To learn is to be free | Shameem Akhtar

A room full of boys.

Translator: Mostapha Kalami Heris Reviewer: Sadegh Zabihi

اتاقی پر از پسران؛

A girl child, hardly nine or ten years old,

یک دختر بچه، که به زحمت نه یا ده سال دارد،

she is sitting in the center of the room, surrounded by books.

و در وسط اتاق نشسته است، در حالی که با کتاب‌ها احاطه شده است.

She is the only girl among boys,

او تنها دختر در میان پسران است،

and is barely missing her female cousins and friends,

و به شدت دلتنگ اقوام و دوستان دخترش است،

who are inside the home instead of the school,

که الان به جای مدرسه در خانه‌هایشان هستند،

because they are not allowed to get an education alongside boys.

چرا که امکان حضور و دریافت آموزش در کنار پسران را ندارند.

There isn't a single functional girls' school in her village.

چرا که هیچ مدرسه دخترانه‌ای در روستای این دختر نیست.

She was born in a Baloch conservative tribe,

او در یک طایفه سنتی بلوچ به دنیا آمد،

where women and girls are a matter of honor.

که در آن زنان و دختران، صرفا به عنوان ناموس شناخته می‌شوند.

She is the eldest in her family,

او بزرگ‌ترین فرزند خانواده است،

and when she was about to be born, her parents wanted a baby boy.

و زمانی که والدینش منتظر تولد او بودند، می‌خواستند که فرزندشان یک پسر باشد.

But they had bad luck; a baby girl arrived.

اما آن‌ها خوش اقبال نبودند؛ یک دختر از راه رسید.

It was customary in her family to keep girls inside the homes.

در خانواده او، این یک موضوع کاملا عادی بود که دختران در داخل خانه نگاه داشته شوند.

But her uncle, who was a university graduate,

اما عموی او، که فارغ التحصیل دانشگاه بود،

he wanted to give her an opportunity to see the world,

خواست که این دختر فرصتی برای دیدن دنیای اطرافش داشته باشد،

to be part of the society.

و بخشی از جامعه باشد.

Luckily, she has a name that can be used for both men and women.

خوشبختانه، او نامی داشت که هم برای مردان قابل استفاده بود و هم برای زنان.

So he saw a chance to change her course of life.

از این رو، عمویش فرصت تغییر در زندگی این دختر را درک کرد.

So he decided to raise her as a boy.

او تصمیم گرفت که این دختر را، مثل یک پسر بار بیاورد.

At three months old,

در سه ماهگی،

she went from being a baby girl, to baby boy.

آن دختر به جای این که یک دختر بچه باشد، یک پسر بچه شد.

She is given a boy's getup.

او رشد و زندگی یک پسر را تجربه می‌کند.

She is allowed to go outside

او اجازه پیدا می‌کند که بیرون برود

and get an education alongside boys.

و در کنار پسران آموزش ببیند.

She is free, she is confident.

او آزاد است، و اعتماد به نفس دارد.

She observes, she notes small, everyday injustices

او مشاهده می‌کند، و به بی‌عدالتی‌های کوچکی

faced by women and girls in her village.

که هر روز به زنان و دختران روستایش روا داشته می‌شود، توجه دارد.

When newspapers arrive at her home,

زمانی که روزنامه به خانه او می‌آید،

she watches as it passes from the eldest man to the youngest man.

او می‌بیند که روزنامه از بزرگ‌ترین مرد به جوان‌ترین مرد دست به دست می‌شود.

By the time women get hold of the paper,

زمانی که روزنامه به دست زنان می‌رسد،

it is old news.

دیگر اخبارش کهنه شده‌اند.

She completes her eighth-grade year.

او کلاس هشتم را تمام می‌کند.

Now fear starts to come in.

از الان ترس‌ها شروع می‌شوند.

This will be the end of her education,

اینجا دیگر انتهای خط آموزش او خواهد بود،

because the only option for high school for further study

چرا که نزدیک‌ترین دبیرستان در آن منطقه

is five kilometers away.

پنج کیلومتر با آنجا فاصله دارد.

Boys have bicycles, they are free.

پسرها دوچرخه دارند، و آزاد هم هستند.

But she knows

اما او می‌داند

her father will not allow her to travel on her own,

که پدرش به او اجازه نخواهد داد به تنهایی به مدرسه برود،

even if she were posing as a boy.

حتی اگر ظاهری پسرانه داشته باشد.

"I can't let you do that.

پدرش می‌گوید: «من نمی‌توانم اجازه دهم این کار را بکنی.

And I don't have the time to walk you there and back.

و وقتش را هم ندارم که با تو تا مدرسه بیایم و برگردم.

Sorry, it is impossible."

متأسفم، این موضوع غیر ممکن است».

She gets very upset.

دخترک بسیار ناراحت شد.

But a miracle happened.

اما یک معجزه اتفاق افتاد.

A long-distance relative offers to teach her

یکی از اقوام دور پیشنهاد می‌دهد

ninth- and tenth-grade curricula

که کلاس نهم و دهم را

during summer vacations.

در طول تعطیلات تابستان به او بیاموزد.

This is how she completed her matriculation.

این طور بود که او توانست دیپلم بگیرد.

The girl whom I am talking about to you

دختری که در موردش صحبت شد،

is me, Shameem, who is talking before you now.

خودم هستم، شمیم، که همین الان دارد با شما حرف می‌زند.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

Throughout centuries, people have been fighting for their identity.

طی قرون گذشته، مردم برای هویت‌شان جنگیده‌اند.

People have been loved, privileged, because of their identity,

افراد دوست داشته شده‌اند و یا امتیاز داشته‌اند، به خاطر هویت‌‌شان،

their nationality, their ethnicity.

ملیت‌شان، و قومیت‌شان.

Again, people have been hated, denied,

همین طور، افراد مورد نفرت بوده‌اند، یا طرد شده‌اند،

because of their nationality, their identity,

به خاطر ملیت‌شان، هویت‌شان،

their race, their gender, their religion.

نژاد، جنسیت و دین‌شان.

Identity determines your position in society, wherever you live.

هویت، موقعیت شما را در جامعه مشخص می‌کند، مستقل از این که کجا زندگی می‌کنید.

So if you ask me, I would say I hate this question of identity.

پس اگر از من بپرسید، من به شما خواهم گفت که از این سئوال مربوط به هویت متنفرم.

Millions of girls in this world are being denied their basic rights

میلیون‌ها دختر در این دنیا، از حقوق پایه خود محروم می‌شوند؛

because of being female.

صرفا به خاطر این که مونث هستند.

I would have faced the same, if I hadn't been raised as a boy.

من هم با همین سرنوشت مواجه می‌شدم، اگر خودم را به شکل پسران در نمی‌آوردم.

I was determined to continue my studies, to learn, to be free.

من مصمم بودم که درس خواندن و آموختن را ادامه دهم، تا آزاد باشم.

After my schooling, even enrolling in college was not easy for me.

حتی پس از پایان مدرسه، رفتن به کالج برای من، کار ساده‌ای نبود.

I went on a three-day hunger strike.

من برای سه روز دست به اعتصاب غذا زدم.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

Then, I got permission for college.

پس از آن بود که من اجازه پیدا کردم وارد کالج شوم.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

(Applause)

(تشویق حاضرین)

In that way, I completed my college.

به این ترتیب، من کالج را تمام کردم.

Two years later, when the time came for me to go to university,

دو سال بعد، زمانی که می‌خواستم وارد دانشگاه بشوم،

my father turned his eyes, his attention, to my younger brothers.

توجه پدرم به برادران کوچکترم جلب شد.

They need to be in school, secure jobs and support the family.

آن‌ها باید مدرسه می‌رفتند، شغل می‎داشتند و از خانواده حمایت می‌کردند.

And as a woman, my place was to be home.

و به عنوان یک زن، جای من خانه بود.

But, I don't give up.

اما من تسلیم نشدم.

I sign up for a two-year program to become a lady health visitor.

من برای یک برنامه دو ساله ثبت نام کردم تا یک بازرس سلامت بانوان باشم.

Then I hear about Thardeep Rural Development Program,

سپس در مورد برنامه توسعه روستایی تردیپ چیزهایی شنیدم،

a non-profit organization working to empower rural communities.

که یک نهاد غیر انتفاعی است و برای توان‌بخشی به جوامع روستایی کار می‌کند.

I sneak away.

مخفیانه از خانه بیرون رفتم.

I travel five hours to interview for a position.

پنج ساعت تمام در راه بودم، تا خودم را به جلسه مصاحبه شغلی برسانم.

It is the first time I am the farthest from my home I have ever been.

اولین باری بود که این قدر از خانه دور بودم.

I am closest to my freedom I have ever been.

تا آن زمان، این قدر به آزادی نزدیک نشده بودم.

Luckily, I got the job,

خوشبختانه، کار را گرفتم،

but the hardest part is facing my father.

اما سخت‌ترین بخش مواجهه با پدرم بود.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

Relatives are already scaring him

اقوام و آشنایان، شروع به ترساندن او کردند

about his daughter wandering off,

در خصوص سرگردانی و انحراف دخترش،

teasing him with talk of his daughter crossing the border.

و به خاطر این که دخترش از مرزها رد شده است، او را دست می‌انداختند.

When I return home,

زمانی که به خانه برگشتم،

I want nothing more than just to accept the position in Thardeep.

فقط می‌خواستم که موقعیت شغلی‌ام در تردیپ، پذیرفته شود.

So that night, I packed all my things in a bag,

همان شب، همه وسایلم را در یک کیف جمع کردم،

and I walked into my father's room and told him,

و به اتاق پدرم رفتم و گفتم:

"Tomorrow morning, the bus is going to come in.

«صبح فردا، اتوبوس می‌آید.

If you believe in me,

اگر به من اعتماد داری،

if you believe in me,

اگر مرا باور داری،

you will wake me up and take me to the bus station.

مرا بیدار خواهی کرد و خودت به ایستگاه اتوبوس خواهی برد.

If you don't, I'll understand."

اگر این کار را نکنی، حساب کار دستم خواهد آمد.»

Then I went to sleep.

بعدش رفتم و خوابیدم.

The next morning, my father was standing beside me

صبح فردا، پدرم همراهم بود

to take me to the bus stop.

تا مرا به ایستگاه اتوبوس ببرد.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

That day, I understood the importance of words.

آن روز، من اهمیت کلمات را متوجه شدم.

I understood how words affect our hearts,

فهمیدم که چطور کلمات قلب ما را لمس می‌کنند،

how words play an important role in our lives.

و چطور کلمات نقش مهمی را در زندگی ما بازی می‌کنند.

I understood words are more powerful than fighting.

من متوجه شدم که کلمات، قوی‌تر از جنگیدن هستند.

At TRDP, I saw there was a Pakistan which I didn't know,

در سازمان تردیپ، با پاکستانی آشنا شدم که قبلا نمی‌شناختم؛

a country much more complex than I had realized.

کشوری که بیش از آنچه من تصور می‌کردم، پیچیده است.

Until that, I thought I had a difficult life.

تا آن زمان، فکر می‌کردم که زندگی سختی داشته‌ام.

But here, I saw what women in other parts of Pakistan were experiencing.

اما آنجا دیدم که در جاهای دیگر پاکستان، زنان چه چیزهایی را تجربه می‌کنند.

It really opened my eyes.

چشم من به حقایق گشوده شد.

Some women had 11 children but nothing to feed them.

برخی زنان یازده فرزند داشتند؛ اما چیزی برای تغذیه آن‌ها نداشتند.

For getting water, they would walk three hours every day to wells.

برای تهیه آب، بعضی از آن‌ها باید روزی سه ساعت راه می‌رفتند تا به چاه آب برسند.

The nearest hospital was at least 32 kilometers away.

نزدیک‌ترین بیمارستان، حداقل ۳۲ کیلومتر با آن‌ها فاصله داشت.

So if a woman is in labor,

اگر زنی باردار درد زایمان داشت،

she travels by camel to get to the hospital.

باید با شتر او را به بیمارستان می‌رساندند.

The distance is great; she may die on her way.

فاصله زیاد بود؛ و اغلب زنان در مسیر زندگی‌شان را از دست می‌دادند.

So now, this became more than just a job for me.

حالا دیگر این موضوع، چیزی بیش از یک شغل برای من شده بود.

I discovered my power.

من قدرتم را کشف کردم.

Now, as I was getting salary,

با دریافت حقوق،

I started sending back money to my home.

توانستم برای خانواده‌ام پول بفرستم.

Relatives and neighbors were noticing this.

اقوام و همسایگان، متوجه این موضوع می‌شدند.

Now they started to understand the importance of education.

آن‌ها داشتند متوجه اهمیت آموزش می‌شدند.

By that time, some other parents started sending their daughters to school.

در همان زمان، برخی از والدین، دختران‌شان را به مدرسه فرستادند.

Slowly, it became easier and acceptable

آرام آرام، این موضوع قابل پذیرش و آسان‌تر شد

for young women to be in college.

که زنان جوان به کالج بروند.

Today, there isn't a single girl out of school in my village.

امروز، در روستای من، دیگر هیچ دختری بیرون از مدرسه نیست.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

Girls are doing jobs in health sites, even in police.

دختران در حال کار در مراکز بهداشت، و حتی در ادارت پلیس بودند.

Life was good.

زندگی خوب شده بود.

But somewhere in my heart,

اما جایی در قلب من،

I realized that my region, beyond my village

این فکر وجود داشت که در منطقه ما، فراتر از دهکده من،

needs further change.

نیاز به تغییرات بیشتر وجود دارد.

This was also the time when I joined Acumen Fellowship.

این زمان بود که من در برنامه فیلوشیپ آکومن عضو شدم.

There, I met leaders like me across the country.

آنجا بود که رهبرانی مثل خودم را دیدم که از مناطق مختلف کشور آمده بودند.

And I saw they are taking risks in their lives.

دیدم که آن‌ها، چطور زندگی‌شان را به خطر می‌اندازند.

I started to understand

تازه داشتم متوجه

what leadership really means.

معنای واقعی رهبری می‌شدم.

So I decided to go back to my region

لذا تصمیم گرفتم که به منطقه خودم برگردم،

and take a position as a teacher in a remote school,

و در یک مدرسه دور معلم بشوم،

a school that I have to reach by bus --

مدرسه‌ای که برای رسیدن به آن، باید با اتوبوس --

two hours traveling, every morning and evening.

دو ساعت در راه بودم، هر صبح و عصر.

Though it was hard, on my first day I knew

با این که سخت بود، اما در همان روز اول متوجه شدم

I made the right decision.

که تصمیم درستی گرفته‌ام.

The first day I walked into the school,

روز اولی که وارد مدرسه شدم،

I saw all these little Shameems staring back at me --

دیدم که همه آن «شمیم»های کوچک، به من خیره شده‌اند؛

(Laughter)

(خنده حاضرین)

with dreams in their eyes,

با رویاهایی در چشمان‎شان؛

the same dream of freedom which I had in my childhood.

همان رویا‌هایی که من در کودکی‌ام داشتم.

So the girls are eager to learn, but the school is understaffed.

دختران مشتاق یادگیری هستند، اما مدرسه به اندازه کافی معلم ندارد.

Girls sit hopeful,

دختران با امید می‌نشینند،

learn nothing,

چیزی یاد نمی‌گیرند،

and they leave.

و مدرسه را ترک می‌کنند.

I can't bear to see this happening.

من نمی‌توانستم تحمل کنم که چنین چیزی اتفاق می‌افتد.

There was no turning back.

عقب نشینی در کار نبود.

I found my purpose.

من هدفم را پیدا کرده بودم.

I enlisted a few of my friends to help me to teach.

از تعدادی از دوستانم خواستم که برای تدریس به من کمک کنند.

I'm introducing my girls to the outside world

دخترانم را با دنیای بیرون آشنا می‌کردم

by extracurricular activities and books.

با کارهای فوق برنامه و کتاب‌ها.

I share with them the profiles of the world's best leaders,

در مورد بهترین رهبران جهان، با آن‌ها صحبت می‌کردم؛

like Martin Luther King and Nelson Mandela.

مانند مارتین لوتر کینگ و نلسون ماندلا.

Last year, a few of our students went to college.

سال قبل، تعدادی از دانش‌آموزان ما، وارد کالج شدند.

For me, I never stop studying.

خود من هم، هیچ وقت تحصیل را متوقف نکردم.

Today, I'm working to complete my PhD in education --

امروز، در حال اتمام دوره دکترای تخصصی در حوزه آموزش هستم؛

(Applause)

(تشویق حاضرین)

which will allow me to gain a management position

که به من این امکان را خواهد داد که یک موقعیت مدیریتی داشته باشم

in the school system,

در نظام آموزشی،

and I will be able to make more decisions

و تصمیم‌های بیشتری بگیرم

and play a pivotal role in the system.

و نقشی محوری در نظام آموزشی ایفا کنم.

I believe that without educating the girls,

باور دارم که بدون آموزش دختران،

we may not make world peace.

نمی‌توانیم دنیایی صلح آمیز داشته باشیم.

We may not reduce child marriage.

نمی‌توانیم ازدواج کودکان را کمتر کنیم.

We may not reduce infant mortality rate.

نمی‌توانیم نرخ مرگ و میر نوزادان را کاهش دهیم.

We may not reduce maternal mortality rate.

نمی‌توانیم نرخ مرگ و میر مادران را کمتر کنیم.

For this, we have to continuously

به همین دلیل، باید پیوسته

and collectively work together.

و همگی با هم کار کنیم.

At least I am playing my role,

حداقل، من دارم نقش خودم را بازی می‎کنم؛

though the destination is not close.

با این حال که مقصد نزدیک نیست.

The road is not easy.

راه ساده‌ای در پیش نداریم.

But I have dreams in my eyes,

اما من رویاهایی را در چشمانم دارم،

and I am not going to look back now.

و حالا دیگر نمی‌خواهم به گذشته نگاه کنم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)