The sound the universe makes | Janna Levin

جنا لوین: صدایی که کیهان تولید می کند

Translator: pouria nazemi Reviewer: Saeed Salehi

I want to ask you all to consider for a second

من از همه شما می خواهم که برای یک لحظه این موضوع بسیار ساده را

the very simple fact

در نظربگیرید

that, by far,

که تا کنون

most of what we know about the universe

بیشتر آن چیزی که ما در باره کیهان می دانیم

comes to us from light.

از طریق نور به ما رسیده است.

We can stand on the Earth and look up at the night sky

ما می توانیم روی زمین بایستیم و به بالای سرمان، به آسمان نگاه کنیم

and see stars with our bare eyes.

و ستاره ها را با چشمان برهنه خود ببینیم.

The Sun burns our peripheral vision.

نگاه کردن به خورشید دید محیطی ما را مختل می کند

We see light reflected off the Moon.

ما نور بازتاب شده از ماه را می بینیم

And in the time since Galileo pointed that rudimentary telescope

و از وقتی که گالیله آن تلسکوپ ابتدایی را

at the celestial bodies,

به سمت اجرام آسمانی نشانه رافت

the known universe has come to us through light,

جهان شناخته شده نیز از طریق نورِ خود و از دل اعماق

across vast eras in cosmic history.

تاریخ جهان، خود را برای ما آشکار کرد.

And with all of our modern telescopes,

و با کمک تلسکوپ های پیشرفته خود

we've been able to collect

ما توانسته ایم

this stunning silent movie of the universe --

فیلمی بی صدا از جهان تهیه کنیم

these series of snapshots

این مجموعه ای از تک تصویرهایی است

that go all the way back to the Big Bang.

که ما را تا مهبانگ به عقب باز می گرداند.

And yet, the universe is not a silent movie

با وجود این اما جهان ما یک فیلم صامت نیست.

because the universe isn't silent.

چرا که خود جهان ما صامت و بی صدا نیست.

I'd like to convince you

من می خواهم شما را قانع کنم

that the universe has a soundtrack

که جهان ما یک موسیقی متن دارد

and that soundtrack is played on space itself,

و این قطعه موسیقی در خود فضا نواخته می شود.

because space can wobble like a drum.

چراکه فضا می تواند مانند یک طبل به ارتعاش در آید.

It can ring out a kind of recording

فضا می تواند نوعی آوایی تولید کند

throughout the universe

که از سراسر جهان و

of some of the most dramatic events as they unfold.

از تعدادی از دراماتیک ترین رویدادهای درون آن منشا می گیرد.

Now we'd like to be able to add

حالا ما می توانیم که

to a kind of glorious visual composition

به این ترکیب با شکوه بصری

that we have of the universe --

که از جهان داشتیم ،

a sonic composition.

یک ترکیب صوتی نیز اضافه کنیم.

And while we've never heard the sounds from space,

و با وجود اینکه ما هیچگاه صدایی از فضا نشنیده ایم

we really should, in the next few years,

ما واقعا باید در چند سال آینده

start to turn up the volume on what's going on out there.

شروع کنیم به بالابردن قدرت دریافت صدای هر آنچیزی که آن بیرون دارد اتفاق می افتد.

So in this ambition

و برای تحقق این آرزو

to capture songs from the universe,

و ضبط و ثبت آوازهای کیهان

we turn our focus

ما توجه خود را

to black holes and the promise they have,

برروی سیاهچاله ها متمرکز می کنیم و تعهدی که آنها با خود به همراه دارند،

because black holes can bang on space-time

از آنجا که سیاهچاله ها می توانند بر فضا زمان ضربه بزنند

like mallets on a drum

مانند چوبی که روی طبل فرود می آید

and have a very characteristic song,

و آهنگ خیلی خاصی را تولید می کنند.

which I'd like to play for you -- some of our predictions

که دوست دارم یکی از پیش بینی های خودمان از اینکه

for what that song will be like.

این آهنگ چه شکلی خواهد بود را برای شما پخش کنم

Now black holes are dark against a dark sky.

سیاهچاله ها اجسام تاریکی هستند که در مقابل پیش زمینه ای تاریک قرار گرفته اند،

We can't see them directly.

و به همین دلیل ، ما نمی توانیم آنها را مستقیم ببینیم.

They're not brought to us with light, at least not directly.

آنها به واسطه نور - حداقل به طور مستقیم - خود را برای ما آشکار نمی کنند.

We can see them indirectly,

ما می توانیم آنها را غیر مستقیم ببینیم.

because black holes wreak havoc on their environment.

چرا که سیاهچاله ها می توانند برروی محیط خود تاثیر مخربی برجای بگذارند.

They destroy stars around them.

آنها ستاره های اطراف خود را نابود می کنند.

They churn up debris in their surroundings.

آنها در اطراف خود گردابی از بازمانده ها ایجاد می کنند.

But they won't come to us directly through light.

اما این ها را نمی توان مستقیما از طریق نور آنها مشاهده کرد.

We might one day see a shadow

شاید روزی سایه ای از آنها ببینیم

a black hole can cast on a very bright background,

یک سیاهچاله ای که مقابل زمینه ای روشن قرار گرفته باشد

but we haven't yet.

اما هنوز موفق به چنین کاری نشده ایم.

And yet black holes may be heard

ولی با وجود این سیاهچاله ها را می توان شنید

even if they're not seen,

حتی اگر نتوانیم آنها را ببینیم،

and that's because they bang on space-time like a drum.

و این به دلیل این است که آنها فضا زمان را مانند یک طبل به صدا در می آورند.

Now we owe the idea that space can ring like a drum

ما این ایده را که می توان فضا را مانند یک طبل به صدا در آورد،

to Albert Einstein -- to whom we owe so much.

مدیون انیشتین هستیم ، البته ما خیلی چیزها را به او مدیونیم.

Einstein realized that if space were empty,

انیشتین به این نتیجه رسید که اگر فضا خالی باشد،

if the universe were empty,

اگر کیهان تهی و خالی باشد،

it would be like this picture,

آنگاه چیزی شبیه این عکس خواهد بود،

except for maybe without the helpful grid drawn on it.

البته غیر از اینکه احتمالا این درجه بندی ها را روی آن نمی بینیم.

But if we were freely falling through the space,

اما اگر آزادانه در فضا سقوط کنیم،

even without this helpful grid,

حتی بدون این خطوط راهنما،

we might be able to paint it ourselves,

شاید خودمان قادر باشیم این را رسم کنیم،

because we would notice that we traveled along straight lines,

چرا که می توانستیم متوجه شویم که در مسیر مستقیم در حال حرکتیم،

undeflected straight paths

مسیرهای مستقیم بدون انحنا که

through the universe.

که در طول کیهان کشیده شده اند.

Einstein also realized --

انیشتین همچنین متوجه شد--

and this is the real meat of the matter --

و این واقعا موضوع مهمی بود --

that if you put energy or mass in the universe,

که اگر انرژی یا جرمی را در کیهان قرار دهید،

it would curve space,

می تواند باعث انحنای فضا شود.

and a freely falling object

و جرمی که در حال سقوط آزاد است

would pass by, let's say, the Sun

از کنار، مثلا خورشید

and it would be deflected

عبور می کند و مسیرش متناسب با

along the natural curves in the space.

انحنای طبیعی فضای اطراف آن جرم تاب بر می دارد.

It was Einstein's great general theory of relativity.

این نظریه کبیر نسبیت عام انیشتین است.

Now even light will be bent by those paths.

حتی نور هم از روی چنین مسیرهایی حرکت میکند.

And you can be bent so much

و ممکن است شما تا جایی در مسیر خمیده قرار گیرید

that you're caught in orbit around the Sun,

که به مداری در اطراف خورشید افتید،

as the Earth is, or the Moon around the Earth.

همانطور که زمین به دور خورشید قرار گرفته است یا ماه به دور زمین می چرخد.

These are the natural curves in space.

این ها منحنی های طبیعی در فضا هستند.

What Einstein did not realize

چیزی که انیشتیتن به آن توجه نکرد این بود

was that, if you took our Sun

که اگر شما خورشید را بردارید

and you crushed it down to six kilometers --

و آن را تا ابعاد کره ای به قطر 6 کیلومتر فشرده سازید--

so you took a million times the mass of the Earth

یعنی شما یک میلیون برابر جرم زمین را

and you crushed it to six kilometers across,

بردارید و آن را در فضایی به قطر 6 کیلومتر فشرده سازید،

you would make a black hole,

در این صورت یک سیاهچاله ساخته اید،

an object so dense

جرمی آن چنین چگال

that if light veered too close, it would never escape --

که اگر نور از مسیری خیلی نزدیک به آن رد شود، ممکن است هیچگاه نتواند فرار کند --

a dark shadow against the universe.

سایه ای سیاه درمقابل کیهان.

It wasn't Einstein who realized this,

این انیشتین نبود که متوجه این موضوع شد،

it was Karl Schwarzschild

بلکه کارل شوارتزشیلد بود

who was a German Jew in World War I --

یک یهودی آلمانی در جنگ جهانی اول --

joined the German army already an accomplished scientist,

در حالیکهیک دانشمند تمام عیار بود که ارتش آلمان پیوست

working on the Russian front.

و در جبهه روس ها به خدمت می پرداخت.

I like to imagine Schwarzschild in the war in the trenches

من دوست دارم شوارتزشیلد را در جنگ و درون سنگرها تجسم کنم

calculating ballistic trajectories for cannon fire,

که در حال محاسبه مدارموشک های بالستیک و آتش توپخانه ها است،

and then, in between,

و آنگاه، در بین این کارها،

calculating Einstein's equations --

به محاسبه معادلات انیشتین می پردازد --

as you do in the trenches.

همانطور که شما معمولا در سنگر جنگ ان کار را می کنید.

And he was reading Einstein's recently published

و او کار جدید انیشتیتن که به تازگی منتشر شده بود را می خواند ،

general theory of relativity,

تئوری نسبیت عام او را

and he was thrilled by this theory.

و از خواندن آن هیجان زده شده بود.

And he quickly surmised

و او به سرعت حدسی

an exact mathematical solution

درباره یک راه حل ریاضیاتی دقیق مطرح کرد،

that described something very extraordinary:

که چیزی فوق العده غیر عادی را توصیف می کرد:

curves so strong

منحنی های به شدت مستحکمی که

that space would rain down into them,

که خود فضا هم درون آن ها فرو می ریخت،

space itself would curve like a waterfall

فضا در واقع مانند یک آبشار انحنا پیدا می کرد

flowing down the throat of a hole.

و به پایین و درون یک حفره فرو می ریخت.

And even light could not escape this current.

حفره ای که حتی نور هم نمی توانست از آن فرار کند.

Light would be dragged down the hole

نور درون این حفره به دام می افتاد

as everything else would be,

مانند هر چیز دیگری که در آن بیفتد،

and all that would be left would be a shadow.

و همه آن چیزی که باقی می ماند تنها یک سایه از آن بود.

Now he wrote to Einstein,

دراین موقع بود که برای انیشتین نوشت،

and he said, "As you will see,

و گفت: «همانطور که می بینید،

the war has been kind to me enough.

جنگ با وجود شلیک دایمی توپخانه ها،

Despite the heavy gunfire,

به اندازه کافی با من مهربان بوده است.

I've been able to get away from it all

من توانستم خودم را از آنها دور کنم

and walk through the land of your ideas."

و به درون سرزمین ایده های شما قدم بگذارم.»

And Einstein was very impressed with his exact solution,

و انیشتین هم تحت تاثیر دقت راه حل ارایه شده توسط او قرار گرفت.

and I should hope also the dedication of the scientist.

و من امیدوارم که تحت تاثیر فداکاری او نیز بوده باشد.

This is the hardworking scientist under harsh conditions.

او یک دانشمند بسیار سخت کوش در زیر شرایط بسیار دشوار بوده است.

And he took Schwarzschild's idea

و او ایده شوارتزشیلد را

to the Prussian Academy of Sciences the next week.

هفته بعد، به جلسه آکادمی علوم پروس برد.

But Einstein always thought black holes were a mathematical oddity.

اماانیشتین همیشه فکرمیکرد سیاهچاله ها یک پیچیدگی عجیب و غریب ریاضیاتی هستند.

He did not believe they existed in nature.

اوبه وجود این سیاهچاله ها در طبیعت باور نداشت.

He thought nature would protect us from their formation.

او گمان می کرد طبیعت از ما در مقابل پیدایش چنین موجودی محافظت می کند.

It was decades

و این چند دهه

before the term "black hole" was coined

پیش از آن بود که واژه سیاهچاله ابداع شود

and people realized

و مردم سیاهچاله ها را

that black holes are real astrophysical objects --

موجوادتی واقعی و اخترفیزیکی به شمار آورند --

in fact they're the death state

در واقع آنها مرحله مرگ

of very massive stars

ستاره های بسیار پر جرمی هستند

that collapse catastrophically

که به شکل فاجعه باری در پایان عمر خود

at the end of their lifetime.

برروی خود فرو می ریزند و می ربند.

Now our Sun will not collapse to a black hole.

ستاره ما، خورشید، به یک سیاهچاله تبدیل نخواهد شد.

It's actually not massive enough.

چراکه این ستاره در حقیقت چندان پر جرم نیست.

But if we did a little thought experiment --

اما اگر ما یک آزمایش ذهنی انجام دهیم --

as Einstein was very fond of doing --

همان آزمایش هایی که انیشتین ازطرفداران آن بود --

we could imagine

می توانیم تصور کنیم

putting the Sun crushed down to six kilometers,

که خورشید را تا قطر 6 کیلومتری ، فشرده و خرد کنیم،

and putting a tiny little Earth around it in orbit,

و یک زمین بسیار کوچک را در مدار ان قرار دهیم،

maybe 30 kilometers

شاید 30 کیلومتری

outside of the black-hole sun.

بیرون خورشیدی که تبدیل به سیاهچاله شده است.

And it would be self-illuminated,

و این زمین هم جرمی منیر و درخشان باشد،

because now the Sun's gone, we have no other source of light --

چراکه اکنون خورشید از بین رفته و هیچ منبع نور دیگری هم وجود ندارد --

so let's make our little Earth self-illuminated.

بنابراین فرض کنید زمین جدید ، از خود درخشش داشته باشد.

And you would realize you could put the Earth in a happy orbit

و فکر کنید که بتوانید زمین رادر مداری مناسب قرار دهید

even 30 km

حتی 30 کیلومتریِ

outside of this crushed black hole.

بیرون این سیاهچاله در هم فشرده.

This crushed black hole

این سیاهچاله در هم فشرده

actually would fit inside Manhattan, more or less.

را در واقع میتوان درون منطقه منهتان کم و بیش جای داد.

It might spill off into the Hudson a little bit

شاید اندکی از آن وارد آب های رودخانه هادسون هم شود

before it destroyed the Earth.

البته پیش ازانکه زمین ما را نابود کند.

But basically that's what we're talking about.

اما اساسا این موضوعی است که ما در باره آن بحث میکنیم.

We're talking about an object that you could crush down

ما در باره جرمی صحبت می کنیم که شما می توانید

to half the square area of Manhattan.

آن را در نصف مساحت منهتان جای دهیدش و آن راتا این حد فشرده سازید.

So we move this Earth very close --

خوب ما این زمین را خیلی نزدیک می کنیم

30 kilometers outside --

- 30 کیلومتری بیرون -

and we notice it's perfectly fine orbiting around the black hole.

و باید در نظر داشته باشیم که این یک مدار کاملا قابل قبول در اطراف یک سیاهچاله است.

There's a sort of myth

اینجا نوعی راز آلودگی وجود دارد

that black holes devour everything in the universe,

سیاهچاله همه چیز را در عالم می بلعد،

but you actually have to get very close to fall in.

اما باید خیلی به آن نزدیک شوید تا در دام آن سقوط کنید.

But what's very impressive is that, from our vantage point,

اما چیزی که خیلی جالب توجه است این است که از نقطه ای که ما به ماجرا نگاه می کنیم،

we can always see the Earth.

ما همیشه میتوانیم زمین را ببینیم.

It cannot hide behind the black hole.

این سیاره پشت سیاهچاله پنهان نمی شود.

The light from the Earth, some of it falls in,

بخشی از نوری که از زمین می آید به درون آن سقوط می کند،

but some of it gets lensed around and brought back to us.

اما بخش دیگری از آن دچار گویی از نوعی عدسی رد می شود و به ما می رسد.

So you can't hide anything behind a black hole.

بنابراین شما نمی توانید چیزی را پشت سیاهچاله پنهان کنید.

If this were Battlestar Galactica

اگر در دنیای بتل استار گالاکتیکا (نام سریال تاثیر گذار علمی - تخیلی ) بودیم

and you're fighting the Cylons,

و با سایلون ها مبارزه می کردید،

don't hide behind the black hole.

باید به خاطر می داشتید که پشت سیاهچاله پنهان نشوید.

They can see you.

در آنجا آنها می توانند شما را ببینند.

Now, our Sun will not collapse to a black hole --

حال که خورشید ما به سیاهچاله تبدیل نمی شود:

it's not massive enough --

چون به اندازه کافی پر جرم نیست،

but there are tens of thousands of black holes in our galaxy.

اما دهها هزار سیاهچاله در کهکشان ما وجود دارند.

And if one were to eclipse the Milky Way,

و اگر یکی از انها باعث بروز نوعی گرفت و کسوف در راه شیری شود،

this is what it would look like.

این چیزی است که ما خواهیم دید.

We would see a shadow of that black hole

ما سایه ای از سیاهچاله می بینیم

against the hundred billion stars

که در مقابل صدها هزارستاره ی

in the Milky Way Galaxy and its luminous dust lanes.

کهکشان راه شیری قرار گرفته است و قرصهای عدسی گون درخشان را تولید کرده است.

And if we were to fall towards this black hole,

و اگر ما به درون این سیاهچاله سقوط می کردیم،

we would see all of that light lensed around it,

می دیدیم که تمامی نور در اطراف آن مانند عبور از میان عدسی، منجنی شده اند،

and we could even start to cross into that shadow

و حتی می توانستیم از سایه ها بگذریم و

and really not notice that anything dramatic had happened.

حتی واقعا متوجه نمی شدیم که رویدادی ویژه و دراماتیک در حال رخ دادن است.

It would be bad if we tried to fire our rockets and get out of there

اگر سعی می کردیم که موتورهای موشکمان را روشن کرده و از آنجا خارج شویم اوضاع بد می شد

because we couldn't,

چرا که نمی توانستیم !

anymore than light can escape.

هیچ چیز حتی نور هم نمی تواند از آن فرار کند

But even though the black hole is dark from the outside,

اما حتی با وجود اینکه سیاهچاله از بیرون تاریک به نظر می آید،

it's not dark on the inside,

اما از درون تاریک نیست،

because all of the light from the galaxy can fall in behind us.

چرا که تمام نور کهکشان هم م یتواند در پشت ما به درون سیاهچاله سقوط کند.

And even though, due to a relativistic effect known as time dilation,

و حتی به واسطه پدیده نسبیتی که به اتساع زمان معروف است،

our clocks would seem to slow down

به نظر خواهد رسید که ساعت های ما در مقایسه با ساعتی کیهانی

relative to galactic time,

کند تر کار می کند،

it would look as though the evolution of the galaxy

اینگونه به نظر می آید که تمام مراحل تحول یک کهکشان

had been sped up and shot at us,

در مقابل چشمان ما سرعت گرفته و به سمت ما شلیک می شود،

right before we were crushed to death by the black hole.

و این درست پیش از آن است که به واسطه برخورد با سیاهچاله با مرگ مواجه شویم

It would be like a near-death experience

مانند این خواهد بود که با تجربه ای نزدیک به مرگ مواجهیم

where you see the light at the end of the tunnel,

جایی که نوری را در انتهای تونلی می بینید

but it's a total death experience.

البته این بار واقعا یک تجربه کاملا مرگ آور خواهد بود. (و نه نزدیک به آن )

(Laughter)

(خنده )

And there's no way of telling anybody

و هیچ راهی هم برای باز گو کردن آن برای دیگران و جود ندارد

about the light at the end of the tunnel.

تا درباره این نور در انتهای تونل ، داستانی را تعریف کنید.

Now we've never seen a shadow like this of a black hole,

تا کنون ما چنین سایه ای از یک سیاهچاله ندیده ایم،

but black holes can be heard,

اما سیاهچاله ها را می توان شنید،

even if they're not seen.

حتی اگر نتوان آنها را دید.

Imagine now taking an astrophysically realistic situation --

بیایید حالتی را تصور کنید که از دیدگاه اخترفیزیکی کاملا واقعگرایانه است--

imagine two black holes that have lived a long life together.

دو سیاهچاله ای را تصور کنید که برای مدتی طولانی در کنار یکدیگر زندگی می کنند.

Maybe they started as stars

شاید آنها در ابتدا ستاره هایی بوده اند

and collapsed to two black holes --

و با رمبش برروی خود تبدیل به دو سیاهچاله شده اند --

each one 10 times the mass of the Sun.

که هر یک 10 برابر خورشید ما جرم دارند.

So now we're going to crush them down to 60 kilometers across.

حوب حالا ما این ها را تا جایی که به قطر 60 کیلومتر برسند در هم فشرده می کنیم.

They can be spinning

این دو می توانند با سرعت

hundreds of times a second.

صدها دور در ثانیه به دور خود بچرخند.

At the end of their lives,

و در پایان عمرشان،

they're going around each other very near the speed of light.

آنها با سرعتی نزدیک به سرعت نور در اطراف هم خواهند چرخید.

So they're crossing thousands of kilometers

بنابراین آنها هزاران کیلومتر را

in a fraction of a second,

تنها در کسری از ثانیه طی می کنند.

and as they do so, they not only curve space,

و در حالیکه به این کار مشغولند نه تنها فضا را خمیده می کنند،

but they leave behind in their wake

بلکه به دنبال خود رد پایی

a ringing of space,

از طنین فضا را بر جای می گذارند،

an actual wave on space-time.

که یک موج واقعی در فضا - زمان است.

Space squeezes and stretches

فضا دستخوش فشردگی و کشیدگی می شود

as it emanates out from these black holes

که ناشی از رفتار این سیاهچاله است

banging on the universe.

و جهان را به صدا در می آورد.

And they travel out into the cosmos

و این صدا در کل جهان با سرعتی معادل سرعت نور

at the speed of light.

به سفر می پردازد.

This computer simulation

این شبیه سازی کامپیوتری

is due to a relativity group at NASA Goddard.

را یک گروه که برروی نسبیت در مرکز فضایی گودارد ناسا کار می کنند تهیه کرده اند.

It took almost 30 years for anyone in the world to crack this problem.

تقریبا 30 سال برای هر کسی در جهان طول می کشد تا این مساله را حل کتد.

This was one of the groups.

این هم یکی از این گروه ها بود.

It shows two black holes in orbit around each other,

این شبیه سازی دو سیاهچاله را در مداری در اطراف هم نشان می دهد،

again, with these helpfully painted curves.

دوباره با کمک این منحنی های راهنما.

And if you can see -- it's kind of faint --

و اگر بتوانید ببینید -- کمی تار و نا واضح است--

but if you can see the red waves emanating out,

اما اگر بتوانید امواج قرمز را که به بیرون تابیده می شود بینید،

those are the gravitational waves.

آنها امواج گرانشی هستند.

They're literally the sounds of space ringing,

آنها را با استعاره می تواند صدای ضرباهنگ فضا تعبیر کرد،

and they will travel out from these black holes at the speed of light

که با سرعت نور از محل این سیاهچاله ها به سمت بیرون حرکت می کنند

as they ring down and coalesce

و این در حالی است که سیاهچاله ها در هم می پیچند

to one spinning, quiet black hole

تا در نهایت کار تبدیل به یک

at the end of the day.

سیاهچاله گردان و کامل شوند.

If you were standing near enough,

اگر شما به اندازه کافی نزدیک این رویداد باشید،

your ear would resonate

پرده گوش شما به ارتعاش در می آید

with the squeezing and stretching of space.

ارتعاشی که به دلیل کشیدن و باز شدن فضا به وجود می آید.

You would literally hear the sound.

و شما می توانید به طور استعاری صدای این رویداد را بشنوید.

Now of course, your head would be squeezed and stretched unhelpfully,

البته در این شرایط سر شما هم در حال انقباض و انبساط است،

so you might have trouble understanding what's going on.

برای همین شاید در درک آنچه اتفاق می افتد دچار مشکل شوید.

But I'd like to play for you

اما می خواهم صدایی را برای شما پخش کنم

the sound that we predict.

که ما برای این رویداد پیش بینی کرده ایم.

This is from my group --

این کار گروه من است --

a slightly less glamorous computer modeling.

یک مدل سازی کمتر فریبنده رایانه ای.

Imagine a lighter black hole

تصور کنید که سیاهچاله کم جرم تر

falling into a very heavy black hole.

در حال سقوط در سیاهچاله ابر پر جرم است.

The sound you're hearing

صدایی که شما می شنوید

is the light black hole banging on space

صدای سیاهچاله سبک تر است که به فضا می کوبد

each time it gets close.

هر بار که یک گام نزدیک تر می شود.

If it gets far away, it's a little too quiet.

اگر دور تر شود خیلی ساکت خواهد بود.

But it comes in like a mallet,

اما صدایی مانند پتک می آید،

and it literally cracks space,

که به طور استعاری در حال کوبیدن روی فضا است،

wobbling it like a drum.

و مثل یک طبل آن را به ارتعاش در می آورد.

And we can predict what the sound will be.

و ما می توانیم پیش بینی کنیم که صدا چگونه خواهد بود.

We know that, as it falls in,

می دانیم که همانطور که سقوط می کند،

it gets faster and it gets louder.

تند تر و بلند تر می شود.

And eventually,

و در نهایت،

we're going to hear the little guy just fall into the bigger guy.

صدای افتادن جرم کوچکتر در بزرگتر را می شنویم.

(Thumping)

(صدای طبل مانند)

Then it's gone.

و تمام می شود.

Now I've never heard it that loud -- it's actually more dramatic.

خوب من هیچ وقت این صدا را این قدر بلند نشنیده بودم -- در واقع خیلی دراماتیک تر به نظر می آید.

At home it sounds kind of anticlimactic.

توی خانه صدایش برخلاف انتظار انگار در حال آهسته شدن است

It's sort of like ding, ding, ding.

یک جورایی مثل دینگ دینگ دینگ است.

This is another sound from my group.

این یک صدای دیگر از گروه من است.

No, I'm not showing you any images,

این بار هیچ تصویری را به شما نشان نمی دهم،

because black holes don't leave behind

چرا که هیچ رد پای

helpful trails of ink,

به درد بخوری از خود به جای نمی گذارند،

and space is not painted,

و فضا هم رنگ آمیزی شده نیست،

showing you the curves.

تا بتواند به شما انحنای خود را نشان دهد

But if you were to float by in space on a space holiday

اما اگر شما درون فضا قرار گرفتید و در حال سپری کردن تعطیلات خود در فضا بودید

and you heard this,

و این صدا را شنیدید،

you want to get moving.

بهتره که سریع از جایی که هستید فرار کنید.

(Laughter)

(خنده)

Want to get away from the sound.

باید از منبع صدا دور شوید.

Both black holes are moving.

هر دو سیاهچاله در حال حرکتند.

Both black holes are getting closer together.

هر دو سیاهچاله در حال نزدیک شدن به هم هستند.

In this case, they're both wobbling quite a lot.

و در این حالت هر دو ارتعاش و لرزش های بسیاری دارند.

And then they're going to merge.

و سپس با هم آمیخته می شوند.

(Thumping)

(صدای طبل مانند)

Now it's gone.

و اکنون تمام شده است.

Now that chirp is very characteristic of black holes merging --

خوب این صدای خیلی ویژه و منحصر به فردی برای ادغام سیاهچاله ها است--

that it chirps up at the end.

که این جیر جیر هم در انتها به پایان می رسد.

Now that's our prediction

حالا پیش بینی ما

for what we'll see.

برای آنچه می بینیم.

Luckily we're at this safe distance in Long Beach, California.

از خوش شانسی ما است که در فاصله ایمنی از سیاهچاله ها در اینجا در لانگ بیچ کالیفرنیا هستیم.

And surely, somewhere in the universe

و قطعا جایی در جهان

two black holes have merged.

دو سیاهچاله در حال ترکیب شدن هستند.

And surely, the space around us

و قطعا فضای اطراف ما در حال

is ringing

صدا درآوردن است،

after traveling maybe a million light years, or a million years,

پس از آنکه این موج شاید یک میلیون سال نوری سفر کرده باشد و پس از یک میلیون سال

at the speed of light to get to us.

سفر با سرعت نور این ارتعاش به ما رسیده باشد.

But the sound is too quiet for any of us to ever hear.

.

There are very industrious experiments being built on Earth --

اینجا روی زمین آزمایشی بسیار سخت کوشانه در حال ساخته شدن است --

one called LIGO --

که آن را لایگو (LIGO) می نامند--

which will detect deviations

که در واقع می تواند انحراف

in the squeezing and stretching of space

در انقباض و انبساط عالم را تشخیص دهد

at less than the fraction of a nucleus of an atom

و با دقتی معادل یک هسته اتم از فاصله

over four kilometers.

4 کیلومتری این کار را می کند.

It's a remarkably ambitious experiment,

این واقعا یک آزمایش بی نظیر و دقیق است،

and it's going to be at advanced sensitivity

و این آزمایش به نهایت دقت خود

within the next few years -- to pick this up.

در طی چند سال آینده خواهد رسید -- تا بتواند این صدا را بشنود.

There's also a mission proposed for space,

همچنین ماموریتی فضایی پیشنهاد شده است،

which hopefully will launch in the next ten years,

که امدیواریم در 10 سال اینده به فضا پرتاب شود،

called LISA.

به نام لیسا (LISA).

And LISA will be able to see super-massive black holes --

و لیسا ما را قادر می کند تا سیاهچاله های ابر پرجرم را ببینیم--

black holes millions or billions of times

سیاهچاله هایی میلیونها و میلیاردها برابر پر جرم تر از

the mass of the Sun.

خورشید ما.

In this Hubble image, we see two galaxies.

در این تصویر تلسکوپ هابل دو کهکشان را می بینیم.

They look like they're frozen in some embrace.

به نظر می آید در آغوش هم آرام گرفته و منجمد شده اند.

And each one probably harbors

و هر کدام از آنها احتمالا میزبان

a super-massive black hole at its core.

یک سیاهچاله ابر پرجرم در مرکز خود هستند.

But they're not frozen;

اما آنها منجمد نشده اند،

they're actually merging.

آنها در واقع در حال ترکیب شدن هستند.

These two black holes are colliding,

این دو سیاهچاله در حال ترکیب با یکدیگر هستند،

and they will merge over a billion-year time scale.

و آنها در طی بازه زمانی یک میلیارد ساله در هم ادغام خواهند شد.

It's beyond our human perception

این فراتر از انتظار و صبر انسان است که بتواند

to pick up a song of that duration.

صدای آنها را بشنود.

But LISA could see the final stages

اما لیزا می تواند مراحل نهایی

of two super-massive black holes

ادغام دو سیاهچاله ابر پرجرم را

earlier in the universe's history,

در ابتدای تاریخ کیهان رصد کند،

the last 15 minutes before they fall together.

آخرین 15 دقیقه پیش از سقوط آنها در یکدیگر.

And it's not just black holes,

و فقط سیاهچاله ها نیستند،

but it's also any big disturbance in the universe --

اختلالات بیشتری در عالم ما وجود دارند--

and the biggest of them all is the Big Bang.

و بزرگترین آنها را به نام مهبانگ یا بیگ بنگ می شناسیم.

When that expression was coined, it was derisive --

وقتی این اصطلاح باب شد آن را استهزا می کردند و می گفتند --

like, "Oh, who would believe in a Big Bang?"

آه جدا شما به یک بیگ بنگ یا مهبانگ اعتقاد دارید؟

But now it actually might be more technically accurate

اما این اصطلاح الان دقت و اعتبار بیشتری به دست آورده است،

because it might bang.

چرا که در واقع بانگ یا بنگی هم در کار بوده است،

It might make a sound.

این واقعه صدایی تولید کرده است.

This animation from my friends at Proton Studios

این انیمیشن از دوستان من در استودیو پروتون

shows looking at the Big Bang from the outside.

بیگ بنگ را از دید ناظری در بیرون از ماجرا نشان می دهد.

We don't ever want to do that actually. We want to be inside the universe

ما هیچوقت در واقعیت نمی توانیم چنین کاری کنیم چون ما درون جهان بودیم،

because there's no such thing as standing outside the universe.

و چون جایی بیرون آن وجود ندارد که آنجا به ایستیم.

So imagine you're inside the Big Bang.

.

It's everywhere, it's all around you,

این پدیده همه جا هست ، همه اطراف شما را فرا گرفته است،

and the space is wobbling chaotically.

و فضا هم به صورت کاتوره ای در حال نوسان است.

Fourteen billion years pass

14 میلیارد سال می گذرد

and this song is still ringing all around us.

و این صدا هنوز در اطاف ما به صدا در می آید.

Galaxies form,

کهکشان ها شکل می گیرند،

and generations of stars form in those galaxies,

و نسل هایی از ستاره ها درون آن کهکشان ها شکل می گیرند.

and around one star,

و در اطراف یک ستاره،

at least one star,

حداقل یک ستاره،

is a habitable planet.

یک سیاره زیست پذیر وجود دارد.

And here we are frantically building these experiments,

و اینجا ما دیوانه وار و مشتاقانه این آزمایش را بنا می کنیم،

doing these calculations, writing these computer codes.

این محاسبات را انجام می دهیم ، این کد های برنامه نویسی را می نویسیم.

Imagine a billion years ago,

تصور کنید یک میلیارد سال پیش،

two black holes collided.

دو سیاهچاله با هم ترکیب شده باشند.

That song has been ringing through space

آن صدا در فضا طنین انداز شده است

for all that time.

برای همیشه.

We weren't even here.

زمانی که ما حتی انیجا نبودیم.

It gets closer and closer --

این نزدیک تر و نزدیک تر می شود --

40,000 years ago, we're still doing cave paintings.

40 هزار سال پیش ما هنوز مشعول نقاشی روی دیوار غارها بودیم.

It's like hurry, build your instruments.

به نظر باید برای ساختن ابزارهایمان عجله کنیم.

It's getting closer and closer, and in 20 ...

صدا نزدیک تر و نزدیک تر می شود و در 20 سال ...

whatever year it will be

یا هر چند سال آینده

when our detectors are finally at advanced sensitivity --

زمانی که حسگرهای ما به حداکثر حساسیتشان رسیدند --

we'll build them, we'll turn on the machines

ما آن را می سازیم و ماشین را روشن می کنیم

and, bang, we'll catch it -- the first song from space.

و بنگ، آن را دریافت می کنیم -- نخستین آواز از فضا.

If it was the Big Bang we were going to pick up,

اگر صدایی که می گیریم متعلق به بیگ بنگ باشد،

it would sound like this.

صدایی مانند این خواهد بود.

(Static) It's a terrible sound.

صدای فاجعه باری است.

It's literally the definition of noise.

می توان به نوعی آن را نوفه (نویز) نام نهاد.

It's white noise; it's such a chaotic ringing.

نوفه سفید یا نویز سفید که طنین کاتوره ای است.

But it's around us everywhere, presumably,

و همه جا در اطراف ما هست ،البته احتمالا و

if it hasn't been wiped out

به شرطی که توسط برخی فرآیندهای دیگر در کیهان

by some other process in the universe.

حذف نشود.

And if we pick it up, it will be music to our ears

و اگر آن را دریافت کنیم، برای گوش ما مانند موسیقی خواهد بود،

because it will be the quiet echo

چرا که اکو و بازتابی از

of that moment of our creation,

لحظه خلقت ما است،

of our observable universe.

خلقت جهان مشاهده پذیر اطراف ما

So within the next few years,

خوب برای چند سال آینده،

we'll be able to turn up the soundtrack a little bit,

می توانیم صدای زمینه را بلند تر کرده و

render the universe in audio.

جهان را به موسیقی ترجمه کنیم.

But if we detect those earliest moments,

اما اگر ما بتوانیم آن لحظات نخستین را تشخیص دهیم،

it'll bring us that much closer

این موضوع ما را گامی

to an understanding of the Big Bang,

به درک بیگ بنگ نزدیک تر می کند،

which brings us that much closer

که ما را بسیار نزدیک تر

to asking some of the hardest, most elusive, questions.

به پرسیدن برخی از دشوار ترین و زیرکانه ترین پرسش ها می کند.

If we run the movie of our universe backwards,

اگر این فیلم را معکوس پخش کنیم،

we know that there was a Big Bang in our past,

می دانیم که در گذشته ما یک مهبانگ قرار دارد،

and we might even hear the cacophonous sound of it,

و ما حتی ممکن است صدای ناهنجار آن را هم بشنویم.

but was our Big Bang the only Big Bang?

اما آیا مهبانگ ما تنها مهبانگ جهان بوده است؟

I mean we have to ask, has it happened before?

منظورم این است که ما باید بپرسیم پیش از آن چه اتفاقی افتاده است؟

Will it happen again?

آیا دوباره تکرار خواهد شد ؟

I mean, in the spirit of rising to TED's challenge

منظورم این است ، بر اساس روح حاکم بر چالش های کنفرانس تد

to reignite wonder,

برای باز آفرینی شگفتی،

we can ask questions, at least for this last minute,

ما می توانیم حداقل در این دقیقه آخر سوال ها را بپرسیم.

that honestly might evade us forever.

که صادقانه، شاید برای همیشه از پاسخ دادن به آنها طفره رویم.

But we have to ask:

اماباید بپرسیم:

Is it possible that our universe

آیا این امکان وجود دارد که جهان ما

is just a plume off of some greater history?

تنها بخشی از یک تاریخ عظیم تر و بزرگ تر باشد؟

Or, is it possible that we're just a branch off of a multiverse --

یا ، اینکه ما شاید تنها شاخه ای از یک کیهان چندگانه (مولتی ورس) باشیم --

each branch with its own Big Bang in its past --

که هر یک مهبانگ خاص خود را در تاریخچه اشان دارند --

maybe some of them with black holes playing drums,

شاید برخی از آنها با سیاهچاله ها طبل هایشان را به صدا در می آورند،

maybe some without --

و شاید برخی بدون آنها --

maybe some with sentient life, and maybe some without --

شاید برخی با حیات بسیار حساس ،و شاید برخی بدون آنها

not in our past, not in our future,

نه در گذشته و نه در آینده ما،

but somehow fundamentally connected to us?

اما شاید به گونه ای اساسی با ما در ارتباط و وابسته باشند؟

So we have to wonder, if there is a multiverse,

پس ما باید شگفت زده شویم که اگر جهانی چند گانه وجود داشته باشد،

in some other patch of that multiverse,

آیا در بخشی از آن چند جهان،

are there creatures?

مخلوقاتی وجود دارند؟

Here's my multiverse creatures.

این ها مخلوقات چند جهان من هستند

Are there other creatures in the multiverse,

آیا محلوقات دیگری نیز در مولتی ورس وجود دارد که،

wondering about us

درباره ما شگفت زده باشند؟

and wondering about their own origins?

و درباره منشا اصلی خودشان ؟

And if they are,

و اگر آنها وجود دارند،

I can imagine them as we are,

من آنها را همانند خودمان تصور می کنم،

calculating, writing computer code,

در حال محاسبه ، نوشتن کدها،

building instruments,

ساختن ابزار ها،

trying to detect that faintest sound

تلاش برای تشخیص کم آوا ترین صدا ها

of their origins

از منشا خودشان

and wondering who else is out there.

و متحیر از اینکه چه کسان دیگری نیز آن بیرون وجود دارند.

Thank you. Thank you.

ممنون، متشکرم

(Applause)

(تشویق)