Larry Burns: Reinventing the car

لری برنز در مورد آینده ماشین ها صحبت میکند

Translator: Amin Gheibi Reviewer: Shahram Eatezadi

People love their automobiles.

مردم ماشین هایشان را دوست دارند

این امکان را برای ما فراهم می آورند که به هرجایی که خواستیم هر موقع که خواستیم برویم

They allow us to go where we want to when we want to.

آنها نوعی سرگرمی هستند،

They're a form of entertainment,

they're a form of art,

آنها نوعی هنر هستند،

a pride of ownership.

نوعی افتخار برای صاحبش.

Songs are written about cars.

آهنگ ها در مورد ماشین ها نوشته شده است.

Prince wrote a great song: "Little Red Corvette."

شاهزاده آهنگ خیلی خوبی نوشته است: "کوروِت قرمز کوچک"

He didn't write "Little Red Laptop Computer" or "Little Red Dirt Devil."

او آهنگ "لپ تاپ قرمز کوچک" یا "لولوی کوچک قرمز کثیفی" را ننوشته.

He wrote about a car.

او درباره یک ماشین نوشته است.

One of my favorites has always been:

و یکی از قسمت های مورد علاقه من این قسمت است:

"Make Love to Your Man in a Chevy Van,"

"با مرد خود در یک ون شورلت عشق ورزی کنید"

because that was my vehicle when I was in college.

به خاطر اینکه وقتی من در کالج بودم من از آن ماشین ها داشتم.

The fact is, when we do our market research around the world,

حقیقت این است که وقتی ما تحقیق در بازار را در سرتاسر دنیا انجام میدهیم،

می بینیم که یک خواست همگانی در مردم وجود دارد که

we see there's a nearly universal aspiration on the part of people

میخواهند صاحب یک خودرو بشوند.

to own an automobile --

750 million people in the world today own a car.

و امروزه در جهان 750 میلیون نفر در دنیا ماشین دارند.

ممکنه شما بگید، پسر، این خیلی زیاده.

And you say, boy, that's a lot.

But you know what?

اما میدونید چیه؟

That's just 12 percent of the population.

این تنها 12 درصد جمعیت دنیاست.

ما واقعاً باید این سوال را بپرسیم:

We really have to ask the question:

آیا دنیا میتواند این تعداد خودرو را تحمل کند؟

Can the world sustain that number of automobiles?

And if you look at projections over the next 10 to 15 to 20 years,

و اگر به تخمین در 10 سال تا 15 و 20 سال آینده نگاه کنید،

it looks like the world car park could grow

به نظر میرسد که ماشین های جهان به تعداد 1.1 میلیارد میرسد

to on the order of 1.1 billion vehicles.

حالا اگر شما آنها را پشت به پشت پارک میکردید

If you park those end to end and wrap them around the Earth,

و دور زمین میچرخوندید

that would stretch around the Earth 125 times.

چیزی حدود 125 بار زمین را دور میزند.

Now, we've made great progress with automobile technology

پیشرفت ما در تکنولوژی ساخت خودرو در صد سال گذشته خیلی خوب بوده است.

over the last 100 years.

ماشین ها خیلی تمیزترند، خیلی امن تر هستند، و خیلی بهینه تر

Cars are dramatically cleaner, dramatically safer, more efficient

و البته خیلی به صرفه تر از صد سال پیش هستند.

and radically more affordable than they were 100 years ago.

But the fact remains:

اما حقیقت این است که:

the fundamental DNA of the automobile has stayed pretty much the same.

دی اِن ای اصلی خودرو ها دست نخورده باقی مانده است.

If we were to reinvent the automobile today, rather than 100 years ago,

اگر امروز بخواهیم به جای صد سال گذشته خودرو را مجدداً اختراع کنیم

knowing what we know about the issues associated with our product

با احتساب اینکه ما میدانیم چه مشکلاتی به همراه محصول به وجود میاد

and about the technologies that exist today,

و با توجه به فناوری موجود امروز

ما چه کار میکردیم؟

what would we do?

We wanted something that was really affordable.

ما چیزی میخواستیم که از لحاظ اقتصادی به صرفه تر بود.

The fuel cell looked great:

سلول های سوختی عالی بودند:

one-tenth as many moving parts,

یک دهم قطعات متحرک بودند

a fuel-cell propulsion system as an internal combustion engine,

و یک سیستم محرکه از نوع سلول های سوختی به عنوان موتور ماشین داشتیم --

and it emits just water.

و فقط آب به جا میگذاشت.

And we wanted to take advantage of Moore's Law

و ما میخواستیم که از مزیت های قانون مور

به کمک کنترل های الکتریکی و نرم افزار بهره بگیریم،

with electronic controls and software,

and we absolutely wanted our car to be connected.

و حتماً دوست داشتیم که ماشین متصل (به شبکه) باشد.

پس ما با اختراع مجدد شروع کردیم،

So we embarked upon the reinvention around an electrochemical engine,

اختراعی بر اساس موتورهای الکتروشیمیایی،

the fuel cell,

سلول سوخت، و هیدروژن به عنوان حامل انرژی.

and hydrogen as the energy carrier.

First was Autonomy.

اول از همه "خودمختار" (autonomy) بود.

Autonomy really set the vision for where we wanted to head.

حقیقتاً "خودمختار'، هدف، یعنی جایی که میخواستیم برسیم، را مشخص کرد.

We embodied all of the key components of a fuel-cell propulsion system.

تمام مولفه های یک سیستم محرک بر مبنای سلول سوختی را در آن گنجاندیم.

We then had Autonomy drivable with Hy-Wire,

بعد از آن "خودمختار" را داشتیم که با سیستم "های-وایر" (hy-wire) قابل راندن بود

and we showed Hy-Wire here at this conference last year.

و سال پیش در این کنفرانس سیستم "های-وایر" را رونمایی کردیم.

Hy-Wire is the world's first drivable fuel cell,

"های-وایر" اولین سیستم سلول سوختی هست که قابل راندن میباشد،

و ما باسیستم سیکول (Sequel) ادامه دادیم.

and we have followed up that now with Sequel.

And Sequel truly is a real car.

سیکول یک ماشین واقعی است.

So if we could run the video --

اگر ویدیو را اجرا کنیم --

(Futuristic music)

[Reinventing the Automobile]

(Video) It truly is my great pleasure to introduce Sequel.

[Acceleration]

[Cruising]

[Steering]

[Braking]

But the real key question I'm sure that's on your mind:

اما سوال اساسی که مطمئنم در ذهن شما هست این است که:

Where is the hydrogen going to come from?

هیدروژن از کجا میاد؟

And secondly, when are these kinds of cars going to be available?

و دوم اینکه، کی این نوع از ماشین ها در دسترس خواهند بود؟

So let me talk about hydrogen first.

اجازه دهید اول در مورد هیدروژن صحبت کنیم.

The beauty of hydrogen is it can come from so many different sources:

قشنگی کار در اینجاست که هیدروژن میتواند از منابع مختلف تامین شود:

it can come from fossil fuels,

میتواند از سوخت های فسیلی تامین شود،

it can come from any way that you can create electricity,

یا از هر طریقی که شما میتوانید الکتریسیته تولید کنید شامل

including renewables.

تجدید پذیرها،

And it can come from biofuels.

و همچنین میتواند از سوخت های زیستی بیاید.

و این خیلی هیجان انگیز است.

And that's quite exciting.

The vision here is to have each local community play to its natural strength

هدف این است که

هر جامعه محلی

بتواند به صورت طبیعی

in creating the hydrogen.

هیدروژن مورد نیاز را تولید کند.

A lot of hydrogen is produced today in the world.

امروزه مقدار زیادی هیدروژن در دنیا تولید میشود.

It's produced to get sulfur out of gasoline --

مثلاٌ در هنگام استخراج سولفور از گازوییل هیدروژن تولید میشود

which I find is somewhat ironic.

-- که برای من خیلی تعجب برانگیز بود.

It's produced in the fertilizer industry;

در صنعت تولید کود تولید میشود.

it's produced in the chemical manufacturing industry.

در صنعت تولیدات شیمیایی تولید میشود.

That hydrogen is being made

این هیدروژن تولید میشود به خاطر اینکه

because there's a good business reason for its use.

دلیل تجاری خوبی برای استفاده از آن وجود دارد.

But it tells us that we know how to create it,

اما این به ما نشان میدهد که ما میدانیم چگونه ان را تولید کنیم،

میدانیم چگونه آن را با صرفه اقتصادی تولید کنیم.

we know how to create it cost-effectively,

we know how to handle it safely.

ما میدانیم چگونه آن را به صورت ایمن مدیریت کنیم.

We did an analysis

ما تحلیل کردیم که

where you would have a station in each city

کجاهای شهرها یک ایستگاه سوخت قرار بدیم

with each of the 100 largest cities in the United States,

در 100 شهر بزرگ امریکا،

and located the stations

و ایستگاهها را مشخص کردیم

so you'd be no more than two miles from a station at any time.

که شما هیچگاه در فاصله بیش از دو مایلی یک ایستگاه قرار نمیگیرید.

We put one every 25 miles on the freeway,

ما در آزادراه ها، هر 25 مایل یک ایستگاه قرار دادیم،

و نتیجه این شد که که به 12000 ایستگاه نیاز هست.

and it turns out that translates into about 12,000 stations.

And at a million dollars each, that would be about 12 billion dollars.

و هر کدام یک میلیون دلار،

که در مجموع 12 میلیارد دلار میشود.

و این پول خیلی زیادی است.

That's a lot of money.

But if you built the Alaskan pipeline today,

اما اگر شما خط لوله "آلاسکان" را امروز میساختید

that's half of what the Alaskan pipeline would cost.

این پول نصف هزینه ساخت خط لوله "آلاسکان" بود.

اما هدف هیجان انگیز ما این است که به دنبال روش پر کردن باک در خانه ها هستیم.

But the real exciting vision that we see, truly, is home refueling,

much like recharging your laptop or recharging your cell phone.

خیلی شبیه شارژ کردن کامپیوترتان یا تلقن همراهتان.

So we're pretty excited about the future of hydrogen.

به خاطر همین ما خیلی در مورد آینده هیدروژن هیجان زده هستیم.

We think it's a question of not whether, but a question of when.

ما فکر میکنیم سوال الان به جای اینکه "آیا میشود" این است که "کی میشود".

What we've targeted for ourselves --

هدف ما

and we're making great progress toward this goal --

-- که خیلی برای رسیدن به آن داریم تلاش میکنیم --

این است که یک سیستم نیروی محرکه

is to have a propulsion system based on hydrogen and fuel cells,

بر اساس هیدروژن و سلول های سوختی داشته باشیم،

designed and validated,

طراحی شده و اعتبارسنجی شده،

that can go head-to-head with the internal combustion engine.

که میتواند با یک موتور احتراقی مسابقه بگذارد --

ما در مورد حذف موتور از نوع احتراق داخلی صحبت می کنیم --

We're talking about obsoleting the internal combustion engine,

و باید اینکار را در وجوه مختلف انجام داد، کاهش قیمت،

and doing it in terms of affordability at scale volumes,

افزایش حجم موتور، کارایی و ماندگاری طولانی تر.

its performance and its durability.

So that's what we're driving to for 2010.

این چیزی است که ما تا سال 2010 به دنبالش هستیم.

We haven't seen anything yet in our development work

ما هنوز پیشرفتی در کار ندیدیم

که این یعنی امکان پذیر نیست.

that says that isn't possible.

We actually think the future is going to be event-driven.

ما واقعاً فکر میکنیم که آینده وابسته به اتفاقاتی است که می افتد.

So since we can't predict the future,

بنابراین چون ما نمیتوانیم آینده را پیش بینی کنیم،

we want to spend a lot of our time trying to create that future.

میخواهیم که زمان زیادی را صرف

ساختن آینده بکنیم.

I'm very, very intrigued

خیلی خیلی برای من جالب هست که ماشین های ما

by the fact that our cars and trucks sit idle 90 percent of the time:

نود درصد مواقع بیکار هستند:

they're parked all around us.

آنها پارک شده اند، آنها در اطراف ما پارک شده اند.

آنها معمولاً در فاصله 100 پایی از صاحبان خود پارک هستند.

They're usually parked within 100 feet of the people that own them.

Now, if you take the power-generating capability of an automobile

اکنون، اگر به توانایی تولید انرژی یک خودرو دقت کنید

و آن را با شبکه تولید برق در آمریکا مقایسه کنید،

and you compare that to the electric grid in the United States,

it turns out that the power in four percent of the automobiles

مشخص میشود که انرژی تنها چهار درصد از خودروها

برابر تمام شبکه برق آمریکاست.

equals that of the electric grid of the US.

That's a huge power-generating capability,

این یک توانایی تولید انرژی عظیمی است،

a mobile power-generating capability.

توانایی تولید انرژی که سیار است.

And hydrogen and fuel cells give us that opportunity

هیدروژن و سلول های سوختی این فرصت را به ما میدهند

to actually use our cars and trucks when they're parked

تا از ماشین ها وقتی که پارک هستند استفاده کنیم

to generate electricity for the grid.

و برای شبکه برق تولید کنیم.

We talked about swarm networks earlier.

ما در مورد شبکه های گروهی (swarm networks) قبلاً صحبت کرده ایم.

Talk about the ultimate swarm -- having all of the processors

الان در مورد کامل ترین نوع شبکه های گروهی صحبت میکنم، در مورد اینکه تمام پردازشگرها

و تمام ماشین ها وقتی که بدون استفاده هستند

and all of the cars when they're sitting idle

قسمتی از یک شبکه محسباتی سراسری باشند.

being part of a global grid for computing capability.

We find that premise quite exciting.

این قضیه خیلی برای ما هیجان انگیز است.

خودرو تبدیل به یک وسیله میشود،

The automobile becomes, then, an appliance --

not in a commodity sense,

منظور یک کالای مصرفی نیست،

بلکه یک وسیله به عنوان قدرت سیار، یک بستر سیار

but an appliance, mobile power, mobile platform

for information and computing and communication,

برای اطلاعات، محاسبات و ارتباطات،

as well as a form of transportation.

درحالیکه یک وسیله حمل و نقل هم هست.

And the key to all of this is to make it affordable,

نکته کلیدی این است که باید از لحاظ اقتصادی به صرفه باشد

to make it exciting,

تا هیجان انگیز باشد

to get it on a pathway where there's a way to make money doing it.

برای اینکه بشود آن را در مسیری هدایت کرد که پول لازم برای انجامش را بتوان تهیه کرد.

And again, this is a pretty big march to take here.

دوباره میگم، برای رسیدن به اینجا گام خیلی بزرگی باید برداریم.

A lot of people say:

خیلی ها میگن

شما چه جوری شب می خوابید در حالیکه با همچین مسئله بزرگی دست و پنجه نرم میکنید؟

How do you sleep at night

when you're wrestling with a problem of that magnitude?

و من به آنها میگم که مثل یک کودک میخوابم:

I tell them I sleep like a baby: I wake up crying every two hours.

هر دوساعت بلند میشم و گریه میکنم.

(Laughter)

من فکر میکنم در حقیقت موضوع این کنفرانس بر روی یکی از کلیدهای حل این مسئله تاثیر گذار بوده --

Actually, the theme of this conference, I think,

has hit on one of the major keys to pull that off,

and that's relationships and working together.

که آن روابط و کارکردن به صورت گروهی است.

بسیار ممنونم.

Thank you very much.

(تشویق حضار)

(Applause)

Chris Anderson: Larry, Larry -- wait, wait, wait. Larry, wait one sec.

کریس: لری، لری، صبر کن، لری، صبر کن یک لحظه.

فقط -- من خیلی سوال گرفتم که میتونم ازت بپرسم.

I've got so many questions I could ask you.

I just want to ask one.

اما فقط یک سوال ازت میپرسم.

You know, I could be wrong about this,

میدونی، ممکنه من اشتباه کنم در این مورد،

اما حس میکنم در ذهن جامعه، امروزه،

but my sense is that in the public mind today,

جنرال موتور در مورد ایده های زیست محیطی خیلی جدی به نظر نمیرسه

GM is not viewed as as serious about some of these environmental ideas

as some of your Japanese competitors, maybe even as Ford.

به اندازه ای که رقبای ژاپنی شما جدی هستند، حتی شاید نه به اندازه فورد.

آیا شما در این مورد جدی هستید،

Are you serious about it,

and not just, you know, when the consumers want it,

نه تنها فقط وقتی مشتری ها میخواهند،

when the regulators force us to do it, we will go there?

وقتی که قانونگذار ها ما را مجبور میکنند ما به اون سمت حرکت میکنیم؟

Will you guys really try and show leadership on this?

آیا شما واقعاً قصد دارید که در این مورد پیشتاز باشید؟

لری برنز: بله، ما صد در صد جدی هستیم.

Larry Burns: Absolutely. We're absolutely serious.

ما تا حالا بیش از یک میلیارد دلار خرج کردیم،

We're into this over a billion dollars already,

so I would hope people would think we're serious

بنابراین من امیدوارم که مردم بدانند که ما جدی هستیم

وقتی که ما این مقدار پول خرج میکنیم.

when we're spending that kind of money.

و دوم اینکه، این یک موقعیت تجاری اساسی است.

And secondly, it's a fundamental business proposition.

I'll be honest with you;

من میخواهم با شما صادق باشم:

we're into it for business growth opportunities.

ما درگیر این موضوع شده ایم به خاطر اینکه فرصت های تجاری رشد کرده اند.

ما نمیتونیم تجارت خودمون را گسترش بدهیم مگر اینکه این مشکلات را حل کنیم.

We can't grow our business unless we solve these problems.

The growth of the auto industry will be capped by sustainability issues

رشد صنعت خودرو به خاطر مشکلات زیست محیطی متوقف خواهد شد

اگر ما این مشکلات را حل نکنیم.

if we don't solve the problems.

یک مفهوم ساده در استراتژی هست که میگه:

And there's a simple principle of strategy that says:

Do unto yourself before others do unto you.

خودت انجامش بده قبل از اینکه دیگران تو را مجبور به انجامش بکنند.

If we can see this possible future, others can, too.

اگر ما میتوانیم این آینده ممکن را ببینیم، دیگران هم میتوانند.

And we want to be the first one to create it, Chris.

و ما میخواهیم اولین کسی باشیم که آن را می سازد، کریس.