David Griffin: How photography connects us

Translator: Leila Ataei Reviewer: Maryam Manzoori

Let's just start by looking at some great photographs.

بیایید با دیدن یکسری عکسهای فوق العاده شروع کنیم.

This is an icon of National Geographic,

این نماد نشنال جغرافی است،

an Afghan refugee taken by Steve McCurry.

دختر پناهجوی افغان اثر استیو مککوری.

But the Harvard Lampoon is about to come out

اما نشریه فکاهی هاروارد لمپوون قرار است در این شماره‌اش

with a parody of National Geographic,

نقیضه‌ای باشد بر نشنال جغرافی،

and I shudder to think what they're going to do to this photograph.

و از فکر این که سر این عکس چه بلایی خواهد آمد بدنم می‌لرزد.

Oh, the wrath of Photoshop.

امان از این فتوشاپ.

This is a jet landing at San Francisco, by Bruce Dale.

این جت که در سان فرانسیسکو فرود میاید، اثر بروس دیل است.

He mounted a camera on the tail.

دروبین را روی دم آن سوار کرده بود.

A poetic image for a story on Tolstoy, by Sam Abell.

تصویری شاعرانه برای داستانی از تولستوی اثر سام ابل.

Pygmies in the DRC, by Randy Olson.

پیگمیها در جمهوری خلق کنو اثر رندی اولسون.

I love this photograph because it reminds me

این عکس را دوست دارم چون مجسمه‌های برنزی

of Degas' bronze sculptures of the little dancer.

دگاس از رقاص کوچولو را یادم میاورد.

A polar bear swimming in the Arctic, by Paul Nicklen.

خرس قطبی در حال شنا در قطب شمال، اثر پاول نیکلن.

Polar bears need ice to be able to move back and forth --

خرسهای قطبی برای جلو و عقب رفتن یخ لازم دارند--

they're not very good swimmers --

آنها شناگرهای خوبی نیستند--

and we know what's happening to the ice.

و میدانیم که چه بلایی سر یخها آمده.

These are camels moving across the Rift Valley in Africa,

این شترها در حال عبور از دره کافتی در آفریقا هستند،

photographed by Chris Johns.

عکس از کریس جونز.

Shot straight down, so these are the shadows of the camels.

از بالا به پایین انداخته شده، در نتیجه اینها سایه شترها هستند.

This is a rancher in Texas, by William Albert Allard,

گاوچرانی در تگزاس، اثر ویلیام آلبرت آلارد،

a great portraitist.

عکاس پرتره بی نظیر.

And Jane Goodall, making her own special connection,

و جین گودال، ارتباط مخصوص خودش را میسازد،

photographed by Nick Nichols.

عکس را نیک نیکولاس گرفته.

This is a soap disco in Spain, photographed by David Alan Harvey.

اینجا دیسکو صابون در اسپانیاست، عکس را دیوید الن هاروی گرفته.

And David said that there was lot of weird stuff

و دیوید گفت که کلی چیزهای عجیب

happening on the dance floor.

در سن رقص اتفاق میفتاد.

But, hey, at least it's hygienic.

اما خب حداقل بهداشتی است.

(Laughter)

(خنده)

These are sea lions in Australia doing their own dance,

رقص شیرهای آبی در استرالیا

by David Doubilet.

اثر دیوید دوبیلی.

And this is a comet, captured by Dr. Euan Mason.

و این ستاره دنباله‌دار اثر دکتر یوان میسون.

And finally, the bow of the Titanic, without movie stars,

و سرانجام دماغه کشتی تایتانیک بدون ستاره‌های فیلم

photographed by Emory Kristof.

اثر اموری کریستوف.

Photography carries a power that holds up

عکاسی قدرتی را در خودش دارد

under the relentless swirl of today's saturated, media world,

که پیچیدگی بی‌امان جهان اشباع رسانه‌ای امروز را تاب میاورد

because photographs emulate the way

چون عکسها راه را هموار می‌کنند

that our mind freezes a significant moment.

تا ذهنمان لحظه خاصی را ثبت کند.

Here's an example.

بگذارید مثالی بزنم.

Four years ago, I was at the beach with my son,

چهار سال پیش، با پسرم در ساحل بودم،

and he was learning how to swim

و او در این سواحل نسبتا کم موج ِ دلاور

in this relatively soft surf of the Delaware beaches.

شنا یاد می‌گرفت.

But I turned away for a moment, and he got caught into a riptide

لحظه‌ای سرم را برگرداندم، و او گرفتار جریان آب شد

and started to be pulled out towards the jetty.

و سمت اسکله کشیده شد.

I can stand here right now and see,

الان که اینجا ایستاده‌ام، می‌توانم ببینم

as I go tearing into the water after him,

که شتابان در پی او به آب زدم،

the moments slowing down and freezing into this arrangement.

لحظات کُند و در این صحنه منجمد می‌شوند.

I can see the rocks are over here.

می‌توانم صخره ها را در آنجا ببینم.

There's a wave about to crash onto him.

یک موج دارد به او نزدیک می‌شود.

I can see his hands reaching out,

دستانش را که برای کمک دراز کرده می‌بینم

and I can see his face in terror,

و همینطور وحشتی که در نگاهش بود.

looking at me, saying, "Help me, Dad."

با نگاه‌ش میگوید، « بابا، کمکم کن.»

I got him. The wave broke over us.

او را می‌گیرم. موج به ما می‌کوبد.

We got back on shore; he was fine.

به ساحل برمیگردیم؛ حالش خوب بود.

We were a little bit rattled.

کمی منگ بودیم.

But this flashbulb memory, as it's called,

اما این خاطره کاملا شفاف

is when all the elements came together to define

وقتی است که همه عناصر با هم یکی میشوند تا

not just the event, but my emotional connection to it.

نه تنها رویدادی را تعریف کنند بلکه ارتباط عاطفی من با آن را نیز بگویند.

And this is what a photograph taps into

و این چیزی است که یک عکس بدنبال آن است

when it makes its own powerful connection to a viewer.

زمانی که با بیننده ارتباطی قوی میسازد.

Now I have to tell you,

باید به شما بگویم

I was talking to Kyle last week about this,

هفته پیش با کایل درباره این حرف می‌زدم

that I was going to tell this story.

که میخواهم ماجرا را برای شما تعریف کنم.

And he said, "Oh, yeah, I remember that too!

و او گفت که« آره، منم یادم میاد!

I remember my image of you

خاطرم هست که تصویر من از چهره تو

was that you were up on the shore yelling at me."

این بود که در ساحل سرم داد می‌کشیدی.»

(Laughter)

(خنده)

I thought I was a hero.

فکر می‌کردم قهرمانم.

(Laughter)

(خنده)

So,

بنابراین،

this represents -- this is a cross-sample of

این نمایانگر --نمونه‌هایی است از

some remarkable images taken by some of the world's greatest photojournalists,

برخی تصاویر چشمگیر گرفته شده توسط برخی از بهترین‌های فتوژورنالیستهای جهان،

working at the very top of their craft --

که در اوج حرفه خود قرار دارند--

except one.

بغیر از یکی.

This photograph was taken by Dr. Euan Mason

این عکس را دکتر یوان میسون انداخت

in New Zealand last year,

پارسال در نیوزلند،

and it was submitted and published in National Geographic.

و برای نشنال جغرافی ارسال گردید و بعد چاپ شد.

Last year, we added a section to our website called "Your Shot,"

پارسال، بخش «عکس شما» را به وب سایت افزودیم.

where anyone can submit photographs for possible publication.

جاییکه همه میتوانند عکسها را برای انتشار احتمالی ارائه کنند.

And it has become a wild success,

و به شدت از آن استقبال شد،

tapping into the enthusiast photography community.

و جامعه عکاس مشتاق را برانگیخت.

The quality of these amateur photographs

کیفیت این عکسهای آماتور

can, at times, be amazing.

گاهی می‌تواند شگفت‌آور باشد.

And seeing this reinforces, for me,

و این تفکر در من تقویت می‌شود

that every one of us has at least one or two

که هر یک از ماحداقل یک یا دو

great photographs in them.

عکس عالی در بین کارهایش دارد.

But to be a great photojournalist,

اما برای فتوژورنالیست عالی بودن،

you have to have more than just one or two

باید بیش از یکی دو تا عکس عالی

great photographs in you.

در کارهایتان داشته باشید.

You've got to be able to make them all the time.

همیشه باید از این عکسها بگیرید.

But even more importantly,

اما مهمتر این که،

you need to know how to create a visual narrative.

لازم است بدانید چطور روایتی بصری داشته باشید.

You need to know how to tell a story.

باید بدانید چطور قصه‌ای را تعریف کنید.

So I'm going to share with you some coverages

خب بعضی از این گزارشها را با شما در بین میگذارم

that I feel demonstrate the storytelling power of photography.

که بنظرم قدرت داستانگویی در عکاسی را نشان میدهند.

Photographer Nick Nichols went to document

نیک نیکلاس عکاس، برای مستند کردن

a very small and relatively unknown wildlife sanctuary

منطقه حفاظت شده حیات وحشی نسبتا ناشناخته و خیلی کوچک

in Chad, called Zakouma.

به نام زاکوما به چاد رفت.

The original intent was to travel there

نیت اولیه سفر کردن به آنجا

and bring back a classic story of diverse species,

و آوردن یک داستان کلاسیک از گونه‌های متنوع

of an exotic locale.

از محلی بیگانه بود.

And that is what Nick did, up to a point.

و تا حدودی هم نیک این کار را کرد.

This is a serval cat.

این یک یوزگربه است.

He's actually taking his own picture,

که در اصل دارد از خودش عکس میگیرد،

shot with what's called a camera trap.

عکس اصطلاحا از طریق دام دوربینی گرفته شده.

There's an infrared beam that's going across,

یک تابش فروسرخ از اینجا میگذرد و یوز پایش

and he has stepped into the beam and taken his photograph.

را روی آن گذاشته و عکس انداخته شده است.

These are baboons at a watering hole.

اینها بابونهایی سر یک چاله آب هستند.

Nick -- the camera, again, an automatic camera

نیک-- دوربین، دوباره، یک دوربین خودکار

took thousands of pictures of this.

که هزاران عکس این شکلی انداخت.

And Nick ended up with a lot of pictures

و در آخر نیک کلی عکس داشت

of the rear ends of baboons.

که از ماتحت بابونها گرفته شدند.

(Laughter)

(خنده)

A lion having a late night snack --

شیری در حال خوردن شب چره دیروقتش.

notice he's got a broken tooth.

به دندان شکسته‌اش توجه کنید.

And a crocodile walks up a riverbank toward its den.

و تمساحی که حاشیه رودخانه را به سمت لانه‌اش بالا می رود.

I love this little bit of water

عاشق این باریکه آب هستم

that comes off the back of his tail.

که از پشت دمش می‌چکد.

But the centerpiece species of Zakouma are the elephants.

اما گونه‌های اصلی زاکوما فیلها هستند.

It's one of the largest intact herds in this part of Africa.

یکی از بزرگترین گله‌های دست نخورده در این بخش از آفریقاست.

Here's a photograph shot in moonlight,

این عکس در نور مهتاب انداخته شده است،

something that digital photography has made a big difference for.

چیزی که عکاسی دیجیتال تفاوتی بزرگ در آن ایجاد کرده.

It was with the elephants that this story pivoted.

این فیلها بودند که اساس این داستان هستند.

Nick, along with researcher Dr. Michael Fay,

نیک، به همراه دکتر مایکل فی پژوهشگر ،

collared the matriarch of the herd.

گردنبندی دور ماده سالار گله انداختند.

They named her Annie,

اسمش را گذاشتند آنی،

and they began tracking her movements.

و شروع به ردیابی حرکات او کردند،

The herd was safe within the confines of the park,

به لطف این گروه از جنگلبانان مخلص

because of this dedicated group of park rangers.

گله در محدوده پارک ایمن ماند.

But once the annual rains began,

اما به محض شروع بارانهای سالیانه،

the herd would begin migrating to feeding grounds outside the park.

گله شروع به مهاجرت به سوی زمینهای خوراکی بیرون از پارک کرد.

And that's when they ran into trouble.

و این وقتی بود که به مشکل خوردند.

For outside the safety of the park were poachers,

چون آن بیرون تهدید شکارچیانی وجود داشت

who would hunt them down only for the value of their ivory tusks.

که آنها را بخاطر ارزش عاجهایشان شکار میکردند.

The matriarch that they were radio tracking,

ماده سالار که از طریق رادیو ردیابی میشد

after weeks of moving back and forth, in and out of the park,

بعد از هفته‌ها رفت و آمد به داخل و خارج پارک ،

came to a halt outside the park.

در بیرون از پارک متوقف شد.

Annie had been killed, along with 20 members of her herd.

آنی به همراه ۲۰ تن از اعضای گله اش کشته شد .

And they only came for the ivory.

و آنها فقط دنبال عاج بودند.

This is actually one of the rangers.

این در واقع یکی از محیط‌ بان هاست. .

They were able to chase off one of the poachers and recover this ivory,

آنها توانستند یکی از شکارچیها را تعقیب و این عاج را کشف کنند،

because they couldn't leave it there,

چون نمی‌توانستند همانجا رهایش کنند،

because it's still valuable.

چون هنوز باارزش است.

But what Nick did was he brought back

اما کاری که نیک کرد این بود که

a story that went beyond the old-school method

داستانی بیاورد که متفاوت از روش همیشگی بود

of just straight, "Isn't this an amazing world?"

که صرفا بگوید؛ «دنیا جای معرکه‌ای نیست؟»

And instead, created a story that touched our audiences deeply.

و در عوض، داستانی را آفرید که مخاطب را عمیقا تحت تاثیر قرار داد.

Instead of just knowledge of this park,

بجای اطلاع رسانی صرف درباره این پارک

he created an understanding and an empathy

باعث ایجاد همدلی و درک نسبت به وضعیت

for the elephants, the rangers and the many issues

فیلها، محیط بانها و خیلی موارد دیگر

surrounding human-wildlife conflicts.

پیرامون کشمکشهای حیات وحش- بشر گردید.

Now let's go over to India.

برویم سراغ هندوستان.

Sometimes you can tell a broad story in a focused way.

گاهی میتوانید یک داستان گسترده را به شیوه‌ای متمرکز تعریف کنید.

We were looking at the same issue that Richard Wurman

همین مسئله را در پروژه جدید ریچارد وورمن

touches upon in his new world population project.

درباره جمعیت جهان، بررسی می‌کردیم.

For the first time in history,

برای نخستین بار در تاریخ

more people live in urban, rather than rural, environments.

بیشتر مردم در محیطهای شهری زندگی می‌کنند تا روستایی.

And most of that growth is not in the cities,

و بیشتر این رشد در خود شهرها نیست

but in the slums that surround them.

بلکه در زاغه‌های اطراف آنها اتفاق میفتد.

Jonas Bendiksen, a very energetic photographer,

جوناس بندیکسن، عکاس بسیار پرانرژی

came to me and said,

نزد من آمد و گفت،

"We need to document this, and here's my proposal.

«باید این را مستند کنیم، و این پیشنهاد من است.

Let's go all over the world and photograph every single slum around the world."

کل دنیا را بگردیم و از تک تک این زاغه‌ها عکس بگیریم.»

And I said, "Well, you know, that might be a bit ambitious for our budget."

و من گفتم، « خب با این بودجه ما بنظرم زیادی جاه طلبانه است.»

So instead, what we did was

پس در عوض، کاری که کردیم

we decided to, instead of going out and doing what would result

این بود که بجای راه افتادن و انجام کاری که منجر به

in what we'd consider sort of a survey story --

بنظر ما نوعی گزارش آمارگیری میشد--

where you just go in and see just a little bit of everything --

که سراغش بروی و از هر چیزی بخش کوچکی‌اش را ببینی--

we put Jonas into Dharavi,

جوناس را به داراوی فرستادیم،

which is part of Mumbai, India,

که بخشی از بمبئی در هند است،

and let him stay there, and really get into

تا آنجا بماند و عمیقا نفوذ کند

the heart and soul of this really major part of the city.

به قلب و روح این بخش واقعا عمده از شهر.

What Jonas did was not just go and do a surface look

کار جوناس فقط رفتن به آنجا و نگاه سطحی

at the awful conditions that exist in such places.

به شرایط رقت‌باری که در چنین جاهایی وجود دارد نبود.

He saw that this was a living and breathing and vital part

او مشاهده کرد که این زندگی و نفس کشیدن و بخشی حیاتی

of how the entire urban area functioned.

از نحوه عمکرد کل منطقه شهری است.

By staying tightly focused in one place,

با تمرکز سفت و سخت روی یک مکان

Jonas tapped into the soul and the enduring human spirit

جوناس با روح و روحیه پرطاقت بشری ارتباط برقرار می کند

that underlies this community.

که زیر بنای این جامعه است.

And he did it in a beautiful way.

و او این کار را به نحو زیبایی انجام داد.

Sometimes, though, the only way to tell a story is with a sweeping picture.

گاهی نیز، تنها راه گفتن قصه از طریق تصویری کلی ممکن است.

We teamed up underwater photographer Brian Skerry

تیمی مرکب از برایان اسکری عکاس زیرآب

and photojournalist Randy Olson

و رندی اولسون فتوژورنالیست تشکیل دادیم

to document the depletion of the world's fisheries.

تا تقلیل رفتن آبزیان جهان را مستند کنیم.

We weren't the only ones to tackle this subject,

ما تنها کسانی نبودیم که به این موضوع می‌پرداختیم،

but the photographs that Brian and Randy created

اما عکسهایی که برایان و رندی خلق کردند

are among the best to capture both the human

جزو بهترینهایی است که از تخریب طبیعت و بشر

and natural devastation of overfishing.

از زیاده روی در ماهیگیری گرفته شده است.

Here, in a photo by Brian,

اینجا در عکسی از برایان،

a seemingly crucified shark is caught up

کوسه بظاهر مصلوبی در سواحل باها

in a gill net off of Baja.

در تور ماهیگیری به دام افتاده.

I've seen sort of OK pictures of bycatch,

تصویرهای موجه‌تری از صید را دیده‌ا‌م،

the animals accidentally scooped up

حیواناتی که تصادفی به دام میفتند

while fishing for a specific species.

وقتی که نیت صید گونه‌های خاصی است.

But here, Brian captured a unique view

اما اینجا، برایان منظره‌ای بی‌همتارا

by positioning himself underneath the boat

با قرار دادن خودش زیر قایق ثبت کرد،

when they threw the waste overboard.

وقتی که ضایعات را از عرشه به بیرون پرت میکردند.

And Brian then went on to even greater risk

و برایان حتی خطر بیشتری را بجان خرید

to get this never-before-made photograph

تا برای اولین بار از تور مخصوص

of a trawl net scraping the ocean bottom.

ماهیگیری در کف اقیانوس عکاسی کند.

Back on land, Randy Olson photographed

در خشکی، رندی اولسون

a makeshift fish market in Africa,

از بازار ماهی فروشان در آفریقا عکاسی کرد،

where the remains of filleted fish were sold to the locals,

جایی که اسکلت ماهی‌های گوشت بریده به محلی‌ها فروخته میشود،

the main parts having already been sent to Europe.

در حالیکه بخشهای اصلی به اروپا فرستاده شده است.

And here in China, Randy shot a jellyfish market.

و اینجا در چین رندی از یک بازار عروس دریایی عکاسی کرده.

As prime food sources are depleted,

در حالیکه منابع اصلی غذایی تقلیل میابد،

the harvest goes deeper into the oceans

برداشت از اقیانوسها بیشتر به عمق می‌رود و

and brings in more such sources of protein.

منابع پروتئینی اینچنینی بیشتری به بار میاید.

This is called fishing down the food chain.

که به اصطلاح درآوردن ته زنجیر غذایی است.

But there are also glimmers of hope,

اما بارقه‌هایی از امید نیز هست

and I think anytime we're doing a big, big story on this,

و فکر می‌کنم هرباری که داستان بزرگی در این باره انجام می‌دهیم

we don't really want to go

فقط قصد ما این نیست که برویم و

and just look at all the problems.

و نگاهی به این مشکلات بیاندازیم.

We also want to look for solutions.

بلکه دنبال راه‌حل هستیم.

Brian photographed a marine sanctuary in New Zealand,

برایان از یک منطقه حفاظت شده دریایی در نیوزلند عکاسی کرد،

where commercial fishing had been banned --

جایی که ماهیگیری صنعتی ممنوع شده --

the result being that the overfished species have been restored,

نتیجه آن احیا گونه‌هایی است که بخاطر زیاده‌روی در ماهیگیری کم شده بودند

and with them a possible solution for sustainable fisheries.

و همراه آن راه‌حلی امکان‌پذیر برای ماهیگیری پایدار آمد.

Photography can also compel us to confront

عکاسی میتواند ما را وادار کند به مواجهه

issues that are potentially distressing and controversial.

با مسائلی کند که بطور بالقوه بحث‌آفرین و تنش‌زا هستند.

James Nachtwey, who was honored at last year's TED,

جیمز ناکوی، که سال قبل از سوی TED تقدیر شد،

took a look at the sweep of the medical system

نگاهی به گستره‌ای ازنظام پزشکی میاندازد

that is utilized to handle the American wounded coming out of Iraq.

که کار با مجروحان آمریکایی بازگشته از عراق را تسهیل می‌کند.

It is like a tube where a wounded soldier enters on one end

مثل تونلی که سربازی مجروح از یک سر وارد آن میشود

and exits back home, on the other.

و از سر دیگر آن خارج شده و به خانه میرود.

Jim started in the battlefield.

جیم کارش را از میدان جنگ شروع کرد.

Here, a medical technician tends to a wounded soldier

اینجا، تکنیسین پزشکی را می بینیم که به یک سرباز مجروح رسیدگی می‌کند

on the helicopter ride back to the field hospital.

در هلیکوپتری که در مسیر بیمارستان صحرایی است.

Here is in the field hospital.

اینجا بیمارستان صحرایی است.

The soldier on the right has the name of his daughter

سرباز سمت راستی اسم دخترش را

tattooed across his chest, as a reminder of home.

را روی سینه اش خالکوبی کرده، یادآور خانه.

From here, the more severely wounded are transported

از اینجا، افراد با جراحات شدیدتر به آلمان

back to Germany, where they meet up with their families

منتقل میشوند تا برای نخستین بار با

for the first time.

خانواده‌شان دیدار کنند.

And then back to the States to recuperate at veterans' hospitals,

و بعد به ایالات متحده تا در بیمارستانهای کهنه سربازان

such as here in Walter Reed.

مثل اینجا در والتر رید بهبود یابند.

And finally, often fitted with high-tech prosthesis,

و سرانجام، اغلب‌ بعد از نصب پروتزهای پیشرفته

they exit the medical system and attempt

از این نظام پزشکی خارج شده و سعی میکنند

to regain their pre-war lives.

تا زندگی پیش از جنگ خود را از سر بگیرند.

Jim took what could have been a straight-up medical science story

جیم آنچه را که داستان سرراست علمی پزشکی بود گرفت

and gave it a human dimension that touched our readers deeply.

و به آن چنان بعد انسانی بخشید که خوانندگان ما را عمیقا متاثر کرد.

Now, these stories are great examples

این داستانها مثالهای فوق‌العاده‌ای هستند

of how photography can be used

از این که عکاسی چطور می‌تواند

to address some of our most important topics.

برای رسیدگی به برخی مهمترین موضوعات مورد استفاده قرار گیرد.

But there are also times when photographers

اما خب زمانهایی هم هست که عکاسها بسادگی

simply encounter things that are, when it comes down to it,

با چیزهایی مواجه میشوند که میشود گفت

just plain fun.

تفریح محض است.

Photographer Paul Nicklin traveled to Antarctica

پل نیکلین به قطب جنوب سفر کرد

to shoot a story on leopard seals.

برای گزارش تصویری درباره فُکِ پلنگی.

They have been rarely photographed, partly because they are considered

از آنها بندرت عکاسی شده، بخشی بخاطر این که تصور میشود

one of the most dangerous predators in the ocean.

که از خطرناکترین شکارچیهای اقیانوس باشند.

In fact, a year earlier, a researcher had been

درواقع، یک سال قبل، یک پژوهشگر توسط

grabbed by one and pulled down to depth and killed.

این حیوانات به عمق آب کشیده و کشته شد.

So you can imagine Paul was maybe a little bit hesitant

بنابراین میتوانید تصویر کنید که پل شاید

about getting into the water.

برای رفتن توی آب کمی مردد بود.

Now, what leopard seals do mostly is, they eat penguins.

کاری که فُکِ پلنگی اغلب میکند این است که پنگوئن میخورد.

You know of "The March of the Penguins."

از رژه پنگوئن‌ها که خبر دارید.

This is sort of the munch of the penguins.

این یکی یک جورهایی به دندان کشیدن پنگوئن است.

(Laughter)

(خنده)

Here a penguin goes up to the edge and looks out

این پنگوئنی است که تا لبه پیش رفته و بررسی می کند

to see if the coast is clear.

تا ببیند آیا اوضاع امن است.

And then everybody kind of runs out and goes out.

و بعد همه بیرون میدوند.

But then Paul got in the water.

اما بعد پل توی آب میرود.

And he said he was never really afraid of this.

پل میگوید که واقعا از این کار نترسیده بود.

Well, this one female came up to him.

خب این ماده پنگوئن سراغش میاید.

She's probably -- it's a shame you can't see it in the photograph,

او احتمالا-- واقعا جای تاسف دارد که در این عکس معلوم نیست

but she's 12 feet long.

که قدش ۳.۶۵ متر است.

So, she is pretty significant in size.

بنابراین جثه قابل توجهی دارد.

And Paul said he was never really afraid,

و پل می‌گوید که واقعا نترسیده بود،

because she was more curious about him than threatened.

چون رفتار ماده بجای تهدید آمیز بودن از سر کنجکاوی بود.

This mouthing behavior, on the right,

این حرکت دهان پنگوئن که در عکس سمت راست می‌بینید

was really her way of saying to him, "Hey, look how big I am!"

واقعا شیوه او بود برای گفتن این که، «ببین من چقدر بزرگم.»

Or you know, "My, what big teeth you have."

یا این که «وای چه دندانهای بزرگی داری.»

(Laughter)

(خنده)

Then Paul thinks that she simply took pity on him.

بعد پل فکر میکند که تنها دل پنگوئن برای او سوخته.

To her, here was this big, goofy creature in the water

برای پنگوئن، پل یک موجود بزرگ دست و پاچلفتی توی آب بود

that for some reason didn't seem to be interested

که بنا به دلایلی علاقه ای به دنبال کردن

in chasing penguins.

پنگوئنها نداشت.

So what she did was she started to bring penguins to him,

پس کاری که کرد آوردن بقیه پنگوئنها را نزد او آورد،

alive, and put them in front of him.

زنده آنها را جلوی او قرار میداد.

She dropped them off, and then they would swim away.

آنها را رها می‌کرد و بعد آنها شناکنان دور میشدند.

She'd kind of look at him, like "What are you doing?"

ماده پنگوئن با نگاهش به او میگفت، «چه کار داری می‌کنی؟»

Go back and get them, and then bring them back

می‌رفت و آنها را می‌گرفت و برشان می‌گرداند

and drop them in front of him.

و دوباره آنها را جلویش رها می‌کرد.

And she did this over the course of a couple of days,

و او این کار را طی چند روز انجام داد،

until the point where she got so frustrated with him

تا جایی که بالاخره از دستش کلافه شد

that she started putting them directly on top of his head.

و شروع کرد به گذاشتن آنها مستقیما روی سر پل.

(Laughter)

(خنده)

Which just resulted in a fantastic photograph.

که منجر به عکسی فوق العاده‌ شد.

(Laughter)

(خنده)

Eventually, though, Paul thinks that she just figured

سرآخر، پل فکر می‌کند که ماده پنگوئن به این نتیجه رسیده

that he was never going to survive.

که امیدی به نجات پل نیست.

This is her just puffing out, you know,

در اینجا ماده پنگوئن به نشان انزجار،

snorting out in disgust.

از بینی‌اش هوا خارج می‌کند.

(Laughter)

(خنده)

And lost interest with him, and went back to what she does best.

و علاقه‌اش به پل فروکش کرد برگشت سرکاری که در آن بهترین بود.

Paul set out to photograph a relatively

پل عازم عکاسی از موجودی

mysterious and unknown creature,

نسبتا ناشناخته و مرموز شد،

and came back with not just a collection of photographs,

و نه تنها با یک مجموعه عکس برگشت

but an amazing experience and a great story.

بلکه داستان فوق‌العاده و تجربه شگفت‌آوری هم داشت.

It is these kinds of stories,

اینجور قصه‌ها هستند،

ones that go beyond the immediate or just the superficial

که ورای لحظه یا تصنع می‌روند

that demonstrate the power of photojournalism.

تا قدرت فتوژرنالیسم را به تصویر بکشند.

I believe that photography can make a real connection to people,

باور دارم که عکاسی میتواند ارتباط حقیقی با مردم ایجاد کند.

and can be employed as a positive agent

و عامل مثبتی باشد در خدمت

for understanding the challenges and opportunities

درک چالشها و فرصتهایی که جهان ما

facing our world today.

امروز با آنها مواجه است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)