James Geary, metaphorically speaking

جیمز گیری: جیمزگیری، سخن گفتن استعاری

Translator: Babak Mohit Reviewer: poupeh missaghi

Metaphor lives a secret life all around us.

استعاره زندگی مخفی‌ای در اطراف ما دارد.

We utter about six metaphors a minute.

ما در هر دقیقه تقریباً شش استعاره به زبان می‌آوریم.

Metaphorical thinking is essential

تفکر استعاره‌ای جزئی اساسی

to how we understand ourselves and others,

از درک خود و دیگران است،

how we communicate, learn, discover

که برای برقراری ارتباط، یادگیری

and invent.

و کشف ضروریست.

But metaphor is a way of thought before it is a way with words.

اما استعاره پیش از آنکه روش کلمات باشد، راه تفکر است.

Now, to assist me in explaining this,

حالا، برای توضیح بهتر این موضوع

I've enlisted the help of one of our greatest philosophers,

من از یکی از بزرگترین فلاسفه‌مان کمک گرفتم،

the reigning king of the metaphorians,

پادشاه حاکم بر تمام استعاره پردازها،

a man whose contributions to the field

مردی که سهم او در این حیطه

are so great that he himself

به اندازه‌ای گسترده است

که خودش مبدل به استعاره شده.

has become a metaphor.

I am, of course, referring to none other

من، طبعاً، به کسی جز

than Elvis Presley.

«الویس پرسلی» (Elvis Presley) اشاره نمی‌کنم.

(Laughter)

«خنده حضار»

Now, "All Shook Up" is a great love song.

خب، «کلاً قاطی کرده» (All shook up) آهنگ عشقی عالی‌ای است.

It's also a great example of how

همچنین نمونه‌‌ای عالی است از این که چگونه

whenever we deal with anything abstract --

هر موقع با چیزی انتزاعی سر و کار داریم --

ideas, emotions, feelings, concepts, thoughts --

ایده‌ها، عواطف، احساسات، پدیده‌ها، تفکرات --

we inevitably resort to metaphor.

به ناچار به استعاره متوسل می‌شویم.

In "All Shook Up," a touch is not a touch, but a chill.

در «کلاً قاطی کرده» لمس در واقع لمس نیست،

بلکه مور مور شدن است.

Lips are not lips, but volcanoes.

لب‌ها لب نیستند، بلکه آتش‌فشان‌اند.

She is not she, but a buttercup.

او او نیست، بلکه گل آلاله است.

And love is not love, but being all shook up.

و عشق عشق نیست، بلکه «کلاً قاطی کرده» است.

در اینجا الویس دنباله‌رو تعریف بنیادی ارسطو از استعاره است

In this, Elvis is following Aristotle's classic definition of metaphor

as the process of giving the thing

به‌عنوان روندی که به چیزی نامی را می‌دهد

a name that belongs to something else.

که متعلق به چیز دیگری است.

This is the mathematics of metaphor.

این ریاضیات استعاره است.

And fortunately it's very simple.

و خوش‌بختانه بسیار ساده است.

X equals Y.

اکس (X) برابر وای (Y) است.

(Laughter)

«خنده حضار»

This formula works wherever metaphor is present.

این معادله در هر جا که استعاره حضور دارد صادق است.

Elvis uses it, but so does Shakespeare

الویس از آن استفاده می‌کند،

همین‌طور هم شکسپیر

in this famous line from "Romeo and Juliet:"

در این جمله معروف از «رومئو و ژولیت»:

Juliet is the sun.

ژولیت خورشید است.

Now, here, Shakespeare gives the thing, Juliet,

حالا، در اینجا، شکسپیر به چیزی، ژولیت،

a name that belongs to something else, the sun.

نامی می‌دهد که متعلق به چیز دیگری است: خورشید.

But whenever we give a thing a name that belongs to something else,

اما ما هر موقع به چیزی نامی می‌دهیم که متعلق به چیز دیگری است،

we give it a whole network of analogies too.

شبکه کاملی از تشابهات را هم به آن می‌دهیم.

We mix and match what we know about the metaphor's source,

ما ترکیب و جفت‌وجور می‌کنیم دانسته‌هایمان را راجع به منبع استعاره،

in this case the sun,

که در این مورد خورشید است،

با چیزهایی که در مورد هدف استعاره می‌دانیم، ژولیت.

with what we know about its target, Juliet.

و استعاره به ما درک بسیار واضح‌تری از ژولیت می‌دهد

And metaphor gives us a much more vivid understanding of Juliet

than if Shakespeare had literally described what she looks like.

تا این‌ که شکسپیر کلمه به کلمه توضیح می‌داد او چه شکلی است.

خب، ما چگونه استعاره می‌سازیم و آن را درک می‌کنیم؟

So, how do we make and understand metaphors?

This might look familiar.

این شاید برای‌تان آشنا باشد.

The first step is pattern recognition.

اولین قدم شناخت الگو است.

Look at this image. What do you see?

به این تصویر نگاه کنید. چه می‌بینید؟

سه تا پک من (Pac Man) سر کش

Three wayward Pac-Men,

and three pointy brackets are actually present.

و سه تا کروشه نوک‌تیز عملاً در تصویر وجود دارد.

What we see, however,

با این حال، چیزی که ما می‌بینیم دو مثلث روی هم است.

are two overlapping triangles.

Metaphor is not just the detection of patterns;

استعاره تنها شناخت الگو‌ها نیست؛

it is the creation of patterns.

ساختن الگو هم هست.

قدم دوم، تقارن مفهومی (Conceptual Synesthesia) است.

Second step, conceptual synesthesia.

Now, synesthesia is the experience of a stimulus in once sense organ

تقارن ( Synesthesia) یعنی تجربه محرک یک اندام حسی

در اندام حسی‌‌ای دیگر است،

in another sense organ as well,

such as colored hearing.

مانند شنیدن رنگی.

People with colored hearing

آدم‌هائی که شنیدن رنگی دارند

actually see colors when they hear the sounds

عملاً رنگ‌ می‌بینند هنگامی که

صدای کلمات یا حروف را می‌شنوند.

of words or letters.

We all have synesthetic abilities.

همه ما از قدرت تقارن حسی برخورداریم.

This is the Bouba/Kiki test.

این آزمایش «بوبا / کی‌کی» است.

کاری که شما باید بکنید این است که تشخیص بدهید کدام یک از این اشکال

What you have to do is identify which of these shapes

is called Bouba, and which is called Kiki.

بوبا (Buba) است و کدام یک کی‌کی (Kiki).

«خنده حضار»

(Laughter)

If you are like 98 percent of other people,

اگر شما هم مثل ۹۸٪ بقیه مردم باشید،

you will identify the round, amoeboid shape as Bouba,

آن شکل گرد آمیب‌ مانند را بوبا می‌خوانید،

و آن یکی که لبه‌های تیز دارد را کی‌کی.

and the sharp, spiky one as Kiki.

Can we do a quick show of hands?

می‌شود دستتان را بالا ببرید؟

Does that correspond?

آیا این‌طور است؟

خب، به نظر می‌رسد ۹۹/۹٪ این‌طور عمل می‌کنند.

Okay, I think 99.9 would about cover it.

Why do we do that?

چرا این کار را می‌کنیم؟

Because we instinctively find, or create,

به خاطر این که ما به‌ صورت غریزی

الگوئی می‌یابیم و ارتباطی می‌سازیم

a pattern between the round shape

بین شکل گرد و صدای گرد بوبا

and the round sound of Bouba,

and the spiky shape and the spiky sound of Kiki.

و شکل تیز و صدای تیز کی‌کی.

And many of the metaphors we use everyday are synesthetic.

بسیاری از استعاره‌های روزمره مربوط به تقارن‌های حسی هستند:

سکوت شیرین است.

Silence is sweet.

کراوات جیغ می‌کشد.

Neckties are loud.

آدم‌هایی که از لحاظ جنسی جذابند، داغ‌اند.

Sexually attractive people are hot.

آدم‌هایی که از لحاظ جنسی جذاب نیستند، سردمان می‌کنند.

Sexually unattractive people leave us cold.

استعره نوعی تقارن مفهومی به وجود می‌آورد

Metaphor creates a kind of conceptual synesthesia,

in which we understand one concept

که در آن ما یک مفهوم را

in the context of another.

در شرایط مربوط به مفهومی دیگر درک می‌کنیم.

Third step is cognitive dissonance.

گام سوم ناهمخوانی شناختی (cognitive dissonance) است.

This is the Stroop test.

این آزمایش استروپ (Stroop) است.

What you need to do here is identify

آنچه شما باید اینجا انجام دهید این است که

as quickly as possible

با بیشترین سرعت ممکن

the color of the ink in which these words are printed.

رنگ جوهری را که این کلمات با آن نوشته شده‌اند تشخیص دهید.

You can take the test now.

می‌توانید الان این آزمایش را انجام دهید.

If you're like most people, you will experience

اگر شما مثل اکثر مردم باشید،

لحظه‌ای از ناهمخوانی شناختی را تجربه می‌کنید

a moment of cognitive dissonance

when the name of the color

زمانی که نام رنگ نوشته شده

با رنگ جوهری که برای نوشتن به کار رفته متفاوت باشد.

is printed in a differently colored ink.

The test shows that we cannot ignore the literal meaning of words

این آزمایش نشان می دهد که ما نمی‌توانیم معنای تحت اللفظی کلمات را،

even when the literal meaning gives the wrong answer.

حتی زمانی که معنای تحت اللفظی پاسخ اشتباه را می‌دهد، نادیده بگیریم.

آزمایش استروپ برای استعاره هم به کار برده شده است.

Stroop tests have been done with metaphor as well.

The participants had to identify, as quickly as possible,

شرکت کنندگان باید، با بیشترین سرعت ممکن،

جملاتی را که معنای تحت‌ اللفظی‌شان نادرست بود شناسائی می‌کردند.

the literally false sentences.

They took longer to reject metaphors as false

مدت زمانی که طول می‌کشید تا آن‌ها استعاره‌ها را غلط بخوانند

than they did to reject literally false sentences.

بیش از زمان رد جملات با معنای تحت‌اللفظی‌ غلط بود.

Why? Because we cannot ignore

چرا؟ چون ما نمی توانیم معنای استعاری کلمات را نادیده بگیریم.

the metaphorical meaning of words either.

یکی از جملات آزمایش این بود : «برخی از مشاغل زندان هستند.»

One of the sentences was, "Some jobs are jails."

Now, unless you're a prison guard,

خوب، اگر شما زندان‌بان نباشید،

جمله «برخی مشاغل زندان هستند» از نظر تحت‌اللفظی غلط است.

the sentence "Some jobs are jails" is literally false.

متاسفانه، معنای استعاری‌اش درست است.

Sadly, it's metaphorically true.

و این حقیقت استعاری مزاحم توانایی ما می‌شود برای شناسایی آن

And the metaphorical truth interferes with our ability

to identify it as literally false.

به‌عنوان جمله‌ای که معنای تحت‌اللفظی‌اش غلط است.

Metaphor matters because

استعاره مهم است، زیرا

it's around us every day, all the time.

در اطراف ما وجود دارد، هر روز، تمام وقت.

استعاره مهم است، زیرا توقعات را می‌سازد.

Metaphor matters because it creates expectations.

دفعه بعد که اخبار مالی را می‌خواندنید دقت بفرمائید.

Pay careful attention the next time you read the financial news.

Agent metaphors describe price movements

«استعاره‌های عامل» تغییرات قیمت‌ها را

as the deliberate action of a living thing,

به‌صورت اقدام عمدی یک موجود زنده نشان می‌دهند.

as in, "The NASDAQ climbed higher."

مانند «شاخص سهام نَزدَک (NASDAQ) بازهم صعود کرد.»

«استعاره‌های شی‌ئی» تغییرات قیمت‌ها را

Object metaphors describe price movements

as non-living things,

به‌عنوان چیزهای غیرزنده توصیف می‌کند،

as in, "The Dow fell like a brick."

مانند «شاخص سهام داو (Dow) مثل سنگ سقوط کرد.»

Researchers asked a group of people

محققان از گروهی خواستند مجموعه‌ای از تفسیرهای بازار را بخوانند

to read a clutch of market commentaries,

و سپس روند قیمت‌ها در روز بعد را پیش‌بینی کنند.

and then predict the next day's price trend.

کسانی که متن‌های شامل «استعاره‌های عامل» را خواندند

Those exposed to agent metaphors

had higher expectations that price trends would continue.

بیشتر توقع داشتند که روند تغییر قیمت‌ها همین‌طور ادامه یابد.

And they had those expectations because

و آنها این توقع را به خاطر این داشتند که «استعاره‌های عامل»

agent metaphors imply the deliberate action

مفهوم اقدام عمدی موجود زنده‌ای هدفمند را القا می‌کنند.

of a living thing pursuing a goal.

اگر، برای مثال، قیمت خانه‌ به طور معمول

If, for example, house prices

are routinely described as climbing and climbing,

در حال بالا رفتن بیشتر و بیشتر تعریف شود،

higher and higher, people might naturally assume

مردم به طور طبیعی ممکن است فرض کنند

that that rise is unstoppable.

که این افزایش قیمت غیر قابل توقف است.

They may feel confident, say,

آنها ممکن است بااطمینان‌خاطر به عنوان مثال

in taking out mortgages they really can't afford.

وام‌های مسکنی بگیرند که توان بازپرداخت‌شان را ندارند.

That's a hypothetical example of course.

این البته یک مثال فرضی است،

But this is how metaphor misleads.

اما استعاره این‌طوری گمراه می‌کند.

استعاره همچنین مهم است زیرا تصمیمات ما را

Metaphor also matters because it influences decisions

by activating analogies.

به‌واسطه‌ی فعال‌سازی شباهت‌ها تحت تاثیر قرار می‌دهد.

A group of students was told that a small democratic country

به گروهی دانشجو گفتند که یک کشور کوچک دموکراتیک

had been invaded and had asked the U.S. for help.

مورد حمله قرار گرفته و از ایالات متحده درخواست کمک کرده است.

And they had to make a decision.

دانشجوها باید تصمیم می‌گرفتند: چه باید کرد؟

What should they do?

مداخله مستقیم، درخواست برسی از سازمان ملل، یا کاری انجام نشود؟

Intervene, appeal to the U.N., or do nothing?

They were each then given one of three

به هر یک از آنها یک توصیف متفاوت از این بحران فرضی داده شد

descriptions of this hypothetical crisis.

Each of which was designed to trigger

که هر یک از این سه توصیف‌ یادآور یک شباهت تاریخی متفاوت بود:

a different historical analogy:

جنگ جهانی دوم، جنگ ویتنام، و سومی از لحاظ تاریخی خنثی بود.

World War II, Vietnam,

and the third was historically neutral.

کسانی که در معرض سناریوی جنگ جهانی دوم قرار گرفته بودند،

Those exposed to the World War II scenario

made more interventionist recommendations

بیشتر از دیگران توصیه‌های مداخله‌گرانه دادند.

than the others.

همان‌طور که ما نمی‌توانیم معنای تحت اللفظی کلمات را نادیده بگیریم،

Just as we cannot ignore the literal meaning of words,

we cannot ignore the analogies

نادیده گرفتن شباهت‌هائی که استعاره مسبب آنهاست نیز غیرممکن است.

that are triggered by metaphor.

استعاره مهم است به دلیل آن که در را به روی کشف باز می‌کند.

Metaphor matters because it opens the door to discovery.

هرگاه مساله‌ای را حل می‌کنیم، و یا به کشفی می‌رسیم،

Whenever we solve a problem, or make a discovery,

آن‌چه را می‌دانیم با آن چه نمی‌دانیم مقایسه می‌کنیم.

we compare what we know with what we don't know.

And the only way to find out about the latter

و تنها راه برای فهمیدن چیزی که نمی‌دانیم این است که

is to investigate the ways it might be like the former.

شباهت‌های احتمالی آن را با چیزی که می‌دانیم بررسی کنیم.

انیشتین روش علمی خود را به‌عنوان بازی ترکیبی توصیف کرده است.

Einstein described his scientific method as combinatory play.

او به استفاده از آزمایش‌های فکری،

He famously used thought experiments,

which are essentially elaborate analogies,

که اساساً شبیه‌سازی‌های پیچیده هستند،

برای ثبت کشفیات بزرگش معروف بود.

to come up with some of his greatest discoveries.

با کنار هم قرار دادن آنچه می‌دانیم و آنچه نمی‌دانیم از طریق قیاس،

By bringing together what we know

and what we don't know through analogy,

metaphorical thinking strikes the spark

تفکر استعاری موجب جرقه‌ای می‌شود که آتش اکتشاف را شعله‌ور می‌کند.

that ignites discovery.

Now metaphor is ubiquitous, yet it's hidden.

استعاره همه جا حاضر است، بااین‌حال مخفی است.

But you just have to look at the words around you

اما شما فقط لازم است به کلمات اطرافتان نگاه کنید تا آن را بیابید.

and you'll find it.

Ralph Waldo Emerson described language

رالف والدو امرسون (Ralph Waldo Emerson)

زبان را به‌عنوان «سنگواره شعر» توصیف می‌کند.

as "fossil poetry."

اما زبان قبل از آن که سنگواره شعر بوده باشد سنگواره استعاره بوده است.

But before it was fossil poetry

language was fossil metaphor.

And these fossils still breathe.

سنگواره‌ای که هنوز نفس می‌کشند.

Take the three most famous words in all of Western philosophy:

سه کلمه‌ای را

که معروف‌ترین کلمات در تمام فلسفه غرب هستند در نظر بگیرید:

(Cogito ergo sum) که معمولاً به‌ صورت

"Cogito ergo sum."

That's routinely translated as, "I think, therefore I am."

«من فکر می کنم ، پس هستم.» ترجمه شده.

اما یک ترجمه بهتر هم وجود دارد.

But there is a better translation.

The Latin word "cogito"

کلمه لاتین (Cogito) مشتقی است از پیشوند (Co) به معنای «باهم»

is derived from the prefix "co," meaning "together,"

and the verb "agitare," meaning "to shake."

و فعل (agitare) به معنای «تکان دادن».

So, the original meaning of "cogito"

بنابراین، معنای اصلی (Cogito) «باهم تکان دادن» و «قاطی کردن» است.

is to shake together.

و ترجمه مناسب (Cogito ergo sum) این است:

And the proper translation of "cogito ergo sum"

is "I shake things up, therefore I am."

«من چیزها را باهم قاطی می‌کنم، پس هستم.»

(خنده حضار)

(Laughter)

Metaphor shakes things up,

استعاره چیز‌ها را با هم قاطی می‌کند،

giving us everything from Shakespeare to scientific discovery in the process.

و در این فرایند به ما همه چیز می‌دهد، از شکسپیر گرفته تا کشف علمی.

The mind is a plastic snow dome,

ذهن ما یک گنبد برفی پلاستیکی است،

و زیباترین، جالب‌ترین، و واقعی‌ترین حالتش زمانی جلوه می‌کند

the most beautiful, most interesting,

and most itself, when, as Elvis put it,

که به قول الویس، «کلاً قاطی» باشد.

it's all shook up.

And metaphor keeps the mind shaking,

و استعاره ذهن را مدت‌ها

rattling and rolling, long after Elvis has left the building.

در حال تکان خوردن و قاطی شدن، لرزیدن و غلتیدن نگه می‌دارد،

مدت‌های مدیدی پس از آن‌ که الویس عمارت آن را ترک کرده است.

Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(تشویق حضار)

(Applause)