Fredy Peccerelli: A forensic anthropologist who brings closure for the “disappeared"

فردی پسئرلی: یک مردم شناس پزشکی قانونی که به داستان گمشده ها پایان می بخشد

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

Guatemala is recovering from a 36-year armed conflict.

گواتمالا درحال بهبودیافتن از یک مبارزه مناقشه مسلحانه ۳۶ ساله است.

A conflict that was fought during the Cold War.

مبارزه مناقشه ای که طی جنگ سرد اتفاق افتاد.

It was really just a small leftist insurgency

در حقیقت تنها یک شورش چپی کوچک بود

and a devastating response by the state.

با دریافت پاسخی ویرانگرانه از سوی حکومت.

What we have as a result is 200,000 civilian victims,

نتیجه اش شد ۲۰۰٫۰۰۰ قربانی غیرنظامی،

160,000 of those killed in the communities:

۱۶۰٫۰۰۰ نفر از اینها در جوامع خود‌شان کشته شدند:

small children, men, women, the elderly even.

بچه های کوچک، مردها، زنها وحتی پیرها.

And then we have about 40,000 others, the missing,

و بعد حدود ۴۰٫۰۰۰ نفر را داریم که اثری از اونها نیست،

the ones we're still looking for today.

کسانی که امروزه هنوز دنبالشان می گردیم.

We call them the Desaparecidos.

اونها را دساپراسیدوس می نامیم.

Now, 83 percent of the victims are Mayan victims,

خب ۸۳ درصد از قربانان از اقوام مایا هستند،

victims that are the descendants

قربانیانی که بازمانده

of the original inhabitants of Central America.

ساکنان اولیه آمریکای جنوبی هستند.

And only about 17 percent are of European descent.

و تنها حدود ۱۷ درصد از بازماندگان اروپایی هستند.

But the most important thing here is that

اما مهمترین نکته در اینجا آن دسته

the very people who are supposed to defend us, the police, the military,

از آدمهایی هستند که قرار است از ما دفاع کنند، یعنی پلیس و نیروی نظامی.

are the ones that committed most of the crimes.

که خودشان اکثر جنایتها را مرتکب میشن.

Now the families, they want information.

اکنون خانواده هایی که طالب اطلاعاتند،

They want to know what happened.

می خوان بدونن چه اتفاقی افتاده.

They want the bodies of their loved ones.

اجساد عزیزانشان را می خوان.

But most of all, what they want is they want you,

اما بیش از همه، آنچه میخوان این که شما،

they want everyone to know that their loved ones did nothing wrong.

و بقیه بدونن که خطائی از عزیزانشان سر نزده بود.

Now, my case was that my father received death threats in 1980.

مورد خود من ، پدرم بود که در سال ۱۹۸۰ چند بار تهدید به مرگ شد.

And we left.

و ما مهاجرت کردیم.

We left Guatemala and we came here.

گواتمالا را ترک کردیم و به اینجا آمدیم.

So I grew up in New York,

پس من در نیویورک بزرگ شدم،

I grew up in Brooklyn as a matter of fact, and I went to New Utrecht High School

در بروکلین بزرگ شدم، و به دبیرستان نیو اوترت رفتم

and I graduated from Brooklyn College.

و از کالج بروکلین فارغ التحصیل شدم.

The only thing was that

تنها مساله این بود که

I really didn't know what was happening in Guatemala.

نمی‌دونستم تو گواتمالا چی داره میشه.

I didn't care for it; it was too painful.

مهم نبود واسم. خیلی دردناک بود.

But it wasn't till 1995 that I decided to do something about it.

اما برایم مهم نبود تا اینکه سال ۱۹۹۵ که تصمیم گرفتم کاری برای این انجام دهم.

So I went back.

پس برگشتم.

I went back to Guatemala, to look for the bodies,

برگشتم گواتمالا، تا دنبال اجساد بگردم،

to understand what happened and to look for part of myself as well.

بفهمم چه اتفاقی افتاده و همینطور دنبال بخشی از خودم بگردم،

The way we work is that we give people information.

این روشی که ما کار می‌کنیم دادن اطلاعات به آدماست.

We talk to the family members and we let them choose.

با اعضای خانواده حرف میزنیم و میذاریم انتخاب کنند.

We let them decide to tell us the stories,

میذاریم برای گفتن داستاناشون به ما تصمیم بگیرن،

to tell us what they saw,

بگن به ما چی دیدن،

to tell us about their loved ones.

برامون از عزیزاشون بگن.

And even more important,

و حتی مهمتر از همه،

we let them choose to give us a piece of themselves.

میذاریم برای دادن بخشی از خودشون به ما دست به انتخاب بزنن.

A piece, an essence, of who they are.

یک تکه، یه جزی از کسی که هستند .

And that DNA is what we're going to compare

و دن ان ای چیزی که ما با دی ان ای بدست اومده

to the DNA that comes from the skeletons.

از اسکلتها مقایسه می کنیم.

While we're doing that, though, we're looking for the bodies.

موقع انجام این کار، همینطور دنبال اجساد هم میگردیم.

And these are skeletons by now,

و تا حالا این اسکلتها هستند،

most of these crimes happened 32 years ago.

بیشتر این جنایات ۳۲ سال قبل اتفاق افتاد.

When we find the grave,

وقتی گور را پیدا کردیم

we take out the dirt and eventually clean the body, document it, and exhume it.

خاک را می کنیم، و سرآخر جسد را تمیز و بعد ثبت می کنیم و از خاک بیرون میاریمش.

We literally bring the skeleton out of the ground.

بعبارتی اسکلت را از گور درمیاریم.

Once we have those bodies, though, we take them back to the city, to our lab,

وقتی که دیگه این اجساد را داریم،اونها را به شهر و آزمایشگاه مان می بریم،

and we begin a process of trying to understand mainly two things:

و پروسه ای را شروع می کنیم که تلاش جهت فهمیدن دو چیز عمده است:

One is how people died.

یک نحوه مرگ افراد.

So here you see a gunshot wound to the back of the head

در اینجا زهم اصابت گلوله در پشت کله می بینید

or a machete wound, for example.

یا زخم قداره برای مثال.

The other thing we want to understand is who they are.

چیزی دیگه ای که دنبالشیم پی بردن به هویتشون هست.

Whether it's a baby,

اینکه بچه است

or an adult.

یا آدم بزرگ.

Whether it's a woman or a man.

زن یا مرد.

But when we're done with that analysis

اما وقتی کارمون با این تحلیل داده ها تمام شد

what we'll do is we'll take a small fragment of the bone

آنچه انجام خواهیم داد برداشتن تکه کوچکی از استخوان هست

and we'll extract DNA from it.

و دی ان ای را از اون می گیریم.

We'll take that DNA

دی ان ای بدست آمده را می بریم

and then we'll compare it with the DNA of the families, of course.

و البته با دی ان ای خانواده ها مقایسه می کنیم.

The best way to explain this to you is by showing you two cases.

بهترین روش برای توضیح این به شما نشان دادن دو مورد است.

The first is the case of the military diary.

اولن مورد از مستندات ارتش است.

Now this is a document that was smuggled out of somewhere in 1999.

این سند در سال ۱۹۹۹ از جایی به این درز کرد.

And what you see there is the state following individuals,

و آنچه آنجا می بینید این است که دولت بدنبال اشخاص است،

people that, like you, wanted to change their country,

آدمهایی که مثل شما می خواستند کشورشون را تغییر دهند،

and they jotted everything down.

و همه چیز را به اختصار نوشتن.

And one of the things that they wrote down is when they executed them.

و یکی از چیزهایی که اونها نوشتند این که چه زمانی اونها را اعدام کردند.

Inside that yellow rectangle, you see a code,

داخل این مستطیل زرد، یک کد می بینید،

it's a secret code: 300.

یک کد سری: ۳۰۰.

And then you see a date.

و بعد تاریخ می بینید.

The 300 means "executed" and the date means when they were executed.

۳۰۰ یعنی تعداد اعدامها و تاریخ یعنی وقتی که اعدام شدند.

Now that's going to come into play in a second.

الان برای یک ثانیه نمایش داده میشه.

What we did is we conducted an exhumation in 2003,

کاری که کردیم انجام حفاری در ۲۰۰۳ بود،

where we exhumed 220 bodies from 53 graves in a military base.

۲۲۰ جسد را از از ۵۳ گور را از یک پایگاه نظامی بیرون آوردیم.

Grave 9, though, matched the family of Sergio Saul Linares.

گور شماره ۹، با خانواده سرجیو سال لینارس مطابقت داشت.

Now Sergio was a professor at the university.

سرجیو استاد دانشگاه بود.

He graduted from Iowa State University

فارغ التحصیل از دانشگاه دولتی آیووا

and went back to Guatemala to change his country.

و به قصد تغییر مملکتش به گواتمالا برگشت.

And he was captured on February 23, 1984.

و در ۲۳ فوریه ۱۹۸۴ دستگیر شد.

And if you can see there, he was executed on March 29, 1984,

و اربتونید اینجا را ببینید، در ۲۹ مارس ۱۹۸۴اعدام شد،

which was incredible.

که باور کردنی نیست.

We had the body, we had the family's information and their DNA,

جسد، اطلاعات خانوادگی و دن ای ای شان را داشتیم،

and now we have documents that told us exactly what happened.

و اکنون مستنداتی را داریم که به ما می گوید دقیقا چه اتفاقی افتاده.

But most important is about two weeks later,

اما مهم تر اتفاقی بود که دو هفته بعد افتاد،

we go another hit, another match

سرنخ دیگه ای کشف شد، یک مطابقت دیگه

from the same grave to Amancio Villatoro.

از همان گور به آمانیکو ویلاتورو.

The DNA of that body also matched the DNA of that family.

دی ان ای اون جسد همچنین با دی ان ای اون خانواده مطابقت داشت.

And then we noticed that he was also in the diary.

و بعد متوجه شدیم که اون هم در این یاداشتها بوده.

But it was amazing to see that he was also executed on March 29, 1984.

اما جالب بود که ببینیم اون هم در ۲۹ مارس ۱۹۸۴ اعدام شد.

So that led us to think, hmm, how many bodies were in the grave?

پس باعث شد فکر کنیم که چند نفر در این گور بوده؟

Six.

شش.

So then we said, how many people were executed on March 29, 1984?

پس بعد گفتیم چه تعداد در ۲۹ مارس ۱۹۸۴ اعدام شدند؟

That's right, six as well.

حدستون درسته، شش نفر.

So we have Juan de Dios, Hugo, Moises and Zoilo.

پس جوآن ددیوس، هوگو مویسس و زولیو را داریم.

All of them executed on the same date, all captured at different locations

همگی در همان تاریخ اعدام شدند، در مکانها و زمانهای مختلف

and at different moments.

دستگیر شده بودن.

All put in that grave.

همگی در اون گور قرار داده شده بودن.

The only thing we needed now was the DNA of those four families

تنها چیزی که لازم داشتیم دی ان ای اون چهار خانواده بود،

So we went and we looked for them and we found them.

پس رفتیم دنبالشون و پیداشون کردیم.

And we identified those six bodies and gave them back to the families.

و اون شش جسد را شناسایی کردیم و به خانواده هاشون برگردوندیم.

The other case I want to tell you about

مورد دیگری که می خواهم براتون بگم

is that of a military base called CREOMPAZ.

از پایگاه نظامی به اسم کرومپاز( به گواتمالایی) است.

It actually means, "to believe in peace," but the acronym really means

که در واقع به معنی«صلح را باور داشتن " است خب این کلمه متشکل از

Regional Command Center for Peacekeeping Operations.

حرف اولیه عبارت مرکز فرمانده ای ناحیه ای برای عملیات نگهداری صلح است.

And this is where the Guatemalan military trains peacekeepers from other countries,

و اینجا جایی که ارتش گواتمالا حافظان صلح را از کشورهای دیگه آموزش می ده،

the ones that serve with the U.N.

کسانی که در خدمت سازمان ملل هستند

and go to countries like Haiti and the Congo.

و به کشورهایی مثل کنگو و یا هاییتی می روند.

Well, we have testimony that said that within this military base,

خب، ما شواهدی داریم که می گوید در این پایگاه نظامی،

there were bodies, there were graves.

اجساد و گورهایی وجود داشته.

So we went in there with a search warrant and about two hours after we went in,

پس با در دست داشتن حکم بازرسی اونجا رفتیم و بعد از دو ساعتی که بودیم

we found the first of 84 graves, a total of 533 bodies.

نخستین ۸۴ گور و در مجموع ۵۳۳ جسد را یافتیم.

Now, if you think about that,

اگر بهش فکر کنید،

peacekeepers being trained on top of bodies.

حافظان صلح روی این اجساد آموزش دیده بودن.

It's very ironic.

خیلی کنایه آمیزه.

But the bodies -- face down, most of them, hands tied behind their backs,

اما اجساد،-- صورتشون رو به زمین و دستها از پشت بسته بودن،

blindfolded, all types of trauma --

چشمها بسته، همه انواع آسیبهای روحی.

these were people who were defenseless who were being executed.

اینها کسانی بودند که بی دفاع اعدام شده بودن.

People that 533 families are looking for.

آدمهایی که ۵۳۳ خانواده به دنبالشون بودن.

So we're going to focus on Grave 15.

خب می‌خواهم رو ی گور شماره ۱۵ تمرکز کنم.

Grave 15, what we noticed, was a grave full of women and children,

در گور ۱۵، متوجه شدیم که پر از زن و بچه بود،

63 of them.

۶۳ تا شون.

And that immediately made us think,

و باعث شد که فورا به این فکر بیفتیم،

my goodness, where is there a case like this?

خدایا کجا همچین موردی میتونسته اتفاق بیفته؟

When I got to Guatemala in 1995,

وقتی در ۱۹۹۵ به گواتمالا رفتم،

I heard of a case of a massacre that happened on May 14, 1982,

درباره قتل عامی شنیده بودم که در ۱۴ می ۱۹۸۲ رخ داد.

where the army came in, killed the men,

وقتی که ارتش مردها را کشت،

and took the women and children in helicopters to an unknown location.

زنها و بچه ها را با هلی کوپتر به مکانی نامعلوم انتقال داد.

Well, guess what?

The clothing from this grave matched the clothing from the region

خب، باقی را حدس بزنید؟

لباسهای توی قبر با لباس اون ناحیه

where these people were taken from,

که آدمها را از اونجا برده بودن مطابقت داشت،

where these women and children were taken from.

جایی که زنها و بچه ها را از اونجا برده بودن.

So we conducted some DNA analysis, and guess what?

پس آنالیز دی ان ای را انجام دادیم و حدس بزنید چی شد؟

We identified Martina Rojas and Manuel Chen.

مارتیا روجس و مانوئل شن را شناسایی کردیم.

Both of them disappeared in that case, and now we could prove it.

هر دو در این ماجرا ناپدید شده بودن و حالا می تونستیم ثابتش کنیم.

We have physical evidence that proves that this happened

شواهد فیزیکی که ثابت کننده این ماجرا بود را داشتیم

and that those people were taken to this base.

و این که اون آدمها به این پایگاه منتقل کرده بودن.

Now, Manuel Chen was three years old.

مانوئل شن اونموقع ۳ سال داشت.

His mother went to the river to wash clothes, and she left him with a neighbor.

مادرش برای رخت شستن به کنار رودخونه رفته بود و او را به همسایه ای سپرده بود.

That's when the army came

زمانی بود که نظامیها اومدن

and that's when he was taken away in a helicopter and never seen again

و او را با هلی کوپتر بردن و دیگه هیچوقت دیده نشد

until we found him in Grave 15.

تا این که او را در گور شماره ۱۵ پیدا کردیم.

So now with science, with archaeology, with anthropology, with genetics,

اکنون با کمک علم، باستان شناسی، مردم شناسی و ژنتیک،

what we're doing is, we're giving a voice to the voiceless.

کاری که می کنیم بخشیدن صدا به این حنجره‌های بیصداست.

But we're doing more than that.

البته کار دیگری هم می کنیم.

We're actually providing evidence for trials,

راستش شواهد لازم برای محاکمات را فراهم می کنیم،

like the genocide trial that happened last year in Guatemala

مثل محاکمه نسل کشی که سال قبل در گواتملا رخ داد،

where General Ríos Montt was found guilty of genocide and sentenced to 80 years.

جایی که ژنرال ریوس مانت مقصر در نسل کشی شناخته شد و به ۸۰ سال زندان محکوم شد.

So I came here to tell you today that this is happening everywhere --

پس امروز اینجا هستم تا براتون بگم این اتفاق همه جا میفته---

it's happening in Mexico right in front of us today --

امروز در مکزیک در برابر چشمانمون---

and we can't let it go on anymore.

و نمی تونیم بگذاریم ادامه پیدا کنه.

We have to now come together and decide

باید الان دورهم جمع شویم و تصمیم بگیریم

that we're not going to have any more missing.

که دیگه نباید گمشده ای داشته باشیم.

So no more missing, guys.

بله دیگه کسی نباید غیبش بزنه.

Okay? No more missing.

درسته؟ دیگه مفقود الاثر و یا گمشده ای نباشه.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)