Steven Pinker: Human nature and the blank slate

اِستیون پینکر چاپِ کتابِ لوحِ سفید رو به حساب تجربه‌ای گرانبها میگذارد.

Translator: Negar S Reviewer: Adel Alaei Rad

A year ago, I spoke to you about a book

یک سال پیش، در مورد کتابی صحبت کردم که

that I was just in the process of completing,

در حال تکمیل آن بودم

that has come out in the interim, and I would like to talk to you today

که در این فاصله به انتشار رسیده، و امروز می خوام درباره

about some of the controversies that that book inspired.

جنجالی که این کتاب موجب شد، صحبت کنم.

The book is called "The Blank Slate,"

عنوان کتابم The Blank Slate

based on the popular idea

نظریه مشهور روانشناسی رو

that the human mind is a blank slate,

که فکر اطفال مثل لوح سفیده رد میکنه.

and that all of its structure comes from

فرضیه لوح سفید، تمام ساختار فکر رو

socialization, culture, parenting, experience.

تاثیر جامعه، فرهنگ، سرپرستی والدین، و تجربه زندگی به شمار می آورد.

The "blank slate" was an influential idea in the 20th century.

در قرن ۱۹ لوح سفید ایده با نفوذی بود.

Here are a few quotes indicating that:

این هم چند نقل قول که حاکی مشهوریت این نظریه هستند:

"Man has no nature," from the historian

به گفته تاریخدان حوزه اورتگا ایگاست

Jose Ortega y Gasset;

"انسان سرشتی ندارد."

"Man has no instincts," from the

به گفته انسان‌شناس اشلی مانتگو

anthropologist Ashley Montagu;

"انسان غرایزی ندارد."

"The human brain is capable of a full range of behaviors

به گفته دانشمند مرحوم استفان جی گولد

and predisposed to none," from the late scientist Stephen Jay Gould.

انسان قادر به مجموعه‌ گسترده‌ای از رفتارها ست و غریزه‌ ای برای هیچ کدام ندارد.

There are a number of reasons to doubt that the human mind

دلایلی برای شک

is a blank slate,

در اینکه فکر انسان لوح سفیده وجود داره.

and some of them just come from common sense.

برخی از دلایل ناشی از حس عام است.

As many people have told me over the years,

همانطور که بسیاری از مردم در طی سالها به من گفته‌اند

anyone who's had more than one child

هر کس که بیشتر از یک فرزند داره

knows that kids come into the world

می داند که بچه ها

with certain temperaments and talents;

با یک سری استعدادها و مزاج ذاتی خاصی به دنیا می آیند

it doesn't all come from the outside.

و همش از محیط گرفته نشده.

Oh, and anyone who

و هر کس که

has both a child and a house pet

هم فرزند و هم حیوان اهلی در منزل دارد

has surely noticed that the child, exposed to speech,

قطعا متوجه شده که فرزند در معرض گفتار

will acquire a human language,

زبان انسانها رو فرا می‌گیرد

whereas the house pet won't,

در حالیکه حیوان خانگی آن را یاد نمی‌گیرد

presumably because of some innate different between them.

و این احتمالا به دلیل نوعی تفاوت ذاتی بین آنهاست.

And anyone who's ever been

و هر کس که با جنس مخالف

in a heterosexual relationship knows that

ارتباط داشته می‌داند که

the minds of men and the minds of women are not indistinguishable.

ذهن مردان و زنان فرق دارند.

There are also, I think,

بعلاوه فکر می‌کنم

increasing results from

نتایج روزافزون

the scientific study of humans

تحقيقات علمی روی بشر

that, indeed, we're not born blank slates.

نشان میدهد که ما لوح سفید نیستیم.

One of them, from anthropology,

یکی از مباحث علمی در انسان شناسی

is the study of human universals.

یافتن ويژگيهای همگاني بشر است.

If you've ever taken anthropology, you know that it's a --

اما اگر تاکنون واحد درسی انسان‌شناسی گرفته‌ اید

kind of an occupational

می دانید که انسان‌شناسان

pleasure of anthropologists to show

لذت می‌برند که نشان دهند

how exotic other cultures can be,

فرهنگها چقدر نامتعارف می توانند باشند

and that there are places out there where, supposedly,

و مکانهایی وجود دارند که ظاهرا

everything is the opposite to the way it is here.

نحوه همه چیز مخالف اینجاست.

But if you instead

اما اگر شما درعوض

look at what is common to the world's cultures,

به چیزهای مشترک بین فرهنگ های دنیا نگاه کنید

you find that there is an enormously rich set

یک مجموعه فوق العاده غنی پیدا می کنید

of behaviors and emotions

از رفتارها، احساسات و

and ways of construing the world

طرق استنباط و درک دنیا

that can be found in all of the world's 6,000-odd cultures.

که در تمامی کم و بیش ۶۰۰۰ فرهنگ دنیا دیده می شود.

The anthropologist Donald Brown has tried to list them all,

انسان شناس دانلد بران، تلاش کرده تا فهرست تمامی نقاط مشترک فرهنگها را ثبت کند

and they range from aesthetics,

از زیبایی‌شناسی گرفته تا

affection and age statuses

محبت و احترام به بزرگترها

all the way down to weaning, weapons, weather,

تا از شير گرفتن، اسلحه، آب و هوا

attempts to control, the color white

تلاش برای کنترل، رنگ سفید

and a worldview.

و جهان بینی.

Also, genetics and neuroscience

ژنتیک و علوم اعصاب هم

are increasingly showing that the brain

نشان می دهد که مغز

is intricately structured.

ساختار پیچیده دارد.

This is a recent study by the neurobiologist Paul Thompson

اخیرأ در یه مطالعه علمی، زیست شناس اعصاب، پل تامپسون

and his colleagues in which they --

و همکارانش

using MRI --

توسط تصویربرداری با تشدید مغناطیسی

measured the distribution of gray matter --

توزیع ماده خاکستری در مغز

that is, the outer layer of the cortex --

یعنی لایه روی قشر مغز رو

in a large sample of pairs of people.

در نمونه بزرگی از جفت افراد اندازه گرفتند.

They coded correlations in the thickness

همبستگی ضخامت ماده خاکستری در بخش های مختلف

of gray matter in different parts of the brain

مغز دو نفر رو

using a false color scheme, in which

با استفاده از یک سری رنگهای اختصاصی علامت گذاری کردند

no difference is coded as purple,

که در آن هیچ گونه تفاوت با بنفش علامت‌گذاری شده

and any color other than purple indicates

و هر رنگی غیر رنگ بنفش

a statistically significant correlation.

همبستگي اماري بین مغز دو نفر رو نشان میدهد.

Well, this is what happens when you pair people up at random.

خوب، زمانی که شما دو نفر رو تصادفي جفت می کنید

By definition, two people picked at random

دو نفر که به طور تصادفی انتخاب شده‌اند

can't have correlations in the distribution

نمی توانند همبستگي در

of gray matter in the cortex.

توزیع ماده خاکستری در قشر مغزشان داشته باشند.

This is what happens in people who share

اما همانطور که مشاهده می کنید، در افرادی که نیمی از دی-ان-ای شان یکی است

half of their DNA -- fraternal twins.

یا به عبارت دیگر دوقلوهاي دو تخمکى

And as you can see, large amounts of the brain

قسمتهای زیادی از مغز

are not purple, showing that if one person

بنفش نیستند، که نشان می دهد اگر

has a thicker bit of cortex

یکی از آنها دارای قشر ضخیم تر در آن قسمت مغز است

in that region, so does his fraternal twin.

دوقلوى دو تخمکى دیگر هم همینطوره.

And here's what happens if you

و اگر شما

get a pair of people who share all their DNA --

دو نفر را که تمام دی-ان-ای شان یکی است مقایسه کنید

namely, clones or identical twins.

یعنی کلونها یا دوقلوهاى يک تخمکى

And you can see huge areas of cortex where there are

همانطور که می بینید قسمتهای بزرگی از قشر مغز وجود دارند

massive correlations in the distribution of gray matter.

که در آنها همبستگی عظیمی در توزیع ماده خاکستری دیده میشود.

Now, these aren't just

این ها تنها

differences in anatomy,

تفاوت در آناتومی

like the shape of your ear lobes,

مثل تفاوت بین نرمه گوش دو نفر نیست

but they have consequences in thought and behavior

بلکه عواقبی در تفکر و رفتار دارند

that are well illustrated in this famous cartoon by Charles Addams:

که به خوبی در این کاریکاتور معروف چارلز آدامز، نشان داده شده:

"Separated at birth, the Mallifert twins meet accidentally."

"جدا شده در بدو تولد، دوقلوهای ملیفرت تصادفی ملاقات می کنند."

As you can see, there are two inventors

همانطور که می بینید، دو مخترع هستند

with identical contraptions in their lap, meeting

با دو اختراع دقیقا مشابه روی پایشان

in the waiting room of a patent attorney.

که در اتاق انتظار وکیل ثبت اختراع، ملاقات میکنند.

Now, the cartoon is not such an exaggeration, because

حالا این کاریکاتور آنقدرها هم اغراق آمیز نیست، چرا که

studies of identical twins who were separated at birth

تحقيقات علمی درباره دوقلوهای يک تخمکى، که در بدو تولد از هم جدا شدند

and then tested in adulthood

و سپس در بزرگسالی مورد آزمایش قرار گرفتند

show that they have astonishing similarities.

شباهت های شگفت‌انگیزی رو بین آنها نشان میدهد.

And this happens in every pair of identical twins

این شباهتها درهرجفت از دوقلوهای يک تخمکى جدا شده در بدو تولد

separated at birth ever studied --

که تاکنون مطالعه شده‌اند دیده میشود.

but much less so with fraternal twins separated at birth.

اما این شباهتها بسیار کمتر در دوقلوهاى دو تخمکى دیده شده.

My favorite example is a pair of twins,

مثال مورد علاقه من دوتا دوقلو هستند

one of whom was brought up

یکی از آنها

as a Catholic in a Nazi family in Germany,

در یه خانواده نازی، در آلمان، کاتولیک بزرگ شده بود

the other brought up in a Jewish family in Trinidad.

اون یکی در یه خانواده یهودی در ترینیداد بزرگ شده بود

When they walked into the lab in Minnesota,

هنگامی که آنها به آزمایشگاهی در ایالت مینسوتا قدم گذاشتند

they were wearing identical navy blue shirts with epaulettes;

هر دو آنها پیراهن های یک جور آبی با اپل پوشیده بودند

both of them liked to dip buttered toast in coffee,

هر دو دوست داشتند نان تست با کره شان رو توی قهوه بزنند

both of them kept rubber bands around their wrists,

هر دو کش لاستیکی دور مچ شان می انداختند

both of them flushed the toilet before using it as well as after,

هر دو قبل و بعد از استفاده از توالت فلاش میزدند

and both of them liked to surprise people

و هر دو دوست داشتند مردم رو با عطسه زدن

by sneezing in crowded elevators to watch them jump.

در آسانسورهای شلوغ حیرت زده کنند که تماشا کنند از جاشون بپرند.

Now --

حالا

the story might seem to good to be true,

داستان ممکنه باورکردنی نباشه

but when you administer

اما وقتی تعداد زیادی

batteries of psychological tests,

تست های روانشناسی رو می گیرند

you get the same results -- namely,

نتایج مشابه هستند -- یعنی

identical twins separated at birth show

دوقلوهای يک تخمکى که در بدو تولد از هم جدا شده اند

quite astonishing similarities.

شباهتهای کاملا شگفت آوری بهم دارند.

Now, given both the common sense

پس با توجه به هم عقل سلیم

and scientific data

و هم داده های علمی که

calling the doctrine of the blank slate into question,

نظریه لوح سفید رو زیر سوال می برند

why should it have been such an appealing notion?

چرا نظریه جذابی محسوب میشه؟

Well, there are a number of political reasons why people have found it congenial.

تعدادی دلایل سیاسی وجود دارند که مردم این نظریه رو خوش آیند محسوب میکنند.

The foremost is that if we're blank slates,

مهمتر از همه اینه که اگر ما لوح سفید باشیم

then, by definition, we are equal,

با این تعریف، همه انسانها با هم برابرند

because zero equals zero equals zero.

چون صفر برابر صفر برابر صفر برابر صفر است.

But if something is written on the slate,

اما اگر چیزی روی لوح نوشته شده باشد

then some people could have more of it than others,

پس بعضی از مردم می تونند بیشتر از آن نسبت به بقیه داشته باشند،

and according to this line of thinking, that would justify

و این طرز فکر

discrimination and inequality.

تبعیض و نابرابری رو توجیه میکند.

Another political fear of human nature

ترس سیاسی دیگر از طبیعت انسان اینه که

is that if we are blank slates,

اگر ما لوح سفید باشیم

we can perfect mankind --

می تونیم انسان رو بی نقص کنیم

the age-old dream of the perfectibility of our species

رویای قدیمی کمال پذیری بشر

through social engineering.

از طریق مهندسی اجتماعی به حقیقت می پیوندد.

Whereas, if we're born with certain instincts,

در حالی که اگر ما با بعضی غرایز به دنیا آمده باشیم

then perhaps some of them might condemn us

شاید بعضی از آن غرایز ما را محکوم به

to selfishness, prejudice and violence.

خودخواهی ، تبعیض و خشونت کنه.

Well, in the book, I argue that these are, in fact, non sequiturs.

خب، در این کتاب، من معتقدم که در واقع اینها نتایج کاذب هستند.

And just to make a long story short:

برای این که داستان طولانی رو کوتاه کنم:

first of all, the concept of fairness

اولأ، مفهوم عدالت

is not the same as the concept of sameness.

برابر با مفهوم عینیت نیست.

And so when Thomas Jefferson wrote

و بنابراین هنگامی که توماس جفرسون

in the Declaration of Independence,

در اعلامیه استقلال نوشت

"We hold these truths to be self-evident,

"ما این حقیقت را آشکار و بدیهی میدونیم که

that all men are created equal,"

که همه انسانها برابر خلق شده اند"

he did not mean "We hold these truths to be self-evident,

به این معنی نیست که "ما این حقیقت را آشکار و بدیهی میدونیم که

that all men are clones."

که همه انسانها کپى هم هستند."

Rather, that all men are equal in terms of their rights,

بلکه، همه انسانها از نظر حقوق بشر با هم برابرند

and that every person ought to be treated

و باید با هر کسی

as an individual, and not prejudged

به عنوان یک فرد مجزا رفتار بشه،

by the statistics of particular groups

و نباید کسی رو از روی امار گروه های خاص

that they may belong to.

که ممکنه فرد به آن متعلق باشه پیش داوری کرد.

Also, even if we were born

دوم، حتی اگر ما با

with certain ignoble motives,

بعضی انگیزه های فرومایه به دنیا بیاییم

they don't automatically lead to ignoble behavior.

اون انگیزه ها به طور خودکار به رفتار فرومایه منجر نمی شوند.

That is because the human mind

از آنجا که ذهن انسان

is a complex system with many parts,

یک سیستم پیچیده با قسمت های مختلف است

and some of them can inhibit others.

و بعضی از آنها می تونند قسمت های دیگر رو مهار کنند.

For example, there's excellent reason to believe

به عنوان مثال ، دلیل بسیار خوبی وجود داره که باور داشته باشیم

that virtually all humans are born with a moral sense,

تقریبا همه انسان ها با درک اخلاقی به دنیا می آیند

and that we have cognitive abilities that allow us

توانایی های اخلاقی به ما این اجازه رو می دهند که

to profit from the lessons of history.

از دروس تاریخ بهره ببریم.

So even if people did have impulses

بنابراین حتی اگر افراد انگيزه

towards selfishness or greed,

نسبت به خودخواهی و یا حرص و طمع داشته باشن،

that's not the only thing in the skull,

این تنها چیز در جمجمه نیست،

and there are other parts of the mind that can counteract them.

و سایر قسمت های ذهن میتونند آنها را خنثی کند.

In the book, I

در کتاب، من

go over controversies such as this one,

اختلافات نظر مانند این

and a number of other hot buttons,

و تعداد دیگری از مباحث جنجال برانگیز سیاسی

hot zones, Chernobyls, third rails, and so on --

فجایع هسته ای، مناطق خطرناک، و غیره رو مرور میکنم

including the arts, cloning, crime,

از جمله هنر، شبیه سازی، جرم و جنایت

free will, education, evolution,

آزادی اراده، آموزش و پرورش ، تکامل، خدا

gender differences, God, homosexuality,

تفاوت های جنسی، همجنس گرایی

infanticide, inequality, Marxism, morality,

کودک کشی، نابرابری ، مارکسیزم، اخلاق

Nazism, parenting, politics,

نازیسم، فرزند پروری، سیاست

race, rape, religion, resource depletion,

نژاد، مذهب ، استهلاک منابع طبیعی

social engineering, technological risk and war.

مهندسی اجتماعی، ریسک تکنولوژی، و جنگ.

And needless to say, there were certain risks

نیازی به گفتن نداره که

in taking on these subjects.

از عهده این مطالب برآمدن بعضی ریسکها رو بهمراه داره.

When I wrote a first draft of the book,

وقتی که من اولین پیش نویس این کتاب رو نوشتم

I circulated it to a number of colleagues for comments,

آن را بین عده ای از همکاران جهت دریافت نظراتشان پخش کردم

and here are some of

اینها برخی از

the reactions that I got:

واکنش هایی است که من گرفتم:

"Better get a security camera for your house."

"بهتره یه دوربین امنیتی برای خونه ات بگیری."

"Don't expect to get any more awards, job offers

"انتظار دریافت جوایز بیشتر، پیشنهاد کار

or positions in scholarly societies."

یا موقعیت در جوامع علمی رو نداشته باش."

"Tell your publisher not to list your hometown

"به ناشرت بگو شهرت رو

in your author bio."

جزء بیوگرافی نویسنده ننویسه."

"Do you have tenure?"

"استخدام دايمي هستی؟"

(Laughter)

(خنده حضار)

Well, the book came out in October,

خب، این کتاب در ماه اکتبر به بازار اومد

and nothing terrible has happened.

و هیچ چیز وحشتناکی رخ نداده.

I -- I like --

من -- من می خوام --

There was indeed reason to be nervous,

واقعا دلیل برای نگرانی وجود داشت

and there were moments in which I did feel nervous,

لحظاتی وجود داشت که من احساس نگرانی کردم

knowing the history

چون میدونم تاریخچه

of what has happened to people

آنچه که برای افرادی رخ داده

who've taken controversial stands

که دیدگاه جنجال برانگیز

or discovered disquieting findings

یا یافته های اضطراب آمیزی

in the behavioral sciences.

در علوم رفتاری داشتند.

There are many cases, some of which I talk about in the book,

موارد بسیاری وجود دارند ، که من درباره بعضی از آنها در کتابم صحبت می کنم

of people who have been slandered, called Nazis,

تهمت نازی بودن بهشون زدند

physically assaulted, threatened with criminal prosecution

مورد حمله فیزیکی، تهدید به تعقیب جنایی قرار گرفتند

for stumbling across or arguing

برای اینکه این محققان اتفاقی چیزی رو

about controversial findings.

پیرامون مباحث جنجال برانگیز کشف یا استدلال کرده بودند.

And you never know when you're going to

و شما هرگز نمی دانید چه وقت

come across one of these booby traps.

به دام یکی از این تله ها بیافتید.

My favorite example is a pair of psychologists

مثال مورد علاقه من دوتا روانشناس هستن

who did research on left-handers,

که روی چپ دستان تحقیق کردند

and published some data showing that left-handers are, on average,

برخی داده ها را منتشر کردند که نشان می داد چپ دستان، به طور متوسط

more susceptible to disease, more prone to accidents

بیشتر در معرض بیماری و مستعد به تصادفات هستند

and have a shorter lifespan.

و طول عمر کوتاهتری دارند.

It's not clear, by the way, since then,

در ضمن، از آن زمان هنوز مشخص نشده

whether that is an accurate generalization,

که آیا این تعمیم صحیحی است

but the data at the time seemed to support that.

اما در آن زمان به نظر می رسید که داده ها آن تعمیم رو پشتیبانی می کنند.

Well, pretty soon they were barraged

خوب، خیلی زود اون محققان به رگبار

with enraged letters,

نامه های خشمگین

death threats,

تهدید به مرگ

ban on the topic in a number of scientific journals,

ممنوعیت موضوع در تعدادی از مجلات علمی

coming from irate left-handers

از طرف چپ دستهای عصبانی و حامیانشان

and their advocates,

گرفته شدند.

and they were literally afraid to open their mail

و آنها به معنای واقعی کلمه می ترسیدند ایمیل شان رو باز کنند

because of the venom and vituperation

برای كينه و ناسزا گویی

that they had inadvertently inspired.

که آنها ناخواسته القاء كرده بودن.

Well,

خوب،

the night is young, but the book has been out

تازه اولشه، ولی این کتاب

for half a year,

نیمی از یک سال است که چاپ شده

and nothing terrible has happened.

و هیچ چیز وحشتناکی رخ نداده.

None of the dire professional consequences

هیچ یک از عواقب وخیم برای شغلم

has taken place --

اتفاق نیفتاده --

I haven't been

من از شهر

exiled from the city of Cambridge.

کمبریج تبعید نشده ام.

But what I wanted to talk about

اما می خواستم در مورد

are two of these hot buttons

دو تا از این مباحث جنجال برانگیز صحبت کنم

that have aroused the strongest response

که قوی ترین واکنش رو

in the 80-odd reviews

در کم و بیش هشتاد مقالات انتقادي که

that The Blank Slate has received.

در مورد لوح سفید نوشته شده برانگیخت.

I'll just put that list up for a few seconds,

من فقط می خوام که این لیست رو برای چند ثانیه ای نشان بدهم

and see if you can guess which two

و ببینم که آیا شما میتونید حدس بزنید کدام دوتا هستند

-- I would estimate that probably two of these topics

من تخمین می زنم که احتمالا دوتا از این مباحث

inspired probably 90 percent

احتمالا ٪۹۰ درصد

of the reaction in the various reviews

واکنش در مقالات مختلف

and radio interviews.

و مصاحبه های رادیویی رو بر انگیخت.

It's not violence and war,

خشونت و جنگ نبود

it's not race, it's not gender,

نژاد نیست، جنسیت هم نیست

it's not Marxism, it's not Nazism.

مارکسیسم و نازیسم هم نیستند.

They are: the arts and parenting.

آنها عبارتند از: هنر و فرزند داری.

(Laughter)

(خنده حضار)

So let me tell you what

بگذارید بهتون بگم چه حرفی

aroused such irate responses,

چنین واکنش های خشمگینی رو برانگیخته.

and I'll let you decide if whether they --

میگذارم شما تصمیم بگیرید که آیا آن ادعاها

the claims are really that outrageous.

واقعا آن قدرعصبانی کننده هستند.

Let me start with the arts.

اجازه بدید با هنر شروع کنم.

I note that among the long list of human universals

من گفتم که از بین یه لیست طولانی از شباهات بشر

that I presented a few slides ago

که من چند اسلاید قبل نشان دادم

are art.

یکیشون هنره.

There is no society ever discovered

هیچ جامعه ای تاکنون کشف نشده

in the remotest corner of the world that has not had something

حتی در دورترین گوشه جهان، که یه چیزی نداشته باشه

that we would consider the arts.

که ما هنر بشماریم.

Visual arts -- decoration of surfaces and bodies --

هنرهای بصری-- تزئین سطوح و اجساد

appears to be a human universal.

به نظر می رسد برای تمامی بشر وجود داره

The telling of stories, music,

داستان گفتن، موسیقی،

dance, poetry -- found in all cultures,

رقص، شعر -- در تمام فرهنگ ها وجود دارند

and many of the motifs and themes

و بسیاری از موتیف ها و تم ها

that

که

give us pleasure in the arts

در هنر برای ما لذت بخش محسوب میشن

can be found in all human societies:

در همه جوامع بشری دیده میشن:

a preference for symmetrical forms,

ترجیح به اشکال متقارن،

the use of repetition and variation,

استفاده از تکرار و تنوع،

even things as specific as the fact

در واقع حتی چیزهای خاصی

that in poetry all over the world,

مانند این که شعر در سراسر جهان،

you have lines that are very close

مصرع هایی دارد که نزدیک

to three seconds long, separated by pauses.

به سه ثانیه هستند که با مکث از هم جدا شده اند .

Now, on the other hand,

حالا از سوی دیگر،

in the second half of the 20th century,

در نیمه دوم قرن ۲۰

the arts are frequently said to be in decline.

اغلب می شنوید که هنر رو به زوال است.

And I have a collection,

و من یک مجموعه،

probably 10 or 15 headlines, from highbrow magazines

احتمالا ۱۰یا ۱۵ تیتر، از مجلات فرهنگی دارم

deploring the fact that

که ابراز تأسف می کنند از اینکه

the arts are in decline in our time.

در زمان ما هنر رو به زوال است.

I'll give you a couple of representative quotes:

به عنوان مثال چند نقل قول حاکی از این ابراز رو براتون می خوانم:

"We can assert with some confidence that our own period is

"ما می توانیم با اطمینان، اظهار کنیم که دوران ما

one of decline, that the standards of culture are lower

رو به زوال است، استانداردهای فرهنگی پایین تراز

than they were 50 years ago, and that the evidences of this decline

۵۰ سال پیش هستند، و شواهد این زوال

are visible in every department of human activity."

در هر بخش از فعالیتهای بشری قابل مشاهده هستند ."

That's a quote from T. S. Eliot, a little more than 50 years ago.

این نقل قول از تی اس الیوت، کمی بیش از ۵۰ سال پیش است.

And a more recent one:

و یه نقل قول جدیدتر:

"The possibility of sustaining high culture in our time

احتمال تداوم هنر برجسته در زمان ما

is becoming increasing problematical.

داره مشکل تر میشه.

Serious book stores are losing their franchise,

کتاب فروشی های درست و حسابی امتياز فروش انحصاري شان رو دارند از دست میدند

nonprofit theaters are surviving primarily

تئاترهای غيرانتفاعي عمدتا

by commercializing their repertory,

با تجاری کردن مجموعه شان روی پایشان ایستاده اند

symphony orchestras are diluting their programs,

ارکسترهای سمفونی برنامه ها شون رو تضعیف میکنند

public television is increasing its dependence

تلویزیون عمومی در حال افزایش وابستگی به

on reruns of British sitcoms,

فیلمهای کمدی تکراری بریتانیاست،

classical radio stations are dwindling,

ایستگاه های رادیویی کلاسیک رو به کاهش هستند،

museums are resorting to blockbuster shows, dance is dying."

موزه ها متوسل به نمایش فیلم های پرفروش شده اند، رقص در حال مرگ است.

That's from Robert Brustein,

به گفته رابرت براستاین

the famous drama critic and director,

منتقد تئاتر و کارگردان معروف،

in The New Republic about five years ago.

در حدود پنج سال پیش در The New Republic

Well, in fact, the arts are not in decline.

خوب، در واقع، هنر رو به زوال نیست.

I don't think this will as a surprise to anyone in this room,

فکر نمیکنم این نکته باعث تعجب کسی در این سالن بشه

but by any standard

چون طبق هرجور استانداردی که فکر کنید

they have never been flourishing

هنر هرگز

to a greater extent.

بیشتر از این شکوفان نبوده.

There are, of course, entirely new art forms

البته این ها هنرهای کاملا جدید

and new media, many of which you've heard

و رسانه های جدیدی هستند که درباره بسیاری شون

over these few days.

طی این چند روز گذشته شنیده اید.

By any economic standard,

با هر گونه استاندارد اقتصادی،

the demand for art of all forms

تقاضا برای تمام فرم های

is skyrocketing,

هنر سرسام آور بالا رفته،

as you can tell from the price of opera tickets,

از قیمت بلیط اپرا میشه فهمید

by the number of books sold,

از تعداد کتابهای فروش رفته

by the number of books published,

از تعداد کتابهای منتشر شده

the number of musical titles released,

از تعداد عناوین موسیقی عرضه شده

the number of new albums and so on.

از تعداد آلبوم های جدید و غیره.

The only grain of truth to this

تنها ذره حقیقت در این شکایت

complaint that the arts are in decline

که هنر رو به زوال است

come from three spheres.

از سه حوزه سررشته میگیره.

One of them is in elite art since the 1930s --

حوزه اول: هنر نخبگان پس از دهه ۱۹۳۰

say, the kinds of works performed

مثلا انواع آثاری

by major symphony orchestras,

که توسط ارکسترهای سمفونی مهم اجرا میشه

where most of the repertory is before 1930,

بیشتر مال مجموعه موسیقی قبل از سال ۱۹۳۰ هست،

or the works shown in

و یا آثار هنری که در

major galleries and prestigious museums.

گالری های عمده و موزه های معتبر نشان داده میشه.

In literary criticism and analysis,

حوزه دوم: نقد و تجزیه و تحلیل ادبی.

probably 40 or 50 years ago,

احتمالا ۴۰ یا ۵۰ سال پیش،

literary critics were a kind of cultural hero;

منتقدان ادبی نوعی قهرمان فرهنگی بودند

now they're kind of a national joke.

حالا اونا یه جورایی مورد مسخره مردم هستند.

And the humanities and arts programs

حوزه سوم: برنامه های بخش علوم انسانی و هنری دانشگاه ها،

in the universities, which by many measures,

طبق خیلی مقیاس ها

indeed are in decline.

در واقع رو به زوال هستند.

Students are staying away in droves,

دسته دسته دانشجویان از این جور درسها کناره میگیرند

universities are disinvesting

دانشگاهها در هنر و علوم انسانی

in the arts and humanities.

سرمایه گذاری نمی کنند.

Well, here's a diagnosis.

خب، اشکال کار چیه؟

They didn't ask me, but by their own admission,

اونا از من نپرسیدند، اما خودشون قبول دارند که

they need all the help that they can get.

به همه کمکی که میتواند بگیرند احتیاج دارند.

And I would like to suggest that it's not a coincidence

و من می خوام اشاره کنم که تصادفی نیست

that this supposed decline

که این کاهش فرضی

in the elite arts and criticism

در هنر نخبگان و نقد ادبی

occurred in the same point in history in which

در همان نقطه تاریخ اتفاق افتاد که

there was a widespread denial of human nature.

انکار گسترده ای از ذات انسان وجود داشت.

A famous quotation can be found --

یه نقل قول معروف

if you look on the web, you can find it in

که اگر شما روی وب نگاه کنید، می توانید آن را به معنای واقعی کلمه در

literally scores

تعداد زیادی از سرفصل های

of English core syllabuses --

مهم انگلیسی پیدا کنید، چنین میگه:

"In or about December 1910,

"حدودا دسامبر ۱۹۱۰

human nature changed."

طبیعت انسان تغییر کرد."

A paraphrase of a quote by Virginia Woolf,

به گفته ویرجینیا وولف.

and there's some debate

البته مورد بحثه

as to what she actually meant by that.

که در واقع مقصودش چی بوده.

But it's very clear, looking at these syllabuses,

اما با نگاه به این سرفصلها، بسیار روشن است که

that -- it's used now

در حال حاضر ازش استفاده میشه به منظور

as a way of saying that all forms

نحوه ای برای گفتن این که

of appreciation of art

همه فرم های درک هنری

that were in place for centuries, or millennia,

که برای قرن ها، یا هزاران سال، برای خود مکانی داشتند

in the 20th century were discarded.

در قرن ۲۰ دور ریخته شدند.

The beauty and pleasure in art --

زیبایی و لذت از هنر

probably a human universal --

که احتمالا یه خصوصیت جهانی بشر است

were -- began to be considered saccharine,

در قرن ۲۰ شروع شد که

or kitsch, or commercial.

مبتذل یا تجاری تلقی بشه

Barnett Newman had a famous quote that "the impulse of modern art

به قول بارنت نیومن

is the desire to destroy beauty" --

هنر مدرن میل به نابودی زیبایی دارد،

which was considered bourgeois or tacky.

زیبایی که بورژوازی و یا بیخودی محسوب می شه.

And here's just one example.

و این فقط یه نمونه اش است.

I mean, this is perhaps a representative example

منظورم اینه که احتمالا این یه نمونه معرّف

of the visual depiction of the female form

از توصیف تصویری فرم مونث

in the 15th century;

درقرن ۱۵ است

here is a representative example

در مقایسه این یه نمونه معرّف

of the depiction of the female form in the 20th century.

از توصیف تصویری فرم مونث در قرن ۲۰ است

And, as you can see, there -- something has changed

و همانطور که شما می بینید یه چیزی تغییر کرده

in the way the elite arts

در نحوه ای که هنر نخبگان

appeal to the senses.

بشر رو مجذوب میکنه.

Indeed, in movements of modernism

واقعا در جنبش مدرنیسم

and post-modernism,

و بعد از مدرنیسم

there was visual art without beauty,

هنر بصری بدون زیبایی

literature without narrative and plot,

ادبیات بدون داستان و پلات

poetry without meter and rhyme,

شعر بدون قافیه و وزن

architecture and planning without ornament,

معماری و برنامه ریزی شهری بدون

human scale, green space and natural light,

زینت، مقیاس انسانی، فضای سبز و نور طبیعی

music without melody and rhythm,

موسیقی بدون ریتم و ملودی

and criticism without clarity,

نقد بدون وضوح و توجه به

attention to aesthetics and insight into the human condition.

زیبایی و بینش به حالت بشری است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Let me give just you an example to back up that last statement.

بگذارید یه مثال بزنم که نکته آخر رو تایید میکنه.

But here, there -- one of the most famous literary

یکی از معروف ترین

English scholars of our time

علمای ادبی زمان ما

is the Berkeley professor,

استاد دانشگاه برکلی

Judith Butler.

جودیس باتلر است.

And here is an example of

و اینجا به عنوان مثال

one of her analyses:

یکی از تجزیه و تحلیل های ایشان:

"The move from a structuralist account in which capital

"تحول در دیدگاه ساختارگرایی ، که در آن سرمایه

is understood to structure social relations

ساختار روابط اجتماعی می باشد

in relatively homologous ways

نسبتا متشابه با

to a view of hegemony in which power relations are subject to repetition,

سلطه فرهنگی که در آن قدرت و تسلط یک طبقه اجتماعی بر دیگری

convergence and rearticulation

همواره در حال تغيير و تصريح‌ و همگرایی است

brought the question of temporality into the thinking of structure,

این سؤال را بوجود می آورد که تغيير در ساختمان طبقات اجتماعی

and marked a shift from the form of Althusserian theory

و دیدگاه متفاوت از نظریه التحسریان

that takes structural totalities as theoretical objects ..."

که در آن ساختار طبقات یک موضوع تئوری محسوب میشود..."

Well, you get the idea.

خب، شما مقصودم رو میفهمید.

By the way, this is one sentence --

راستی، این یک جمله است --

you can actually parse it.

عملا میتونید اون رو تجزیه کنید.

Well, the argument in "The Blank Slate"

خب، استدلال کتاب لوح سفید این بود که

was that elite art and criticism

هنر نخبگان و انتقادات

in the 20th century,

در قرن ۲۰

although not the arts in general,

البته نه به طور کلی هنر،

have disdained beauty, pleasure,

زیبایی ، لذت

clarity, insight and style.

وضوح، بینش و سبک رو خوار شمردند.

People are staying away from elite art and criticism.

مردم از هنر نخبگان و نقد ادبی دوری میکنند.

What a puzzle -- I wonder why.

چه معمایی -- تعجب می کنم چرا؟

Well, this turned out to be probably

خوب، معلوم شد که احتمالا

the most controversial claim in the book.

این ادعا بحث برانگیزترین نکته کتاب بود.

Someone asked me whether I stuck it in

یکی از من پرسید که آیا من به هدف

in order to deflect ire

منحرف کردن خشم

from discussions of gender and Nazism

از بحث جنسیت و نازیسم

and race and so on. I won't comment on that.

و نژاد و غیره اون رو در کتابم جا دادم. من حرفی ندارم بزنم.

But it certainly inspired

اما به طور قطع

an energetic reaction

واکنش پر انرژیی

from many university professors.

از بسیاری استادان دانشگاه برانگیخت.

Well, the other hot button is parenting.

خوب، مطلب جنجال برانگیز دیگر فرزند داری است.

And the starting point is the -- for that discussion

و نقطه شروع برای این بحث

was the fact that we have all

این واقعیته که همه ما

been subject to the advice

در معرض نصیحت

of the parenting industrial complex.

صنعت پیچیده فرزند داری قرار گرفتیم.

Now, here is -- here is a

حالا این یه نقل قول از یه

representative quote from a besieged mother:

مادر در محاصره است :

"I'm overwhelmed with parenting advice.

"من از رهنمودهای فرزند داری دست پاچه شده ام.

I'm supposed to do lots of physical activity with my kids

قراره که من با بچه هام زیاد ورزش کنم

so I can instill in them a physical fitness habit

تا بتونم کم کم به ورزش و تناسب اندام عادت شون بدم.

so they'll grow up to be healthy adults.

به طوری که آنها سالم بزرگ شوند.

And I'm supposed to do all kinds of intellectual play

و قراره که من همه نوع بازی فکری با آنها کنم.

so they'll grow up smart.

به طوری که آنها باهوش بزرگ شوند.

And there are all kinds of play -- clay for finger dexterity,

همه جور بازی های مختلف هست -- خمیر بازی برای مهارت انگشتان،

word games for reading success, large motor play,

بازی با کلمات برای موفقیت در خواندن، بازی حرکت های بزرگ،

small motor play. I feel like I could devote my life

بازی حرکت های کوچک، احساس می کنم که باید زندگیم رو وقف این کنم که

to figuring out what to play with my kids."

که بفهمم با بچه هام باید چی بازی کنم."

I think anyone who's recently been a parent can sympathize

من فکر می کنم هر کسی که به تازگی والد شده

with this mother.

می تواند با این مادر همدردی کنه.

Well, here's some sobering facts about parenting.

خب، چندتا حقایق هوشیار كننده در مورد فرزند داری بگم.

Most studies of parenting on which this advice is based

اغلب تحقيقات فرزند داری که اساس این جور رهنمودها ست

are useless. They're useless because they don't control

به درد نمی خورند. به درد نمی خورند برای اینکه

for heritability. They measure some correlation

توانائی های ارثی رو در نظر نمیگیرند.

between what the parents do, how the children turn out

برخی ارتباط بین رفتار پدر و مادر و رفتار بچه ها رو اندازه می گیرند

and assume a causal relation:

و این ارتباط رو مبنی بر این میدونند که

that the parenting shaped the child.

که فرزند داری کودک رو شکل داده.

Parents who talk a lot to their kids

و به این ترتیب، والدینی که با بچه هاشون زیاد حرف میزنند

have kids who grow up to be articulate,

وقتی بچه هاشون بزرگ شوند خوش صحبت‌ میشند،

parents who spank their kids have kids who grow up

والدینی که بچه هاشون رو میزنند

to be violent and so on.

وقتی بچه هاشون بزرگ شوند پرخاشگر میشند و غیره.

And very few of them control for the possibility

و فقط تعداد کمی از تحقيقات امکان اینو کنترل میکنند که

that parents pass on genes for --

پدر و مادر به بچه هاشون ژنی منتقل میکنند که

that increase the chances a child will be articulate

باعث افزایش شانس این میشه که کودک خوش صحبت

or violent and so on.

پرخاشگر‌ و غیره بشه.

Until the studies are redone with adoptive children,

تا زمانی که ازنو تحقيقات با فرزندان خوانده انجام شوند،

who provide an environment

که فقط محیط، و نه ژن رو

but not genes to their kids,

برای بچه هاشون فراهم میکنه

we have no way of knowing whether these conclusions are valid.

هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا نتیجه گیری صحیحی شده وجود ندارد.

The genetically controlled studies

تحقيقات کنترل شده ژنتیک

have some sobering results.

تعدادی نتایج هوشیارکننده دارند

Remember the Mallifert twins:

دوقلوهای ملیفرت رو یادتونه؟

separated at birth, then they meet in the patent office --

در بدو تولد از هم جدا شده بودند، بعد همدیگر رو در اداره ثبت اختراع می بینند.

remarkably similar.

شباهت های قابل ملاحظه ای داشتند.

Well, what would have happened if the Mallifert twins had grown up together?

خب، چی میشد اگر دوقلوهای ملیفرت باهم بزرگ شده بودند؟

You might think, well, then they'd be even more similar,

شما ممکنه فکر کنید، خب، پس آنها خیلی بیشتر شبیه هم می شدند

because not only would they share their genes,

چون نه تنها ژن مشترك داشتند

but they would also share their environment.

بلکه محیط شون هم مشترك بود.

That would make them super-similar, right?

فوق العاده مشابه می شدند، درسته؟

Wrong. Identical twins, or any siblings,

اشتباهه. دوقلوهای همسان، و یا هر خواهر و برادری،

who are separated at birth are no less similar

که در زمان تولد از هم جدا میشوند

than if they had grown up together.

کمتر از آنهایی که با هم بزرگ شدند شبیه نیستند

Everything that happens to you in a given home

همه چیزهایی که در خانه اتفاق می افته

over all of those years

طی اون همه سال

appears to leave no permanent stamp

به نظر می رسد هیچ مهر دائمي

on your personality or intellect.

روی شخصیت و یا هوش فرد نمی زند.

A complementary finding, from a completely different methodology,

نتایج مکمل از یه روش کاملا متفاوت تحقیقاتی،

is that adopted siblings reared together --

اینه که خواهر و برادر ناخوانده با هم در یه محیط بزرگ بشن --

the mirror image of identical twins reared apart,

عکس دوقلوهای يک تخمکى که از هم جدا بزرگ شده اند.

they share their parents, their home,

این بچه ها پدر و مادر، خانه و

their neighborhood,

محله مشترک دارند

don't share their genes -- end up not similar at all.

اما ژن مشترک ندارند --و در نهایت شبیه نمی شوند.

OK -- two different bodies of research with a similar finding.

خوب -- دو پژوهش مختلف با یافته های مشابه

What it suggests is that children are shaped

نشان می دهد که در دراز مدت، بچه ها

not by their parents over the long run,

توسط پدر و مادر شکل نگرفته اند

but in part -- only in part -- by their genes,

بلکه بخشی -- فقط بخشی -- توسط ژن

in part by their culture --

بخشی توسط فرهنگ

the culture of the country at large

یعنی فرهنگ کشور

and the children's own culture, namely their peer group --

و فرهنگ خود بچه ها، یعنی فرهنگ بچه های همسن و سالشون شکل گرفته اند.

as we heard from Jill Sobule earlier today,

همانطور که ما از جیل سبول امروز شنیدیم

that's what kids care about --

چیزی که بچه ها بهش اهمیت می دهند

and, to a very large extent, larger than most people are prepared to acknowledge,

و ، بیشتر از اون قدری که اکثر مردم آماده قبول اش هستند، شانس

by chance: chance events in the wiring of the brain in utero;

اتفاقات شانسی در سیم کشی مغز در رحم

chance events as you live your life.

اتفاقات شانسی زندگی، کودک رو شکل میده.

So let me conclude

پس بگذارید من

with just a remark

با یه حرف نتیجه گیری کنم

to bring it back to the theme of choices.

به موضوع انتخاب برگردم.

I think that the sciences of human nature --

من فکر می کنم که علوم طبیعت انسان

behavioral genetics, evolutionary psychology,

رفتار ژنتیکی ، روانشناسی تکاملی،

neuroscience, cognitive science --

علوم اعصاب ، علوم ادراکی

are going to, increasingly in the years to come,

در سال های آینده، روزافزون

upset various dogmas,

عقاید تعصب آمیز مختلف، مقام یا شغل های مختلف

careers and deeply-held political belief systems.

و سیستم های اعتقادات سیاسی رو مضطرب میکنند.

And that presents us with a choice.

و به ما این انتخاب رو عرضه میکنه

The choice is whether certain facts about humans,

انتخاب بین دانستن حقایق در مورد انسان ها،

or topics, are to be considered taboos,

و یا ممنوع کردن آگاهی درباره این مباحث.

forbidden knowledge, where we shouldn't go there

انتخاب بین، تابو کردن مباحث

because no good can come from it,

چون هیچ چیز خوبی از آنها حاصل نمی شود

or whether we should explore them honestly.

و یا اینکه صادقانه این مباحث رو پژوهش کنیم.

I have my own

پاسخ خودم

answer to that question,

به این سوال

which comes from a great artist of the 19th century,

از یک هنرمند بزرگ قرن ۱۹ گرفته شده

Anton Chekhov, who said,

آنتون چخوف که گفت:

"Man will become better when you show him

"انسان بهتر میشه وقتی بهش

what he is like."

نشون بدین که او چه جوریه."

And I think that the argument

و من فکر میکنم این استدلال رو

can't be put any more eloquently than that.

سلیس تر نمیشه گفت.

Thank you very much.

خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق حضار)