Ellen Gustafson: Obesity + hunger = 1 global food issue

چاقی مفرط + گرسنگی = یک موضوع غذایی جهانی

Translator: Alireza Farah Reviewer: Shahram Eatezadi

I'm Ellen and I'm totally obsessed with food.

من الن هستم ، و کلا فکر و ذکر من غذا است.

But I didn't start out obsessed with food.

اما من مشغولیت ذهنی ام با غذا آغاز نشد.

I started out obsessed with global security policy,

من مشغولیت ذهنی‌ام را با سیاست امنیت جهانی آغاز کردم.

because I lived in New York during 9/11 and it was a very relevant thing.

چرا که من درخلال واقعۀ ١١سپتامبر در نیویورک زندگی می کردم، و بدیهی است که خیلی مرتبط بود.

I got from global security policy to food

و من از سیاست امنیت جهانی به غذا رسیدم

because I realized when I'm hungry, I'm really pissed off,

چون من دریافتم زمانیکه من گرسنه هستم، واقعا عصبی هستم،

and I'm assuming the rest of the world is too.

و من تصور می کنم که باقی مردم دنیا هم همینطور هستند.

Especially if you and your kids are hungry and your neighbor's kids are hungry

مخصوصا اگر شما گرسنه باشید و فرزندانتان هم گرسنه باشند

و فرزندان همسایه های شما گرسنه باشند و تمامی ساکنان محل زندگی شما گرسنه باشند،

and your whole neighborhood is hungry.

شما حسابی عصبی می شوید.

And actually, it looks like the areas of the world that are hungry

در حقیقت، خیلی جالب است، آن خیلی شبیه به نظر می رسد

مناطقی از جهان که گرسنه هستند

are also the areas of the world that are pretty insecure.

مناطق به نسبت ناامنی هم هستند.

So I took a job at the United Nations World Food Programme

بنابراین من یک شغل در برنامۀ جهانی غذای سازمان ملل متحد به عهده گرفتم

as a way to try to address these security issues

به عنوان راهی که سعی دارد به این مسایل امنیتی بپردازد

در خلال مسائل امنیتی غذا.

through food security issues.

There, I came across what I think is the most brilliant of their programs.

و زمانیکه من آنجا بودم، به طور تصادفی فهمیدم

چیزی که من فکر می کنم مهمترین بخش از برنامه هایشان است.

It's called School Feeding and it's a really simple idea

آن "تغذیه مدرسه ای" نامیده می شود، و ایده ای بسیار ساده

to get in the middle of the cycle of poverty and hunger

برای وارد شدن به میان چرخه فقر و گرسنگی است

that continues for a lot of people around the world, and stop it.

.که برای بسیاری از مردم دنیا ادامه دارد، و متوقف کردن این چرخه است

با دادن یک غذای مدرسه ای مجانی به بچه ها، باعث آمدن بچه ها به مدرسه می‌شود٬

A free school meal gets kids into school,

which is education, the first step out of poverty,

چرا که بدیهی است اولین قدم برای خروج از فقر تحصیلات است.

but it also gives them the micronutrients and the macronutrients they need

این غذا همچنین ریز مغذی ها و درشت مغذی ها را که آنها هم برای بهبود فیزیکی و روانیشان نیاز دارند تامین می کند.

این غذا همچنین ریز مغذی ها و درشت مغذی ها را که آنها هم برای بهبود فیزیکی و روانیشان نیاز دارند تامین می کند.

to develop mentally and physically.

While I was working at the UN, I met this girl. Her name is Lauren Bush.

زمانیکه من در سازمان ملل متحد کار می‌کردم، این دختر را ملاقات کردم. اسمش لارن بوش هست.

And she had this really awesome idea to sell the bag, called the "Feed Bag" --

و این دختر این ایده بسیار خوب را برای فروش این کیسه که "کیسه تغذیه" نامیده می‌شود را داشت.

و این دختر این ایده بسیار خوب را برای فروش این کیسه که "کیسه تغذیه" نامیده می‌شود را داشت.

which is really beautifully ironic because you can strap on the Feed Bag.

که به واقع خیلی خوب کنایه آمیز است چرا که شما می‌توانید با چیزی آنرا محکمش کنید.

But each bag we'd sell would provide

اما هر کیسه ای که ما می فروختیم می توانست

a year's worth of school meals for one kid.

بهای غذاهای مدرسه ای را برای یک بچه تا یکسال تهیه کند.

It's so simple, and we thought, OK,

خیلی ساده است، و ما فکر کردیم، می دانید، خوب،

it costs between 20 and 50 bucks to provide school feeding for a year.

آن بین ٢٠ تا ٥٠ دلار ارزش دارد

یعنی به اندازه تهیه یک سال تغذیۀ یک مدرسه .

We could sell these bags and raise a ton of money and awareness

ما می توانستیم این کیسه ها را بفروشیم و پول خیلی زیادی جمع کنیم

for the World Food Programme.

و در خصوص برنامۀ جهانی غذا مقدار بسیار زیادی اطلاع رسانی کنیم.

But at the UN, sometimes things move slowly

اما البته شما می دانید که در سازمان ملل متحد برخی اوقات چیزها کند پیش می رود،

and they basically said no.

و آنها به طور اساسی گفتند نه.

And we thought, this is such a good idea, it's going to raise so much money.

و ما فکر کردیم، خدایا ،این نمونۀ یک ایدۀ خوب است و می تواند مقدار بسیار زیادی پول جمع کند.

So we said screw it, we'll start our own company,

بنابراین ما گفتیم که باید این کار را حتما انجام دهیم، ما شرکت خودمان را راه اندازی خواهیم نمود، که ما آن را سه سال پیش راه اندازی نمودیم.

which we did, three years ago.

That was my first dream, to start this company called FEED,

خوب راه اندازی این شرکت به نوعی اولین رویای من بود که "تغذیه" نامیده شد،

and here's a screenshot of our website.

و اینجا تصویری هست از وب سایت (پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی) ما.

We did a bag for Haiti just a month after the earthquake

ما این کیسه را برای هائیتی درست کردیم، و ما آن را فقط یک ماه بعد از زمین لرزه راه اندازی کردیم

to provide school meals for kids in Haiti.

جهت تهیه غذاهای مدرسه ای برای بچه ها در هائیتی.

So FEED's doing great.

خوب شرکت "تغذیه" کارش را به شکلی عالی انجام می دهد. ما تا حالا ٥٥ میلیون وعده غذا تهیه کرده ایم

We've so far provided 55 million meals to kids around the world

برای بچه ها در نقاط مختلف دنیا

by selling now 550,000 bags, a ton of bags, a lot of bags.

با فروش حالا ٥٥٠,٠٠٠ کیسه، یک تن کیسه، مقدار بسیار زیادی از کیسه ها.

All this time you're really --

در تمام این مدت شما -- زمانیکه شما به گرسنگی فکر می کنید،

hunger is a hard thing to think about,

because what we think about is eating.

چیزی است که فکر کردن به آن سخت است، چرا که چیزی که ما به آن می اندیشیم خوردن است.

I think about eating a lot and I really love it.

من در مورد خوردن خیلی فکر می کنم، و من واقعا عاشق آن هستم.

And the thing that's strange about international hunger

و چيزى كه يك كمى عجيب است درخصوص گرسنگى بين المللى

and talking about international issues

و گفته مى شود در بحث هاى بين المللى

is that most people want to know:

اين هست كه بيشتر مردم مى خواهند بدانند كه: " شما در آمريكاچه کار دارید می کنید؟"

"What are you doing for America's kids?"

"براى كودكان آمريكاچه کاری دارید می کنید؟"

There's definitely hunger in America:

در آمريكا گرسنگى عینی وجود دارد:

49 million people and almost 16.7 million children.

٤٩ ميليون نفر و تقريبا ١٦/٧ ميليون از كودكان (دچار گرسنگى هستند).

I mean that's pretty dramatic for our own country.

منظور من اين است كه اين خيلى غم انگيز است براى كشورمان.

Hunger definitely means something different in America

گرسنگى در آمريكا قطعا جورى معنى مى شود كه يك مقدارى با معناى بين المللى آن متفاوت است،

than it does internationally,

but it's incredibly important to address hunger in our own country.

اما به شكلى ناباورانه عنوان نمودن و پرداختن به گرسنگى در كشورمان مهم است.

But the bigger problem that we all know about is obesity,

اما بديهى است مشكل بزرگترى كه همه ما در باره‌اش آشنایی داریم

and it's dramatic.

چاقى مفرط است و آن تأسف انگيز است.

The other thing that's dramatic

چیز دیگری که تاسف انگیز است این است که هم گرسنگی و هم چاقی مفرط

is that both hunger and obesity have really risen in the last 30 years.

به واقع در ٣٠ سال گذشته افزایش پیدا کرده اند.

Unfortunately, obesity's not only an American problem.

متاسفانه، چاقی مفرط نه تنها یک مشکل آمریکایی است،

It's actually been spreading all around the world

بلکه در حقیقت آن در سراسر دنیا درحال گسترش می باشد

and mainly through our kind of food systems that we're exporting.

و اساسا در خلال نوع سیستمهای تغذیه ای مان که صادر می کنیم.

The numbers are pretty crazy.

اعداد و ارقام تا حدی هشداردهنده هستند.

There's a billion people obese or overweight

یک میلیارد نفر مردم چاق مفرط یا مردم با اضافه وزن وجود دارند

and a billion people hungry.

و یک میلیارد نفر هم گرسنه وجود دارند.

So those seem like two bifurcated problems,

خوب این دو شبیه به مشکلی دو جانبه به نظر می رسد،

but I kind of started to think about, you know,

اما من به نوعی درباره آن بفکر فرورفتم، می دانید،

what is obesity and hunger?

چه چیزیست چاقی مفرط وگرسنگی؟ چه هستند هر دو اینها؟

What are both those things about?

Well, they're both about food.

خوب، هر دو آنها به غذا مربوط می شوند.

And when you think about food,

و زمانیکه شما به غذا فکر می کنید،

the underpinning of food in both cases is potentially problematic agriculture.

زیربنای تغذیه در هر دو مورد

به شکلی بالقوه مشکلی است کشاورزی.

And agriculture is where food comes from.

و کشاورزی جایی است که غذا از آنجا می آید.

Agriculture in America's very interesting.

خوب، کشاورزی در آمریکا بسیار جالب است.

It's very consolidated

آن بسیار تثبیت شده است،

and the foods that are produced lead to the foods that we eat.

و غذاهایی که تولید می شوند غذاهایی هستند که ما می خوریم.

The foods that are produced are, more or less, corn, soy and wheat.

خوب، غذاهایی که تولید می شوند، کم و بیش، ذرت، سویا و گندم هستند.

و همانطوریکه شما می توانید ببینید، سه- چهارم از غذایی که ما می خوریم برای بیشترین بخش:

And that's three-quarters of the food that we're eating:

غذاهای فرآوری شده و غذاهای سریع هستند.

processed foods and fast foods.

Unfortunately, in our agricultural system,

متاسفانه، در سیستم کشاورزی ما،

we haven't done a good job in the last three decades

ما کار خوبی را در سه دهۀ گذشته به انجام نرسانده ایم

در خصوص صدور این تکنولوژی ها به سراسر دنیا.

of exporting those technologies around the world.

So African agriculture, which is the place of most hunger in the world,

خوب کشاورزی آفریقا، که مکان بیشترین گرسنه گان دنیا است،

has actually fallen precipitously as hunger has risen.

در حقیقت به شدت سقوط کرده است

همان گونه که گرسنگی افزایش پیدا کرده است.

So somehow we're not making the connect

بنابراین در برخی جاها ما ارتباطی را برقرار نمی کنیم

between exporting a good agricultural system

بین صادرات یک سیستم کشاورزی خوب

that will help feed people all around the world.

که تغذیۀ همۀ مردم دنیا را پشتیبانی خواهد نمود.

Who is farming? That's what I was wondering.

چه کسی این غذاها را تولید می نماید؟ این چیزیست که من را بفکر فرو برده.

So I went and stood on a big grain bin in the Midwest,

بنابراین من رفتم و ایستادم بر روی یک انبار بزرگ غلات در "میدوست" (ناحیه شمال مرکزی ایالات متحده)،

and that really didn't help me understand farming,

و آن حقیقتا کمکم نکرد که کشاورزی را بفهمم،

but I think it's a really cool picture.

اما من فکر می کنم که آن واقعا یک تصویرجالب بود.

And the reality is that between farmers in America --

و شما می دانید، واقعیت آن است که

در مقایسه با کشاورزان در آمریکا،

who actually, quite frankly, when I spend time in the Midwest,

که حقیقتا، اگر رک و بی پرده بخواهم بگم، زمانیکه من در میدوست بودم،

are pretty large in general.

به طور کلی تنومند هستند.

And their farms are also large.

و زمینهای کشاورزی آنها نیز بزرگ هستند.

But farmers in the rest of the world are actually quite skinny,

اما کشاورزان در سایر نقاط دنیا

در حقیقت کاملا استخوانی هستند، و آن به این دلیل است که آنها گرسنگی می کشند.

and that's because they're starving.

Most hungry people in the world are subsistence farmers.

بیشترین مردم گرسنه دنیا از طریق کشاورزی امرار معاش می کنند.

And most of those people are women --

و بیشترین آنها هم زنان هستند --

which is a totally other topic that I won't get on right now,

که این خود سرفصل دیگری است که حالا من نمی خواهم به آن بپردازم ،

اما من دوست داشتم کاری فمنیستی انجام بدهم در برخی موارد.

but I'd love to do the feminist thing at some point.

من فکر می کنم که آن واقعا جالب است

I think it's really interesting to look at agriculture from these two sides.

که به کشاورزی از هر دوی این جهات نگاه شود.

کشت و کار جا افتاده و وسیع موجود است

There's this large, consolidated farming that's led to what we eat in America,

که منجر به تولیدا آنچه که در آمریکا می خوریم میشود،

و آن از حدود سال ١٩٨٠ بوده است،

and it's really been since around 1980, after the oil crisis,

بعد از بحران نفت،

when, you know -- mass consolidation,

زمانیکه، شما می دانید، اتحاد توده ها،

mass exodus of small farmers in this country.

مهاجرت توده های کوچک کشاورزان به این کشور.

And then in the same time period,

و سپس در همان مقطع زمانی،

we've kind of left Africa's farmers to do their own thing.

شما می دانید، ما نوعی از کشاورزان آفریقایی را رها کرده ایم تا هر کاری دلشان می خواهند بکنند.

Unfortunately, what is farmed ends up as what we eat.

متاسفانه، هر آنچه را که می کاریم در نهایت همان چیزیست که ما می خوریم.

And in America, a lot of what we eat has led to obesity

و در آمریکا، بسیاری از چیزهایی که ما می خوریم

and has led to a real change

هدایتمان کرده به سمت چاقی مفرط و ما را سوق می دهد به طرف یک تغییر واقعی

in sort of what our diet is, in the last 30 years.

بر اساس آنچه رژیم غذایی مان در ٣٠ سال گذشته است.

It's crazy.

احمقانه است.

A fifth of kids under two drinks soda.

یک پنجم از کودکان زیر دو سال نوشابه های گازدار می نوشند.

Hello! You don't put soda in bottles.

آهای. نوشابه های گازدار را در بطری ها نریزید.

But people do, because it's so cheap,

اما مردم این کار را انجام می دهند چون آن بسیار ارزان است،

and so our whole food system in the last 30 years has really shifted.

و بنابراین کل سیستم تغذیه ای ما در ٣٠ سال گذشته

واقعا تغییر کرده است.

I mean, you know, it's not just in our own country,

من فکر می کنم، شما می دانید، آن تنها در کشور ما نبوده،

but really we're exporting the system around the world,

اما حقیقتا ما این سیستم را به سراسر دنیا صادر می کنیم،

and when you look at the data of least developed countries --

و زمانیکه شما نظر می کنید به داده های کشورهایی که کمترین توسعه را داشته اند --

especially in cities, which are growing really rapidly --

به ویژه در شهرها، که واقعا به سرعت در حال رشد هستند --

people are eating American processed foods.

مردم در حال خوردن غذاهای تولید شدۀ آمریکایی هستند.

And in one generation, they're going from hunger

و در یک نسل،

آنها گرسنگی را،

and all of the detrimental health effects of hunger

و تمام اثرات مضر گرسنگی برای سلامتی را

to obesity and things like diabetes and heart disease in one generation.

به چاقی مفرط و چیزهایی شبیه به مرض قند

و بیماریهای قلبی در اون نسل تجربه می کنند.

So the problematic food system is affecting both hunger and obesity.

بنابراين سيستم غذايى مشكل ساز

تاثير مى گذارد هم بر گرسنگى و هم بر چاقى مفرط.

Not to beat a dead horse, but this is a global food system

وقت را تلف نكنيد،

اما اين يك سيستم غذايى جهانى است.

where there's a billion people hungry and a billion people obese.

جايى كه يك ميليارد گرسنه و يك ميليارد چاق مفرط وجود دارد.

I think that's the only way to look at it.

من فكر مى كنم كه آن تنها راه براى نظاره كردن آن است.

And instead of taking these two things

و به جاى حرف زدن در مورد اين دو چيز به عنوان

as bifurcated problems that are very separate,

مشکلات دو جانبه که خیلی مجزا هستند،

it's really important to look at them as one system.

این بسیار مهم است که به آنها به شکل یک سیستم نگاه شود.

We get a lot of our food from all around the world

ما بسیاری از غذاهایمان را از سراسر دنیا به دست می آوریم،

and people from all around the world are importing our food system,

و مردم از سراسر دنیا سیستم غذایی ما را وارد - کشورشان - می کنند،

so it's incredibly relevant to start a new way of looking at it.

بنابراین به شکلی باور نکردنی - این دو - به هم مربوط هستند به شروع یک راه جدید نگرش به آن.

آنچه من آموخته ام --

I've learned -- and the technology people here,

و تکنولوژیست که اینجا هستند، که به طورکلی من یکی از آنها نیستم --

which I'm totally not one of --

but apparently, it really takes 30 years

اما ظاهرا، آن واقعا ٣٠ سال زمان می گیرد

for a lot of technologies to become really endemic to us,

برای بسیاری از تکنولوژی ها تا واقعا برای ما بومی شوند،

like the mouse and the Internet and Windows.

شبیه به ماوس و اینترنت و سیستم عامل ویندوز.

You know, there's 30-year cycles.

می دانید، چرخه های ٣٠ ساله ای وجود دارد.

I think 2010 can be a really interesting year

من فکر می کنم که سال ٢٠١٠ می تواند سال بسیار جالبی باشد

because it is the end of the 30-year cycle,

چرا که آن پایان چرخۀ ٣٠ ساله است،

and it's the birthday of the global food system.

و آن روز تولد سیستم جهانی تغذیه است.

That's the first birthday I want to talk about.

بنابراین آن اولین روز تولدی است که من می خواهم در مورد آن صحبت کنم.

If we really think that this is something that's happened in the last 30 years,

می دانید، من فکر می کنم اگر ما واقعا فکر کنیم که

این چیزی است که اتفاق افتاده در ٣٠ سال گذشته، امیدی است در آن.

there's hope in that.

It's the 30th anniversary of GMO crops

سی امین سالگرد محصولات تغییر شکل یافتۀ ژنتیکی است

and the Big Gulp, Chicken McNuggets, high-fructose corn syrup,

و "بیگ گالپ"، "ناگتهای مرغ مکدونالد"، "شیره ذرت با فروکتوز بالا"،

the farm crisis in America

بحران مزرعه در آمریکا

and the change in how we've addressed agriculture internationally.

و تغییر در اینکه ما چگونه کشاورزی بین المللی را بیان می کنیم.

So there's a lot of reasons to take this 30-year time period

بنابراین دلایل بسیار زیادی وجود دارند برای اینکه این دوره ٣٠ سال طول بکشد

بر اساس بوجود آمدن این سیستم غذایی جدید.

as sort of the creation of this new food system.

I'm not the only one who's obsessed with this whole 30-year thing.

من تنها کسی نیستم که درگیر آن شده است با تمامی چیزهای این ٣٠ سال.

The icons like Michael Pollan and Jamie Oliver in his TED Prize wish

آیکون هایی مثل "مایکل پولان

و "جیمز اولیور" در سخنرانی دریافت جایزۀ TED اش

both addressed this last three-decade time period

هر دو سخن گفتند در مورد این سه دهۀ گذشته

as incredibly relevant for food system change.

به عنوان ارتباط باورنکردنی تغییر سیستم غذایی.

Well, I really care about 1980

خوب، من واقعا توجه دارم به سال ١٩٨٠

because it's also the 30th anniversary of me this year.

چراکه این سال تقریبا سی امین سالگرد تولد من است.

And so in my lifetime,

و بنابراین در طول عمرم،

a lot of what's happened in the world --

بسیاری از هر آنچه در دنیا اتفاق افتاده --

and being a person obsessed with food --

و باعث شده که شخصی با غذا دچاردرگیری ذهنی بشود --

a lot of this has really changed.

بسیاری از این چیزها واقعا تغییر کرده است.

So my second dream is that I think we can look to the next 30 years

خوب دومین رویایی که من به آن فکر می کنم این است که

ما می توانیم به ٣٠ سال آینده نگاه کنیم

as a time to change the food system again.

به عنوان زمانیکه دوباره سیستم غذایی تغییر می کند.

And we know what's happened in the past,

و ما می دانیم که در زمان گذشته چه اتفاقی افتاده است،

so if we start now and we look at technologies

بنابراین اگر ما حالا شروع کنیم، و ما نظری کنیم به تکنولوژی‌ها

and improvements to the food system long-term,

و پیشرفت ها در سیستم بلند مدت غذایی،

we might be able to recreate the food system

ممکن است که ما قادر باشیم به بازآفرینی سیستم غذایی

so when I give my next talk and I'm 60 years old,

بنابراین زمان سخنرانی بعدی ام که ٦٠ ساله هستم،

من قادر خواهم بود که بگویم آن یک موفقیت بوده است.

I'll be able to say that it's been a success.

So I'm announcing today the start of a new organization,

پس من امروزآغاز شکل گیری یک سازمان جدید رااعلام می نمایم،

or a new fund within the FEED Foundation, called the 30 Project.

یا یک صندوق مالی را در داخل بنیاد تغذیه، که پروژه ۳۰ نامیده می شود.

And the 30 Project is really focused

و پروژه ۳۰ واقعا متمرکز شده

on these long-term ideas for food system change.

برروی این ایده های بلند مدت

جهت تغییر سیستم تغذیه ای.

And I think by aligning international advocates that are addressing hunger

و من فکر می کنم با هماهنگی با طرفداران بین المللی که به گرسنگی می پردازند

and domestic advocates that are addressing obesity,

و طرفداران محلی که به چاقی مفرط می پردازند،

we might actually look for long-term solutions

ما ممکن است حقیقتا به دنبال راه حل های بلند مدت باشیم

that will make the food system better for everyone.

که سیستم غذایی بهتری را برای همه می سازد .

We all tend to think that these systems are quite different

ما همه تمایل داریم فکر کنیم که این سیستم ها کاملا متفاوتند،

و مردم به هر صورت بحث می کنند در خصوص محصولات اورگانیک که می تواند دنیا را تغذیه کند،

and people argue whether or not organic can feed the world,

but if we take a 30-year view, there's more hope in collaborative ideas.

اما اگر ما نمایی از یک دورۀ ٣٠ ساله را بگیریم،

امید بیشتری است در ایده های مشترک.

So I'm hoping that by connecting really disparate organizations

بنابراین من آرزو می کنم که ارتباط سازمان های مختلف

like the ONE campaign and Slow Food,

مانند "وان" کمپین و "اسلو فوود"،

which don't seem right now to have much in common,

که همین حالا به نظر نمی رسد که زیاد معمول باشند،

we can talk about holistic, long-term, systemic solutions

ما می توانیم در مورد راه حل های جامع، بلند مدت و سیستمیک صحبت کنیم

that will improve food for everyone.

که بهبود می بخشد غذا را برای هر کسی.

Some ideas I've had is like, look, the reality is --

ایده هایی داشته ام شبیه به این، ببینید،

kids in the South Bronx need apples and carrots

واقعیت است -- بچه ها در "جنوب برونکس" به سیب و هویج احتیاج دارند

and so do kids in Botswana.

و خوب بچه ها در "بوتسوانا" هم همینطور.

And how are we going to get those kids those nutritious foods?

و چگونه ما می توانیم غذاهای مغذی را به آن بچه ها برسانیم؟

Another thing that's become incredibly global is production of meat and fish.

چیز دیگری که به شکلی ناباورانه جهانی شده تولید گوشت و ماهی است.

Understanding how to produce protein

درک چگونگی تولید پروتئین

in a way that's healthy for the environment

به روشی که هم برای محیط زیست سالم باشد و هم برای مردم

and healthy for people

will be incredibly important to address things like climate change

به شکلی باور نکردنی مهم خواهد بود پرداختن به چیزهایی مثل تغییر آب و هوا

and how we use petrochemical fertilizers.

و چگونگی استفادۀ ما از کودهای نفتی - شیمیایی.

And, you know, these are really relevant topics

و می دانید، اینها موضوعات واقعا مرتبطی هستند

that are long-term and important

که بلند مدت هستند

for both people in Africa who are small farmers

و مهم هستند هم برای مردم آفریقا که خرده کشاورز هستند

and people in America who are farmers and eaters.

و مردم آمریکا که هم کشاورزند و هم مصرف کننده.

And I also think that thinking about processed foods in a new way,

و همچنین من فکر می کنم که تفکر در مورد غذاهای فرآورده شده به روشی نوین،

where we actually price the negative externalities

که ما در حقیقت هزینه می کنیم برای اثرات منفی

like petrochemicals and like fertilizer runoff

مثل محصولات پتروشیمی و مثل کود،

into the price of a bag of chips --

در هزینه یک بسته چیپس اضافه می شود.

Well, if that bag of chips then becomes inherently more expensive than an apple,

خوب، اگر آن بستۀ چیپس

ذاتا گرانتر بشود از یک سیب

then maybe it's time for a different sense of personal responsibility in food choice

پس ممکن است که زمانی برای حسی متفاوت فرا رسیده باشد

از مسئولیتی شخصی در انتخاب غذا

because the choices are actually choices

چونکه انتخاب ها در حقیقت انتخاب هایی هستند

instead of three-quarters of the products being made just from corn, soy and wheat.

به جای سه چهارم محصولات تولید شده فقط ازذرت، سویا و گندم.

وب سایت پروژه ۳۰ بر روی آدرس اینترنتی 30Project.org راه اندازی شده،

The 30Project.org is launched

and I've gathered a coalition of a few organizations to start.

و من برای شروع یک ائتلافی به وجود آورده ام از تعداد محدودی از سازمان ها.

And it'll be growing over the next few months.

و آن در چند ماه آینده رشد داده خواهد شد.

But I really hope that you will all think of ways

اما من واقعا آرزو می کنم که شما فکر خواهید کرد به تمامی راه هایی که می توانید

that you can look long-term at things like the food system

در دراز مدت به آن نگاه کنید در چیزهایی مثل سیستم غذایی

and make change.

و تغییر ایجاد نمایید.

(Applause)

(تشویق)