Get comfortable with being uncomfortable | Luvvie Ajayi Jones | TED

Translator: Ehsan Memari Reviewer: sadegh zabihi

I'm a professional troublemaker.

من یک دردسرساز ماهرم.

(Laughter)

(خنده)

As my job is to critique the world,

کار من این است که از این دنیا

the shoddy systems and the people who refuse to do better,

سیستم‌های مخرب و مردمی که از عملکرد بهتر اجتناب می‌کنند

as a writer, as a speaker, as a shady Nigerian --

چه نویسنده، چه گوینده و چه یک نیجریه‌ای مرموز، انتقاد کنم.

(Laughter)

(خنده)

I feel like my purpose is to be this cat.

احساس می‌کنم هدف من این است که این گربه باشم.

(Laughter)

(خنده)

I am the person who is looking at other people,

من کسی هستم که این طوری به بقیه نگاه می‌کند،

like, "I need you to fix it."

"می‌خوام که درست انجامش بدی."

That is me.

من اینجوری‌ام.

I want us to leave this world better than we found it.

می‌خواهم که این دنیا را بهتر از آن چیزی که پیدا کردیم، ترک کنیم.

And how I choose to effect change

و راهی که برای این تغییرات انتخاب کردم

is by speaking up,

آزادانه حرف زدن است،

by being the first and by being the domino.

اینکه اولین نفر باشم، مثل اولین دومینو.

For a line of dominoes to fall,

برای این که یک خط دومینو شروع به ریختن کند

one has to fall first,

یکی باید اول بیافتد،

which then leaves the other choiceless to do the same.

و این بقیه را هم وادار به انجام همان کار می‌کند.

And that domino that falls,

و آن دومینویی که افتاد

we're hoping that, OK,

امیدواریم که خب

the next person that sees this is inspired to be a domino.

نفر بعدی که آن را دید الهام بگیرد و یک دومینو باشد.

Being the domino, for me, looks like speaking up

برای من دومینو بودن این است که آزادانه حرف‌هایم را بزنم

and doing the things that are really difficult,

و کارهایی را انجام دهم که واقعاً دشوارند.

especially when they are needed,

مخصوصاً وقتی که به آنها نیاز است،

with the hope that others will follow suit.

با این امید که بقیه هم همین راه را ادامه دهند.

And here's the thing: I'm the person who says

نکته اینجاست: من کسی هستم که چیزی را می‌گوید

what you might be thinking but dared not to say.

که ممکن است به ذهن شما برسد اما جرئت گفتنش را پیدا نکنید.

A lot of times people think that we're fearless,

خیلی وقت‌ها مردم فکر می‌کنند که ما از هیچ چیز نمی‌ترسیم،

the people who do this, we're fearless.

کسانی که این طور فکر می‌کنند، که ما نترس هستیم،

We're not fearless.

ما نترس نیستیم.

We're not unafraid of the consequences

ما از پیامدها

یا فداکاری‌هایی که باید در راه بیان حقایق دربرابر قدرت انجام دهیم

or the sacrifices that we have to make

by speaking truth to power.

ابائی نداریم.

What happens is, we feel like we have to,

اتفاقی که می‌افتد، این است که ما احساس می‌کنیم مجبوریم

because there are too few people in the world

چون تعداد اندکی در دنیا هستند

willing to be the domino,

که بخواهند دومینو باشند،

too few people willing to take that fall.

خیلی کم‌اند کسانی که بخواهند آن افتادن را انجام دهند.

We're not doing it without fear.

ما این کار را بدون ترس انجام نمی‌دهیم.

Now, let's talk about fear.

خب، بیاید راجع به ترس صحبت کنیم.

I knew exactly what I wanted to be when I grew up.

وقتی بچه بودم دقیقاً می‌دانستم وقتی بزرگ شدم می‌خواهم چه کاره بشوم.

I was like, "I'm going to be a doctor!"

به خودم می‌گفتم، "می‌خوام دکتر بشم!"

Doctor Luvvie was the dream.

آرزوم دکتر لووی شدن بود.

I was Doc McStuffins before it was a thing.

دکتر مک استافینز بودم قبل از اینکه اصلاً به وجود بیاید.

(Laughter)

(خنده)

And I remember when I went to college,

و یادم هست وقتی به دانشگاه رفتم،

my freshman year, I had to take Chemistry 101

سال اول باید شیمی ۱۰۱ را

for my premed major.

برای پیش دوره پزشکی می‌گذراندم.

I got the first and last D of my academic career.

آنجا بود که اولین و آخرین نمره D دانشگاهی‌ام را گرفتم.

(Laughter)

(خنده)

So I went to my advisor, and I was like,

به مشاورم مراجعه کردم، واینطوری بودم،

"OK, let's drop the premed,

خب، باید درس پیش دوره پزشکی رو حذف کنم،

because this doctor thing is not going to work,

چون اصلاً علاقه‌ای به پزشکی ندارم،

because I don't even like hospitals.

چون حتی از بیمارستان هم خوشم نمیاد.

So ..."

پس ..."

(Laughter)

(خنده)

"Let's just consider that done for."

"بیا قضیه رو حل شده ببینیم."

And that same semester, I started blogging.

و آن ترم شروع به وبلاگ نویسی کردم.

That was 2003.

سال ۲۰۰۳ بود.

So as that one dream was ending, another was beginning.

پس با خاتمه یافتن یک آرزو، آرزویی دیگر جان گرفت،

And then what was a cute hobby became my full-time job

و وقتی که در سال ۲۰۱۰ کار بازاریابی‌ام را ار دست دادم

when I lost my marketing job in 2010.

آنچه تا آن زمان یک سرگرمی بامزه بود به شغل تمام وقت من تبدیل شد.

But it still took me two more years to say, "I'm a writer."

اما دو سال دیگر هم زمان برد تا بتوانم بگویم، "من یک نویسنده هستم."

Nine years after I had started writing, before I said, "I'm a writer,"

۹ سال بود که می‌نوشتم قبل از اینکه بتوانم بگویم، " من یک نویسنده‌ام،"

because I was afraid of what happens

چون از اتفاقی که بدون

without 401ks,

بدون حقوق صندوق بازنشستگی می‌افتاد می‌ترسیدم.

without, "How am I going to keep up my shoe habit?

"بدون آن چطور می‌توانستم زندگی کنم؟

That's important to me."

در واقع اون مهم‌تر بود."

(Laughter)

(خنده)

So it took me that long to own this thing

اینجوری بود که مدت زمان زیادی طول کشید تا به این نتیجه برسم

that was what my purpose was.

که واقعاً هدفم چی بوده.

And then I realized,

و بعد فهمیدم،

fear has a very concrete power

که ترس و واهمه چه قدرتی زیادی

of keeping us from doing and saying the things that are our purpose.

در جلوگیری ما از انجام و بیان اهدافمان دارد.

And I was like, "You know what?

و این طوری بودم، "می‌دونی چیه؟

I'm not going to let fear rule my life.

اجازه نمی‌دهم ترس بر زندگی من حکم‌رانی کند.

I'm not going to let fear dictate what I do."

اجازه نمی‌دهم ترس مرا وادار به انجام کاری کند."

And then all of these awesome things started happening,

آنجا بود که تمام این اتفاقات عالی شروع شد

and dominoes started to fall.

و دومینوها شروع به افتادن کردند.

So when I realized that, I was like, "OK, 2015,

وقتی به این قضیه پی بردم، این طوری بودم، "خب، سال ۲۰۱۵،

I turned 30,

۳۰ سالم شده،

it's going to be my year of 'Do it anyway.'

این سال باید برای من سالِ 'هرطوری هست انجامش بده' باشد.

Anything that scares me, I'm going to actively pursue it."

هر چیزی که باعث ترس من است را فعالانه دنبال می‌کنم."

So, I'm a Capricorn.

متولد برج جدی هستم.

I like my feel solidly on the ground.

دوست دارم پاهایم روی زمین سفت باشند.

I decided to take my first-ever solo vacation,

بنابراین تصمیم گرفتم برای اولین بار به تنهایی سفر کنم

and it was out of the country to the Dominican Republic.

و به خارج از کشور به جمهوری دومینیکن رفتم.

So on my birthday, what did I do?

روز تولدم، چکار کردم؟

I went ziplining through the forests of Punta Cana.

رفتم جنگل های پونتا کانا زیپ لاین سواری کردم.

And for some odd reason, I had on business casual.

و به دلایل غریبی لباس رسمی پوشیده بودم.

Don't ask why.

نپرسید چرا.

(Laughter)

(خنده)

And I had an incredible time.

حقیقتاً بهم خوش گذشت.

Also, I don't like being submerged in water.

همچنین، خوشم نمی‌آید در آب غوطه‌ور شوم.

I like to be, again, on solid ground.

دوست دارم روی زمین سفت باشم.

So I went to Mexico and swam with dolphins underwater.

بنابراین رفتم به مکزیک و با دلفین‌ها زیر آب شنا کردم.

And then the cool thing that I did also that year

و کار جالب دیگری که آن سال کردم

that was my mountain

و اوج کارم بود

was I wrote my book,

این بود که کتابم را نوشتم،

"I'm Judging You: The Do-Better Manual,"

"قضاوتت می‌کنم: راهنمای بهتر انجام دادن کارها"

And I had to own --

(Applause)

وقتش بود که --

that whole writing thing now, right?

(تشویق)

خودم را واقعاً نویسنده بنامم، نه؟

Yes.

بله.

But the very anti-me thing that I did that year

اما کاری که آن سال انجام دادم و خیلی خلاف من بود

that scared the crap out of me --

و تا سرحد مرگ مرا ترساند --

I went skydiving.

این بود که رفتم چتر بازی.

We're about to fall out of the plane.

موقعی که قرار بود ازهواپیما بیرون بپریم.

I was like, "I've done some stupid things in life. This is one of them."

با خودم گفتم، "کارهای احمقانه تو زندگیم زیاد انجام دادم. این یکی از آنهاست."

(Laughter)

And then we come falling down to Earth,

(خنده)

وقتی پایین پریدیم،

and I literally lose my breath as I see Earth, and I was like,

وقتی زمین را دیدم به معنای واقعی کلمه نفسم بند آمد، به خودم گفتم،

"I just fell out of a perfectly good plane on purpose."

"الان عمداً از یک هواپیمای کاملاً سالم پریدم بیرون."

(Laughter)

(خنده)

"What is wrong with me?!"

"چه مشکلی دارم؟!"

But then I looked down at the beauty,

اما بعد زیبایی پایین را که دیدم،

and I was like, "This is the best thing I could have done.

به خودم گفتم، "این بهترین کاری بود که می‌توانستم انجام دهم.

This was an amazing decision."

تصمیم فوق العاده‌ای بود."

And I think about the times when I have to speak truth.

و یاد اون لحظه‌هایی افتادم که باید حقیقت را می‌گفتم.

It feels like I am falling out of that plane.

درست مثل این بود که از هواپیما بیرون پریده باشم.

It feels like that moment when I'm at the edge of the plane,

مثل زمانی بود که روی لبه هواپیما بودم،

and I'm like, "You shouldn't do this,"

و به خودم می‌گفتم، "نباید این کارو بکنی،

but then I do it anyway, because I realize I have to.

اما هر طور بود انجامش می‌دادم، چون می‌دانستم که مجبورم.

Sitting at the edge of that plane

نشستن روی لبه هواپیما

and kind of staying on that plane is comfort to me.

و ماندن در هواپیما برای من راحت بود.

And I feel like every day that I'm speaking truth

اما هر روز که حقایقی را

against institutions and people who are bigger than me

در برابر مردم و نهادهایی که از من بزرگتر هستند

and just forces that are more powerful than me,

و نیروهایی که از من قدرتمند‌تر هستند بیان می‌کنم،

I feel like I'm falling out of that plane.

احساس می‌کنم که دارم از هواپیما بیرون می‌افتم.

But I realize comfort is overrated.

اما متوجه می‌شوم که درباره آسودگی غلو شده.

Because being quiet is comfortable.

زیرا سکوت کردن کار راحتی است.

Keeping things the way they've been is comfortable.

اینکه کارها را همان طور که هستند رها کنیم کار راحتی است.

And all comfort has done is maintain the status quo.

در واقع تنها کاری که آسودگی می‌کند حفظ وضعیت موجود است.

So we've got to get comfortable with being uncomfortable

پس باید با ناراحت بودن راحت باشیم

by speaking these hard truths when they're necessary.

و این حقایق تلخ را هر جا که لازم است بیان کنیم.

And I --

و من --

(Applause)

(تشویق)

And for me, though, I realize that I have to speak these truths,

و من فهمیدم که باید این حقایق را بگویم،

because honesty is so important to me.

به خاطر اینکه صداقت برای من بسیار مهم است.

My integrity is something I hold dear.

راستی و صداقتم را نزد خودم عزیز نگه داشته‌ام.

Justice -- I don't think justice should be an option.

عدالت -- فکر نمی‌کنم عدالت باید یک گزینه باشد.

We should always have justice.

ما باید همیشه عدالت داشته باشیم

Also, I believe in shea butter as a core value, and --

من همچنین کره درخت روغن قلم را هم یک ارزش اساسی می‌دانم، و --

(Laughter)

(خنده)

and I think the world would be better if we were more moisturized.

و به نظر من دنیا جای بهتری بود اگر همه ما مرطوب‌تر بودیم.

But besides that, with these as my core values,

اما این به کنار، با در نظر داشتن آنها به عنوان ارزش‌های اساسی

I have to speak the truth.

من همیشه باید حقایق را بگویم.

I have no other choice in the matter.

در واقع چاره دیگری ندارم.

But people like me, the professional troublemakers,

اما دردسر سازهای خبره مثل من

should not be the only ones who are committed to being these dominoes

نباید تنها کسانی باشند که به ایفای نقش دومینو تعهد دارند

who are always falling out of planes

و همیشه ازهواپیما بیرون می‌پرند

or being the first one to take this hit.

یا اولین کسانی باشند که اولین ضربه را می‌زنند.

People are so afraid of these acute consequences,

مردم از این عواقب حاد می‌ترسند،

not realizing that there are many times when we walk in rooms

و متوجه نیستند خیلی مواقع هست که در اتاق‌هایی قدم می‌زنیم

and we are some of the most powerful people in those rooms --

و ما از قدرتمند‌ترین افراد حاضر در آن اتاق‌ها هستیم --

we might be the second-most powerful, third-most powerful.

شاید دومین، یا سومین فرد قدرتمند باشیم.

And I firmly believe that our job in those times

و عمیقاً معتقدم که وظیفه ما در این شرایط

is to disrupt what is happening.

مختل کردن وقایع در حال وقوع است.

And then if we're not the most powerful,

و بعد اگر قدرتمندترین نبودیم،

if two more of us band together,

اگر دو نفر از ما با هم متحد شویم،

it makes us powerful.

قدرتمندترین خواهیم بود.

It's like cosigning the woman in the meeting,

مثل این است که از نظر آن خانم در جلسه حمایت کنید،

you know, the woman who can't seem to get her word out,

می‌دانید، همان خانمی که به نظر نمی‌رسد بتواند حرفش را بزند،

or just making sure that other person who can't make a point

یا اینکه ازشنیده شدن صدای کسی

که نمی‌تواند منظورش را درست برساند اطمینان حاصل کنید.

is being heard.

Our job is to make sure they have room for that.

کار ما این است که مطمئن شویم آنها هم جایگاهی برای آن دارند.

Everyone's well-being is community business.

خوب بودن همه وظیفه اجتماع است.

If we made that a point, we'd understand that,

اگر آن را به هدف تبدیل کنیم، آن را درک کنیم،

for the times when we need help,

زمانی که به کمک نیاز داشته باشیم

we wouldn't have to look around so hard

لازم نیست زیاد بگردیم

if we made sure we were somebody else's help.

اگر مطمئن باشیم که به دیگران کمک کرده‌ایم.

And there are times when I feel like

یه زمان‌هایی هست که احساس می‌کنم

I have taken very public tumbles and falls,

پرش‌ها و سقوط‌ها را خیلی عمومی انجام داده‌ام،

like the time when I was asked to speak at a conference,

مثل زمانی که از من خواستند در یک کنفرانس صحبت کنم،

and they wanted me to pay my way there.

و خواستند که هزینه سفرم را خودم بپردازم.

And then I did some research

اما بعد با کمی تحقیق متوجه شدم

and found out the white men who spoke there got compensated

که مردان سفید پوستی که آنجا سخنرانی کردند پاداش گرفتند

and got their travel paid for.

و هزینه سفرشان هم پرداخت شده.

The white women who spoke there got their travel paid for.

هزینه سفر زنان سفید پوست هم پرداخت شده بود.

The black women who spoke there were expected to actually pay to speak there.

اما زن سیاه پوستی که آنجا سخنرانی داشت باید در واقع پول بدهد تا آنجا صحبت کند.

And I was like, "What do I do?"

به خودم گفتم، "چه کار کنم؟"

And I knew that if I spoke up about this publicly,

می‌دانستم اگر راجع به این قضیه به صورت عمومی صحبت کنم،

I could face financial loss.

ممکن است با توبیخ مالی مواجه شوم.

But then I also understood that my silence serves no one.

اما می‌دانستم که سکوت من هم به هیچ کس کمکی نخواهد کرد.

So I fearfully spoke up about it publicly,

پس با ترس و دلهره به صورت عمومی در این باره صحبت کردم،

and other women started coming out to talk about,

و زنان دیگر هم صدایشان را بالا آوردند،

"I, too, have faced this type of pay inequality."

"من هم با این پرداخت تبعیض‌آمیز مواجه شده‌ام."

And it started a conversation about discriminatory pay practices

و این بحثی را درباره پرداخت‌های تبعیض‌آمیز شکل داد

that this conference was participating in.

که این کنفرانس هم در آن شرکت کرده بود.

I felt like I was the domino

وقتی که از چهره‌ای سرشناس یادداشتی آزاردهنده خواندم

the time I read a disturbing memoir by a public figure

و متنی درباره آن نوشتم

and wrote a piece about it.

احساس کردم که من آن دومینو هستم.

I knew this person was more powerful than me and could impact my career,

می‌دانستم که او از من قدرتمندتر است و می‌تواند بر آینده شغلی‌ام اثر بگذارد،

but I was like, "I've got to do this.

ولی به خودم گفتم، "باید انجامش بدم.

I've got to sit at the edge of this plane," maybe for two hours.

حتی اگر شده دو ساعت هم روی لبه این هواپیما بنشینم."

And I did. And I pressed "Publish," and I ran away.

و بالاخره انجامش دادم و دکمه "نشر" را زدم و در رفتم.

(Laughter)

And I came back to a viral post

(خنده)

وقتی برگشتم دیدم آن پست پربیننده شده

and people being like, "Oh my God, I'm so glad somebody finally said this."

و دیدم بقیه می‌گویند، "خدای من، خوشحالم بالاخره یکی این حرف را زد."

And it started a conversation

و باعث شروع بحثی شد

about mental health and self-care,

درباره سلامت روان و سلامت فردی،

and I was like, "OK. Alright.

به خودم گفتم، "خیلی خب.

This thing that I'm doing, I guess, alright, it's doing something."

این کاری که من می‌کنم، خوب، به نظر دارد به جاهایی می‌رسد."

And then so many people have been the domino

و بعد خیلی‌ها آن دومینو شدند

when they talk about how they've been assaulted by powerful men.

وقتی بحث درباره این بود که چطور مردان قدرتمند به آنها تجاوز کرده‌اند.

And it's made millions of women join in and say, "Me Too."

این باعث شد میلیون‌ها زن به آن بپیوندند و بگویند، "من هم."

So, a shout-out to Tarana Burke for igniting that movement.

پس، به افتخار تارانا بورک که آتش این جنبش را شعله‌ور کرد.

(Applause)

(تشویق)

People and systems count on our silence to keep us exactly where we are.

مردم و دستگاه‌ها روی سکوت ما حساب می‌کنند تا ما را درست همانجا که هستیم نگه دارند.

Now, being the domino sometimes comes down to being exactly who you are.

دومینو بودن گاهی به این معنی است که دقیقاً کسی باشی که هستی.

So, I've been a shady somebody since I was three.

خوب، من از سه سالگی آدم مرموزی بودم.

(Laughter)

(خنده)

This is me on my third birthday.

این منم در تولد سه سالگیم.

But I've been this girl all my life,

اما در تمام زندگی همین دختر بوده‌ام،

and I feel like even that's been the domino,

و احساس می‌کنم حتی آن هم دومینو بوده است،

because in a world that wants us to walk around

چون در دنیایی که از ما می‌خواهد

as representatives of ourselves,

تا به عنوان نمایندگان خودمان زندگی کنیم،

being yourself can be a revolutionary act.

اینکه کسی خودش باشد حرکتی انقلابی است.

And in a world that wants us to whisper,

در دنیایی که از ما می‌خواهد زمزمه کنیم،

I choose to yell.

من فریاد زدن را انتخاب می‌کنم.

(Applause)

(تشویق)

When it's time to say these hard things,

وقتی که زمان گفتن چیزهای سخت فرا می‌رسد

I ask myself three things.

از خودم سه تا سوال می‌پرسم.

One: Did you mean it?

یک: از صمیم قلب است؟

Two: Can you defend it?

دو: می‌توانی از آن دفاع کنی؟

Three: Did you say it with love?

سه: با عشق آن را می‌گویی؟

If the answer is yes to all three,

اگر جواب هر سه این سوال‌ها بله بود،

I say it and let the chips fall.

حرفم را می‌زنم و می‌گویم هرچه بادا باد.

That's important.

این مهم است.

That checkpoint with myself

اون نقطه بازرسی که با خودم دارم

always tells me, "Yes, you're supposed to do this."

همیشه به من می‌گوید، "آره، باید انجامش بدی."

Telling the truth -- telling thoughtful truths --

گفتن حقیقت -- با فکر گفتن حقیقت --

should not be a revolutionary act.

نباید یک حرکت انقلابی باشد.

Speaking truths to power should not be sacrificial, but they are.

گفتن حقایق در برابر قدرت نباید فداکارانه باشد، اما هست.

But I think if more of us chose to do this for the greater good,

اما من فکر می‌کنم اگر تعداد بیشتری از ما برای هدف والاتر تصمیم به انجام این کار بگیریم

we'd be in better spaces than we are right now.

در شرایط بهتری نسبت به اکنون قرار خواهیم گرفت.

Speaking of the greater good,

صحبت از اهداف والاتر شد،

I think we commit ourselves to telling truths to build bridges

به نظر من ما خودمان را به گفتن حقایق و ساختن پل‌هایی

to common ground,

به یک درک مشترک متعهد می‌کنیم،

and bridges that aren't based on truth will collapse.

و پل‌هایی که بر اساس حقایق بنا نشده باشند، فروخواهند ریخت.

So it is our job,

بنابراین، این وظیفه،

it is our obligation, it is our duty

کار و تعهد ماست

to speak truth to power, to be the domino,

تا با قدرت حقایق را بیان کنیم، اینکه دومینو باشیم.

not just when it's difficult --

نه فقط زمانی که دشوار است --

especially when it's difficult.

بلکه دقیقا زمانی که خیلی دشوار است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)