Charles Hazlewood: Trusting the ensemble

چارلز هزلوود:اعتماد به یک اثرکلی

Translator: Shahram Eatezadi Reviewer: mohsen hoseini

I am a conductor,

من یک رهبر ارکستر هستم،

and I'm here today

ومن امروز اینجام

to talk to you about trust.

که باشما درباره اعتماد حرف بزنم.

My job depends upon it.

کار من وابسته به اینه.

There has to be, between me and the orchestra,

جایی که ناچارا باید باشه ، بين من و ارکستر،

an unshakable bond of trust,

یک گروه تکان نخوردنی از اعتماد،

born out of mutual respect,

زاییده شده از احترام متقابل،

through which we can spin a musical narrative

ازمیان چیزی که ما میتونیم یک راوی موسیقی را دور بچرخیم

that we all believe in.

که ما همگی بهش ایمان داریم.

Now in the old days, conducting, music making,

حالا در روزهای قدیمی، رهبری ارکستر، ساخت اهنگ،

was less about trust and more, frankly, about coercion.

کمتر به اعتماد و بيشتر به ، صراحت ، و درباره اضطرار بود.

Up to and around about the Second World War,

تا حول و حوش جنگ جهانی دوم،

conductors were invariably dictators --

رهبران ارکستر بطور تغییرناپذیری زورگو بودند--

these tyrannical figures

این اشکال ستمگري

who would rehearse, not just the orchestra as a whole, but individuals within it,

نه فقط ارکستر بعنوان یک کلیت، بلکه تک تک افراد در اون،

within an inch of their lives.

در هر بخشي از زندگيشون بارها تكرار شده.

But I'm happy to say now that the world has moved on,

اما من خوشحالم بگم الان که جهان حرکت کرده،

music has moved on with it.

و موسیقی هم همراهش حرکت کرده.

We now have a more democratic view and way of making music --

ما هم اکنون یک روش و نگرش دموکراتیک از ساخت موسیقی داریم--

a two-way street.

یک خیابان دو-طرفه.

I, as the conductor, have to come to the rehearsal with a cast-iron sense

من، بعنوان یک رهبر، مجبورم که بیام برای تمرین با یک حس سفت و سخت

of the outer architecture of that music,

از معماری برونی موسیقی،

within which there is then immense personal freedom

که در درونش آزادی فردی غوطه وره

for the members of the orchestra to shine.

برای اعضای ارکستر برای درخشیدن.

For myself, of course,

برای خودمن، البته،

I have to completely trust my body language.

من مجبورم کاملا به زبان بدنم اعتماد کنم.

That's all I have at the point of sale.

اون همه ی چیزیه که من در نقطه ی فروش دارم.

It's silent gesture.

اون ژست صامت منه.

I can hardly bark out instructions while we're playing.

من بندرت میتونم فریاد بزنم دستورالعملها رو زمانیکه داریم مینوازیم.

(Music)

(پخش موسیقی)

Ladies and gentlemen, the Scottish Ensemble.

اقایان و خانمها، یک اثر اسکاتلندی.

(Applause)

(صدای تشویق حاضرین)...

So in order for all this to work,

خوب، براي به انجام رسوندن تمام اين كارها،

obviously I have got to be in a position of trust.

مشخصاً من مجبورم که در موقعیت اعتماد باشم.

I have to trust the orchestra,

من مجبورم به گروهم اعتماد کنم،

and, even more crucially, I have to trust myself.

و حتی حیاتی تر، اینکه مجبورم به خودمم اعتماد کنم.

Think about it: when you're in a position of not trusting,

بهش فکرکنید: موقعي که شما در مقام بی اعتمادی هستید،

what do you do?

چه میکنید؟

You overcompensate.

شما مصالحه میکنید.

And in my game, that means you overgesticulate.

و در بازی من ، یعنی شما با حرکات دست و بدن حرف میزنید.

You end up like some kind of rabid windmill.

شما مانند بعضی انواع اسیاب بادی خشمگین کارتون رو تموم میکنید.

And the bigger your gesture gets,

وحتی ژست شما،

the more ill-defined, blurry

یک حالت مرضی بخودش میگیره...نامفهوم

and, frankly, useless it is to the orchestra.

وحتی صادقانه، بگم غیر مفید برای ارکستر میشه.

You become a figure of fun. There's no trust anymore, only ridicule.

شما یک قیافه خنده دار میشی.دیگه اعتمادی دربین نیست، فقط تمسخره.

And I remember at the beginning of my career,

و من بیاد میارم اوایل کارم رو،

again and again, on these dismal outings with orchestras,

دوباره و دوباره، در این گردشهای خسته کننده گروه،

I would be going completely insane on the podium,

من کاملا دیوانه میشم در بالکن،

trying to engender a small scale crescendo really,

با تلاش برای تولید صدایی که به تدريج اوج میگیره،

just a little upsurge in volume.

فقط یه ذره اوج گرفتن صدا.

Bugger me, they wouldn't give it to me.

اووه، اونو بمن نمیدادنش.

I spent a lot of time in those early years

من زمان زیادی را در اون سالهای اولیه سپری کردم

weeping silently in dressing rooms.

با اشک ریختن به آرامي درون اتاق های لباس.

And how futile seemed the words of advice to me

وچقدر بیهوده به نظر ميرسيد پیشنهادها به من

from great British veteran conductor Sir Colin Davis

ازسوی رهبر کهنه کار بریتانیایی سر کالین دیویس

who said, "Conducting, Charles,

که گفت،"رهبری ،چارلز،

is like holding a small bird in your hand.

مثل نگه داشتن یک پرنده کوچک دردستانته،

If you hold it too tightly, you crush it.

اگرخیلی محکم نگهش داری، لهش میکنی.

If you hold it too loosely, it flies away."

واگه شل نگهش، داری فرارمیکنه."

I have to say, in those days, I couldn't really even find the bird.

من باید بگم، در اون روزها، من حتی واقعا نتونستم یک پرنده پیدا کنم.

Now a fundamental

حالا یک اصل

and really viscerally important experience for me, in terms of music,

و، واقعاً تجربه مهم برای من ازنظر موسیقی،

has been my adventures in South Africa,

ماجراهای من درافریقای جنوبی بوده است،

the most dizzyingly musical country on the planet in my view,

گیج کننده ترین کشور موسیقی در روی زمین بنظر من،

but a country which, through its musical culture,

اما یک کشور که، در میان فرهنگ موسیقی اش،

has taught me one fundamental lesson:

یک درس اساسی به من اموخته است:

that through music making

که از میان ساخت موسیقی

can come deep levels

میتونه سطوح عمیقی بیاد

of fundamental life-giving trust.

از اعتماد زندگی بخش اساسی.

Back in 2000, I had the opportunity to go to South Africa

در سال 2000، من این فرصت رو داشتم که به افریقای جنوبی برم

to form a new opera company.

برای شكل گرفتن شرکت اپرا.

So I went out there, and I auditioned,

درنتیجه من رفتم اونجا، و نظارت کردم،

mainly in rural township locations, right around the country.

عمدتاً در مناطق روستایی، درست دوروبر شهر.

I heard about 2,000 singers

من به حدود 2،000 خواننده گوش کردم(برای تست کردن)

and pulled together a company

وازمیان انها

of 40 of the most jaw-droppingly amazing young performers,

40 خواننده با کیفیت جداکردم و گروهی تشکیل شد،

the majority of whom were black,

که اکثریتشون سیاه پوست بودند،

but there were a handful of white performers.

ولی یک چندتايي سفید هم بودند.

Now it emerged early on in the first rehearsal period

وخيلي زود در اولين دوره تمريني معلوم شد

that one of those white performers

که یکی از اون اجراکننده های سفیدپوست

had, in his previous incarnation,

-درتجسم قبلیش-

been a member of the South African police force.

یک عضو نیروی پلیس افریقای جنوبی بوده است.

And in the last years of the old regime,

و در سال های اخر رژیم قبلی،

he would routinely be detailed to go into the township

به او ماموریت داده شد که بطورمرتب به اطراف شهر برود

to aggress the community.

که به جامعه اونجا حمله کنه.

Now you can imagine what this knowledge did to the temperature in the room,

حالا میتونید تصورکنید كه این دانش چه میکنه با دمای این اتاق،

the general atmosphere.

اتمسفر کلی.

Let's be under no illusions.

بیایید تحت تاثیر توهمات نباشیم.

In South Africa, the relationship most devoid of trust

در افریقای جنوبی، رابطه فاقد هرگونه اعتماد

is that between a white policeman

بین یک پلیس سفیدپوست

and the black community.

و جامعه سیاه پوستان.

So how do we recover from that, ladies and gentlemen?

حالا ما چطور از اون خلاص میشویم ،اقایان و خانمها؟

Simply through singing.

بسادگی با آواز خواندن.

We sang, we sang,

ما آواز خوندیم، و خوندیم،

we sang,

آواز خونديم،

and amazingly new trust grew,

و بطور شگفت انگیزی اعتماد جدید رشد کرد،

and indeed friendship blossomed.

و درواقع دوستی شکوفه زد.

And that showed me such a fundamental truth,

و اون بمن یک واقعیت اساسی را نشون داد،

that music making and other forms of creativity

که ساخت موسیقی و دیگراشکال خلاقیت

can so often go to places

میتونه زیاد به محلهایی بره

where mere words cannot.

که فقط حرف نمیتونه.

So we got some shows off the ground. We started touring them internationally.

درنتیجه ما نمایشهایی را دور از زمین داشتیم. شروع به سیروسیاحت بین المللی كرديم.

One of them was "Carmen."

یکی از اونا "كارمن" بود.

We then thought we'd make a movie of "Carmen,"

بعد ما ما فکرکردیم که یک فیلم از" کارمن "بسازیم،

which we recorded and shot outside on location

که ما ضبط کردیم اونارو خارج از محل فیلم برداری

in the township outside Cape Town called Khayelitsha.

در محلی خارج از کیپ تاون بنام خایلیتشا.

The piece was sung entirely in Xhosa,

این قطعه کاملاً در ژوسا خوانده شد،

which is a beautifully musical language, if you don't know it.

که یک زبان موسیقیایی زیبایی است، اگه اونو نشناسي.

It's called "U-Carmen e-Khayelitsha" --

اون نامیده میشه "يو-کارمن ای-خایلیتشا--"

literally "Carmen of Khayelitsha."

که عیناً بمعنی کارمنه خایلیتشا است.

I want to play you a tiny clip of it now

من الان میخوام یک قطعه کوچک از اون کلیپ را برایتان بنوازم

for no other reason than to give you proof positive

برای هیچ دلیلی جز اینکه یک مدرک مستدل برایتان بیارم

that there is nothing tiny about South African music making.

که چیز کوچکی درباره ساخت موسیقی افریقای جنوبی نیست.

(Music)

(موزیک)

(Applause)

(صدای تشویق حاضرین)

Something which I find utterly enchanting

چیزی که من مطلقا مسحورکننده یافتمش

about South African music making

درباره ساخت موسیقی افریقای جنوبی

is that it's so free.

اینه که اون خیلی ازاده.

South Africans just make music really freely.

آفريقاي جنوبی ها موسیقی را خیلی آزادانه میسازند.

And I think, in no small way,

ومن فکرمیکنم، در هیچ راه کوچکی،

that's due to one fundamental fact:

اون ناشی از یک واقعیت اساسی است:

they're not bound to a system of notation.

انها به یک سیستم نمادسازی متصل نیستند.

They don't read music.

اونا موسیقی را نمیخوانند.

They trust their ears.

انها به گوشهایشان اعتماد میکنند.

You can teach a bunch of South Africans a tune in about five seconds flat.

شما میتونی به یکدسته از مردم افریقای جنوبی یک اهنگو در عرض 5 ثانیه یادبدی.

And then, as if by magic,

و بعد، اگه با جادو باشه،

they will spontaneously improvise a load of harmony around that tune

اونا خودبخود بهبودمیدن یک مقدار زیادی اهنگو دراطراف اون اهنگ

because they can.

چون اونا میتونن.

Now those of us that live in the West, if I can use that term,

حالااون کسانی ازما که در غرب زندگی میکنن، اگه من از این کلمه بتونم استفاده کنم،

I think have a much more hidebound attitude or sense of music --

من فکر میکنم طرز تفکر کوته نظرانه یا احساس موسیقی ای دارن--

that somehow it's all about skill and systems.

که بنوعی همه اش در مورد مهارت و سیستم هاست.

Therefore it's the exclusive preserve

درنتیجه این یک حفظ نمودن اختصاصی است

of an elite, talented body.

از یکفرد نخبه و زبده.

And yet, ladies and gentlemen, every single one of us on this planet

وهنوز، خانمهاواقایان، هر کدوم از ما روی این کره خاکی

probably engages with music on a daily basis.

احتمالا با موسیقی در برنامه روزانمون عجین هستیم.

And if I can broaden this out for a second,

واگه من بتونم برای چندلحظه اونو بسطش بدم،

I'm willing to bet that every single one of you sitting in this room

من میخوام با تمام افرادی که دراین اتاق نشسته اند شرط ببندم

would be happy to speak with acuity, with total confidence,

خوشحال میشه که صحبت کنه باتیزهوشی، و با اعتمادبه نفس کامل،

about movies, probably about literature.

درباره فیلمها، و شاید درباره ادبیات.

But how many of you would be able to make a confident assertion

اما چندنفر ازشما قادرید که یک ادعای مطمئن بکنه

about a piece of classical music?

درباره یک قطعه از موسیقی کلاسیک؟

Why is this?

چرا اینه؟

And what I'm going to say to you now

و چیزی که الان میخوام بهتون بگم

is I'm just urging you to get over

اینه که من شما رو دارم تحت فشار میذارم تا خلاص بشید از

this supreme lack of self-confidence,

این فقدان زیاد اعتمادبه نفس،

to take the plunge, to believe that you can trust your ears,

که دلتونو به دریابزنید، و باورکنید که میتونید به گوشهاتون اعتماد کنید،

you can hear some of the fundamental muscle tissue,

شما میتونید بشنوید بعضی از بافتهای عضلانی اساسی را،

fiber, DNA,

فایبر و دی ان ای،

what makes a great piece of music great.

که یک قطعه موسیقی را عالی میسازن.

I've got a little experiment I want to try with you.

من کمی تجربه دارم و میخوام با شما امتحانش کنم.

Did you know

میدونستید

that TED is a tune?

که TEDیک اهنگه؟

A very simple tune based on three notes -- T, E, D.

یک اهنگ خیلی ساده در سه نت-تی..ای..دی

Now hang on a minute.

صبرکنید یک دقیقه.

I know you're going to say to me, "T doesn't exist in music."

من میدونم که دارید به من میگید. در موسیقی" تی "وجود نداره.

Well ladies and gentlemen, there's a time-honored system,

خوب... خانمها و اقایان یک سیستم زمانی وجود داره،

which composers have been using for hundreds of years,

که اهنگسازان صدهاسال از ان استفاده میکرده اند،

which proves actually that it does.

که ثابت میکنه اون در عمل کارمیکنه.

If I sing you a musical scale: A, B, C, D, E, F, G --

اگه من یک یک قافیه موزیکال براتون بخونم:A,B,C,D,E,F,G--

and I just carry on with the next set of letters in the alphabet, same scale:

ومن فقط ادامه بدم با دسته دیگری از حروف الفبا، با همان قافیه:

H, I, J, K, L, M, N,

H,I,J,K,L,K,N

O, P, Q, R, S, T -- there you go.

O,P,Q,R,S,T--وهمینطور تا اخر.

T, see it's the same as F in music.

"T" مثل "F" دیده میشه در موسیقی

So T is F.

در نتیجه "T" همون"F".

So T, E, D is the same as F, E, D.

درنتیجه تی ای دی مثل اف دی ای میمونه.

Now that piece of music that we played at the start of this session

حالا اون قطعه از موسیقی که ما نواختیم در ابتدای این جلسه

had enshrined in its heart

در قلبش مقدس و زنده بود

the theme, which is TED.

تمی که TED است.

Have a listen.

گوش کن.

(Music)

(موسیقی پخش میشود)

Do you hear it?

میشنویش؟

Or do I smell some doubt in the room?

یا من دارم شک و تردید حس میکنم توی این اتاق؟

Okay, we'll play it for you again now,

باشه، حالا دوباره براتون پخشش میکنیم،

and we're going to highlight, we're going to poke out the T, E, D.

و ما قراره یک نکته مهمو براتون مشخص کنیم ، ما قراره یک سیخونک به TEDبزنیم.

If you'll pardon the expression.

این اصطلاحات مارو خواهید بخشید.

(Music)

(پخش موسیقی)

Oh my goodness me, there it was loud and clear, surely.

اوه خدای من، اون بلند و واضح بود ،مطمانا.

I think we should make this even more explicit.

من فکر میکنم ما باید حتی اونو شفاف ترش هم بکنیم.

Ladies and gentlemen, it's nearly time for tea.

خانمهاواقایان، تقریبا زمان چای خوردن فرارسیده.

Would you reckon you need to sing for your tea, I think?

ایا حدس میزنیدبرای چایتون نیازه اواز بخونید ؟من فکرمیکنم

I think we need to sing for our tea.

من فکرمیکنم ما نیازداریم برای چایمون اواز بخونیم.

We're going to sing those three wonderful notes: T, E, D.

ما قراره اون سه تا یادداشت عالیرو بخونیم:T,E,D.

Will you have a go for me?

ایا برای من خواهید امد؟

Audience: T, E, D.

شنونده:T,E,D.

Charles Hazlewood: Yeah, you sound a bit more like cows really than human beings.

چارلز هزلوود:بلی، تو یکذره بیشتر شبیه گاوی تا انسان.

Shall we try that one again?

میخواهید یکبار دیگه امتحان کنیم؟

And look, if you're adventurous, you go up the octave.

ببین، اگه ماجراجو هستید، نت ها رو بالا ببريد.

T, E, D.

T,E,D.

Audience: T, E, D.

شنونده: T,E,D.

CH: Once more with vim. (Audience: T, E, D.)

CH: يكبار ديگر با قدرت.(شنونده:T.E.D)

There I am like a bloody windmill again, you see.

من شبیه یک آساب خونینم، مي بينيد.

Now we're going to put that in the context of the music.

حالا ما میخواهیم اونو در متن موسیقی قرارش بدیم.

The music will start, and then at a signal from me, you will sing that.

موسیقی شروع خواهد شد، و با یک اشاره از طرف من، شما اونو میخونید.

(Music)

(موسیقی)

One more time,

یکبار دیگه،

with feeling, ladies and gentlemen.

با احساس، خانمها و اقایان.

You won't make the key otherwise.

درغیراینصورت شما درست نخواهید رفت.

Well done, ladies and gentlemen.

خانمها واقایان کارتون خوب بود.

It wasn't a bad debut for the TED choir,

یک شروع بدی نبود خواندن دسته جمعی برای TED،

not a bad debut at all.

اصلا شروع بدی نیست.

Now there's a project that I'm initiating at the moment

حالا یک پروژه ایه که من دارم اغازش میکنم در این لحظه

that I'm very excited about and wanted to share with you,

که من خیلی هیجان زده ام و میخوام اینو با شما به شراکت بذارم،

because it is all about changing perceptions,

چون همه اش در باره عوض کردن پیش فرض هاست،

and, indeed, building a new level of trust.

و درواقع، ساختن یک سطح جدیدی از اعتماده.

The youngest of my children was born with cerebral palsy,

کوچکترین فرزند من با فلج مغزی بدنیا اومد،

which as you can imagine,

که همانطور که میتونید تصور کنید،

if you don't have an experience of it yourself,

اگه یک پیش اگاهی ازش نداشته باشین،

is quite a big thing to take on board.

مساله بزرگی برای شنیدن و پذیرفتنه.

But the gift that my gorgeous daughter has given me,

اما هدیه ای که دختر قشنگم بمن داده،

aside from her very existence,

جدا ازوجود خودش،

is that it's opened my eyes to a whole stretch of the community

اینه که چشمای من باز شده به یک بسط کامل از جامعه

that was hitherto hidden,

که تا الان پنهان مونده،

the community of disabled people.

که اون جامعه ی مردم ناتوان (معلول) است.

And I found myself looking at the Paralympics and thinking how incredible

ومن خودم دریافتم نگاه کردن به پارالیمپیک ها و فکرکردن به اینکه چقدر غیرقابل باوره

how technology's been harnessed to prove beyond doubt

چگونه تکنولوژی برای اثبات کردن فراسوی شک تحت کنترل درامده.

that disability is no barrier

که این ناتوانی مانع نیست

to the highest levels of sporting achievement.

دربرابر بالاترین درجات پیروزی ودست یابی ورزشی.

Of course there's a grimmer side to that truth,

البته یک لبه ترسناکتر درباره اون حقیقت وجودداره،

which is that it's actually taken decades for the world at large

که اون درواقع چند دهه طول کشیده برای جهان

to come to a position of trust,

تا به مکان حقیقتش برسه،

to really believe that disability and sports can go together

که واقعا باور براین قراربگیره که ناتوانی و ورزش در امتدادهم باشند

in a convincing and interesting fashion.

در یک مدل قانع کننده و جالب.

So I find myself asking:

من ازخودم میپرسم:

where is music in all of this?

موسیقی در کجای اینهمه چيز قرارداره؟

You can't tell me that there aren't millions of disabled people,

شما نمیتونید بمن بگیدکه جمعیت میلیونی ای از ناتوانان،

in the U.K. alone,

در بریتانیا تنها نیستند،

with massive musical potential.

بامقادیر زیاد توانمندی درموسیقی.

So I decided to create a platform for that potential.

درنتیجه من تصمیم گرفتم که یک کارمشترک برای آن توانمندی ایجادکنم.

It's going to be Britain's first ever

این قراره اولین ارکستر

national disabled orchestra.

ملی ناتوانان بریتانیایی باشه.

It's called Paraorchestra.

اون پارا ارکسترا نامیده میشه.

I'm going to show you a clip now

من میخوام یک کلیپ نشونتون بدم الان

of the very first improvisation session that we had.

از اولین جلسات بدیهه خوانی که ما دايتون.

It was a really extraordinary moment.

اون واقعا یک لحظه خارق العاده بود.

Just me and four astonishingly gifted disabled musicians.

فقط من و 4 موسیقی دان ناتوان هیجان زده.

Normally when you improvise --

طبیعتا زمانی که شما بدیهه گویی--

and I do it all the time around the world --

ومن اونوهمواره دردورتادور دنیا انجام میدهم--

there's this initial period of horror,

اين اولين دوره ترس است،

like everyone's too frightened to throw the hat into the ring,

مثل هركسی که خیلی ترسیده است برای پرتاب کردن کلاه به سمت حلقه،

an awful pregnant silence.

ويك سکوت غریب زن حامله.

Then suddenly, as if by magic, bang! We're all in there

درنتیجه،ناگهان اگه با جادو باشه، انفجار! ما همه اونجاییم

and it's complete bedlam. You can't hear anything.

و اون ديوونه کامله.شما نمیتونی چیزی بشنوی.

No one's listening. No one's trusting.

کسی نمیشنوه.کسی اعتماد نمیکنه.

No one's responding to each other.

کسی به دیگری جواب نمیده.

Now in this room with these four disabled musicians,

حالا دراین اتاق با این 4 موسیقی دان ناتوان،

within five minutes

درعرض 5 دقیقه

a rapt listening, a rapt response

یک شنود ربوده شده، و یک پاسخ ربوده شده

and some really insanely beautiful music.

و برخی موسیقی های دیوانه کننده واقعا زیبا.

(Video) (Music)

(ویدیو-موسیقی)

Nicholas:: My name's Nicholas McCarthy.

نیکولاس:اسم من نیکولاس مک کارتی است.

I'm 22, and I'm a left-handed pianist.

من 22 سالمه و یک پیانیست چپ دستم.

And I was born without my left hand -- right hand.

و بدون دست چپ زاییده شدم--دست راست.

Can I do that one again?

میتونم دوباره اونو انجام بدم؟

(Music)

(موسیقی)

Lyn: When I'm making music,

لین:وقتی من دارم موسیقی میسازم،

I feel like a pilot in the cockpit flying an airplane.

حال یک خلبانو دارم درون کابین خلبان درحال پرواز هواپیما.

I become alive.

من زنده میشم.

(Music)

(موسیقی)

Clarence: I would rather be able to play an instrument again

کلارنس:من ترجیح میدم که دوباره قادر به نواختن یک سازموسیقی باشم

than walk.

تا اینکه قدم بزنم.

There's so much joy and things

چیزای زیادی وجود داره

I could get from playing an instrument and performing.

من میتونم بگیرم از نواختن یک ساز و اجرای موسیقی.

It's removed some of my paralysis.

قسمتی از فلج من برداشته میشه.

(Music)

(موسیقی)

(Applause)

(صدای تشویق حاضران)

CH: I only wish that some of those musicians were here with us today,

سی اچ:من فقط ارزو میکنم بعضی از اون موزیک شناسان اینجا بودند با ما امروز،

so you could see at firsthand how utterly extraordinary they are.

که شما میتونستید ببینید شخصاً چقدر با دست راست غیرعادی هستند.

Paraorchestra is the name of that project.

پاراارکستر نام اون پروژست.

If any of you thinks you want to help me in any way

اگه کسی از شما فکرمیکنه میخواد به من کمک کنه به هرطریقی

to achieve what is a fairly impossible and implausible dream still at this point,

برای دستیابی به چیزی که رویای نسبتا غیرممکن ونامحتمل در این مکانه،

please let me know.

لطفاً من رو مطلع كنيد.

Now my parting shot

حالا فراق من

comes courtesy of the great Joseph Haydn,

از عالیجناب جوزف هیدن،

wonderful Austrian composer in the second half of the 18th century --

اهنگساز برجسته اطریشی در نیمه دوم قرن 18 است--

spent the bulk of his life

که بیشتر عمر خودشو صرف

in the employ of Prince Nikolaus Esterhazy, along with his orchestra.

کار برای شاهزاده نیکولاس استرهازی بهمراه ارکسترش نمود.

Now this prince loved his music,

حالا این شازده عاشق موسیقیشه،

but he also loved the country castle that he tended to reside in most of the time,

اما هنوز قصر خارج از شهرشو دوست داره که اغلب مایل به اقامت در اونجاست،

which is just on the Austro-Hungarian border,

که درست در مرزاطریش-مجارستان قرارداره،

a place called Esterhazy --

جایی بنام استرهازی--

a long way from the big city of Vienna.

که دوراز شهربزرگ وین قرار داره.

Now one day in 1772,

یکروز در 1772

the prince decreed that the musicians' families,

شاهزاده حکم نمود که خانواده های موسیقی دان ها،

the orchestral musicians' families,

خانواده های موسیقی دانهای ارکستر،

were no longer welcome in the castle.

دیگه در قصر مورد احترام نبودند.

They weren't allowed to stay there anymore; they had to be returned to Vienna --

دیگه مجاز به اقامت نبودند؛ مجبور به بازگشت به وین بودند--

as I say, an unfeasibly long way away in those days.

همانطورکه گفتم، یک راه نشدنی دور از دسترس دراین روزها.

You can imagine, the musicians were disconsolate.

شما میتونید تصورکنید، چقدرموسیقی دانها دلشکسته شدند.

Haydn remonstrated with the prince, but to no avail.

هیدن به شاهزاده اعتراض کرد، ولی سودی نداشت.

So given the prince loved his music,

پس با داده شدن این موسیقی دوست داشته شده،

Haydn thought he'd write a symphony to make the point.

هیدن فکرکرد او یک سمفونی برای ساختن نکته بنویسه.

And we're going to play just the very tail end of this symphony now.

وما میخوایم الآن قسمت انتهاییشو بنوازیم.

And you'll see the orchestra in a kind of sullen revolt.

وشما خواهید دید ارکستر در یک شورش و بهم خوردگی میفته.

I'm pleased to say, the prince did take the tip

من خوشحالم که بگم شاهزاده این هدیه را

from the orchestral performance,

بااجرای ارکسترداد

and the musicians were reunited with their families.

و موسیقی دانها دوباره با خانواده هایشان یکجا جمع شدند

But I think it sums up my talk rather well, this,

اما من فکر میکنم اون نسبتا خوب جمع بندی میکنه

that where there is trust,

که جایی که اعتماد هست

there is music -- by extension life.

موسیقی هست--با امتداد حیات.

Where there is no trust,

جایی که اعتماد نیست.

the music quite simply withers away.

موسیقی نسبتا پژمرده میشه.

(Music)

(موسیقی)

(Applause)

(صدای تشویق حاضرین)