Rachel Botsman: The case for collaborative consumption

راشل بتسزمن: وضعیت مصرف مشارکتی

Translator: Shabnam Esmaeelzadeh Reviewer: soheila Jafari

So today I'm going to talk to you

امروز می خوام براتون

about the rise of collaborative consumption.

راجع به گسترش مصرف مشارکتی صحبت کنم.

I'm going to explain what it is

براتون توضیح می دم مصرف مشارکتی چیست

and try and convince you -- in just 15 minutes --

و تلاش می کنم و قانع می کنم شما را -- در حدود ۱۵ دقیقه --

that this isn't a flimsy idea,

که این یک ایده بی پایه و اساس

or a short-term trend,

یا یه تمایل کوتاه مدت نیست،

but a powerful cultural and economic force

بلکه یک نیروی اقتصادی و فرهنگی پرقدرتی است که

reinventing not just what we consume,

نه تنها چیزی را که مصرف می کنیم بازسازی می کند

but how we consume.

بلکه چگونگی مصرف را هم تغییر می دهد.

Now I'm going to start with a deceptively simple example.

حالا من با یک مثال فریبنده ساده شروع می کنم.

Hands up -- how many of you

دستهاتون رو بالا کنید اگر که

have books, CDs, DVDs, or videos

کتاب، سی دی CD ، دی وی دی DVD، یا ویدئویی

lying around your house

در خانه دارید

that you probably won't use again,

که به احتمال زیاد دیگر استفاده نمی کنید

but you can't quite bring yourself to throw away?

اما نمی تونید خودتون رو هم قانع کنید که آن را دور بیاندازید.

Can't see all the hands,

نمی تونم همه دستها رو ببینم،

but it looks like all of you, right?

اما به نظر می آد همه شما در چنین موقعیتی هستید، درسته؟

On our shelves at home,

در خونمون، روی تاقچه

we have a box set of the DVD series "24,"

ما یه جعبه مجموعه تلویزیونی "۲۴" رو داریم،

season six to be precise.

دقیق بخواهم بگویم، فصل ششم.

I think it was bought for us around three years ago for a Christmas present.

فکر کنم سه سال پیش به عنوان هدیه کریسمس کادو گرفتیمش.

Now my husband, Chris, and I

همسر من، کریس، و من

love this show.

این سریال رو خیلی دوست داریم.

But let's face it, when you've watched it once maybe, or twice,

اما بگذارید با این حقیقت مواجه شویم، وقتی که یک بار یا شاید دو بار آن را می بینین،

you don't really want to watch it again,

دلتون نمی خواهد دوباره نگاهش کنین،

because you know how Jack Bauer is going to defeat the terrorists.

چون می دونین که جک باور (فهرمان داستان) در نهایت تروریستها را شکست می دهد.

So there it sits on our shelves

پس اون روی تاقچه ما

obsolete to us,

به درد نخور افتاده است،

but with immediate latent value to someone else.

اما قطعاً یک ارزش پنهانی برای کس دیگری دارد.

Now before we go on, I have a confession to make.

قبل از اینکه ادامه بدهیم، بگذارید من یه اعترافی کنم.

I lived in New York for 10 years,

من ۱۰ سال در نیویورک زندگی کردم،

and I am a big fan of "Sex and the City."

و طرفدار پر و پا قرص مجموعه "سکس و شهر" هستم.

Now I'd love to watch the first movie again

حالا دلم می خواد فیلم اول آن را دوباره ببینم

as sort of a warm-up to the sequel coming out next week.

به عنوان دست گرمی برای دیدن فصل دوم که هفته دیگه اکران می شود.

So how easily could I swap

خب آیا من می تونستم به راحتی

our unwanted copy of "24"

نسخه "۲۴" را که دیگه لازم نداریم

for a wanted copy of "Sex and the City?"

با یک نسخه "سکس و شهر" عوض کنم؟

Now you may have noticed

ممکنه تا حالا متوجه شده باشین

there's a new sector emerging called swap-trading.

یه بخش جدیدی در حال ظهور است به نام تجارت معاوضه ایی.

Now the easiest analogy for swap-trading

ساده ترین قیاس برای تجارت معاوضه ایی

is like an online dating service

خدمات آن لاین ملاقاتهای جفت یابی

for all your unwanted media.

برای تمام رسانه های شما است که دیگر لازمشان ندارید.

What it does is use the Internet

کاری که می کنه این است که با استفاده از اینترنت

to create an infinite marketplace

یک بازار بی نهایت خلق می کند

to match person A's "haves"

برای وصل کردن "دارایی های" نفر اول

with person C's "wants,"

با "خواسته های" نفر دوم،

whatever they may be.

هر چیزی که ممکن است باشد.

The other week, I went on one of these sites,

هفته گذشته من به یکی از این سایتها مراجعه کردم

appropriately called Swaptree,

که اسم مناسبی دارد، "درخت معاوضه"،

and there were over 59,300 items

ودر آن بیش از ۵۹٫۳۰۰ فقره کالا وجود داشت

that I could instantly swap

و من تونستم سریعاً معاوضه کنم

for my copy of "24."

نسخه سریال "۲۴" رو که داشتم.

Lo and behold,

حواستون با منه؟

there in Reseda, CA was Rondoron

در رسدای کالیفرنیا، رندورون

who wanted swap his or her

می خواست مبادله کنه

"like new" copy of "Sex and the City"

نسخه "تقریباً نو" مجموعه "سکس و شهر" خودش رو

for my copy of "24."

با نسخه مجموعه "۲۴" من.

So in other words, what's happening here

به عبارت دیگر، اتفاقی که داره می افته

is that Swaptree

این است که "درخت معاوضه"

solves my carrying company's sugar rush problem,

مشکل "خواست همگانی شکر" من،

a problem the economists call "the coincidence of wants,"

مشکلی که اقتصاددانها "هم زمانی خواسته ها و نیازها" می نامند،

in approximately 60 seconds.

را تقریباً در ۶۰ ثانیه حل می کند.

What's even more amazing is it will print out a postage label on the spot,

یه چیز جالب تر این است که در لحظه٬ برچسب خرید را چاپ می کند

because it knows the way of the item.

برای اینکه وزن کالا را می داند.

Now there are layers of technical wonder

جنبه های مختلفی از پیچدگیهای فنی

behind sites such as Swaptree,

در یک سایتی مثل "درخت معاوضه" وجود دارد

but that's not my interest,

اما نه اون مورد علاقه من است

and nor is swap trading, per se.

و نه تجارت معاوضه ایی به شکل خاص.

My passion, and what I've spent the last few years

اشتیاق من و چیزی که من چند سال گذشته را صرف آن کردم

dedicated to researching,

تحقیق و مطالعه بر روی

is the collaborative behaviors and trust-mechanics

رفتارهای مشارکتی و روشهای اعتماد

inherent in these systems.

ذاتی و لازم در این سیستم هاست.

When you think about it,

وقتی به این موضوع فکر می کنید

it would have seemed like a crazy idea, even a few years ago,

حتی همین چند سال پیش، به نظر یک فکر احمقانه می آمد

that I would swap my stuff with a total stranger

که من وسایلم را با یک غریبه معاوضه کنم

whose real name I didn't know

که حتی اسم واقعیش رو نمی دونم

and without any money changing hands.

و بدون دست به دست کردن پول.

Yet 99 percent of trades on Swaptree

اما ۹۹ درصد داد و ستد صورت گرفته در "درخت معاوضه"

happen successfully,

با موفقیت صورت می گیرد،

and the one percent that receive a negative rating,

و یک درصدی که امتیاز منفی می گیرد

it's for relatively minor reasons,

به خاطر دلایل خیلی جزیی است،

like the item didn't arrive on time.

مثل به موقع نرسیدن کالا.

So what's happening here?

خب چه اتفاقی اینجا می افتد؟

An extremely powerful dynamic

یک نیروی محرک خارجی قوی

that has huge commercial and cultural implications

که اثرات بزرگ فرهنگی و تجاری به همراه دارد

is at play.

موثر است.

Namely, that technology

مثلاً تکنولوژی

is enabling

اعتماد بین غریبه ها ایجاد می‌کند.

trust between strangers.

اعتماد بین غریبه ها ایجاد می‌کند.

We now live in a global village

ما حالا در یک دهکده جهانی زندگی می کنیم

where we can mimic the ties

جایی که می توانیم پیوندهایی را

that used to happen face to face,

که قبلاً چهره به چهره رخ می داد،

but on a scale and in ways

اما در یک مقیاس و به روشهایی

that have never been possible before.

که قبلاً امکان پذیر نبود را بازسازی کنیم.

So what's actually happening

پس اتفاقی که در حقیقت داره می افته

is that social networks and real-time technologies

این است که شبکه های اجتماعی و تکنولوژیهای بدون درنگ

are taking us back.

ما را تحت تأثیر قرار داده اند.

We're bartering, trading,

ما معامله پایاپای، تجارت،

swapping, sharing,

معاوضه، مشارکت می کنیم

but they're being reinvented

اما آنها در شکلهای پویا و جذاب بازسازی شدند.

into dynamic and appealing forms.

اما آنها در شکلهای پویا و جذاب بازسازی شدند.

What I find fascinating

چیزی که من فریبنده یافتم

is that we've actually wired our world to share,

این است که ما در حقیقت دنیامون رو بر مبنای مشارکت بنا کردیم،

whether that's our neighborhood, our school,

در همسایگی، مدرسه،

our office, or our Facebook network,

محل کار، یا شبکه فیسبوکمان،

and that's creating an economy

که منجر به خلق یک اقتصاد جدید

of "what's mine is yours."

"آنچه من دارم مال توست" شده است.

From the mighty eBay,

از سایت "ای بی" توانمند،

the grandfather of exchange marketplaces,

پدربزرگ بازارهای مبادله ایی،

to car-sharing companies such as GoGet,

تا شرکتهای مشارکت خودرو مثل "گوگت"،

where you pay a monthly fee to rent cars by the hour,

که شما یک پول ماهیانه می پردازین تا خودرو را ساعتی اجاره کنید،

to social lending platforms such as Zopa,

تا بسترهای نرم افزاری قرض دادنهای اجتماعی مثل "زوپا"

that will take anyone in this audience

که هر کسی از شما تماشاچیان را

with 100 dollars to lend,

که مایل باشد ۱۰۰ دلار قرض بدهد به عضویت می پذیرد

and match them with a borrower anywhere in the world,

و آنها را به افرادی که قرض می گیرند در هرجایی از دنیا وصل می کند،

we're sharing and collaborating again

ما مجدداً در حال مشارکت و همکاری

in ways that I believe

در شکلهایی هستیم که به نظر من

are more hip than hippie.

باحال تر از هیپی هاست.

I call this "groundswell collaborative consumption."

من آن را "مصرف مشارکتی ناگهانی" می نامم.

Now before I dig into the different systems

قبل از اینکه به جزییات سیستم های مختلف

of collaborative consumption,

مصرف مشارکتی وارد شویم،

I'd like to try and answer the question

دلم می خواد سعی کنم این سوال را جواب دهم

that every author rightfully gets asked,

که به درستی از هر نویسنده ایی پرسیده می شود،

which is, where did this idea come from?

که این ایده از کجا آمده است؟

Now I'd like to say I woke up one morning

می تونم بگم یه روز صبح از خواب پا شدم

and said, "I'm going to write about collaborative consumption,"

و گفتم "من می خواهم درباره مصرف مشارکتی بنویسم"

but actually it was a complicated web

اما در اصل این یک شبکه پیچیده

of seemingly disconnected ideas.

ایده های به ظاهر جدا از هم است.

Over the next minute,

در دقیقه آتی،

you're going to see a bit like a conceptual fireworks display

شما یک نمایش شبیه یک نمایش مفهومی از

of all the dots that went on in my head.

از تمامی نکاتی که در ذهن من گذشت را می بینید.

The first thing I began to notice:

اولین چیزی که توجه من را جلب کرد:

how many big concepts were emerging --

چند مفهوم بزرگ در حال ظهور بودند --

from the wisdom of crowds to smart mobs --

از خرد جمعی تا تلفن های همراه هوشمند --

around how ridiculously easy it is

پیرامون اینکه چگونه

to form groups for a purpose.

ایجاد گروه هایی با اهداف مشخص به شکل مضحکی ساده اند .

And linked to this crowd mania

و در ارتباط با این شیدایی و دیوانگی جمعی

were examples all around the world --

مثالهای مختلفی در سراسر دنیا وجود داشت --

from the election of a president

از انتخاب یک رئیس جمهور

to the infamous Wikipedia, and everything in between --

تا "ویکی پدیا"ی معروف، و هر چیزی در این بین --

on what the power of numbers could achieve.

بر اساس قدرت جمعی در دست یابی به اهداف.

Now, you know when you learn a new word,

می دونین مثل زمانیکه یک لغت جدید یاد گرفته اید

and then you start to see that word everywhere?

و بعد مدام آن لغت را در جاهای دیگر می بینید؟

That's what happened to me

این اتفاقی است که برای من افتاد

when I noticed that we are moving

زمانیکه متوجه شدم ما در حال گذر از

from passive consumers

مصرف کننده منفعل به سمت

to creators,

سازنده بودن،

to highly enabled collaborators.

و یاوری فعال بودن هستیم .

What's happening

اتفاقی که می افتد این است که

is the Internet is removing the middleman,

اینترنت دلال ها را حذف می کند،

so that anyone from a T-shirt designer

و هر کسی از یک طراح تی شرت گرفته

to a knitter

تا یک بافنده

can make a living selling peer-to-peer.

می تواند با فروش نظیر به نظیر زندگی خود را بچرخاند.

And the ubiquitous force

و این نیروی همه جاییِ انقلاب نظیر به نظیر

of this peer-to-peer revolution

و این نیروی همه جاییِ انقلاب نظیر به نظیر

means that sharing is happening at phenomenal rates.

به معنی آن است که مشارکت با سرعت فوق العاده ایی در حال وقوع است.

I mean, it's amazing to think

منظورم این است که این فکر شگفت انگیزی است که

that, in every single minute of this speech,

در هر دقیقه از این سخنرانی،

25 hours

۲۵ ساعت

of YouTube video will be loaded.

ویدئو در سایت "یوتیوب" منتشر می شود.

Now what I find fascinating about these examples

چیزی که این مثالها را برای من جذاب می کند

is how they're actually tapping into

چگونگی بازگشت به

our primate instincts.

غرایز حیوانی ماست.

I mean, we're monkeys,

منظورم اینه که، ما میمون هستیم

and we're born and bred to share and cooperate.

و برای مشارکت و همکاری. به دنیا آمده ایم و تولید مثل می کنیم.

And we were doing so for thousands of years,

و ما این کار را برای هزاران سال انجام داده ایم،

whether it's when we hunted in packs,

چه زمانی که گروهی شکار می کردیم،

or farmed in cooperatives,

یا با همکاری یکدیگر کشاورزی می کردیم،

before this big system called hyper-consumption came along

تا قبل از اینکه این سیستم بزرگ مصرف بی رویه به وجود آید

and we built these fences

و ما این حصارها را در اطراف خود ساختیم

and created out own little fiefdoms.

و املاک کوچک خودمان را می‌ساختیم.

But things are changing,

اما تغییراتی در حال وقوع است،

and one of the reasons why

و یکی از دلایل آن

is the digital natives, or Gen-Y.

نسل دیجیتال یا نسل هزاره (معروف به ژن Y) است.

They're growing up sharing --

اونها به اشتراک گذاشتن را گسترش می‌دهند--

files, video games, knowledge.

فایلها، بازیهای ویدئویی، دانش.

It's second nature to them.

این شبیه طبیعت ثانویه برای آنهاست.

So we, the millennials -- I am just a millennial --

پس ما، نسل هزاره -- من متعلق به این نسل هستم --

are like foot soldiers,

مانند سربازان پیاده ایی هستیم که

moving us from a culture of "me" to a culture of "we."

ما را از یک فرهنگ "من" به یک فرهنگ "ما" منتقل می کند.

The reason why it's happening so fast

دلیل وقوع سریع آن

is because of mobile collaboration.

همکاری‌های سیار است.

We now live in a connected age

ما اکنون در یک دوره به هم متصل زندگی می کنیم

where we can locate anyone, anytime, in real-time,

جایی که می توانیم هرکسی را در هر زمانی و به شکل لحظه ایی موقعیت یابی کنیم،

from a small device in our hands.

با استفاده از یک ابزار کوچک در دستهایمان.

All of this was going through my head

همه این افکار ذهن من را اشغال کرده بود

towards the end of 2008,

در اواخر سال ۲۰۰۸،

when, of course, the great financial crash happened.

زمانیکه، البته، سقوط مالی بزرگ رخ داد.

Thomas Friedman is one of my favorite New York Times columnists,

توماس فریدمن یکی از روزنامه نگاران محبوب من در نیویورک تایمز است

and he poignantly commented

و او به طور نیشدار و تیزی نوشت که

that 2008 is when we hit a wall,

سال ۲۰۰۸ زمانی است که ما با یک دیوار برخورد می کنیم،

when Mother Nature and the market

زمانیکه هم مادر طبیعت و هم بازار

both said, "No more."

هر دو گفتند "دیگه نه".

Now we rationally know

حال ما به شکل عقلانی می دانیم که

that an economy built on hyper-consumption

اقتصادی که بر مبنای مصرف بی رویه ساخته شده

is a Ponzi scheme. It's a house of cards.

یک ساختار پونزی است (فرایند سرمایه گذاری که در آن سود سرمایه گذار از سرمایه خود او و یا سرمایه گذاران بعدی پرداخت می شود و نه فعالیت صورت گرفته). این خانه ایی سست بنیاد است.

Yet, it's hard for us to individually know what to do.

بله، این برای ما سخت است تا منفرداً بدانیم چه باید بکنیم.

So all of this is a lot of twittering, right?

و این تنها تعداد بسیار زیادی پستهای توئیتر است، درسته؟

Well it was a lot of noise and complexity in my head,

قیل و قالهای فراوان و افکار پیچیده ایی در ذهن من بود

until actually I realized it was happening

تا زمانیکه فهمیدم وقوع این پدیده

because of four key drivers.

به خاطر چهار عامل اصلی است.

One, a renewed belief in the importance of community,

اول، باور مجدد در اهمیت اجتماع آدمها،

and a very redefinition of what friend and neighbor really means.

و تعریف مجدد معنی حقیقی دوست و همسایه.

A torrent of peer-to-peer social networks

ظهور سریع شبکه های اجتماعی نظیر به نظیر

and real-time technologies,

و فن آوریهای زمان واقعی و آنی

fundamentally changing the way we behave.

اساساً نحوه رفتار ما را تغییر می دهند.

Three, pressing unresolved environmental concerns.

سوم، نگرانی های روز افزون محیط زیستی حل نشده.

And four, a global recession

و چهار، بحران اقتصادی جهانی

that has fundamentally shocked

که به شدت

consumer behaviors.

رفتار مصرف کنندگان را شوکه کرد.

These four drivers

این چهار عامل محرک

are fusing together

به هم می پیوندند

and creating the big shift --

و تغییر بزرگی را ایجاد می کنند --

away from the 20th century,

با گذر از قرن بیستم که

defined by hyper-consumption,

با مصرف بی رویه تعریف شده،

towards the 21st century,

به سمت قرن بیست و یکم

defined by collaborative consumption.

که با مصرف مشارکتی تعریف می شود.

I generally believe we're at an inflection point

من معتقدم ما در یک نقطه عطف قرار داریم

where the sharing behaviors --

جایی که رفتارهای به اشتراک گذاشتن --

through sites such as Flickr and Twitter

از طریق سایتهایی مثل "فلیکر" و "توئیتر"

that are becoming second nature online --

که در حال تبدیل به طبیعت ثانویه آن لاین می شوند --

are being applied to offline areas of our everyday lives.

در نواحی غیر آن لاین زندگی روزمره ما هم مورد استفاده قرار می گیرند.

From morning commutes to the way fashion is designed

از رفت و آمدهای صبحگاهی تا روش طراحی مد

to the way we grow food,

تا نحوه پرورش غذا،

we are consuming and collaborating once again.

ما در حال مصرف و همکاری مجدد هستیم.

So my co-author, Roo Rogers, and I

همکار نویسنده من، رو راجرز، و من

have actually gathered thousands of examples

در حقیقت هزاران مثال از

from all around the world of collaborative consumption.

مصرف مشارکتی در سرتاسر دنیا جمع آوری کردیم.

And although they vary enormously

با وجود آنکه آنها به شدت متفاوت هستند

in scale, maturity and purpose,

از نظر ابعاد، بلوغ و هدف،

when we dived into them,

با بررسی دقیق آنها

we realized that they could actually be organized into three clear systems.

ما به این نتیجه رسیدیم که می توان در عمل آنها را در سه روش مجزا تقسیم کرد.

The first is redistribution markets.

اولی بازارهای توزیع مجدد هستند.

Redistribution markets, just like Swaptree,

بازارهای توزیع مجدد، مانند سایت "درخت معاوضه"،

are when you take a used, or pre-owned, item

به جایی گفته می شود که یک کالای مصرف شده و قبلاً خریداری شده را

and move it from where it's not needed

از جایی که دیگر به آن نیازی نیست

to somewhere, or someone, where it is.

به جایی یا کسی که به آن نیاز دارد منتقل می کند.

They're increasingly thought of as the fifth 'R' --

به آنها هر چه بیشتر به عنوان پنجمین بخش از چرخه

reduce, reuse, recycle, repair

کاهش، مصرف مجدد، بازیافت، تعمیر،

and redistribute --

و توزیع مجدد نگریسته می شود --

because they stretch the life cycle of a product

زیرا اینها چرخه عمر یک محصول را طولانی تر می کند

and thereby reduce waste.

و در نتیجه میزان اتلاف و ضایعات را کم می کند.

The second is collaborative lifestyles.

دومی، روش زندگی مشارکتی است.

This is the sharing of resources

این دسته مشارکت منابعی

of things like money, skills and time.

مانند پول، مهارت، و زمان است.

I bet, in a couple of years,

من شرط می بندم، در یکی دو سال آینده،

that phrases like "coworking"

عباراتی مانند "کار کردن با یکدیگر"

and "couchsurfing" and "time banks"

"اقامت در فضاهای موقت دوست و آشنا" و "بانک زمان"

are going to become a part of everyday vernacular.

جزیی از دایره لغات زندگی روزمره می شوند.

One of my favorite examples of collaborative lifestyles

یکی از مثالهای نحوه زندگی مشارکتی مورد علاقه من

is called Landshare.

"مشارکت زمین" نامیده می شود.

It's a scheme in the U.K.

طرحی است در بریتانیا

that matches Mr. Jones,

که متصل می کند آقای جونز را،

with some spare space in his back garden,

با کمی فضای اضافی در حیاط پشتی منزلش،

with Mrs. Smith, a would-be grower.

با خانم سمیث، که مایل به کاشت گیاهان است.

Together they grow their own food.

آنها با یکدیگر غذای خود را پرورش می دهند.

It's one of those ideas that's so simple, yet brilliant,

این یکی از اون ایده هاست که در کمال سادگی بسیار درخشان است

you wonder why it's never been done before.

و شما فکر می کنین چرا قبلاً این اتفاق نیفتاده بوده.

Now, the third system

حالا، دسته سوم

is product-service systems.

سیستمهای محصول-خدمات است.

This is where you pay for the benefit of the product --

جایی که شما برای منافع حاصل از محصول پول می پردازین --

what it does for you --

کاری که برای شما انجام می دهد--

without needing to own the product outright.

بدون آنکه نیازی داشته باشین تا مالک آن محصول شوید.

This idea is particularly powerful

این ایده به شکل ویژه ایی موثر است

for things that have

برای چیزهایی که

high-idling capacity.

ظرفیت زمان بی کار زیادی دارند.

And that can be anything from baby goods

هر چیزی از وسایل بچه

to fashions to --

تا کالاهای مد تا --

how many of you have a power drill,

چند نفر از شما یک مته پرقدرت دارید،

own a power drill? Right.

صاحب یک مته پرقدرت هستید؟ درست.

That power drill will be used around 12 to 13 minutes

اون مته پرقدرت حدود ۱۲ تا ۱۳ دقیقه

in its entire lifetime.

در تمام طول عمرش استفاده می شود.

(Laughter)

(خنده)

It's kind of ridiculous, right?

این یه جورایی احمقانه است، نه؟

Because what you need is the hole, not the drill.

زیرا چیزی که شما نیاز دارید سوراخ است، و نه مته.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

So why don't you rent the drill,

خب پس چرا شما مته را اجاره نمی کنید،

or, even better, rent out your own drill to other people

یا حتی بهتر از اون، مته خود را به آدمهای دیگر اجاره نمی دهید

and make some money from it?

و مقداری پول از آن درنمی آورید؟

These three systems are coming together,

این سه سیستم در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند،

allowing people to share resources

و به مردم اجازه می دهند تا منابع را به اشتراک بگذارند

without sacrificing their lifestyles,

بدون قربانی کردن روش زندگیشان،

or their cherished personal freedoms.

یا آزادیهای فردی محبوبشان را.

I'm not asking people

من انتظار ندارم مردم

to share nicely in the sandpit.

با مهربانی به فکر مشارکت در گودال ماسه باشند.

So I want to just give you an example

من می خواهم فقط برای شما یک مثال بزنم

of how powerful collaborative consumption can be

از قدرت زیاد مصرف مشارکتی

to change behaviors.

بر تغییر رفتارهای ما.

The average car

یک خودروی متوسط

costs 8,000 dollars a year to run.

سالانه ۸,۰۰۰ دلار برای شما هزینه دارد.

Yet, that car sits idle

اما ماشین بی کار است

for 23 hours a day.

برای ۲۳ ساعت در روز.

So when you consider these two facts,

زمانیکه شما این دو جنبه را در نظر می گیرید

it starts to make a little less sense

عاقلانه به نظر نمی رسد

that we have to own one outright.

که ما بی درنگ مالک یک خودرو شویم.

So this is where car-sharing companies

اینجاست که شرکتهای مشارکت خودرو

such as Zipcar and GoGet come in.

نظیر "زیپ کار" و "گو گت" به کار می آید.

In 2009,

در ۲۰۰۹

Zipcar took 250 participants

"زیپ کار" ۲۵۰ شرکت کننده

from across 13 cities --

از ۱۳ شهر را گرد هم آورد --

and they're all self-confessed car addicts

کسانی که به اعتراف خود معتاد به خودرو بوده اند

and car-sharing rookies --

و تازه به گروه مشارکت خودرو پیوستند --

and got them to surrender their keys for a month.

و از آنها خواست تا کلیدهای خود را برای یک ماه تحویل دهند.

Instead, these people had to walk,

به جای آن، این افراد باید پیاده روی می کردند،

bike, take the train,

دوچرخه سواری می کردند، سوار قطار می شدند،

or other forms of public transport.

یا از هر روش دیگر حمل و نقل عمومی استفاده می کردند.

They could only use their Zipcar membership

آنها می توانستند تنها زمانی از عضویت "زیپ کار" استفاده کنند

when absolutely necessary.

که کاملاً ضروری بود.

The results of this challenge after just one month

نتایج این آزمون تنها بعد از یک ماه

was staggering.

گیج کننده بود.

It's amazing that 413 lbs were lost

جالب است بدانید ۴۱۳ پوند وزن کم شده بود

just from the extra exercise.

تنها به خاطر تحرک بیشتر.

But my favorite statistic

اما آمار مورد علاقه من

is that 100

این است که ۱۰۰ نفر از

out of the 250 participants

۲۵۰ شرکت کننده

did not want their keys back.

نمی خواستند کلید خود را پس بگیرند.

In other words, the car addicts

به زبان دیگر، معتادان خودرو

had lost their urge to own.

علاقه خود برای مالکیت یک خودرو را از دست دادند.

Now products-service systems have been around for years.

سیستمهای محصول-خدمات برای چندین سال فعال بوده اند.

Just think of libraries and laundrettes.

به عنوان مثال به چیزهایی مثل کتابخانه یا رختشویی عمومی فکر کنین.

But I think they're entering a new age,

اما من فکر می کنم آنها وارد دوره جدیدی می شوند،

because technology makes sharing

زیرا فن آوری مشارکت را

frictionless and fun.

مفرح و بدون دردسر کرده است.

There's a great quote that was written in the New York Times

جمله قشنگی در نیویورک تایمز نوشته شده بود

that said, "Sharing is to ownership

که "نسبت مشارکت به مالکیت

what the iPod is to the 8-track,

مانند نسبت آی پاد به کاستهای مغناطیسی ۸-قطعه موسیقی ،

what solar power is to the coal mine."

و مانند نسبت انرژی خورشیدی به معدن زغال سنگ است."

I believe also, our generation,

من همچنین باور دارم در نسل ما

our relationship to satisfying what we want

روشهای ما برای پاسخگویی به نیازهایمان

is far less tangible

کمتر محسوس است

than any other previous generation.

نسبت به نسلهای قبلی.

I don't want the DVD; I want the movie it carries.

من دی وی دی را نمی خواهم بلکه فیلم موجود روی آن را لازم دارم.

I don't want a clunky answering machine;

من یک دستگاه پاسخگوی تلفنی پر سر و صدا نمی خواهم،

I want the message it saves.

بلکه پیامی رو که ضبط می کند می خواهم.

I don't want a CD; I want the music it plays.

من یک سی دی نمی خواهم، موسیقی که آن پخش می کند را می خواهم.

In other words, I don't want stuff;

به بیان دیگر، من کالاهای مختلف نمی خواهم،

I want the needs or experiences it fulfills.

بلکه نیاز یا تجربه ایی را که آن برآورد می کند می خواهم.

This is fueling a massive shift

این منجر به یک تغییر عظیم می شود

from where usage trumps possessions --

در جایی که مصرف از مالکیت پیشی می جوید

or as Kevin Kelly, the editor of Wired magazine, puts it,

یا آنطور که کوین کلی، سردبیر مجله ویرد، بیان می کند

"where access is better than ownership."

"جایی که دسترسی بهتر از مالکیت است".

Now as our possessions

حالا که دارایی های ما

dematerialize into the cloud,

در مابین ابرها از بین می رود،

a blurry line is appearing

یک خط تار در حال ظهور است

between what's mine, what's yours,

بین چیزی که مال من است، چیزی که مال شماست،

and what's ours.

و چیزی که مال ماست.

I want to give you one example

می خواهم برای شما مثالی بزنم

that shows how fast this evolution is happening.

که نشان می دهد این تغییرات با چه سرعت زیادی در حال وقوع است.

This represents an eight-year time span.

این نشان دهنده یک بازه زمانی هشت ساله است.

We've gone from traditional car-ownership

ما از روش سنتی مالکیت خودرو

to car-sharing companies, such as Zipcar and GoGet,

به سمت شرکتهای مشارکت خودرو، مانند "زیپ کار" و "گو گت" حرکت کرده ایم،

to ride-sharing platforms that match rides

به سمت بسترهای نرم افزاری مشارکت سواری که جفت می کند مسیرهای خودرو و مسافر را،

to the newest entry, which is peer-to-peer car rental,

تا جدیدترین اینها، که اجازه فرد به فرد خودروست،

where you can actually make money

جایی که شما در عمل پول در می آورید

out of renting that car that sits idle for 23 hours a day

از اجاره دادن خودرویی که ۲۳ ساعت در روز بی مصرف است

to your neighbor.

به همسایه خود.

Now all of these systems

حالا همه این سیستم ها

require a degree of trust,

نیازمند یک حداقلی از اعتماد هستند

and the cornerstone to this working

و اساس عملکرد آنها

is reputation.

شهرت است.

Now in the old consumer system,

در سیستم های مصرفی قدیمی،

our reputation didn't matter so much,

شهرت ما اهمیت چندانی نداشت،

because our credit history was far more important

زیرا تاریخچه اعتبار بانکی ما به مراتب مهم تر بود

that any kind of peer-to-peer review.

از هر مرور و نظر نوشته شده توسط افراد دیگر.

But now with the Web, we leave a trail.

اما الان در این شبکه اینترنت، ما ردپایی باقی می گذاریم.

With every spammer we flag,

با اعلام هر ایمیل ناخواسته،

with every idea we post, comment we share,

با هر نظری که منتشر می کنیم، هر تعبیری که به اشتراک می گذاریم،

we're actually signaling how well we collaborate,

ما نشان می دهیم تا چه حد قادر به همکاری هستیم،

and whether we can or can't be trusted.

و آیا دیگران می توانند یا نمی توانند به ما اعتماد کنند.

Let's go back to my first example,

بیایید به مثال اول من برگردیم،

Swaptree.

سایت "درخت معاوضه".

I can see that Rondoron

من می تونم ببینم روندرون

has completed 553 trades

۵۵۳ معامله انجام داده

with a 100 percent success rate.

و موفقیت آن ۱۰۰ درصد بوده است.

In other words, I can trust him or her.

به بیان دیگر، من می توانم به او اعتماد کنم.

Now mark my words,

این حرف من را قاب بگیرین،

it's only a matter of time

دیر یا زود

before we're going to be able to perform a Google-like search

ما قادر خواهیم بود تا جستجویی مانند جستجوی گوگل انجام دهیم

and see a cumulative picture

و یک تصویر گردآوری شده

of our reputation capital.

از سرمایه شهرت مان بدست آوریم.

And this reputation capital

و این سرمایه شهرت

will determine our access to collaborative consumption.

تعیین می کند دسترسی ما را به مصرف مشارکتی.

It's a new social currency, so to speak,

این یک واحد پول اجتماعی است و می تونیم بگیم که

that could become as powerful as our credit rating.

اون می تونه به قدرتمندی امتیاز اعتبار بانکی ما بشه.

Now as a closing thought,

در پایان،

I believe we're actually in a period

من باور دارم ما حقیقتاً در یک بازه زمانی هستیم

where we're waking up

که داریم بیدار می شویم

from this humongous hangover

از یک خماری همه گیر

of emptiness and waste,

ضایعات و پوچی،

and we're taking a leap

و جهش می کنیم

to create a more sustainable system

برای خلق یک نظام پایدارتر

built to serve our innate needs

که پاسخگوی نیازهای ذاتی ما

for community and individual identity.

برای هویت فردی و اجتماعی است.

I believe it will be referred to

من معتقدم این شناخته خواهد شد

as a revolution, so to speak --

به عنوان یک انقلاب

when society, faced with great challenges,

زمانیکه اجتماع در مقابله با چالشهای بزرگ

made a seismic shift

یک تغییر اساسی تجربه می کند

from individual getting and spending

از خرید و مصرف فردی

towards a rediscovery of collective good.

به سمت بازیابی کالاهای گروهی.

I'm on a mission to make sharing cool.

من وظیفه دارم تا مشارکت را جذاب کنم.

I'm on a mission to make sharing hip.

من مأموریت دارم تا مشارکت را مد کنم.

Because I really believe

زیرا معتقدم

it can disrupt outdated modes of business,

اون می تونه به شدت روشهای قدیمی تجارت را تغییر دهد

help us leapfrog

و به ما کمک کند تا جهش کنیم

over wasteful forms of hyper-consumption

از مصرفهای بی رویه ایی که منجر به تولید ضایعات می شوند

and teach us when enough really is enough.

و به ما یاد بدهد کی به قدر کفایت واقعاً کافی است.

Thank you very much.

از شما بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق)