David Deutsch: Chemical scum that dream of distant quasars

دیوید دویچ: موقعیت مکانی ما در کیهان

Translator: zahra soleimanian Reviewer: mahmood rokni

We've been told to go out on a limb and say something surprising.

به ما گفته شده ریسک کن و یک چیز جالب رو بیان کن.

So I'll try and do that,

من هم میخوام همین کار رو بکنم. ولی اول با دو موضوع که همه هم اونو میشناسن شروع میکنم.

but I want to start with two things that everyone already knows.

من هم میخوام همین کاررو بکنم. ولی اول با دو موضوع که همه هم اونو میشناسن شروع میکنم.

And the first one, in fact, is something that has been known

اولیش، چیزیه که از قدیم الایام شناخته شده است.

for most of recorded history,

اولیش، چیزیه که از قدیم الایام شناخته شده است.

and that is, that the planet Earth, or the solar system,

و اون اینه که، زمین یا منظومه شمسی، یا هرچیز،

or our environment or whatever,

و اون اینه که، زمین یا منظومه شمسی، یا هرچیز،

is uniquely suited to sustain our evolution --

بطرز یکتایی برای فرگشت ما -- یا بقول قدیمیها خلقت ما -- چه حال چه آینده مهیا شده.

or creation, as it used to be thought --

and our present existence, and most important, our future survival.

بطرز یکتایی برای فرگشت ما -- یا بقول قدیمیها خلقت ما -- چه حال چه آینده مهیا شده.

Nowadays, this idea has a dramatic name: Spaceship Earth.

این روزا این ایده یه نام دراماتیک داره: زمین-سفینه فضایی ما.

And the idea there is that outside the spaceship,

و ایده اینه که بیرون این سفینه فضایی،جهان متخاصم هست،

the universe is implacably hostile,

و ایده اینه که بیرون این سفینه فضایی،جهان متخاصم هست،

and inside is all we have, all we depend on,

و داخل اون همه اونچه که ما داریم و بهش وابسته ایم.

and we only get the one chance: if we mess up our spaceship,

و ما همین یه شانس رو داریم؛ اگه اونو بهم بریزیم جای دیگه ای برای رفتن نداریم.

we've got nowhere else to go.

و ما همین یه شانس رو داریم؛ اگه اونو بهم بریزیم جای دیگه ای برای رفتن نداریم.

Now, the second thing that everyone already knows

و دومین چیزی که همه از اون اطلاع دارن اینه که

is that, contrary to what was believed for most of human history,

برخلاف آنچه که تابحال در تاریخ بشر بهش معتقد بودن،

human beings are not, in fact, the hub of existence.

بشر هدف غایی آفرینش نبوده.

As Stephen Hawking famously said,

همینطور که استفان هاوکینگ بخوبی میگه،

we're just a chemical scum on the surface of a typical planet

ما فقط یه پسماند شیمیایی هستيم، روی سطح یه سیاره نوعی، که در مدار یه ستاره نوعی،

that's in orbit around a typical star,

ما فقط یه پسماند شیمیایی هستيم، روی سطح یه سیاره نوعی، که در مدار یه ستاره نوعی،

which is on the outskirts of a typical galaxy, and so on.

که درون یه کهکشان نوعی است و ا.ل.خ.

Now, the first of those two things that everyone knows is kind of saying

حالا اولین چیزی از اون دوتا که هر کسی میدونه؛

اینه که بگیم ما در یه جای خیلی خاص در جهان قرار داریم و

that we're at a very untypical place, uniquely suited and so on.

اینه که بگیم ما در یه جای خیلی خاص در جهان قرار داریم و

And the second one is saying that we're at a typical place.

دومیش اینه که بگیم ما در یه جای خیلی عادی در جهان هستیم.

And, especially if you regard these two as deep truths to live by

مخصوصا اگه به اینها بعنوان بنیادی ترین سوال زندگیت بخوای نگاه کنی

and to inform your life decisions,

مخصوصا اگه به اینها بعنوان بنیادی ترین سوال زندگیت بخوای نگاه کنی

then they seem a little bit to conflict with each other.

اونوقت در می یابی که این دو گزینه در تضاد با هم هستند.

But that doesn't prevent them from both being completely false.

ولی حتی این اونا رو ازکاملا غلط بودن بازنمیداره.(خنده)

(Laughter)

And they are.

اونا هر دو غلطند. بگذارید با دومی شروع کنم:

So let me start with the second one: typical.

یک جای عادی. آیا این واقعا یه جای عادیه؟ بیایيد یه نگاهی به اطراف بندازیم

Well, is this a typical place?

Well, let's look around, you know, look in a random direction,

به یک جهت تصادفی یه نگاه میندازیم، دیوار میبینیم و پسماند شیمیایی. (خنده)

and we see a wall and chemical scum --

(Laughter)

and that's not typical of the universe at all.

و این برای همه جهان اصلا عادی نیست.

All you've got to do is go a few hundred miles in that same direction

کافیه در همون جهت یه چندصد کیلومتری بیرون برید و بعد بعقب نگاه کنید،

and look back,

and you won't see any walls or chemical scum at all --

و اونوقت دیگه هیچ دیوار یا مواد شیمیایی نمیبینید --

all you see is a blue planet.

فقط یه سیاره آبی میبینید. و اگه بازم جلوتر برید

And if you go further than that,

you'll see the Sun, the solar system and the stars and so on,

خورشید، منظومه شمسی و ستارگان.

but that's still not typical of the universe,

ولی این هنوز همه جهان نیست. چون ستاره ها هم درکهکشانها قرارمیگیرند.

because stars come in galaxies.

And most places in the universe, a typical place in the universe,

و این جای عادی ما، نزدیک هیچ کهکشانی نیست.

is nowhere near any galaxies.

و این جای عادی ما، نزدیک هیچ کهکشانی نیست.

So let's go out further, till we're outside the galaxy,

پس بازم بریم دورتر، تا بیرون کهکشانها و باز یه نگاه بعقب بیندازیم،

and look back,

and yeah, there's the huge galaxy with spiral arms laid out in front of us.

این کهکشان مارپیچ، بازوهاش رو باز کرده و مقابل ماست.

و تا اینجا ما 100،000سال نوری از اینجا دور شدیم.

And at this point, we've come 100,000 light-years from here.

But we're still nowhere near a typical place in the universe.

ولی ما هنوز به یه جای عادی در جهان نرسیدیم.

To get to a typical place,

برای رسیدن به یه جای عادی باید 1،000 برابر دورتر در فضای بین کهکشانی بریم.

you've got to go 1,000 times as far as that,

برای رسیدن به یه جای عادی باید 1،000 برابر دورتر در فضای بین کهکشانی بریم.

into intergalactic space.

And so, what does that look like -- "typical?"

اونجا چطوری خواهد بود؟ عادی؟ یه جای عادی در جهان چه شکلیه؟

What does a "typical" place in the universe look like?

اونجا چطوری خواهد بود؟ عادی؟ یه جای عادی در جهان چه شکلیه؟

Well, at enormous expense, TED has arranged

خب TEDبا هزینه فراوان یه فضای بین ستاره ای رو برای ما شبیه سازی کرده

a high-resolution immersion virtual reality rendering

خب TEDبا هزینه فراوان یه فضای بین ستاره ای رو برای ما شبیه سازی کرده

of the view from intergalactic space.

-- منظره فضای بین ستاره ای.

Can we have the lights off, please, so we can see it?

میشه لطفا چراغا روخاموش کنید که ببینیمش؟

Well, not quite, not quite perfect.

خب،البته خیلی کامل نیست -- الان دارید فضای بین کهکشانها رو میبینید

You see, intergalactic space is completely dark, pitch dark.

-- این فضا کاملا تاریکه، به سیاهی قیر.

It's so dark,

آنچنان تاریکه که اگه شما بخواید به نزدیکترین ستاره به خودتون نگاه کنید،

that if you were to be looking at the nearest star to you,

and that star were to explode as a supernova,

و اون ستاره در آستانه تبدیل شدن به ابرنواختر باشه،

and you were to be staring directly at it at the moment when its light reached you,

و شما بهش خیره شده باشید لحظه ای که نورش به شما میرسه،

you still wouldn't be able to see even a glimmer.

در اون لحظه حتی یه سوسو هم نمیبینید.

That's how big and how dark the universe is.

تا این حد جهان بزرگ و تاریکه.

And that's despite the fact that a supernova is so bright,

این درحالیه که یه ابرنواختر آنقدر نورانیه که شما رو در فاصله چندین سال نوری سنگ میکنه.

so brilliant an event,

that it would kill you stone dead at a range of several light-years.

این درحالیه که یه ابرنواختر آنقدر نورانیه که شما رو در فاصله چندین سال نوری سنگ میکنه.

(Laughter)

And yet, from intergalactic space,

درحالیکه از فضای بین ستاره ای شما حتی اونو نمیبینین.

it's so far away you wouldn't even see it.

It's also very cold out there --

اونجا خیلی هم سرده.

less than three degrees above absolute zero.

-- کمتر از سه درجه بالا صفر مطلق.

And it's very empty.

و خیلی هم خالیه. چگالی خلا اونجا یه میلیون بار کمتر از بهترین خلائی هست

The vacuum there is one million times less dense than the highest vacuum

که بهترین تکنولوژی زمینی قادر به تولیدشه .

that our best technology on Earth can currently create.

پس متوجه شدید چقدر بین یک جای عادی دراینجا و دراونجا فرق هست.

So that's how different a typical place is from this place.

And that is how untypical this place is.

اینقدرموقعیت ما غیرعادی هست. میشه دوباره روشن کنید. ممنون.

So can we have the lights back on please? Thank you.

اینقدرموقعیت ما غیرعادی هست.میشه دوباره روشن کنید.ممنون.

Now, how do we know about an environment that's so far away and so different

ما چطور در مورد محیطی که اینقدر از ما دور وبیگانه است، میدونیم؟

and so alien from anything we're used to?

ما چطور در مورد محیطی که اینقدر از ما دور و بیگانه است، میدونیم؟

Well, the Earth -- our environment, in the form of us --

خب، زمین محیط ما -- از طریق ما -- دانش را میآفریند.

is creating knowledge.

Well, what does that mean?

این یعنی چی؟ خب، به بیرون نگاه کنید، به جایی دورتر از اونکه قبلا بودیم --

Well, look out even further than we've just been --

I mean from here, with a telescope --

از اینجا و بوسیله تلسکوپ -- بعد شما چیزهایی شبیه ستاره میبینید.

and you'll see things that look like stars, they're called quasars.

اسم اونا کوازار هست. در واقع اسمش از عبارت quasi-stellar گرفته شده.

"Quasars" originally meant "quasi-stellar object,"

which means "things that look a bit like stars."

که بمعنی چیزهایی شبیه ستاره است. (خنده) ولی اونا در واقع ستاره نیستند.

(Laughter)

But they're not stars.

And we know what they are.

ما میدونیم اونا چی اند. میلیاردها سال پیش، میلیاردها سال نوری دورتر از ما

Billions of years ago and billions of light-years away,

the material at the center of a galaxy collapsed

مواد مرکز یه کهکشان بر روی یه سیاه چاله فروپاشی میکنه.

towards a supermassive black hole.

مواد مرکز یه کهکشان بر روی یه سیاه چاله فروپاشی میکنه.

And then intense magnetic fields directed some of the energy

وسپس یه میدان مغناطیسی قوی، انرژی این فروپاشی گرانشی رو، جهت میده. و مقداری از مواد رو

of that gravitational collapse

وسپس یه میدان مغناطیسی قوی، انرژی این فروپاشی گرانشی رو، جهت میده. و مقداری از مواد رو

and some of the matter

back out in the form of tremendous jets,

بصورت جتهای عظیمی که به اندازه تریلیون ستاره نور میدن، به بیرون میفرسته.

which illuminated lobes

with the brilliance of -- I think it's a trillion -- suns.

بصورت جتهای عظیمی که به اندازه تریلیون ستاره نور میدن، به بیرون میفرسته.

Now, the physics of the human brain could hardly be more unlike

حالا فیزیک مغز انسان رو با فیزیک چنین جتهایی مقایسه کنید.

the physics of such a jet.

We couldn't survive for an instant in it.

ما برای یه لحظه هم اونجا دوام نمی آوردیم. زبان قاصره از بیان آنچه که در اون جتها اتفاق میفته.

Language breaks down when trying to describe

ما برای یه لحظه هم اونجا دوام نمی آوردیم. زبان قاصره از بیان آنچه که در اون جتها اتفاق میفته.

what it would be like in one of those jets.

It would be a bit like experiencing a supernova explosion,

یه کم مثل تجربه انفجار ابر نواختر هست، ولی درابعاد بسیار عظیم و میلیونها سال در یک آن.(خنده)

but at point-blank range and for millions of years at a time.

یه کم مثل تجربه انفجار ابر نواختر هست، ولی درابعاد بسیار عظیم و میلیونها سال در یک آن.(خنده)

(Laughter)

And yet, that jet happened in precisely such a way

و اون جت، به صورتی اتفاق میفته که میلیاردها سال بعد، اونطرف جهان

that billions of years later, on the other side of the universe,

مقداری پسماند شیمیایی[آدمها]، اونو توصیف، مدلسازی، و از همه مهمتر اونو پیشبینی میکنن.

some bit of chemical scum could accurately describe

and model and predict and explain, above all --

مقداری پسماند شیمیایی[آدمها]، اونو توصیف، مدلسازی، و از همه مهمتر اونو پیشبینی میکنن.

there's your reference --

what was happening there, in reality.

-- اونجا در واقع چه اتفاقی داشت میفتاد؟

The one physical system, the brain, contains an accurate working model

مغز ما، یک مدل دقیق از کوازارها ارائه میده، نه فقط یک عکس از اون،

مغز ما، یک مدل دقیق از کوازارها ارائه میده، نه فقط یک عکس از اون،

of the other, the quasar.

Not just a superficial image of it, though it contains that as well,

مغز ما، یک مدل دقیق از کوازارها ارائه میده، نه فقط یک عکس از اون،

but an explanatory model,

بلکه یک مدل توضیحی، که همه ارتباطات ریاضیاتی و ساختار سببی اون رو هم مجسم میکنه.

embodying the same mathematical relationships

and the same causal structure.

بلکه یک مدل توضیحی، که همه ارتباطات ریاضیاتی و ساختار سببی اون رو هم مجسم میکنه.

Now, that is knowledge.

دانش یعنی این. و اگه براتون به اندازه کافی جالب نبود،

And if that weren't amazing enough,

the faithfulness with which the one structure resembles the other

باید بگم این مسیر همچنان در حال پیشرفته. این پیشرفت دانش است.

is increasing with time.

باید بگم این مسیر همچنان در حال پیشرفته. این پیشرفت دانش است.

That is the growth of knowledge.

So, the laws of physics have this special property,

این خاصیت قوانین فیزیکه.

that physical objects as unlike each other as they could possibly be

گرچه اشیاء فیزیکی بسیار متفاوتند، ولی ساختار منطقی حاکم بر اونها یکی هستند،

can, nevertheless, embody the same mathematical and causal structure

گرچه اشیاء فیزیکی بسیار متفاوتند، ولی ساختار منطقی حاکم بر اونها یکی هستند،

and to do it more and more so over time.

و با گذشت زمان تکرار میشوند.

So we are a chemical scum that is different.

ولی ما یه پسماند شیمیایی متفاوتیم. این یک پسمانده که همه جا کاربرد داره.

This chemical scum has universality.

Its structure contains, with ever-increasing precision,

ساختار اون با دقت بسیار با بقیه مواد شیمایی مطابقت داره، اینجا و نه جای دیگه ای در جهان

the structure of everything.

ساختار اون با دقت بسیار با بقیه مواد شیمایی مطابقت داره، اینجا و نه جای دیگه ای در جهان

This place, and not other places in the universe,

is a hub which contains within itself the structural and causal essence

قطبی است که خلاصه و عصاره همه قوانین فیزیکی در جهان رو دربر داره،

of the whole of the rest of physical reality.

قطبی است که خلاصه و عصاره همه قوانین فیزیکی در جهان رو دربر داره،

And so, far from being insignificant,

the fact that the laws of physics allow this

و اینکه قوانین فیزیک انجام اینها رو دیکته میکنه مهمترین واقعیت جهان مادیه.

or even mandate that this can happen

is one of the most important things about the physical world.

و اینکه قوانین فیزیک انجام اینها رو دیکته میکنه مهمترین واقعیت جهان مادیه.

Now, how does the solar system -- our environment, in the form of us --

حال چگونه منظومه شمسی -- و محیط زیست ما، از طریق ما -- با بقیه جهان ارتباط داره ؟

acquire this special relationship with the rest of the universe?

حال چگونه منظومه شمسی -- و محیط زیست ما، از طریق ما -- با بقیه جهان ارتباط داره ؟

Well, one thing that's true about Stephen Hawking's remark --

خب، یک چیزکه استفان هاوکینگ درست میگه، اینه که جهان با فیزیک خاصی این کار رو نمیکنه.

I mean, it is true, but it's the wrong emphasis --

خب، یک چیزکه استفان هاوکینگ درست میگه، اینه که جهان با فیزیک خاصی این کار رو نمیکنه.

one thing that's true about it is that it doesn't do it with any special physics,

خب، یک چیزکه استفان هاوکینگ درست میگه، اینه که جهان با فیزیک خاصی این کار رو نمیکنه.

there's no special dispensation, no miracles involved.

تقدیر یا معجزه ای هم درکار نیست. بلکه با سه چیز که ما زیاد هم داریم انجام میده.

It does it simply with three things that we have here in abundance.

One of them is matter,

یکی از اونا ماده است، چراکه رشد دانش مستلزم پردازش اطلاعاته، که یعنی محاسبات،

because the growth of knowledge is a form of information processing.

یکی از اونا ماده است، چراکه رشد دانش مستلزم پردازش اطلاعاته، که یعنی محاسبات،

Information processing is computation, computation requires a computer,

و برای محاسبات نیاز به کامپیوتر هست --

and there's no known way of making a computer without matter.

و راهی برای ساختن کامپیوتر بدون استفاده ازماده نیست.

We also need energy to make the computer, and most important,

ما همچنین نیاز به انرژی برای تولید کامپیوتر داریم، و مهمتر ازهمه،

to make the media, in effect, onto which we record

محیطی که دانش کسب شده را در آن ذخیره کنیم.

the knowledge that we discover.

And then thirdly, less tangible but just as essential

و سومی که کمتر محسوسه ولی برای کسب دانش و تجربه اساسیه، شاهد هست.

for the open-ended creation of knowledge, of explanations,

و سومی که کمتر محسوسه ولی برای کسب دانش و تجربه اساسیه، شاهد هست.

is evidence.

در حال حاضر ، محیط زیست ما پر از شواهد است.

Now, our environment is inundated with evidence.

We happened to get round to testing, let's say, Newton's law of gravity,

ما مدام درحال تست کردنیم -- مثلا قوانین نیوتون رو درنظر بگیرید -- 300 سال پیش.

about 300 years ago.

ما مدام درحال تست کردنیم -- مثلا قوانین نیوتون رو درنظر بگیرید -- 300 سال پیش.

But the evidence that we used to do that

شاهد اون سقوط اشیاء بر هر متر مربع از زمین طی میلیونها سال هست.

was falling down on every square meter of the Earth

for billions of years before that,

شاهد اون سقوط اشیاء بر هر متر مربع از زمین طی میلیونها سال هست.

and we'll continue to fall for billions of years afterwards.

که این پدیده میلیونها سال بعد همچنان تکرار خواهد شد. این برای دیگر علوم هم صادقه.

And the same is true for all the other sciences.

As far as we know,

شواهد لازم برای کشف هر حقیقتی، روی کره زمین موجوده.

evidence to discover the most fundamental truths of all the sciences

شواهد لازم برای کشف هر حقیقتی، روی کره زمین موجوده.

is here just for the taking, on our planet.

Our location is saturated with evidence

مکان ما پر از شواهد و همچنین پر از ماده و انرژیست.

and also with matter and energy.

Out in intergalactic space,

در فضای بین کهکشانها اما این سه پیش نیاز در کمترین مقدار ممکن وجود دارد.

those three prerequisites for the open-ended creation of knowledge

در فضای بین کهکشانها اما این سه پیش نیاز در کمترین مقدار ممکن وجود دارد.

are at their lowest possible supply --

as I said, it's empty, it's cold and it's dark out there.

همونطور که گفتم اونجا خالی، تاریک و سرده. آیا همینطوره واقعا؟

Or is it?

Now actually, that's just another parochial misconception.

حالادر واقع اینهم یکی از تصورات غلط و کوته نظرانه هست.(خنده)

(Laughter)

Because imagine a cube out there in intergalactic space,

حالا در فضای بین کهکشانی یه جایی مثل منظومه شمسی خودمون رو تصور کنید.

the same size as our home, the solar system.

طبق استاندارد ما اونجا باید خالی باشه، با این حال حداقل میلیونها تن ماده در اون موجوده.

Now, that cube is very empty by human standards,

but that still means that it contains over a million tons of matter.

طبق استاندارد ما اونجا باید خالی باشه، با این حال حداقل میلیونها تن ماده در اون موجوده.

And a million tons is enough to make, say, a self-contained space station,

و یه میلیون تن کافیه، مثلا برای ساختن یه ایستگاه فضایی،

on which there's a colony of scientists

که روی اون یک سری دانشمند که مشغول کشف دانش جدید هستند وجود داره.

that are devoted to creating an open-ended stream of knowledge, and so on.

که روی اون یک سری دانشمند که مشغول کشف دانش جدید هستند وجود داره.

Now, it's way beyond present technology

که در ورای تکنولوژی امروزی، مشغول جمع آوری هیدروژن و تبدیل آن به مواد دیگرند.

to even gather the hydrogen from intergalactic space

که در ورای تکنولوژی امروزی، مشغول جمع آوری هیدروژن و تبدیل آن به مواد دیگرند.

and form it into other elements and so on.

But the thing is, in a comprehensible universe,

ولی موضوع اینه که در یک جهان جامع اگه چیزی طبق قوانین فیزیک انجام پذیر باشه،

if something isn't forbidden by the laws of physics,

ولی موضوع اینه که در یک جهان جامع اگه چیزی طبق قوانین فیزیک انجام پذیر باشه،

then what could possibly prevent us from doing it, other than knowing how?

چه چیزی جز عدم درک کامل آن، مانع انجام آن چیز میشه؟

In other words, it's a matter of knowledge, not resources.

بعبارت دیگر، این به دانش ما مربوطه، نه منابع ما.

If we could do that, we'd automatically have an energy supply,

خوب اگه میتونستیم اون کار رو بکنیم، میتونستیم یه منبع انرژی داشته باشیم.

because this transmutation would be a fusion reactor.

چرا که با این دگرگونی ما به یک رآکتور همجوشی میرسیدیم -- و شاهد؟

And evidence?

Well, again, it's dark out there to human senses,

خب دوباره اونجا بر اساس استاندارد ما تاریکه. ولی تنها چیزی که لازم دارید

but all you've got to do is take a telescope,

even one of present-day design,

یه تلسکوپه، حتی اگه یه نوع امروزیش باشه،

look out, and you'll see the same galaxies as we do from here.

به بیرون نگاه کنید، همون چیزی رو خواهید دید که ما از اینجا میبینیم.

And with a more powerful telescope,

و با تلسکوپی قویتر میتونید ستاره ها وسیاره هارو ببینید.

you'll be able to see stars and planets in those galaxies,

you'll be able to do astrophysics and learn the laws of physics.

همونجا میتونید فیزیک ستاره ها رو بررسی کنید و قوانین بیشتری در زمینه فیزیک یاد بگیرید.

And locally there, you could build particle accelerators

و دوباره همونجا میتونید شتابدهنده ذرات بسازید، فیزیک ذرات بنیادی، شیمی و غیره یاد بگیرید.

and learn elementary particle physics and chemistry, and so on.

و دوباره همونجا میتونید شتابدهنده ذرات بسازید، فیزیک ذرات بنیادی، شیمی و غیره یاد بگیرید.

Probably the hardest science to do would be biology field trips --

احتمالا سختترین کار علمی سفر به میدانهای بیولوژیکی هست، چرا که

(Laughter)

because it would take several hundred million years

صدها میلیون سال طول میکشه که به نزدیکترین سیاره دارای موجود زنده برید و برگردید.

to get to the nearest life-bearing planet and back.

But I have to tell you -- and sorry, Richard --

ولی باید بشما بگم -- البته عذر میخوام ریچارد --

but I never did like biology field trips much --

ولی من هیچ وقت سفرهای میدان بیولوژیکی رو خیلی دوست نداشتم،

(Laughter)

و فکر میکنم هر از چند صد میلیون سال یکبار بتونیم انجامش بدیم.(خنده)

and I think we can just about make do

with one every few hundred million years.

(Laughter)

و فکر میکنم هر از چند صد میلیون سال یکبار بتونیم انجامش بدیم.(خنده)

So, in fact, intergalactic space does contain all the prerequisites

پس درواقع فضای بین ستاره ای پیش نیازهای لازم برای خلق دانش رو داره.

for the open-ended creation of knowledge.

هر محوطه شبیه این، در هرجای جهان میتونست مرکزیتی رو که ما الان داریم، داشته باشه،

Any such cube anywhere in the universe

could become the same kind of hub that we are,

هر محوطه شبیه این، در هرجای جهان میتونست مرکزیتی رو که ما الان داریم، داشته باشه،

اگه دانش لازم برای ساختش اونجا میبود. پس ما در مکان هم ارز نیستیم.

if the knowledge of how to do so were present there.

So, we're not in a uniquely hospitable place.

اگه دانش لازم برای ساختش اونجا میبود. پس ما در مکان هم ارز نیستیم.

If intergalactic space is capable of creating

اگر فضای بین کهکشانها قادر به خلق یک جریان بی انتها از دانش باشه،

an open-ended stream of explanations,

then so is almost every other environment,

پس هر محیط دیگری نیز قادر خواهد بود. مثل زمین. زمین آلوده.

so is the Earth.

So is a polluted Earth.

And the limiting factor, there and here,

وفاکتور محدود کننده، چه اینجا و چه آنجا، منابع نیستند، چراکه آنها بیکرانند،

is not resources -- because they're plentiful --

but knowledge, which is scarce.

بلکه دانش است، چراکه کمیاب است.

Now, this cosmic knowledge-based view may -- and, I think, ought to --

حال، فکر میکنم این دیدگاه فضایی مبنی بر دانش، بما حس خاص بودن میده.

make us feel very special.

هرچند باید حس آسیب پذیر بودن هم بما بده، چراکه این یعنی که بدون دانش فضایی برای ادامه بقا

But it should also make us feel vulnerable,

because it means that without the specific knowledge

هرچند باید حس آسیب پذیر بودن هم بما بده، چراکه این یعنی که بدون دانش فضایی برای ادامه بقا

that's needed to survive the ongoing challenges of the universe,

در مقابل کشمکشهای جهانی، ما جان سالم بدر نخواهیم برد.

we won't survive them.

All it takes is for a supernova to go off a few light-years away,

فقط برای یه ابرنواختر یه چند سال نوری طول میکشه، که ما رو نابود کنه!

and we'll all be dead!

Martin Rees has recently written a book

مارتین ریس اخیرا کتابی نوشته درباره همه چیزهایی که ما رو آسیب پذیر میکنه،

about our vulnerability to all sorts of things,

from astrophysics, to scientific experiments gone wrong,

از فیزیک ستارگان گرفته تا آزمایشهای علمی اشتباه،

and most importantly, to terrorism with weapons of mass destruction.

و از همه مهمتر درباره تروریستها با سلاحهای کشتار جمعی.

And he thinks that civilization has only a 50 percent chance

و او معتقده که تمدن بشری فقط 50٪ شانس زنده ماندن در این قرن رو داره.

of surviving this century.

I think he's going to talk about that later in the conference.

فکر میکنم بعدا میخواد در موردش در کنفرانسی شرکت کنه.

Now, I don't think that probability is the right category

خب من فکر نمیکنم بشه با احتمالات این مقوله رو بخوبی توضیح داد.

to discuss this issue in,

but I do agree with him about this:

ولی در این مورد باهاش موافقم. ما میتونیم بقا پیدا کنیم، و یا شکست بخوریم و ازبین بریم.

we can survive and we can fail to survive.

But it depends, not on chance,

ولی این به شانس بستگی نداره، بلکه وابسته به اینکه آیا ما دانش لازم رو در زمان لازم در اختیار داریم یا خیر.

but on whether we create the relevant knowledge in time.

The danger is not at all unprecedented.

این یک خطر بی سابقه نیست. گونه های مختلفی مدام در حال انقراضند.

Species go extinct all the time.

Civilizations end.

تمدنهای مختلفی بپایان رسیدند. سهم وسیعی ازگونه ها و تمدنهایی که زمانی میزیستند، بتاریخ پیوستند.

The overwhelming majority of all species and all civilizations

that have ever existed

تمدنهای مختلفی بپایان رسیدند. سهم وسیعی ازگونه ها و تمدنهایی که زمانی میزیستند، بتاریخ پیوستند.

are now history.

And if we want to be the exception to that,

و اگه ما میخوایم مستثنا باشیم، باید از وجه تمایزمون با باقی تمدنها استفاده کنیم،

then logically, our only hope is to make use of the one feature

و اگه ما میخوایم مستثنا باشیم، باید از وجه تمایزمون با باقی تمدنها استفاده کنیم،

that distinguishes our species and civilization from all the others,

و اگه ما میخوایم مستثنا باشیم، باید از وجه تمایزمون با باقی تمدنها استفاده کنیم،

namely, our special relationship with the laws of physics,

یعنی ارتباط ویژه مان با قوانین فیزیک.

our ability to create new explanations, new knowledge --

تواناییمان در استفاده از توضیحات و علوم جدید -- برای اینکه مرکز هستی باشیم.

to be a hub of existence.

So let me now apply this to a current controversy,

خب بگذارید من اینو با یه مجادله جدید کنارهم بگذارم،

not because I want to advocate any particular solution,

نه به این خاطر که من از راهکار خاصی میخوام دفاع کنم، بلکه برای بیان بهتر منظورم.

but just to illustrate the kind of thing I mean.

نه به این خاطر که من از راهکار خاصی میخوام دفاع کنم، بلکه برای بیان بهتر منظورم.

And the controversy is global warming.

و اون مجادله "گرمایش زمین" هست.

Now, I'm a physicist, but I'm not the right kind of physicist.

من یه فیزیکدانم، ولی نه فیزیکدان مناسب. در رابطه با گرمایش زمین من یه فرد عادیم.

In regard to global warming, I'm just a layman.

و بعنوان یه فرد عادی مهمه که تئوریهای علمی رو جدی بگیره. و طبق اون تئوری

And the rational thing for a layman to do

is to take seriously the prevailing scientific theory.

و بعنوان یه فرد عادی مهمه که تئوریهای علمی رو جدی بگیره. و طبق اون تئوری

And according to that theory, it's already too late to avoid a disaster,

الان دیگه برای جلوگیری از فاجعه دیر شده.

because, if it's true that our best option at the moment is to prevent CO2 emissions

چرا که اگه بهترین راهکار ما الان اینه که تولید CO2 رو محدود کنیم

with something like the Kyoto Protocol,

با چیزی مثل پروتکل کیوتو، با اعمال محدودیت روی فعالیتهای اقتصادی

with its constraints on economic activity and its enormous cost

و با هزینه سرسام آور میلیارد دلاری یا حالا هر چقدر،

of hundreds of billions of dollars, or whatever it is,

then that is already a disaster by any reasonable measure.

پس این پیشاپیش خودش یه فاجعه هست، هر جوری که بخواید بهش نگاه کنید.

And the actions that are advocated are not even purported to solve the problem,

و عملیاتی که تابحال انجام گرفته هیچ کمکی نکرده،

merely to postpone it by a little.

شاید کمی فقط به تاخیر انداخته. پس دیگه الان دیره برای جلوگیری از اون،

So it's already too late to avoid it,

and it probably has been too late to avoid it

شاید حتی قبل از اینکه کسی به خطر پی ببره هم دیر بوده. مثلا احتمالا 1970 هم دیر بوده،

ever since before anyone realized the danger.

It was probably already too late in the 1970s,

شاید حتی قبل از اینکه کسی به خطر پی ببره هم دیر بوده. مثلا احتمالا 1970 هم دیر بوده،

when the best available scientific theory was telling us

وقتی بهترین تئوریهای علمی بما میگفت که گازهای صنعتی یه عصر یخی

that industrial emissions were about to precipitate a new ice age,

رو بوجود میاره که در اون میلیاردها نفر میمیرند.

in which billions would die.

Now, the lesson of that seems clear to me,

حال این یک درس روشن به من میده، و نمیدونم چرا به مناظره های عمومی خبر نمیده.

and I don't know why it isn't informing public debate.

حال این یک درس روشن به من میده، و نمیدونم چرا به مناظره های عمومی خبر نمیده.

It is that we can't always know.

اون اینه که ما نمیتونیم همیشه بدونیم. وقتی ما یک فاجعه رو میشناسیم

When we know of an impending disaster

and how to solve it at a cost less than the cost of the disaster itself,

و میدونیم چطور با هزینه ای کمتر از هزینه خود فاجعه اونو کنترل کنیم،

then there's not going to be much argument, really.

دیگه زیاد چیزی برای بحث کردن باقی نمیمونه.

But no precautions and no precautionary principle

ولی هیچ اقدامات مقدماتی نمیتونه جلوی مشکلاتی که ما هنوز نمیشناسیم رو بگیره.

can avoid problems that we do not yet foresee.

ولی هیچ اقدامات مقدماتی نمیتونه جلوی مشکلاتی که ما هنوز نمیشناسیم رو بگیره.

بنابراین ما به موقعیتی برای حل مشکل نیاز داریم، نه فقط جلوگیری از اون.

Hence, we need a stance of problem-fixing,

not just problem-avoidance.

And it's true that an ounce of prevention equals a pound of cure,

و این کاملا درسته که پیشگیری بهتر از درمانه،

but that's only if we know what to prevent.

ولی اینم زمانی درسته که بدونیم چی رو پیشگیری کنیم.

If you've been punched on the nose,

اگه دماغ شما بجایی کوبیده شد، بدونید علم پزشکی راه جلوگیری از اونو برای شما نداره.

then the science of medicine does not consist of

teaching you how to avoid punches.

اگه دماغ شما بجایی کوبیده شد، بدونید علم پزشکی راه جلوگیری از اونو برای شما نداره.

(Laughter)

If medical science stopped seeking cures and concentrated on prevention only,

اگه علم پزشکی جستجوی راههای درمانی رو کنار بگذاره و فقط به راههای پیشگیری بپردازه،

then it would achieve very little of either.

اونوقت مقداره بسیار کمی رو بدست می اورد.

The world is buzzing at the moment

جهان اکنون درحال جستجوی راهکارهای اجباری در کاهش گازهای صنعتی به هر قیمتیه.

with plans to force reductions in gas emissions at all costs.

جهان اکنون درحال جستجوی راهکارهای اجباری در کاهش گازهای صنعتی به هر قیمتیه.

It ought to be buzzing with plans to reduce the temperature

باید دنبال طرحهایی برای کاهش دما باشه، و طرحهایی برای زندگی در دمای بالاتر.

and with plans to live at the higher temperature --

باید دنبال طرحهایی برای کاهش دما باشه، و طرحهایی برای زندگی در دمای بالاتر.

and not at all costs, but efficiently and cheaply.

ولی نه به هر قیمتی، بلکه بصورت ازران و بهینه. البته یه طرحهایی هم الان هست،

And some such plans exist,

things like swarms of mirrors in space to deflect the sunlight away

چیزایی مثل تعدادی آینه در فضا برای بازتابش نور خورشید،

and encouraging aquatic organisms to eat more carbon dioxide.

ویا تولید میکرو ارگانیسمهای آبزی برای خوردن دی اکسید کربن بیشتر.

At the moment, these things are fringe research;

در حال حاضر اینها تحقیقات حاشیه ای اند.

they're not central to the human effort to face this problem

اینها راه حل اساسی برای مقابله با این مشکل یا مشکلاتی دیگرنیستند.

or problems in general.

And with problems that we are not aware of yet,

و با مشکلاتی که ما هنوز از اونا اطلاع نداریم، تنها امید ما اینه که درست عمل کرده باشیم،

the ability to put right -- not the sheer good luck of avoiding indefinitely --

و با مشکلاتی که ما هنوز از اونا اطلاع نداریم، تنها امید ما اینه که درست عمل کرده باشیم،

is our only hope, not just of solving problems,

نه فقط برای حل مشکل بلکه برای بقای نوع انسان.

but of survival.

So, take two stone tablets

پس حالا دوتا تخته سنگ رو بردارید و روشون حکاکی کنید.

and carve on them.

On one of them, carve:

روی یکی بنویسید "مشکلات قابل حل هستند." و روی دیگری"مشکلات اجتناب ناپذیرند. "

"Problems are soluble."

And on the other one, carve:

روی یکی بنویسید "مشکلات قابل حل هستند." و روی دیگری"مشکلات اجتناب ناپذیرند. "

"Problems are inevitable."

Thank you.

ممنونم.(تشویق)

(Applause)