Catherine Bracy: Why good hackers make good citizens

كاترين براسى: چرا هكرهاى خوب شهروندان خوبى هستند

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I'm going to talk about hackers.

می‌‌خواهم با شما درباره هکرها صحبت کنم.

And the image that comes to your mind

و تصویری که به ذهن شما خطور می‌کند

when I say that word is probably not

زمانی که بگویم که آن واٰژه احتمالا

of Benjamin Franklin,

به بنجامین فرانکلین تعلق ندارد،

but I'm going to explain to you why it should be.

اما می‌خواهم به شما توضیح دهم که چرا باید اینطور باشد.

The image that comes to your mind

تصویری که به ذهن شما میاید

is probably more likely of a pasty kid

احتمالا بیشتر شبیه بچه رنگ پریده‌ای است

sitting in a basement doing something mischievous,

که در زیرزمینی نشسته و مشغول عملی موذیانه است

or of a shady criminal who is trying to steal your identity,

یا جنایتکاری مرموز که سعی در سرقت هویت شما دارد،

or of an international rogue

یا یک پلیس بین‌الملل

with a political agenda.

با دستورکاری سیاسی.

And mainstream culture has kind of fed this idea

و فرهنگ غالب این ایده‌ را تغذیه می کند که

that hackers are people that we should be afraid of.

هکرها آدمهایی هستند که باید از آنها بترسیم.

But like most things in technology

اما مثل بیشتر چیزها در فناوری

and the technology world,

و جهان فناوری،

hacking has equal power for good as it has for evil.

هک کردن به همان اندازه شر بودنش نیروی خوبی هم هست.

For every hacker that's trying to steal your identity

به ازای هر هکر که سعی در به سرقت بردن هویت شما دارد

there's one that's building a tool

کسی هم هست که ابزاری را می‌سازد

that will help you find your loved ones after a disaster

که به شما در پیدا کردن عزیزانتان پس از وقوع یک فاجعه کمک خواهد کرد

or to monitor environmental quality

یا کنترل کیفیت محیط زیست

after an oil spill.

پس از نشت نفت.

Hacking is really just any amateur innovation

هک کردن در واقع هر نوع نوآوری غیرحرفه‌ای

on an existing system,

در نظام موجود است

and it is a deeply democratic activity.

و فعالیتی عمیقا دمکراتیک تلقی می‌شود.

It's about critical thinking.

درباره تفکر منتقدانه است.

It's about questioning existing ways of doing things.

درباره زیر سوال بردن روشهای موجود از انجام کارهاست.

It's the idea that if you see a problem, you work to fix it,

این ایده که در صورت دیدن مشکلی، در جهت حل آن کار کنید،

and not just complain about it.

جای این که فقط درباره‌ش شکایت کنید.

And in many ways, hacking is what built America.

و بنا به دلايل زيادى، هك كردن چيزى است كه آمريكا را ساخت.

Betsy Ross was a hacker.

بتسى راث يك هكر بود.

The Underground Railroad was a brilliant hack.

خط ريل زيرزمينى يك هك عالى بود.

And from the Wright brothers to Steve Jobs,

و از بردران رايت گرفته تا استيو جابز،

hacking has always been at the foundation

هك كردن همواره در شالوده دمكراسى

of American democracy.

امريكايى وجود داشته است.

So if there's one thing I want to leave you here with today,

بنابراين اگر تنها يك چيز باشد كه امروز بخواهم شما را با آن باقى بگذارم،

it's that the next time you think about who a hacker is,

اين است كه دفعه بعد درباره اين كه يك هكر كيست فكر مى‌‌كنيد

you think not of this guy

به كسى غير از اين شخص فكر نكنيد

but of this guy, Benjamin Franklin,

يعنى بنجامين فرانكلين،

who was one of the greatest hackers of all time.

كسى كه يكى از بزرگترينهاى هكرهاى تمام دوران‌ است.

He was one of America's most prolific inventors,

وى يكى از پرثمرترين مخترعان آمريكايى است،

though he famously never filed a patent,

گر چه بطرز باشكوهى هرگز فرم حق ثبت اختراعى را پر نكرده است،

because he thought that all human knowledge

زيرا فكر مى‌‌كرد كه كل دانش بشرى

should be freely available.

بايد آزادانه در اختيار همگان قرار گيرد.

He brought us bifocals and the lightning rod,

وى عدسيهاى دو كانونى و ميله برق‌‌گير رعد و برق را برايمان به ارمغان آورد،

and of course there was his collaboration

و البته همكارى وى

on the invention of American democracy.

در ابداع دمكراسى آمريكايى.

And in Code For America, we really try to embody

و در كدمان براى آمريكا، ما واقعاً تلاش در جهت تضمين

the spirit of Ben Franklin.

روح بن فرانكلين داريم.

He was a tinkerer and a statesman

او يك سياستمدار و تعميركار دستگاه‌‌ بود

whose conception of citizenship

كه تصورش از شهروندى

was always predicated on action.

همواره در عمل مستند مى‌‌شد.

He believed that government could be built

او باور داشت كه دولت مى‌توانست توسط مردم

by the people,

ساخته شود،

and we call those people civic hackers.

و ما آن مردم را هكرهاى مدنى می‌ناميم.

So it's no wonder that the values

بنابراين جاى تعجب نيست كه ارزشهاى

that underly a healthy democracy,

متضمن يك دمكراسى سالم

like collaboration and empowerment

مثل همكارى، اختياربخشى،

and participation and enterprise,

مشاركت و سرمايه گذارى،

are the same values that underly the Internet.

همان ارزشهاى هستند كه متضمن اينترنت مى‌‌باشند.

And so it's no surprise that many hackers

و همچنين جاى تعجب نيست كه خيلى هكرها

are turning their attention to the problem of government.

توجه‌‌شان را به مشكل دولت معطوف مى‌‌كنند.

But before I give you a few examples

اما قبل از اين كه براى شما مثالهايى را بزنم از اين كه

of what civic hacking looks like,

هك كردن چطور به نظر مى‌‌رسد،

I want to make clear that you don't have

مى‌‌خواهم اين را مشخص كنم كه شما نبايد

to be a programmer to be a civic hacker.

براى يك هكر مدنى بودن يك برنامه‌‌ريز باشيد.

You just have to believe that you can bring

شما بايد فقط باور داشته باشيد كه قادر به آوردن

a 21st-century tool set to bear

مجموعه ابزار قرن ٢١ام باشيد كه مشكلاتى

on the problems that government faces.

را كه دولت با آن مواجه است را تاب بياورد.

And we hear all the time from our community

و ما مدام از سوى جامعه‌‌مان هكرهاى مدنى

of civic hackers at Code for America

در كدى براى آمريكا مى‌‌شنويم كه

that they didn't understand how much nontechnical work

چه ميزان كار غيرتكنيكى در واقع

actually went into civic hacking projects.

صرف پروژه‌‌هاى هك كردن مدنى شده است را درك نمى‌‌كنند.

So keep that in mind.

پس اين را به خاطر بسپاريد.

All of you are potential civic hackers.

همگى شما هك هاى مدنى بالقوه هستيد.

So what does civic hacking look like?

پس هك كردن مدنى چه شكلى است؟

Our team last year in Honolulu,

تیم ما پارسال در هونولولو،

which in this case was three full-time fellows

که در این مورد سه رفیق تمام وقت بودند

who were doing a year of public service,

که مشغول گذراندن جریمه خدمات عمومی یک ‌ساله بودند

were asked by the city to rebuild the website.

شهرداری از آنها خواست وب سایت را مجددا بسازد.

And it's a massive thing of tens of thousands of pages

كار عظيمى كه شامل دهها هزار صفحه مى‌‌شد

which just wasn't going to be possible

كه ظرف چند ماهى كه فرصت داشتند

in the few months that they had.

انجامش ممكن نبود.

So instead, they decided to build a parallel site

بنابراين در عوض، تصميم به ساخت سايت موازى گرفتند

that better conformed to how citizens actually

كه در واقع با نحوه تعامل شهروندان با اطلاعات در

want to interact with information on a city website.

وب سايت شهردارى تطبيق بهترى داشت.

They're looking for answers to questions,

آنها به دنبال پاسخ اين سوالت بوده

and they want to take action when they're done,

مى‌‌خواستند وقتى تمام شد دست بكار شوند،

which is really hard to do from a site

چيزى كه واقعاً انجامش از سايتى كه مثل اين

that looks like this.

به نظر برسد، سخت است.

So our team built Honolulu Answers,

بنابراين تيم ما پاسخهاى هونولولو را ساخت،

which is a super-simple search interface

كه رابط كاربر جستجوى ابٓر ساده‌‌اى است

where you enter a search term or a question

كه در آنجا با وارد كردن واژه مورد جستجو يا يك سوال

and get back plain language answers

و دريافت پاسخهايى به زبان ساده

that drive a user towards action.

كه كاربر را به سمت اقدام سوق مى‌‌دهد.

Now the site itself was easy enough to build,

حال اين سايت بخودى خود براى ساخت بحد كافى آسان بود،

but the team was faced with the challenge

اما چالشى كه تيم با آن مواجه بود چگونگى

of how they populate all of the content.

جمعيت دار كردن كليه محتوى بود.

It would have taken the three of them

براى مدت خيلى طولانى وقت هر سه تايشان

a very long time,

را گرفته بود،

especially given that none of them are actually from Honolulu.

مخصوصاً اين كه هيچكدام راستش اهل هونولولو نبودند.

And so they did something that's really radical,

و بنابراين دست به كارى زدند كه واقعاً ريشه‌‌اى است،

when you think about how government

وقتى درباره اين فكر مى‌‌كنيد كه دولت چطور

is used to working.

كار مى‌‌كند.

They asked citizens to write the content.

آنها از شهروندان خواستند تا محتواى آن را بنويسند.

So you've heard of a hack-a-thon.

حتما درباره مراسم درخواست كمك براى هك كردن شنيده‌‌ايد.

They held a write-a-thon,

آنها يك مراسم درخواست براى نوشتن برگزار كردند،

where on one Saturday afternoon --

جايى كه در يك بعد از ظهر شنبه--

("What do I do about wild pigs being a nuisance?") (Laughter) —

("چه كارى مى‌‌توانم درباره خوكهاى وحشى كه مايه رنجش هستند انجام دهم؟") (خنده) -

Wild pigs are a huge problem in Honolulu, apparently.

ظاهراً خوكهاى وحشى مشكل بزرگى در هونولولو هستند.

In one Saturday afternoon,

در يك بعد از ظهر شنبه،

they were able to populate most of the content

آنها قادر به پر كردن بيشتر محتوى اكثر

for most of the frequently asked questions,

سوالات به كرات مطرح شده بودند،

but more importantly than that,

اما مهم‌‌تر از آن،

they created a new way for citizens to participate in their government.

روشى نوينى را براى مشاركت شهروندان در دولتشان ايجاد كردند.

Now, I think this is a really cool story in and of itself,

فكر كنم در نوع خودش داستان واقعاً باحالى باشد

but it gets more awesome.

با حال‌‌تر هم مى‌‌شود.

On the National Day of Civic Hacking

در روز ملى هك كردن مدنى

this past June in Oakland, where I live,

در ماه ژوئن گذشته در شهر اوكلند، جايى كه در آن زندگى مى‌‌كنم،

the Code For America team in Oakland

تيم كد آمريكا در اوكلند

took the open source code base of Honolulu Answers

كد منبع آزاد را بر مبناى پاسخهاى هونولولو گرفته

and turned it into Oakland Answers,

و آن را به پاسخهاى اوكلند تبديل كرديم،

and again we held a write-a-thon

و دوباره مراسم درخواست براى نوشتن را برگزار كرديم

where we took the most frequently asked questions

كه در آن بيشترين پرسشهاى مطرح شده را برداشته

and had citizens write the answers to them,

و از شهروندان خواسته مى‌‌شد كه برايشان جواب بنويسند،

and I got into the act.

و دست به كار شدم.

I authored this answer, and a few others.

اين پاسخ و تعدادى ديگر را تاليف كردم.

And I'm trying to this day to articulate

و تا امروز سعى من بر اين بوده حس

the sense of empowerment and responsibility

مسئوليت و اختيار بخشيدن را بيان كنم

that I feel for the place that I live

اين كه براى جايى كه در آن زندگى مى‌كنم اين حس را داشته باشم

based simply on this small act of participation.

بسادگى مبتنى بر اين اقدام كوچك ناشى از مشاركت مى‌‌باشد.

And by stitching together my small act

و با وصل كردن عملكرد كوچكم

with the thousands of other small acts of participation

با هزارن اقدام كوچك مشاركت كننده‌‌ها

that we're enabling through civic hacking,

كه از طريق هك كردن مدنى ميسر مى‌‌سازيم،

we think we can reenergize citizenship

ما فكر مى‌‌كنيم كه قادر به تجديد انرژى شهروندى

and restore trust in government.

و احياى اعتماد در دولت هستيم.

At this point, you may be wondering

در اين مرحله، شايد به اين فكر كنيد

what city officials think of all this.

كه نظر مقامات شهرى درباره كل اين موضوع چيست.

They actually love it.

راستش آن را دوست داشتند.

As most of you guys know, cities are being asked

همانطور بيشتر شما افراد مى‌‌دانيد، از شهرها خواسته مى‌‌شود

every day to do more with less,

تا هر روز با كمترينها، بيشترينها را انجام دهند،

and they're always looking for innovative solutions

آنها همواره به دنبال راه‌‌هاى نوآورانه‌‌اى در قبال

to entrenched problems.

مشكلات سفت وسخت هستند.

So when you give citizens a way to participate

بنابراين وقتى شما به شهروندان روشى براى مشاركت

beyond attending a town hall meeting,

وراى حضور در جلسه شوراى شهر را مى‌‌دهيد،

cities can actually capture

شهرها درواقع مى‌‌توانند

the capacity in their communities

ظرفيت انجام امور دولتى را در جوامع‌‌شان

to do the business of government.

در دست بگيرند.

Now I don't want to leave the impression

الان قصدم اين نيست كه اين برداشت را داشته باشيد

that civic hacking is just an American phenomenon.

كه هك كردن مدنى فقط يك پديده آمريكايى است.

It's happening across the globe,

در سراسر جهان رخ مى‌‌دهد

and one of my favorite examples

و يكى از مثالهاى محبوبم

is from Mexico City, where earlier this year,

درباره مكزيكوسيتى است، جاييكه اوايل امسال،

the Mexico House of Representatives

خانه نمايندگان مكزيكو (ساختمان مجلس) وارد

entered into a contract with a software development firm

قراردادى با شركتى سازنده نرم افزار شد

to build an app that legislators would use

تا برنامه‌اى را بسازند كه قانونگذاران از آن براى پيگيرى

to track bills.

لايحه‌ها استفاده كنند.

So this was just for the handful of legislators

بنابراين اين برنامه تنها براى كار يك مشت قانونگذار

in the House.

در مجلس بود.

And the contract was a two-year contract

و قرارداد بصورت دوساله به ارزش

for 9.3 million dollars.

٩/٣ ميليون دلار بود.

Now a lot of people were really angry about this,

در آن زمان آدمهاى بسيار زيادى درباره اين موضوع واقعاً عصبانى بودند

especially geeks who knew that 9.3 million dollars

بخصوص مخ‌‌هايى كه مى‌‌دانستند ٩/٣ ميليون دلار

was an absolutely outrageous amount of money

مبلغ بسيار گنده‌‌اى از پول براى

for what was a very simple app.

يك برنامه خيلى ساده بود.

But instead of taking to the streets,

اما بجاى كشاندن آن به خيابانها،

they issued a challenge.

چالشى را ترتيب دادند.

They asked programmers in Mexico

از برنامه سازها در مكزيكو خواسته شد

to build something better and cheaper,

چيزى بهتر و ارزانتر بسازند،

and they offered a prize of 9,300 dollars --

و جايزه‌‌اى ٩٫٣٠٠ دلارى را ارائه كردند --

10,000 times cheaper

كه ١٠٫٠٠٠ برابر از قرارداد دولت

than the government contract,

ارزانتر بود،

and they gave the entrants 10 days.

و به شركت كننده‌‌ها مهلتى ١٠ روزى داده شد.

And in those 10 days,

و در آن ١٠ روز،

they submitted 173 apps,

آنها ١٧٣ برنامه را ارائه كردند،

five of which were presented to Congress

كه پنج تايشان به كنگره ارائه شد

and are still in the app store today.

و امروز هنوز در اپ استور وجود دارند.

And because of this action,

و بخاطر اين اقدام،

that contract was vacated,

آن قرارداد فسخ شد،

and now this has sparked a movement in Mexico City

و اكنون منجر به جرقه زدن جنبشى در مكزيكوسيتى گرديده

which is home to one of our partners,

كه خانه يكى از شركاى ماست،

Code for Mexico City.

برنامه‌‌اى براى مكزيكوسيتى.

And so what you see in all three of these places,

و در نتيجه كل اين سه جايى را كه مى‌‌بينيد،

in Honolulu and in Oakland and in Mexico City,

در هونولولو و اوكلند و در مكزيكوسيتى

are the elements that are at the core of civic hacking.

عناصرى هستند كه هسته هك كردن مدنى مى‌‌باشند.

It's citizens who saw things that could be working better

شهروندان آن چيزهايى را ديدند كه مى‌‌توانستند بهتر كار كنند

and they decided to fix them,

و آنها تصمیم گرفتند درست‌شان کنند،

and through that work, they're creating

و از طریق آن کار، آنها اکوسیستم مشارکتی

a 21st-century ecosystem of participation.

قرن ۲۱ را خلق می‌کنند.

They're creating a whole new set of ways

آنها مجموعه كامل جديدى از روشها را براى شهروندان

for citizens to be involved,

خلق مى‌‌كنند تا مشاركت داشته باشند،

besides voting or signing a petition or protesting.

در كنار راى دادن يا جمع آورى امضاء و اعتراضات.

They can actually build government.

درواقع قادرند دولت را بسازند.

So back to our friend Ben Franklin,

خب برگرديم به دوستمان بن فرانكلين،

who, one of his lesser-known accomplishments

كسى كه يكى از موفقيتهاى كمتر شناخته شده وى،

was that in 1736 he founded

اين بود كه در ١٧٣٦ نخستين كمپانى

the first volunteer firefighting company in Philadelphia,

اولین شرکت آتشنشانی داوطلبانه را در فيلادلفيا ساخت،

called a brigade.

كه تشكيلات نام دارد.

And it's because he and his friends noticed

و این بخاطر این است که او و دوستانش متوجه شدند

that the city was having trouble keeping up

كه آن شهر در مواجه با تمامى آتش سوزيهايى

with all the fires that were happening in the city,

كه در آن شهر اتفاق ميفتاد مشكل داشت،

so in true civic hacker fashion,

بنابراين به تاسى سبك راستين هكرهاى مدنى،

they built a solution.

راه حلى را ساختند.

And we have our own brigades at Code for America

و ما تشكيلات خودمان را در كدى براى آمريكا داريم

working on the projects that I've just described,

كه روى پروژه‌‌هايى كه الان شرح دادم كار مى‌‌كنند،

and we want to ask you

و می‌خواهيم از شما بخواهيم

to follow in Ben Franklin's footsteps

جاى پاى بن فرانكلين را دنبال كرده

and come join us.

و به ما ملحق شويد.

We have 31 brigades in the U.S.

در ايالات متحده ٣١ تشكيلات داريم.

We are pleased to announce today

مفتخريم كه امروز اعلام كنيم

that we're opening up the brigade to international cities

در حال گشايش تشكيلات در شهرهاى بين المللى هستيم

for the first time,

براى اولين بار،

starting with cities in Poland and Japan and Ireland.

و از شهرهايى در لهستان، ژاپن و ايرلند شروع كرده‌ايم.

You can find out if there's a brigade where you live

مى‌‌توانيد با مراجعه به سايت brigade.codeforamerica.org

at brigade.codeforamerica.org,

پی ببرید که آیا تشکیلاتی در شهر محل زندگى شما وجود دارد

and if there's not a brigade where you live, we will help you.

و در صورتى كه تشكيلاتى وجود نداشته باشد، ما به شما كمك خواهيم كرد.

We've created a tool kit which also lives

جعبه ابزاری را خلق کرده‌ایم که همچنین در

at brigade.codeforamerica.org,

brigade.codeforamerica.org موجود است،

and we will support you along the way.

و شما را در امتداد مسیر حمایت خواهیم کرد.

Our goal is to create a global network of civic hackers

هدف ما خلق شبکه‌ای جهانی از هکرهای مدنی است

who are innovating on the existing system

کسانی که بر سیستم های فعلی نوآوری می کنند

in order to build tools that will solve

برای ساخت ابزاری که مشکلات دیرینه

entrenched problems,

را حل خواهند کرد،

that will support local government,

از حکومت محلی حمایت خواهند کرد،

and that will empower citizens.

و شهروندان را قدرتمند خواهند ساخت.

So please come hack with us.

پس بیایید با ما هک کنید.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)