David Cameron: The next age of government

دیوید کامرون: عصر بعدی حکومت

Translator: Ehsan Allahverdi Reviewer: soheila Jafari

Someone once said that politics is, of course, "showbiz for ugly people."

یکبار یکی به من گفت که سیاست به طورطبیعی "نمایشی تجاری برای آدمهای زشته "

So, on that basis, I feel like I've really arrived.

و با توجه به این موضوع حس می کنم که درست زدم به هدف.

The other thing to think of is what an honor it is, as a politician,

چیز دیگری که نظر من را به خودش جلب کرد این که به عنوان یک سیاست مدار چه افتخاری

to give a TED talk, particularly here in the U.K.,

که برای تد یک سخنرانی داشته باشم، بخصوص اینجا در انگلستان،

where the reputation of politics, with the expenses scandal, has sunk so low.

جایی که اعتبار سیاسی با فضاحت هزینه ها یش به شدت کاهش پیدا کرده.

There was even a story recently that scientists had thought about

اخیرا هم موضوعی بر سر زبانهاست که که دانشمندان قصد دارند

actually replacing rats in their experiments with politicians.

که در آزمایشاتشان به جای موشها از سیاستمداران استفاده کنند.

And someone asked,"Why?"

یکی برگشت گفت:"برای چی؟"

and they said, "Well, there's no shortage of politicians,

و اونها در جواب گفتند:"خب، ما از نظر رجال سیاسی کمبودی حس نمی کنیم

no one really minds what happens to them

وکسی هم اهمیت نمی ده که چه بلایی سرشون بیاد،

and, after all, there are some things that rats just won't do."

هرچی باشه یه چیزهایی هستند که موشها نمی تونند انجام بدند.

(Laughter)

(صدای خنده)

Now, I know you all love data, so I'm starting with a data-rich slide.

و حالا، میدونم که همتون علاقه ی زیادی به اطلاعات دارید بنابراین با یک اسلاید پر از داده کار را شروع میکنم.

This, I think, is the most important fact to bear in mind

من فکر میکنم که مهمترین واقعیتی که

in British politics or American politics,

در سیاست بریتانیا و آمریکا باید به خاطر سپرد

and that is: We have run out of money.

سپرد این که ما دچار کسر پولی

We have vast budget deficits.

و کسری شدید بودجه شدیم.

This is my global public debt clock,

این نشانگر بدهی های دولتی دنیاست

and, as you can see, it's 32 trillion and counting.

و همانطور که می بینید چیزی بالغ بر 32 تریلیون که همینطور هم به این عدد افزوده میشود

And I think what this leads to

و من فکر میکنم که این موضوع

is a very simple recognition,

ما را به درکی بسیار ساده سوق داده است

that there's one question in politics at the moment above all other,

آن سوالی است درسیاست که بر سوالات دیگر ارجعیت دارد

and it's this one: How do we make things better without spending more money?

سوال این که: چطورمی توانیم اوضاع را بهتر کنیم بدون اینکه پول بیشتری هزینه کنیم؟

Because there isn't going to be a lot of money to improve public services,

چونکه پولی زیادی باقی نخواهد ماند تا بتوانیم خدمات عمومی ارتقا دهیم

or to improve government, or to improve so many of the things

یا دولت را تقویت کنیم یا چیزهای بسیار زیادی که

that politicians talk about.

دولتمردان درباره اش صحبت می کنند را بهبود ببخشیم.

So what follows from that is that if you think it's all about money --

وچیزی که می توانیم نتیجه بگیریم این که اگه فکر میکنید که تمام اینها مربوط به پول

you can only measure success in public services

تنها می توانید موفقیت خود را در زمینه خدمات عمومی

in health care and education and policing by spending more money,

بهداشتی، آموزش وحفظ امنیت با صرف پول بیشتر بسنجید

you can only measure progress by spending money --

شما تنها پیشرفت خود را در قبال صرف پول بیشتر خواهید دید

you're going to have a pretty miserable time.

و در این حال دوران اسفناکی در پیش خواهید داشت

But if you think a whole lot of other things matter that lead up to well being --

اما اگر فکر میکنید که مجموعی چیزهای دیگری هم اهمیت داره که باعث رفاه می شود

things like your family relationships, friendship, community, values --

مثل روابط خانوادگیتان، دوستی، جامعه، ارزشها

then, actually, this is an incredibly exciting time to be in politics.

پس در واقع بهترین زمان که در سیاست حضور داشته باشید.

And the really simple argument I want to make tonight,

بحث بسیار ساده ای که امشب قصد دارم آن را مطرح کنم

the really straightforward argument is this:

بحث صریح در باره این موضوع است که:

That if we combine the right political philosophy, the right political thinking,

اگر ما فلسفه سیاسی راستگرایانه یا به عبارتی تفکر سیاسی راستگرایانه

with the incredible information revolution that has taken place,

را با تحول باور نکردنی اطلاعات رخ داده ترکیب کنیم

and that all of you know so much more about than I do,

و همانطور که بهتر از من می دونید

I think there's an incredible opportunity to actually remake politics,

فکر می کنم که موقعیتی باور نکردنی برای بازسازی مجدد سیاست

remake government, remake public services,

دولت و خدمات عمومی

and achieve what's up on that slide, which is a big increase in our well-being.

و سربلند بیرون آمدن از اسلایدی که در واقع افزایشی شگرف در رفاه است خواهیم داشت

That's the argument I want to make tonight.

و این بحثی است که قصد دارم امشب به مباحثه بگذارم.

So, starting with the political philosophy.

بنابراین با سخن از فلسفه سیاسی

Now I'm not saying for a minute that British Conservatives have all the answers.

نمی خواهم بگم که محافظه کاران بریتانیایی یک دقیقه ای همه جواب ها را بدست آوردند

Of course we don't.

معلومه که اینطور نیست

But there are two things at heart that I think drive a conservative philosophy

اما دو چیز در بطن آن نهفته است که من فکر میکنم که باعث میشه محافظه کاری

that are really relevant to this whole debate.

با کل بحث مرتبط بشه

The first is this: We believe that if you give people

اولین مورد اینکه ما بر این باوریم که اگر شما قدرت و

more power and control over their lives,

اختیارات بیشتری به مردم نسبت به زندگیشان بدهید

if you give people more choice,

اگر به مردم گزینه های بیشتری دهید

if you put them in the driving seat,

اگر آنها را بر مسند حکمرانی قرار دهید

then actually, you can create a stronger and better society.

در واقع شما میتوانید جامعه بهتر وقوی تری را ایجاد کنید

And if you marry this fact with the incredible abundance

و اگر شما این امر را با فراوانی باورنکردنی

of information that we have in our world today,

اطلاعات دنیای کنونی پیوند دهید

I think you can completely, as I've said,

همانطور که گفتم شما کاملا قادر خواهید بود

remake politics, remake government, remake your public services.

سیاست را از نو بسازید، دولت را از نو بسازید، خدمات عمومی را از نوبسازید.

The second thing we believe is we believe in going with the grain of human nature.

دومین چیزی که به آن اعتقاد داریم این است که ما ذات بشریت را باور داریم .

Politics and politicians will only succeed

سیاست و سیاست مداران تنها موفق خواهند شد

if they actually try and treat with people as they are,

که با مردم به راستی همانگونه که هستند ، رفتار کنند

rather than as they would like them to be.

نه آنگونه که آنها (سیاستمداران) از مردم انتظار دارند.

Now, if you combine this very simple, very conservative thought --

و حالا اگر شما این تفکر بسیار ساده و بسیار محافظه کارانه را با هم ترکیب کنید

go with the grain of human nature --

شما هم با ذات بشریت

with all the advances in behavioral economics,

با همه پیشرفتهایش در زمینه اقتصاد اخلاقگرا

some of which we were just hearing about,

که برخی از آنها فقط به گوشمان آشنا است همراه خواهید شد.

again, I think we can achieve a real increase in well-being,

یکبار دیگر من فکر میکنم که ما می توانیم افزایش واقعی در زمینه رفاه

in happiness, in a stronger society

خوشبختی، جامعه قوی تر

without necessarily having to spend a whole lot more money.

را بدون آنکه لزومامجبور باشیم پول هنگفتی پرداخت کنیم را تحقق ببخشیم

Now, why do I think now is the moment to make this argument?

حالا، چرا من فکر میکنم که الان وقت این مباحثه است؟

Well, I'm afraid you're going to suffer a short, condensed history lesson

خب چون متاسفانه شما از یک درس تاریخی پر محتوا و کوتاه

about what I would say are the three passages of history:

درباره چیزی که من می خواهم درباره اش حرف بزنم رنج خواهید برد که شامل 3 مجرای تاریخی است:

the pre-bureaucratic age, the bureaucratic age

دوران ما قبل بوراکراتیک( دیوان سالاری) ، بوراکراتیک،

and what we now live in, which I think is a post-bureaucratic age.

و دورانی که ما اکنون در آن به سر می بریم یعنی دوران پس از بو راکراتیک

A simpler way of thinking of it

راه ساده تر

is that we have gone from a world of local control,

این تفکر این است که ما از دنیای کنترل محلی خارج

then we went to a world of central control,

و وارد دنیای کنترل مرکزی شدیم

and now we're in a world of people control.

و اکنون در دنیایی با محوریت (کنترل) مردم هستیم.

Local power, central power, now, people power.

. قدرت محلی، قدرت مرکزی، واکنون قرت مردمی.

Now, here is King Cnut, king a thousand years ago.

و حالا پادشاه کنیوت پادشاه هزاران سال قبل

Thought he could turn back the waves; couldn't turn back the waves.

که فکر می کردند که او بود که میتوانست موجها رو برگردونه، ولی او نمیتوانست موجها برگردونه.

Couldn't actually turn back very much,

در واقع نمی توانست اونها را خیلی برگردونه

because if you were king a thousand years ago,

چونکه اگر شما هم هزاران سال قبل پادشاه بودید

while it still took hours and hours and weeks and weeks to traverse your own country,

در حالی که ساعتها و ساعتها، هفته ها و هفته ها طول می کشید تا از کشور خودتان عبور کنید

there wasn't much you were in charge of.

زمانی باقی نمی مامند که مسولیت آن را بر عهده بگیرید

You weren't in charge of policing, justice, education, health, welfare.

شما در واقع مسئول حفظ امنیت، عدالت، آموزش، سلامتی، رفاه نبودید

You could just about go to war and that was about it.

تنها میتوانستید به جنگ بروید

This was the pre-bureaucratic age,

این نمونه ای از دوران ما قبل بوراکراتیک بود

an age in which everything had to be local.

بود دورانی که همه چیز به ناچار محلی بود.

You had to have local control because there was no nationally-available information

شما مجبور بودید که کنترل محلی داشته باشید چونکه اطلاعات ملی موجودی در دسترس نبود

because travel was so restricted.

چونکه سفر ها بسیارمحدود بودند

So this was the pre-bureaucratic age.

بودند در واقع این زمان دوران ماقبل بوراکراتیک بود.

Next part of the cold history lesson,

قسمت بعدی این درس تاریخی سرد

the lovely picture of the British Industrial Revolution.

تصویری شیرین از انقلاب صنعتی بریتانیا است.

Suddenly, all sorts of transport, travel information were possible,

ناگهان انواع حمل ونقل ها، اطلاعات مسافرتی امکان پذیر شدند

and this gave birth to, what I like to call, the bureaucratic age.

چیزی که دوست دارم ازش به عنوان زایش و تولد عصر بوراکراتیک نام ببرم

And hopefully this slide is going to morph beautifully. There we are.

و خوشبختانه این اسلاید به شکل زیبایی تغییر خواهد کرد

Suddenly, you have the big, strong, central state.

و در اینجا ناگهان شما دولتهای بزرگ، قوی، و مرکزی بدست می آورید

It was able -- but only it was able -- to organize

و مورادی که گفتم امکان پذیر شدند اما فقط در زمینه مدیریت

health care, education, policing, justice.

خدمات بهداشتی، آموزش، حفظ امنیت، عدالت.

And it was a world of, as I say, not local power, but now central power.

و آن دنیایی بود که دوست دارم ازش به عنوان نه قدرت محلی بلکه قدرت مرکزی یاد کنم.

It had sucked all that power up from the localities.

که توانست تمام قدرت های محلی را جذب کنه

It was able to do that itself.

و تمام کارهای مذکور را به تنهایی انجام بده.

The next great stage, which all of you are so familiar with:

مرحله بزرگ بعدی که همه شما به شدت با آن آشنایی دارید.

the massive information revolution.

انقلاب عظیم اطلاعات است.

Just consider this one fact:

تنها این موضوع را در نظر داشته باشید که

One hundred years ago, sending these 10 words cost 50 dollars.

صد سال پیش فرستادن 10 کلمه 50 دلار هزینه داشت

Right now, here we are linked up to Long Beach and everywhere else,

و حالا ما در اینجا با سواحل طویل و جاهای مختلف

and all these secret locations for a fraction of that cost,

همه اماکن سری در ارتباطیم که تنها اندکی هزینه در پی دارد

and we can send and receive huge quantities of information

داردو ما می توانیم مقادیر عظیمی از اطلاعات را

without it costing anything.

بدون اینکه هزینه ای در پی داشته باشد رد و بدل کنیم

So we're now living in a post-bureaucratic age,

پس ما اکنون در دوران پس از برو کراتیک زندگی می کنیم

where genuine people power is possible.

جایی که قدرت حقیقی مردم محقق شده.

Now, what does this mean for our politics,

و حالا این موضوع در سیاست ما،

for our public services, for our government?

در خدمات عمومی ما و دولت ما چه معنی داره؟

Well I can't, in the time I've got, give huge numbers of examples,

خب با توجه به زمانی که دارم نمی توانم مثال های فراوانی بزنم

but let me just give a few of the ways that life can change.

اما اجازه بدهید به یکسری روشها برای تغییر زندگی اشاره کنم

And this is so obvious, in a way, because

یکی ازاین موارد بسیار واضح است چونکه

you think about how all of you have changed

همه شما راجع به اینکه چطور راه

the way we shop, the way we travel, the way that business is done.

خریدکردنتان، راه های سفر کردنتان و راهای تجارتتان را تغییر داده اید اندیشیده اید

That is already happened; the information and Internet revolution

چیزی که پیش از این رخ داده اینکه اطلاعات و انقلاب اینترنتی

has actually gone all the way through our societies in so many different ways,

همه این راه ها را در جامعه به طرق مختلف طی کرده

but it hasn't, in every way, yet touched our government.

اما این امر در در همه زمینه ها در دولت ما احساس نشده.

So, how could this happen?

حالا چطور می تونه این اتفاق رخ بده؟

Well, I think there are three chief ways that it should make an enormous difference:

خب من فکر میکنم سه راه اصلی وجود داره که می تونه تفاوت عمده ای ایجاد کنه:

in transparency, in greater choice and in accountability,

در شفاف سازی، در اختیارات بیشتر و در پاسخگویی

in giving us that genuine people power.

و در دادن قدرت واقعی مردم.

If we take transparency, here is one of my favorite websites,

اگر ما شفاف سازی را در نظر بگیریم این وب سایت مورد علاقه من

the Missouri Accountability Portal.

به اسم پرتال پاسخگویی میسوری

In the old days, only the government could hold the information,

در زمانهای قدیم تنها دولت می تونست که از اطلاعات نگهداری کنه

and only a few elected people could try and grab that information

و فقط تعدا کمی از افراد منتخب می تونستند اطلاعات را جمع آوری کنند

and question it and challenge it.

و آنها را مورد سوال قرار بدند و به چالش بکشند.

Now here, on one website, one state in America,

و حالا اینجا در یک وب سایت در یکی از ایلات آمریکا

every single dollar spent by that government

هردلاری که توسط دولت هزینه میشه

is searchable, is analyzable, is checkable.

قابل جستجو قابل تحلیل و قابل بررسی است.

Think of the huge change that means:

تفکر درباره این تغییر عظیم بدین معنا است که

Any business that wants to bid for a government contract

هر تجارتی که بخواهد پیشنهادی برای قرارداد بستن با دولت ببندد

can see what currently is being spent.

میتونه ببینه که چه هزینه ای در حال صرف شدنه

Anyone thinking, "I could do that service better, I could deliver it cheaper,"

هر کسی می تونه پیش خودش فکر کنه که من میتونم بهتر خدمت رسانی کنم من می تونم ارزون تر کار رو تحویل بدم

it's all available there.

همه چیز اونجا موجوده

We have only, in government and in politics,

ما تنها در دولت وسیاست

started to scratch the surface of what people are doing in the commercial world

به دنبال خدشه وارد کردن به رابطه دنیای تجاری مردم

with the information revolution.

با انقلاب اطلاعاتی هستیم.

So, complete transparency will make a huge difference.

. در واقع شفافیت کامل تفاوت عمده ای ایجاد می کنه

In this country, if we win the election,

در این کشور اگر ما در انتخابات برنده بشیم

we are going to make all government spending over 25,000 pounds

ما تمام هزینه دولت را که چیزی بالغ بر 25.000 پوند است

transparent and available online, searchable for anyone to see.

را شفاف و به صورت انلاین و قابل جستجو در معرض عموم قرار خواهیم داد

We're going to make every contract -- we're announcing this today --

من قصد دارم امروز اعلام کنم که هر قراردادی که خواهیم بست

available on the Internet so anyone can see

برای بازدید عموم بروی اینترنت موجود باشد

what the terms are, what the conditions are,

و هر کسی که مایل باشد بتواند مفاد آن را هم مشاهده کند شرایط آن را

driving huge value for money,

بداند انتقال مبالغ هنگفت پول و

but also huge increases, I believe, in well-being as well.

هم افزایش که من اعتقاد دارم موجب رفاه می شود

Choice. Now you all shop online, compare online, do everything online,

انتخاب. اکنون همه شما خرید اینترنتی می کنید، هر کاری را آنلاین انجام می دهید

and yet this revolution has hardly touched the surface

اما این در حالی که این انقلاب رابطه کمی با

of public services like education, or health care or policing,

خدمات عمومی مثل آموزش، خدمات بهداشتی،و امنیت اجتماعی توانسته برقرار کنه

and you're going to see this change massively.

و شما این تغییر عظیم را خواهید دید

We should be making this change

ما با ید این تغییر را

with the information revolution in our country,

با انقلاب اطلاعات در کشورمان بسازیم.

with searchable health sites, so you can see what operations work out properly,

بوسیله سایتهای بهداشتی قابل جستجو و این درحالی است که می توانید ببینید که عملها با چه صحت و درستی انجام میشه

what records doctors have, the cleanliness of hospitals,

دکترها چه پیشینه ای دارند نظافت بیمارستانها در چه سطحی است

who does best at infection control --

و اینکه چه کسی عملکرد بهتری در کنترل عفونتها دارد

all of the information that would once be locked in the Department of Health

تمام اطلاعاتی که در وزارت بهداشت محبوس بوده اند

is now available for all of us to see.

اکنون برای همه ما قبل دسترس و نظاره می شوند.

And the third of these big changes: accountability.

و سومین موضوع این تغییر بزرگ: پاسخگویی است

This, I think, is a huge change.

این مورد به نظر من تغییری بزرگ است

It is a crime map. This is a crime map from Chicago.

اون یه نقشه جرم. این یه نقشه جرم از شیکاگو است.

So, instead of having a situation where only the police have the information

خب بجای اینکه در شرایطی باشیم که تنها پلیس

about which crimes are committed where,

از مکانهای ارتکاب جرم اطلاع داشته باشد

and we have to employ people in government

که منجربه بکارگیری افراد ی دردولت

to try and hold the police to account,

برای پاسخگویی ( کارهای) نیروی پلیس باشد

suddenly, we've got this vast opportunity for people power,

ناگهان ما این فرصت بزرگ برای قدرت دادن به مردم بدست می آوریم

where we, as citizens, can see what crimes are being committed --

جایی که ما به عنوان شهروند میتوانیم ببینیم که جرایمی در حال رخ دادن است—

where, when and by whom --

کجا، کی، وتوسط چه کسی

and we can hold the police to account.

ما میتوانیم از پلیس توضیح بخواهیم

And you can see this looks a bit like a chef's hat,

این که میبینید بیشتر شبیه کلاه آشپزباشی

but actually that's an assault, the one in blue.

اما در واقع اون قسمتی که با رنگ آبی مشخص شده حمله وتجاوز

You can see what crime is committed where,

می توانید ببنید که در کجا چه جرمی رخ داده

and you have the opportunity to hold your police force to account.

و این فرصت را دارید که از پلیس توضیح بخواهید

So those three ways -- transparency, accountability and choice --

پس اون سه راه شفاف سازی، پاسخگویی، و انتخاب

will make a huge difference.

تفاوتهای بزرگی ایجاد می کنه

Now I also said the other principle

ومن اصل دیگری را مطرح کرده بودم

that I think we should work on is understanding of people,

که فکر میکنم نیاز داره که بیشتر روی آن کار بشه که همان درک مردم است

is recognizing that going with the grain of human nature

این درک که همپا با سرشت انسان است

you can achieve so much more.

می تواند منجر به موفقیت بیشتر بشه.

Now, we're got a huge revolution in understanding

و حالا ما انقلابی عظیم از مفهوم اینکه

of why people behave in the way that they do,

چرا مردم اینطور رفتار می کنند بدست آوردیم

and a great opportunity to put that knowledge and information to greater use.

و فرصتی مناسب است تا بتوانیم دانش واطلاعات را بهتر بکار ببندیم

We're working with some of these people.

ما با برخی از این افراد کار می کنیم

We're being advised by some of these people, as was said,

ما مورد توصیه برخی از این افراد قرار می گیریم، وهمانطور که گقتم

to try and bring all the experience to book.

قصد داریم تمام تجربیات را به چالش بکشیم

Let me just give you one example that I think is incredibly simple, and I love.

اجازه بدهید مثالی بزنم که بنظرم بی نهایت ساده است ومن بسیار دوستش دارم.

We want to get people to be more energy efficient.

ما از مردم می خواهیم که از انرژی درست استفاده کنند

Why? It cuts fuel poverty, it cuts their bills,

چرا؟ چون باعث کاهش فقر( ناشی از هزینه ) سوخت میشه، باعث کاهش قبض اونها میشه

and it cuts carbon emissions at the same time.

و همزمان باعث کاهش انتشار کربن میشه.

How do you do it?

چطور این کارو می کنید؟

Well, we've had government information campaigns over the years

خب ماشاهد اقدامات اطلاعات دولتی در طول سالیان سال بودیم

when they tell you to switch off the lights when you leave the home.

که وقتی خونه را ترک می کنید چراغ ها رو خاموش کنید

We even had -- one government minister once told us to

ما حتی وزیری داشتیم که می گفت

brush our teeth in the dark.

در تاریکی مسواک بزنید

I don't think they lasted very long.

من فکر نمیکنم که اینها خیلی ماندگار باشه

Look at what this does. This is a simple piece of behavioral economics.

نگاه کنید که این چکار می کنه این نمونه ساده ای از اقتصاد اخلاق گرا است

The best way to get someone to cut their electricity bill

بهترین راه برای اینکه از کسی بخواهیم که قبض برقش را کاهش دهند

is to show them their own spending,

این است که میزان مصرف را به آنها نشان دهیم

to show them what their neighbors are spending,

که همسایه شان چقدر مصرف داشته

and then show what an energy conscious neighbor is spending.

ونشان بدهیم که چقدر همسایش در میزان مصرف هوشیار است.

That sort of behavioral economics

این نوع از اقتصاد اخلاق گرا

can transform people's behavior

می تواند موجب تغییر رفتار مردم

in a way that all the bullying and all the information

نسبت به انواع زورگویی ها ، اطلاعات ها،

and all the badgering from a government cannot possibly achieve.

سماجتها از سوی حکومتی باشد که نتونسته اهداف خود را محقق کند

Other examples are recycling.

مثال دیگر در مورد بازیافت.

We all know we need to recycle more.

همه ما می دونیم به بازیافت بیشتری نیازمندیم

How do we make it happen?

چطور می توانیم این کارو بکنیم؟

All the proof from America is that actually, if you pay people to recycle,

تمامی شواهد از کشور آمریکا حاکی از آن است که اگر هزینه بازیافت مردم را پرداخت کنید

if you give them a carrot rather than a stick,

و اگر به جای چماق به آنها هویج دهید ( پاداش به جای تنبیه)

you can transform their behavior.

می توانید اخلاق آنها را تغییر دهید

So what does all this add up to?

خب همه اینها چه نتیجه ای در پی دارد؟

Here are my two favorite U.S. speeches of the last 50 years.

دو نطق امریکایی 50 سال پیش که مورد علاقه من است

Obviously, here we have JFK with that incredibly simple

مشخصا یکی از جان اف کندی با فرمولهای باورنکردنی،

and powerful formulation,

قوی و خاص خودش

"Ask not what your country can do for you; ask what you can do for your country,"

" از کشورت نپرس که برای تو چه کار کرده بپرس که تو برای کشورت چکار کردی"

an incredibly noble sentiment.

" بی نهایت ایده ای جذاب

But when he made that speech, what could you do

اما وقتی که وی این سخنان را ایراد کرد شما برای اینکه

to build the stronger, better society?

جامعه قوی تر و بهتر داشته باشید چکار می تونستید بکنید؟

You could fight for your country, you could die for your country,

می تونستید برای کشورتون جنگ کنید، می توانستید برای کشورتان بمیرید

you could serve in your country's civil service,

می توانستید به خدمات شهری کشورتان کمک کنید،

but you didn't really have the information and the knowledge

اما اون موقع شما در واقع اطلاعات دانش

and the ability to help build the stronger society in the way that you do now.

و توانایی که امروز در اختیار دارید را نداشتید تا به ساخت جامعه کمک کنید.

And I think an even more wonderful speech,

و فکرکنم که نطقی زیبا تر

which I'm going to read a big chunk of,

که قصد دارم بخشی از اون را براتون بخوانم

which sums up what I said at the beginning

در واقع خلاصه ای است ازآنچه که در ابتدا عرض کردم

about believing there is more to life than money,

درباره این با ور که زندگی از پول با ارزش تر

and more that we should try and measure than money.

وچیزهایی هست که ارزش آنها از پول بیشتر

And it is Robert Kennedy's beautiful description

و این توصیف زیبا از رابرت کندی

of why gross national product captures so little:

که چرا تولید ناخالص ملی بسیار اندک

It "does not allow for the health of our children,

و اون اینه که " آن اجازه نمی دهد که سلامت بچه هایمان،

the quality of their education, or the joy of their play.

کیفیت تحصیلشان و یا خوشی در بازی هایشان .

It does not include the beauty of our poetry or the strength of our marriages,

اون شامل زیبایهای شاعرانه مان یا استحکام ازدواجمان

the intelligence of our public debate.

و اطلاعات بدهی های عمومی نمی شود.

It measures neither our wit nor our courage,

اون عقل یا شجاعت ما را نمی سنجد،

neither our wisdom nor our learning,

خرد یا یادگیری ما را نمی سنجد

neither our compassion nor our devotion to our country.

نه ترحم برای کشورمان نه علاقه به کشومان رامیسنجد

It measures everything, in short,

به طور خلاصه اون هرچیزی

except that which makes life worthwhile."

به غیر از ارزش زندگی ما را می سنجد.

Again, a sentiment that was so noble and beautifully put 40 years ago,

یکبار دیگر، ایده ای جذاب و زیبا که 40 سال پیش بیان شده بود

and a beautiful dream 40 years ago,

و رویایی زیبا 40 سال پیش

but now with the huge advances in information technology,

اما اکنون با پیشرفت عظیم اطلاعات فناوری

with the massive changes in behavioral economics,

با تغییر شگرف در اقتصاد اخلاق گرا

with all that we know about how you advance well-being,

با همه چیزهایی که ما درباره پیشرفت رفاه می دانیم

that if we combine those insights

که اگر ما اون تفکرات

of giving power to people, and using information to make that possible,

دادن قدرت به مردم را با هم ترکیب کنیم و برای تحقق آن از اطلاعات استفاده کنیم،

and using the insight of going with the grain of human nature,

و تفکر همپایی با سرشت آدمیت را بکار ببندیم

while at the same time, understanding why people behave in the way they do,

به همان سان متوجه خوهیم شد که چرا مردم اینطور رفتار می کنند

it is a dream more easy to realize today

رویایی است که امروز

than it was when it was made in that beautiful speech 40 years ago.

نسبت به 40 سال پیش به واقعیت نزدیک تر است زمانی که که این سخنان زیبا بیان شد.

Thank you.

ممنون

(Applause)

(تشویق)