاموش هستند و او علائم پاركينسون‌‌اش را دارد،

and then we're going to turn it on.

و بعد ما قصد داريم آنها را روشن كنيم.

So this looks something like this.

خب چيزى مثل اين به نظر مى‌‌رسد.

The electrodes are turned off now, and you can see that she has tremor.

اين الكترودها حالا خاموش مى‌‌شوند، و شما مى‌‌توانيد ببينيد كه رعشه دارد.

(Video) Man: Okay. Woman: I can't. Man: Can you try to touch my finger?

(ويدئو) مرد:بسيار خوب. زن: نمى‌‌توانم. مرد: مى‌‌توانى سعى كنى انگشتم را لمس كنى؟

(Video) Man: That's a little better. Woman: That side is better.

(ويدئو) مرد: كمى بهتر است. زن: اين طرف بهتر است.

We're now going to turn it on.

حالا مى‌‌خواهيم روشنشان كنيم.

It's on. Just turned it on.

روشن است. الان روشن شد.

And this works like that, instantly.

و فوراً شروع مى‌‌كند به كار كردن مثل اين است.

And the difference between shaking in this way and not --

و تفاوت بين لرزيدن است به اين ترتيب است --

(Applause)

(تشويق)

The difference between shaking in this way and not is related to the misbehavior

و تفاوت بين لرزيدن است به اين ترتيب است و ربطى به سوء رفتار

of 25,000 neurons in her subthalamic nucleus.

٢٥٫٠٠٠ نئرون در هسته ساب تالاميك ندارد.

So we now know how to find these troublemakers

در نتيجه ما مى‌‌دانيم چطور اين دردسرسازها را پيدا كنيم

and tell them, "Gentlemen, that's enough.

و به آنها بگوييم، " آقايان محترم، ديگر كافيست.

We want you to stop doing that."

ما مى‌‌خواهيم جلوى شما را بگيريم."

And we do that with electricity.

و اين كار را با الكتريسيته انجام مى‌‌دهيم.

So we use electricity to dictate how they fire,

بنابراين ما از الكتريسيته براى ديكته كردن نحوه از کار انداختن آنها استفاده میکنیم،

and we try to block their misbehavior using electricity.

و تلاش داريم مانع سوءرفتارشان با استفاده از الكتريسته شويم.

So in this case, we are suppressing the activity of abnormal neurons.

پس در اين مورد، ما فعاليت نئرونهاى غيرعادى را متوقف مى‌‌كنيم.

We started using this technique in other problems,

ما شروع به استفاده كردن از اين تكنيك در مشكلات ديگر نموديم،

and I'm going to tell you about a fascinating problem

و مى‌‌خواهم به شما درباره مشكل فريبنده‌‌اى بگوييم كه با

that we encountered, a case of dystonia.

آن مواجه شده‌‌ايم، يك مورد اختلال دیستونی يا همان كشيدگى طبيعى عضلانى است.

So dystonia is a disorder affecting children.

خب دیستونی اختلالى است كه بر كودكان اثر مى‌‌گذارد.

It's a genetic disorder, and it involves a twisting motion,

اختلالى ژنتيكى است، و باعث پيچ‌‌خوردگى حركتى مى‌‌شود،

and these children get progressively more and more twisting

و پيشرفت گرفتگى عضله دراين بچه‌‌ها بيشتر و بيشتر مى‌‌شود

until they can't breathe, until they get sores,

تا جاييكه نمى‌‌توانند نفس بكشند، تا اينكه دچار زخم و عفونتهاى ادرارى

urinary infections, and then they die.

شده، و بعد ميميرند.

So back in 1997, I was asked to see this young boy,

در سال ١٩٩٧، از من خواستند اين پسر بچه را ببينم،

perfectly normal. He has this genetic form of dystonia.

كه كاملاً عادى بود. او دچار اين حالت مادرزادى از دیستونی بود.

There are eight children in the family.

هشت كودك در خانواده بودند.

Five of them have dystonia.

پنج تايشان دیستونی داشتند.

So here he is.

خب او اينجاست.

This boy is nine years old, perfectly normal until the age six,

اين پسر نه ساله است، كاملاً عادى تا سن شش سالگى،

and then he started twisting his body, first the right foot,

و ناگهان دچار كشيدى عضله شد، نخست پاى راستش

then the left foot, then the right arm, then the left arm,

بعد پاى چپش، سپس دست چپش،

then the trunk, and then by the time he arrived,

بعد هم تنه‌‌اش، وقتى كه آمد

within the course of one or two years of the disease onset,

يك يا دو سالى از شروع بيماريش مى‌‌گذشت،

he could no longer walk, he could no longer stand.

ديگر قادر به راه رفتن و سرپا ايستادن نبود.

He was crippled, and indeed the natural progression

معلول شده بود، و در واقع با پيشروى طبيعى

as this gets worse is for them to become progressively twisted,

اين بيمارى وخيم‌‌تر مى‌‌شود بطوريكه اين پيچيدگى گرفتگى عضلات بيشتر و شديدتر مى‌‌شوند.

progressively disabled, and many of these children do not survive.

و خيلى از اين كودكان نجات پيدا نمى‌‌كنند.

So he is one of five kids.

خوب او يكى از پنج تا بچه‌‌هاست.

The only way he could get around was crawling on his belly like this.

تنها راهى كه او مى‌‌توانست حركت كند سينه خيز روى شكمش به اين شكل بود.

He did not respond to any drugs.

به هيچكدام داروها جواب نمى‌‌داد.

We did not know what to do with this boy.

نمى‌‌دانستيم با اين پسر چكار كنيم.

We did not know what operation to do,

ما نمى‌‌دانستيم كه چه عملياتى انجام دهيم،

where to go in the brain,

به كجاى مغز برويم

but on the basis of our results in Parkinson's disease,

اما بر مبناى نتايج بدست آمده در بيمارى پاركينسون،

we reasoned, why don't we try to suppress

اينطور استدلال كرديم كه چرا سعى نكنيم همان

the same area in the brain that we suppressed

ناحيه در مغز را كه در بيمارى پاركينسون متوقف كرديم ، دوباره متوقف كنيم

in Parkinson's disease, and let's see what happens?

و شاهد اين باشيم كه چه اتفاقى مى‌‌ افتد؟

So here he was. We operated on him

خوب اينجا بود كه ما او را عمل كرديم با اين

hoping that he would get better. We did not know.

اميد كه بهتر شود. نمى‌‌دانستيم چطور مى‌‌شد.

So here he is now, back in Israel where he lives,

خوب او الان اينجاست، برگشته به اسراييل جاييكه زندگى مى‌‌كند،

three months after the procedure, and here he is.

سه ماه بعد از اين روند، و او اينجاست.

(Applause)

(تشويق)

On the basis of this result, this is now a procedure

بر مبناى اين نتيجه، اين روندى است كه

that's done throughout the world,

در سرتاسر دنيا انجام شده است،

and there have been hundreds of children

و صدها كودك بودنده‌اند

that have been helped with this kind of surgery.

كه با استفاده از اين نوع جراحى به آنها كمك شده است.

This boy is now in university

اين پسر حالا دانشگاه مى‌‌رود

and leads quite a normal life.

و زندگى كاملاً عادى را سپرى مى‌‌كند.

This has been one of the most satisfying cases

اين يكى از راضى كننده‌‌ترين مواردى است

that I have ever done in my entire career,

كه من در كل حرفه‌‌ام انجام داده‌‌ام،

to restore movement and walking to this kind of child.

احيا نمودن حركت و راه رفتن در كودكى با اين مشكل.

(Applause)

(تشويق)

We realized that perhaps we could use this technology

ما متوجه شدیم كه شايد بتوانيم از اين فناورى

not only in circuits that control your movement

نه تنها در مدارهايى كه حركت شما را كنترل مى‌‌كنند استفاده کنیم

but also circuits that control other things,

بلكه همچنين مدارهايى كه چيزهاى ديگر را تنظيم مى‌‌كنند،

and the next thing that we took on

و چيز ديگرى را كه مد نظر قرار داديم

was circuits that control your mood.

مدارهايى بودند كه خلق و خوى شما را كنترل مى‌‌كنند.

And we decided to take on depression,

و تصميم گرفتيم روى افسردگى كار كنيم،

and the reason we took on depression is because it's so prevalent,

و دليلى كه افسردگى را مد نظر قرار داديم، بخاطر بسيار شايع بودنش است،

and as you know, there are many treatments for depression,

و همانطورى كه مى‌‌دانيد، درمانهاى زيادى براى افسردگى وجود دارد،

with medication and psychotherapy,

با استفاده از دارو و روان درمانى،

even electroconvulsive therapy,

حتى درمان با تشنج برقى،

but there are millions of people,

اما ميليونها انسان وجود دارند،

and there are still 10 or 20 percent of patients with depression

و هنوز ١٠ يا ٢٠ درصد بيماران مبتلا به افسردگى هستند

that do not respond, and it is these patients that we want to help.

كه به اين درمانها پاسخ نمى‌دهند، و اينهابيماراني هستند كه مى‌‌خواهيم كمكشان كنيم.

And let's see if we can use this technique

و اجازه دهيد ببنيم آيا مى‌‌توانيم از اين روش براى

to help these patients with depression.

كمك به بيماران مبتلا به افسردگى استفاده كنيم.

So the first thing we did was, we compared,

پس اولين كارى كه انجام داديم اين بود كه چيزى را

what's different in the brain of someone with depression

كه در مغز فرد افسرده با فرد سالم فرق مى‌‌كند

and someone who is normal,

را مقايسه كرديم،

and what we did was PET scans to look at the blood flow of the brain,

و كارى كه كرديم گرفتن پت اسكنهايى بود از جريان خون مغز،

and what we noticed is that in patients with depression

و متوجه شديم كه در بيماران مبتلا به افسردگى

compared to normals,

در قياس با افراد عادى،

areas of the brain are shut down,

نواحى از مغز تعطيل مى‌شوند

and those are the areas in blue.

و اين نواحى آبى رنگ را مى‌‌گويم.

So here you really have the blues,

پس حقيقتاً در اينجاها افسرده‌‌ مى‌‌شويد،

and the areas in blue are areas that are involved

و نواحى آبى رنگ آنهايى هستند كه در

in motivation, in drive and decision-making,

انگيزه ، شوق و تصميم گيرى دخيل هستند،

and indeed, if you're severely depressed as these patients were,

و در واقع، اگر شديداً افسرده باشيد همانطورى كه اين بيماران بودند،

those are impaired. You lack motivation and drive.

آنها معيوب هستند. آنها فاقد انگيزوه و شوق هستند.

The other thing we discovered

چيز ديگرى كه كشف كرديم

was an area that was overactive, area 25,

اين بود كه ناحيه‌‌اى وجود داشت كه پركار بود، حوزه ٢٥،

seen there in red,

كه در آنجا قرمز ديده مى‌‌شود،

and area 25 is the sadness center of the brain.

و ناحيه ٢٥ مركز نارحتى مغز است.

If I make any of you sad, for example, I make you remember

اگر هر كدام از شما را غمگين كنم، براى مثال، باعث شوم كه آخرين بارى

the last time you saw your parent before they died

كه پدر يا مادر فوت شده‌‌تان ، يا دوستى را كه قبلاً مرده است

or a friend before they died,

را ديده بوديد بخاطر آوريد

this area of the brain lights up.

اين ناحيه از مغزتان روشن مى‌‌شود.

It is the sadness center of the brain.

يعنى مركز ناراحتى مغزتان.

And so patients with depression have hyperactivity.

و همينطور بيماران مبتلا به افسردگى بيش فعالى دارند.

The area of the brain for sadness is on red hot.

آن ناحيه از مغز براى ناراحتى قرمز پررنگ است.

The thermostat is set at 100 degrees,

دستگاه تنظيم گرما روى ١٠٠ تنظيم مى‌‌شود،

and the other areas of the brain, involved in drive and motivation, are shut down.

و ساير نواحى مغز، درگير در انگيزه و شوق، تاريك مى‌‌شوند.

So we wondered, can we place electrodes in this area of sadness

پس ما فكر كرديم، آيا مى‌‌توانيم الكترودها را در اين ناحيه از ناراحتى قرار دهيم

and see if we can turn down the thermostat,

و ببينيم آيا مى‌‌توانيم دستگاه تنظيم دما را پايين بياوريم،

can we turn down the activity,

آيامى‌‌توانيم فعاليتش را كم كنيم،

and what will be the consequence of that?

و پيامد آن چه خواهد بود؟

So we went ahead and implanted electrodes in patients with depression.

خوب ما ادامه داديم و الكترودها را در بيمارانى با افسردگى قرار داديم.

This is work done with my colleague Helen Mayberg from Emory.

اين كارى است كه با همكارم هلن ميبرگ از اِمورى انجام شده است.

And we placed electrodes in area 25,

و الكترودها را در ناحيه ٢٥ گذاشتيم،

and in the top scan you see before the operation,

و در اسكن بالايى مى‌‌توانيد پيش از عمليات را ببينيد،

area 25, the sadness area is red hot,

ناحيه ٢٥، ناحيه ناراحتى زير قرمز پررنگ است،

and the frontal lobes are shut down in blue,

و قسمتهاى جلويى مغز با رنگ آبى تعطيل شده‌‌اند،

and then, after three months of continuous stimulation,

و سپس، با گذشت سه ماه تحريك مداوم،

24 hours a day, or six months of continuous stimulation,

بصورت ٢٤ ساعته، يا شش ماه تحريك مداوم،

we have a complete reversal of this.

ما به واژگون‌سازى كاملى از اين دست يافتيم.

We're able to drive down area 25,

ما قادريم ناحيه ٢٥ را پايين آورده

down to a more normal level,

و تا سطح عاديترى پايين بكشيم،

and we're able to turn back online

و ما قادرييم لوب جلويى مغز را

the frontal lobes of the brain,

دوباره فعال كنيم،

and indeed we're seeing very striking results

و در واقع ما شاهد نتايج بسيار قابل توجهى

in these patients with severe depression.

در بيماران مبتلا به افسردگى حاد هستيم.

So now we are in clinical trials, and are in Phase III clinical trials,

پس حالا ما در مرحله آزمايشات كلينيكى قرار داريم، و در فاز ٣ آزمايشات كلينيكى هستيم،

and this may become a new procedure,

و اين شايد رويه‌‌اى تازه گردد،

if it's safe and we find that it's effective,

در صورتيكه ايمن باشد و بفهميم كه در مداواى بيماران

to treat patients with severe depression.

مبتلا به افسردگى حاد موثر است.

I've shown you that we can use deep brain stimulation

به شما نشان داده‌‌ام كه ما قادر به استفاده از تحريك عميق مغزى

to treat the motor system

در مداوا كردن سيستم موتور هستيم

in cases of Parkinson's disease and dystonia.

در موارد مربوط به بيمارى پاركينسون و دیستونی.

I've shown you that we can use it to treat a mood circuit

به شما نشان داده‌‌ام كه ما مى‌‌توانيم از آن براى مداواى مدار خلق و خو

in cases of depression.

در موارد افسردگى استفاده كنيم.

Can we use deep brain stimulation to make you smarter?

آيا ما مى‌‌توانيم از تحريك عميق مغزى جهت باهوش‌‌تر ساختن شما استفاده كنيم؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Anybody interested in that?

كسى علاقمند هست؟

(Applause)

(تشويق حضار)

Of course we can, right?

البته كه ما مى‌‌توانيم، اينطور نيست؟

So what we've decided to do is

بنابراين چيزى كه ما تصميم گرفتيم انجام دهيم اين است كه

we're going to try to turbocharge

ما تلاش خواهيم كرد مدارهاى حافظه

the memory circuits in the brain.

در مغز را توربو شارژ كنيم.

We're going to place electrodes within the circuits

قصد داريم الكترودها را درون مدارهايى بگذاريم

that regulate your memory and cognitive function

كه حافظه و عملكرد ادراكى شما را تنظيم مى‌‌كنند

to see if we can turn up their activity.

تا شاهد آن باشند كه آيا مى‌توانيم فعاليتشان را سرعت ببخشيم.

Now we're not going to do this in normal people.

البته ما الان نمى‌‌خواهيم اين كار را روى مردمان عادى انجام دهيم.

We're going to do this in people that have cognitive deficits,

ما قصد انجام اين كار را روى كسانى داريم كه قصورات اداراكى دارند،

and we've chosen to treat patients with Alzheimer's disease

و ما بيماران مبتلا به مرض آلزايمر را براى مداوا انتخاب كرده‌‌ايم

who have cognitive and memory deficits.

كسانى كه اشكالات حافظه‌‌اى و ادراكى دارند.

As you know, this is the main symptom

همانطور كه مى‌‌دانيد، اين نشانه اصلى

of early onset Alzheimer's disease.

از شروع اوليه بيمارى آلزايمر است.

So we've placed electrodes within this circuit

پس الكترودها را توى اين مدارها قرار داده‌‌ايم

in an area of the brain called the fornix,

در محدوده‌‌اى از مغز كه مثلث مغزى(فورنيكس) ناميده مى‌شود،

which is the highway in and out of this memory circuit,

كه بزرگراه ورودى و خروجى اين مدار حافظه است،

with the idea to see if we can turn on this memory circuit,

با اين ايده كه بينيم آيا مى‌‌توانيم اين مدار حافظه را روشن كنيم،

and whether that can, in turn, help these patients

و آيا آن مى‌‌تواند در عوض، به اين بيماران

with Alzheimer's disease.

مبتلا به آلزايمر كمك كند.

Now it turns out that in Alzheimer's disease,

الان معلوم شده است كه در مرض آلزايمر

there's a huge deficit in glucose utilization in the brain.

ايراد گنده‌‌اى در بكارگيرى گلوكز در مغز وجود دارد.

The brain is a bit of a hog when it comes to using glucose.

وقتى پاى استفاده كردن از گلوكز در ميان باشد، مغز كمى شبيه به خوكى پروار عمل مى‌‌كند.

It uses 20 percent of all your --

٢٠درصد همه‌‌اش را استفاده مى‌‌كند--

even though it only weighs two percent --

حتى اگر تنها دو درصد وزن داشته باشد--

it uses 10 times more glucose than it should based on its weight.

گلوكز مصرفى‌‌اش ١٠ برابر آنى است كه بايد بر مبناى وزنش باشد.

Twenty percent of all the glucose in your body is used by the brain,

بيست درصد كل گلوكز در بدن شما توسط مغز استفاده مى‌‌شود،

and as you go from being normal

و درحاليكه شما از نرمال بودن به

to having mild cognitive impairment,

داشتن قصور ادراكى متوسط تغيير ميابيد،

which is a precursor for Alzheimer's, all the way to Alzheimer's disease,

اين نشانه پيشروى آلزايمر است، پيش به سوى آلزايمر،

then there are areas of the brain that stop using glucose.

سبس نواحى از مغز هستندكه دست از مصرف كردن گلوكز مى‌‌كشند.

They shut down. They turn off.

آنها تاريك مى‌‌شوند. آنها خاموش مى‌‌شوند.

And indeed, what we see is that these areas in red

و در واقع، چيزى كه ما مى‌‌بينيم اين نواحى قرمز رنگ

around the outside ribbon of the brain

اطراف نوار بيرونى مغز است

are progressively getting more and more blue

در هر چه بيشتر و بيشتر آبى شدن پيشروى مى‌‌كنند

until they shut down completely.

تا اينكه كاملاً تاريك مى‌‌شود.

This is analogous to having a power failure

درست شبيه داشتن خرابى برق

in an area of the brain, a regional power failure.

در ناحيه‌‌اى از مغز است، خرابى برق منطقه‌‌اى.

So the lights are out in parts of the brain

در نتيجه در بيماران آلزايمرى

in patients with Alzheimer's disease,

چراغها در بخشهايى از مغز خاموش مى‌‌شوند،

and the question is, are the lights out forever,

و سوال اين است، آيا چراغها براى هميشه خاموش شده‌‌اند

or can we turn the lights back on?

يا مى‌‌توانيم دوباره آنها را برگردانيم؟

Can we get those areas of the brain to use glucose once again?

آيا مى‌‌توانيم بعضى از نواحى مغز را براى مصرف مجدد گلوكز بكار گيريم ؟

So this is what we did. We implanted electrodes in the fornix

پس اين كارى هست كه ما انجام داديم. الكترودهاي را در مثلث مغزى

of patients with Alzheimer's disease, we turned it on,

بيماران آلزايمرى كاشتيم، آنها را روشن كرديم

and we looked at what happens to glucose use in the brain.

و شاهد اين شديم كه چه اتفاقى براى گلوكز مصرفى در مغز رخ مى‌‌دهد.

And indeed, at the top, you'll see before the surgery,

و در واقع، آن بالا، شما خواهيد ديد كه قبل از جراحى،

the areas in blue are the areas that use less glucose than normal,

نواحى آبى رنگ، نواحى هستند كه گلوكز كمترى را نسبت به حالت عادى مصرف مى‌‌كنند،

predominantly the parietal and temporal lobes.

عمدتاً در لوبهاى گيجگاهى و آهيانه‌‌اى قرار دارند.

These areas of the brain are shut down.

اين ناحيه‌‌ها از مغز خاموشند.

The lights are out in these areas of the brain.

چراغها در اين نواحى مغزى خاموشند.

We then put in the DBS electrodes and we wait for a month

پس الكترودهاى DBS را تعبيه مى‌‌كنيم و بمدت يكماه

or a year, and the areas in red

يا يك سال منتظر مى‌‌مانيم‌‌، و آن نواحى قرمز رنگ

represent the areas where we increase glucose utilization.

معرف نواحى هستند كه در آنجا استفاده از گلوكز را افزايش داده‌‌ايم.

And indeed, we are able to get these areas of the brain

و در واقع، قادرييم آن نواحى از مغز كه از

that were not using glucose to use glucose once again.

گلوگز استفاده نمى‌‌كردند را براى استفاده مجدد از گلوكز بكار گيريم.

So the message here is that, in Alzheimer's disease,

پس معنى اين پيامهايى كه اينجا هست اين است كه در بيمارى آلزايمر،

the lights are out, but there is someone home,

چراغها خاموش هستند، اما بااينحال كسى در خانه هست،

and we're able to turn the power back on

و ما قادرييم برق را دوباره به اين نواحى

to these areas of the brain, and as we do so,

از مغز برگردانيم، و درحاليكه اين كار را انجام مى‌‌دهيم،

we expect that their functions will return.

انتظار آن را داريم كه عملكردهايشان باز گردد

So this is now in clinical trials.

پس اكنون در مرحله آزمايشات كلينيكى است.

We are going to operate on 50 patients

ما قصد داريم اين عمليات را روى ٥٠ بيمار

with early Alzheimer's disease

كه در مرحله ابتدايى آلزايمر هستند، پياده كنيم

to see whether this is safe and effective,

تا ببينيم آيا اين واقعاً ايمن و موثر است،

whether we can improve their neurologic function.

آيا ما مى‌‌توانيم عملكرد عصبى‌‌شان را بهبود بخشيم.

(Applause)

(تشويق)

So the message I want to leave you with today is that,

بنابراين پيامى كه امروز براى شما دارم اين است كه

indeed, there are several circuits in the brain

درواقع، چندين مدار در مغز وجود دارد

that are malfunctioning across various disease states,

كه در طى حالتهاى بيمارى مختلف سوءعملكرد دارند.

whether we're talking about Parkinson's disease,

خواه درباره بيمارى پاركينسون صحبت مى‌‌كنيم

depression, schizophrenia, Alzheimer's.

يا افسردگى، اسكيزوفرنيا و آلزايمر.

We are now learning to understand what are the circuits,

الان در حال يادگيرى فهميدن اين هستيم كه مدارها چه هستند،

what are the areas of the brain that are responsible for

چه نواحى از مغز هستند كه مسئول

the clinical signs and the symptoms of those diseases.

علائم كلينيكى و نشانه‌‌هاى آن بيماريها هستند.

We can now reach those circuits.

ما اكنون مى‌‌توانيم به آن مدارها دست بيابيم.

We can introduce electrodes within those circuits.

ما مى‌‌توانيم الكترودهاى درون اين مدارها را معرفى كنيم.

We can graduate the activity of those circuits.

مى‌‌توانيم فعاليت اين مدارها را خاتمه دهيم.

We can turn them down if they are overactive,

در صورتى كه فعاليتشان زياده از حد باشد، اگر دردسر ساز مى‌‌شوند، و

if they're causing trouble, trouble that is felt throughout the brain,

اين دردسرى باشد كه در سرتاسر مغز حس مى‌‌شود، مى‌‌توانيم آن را كم كنيم،

or we can turn them up if they are underperforming,

يا مى‌‌توانيم در صورت كم كار بودن، آنها راافزايش دهيم

and in so doing, we think that we may be able to help

و با انجام اين كار، فكر مى‌‌كنيم كه شايد بتوانيم كمك

the overall function of the brain.

به عملكرد كلى مغز كنيم.

The implications of this, of course, is that we may be able

پيامدهاى اين امر، البته، اين است كه شايد ما

to modify the symptoms of the disease,

بتوانيم علائم بيمارى را تعديل دهيم،

but I haven't told you but there's also some evidence

اما به شما نگفته‌‌ام كه همچنين برخى شواهد وجود دارد

that we might be able to help the repair of damaged areas of the brain using electricity,

كه ممكن است بتوانيم به تعمير نواحى آسيب ديده مغز با استفاده از الكتريسته كمك كنيم،

and this is something for the future, to see if, indeed,

و راستش اين چيزى است كه آينده نشان مى‌‌دهد،

we not only change the activity but also

ما نه تنها اين فعاليت را تغيير مى‌‌دهيم بلكه همچنين

some of the reparative functions of the brain

برخى از عملكردهاى تكرارى مغز

can be harvested.

مى‌‌توانند متوقف شوند.

So I envision that we're going to see a great expansion

در نتيجه من روياى اين را دارم كه شاهد گسترش عظيم

of indications of this technique.

نشانه‌‌هاى اين تكنيك باشم.

We're going to see electrodes being placed for many disorders of the brain.

ما شاهد قرار دادن الكترودها براى بسيارى از اختلالات مغزى خواهيم بود.

One of the most exciting things about this is that, indeed,

يكى از هيجان‌‌انگيزترين چيزها درباره آن اين است كه

it involves multidisciplinary work.

دربرگيرنده كارى چندرشته‌‌اى است.

It involves the work of engineers, of imaging scientists,

اين امر مستلزم كار مهندسان، دانشمندان تصويرسازى،

of basic scientists, of neurologists,

دانشمندان علوم پايه، متخصصان عصب شناسى،

psychiatrists, neurosurgeons, and certainly at the interface

روانپزشكان، جراحان مغز و اعصاب است و بطور مسلم در واسط كاربر

of these multiple disciplines that there's the excitement.

اين رشته‌‌هاى چندگانه است كه هيجان وجود دارد.

And I think that we will see that

و من فكر مى‌‌كنم كه ما خواهيم ديد

we will be able to chase more of these evil spirits

كه خواهيم توانست با گذشت زمان

out from the brain as time goes on,

ارواح خبيث بيشترى را تعقيب كرده و از مغز خارج كنيم،

and the consequence of that, of course, will be

و نتيجه آن، البته، اين خواهد بود

that we will be able to help many more patients.

كه ما قادر خواهيم بود به بيماران بيشترى كمك كنيم.

Thank you very much.

از شما خيلى متشكرم.