Baba Shiv: Sometimes it's good to give up the driver's seat

بابا شیو: خوبه بعضی وقتها تصمیم گیرنده نباشیم

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

I'm going to start on a slightly somber note.

مایلم کلامم را با مطلبی کمی غم انگیز آغاز کنم.

سال ۲۰۰۷، پنج سال پیش،

Two thousand and seven, five years ago,

my wife gets diagnosed with breast cancer.

همسرم بنا به تشخیص، مبتلا به سرطان سینه ردۀ دوم بی (IIB) شد.

همسرم بنا به تشخیص، مبتلا به سرطان سینه ردۀ دوم بی (IIB) شد.

Stage IIB.

حال با نگاهی به عقب، دلخراش ترین قسمت این تجربه

Now, looking back, the most harrowing part of that experience

حال با نگاهی به عقب، دلخراش ترین قسمت این تجربه،

was not just the hospital visits --

فقط تعداد مراجعات به بیمارستان نبود،

these were very painful for my wife, understandably so.

دور از انتظار نیست که اونها برای همسرم خیلی دردآور بود.

It was not even the initial shock of knowing that she had breast cancer

حتی اون شُک اولیه که فهمید در سن ۳۹ سالگی، سرطان سینه داره، هم نبود،

حتی اون شُک اولیه که فهمید در سن ۳۹ سالگی، سرطان سینه داره، هم نبود،

at just 39 years old,

با توجه به اینکه هیچ سابقه سرطان در خانواده نبوده.

absolutely no history of cancer in her family.

The most horrifying and agonizing part of the whole experience

تکان دهنده ترین و دردآورترین قسمت کل این تجربه اونی بود که

تکان دهنده ترین و دردآورترین قسمت کل این تجربه اونی بود که

was we were making decisions after decisions after decisions

ما تصمیم، پشت تصمیم، پشت تصمیم، می گرفتیم

that were being thrust upon us.

تصمیماتی که بر عهده ما گذاشته شده بودند.

Should it be a mastectomy? Should it be a lumpectomy?

آیا باید سینه را برمی داشتند؟ آیا باید غده را درمی آوردند؟

Should it be a more aggressive form of treatment,

آیا می بایست درمانهای تهاجمی تری صورت می گرفت؟

given that it was stage IIB?

با توجه به این امر که سرطان در مرحله IIB بود(رشد حدود ۵-۲ سانتیمتری غده)

With all the side effects?

با وجود تمام عوارض جانبی؟

Or should it be a less aggressive form of treatment?

یا باید تحت درمانهای ملایم تری قرار می گرفت؟

و اینها توسط پزشکان به ما تحمیل می شد.

And these were being thrust upon us by the doctors.

و اینها توسط پزشکان به ما تحمیل می شد.

Now you could ask this question,

حالا شاید شما این سوال را بپرسید،

چرا پزشکان چنین کاری می کردند؟

why were the doctors doing this?

A simplistic answer would be,

خُب حالا، ساده ترین پاسخ میتونه این باشه که،

the doctors are doing this

پزشکان اینکار را به این دلیل انجام میدهند که خودشان را از قانون محافظت کنند.

because they want to protect themselves legally.

فکر کنم این بیش از حد ساده انگارانه است.

I think that is too simplistic.

These are well-meaning doctors,

اینها پزشکان خوش نیت و خیرخواه هستند،

با بعضی هاشون اونقدر جور شدیم که دوستان بسیار خوبی شدند.

some of them have gone on to become very good friends.

اونا احتمالا" بسادگی پیرو عقل بودند

They probably were simply following the wisdom

که در گذر زمان بدست آمده، این ضرب المثله که میگن، که هنگام تصمیم گیریها،

that has come down through the ages,

this adage that when you're making decisions,

بخصوص تصمیم گیریهای مهم،

especially decisions of importance,

it's best to be in charge, it's best to be in control,

بهترین اینه که مسئول باشی، بهترین اینه که کنترل کننده باشی،

it's best to be in the driver's seat.

بهترین اینه که در صندلی راننده باشی.

And we were certainly in the driver's seat,

و ما قطعا" در صندلی راننده بودیم،

making all these decisions.

و همه تصمیمات را می گرفتیم، و بزارید بهتون بگم،

And let me tell you -- if some of you have been there,

اگه بعضی از شماها در اون شرایط بودید،

دردآورترین و هولناک ترین تجربه است.

it was a most agonizing and harrowing experience.

Which got me thinking.

چیزی که باعث شد فکر کنم.

I said, is there any validity to this whole adage

گفتم، آیا هیچ صحت و صدقی در کل این ماجرا هست که وقتی تصمیمی می گیرید،

گفتم، آیا هیچ صحت و صدقی در کل این ماجرا هست که وقتی تصمیمی می گیرید،

that when you're making decisions,

it's best to take the driver's seat,

بهترین اینه که در صندلی راننده باشید،

be in charge, be in control?

مسئول بوده و امور را تحت اختیار داشته باشید؟

یا آیا شرایطی هم هست که بهتره ما در صندلی کمک راننده باشیم و شخص دیگری رانندگی کنه؟

Or are there contexts where we're far better off

taking the passenger's seat

یا آیا شرایطی هم هست که بهتره ما در صندلی کمک راننده باشیم و شخص دیگری رانندگی کنه؟

and have someone else drive?

For example, a trusted financial advisor,

مثلا" یه مشاور مالی امین،

could be a trusted doctor, etc.

یا یه دکتر مورد اعتماد یا چیزایی شبیه به این‌ها باشه.

And since I study human decision making,

و از اونجائیکه رشته من، مطالعه تصمیم گیری در انسانها است،

گفتم که می خوام کمی مطالعه و تحقیق کرده و پاسخهایی بیابم.

I said, I'm going to run some studies

to find some answers.

گفتم که می خوام کمی مطالعه و تحقیق کرده و پاسخهایی بیابم.

And I'm going to share one of these studies with you today.

و امروز می خوام یکی از این مطالعات را با شما درمیان بگذارم.

خُب، تصور کنید که همه شما در این تحقیق شرکت دارید.

So, imagine that all of you are participants in the study.

می خوام بهتون بگم کاری که قراره شما در این تحقیق انجام بدید

I want to tell you that what you're going to do in the study is,

اینه که یه فنجان چای بنوشید.

you're going to drink a cup of tea.

اگر تعجب می کنید که چرا، تا چند ثانیه دیگه دلیل اونو بهتون می گم.

If you're wondering why, I'll tell you why in a few seconds from now.

You are going to solve a series of puzzles,

شما یکسری معما را حل خواهید کرد،

and I'm going to show you examples of these puzzles momentarily.

و من در هر لحظه نمونه هایی از این معماها را بهتون می گم.

و هر چه تعداد بیشتری معما حل کنید،

And the more puzzles you solve,

the greater the chances that you'll win some prizes.

شانس بیشتری برای بردن جایزه دارید.

حالا، چرا باید چای بنوشید؟

Now, why do you have to consume the tea?

Why? Because it makes a lot of sense:

چرا؟ چون خیلی معنی داره.

برای حل موثر این معماها،

In order to solve these puzzles effectively, if you think about it,

اگه در موردش فکر کنید، لازمه ذهنتون در آن واحد در دو حالت باشه.

your mind needs to be in two states simultaneously, right?

درسته؟ لازمه هشیار باشه،

It needs to be alert,

for which caffeine is very good.

که برای اینکار کافئین خیلی خوبه.

در عین حال، لازمه آروم باشه.

Simultaneously, it needs to be calm --

not agitated, calm --

هیجان زده نباشه، بلکه آروم باشه. که برای اینکار بابونه خیلی خوبه.

for which chamomile is very good.

Now comes the between-subjects design,

حالا نوبت طرح مابین مسئله است،

the AB design, the AB testing.

طرح AB ، آزمایش AB .

بدین ترتیب کاری که می کنم اینه که شما را بطور اتفاقی در یکی از دو گروه قرار می دم.

So what I'm going to do is randomly assign you to one of two groups.

بدین ترتیب کاری که می کنم اینه که شما را بطور اتفاقی در یکی از دو گروه قرار می دم.

خُب تصور کنید که یه خط فرضی اونجا وجود داره،

So imagine that there is an imaginary line out here,

so everyone here will be group A,

پس همه اینطرفی ها گروه A هستند

everyone out here will be group B.

همه اونطرفی ها هم گروه B هستند.

Now, for you folks, what I'm going to do is I'm going to show you these two teas,

حالا، کاری که برای شما دوستان می کنم اینه که

من این دو چای را به شما نشون داده،

and I'll go ahead and ask you to choose your tea.

و ازتون می پرسم، ازتون می خوام که چای خود را انتخاب کنید.

پس می تونید چای مورد نظرتون را انتخاب کنید.

So you can choose whichever tea you want.

You can decide, what is your mental state:

می تونید در مورد حالت ذهنی خود تصمیم بگیرید.

OK, I choose the caffeinated tea,

باشه، من چای کافئین دار را انتخاب می کنم،

I choose the chamomile tea.

من چای بابونه را انتخاب می کنم.

So you're going to be in charge, you're going to be in control,

بدین ترتیب شما مسئول خواهید بود،

شما کنترل امور را داشته، شما در صندلی راننده خواهید بود.

you're going to be in the driver's seat.

برای این گروه دوستان، من این دو چای را نشون خواهم داد،

You folks, I'm going to show you these two teas,

اما شما حق انتخاب ندارید.

but you don't have a choice.

I'm going to give you one of these two teas,

من یکی از این دو چای را به شما می دم،

and keep in mind, I'm going to pick one of these two teas

و بخاطر بسپارید، من یک از این دو چای را بطور اتفاقی براتون بر می دارم.

و بخاطر بسپارید، من یک از این دو چای را بطور اتفاقی براتون بر می دارم.

at random for you.

And you know that.

و شما اینو می دونید.

So if you think about it, this is an extreme-case scenario,

و اگه بهش فکر کنید، این یه شرایط افراطی‌ است،

چون در دنیای واقعی وقتی در صندلی کنار راننده می نشنید،

because in the real world,

whenever you are taking passenger's seat,

چون در دنیای واقعی وقتی در صندلی کنار راننده می نشنید،

very often the driver is going to be someone you trust,

اغلب راننده کسی است که بهش اعتماد دارید،

یه فرد ماهر و غیره. پس این یه شرایط افراطی است.

an expert, etc.

So this is an extreme-case scenario.

Now, you're all going to consume the tea.

حالا، همه شما چای را می نوشید.

So imagine that you're taking the tea now,

خُب فرض کنید که همه در حال نوشیدن چای هستید.

ما صبر می کنیم تا نوشیدن چای را تمام کنید.

we'll wait for you to finish the tea.

پنج دقیقه دیگه صبر می کنیم تا ترکیبات چای اثر خود را بکنند.

We'll give another five minutes for the ingredient to have its effects.

حالا شما ۳۰ دقیقه وقت دارید تا ۱۵ معما را حل کنید.

Now you're going to have 30 minutes to solve 15 puzzles.

Here's an example of the puzzle you're going to solve.

این یه مثال از معمایی است که باید حل کنید.

Anyone in the audience want to take a stab?

کسی از حضار می خواد امتحان کنه؟

( حضار: منبر) بابا شیو: عالیه!

Audience member: Pulpit! Baba Shiv: Whoa! OK.

خُب، جالبه.

That's cool.

Yeah, so what we'd do if we had you who gave the answer

خب اگه شما را بعنوان یه شرکت کننده داشتیم که می تونه پاسخ را بگه،

ما سطح دشواری معما را بر اساس مهارت شما بالا می بردیم.

as a participant,

we would have calibrated the difficulty level

of the puzzles to your expertise.

ما سطح دشواری معما را بر اساس مهارت شما بالا می بردیم.

چون مایلیم که این معماها دشوار باشند.

Because we want these puzzles to be difficult.

اینها معماهای گول زننده هستند چون حس اول شما اینه که بگید "گل لاله"،

These are tricky puzzles,

because your first instinct is to say "tulip."

و بعدش باید یه تلنگر به خودتون بزنید.

And then you have to unstick yourself.

Right?

درسته؟ بنابراین اینها بر اساس میزان مهارت شما درجه بندی شدند.

So these have been calibrated to your level of expertise,

چون ما می خواهیم دشوار باشند، و الآن دلیلش را بهتون می گم.

because we want this to be difficult,

and I'll tell you why, momentarily.

حالا، این یه مثال دیگه است.

Now, here's another example.

Anyone? This is much more difficult.

کسی هست؟ خیلی سخت تره.

Audience member: Embark. BS: Yeah. Wow! OK.

(یکی از حضار: عازم شدن.) بابا شیو: آره، اوووه. خوبه.

So, yeah, so this is, again, difficult.

خب، آهان، خب اینم سخته.

You'll say "kamber," then you'll go, "maker," and all that,

شما می گید "کامبار" ، و بعدش باید بگید "سازنده"

و همش به اینصورت، و بعد یه تلنگر به خودتون می زنید.

and then you can unstick yourself.

خُب، پس شما ۳۰ دقیقه وقت دارید تا این ۱۵ معما را حل کنید.

So you have 30 minutes now to solve these 15 puzzles.

حالا، سوالی که در اینجا مطرح می کنیم در رابطه با نتیجه عمل است،

Now, the question we're asking here is, in terms of the outcome --

حالا، سوالی که در اینجا مطرح می کنیم در رابطه با نتیجه عمل است،

and it comes in the number of puzzles solved --

در رابطه با تعداد معماهای حل شده است،

آیا وقتی در صندلی راننده باشید، معماهای بیشتری حل می کنید،

will you in the driver's seat end up solving more puzzles

آیا وقتی در صندلی راننده باشید، معماهای بیشتری حل می کنید،

چون شما کنترل را در دست دارید، می تونید در انتخاب چای تصمیم بگیرید

because you are in control,

you could decide which tea you would choose,

یا اینکه در رابطه با تعداد معماهای حل شده بهتر عمل می کنید؟

or would you be better off,

یا اینکه در رابطه با تعداد معماهای حل شده بهتر عمل می کنید؟

in terms of the number of puzzles solved?

And, systemically, what we will show,

و آنچه بطور سیستماتیک پیرو یکسری مطالعات به شما نشان می دهیم،

across a series of studies,

و آنچه بطور سیستماتیک پیرو یکسری مطالعات به شما نشان می دهیم،

اینه که شما مسافران، اگرچه چای بطور اتفاقی برایتان انتخاب شده،

is that you, the passengers,

اینه که شما مسافران، اگرچه چای بطور اتفاقی برایتان انتخاب شده،

even though the tea was picked for you at random,

در نهایت تعداد بیشتری معما نسبت به شما رانندگان، حل خواهید کرد .

will end up solving more puzzles than you, the drivers.

ما چیز دیگری را نیز مشاهده کردیم

We also observe another thing,

and that is, you folks not only are solving fewer puzzles,

و اون اینه که، شما دوستان نه تنها تعداد کمتری معما حل کردید

you're also putting less juice into the task -- less effort,

بلکه تلاش کمتری نیز در مسئله انجام دادید.

تلاش کمتر، پافشاری کمتر و غیره.

you're less persistent, and so on.

چطور به این امر واقفید؟

How do we know that?

Well, we have two objective measures.

خُب ما دو معیار اندازه گیری منصفانه داریم.

One is, what is the time, on average, you're taking

یکی اینکه، بطور متوسط چقدر زمان برای تلاش در حل این معما ها صرف می کنید؟

in attempting to solve these puzzles?

یکی اینکه، بطور متوسط چقدر زمان برای تلاش در حل این معما ها صرف می کنید؟

این گروه نسبت به این یکی گروه وقت کمتری صرف می کنند.

You will spend less time compared to you.

Second, you have 30 minutes to solve these;

دوم اینکه، شما ۳۰ دقیقه وقت برای حل اینها دارید،

are you taking the entire 30 minutes

آیا کل وقت ۳۰ دقیقه را صرف می کنید یا قبل از اتمام ۳۰ دقیقه کنار می کشید؟

or are you giving up before the 30 minutes elapse?

آیا کل وقت ۳۰ دقیقه را صرف می کنید یا قبل از اتمام ۳۰ دقیقه کنار می کشید؟

به احتمال بیشتر، این گروه نسبت به این یکی گروه، قبل از اتمام ۳۰ دقیقه کنار می کشند.

You will be more likely to give up before the 30 minutes elapse,

compared to you.

بنابراین، شما انرژی کمتری می گذارید و در نتیجه حاصل کار این می شه:

So you're putting in less juice,

and therefore, the outcome: fewer puzzles solved.

معماهای کمتری حل می شه.

That brings us now to: why does this happen?

حالا، این ما را به اینجا می رسونه که چرا این اتفاق می افته؟

And under what situations -- when -- would we see this pattern of results

وما تحت چه شرایطی شاهد اینگونه نتایج هستیم

where the passenger is going to show better, more favorable outcomes,

جایی که مسافرین در مقایسه با رانندگان، عملکرد بهتری داشته و نتایج بهتری ارائه می دهند؟

compared to the driver?

جایی که مسافرین در مقایسه با رانندگان، عملکرد بهتری داشته و نتایج بهتری ارائه می دهند؟

It all has to do with when you face what I call the INCA.

تمامش بستگی به چیزی داره که من اونو INCA می نامم.

It's an acronym that stands for the nature of the feedback you're getting

اون مخفف این جمله است

ماهیت واکنشی که شما دریافت میکنید در قبال تصمیمیست که میگیرید.

after you made the decision.

So if you think about it, in this particular puzzle task --

بنابراین، اگه بهش فکر کنید، در این مسئله بخصوص معماها،

همین می تونه در مورد سرمایه گذاری در بازار بورس اتفاق بیفته

it could happen in investing in the stock market,

اونجا اوضاع خیلی بی ثباته، می تونه یه مورد پزشکی باشه، واکنش در اینجا آنی است.

very volatile out there,

it could be the medical situation --

اونجا اوضاع خیلی بی ثباته، می تونه یه مورد پزشکی باشه، واکنش در اینجا آنی است.

the feedback here is immediate.

You know the feedback, whether you're solving the puzzles or not.

شما از واکنش مطلع هستید، چه در حال حل معما باشید و چه نباشید.

Right? Second, it is negative.

درسته؟ دوما"، این منفی است.

Remember, the deck was stacked against you,

بخاطر داشته باشید، دسته ورقهای بازی به ضرر شما چیدمان شده.

in terms of the difficulty level of these puzzles.

در مورد سطح دشواری این معماها.

And this can happen in the medical domain.

و این ممکنه در حوزۀ پزشکی رخ بده.

بطور مثال، در مراحل خیلی ابتدایی درمان، همه چیز، واکنش، منفی است، قبل از اینکه مثبت شود.

For example, very early on in the treatment,

things are negative, the feedback, before things become positive.

بطور مثال، در مراحل خیلی ابتدایی درمان، همه چیز، واکنش، منفی است، قبل از اینکه مثبت شود.

Right? It can happen in the stock market.

درسته؟ این ممکنه در بازار بورس اتفاق بیفته.

بازار بورس بی ثبات که واکنشی منفی نیز دریافت می کنه.

Volatile stock market, getting negative feedback, it is also immediate.

و واکنش در تمام این موارد محسوس است.

And the feedback in all these cases is concrete, it's unambiguous;

مبهم نیست؛ شما می دونید که معما را حل کردید یا نه.

you know if you've solved the puzzles or not.

Now, the added one,

حالا، علاوه بر آن، جدا از این رابطه مستقیم،

apart from this immediacy, negative, this concreteness --

منفی، این محسوس بودن،

now you have a sense of agency.

حالا شما یه حس میانجی گری دارید.

You were responsible for your decision.

شما مسئول تصمیمتان بودید.

So what do you do?

پس چی کار می کنید؟

You focus on the foregone option.

شما روی انتخاب از دست رفته تمرکز می کنید.

You say, you know what?

می گید، می دونید؟ می بایست اون یکی چای را انتخاب می کردم.

I should have chosen the other tea.

(خنده حاضرین)

(Laughter)

That casts your decision in doubt,

اون حالت، تصمیم شما را در ابهام فرو می برد،

اعتمادی که در تصمیمتان داشتید را کاهش می دهد،

reduces the confidence you have in the decision,

the confidence you have in the performance,

اعتمادی که در اجرای آن داشتید را کاهش می دهد،

اجرا در زمینه حل معماها.

the performance in terms of solving the puzzles.

و بنابراین تلاش کمتر در حل مسئله،

And therefore less juice into the task,

fewer puzzles solved

معماهای حل شده کمتر، نتایج مطلوب کمتر در مقایسه با دوستان گروه دیگر.

and less favorable outcomes compared to you folks.

و اگه بهش فکر کنید، این امر می تونه در حوزۀ پزشکی رخ بده.

And this can happen in the medical domain, if you think about it, right?

درسته؟ بطور مثال، یه بیمار در صندلی راننده.

A patient in the driver's seat, for example.

تلاش کمتر، بدین معنی که تناسب جسمی خود را نگه نمی دارد،

Less juice, which means keeping herself or himself

less physically fit, physically active to hasten the recovery process,

و برای سرعت بخشیدن به دورۀ نقاهت، از لحاظ جسمی فعال نیست.

which is what is often advocated.

چیزی که اغلب مردم به آن ترغیب می شوند. شما احتمالا" اون را انجام نمی دهید.

You probably wouldn't do that.

And therefore, there are times when you're facing the INCA,

و بنابراین زمانهایی پیش می یاد که دچار INCA می شوید

when the feedback is going to be immediate, negative, concrete

وقتی واکنش آنی، منفی و محسوس است،

و شما حس میانجی گری دارید،

and you have the sense of agency,

where you're far better off taking the passenger's seat

جایی که عملکرد خیلی بهتری دارید وقتی در صندلی مسافر بوده و فرد دیگری رانندگی می کند.

and have someone else drive.

جایی که عملکرد خیلی بهتری دارید وقتی در صندلی مسافر بوده و فرد دیگری رانندگی می کند.

Now, I started off on a somber note.

من با یه نوشته غم انگیز شروع کردم.

من با یه مطلب غم انگیز شروع کردم.

I want to finish up on a more upbeat note.

مایلم سخنم را با یه مطلب خوش بینانه خاتمه دهم.

پنج سال از این ماجرا گذشته، کمی بیشتر از پنج سال،

It has now been five years, slightly more than five years,

and the good news, thank God, is that the cancer is still in remission.

و خبر خوب اینه که خدا را شکر، سرطان هنوز بصورت خفیفه.

و خبر خوب اینه که خدا را شکر، سرطان هنوز بصورت خفیفه.

So it all ends well.

پس همه چیز بخوبی تموم شد،

اما یه چیز که متذکر نشدم اینه که

But one thing I didn't mention was that very early on into her treatment,

اون خیلی اوایل درمان همسرم

my wife and I decided that we would take the passenger's seat.

همسرم و من تصمیم گرفتیم که در صندلی کنار راننده (مسافر) بنشینیم.

و آرامش روحی که در پی آن بود، تغییر فوق العاده ای بوجود آورد،

And that made so much of a difference

in terms of the peace of mind that came with that;

و آرامش روحی که در پی آن بود، تغییر فوق العاده ای بوجود آورد،

ما تونستیم روی درمان همسرم تمرکز کنیم.

we could focus on her recovery.

ما با نشستن در صندلی مسافر، گذاشتیم پزشکان همه تصمیمات را بگیرند.

We let the doctors make all the decisions

and take the driver's seat.

ما با نشستن در صندلی مسافر، گذاشتیم پزشکان همه تصمیمات را بگیرند.

سپاسگزارم.

Thank you.

(Applause)

(تشویق حاضرین)