Nicholas Christakis: The hidden influence of social networks

نیکلاس کریستکیس : تاثیر پنهان شبکه های اجتماعی

Translator: sanaz f Reviewer: soheila Jafari

For me, this story begins about 15 years ago,

این ماجرا حدود ۱۵ سال پیش برای من شروع شد ،

when I was a hospice doctor at the University of Chicago.

زمانی که من در دانشگاه شیکاگو پزشک آسایشگاه بودم .

And I was taking care of people who were dying and their families

و من از افرادی که داشتند می‌مردند و خانواده هایشان مراقبت می‌کردم

in the South Side of Chicago.

در قسمت جنوبی شیکاگو .

And I was observing what happened to people and their families

من آنچه برای این افراد و خانواده هایشان اتفاق افتاد را مشاهده می‌کردم

over the course of their terminal illness.

در طول دوره ی بیماری علاج ناپذیرشان .

And in my lab, I was studying the widower effect,

و در آزمایشگاهم ، اثر بیوه شدن را مطالعه می‌کردم ،

which is a very old idea in the social sciences,

که یک ایده ی بسیار قدیمی در علوم اجتماعی می‌باشد ،

going back 150 years,

اگر ۱۵۰ سال به عقب برگردیم ،

known as "dying of a broken heart."

با عنوان "مرگ قلب شکسته شده " شناخته شده است

So, when I die, my wife's risk of death can double,

که اگر من بمیرم ، احتمالِ مرگ همسرم می‌تواند دو برابر شود ،

for instance, in the first year.

به عنوان مثال ، در سال اول .

And I had gone to take care of one particular patient,

و من از یک بیمار مشخص مراقبت می‌کردم ،

a woman who was dying of dementia.

زنی بود که به خاطر جنون در حال مرگ بود .

And in this case, unlike this couple,

و در این مورد ، برعکس این زوج ،

she was being cared for

او تحت مراقبت دخترش بود

by her daughter.

او تحت مراقبت دخترش بود .

And the daughter was exhausted from caring for her mother.

و این دختر از مراقبت از مادرش خسته شده بود .

And the daughter's husband,

و همچنین شوهر این دختر نیز از خستگی زیاد همسرش خسته شده بود ،

he also was sick

و همچنین شوهراین دختر نیز از خستگی زیاد همسرش خسته شده بود ،

from his wife's exhaustion.

و همچنین شوهر این دختر نیز از خستگی زیاد همسرش خسته شده بود ،

And I was driving home one day,

و من یک روز داشتم با ماشین به خانه بر می‌گشتم ،

and I get a phone call from the husband's friend,

و یک تماس تلفنی از سوی دوست شوهر دختر دریافت کردم ،

calling me because he was depressed

با من تماس گرفته بود ، چون افسرده شده بود

about what was happening to his friend.

به خاطر اتفاقی که برای دوستش داشت می‌افتاد

So here I get this call from this random guy

پس اینجا من یک تماس تلفنی از یک شخص تصادفی دریافت می‌کنم

that's having an experience

که تجربه ای دارد

that's being influenced by people

از تحت تاثیر قرار گرفتن توسط افرادی با فاصله‌ی اجتماعی

at some social distance.

از تحت تاثیر قرار گرفتن توسط افرادی با فاصله‌ی اجتماعی

And so I suddenly realized two very simple things:

خُب ناگهان من متوجه دو چیز بسیار ساده شدم :

First, the widowhood effect

اولی ، اثر بیوه شدن

was not restricted to husbands and wives.

تنها منحصر به زن‌ها و شوهر‌ها نمی باشد .

And second, it was not restricted to pairs of people.

و دومی ، این اثر تنها منحصر به یک جفت آدم نمی شود.

And I started to see the world

و اینگونه دیدگاه من نسبت به دنیا به شکل کاملا جدیدی تغییر پیدا کرد ،

in a whole new way,

و اینگونه دیدگاه من نسبت به دنیا به شکل کاملا جدیدی تغییر پیدا کرد ،

like pairs of people connected to each other.

مثل دو تا آدمی که به هم دیگر مرتبط اند.

And then I realized that these individuals

و سپس دریافتم که این افراد

would be connected into foursomes with other pairs of people nearby.

می‌توانند از طریق هر یک از جفت های دیگری که در نزدیکیشان هستند به چهار نفر دیگر هم متصل باشند

And then, in fact, these people

و سپس ، در حقیقت ، این افراد

were embedded in other sorts of relationships:

در انواع دیگری از ارتباطات جا داده شده بودند :

marriage and spousal

ازدواج و آنچه مربوط به ازدواج می‌شود

and friendship and other sorts of ties.

و دوستی و دیگر انواع روابط .

And that, in fact, these connections were vast

و اینکه در حقیقت این روابط بسیار زیاد بود

and that we were all embedded in this

و اینکه ما همه را در مجموعه‌ی گسترده‌ای از روابط جا داده شده بودیم

broad set of connections with each other.

و اینکه ما همه را در مجموعه‌ی گسترده‌ای از روابط جا داده شده بودیم.

So I started to see the world in a completely new way

خُب من دنیا را از دیدگاه کاملا جدیدی می‌دیدم

and I became obsessed with this.

و ذهنم به شدت به این مشغول شد.

I became obsessed with how it might be

و ذهنم به شدت مشغول این شد که ما چگونه در این شبکه‌های اجتماعی جا داده شده ایم ،

that we're embedded in these social networks,

و ذهنم به شدت مشغول این شد که ما چگونه در این شبکه‌های اجتماعی جا داده شده ایم ،

and how they affect our lives.

و آن ها چگونه بر روی زندگی ما تاثیر می‌گذارند .

So, social networks are these intricate things of beauty,

خب ، شبکه های اجتماعی چیزهای پیچیده‌ای از زیبایی هستند ،

and they're so elaborate and so complex

و آن ها جزئیات زیادی دارند و بسیار پیچیده‌اند

and so ubiquitous, in fact,

و در حقیقت در همه جا هم وجود دارند ،

that one has to ask what purpose they serve.

به صورتی که آدم برایش پرسش پیش می‌آید که چه هدفی را دنبال می‌کنند.

Why are we embedded in social networks?

چرا ما در شبکه های اجتماعی جا داده شده ایم ؟

I mean, how do they form? How do they operate?

منظورم این است که ، آن‌ها چطور شکل می‌گیرند ؟ چطور عمل می‌کنند ؟

And how do they effect us?

و آن‌ها چطور ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند ؟

So my first topic with respect to this,

پس بحث اول من با توجه به این موضوع

was not death, but obesity.

مرگ نبود ، بلکه بیماری چاقی بود.

It had become trendy

این مد شده است که در مورد" اپیدمی چاقی" حرف می‌زنند

to speak about the "obesity epidemic."

این مد شده است که در مورد "واگیردار بودن چاقی" حرف می‌زنند

And, along with my collaborator, James Fowler,

و من به همراه همکارم جیمز فاولر ،

we began to wonder whether obesity really was epidemic

شروع کردیم به تحقیق که آیا واقعا چاقی واگیردار است

and could it spread from person to person

و اینکه آیا می‌تواند از شخصی به شخص دیگر سرایت پیدا کند

like the four people I discussed earlier.

همانند آن چهر نفر که اخیرا در موردشان بحث کردم .

So this is a slide of some of our initial results.

خب ، این اسلایدی از بعضی از نتایج اولیه ی ماست .

It's 2,200 people in the year 2000.

که ۲۲٫۰۰ نفر در سال ۲۰۰۰ می‌باشند .

Every dot is a person. We make the dot size

هر نقطه متناظر با یک نفر می‌باشد و ما سایز نقطه ها را متناظر با سایز بدن افراد در نظر گرفتیم;

proportional to people's body size;

هر نقطه متناظر با یک نفر می‌باشد و ما سایز نقطه ها را متناظر با سایز بدن افراد در نظر گرفتیم;

so bigger dots are bigger people.

پس هر چقدر نقطه‌ها بزرگترند ، افراد نیز چاق‌ترند.

In addition, if your body size,

به علاوه ، اگر سایز بدن شما،

if your BMI, your body mass index, is above 30 --

BMI شما ، شاخص توده ی بدن شما ، بیشتر از ۳۰ باشد--

if you're clinically obese --

اگر شما به صورت بالینی چاق هستید--

we also colored the dots yellow.

ما نقاط را به رنگ زرد در آوردیم.

So, if you look at this image, right away you might be able to see

پس اگر شما به این تصویر نگاه کنید ، فورا خواهید دید

that there are clusters of obese and

که خوشه‌ای از آدم های چاق و غیر چاق وجود دارد.

non-obese people in the image.

که خوشه‌ای از آدم های چاق و غیر چاق وجود دارد.

But the visual complexity is still very high.

اما پیچیدگی این تصویر همچنان بسیارزیاد است.

It's not obvious exactly what's going on.

کاملا مشخص نیست که چه اتفاقی دارد رخ می‌دهد .

In addition, some questions are immediately raised:

به علاوه ، فورا چند پرسش مطرح می‌شوند :

How much clustering is there?

چقدر خوشه‌بندی وجود دارد ؟

Is there more clustering than would be due to chance alone?

آیا خوشه‌های بیشتری وجود دارند که تنها به شکل شانسی به وجود آمده باشند ؟

How big are the clusters? How far do they reach?

این خوشه‌ها چقدر بزرگ هستند ؟ تا چه فاصله ای را پوشش می‌دهند ؟

And, most importantly,

و از همه مهم تر ،

what causes the clusters?

چه چیزی خوشه‌ها را به وجود می‌آورد ؟

So we did some mathematics to study the size of these clusters.

پس ما مقداری محاسبات ریاضیات انجام دادیم تا بتوان سایز این خوشه‌ها را مورد مطالعه قرار داد .

This here shows, on the Y-axis,

در اینجا نشان داده شده ، در محور Y ،

the increase in the probability that a person is obese

افزایش احتمال اینکه شخص چاق باشد

given that a social contact of theirs is obese

با توجه به اینکه چاق بودن بخشی ازرابطه ی اجتماعی آن‌ها است

and, on the X-axis, the degrees of separation between the two people.

و در محور X درجه ی جدایی دو نفر ازهم نشان داده شده .

On the far left, you see the purple line.

درسمت چپ ، خط بنفش را می‌بینید.

It says that, if your friends are obese,

که بیان می‌کند که اگر دوستان شما چاق هستند ،

your risk of obesity is 45 percent higher.

احتمال اینکه شما هم چاق باشید ۴۵ درصد بیشتر است.

And the next bar over, the [red] line,

و خط بعدی ، خط قرمز،

says if your friend's friends are obese,

بیان می‌کند که اگر دوست دوست شما چاق باشد،

your risk of obesity is 25 percent higher.

احتمال چاق بودن شما ۲۵ درصد بیشتر است،

And then the next line over says

و خط بعدی بیان می‌کند که

if your friend's friend's friend, someone you probably don't even know, is obese,

که اگر دوست دوست دوست شما ، کسی که احتمالا شما حتی نمی شناسیدش چاق است

your risk of obesity is 10 percent higher.

احتمال چاق بودن شما ۱۰ درصد بیشتر است.

And it's only when you get to your friend's friend's friend's friends

و فقط زمانی که به دوست دوست دوست دوستتان رسیدید

that there's no longer a relationship

دیگر رابطه‌ای بین سایز بدن آن فرد و سایز بدن خود شما وجود ندارد.

between that person's body size and your own body size.

دیگر رابطه‌ای بین سایز بدن آن فرد و سایز بدن خود شما وجود ندارد.

Well, what might be causing this clustering?

خب ، چه چیزی احتمالا این خوشه بندی ها را به وجود آورده ؟

There are at least three possibilities:

حداقل سه احتمال وجود دارد :

One possibility is that, as I gain weight,

یک احتمال این است که ، هنگامی که من وزنم زیاد می‌شود،

it causes you to gain weight.

باعث می‌شود شما هم وزنتان زیاد شود،

A kind of induction, a kind of spread from person to person.

نوعی القاء ، نوعی منتشر شدن از شخص به شخص دیگر

Another possibility, very obvious, is homophily,

یک احتمال دیگر که خیلی آشکار است هموفیلی است

or, birds of a feather flock together;

یا همان ضرب المثل کبوتر با کبوتر ، باز با باز، است;

here, I form my tie to you

اینجا من رابطه ام با شما را شکل می‌دهم

because you and I share a similar body size.

زیرا من و شما سایز های بدنمان مشابه است.

And the last possibility is what is known as confounding,

و آخرین احتمال چیزیست که از آن با عنوان گیج کننده یاد می‌کنند،

because it confounds our ability to figure out what's going on.

زیرا توانایی ما در پی بردن به اینکه چه اتفاقی در حال رخ دادن است را بهم می‌ریزد.

And here, the idea is not that my weight gain

و اینجا ایده این نیست که افزایش وزن من باعث افزایش وزن شما می‌شود،

is causing your weight gain,

و اینجا ایده این نیست که افزایش وزن من باعث افزایش وزن شما می‌شود،

nor that I preferentially form a tie with you

و نه اینکه من ترجیحا رابطه ای را با شما شکل می‌دهم

because you and I share the same body size,

زیرا من و شما سایز بدن مشابهی را به اشتراک می‌گذاریم ،

but rather that we share a common exposure

و همچنین اینکه ما نمایش مشابهی را به اشتراک می‌گذاریم

to something, like a health club

در مکان هایی مانند باشگاه بدن سازی

that makes us both lose weight at the same time.

که باعث می‌شود من و شما هم زمان وزن کم کنیم.

When we studied these data, we found evidence for all of these things,

وقتی ما این اطلاعات را مورد مطالعه قراردادیم ، شواهدی برای همه ی این چیزها پیدا کردیم،

including for induction.

از جمله تلقین.

And we found that if your friend becomes obese,

و ما فهمیدیم که اگر دوست شما چاق شود ،

it increases your risk of obesity by about 57 percent

احتمال چاق شدن شما ۵۷ درصد افزایش پیدا می‌کند

in the same given time period.

در دوره زمانی مشخص مشابه .

There can be many mechanisms for this effect:

مکانیزم های بسیار زیادی برای این اثر می‌تواند وجود داشته باشد:

One possibility is that your friends say to you something like --

یک احتمال این است که دوستان شما چیزی مشابه به این را به شما می‌گویند که

you know, they adopt a behavior that spreads to you --

- می‌دانید مثلا آن ها رفتار را اتخاذ می کنند که به شما هم سرایت می‌کند -

like, they say, "Let's go have muffins and beer,"

مثلا می‌گویند :"بیا برویم مافین و آبجو بخوریم "

which is a terrible combination. (Laughter)

که ترکیب افتضاحی است .

But you adopt that combination,

ولی شما آن ترکیب را قبول می‌کنید ،

and then you start gaining weight like them.

و سپس شما هم مانند آن ها شروع به افزایش وزن می‌کنید .

Another more subtle possibility

یک احتمال ظریف دیگری وجود دارد

is that they start gaining weight, and it changes your ideas

که آن ها وزنشان افزایش پیدا می‌کند و شما شروع به تغییر دادن افکار خود می‌کنید

of what an acceptable body size is.

که مثلا سایز بدن قابل قبول چیست .

Here, what's spreading from person to person

اینجاست که آنچه از شخصی به شخص دیگر سرایت می‌کند

is not a behavior, but rather a norm:

رفتار نیست بلکه هنجار و قاعده است:

An idea is spreading.

یک ایده سرایت کردن است .

Now, headline writers

حالا ، نویسنده ی تیتر روزنامه ها

had a field day with our studies.

با توجه به مطالعات ما یک روز خالی داشتند.

I think the headline in The New York Times was,

فکر می کنم ، تیتر روزنامه‌ی نیویورک تایمز این بود

"Are you packing it on?

آیا افزایش وزن دارید ؟

Blame your fat friends." (Laughter)

دوستان چاق خودتان را سرزنش کنید. (خنده ی حضار)

What was interesting to us is that the European headline writers

چیزی که برای ما جالب بود این بود که نویسنده های تیتر روزنامه‌های اروپایی

had a different take: They said,

برداشت دیگری داشتند ، آن ها گفتند ،

"Are your friends gaining weight? Perhaps you are to blame."

"آیا دوستان شما وزن زیاد می‌کنند ؟ شاید شما را باید سرزنش کرد "

(Laughter)

(خنده حضار)

And we thought this was a very interesting comment on America,

و ما فکر کردیم که این اظهار نظر جالبی در مورد آمریکا بود ،

and a kind of self-serving,

و به نوعی خودخواهانه بود،

"not my responsibility" kind of phenomenon.

نوعی پدیده ی "مسئولیت من نیست " .

Now, I want to be very clear: We do not think our work

حالا می‌خواهم خیلی شفاف باشم : ما فکر نمی‌کنیم که کارمان

should or could justify prejudice

می‌تواند یا باید بتواند تبعیض را توجیه کند

against people of one or another body size at all.

در برابر آدمهایی با یک سایز بدن یا سایزهای دیگر ، به هیچ وجه

Our next questions was:

پرسش بعدی ما این بود :

Could we actually visualize this spread?

آیا ما واقعا می‌توانیم این سرایت از شخصی به شخص دیگر را به صورت تصویری نمایش دهیم ؟

Was weight gain in one person actually spreading

آیا واقعا افزایش وزن از یک شخص

to weight gain in another person?

به اشخاص دیگر منتقل می‌شد ؟

And this was complicated because

و این پیچیده بود زیرا

we needed to take into account the fact that the network structure,

ما باید این واقعیت را به حساب می آوردیم که ساختمان شبکه ،

the architecture of the ties, was changing across time.

معماری روابط ، در طول زمان تغییر می‌کردند .

In addition, because obesity is not a unicentric epidemic,

به علاوه از آنجائی که چاقی یک اپیدمی تک مرکز نیست ،

there's not a Patient Zero of the obesity epidemic --

در اپیدمی چاقی هیچ وقت اولین نفر مبتلا شده وجود ندارد--

if we find that guy, there was a spread of obesity out from him --

که ما شخصی را پیدا کنیم که چاقی از او به دیگران سرایت می‌کند--

it's a multicentric epidemic.

این اپیدمی چند مرکزی است.

Lots of people are doing things at the same time.

تعداد زیادی از افراد به طور هم زمان عامل اند.

And I'm about to show you a 30 second video animation

من می‌خواهم به شما انیمیشنی ۳۰ ثانیه ای را نمایش بدهم

that took me and James five years of our lives to do.

که حدود ۵ سال از زندگی من و جیمز صرف تهیه اش شد

So, again, every dot is a person.

خب ، دوباره هر نقطه نمایش دهنده ی یک شخص است.

Every tie between them is a relationship.

و هر بندی میان آن ها نمایش دهنده ی یک رابطه است.

We're going to put this into motion now,

حالا به حرکت در می‌آوریم اش

taking daily cuts through the network for about 30 years.

در طول مدت ۳۰ سال از این شبکه به صورت روزانه برداشت هایی شده است .

The dot sizes are going to grow,

سایز نقاط افزایش خواهد یافت ،

you're going to see a sea of yellow take over.

خواهیم دید که رنگ زرد گسترده می‌شود ،

You're going to see people be born and die --

خواهید دید که افراد متولد می‌شوند و می‌میرند--

dots will appear and disappear --

نقاط ظاهر می‌شوند و ناپدید می‌شوند--

ties will form and break, marriages and divorces,

بند های بین گره ها شکل می‌گیرند و از بین می‌روند ، ازدواج ها و طلاق ها ،

friendings and defriendings.

دوستی ها و قطع دوستی ها.

A lot of complexity, a lot is happening

پیچیدگی های بسیار زیاد ، اتفاقات بسیار زیادی رخ می‌دهد

just in this 30-year period

تنها در یک دوره ی زمانی ۳۰ ساله

that includes the obesity epidemic.

که اپیدمی چاقی را در بر می‌گیرد .

And, by the end, you're going to see clusters

و در نهایت خوشه ها را خواهید دید

of obese and non-obese individuals

متشکل از افراد چاق و غیر چاق

within the network.

در داخل شبکه

Now, when looked at this,

حالا ، وقتی من این را دیدم

it changed the way I see things,

دیدگاهم را نسبت به چیزهایی تغییر داد،

because this thing, this network

زیرا این چیز ، این شبکه

that's changing across time,

که در طول زمان در حال تغییر است

it has a memory, it moves,

حافظه دارد ، حرکت می‌کند

things flow within it,

چیزهایی در آن جریان دارند

it has a kind of consistency --

این شبکه نوعی ثبات دارد--

people can die, but it doesn't die;

افراد در آن می‌توانند بمیرند اما شبکه از بین نمی‌رود;

it still persists --

شبکه همچنان باقی می‌ماند--

and it has a kind of resilience

و نوعی حالت ارتجاعی هم دارد

that allows it to persist across time.

که اجازه می‌دهد تا در طول زمان همچنان باقی بماند .

And so, I came to see these kinds of social networks

پس من برآن شدم تا به این نوع شبکه های اجتماعی مانند موجودات زنده نگاه کنم .

as living things,

پس من برآن شدم تا به این نوع شبکه های اجتماعی مانند موجودات زنده نگاه کنم .

as living things that we could put under a kind of microscope

مانند موجودات زنده ای که می‌توان آن ها را زیر میکروسکوپ بررسی کرد .

to study and analyze and understand.

تا آن ها را مطالعه و بررسی کرد و فهمیدشان .

And we used a variety of techniques to do this.

و ما از تکنیک های متنوعی برای انجام دادن این کار استفاده کردیم.

And we started exploring all kinds of other phenomena.

و شروع به کاوش در تمام انواع دیگر پدیده ها کردیم.

We looked at smoking and drinking behavior,

ما نگاهی به سیگار کشیدن و مشروب خوردن داشتیم

and voting behavior,

و رای دادن

and divorce -- which can spread --

و طلاق - که می‌تواند سرایت داشته باشد -

and altruism.

و بشر دوستی.

And, eventually, we became interested in emotions.

و سرانجام علاقمند به تحقیق در مورد احساسات شدیم.

Now, when we have emotions,

حالا ، وقتی ما حسی داریم ،

we show them.

آن حس را نمایش می‌دهیم .

Why do we show our emotions?

چرا ما احساساتمان را نمایش می‌دهیم ؟

I mean, there would be an advantage to experiencing

منظورم این است که تجربه کردن احساسات درونی باید مزیتی داشته باشد

our emotions inside, you know, anger or happiness.

احساسات درونی ما ، می‌دانید ، مثلا عصبانیت یا خوشحالی

But we don't just experience them, we show them.

اما ما فقط آن ها را تجربه نمی‌کنیم بلکه آن ها را نمایش هم می‌دهیم

And not only do we show them, but others can read them.

و نه تنها ما آن ها را نمایش می‌دهیم بلکه دیگران هم آن ها را متوجه می‌شوند.

And, not only can they read them, but they copy them.

و نه تنها دیگران متوجه آن ها می‌شوند بلکه آن ها را کپی می‌کنند .

There's emotional contagion

نوعی سرایت احساسات وجود دارد

that takes place in human populations.

که در اجتماعات بشری صورت می‌گیرد .

And so this function of emotions

و خب این عملکرد احساسات

suggests that, in addition to any other purpose they serve,

بیان می‌کند که علاوه بر هر دلیل دیگری که آن ها دارند

they're a kind of primitive form of communication.

آن ها نوعی از شکل اولیه ارتباط هستند .

And that, in fact, if we really want to understand human emotions,

و اینکه در حقیقت اگر ما واقعا می‌خواهیم احساسات بشر را درک کنیم ،

we need to think about them in this way.

لازم است که در مورد آن ها از این طریق فکر کنیم.

Now, we're accustomed to thinking about emotions in this way,

حالا ، ما به فکر کردن در مورد احساسات به این شیوه خو گرفته ایم

in simple, sort of, brief periods of time.

در نوعی بازه های زمانی موجز و ساده

So, for example,

پس ، به عنوان مثال

I was giving this talk recently in New York City,

اخیرا سخنرانی ای در نیویورک داشتم

and I said, "You know when you're on the subway

و من گفتم ، " می‌دانید ، وقتی شما در مترو هستید

and the other person across the subway car

و شخص دیگری در سمت دیگر واگن

smiles at you,

به شما لبخند می‌زند

and you just instinctively smile back?"

و شما هم به طور ناگهانی و غریزی به او لبخند می‌زنید ؟ "

And they looked at me and said, "We don't do that in New York City." (Laughter)

و آنها به من نگاه کردند و گفتند : "ما این کار را در نیویورک نمی‌کنیم " (خنده ی حضار)

And I said, "Everywhere else in the world,

و من گفتم ، " هر جای دیگری در دنیا

that's normal human behavior."

این یک رفتار طبیعی انسان است " .

And so there's a very instinctive way

پس یک راه بسیار غریزی وجود دارد

in which we briefly transmit emotions to each other.

که از طریق آن ما به طور مختصر احساساتمان را به یکدیگر انتقال می‌دهیم.

And, in fact, emotional contagion can be broader still.

و در حقیقت سرایت احساسات همچنان می‌تواند وسیعتر باشد .

Like we could have punctuated expressions of anger,

مثلا ما می‌توانیم بیان آمیخته با خشم داشته باشیم

as in riots.

مانند آشوب ها

The question that we wanted to ask was:

پرسشی که ما می‌خواستیم بپرسیم این بود :

Could emotion spread,

آیا احساس می‌تواند

in a more sustained way than riots, across time

به شیوه ی پایدارتری نسبت به آشوب ها در طول زمان گسترش پیدا کند

and involve large numbers of people,

و تعداد زیادی از افراد را درگیر کند

not just this pair of individuals smiling at each other in the subway car?

نه فقط همین جفت آدمی که در مترو به همدیگر لبخند می‌زدند ؟

Maybe there's a kind of below the surface, quiet riot

شاید نوعی شورش خاموش و زیرپوستی وجود داشته باشد

that animates us all the time.

که دائما به ما زندگی و تحرک می‌بخشد.

Maybe there are emotional stampedes

شاید سرکشی های احساسی وجود داشته باشد

that ripple through social networks.

که در شبکه های اجتماعی موج می‌زنند .

Maybe, in fact, emotions have a collective existence,

شاید ، در حقیقت ، احساسات موجودیت اجتماعی دارند

not just an individual existence.

و تنها یک موجود منفرد نیستند .

And this is one of the first images we made to study this phenomenon.

و این یکی از اولین تصاویری بود که ما برای مطالعه ی این پدیده درست کردیم .

Again, a social network,

مجددا ، یک شبکه اجتماعی

but now we color the people yellow if they're happy

اما این بار در صورتی که آدم‌ها شاد باشند آن‌ها را به رنگ زرد در می‌آوریم

and blue if they're sad and green in between.

و اگر غمگین باشند به رنگ آبی درمی‌آوریم‌شان و رنگ سبز برای حالت بینابین

And if you look at this image, you can right away see

و اگر شما به این تصویر نگاه کنید می‌توانید یک مرتبه

clusters of happy and unhappy people,

خوشه‌های افراد شاد و غمگین را مشاهده نمایید .

again, spreading to three degrees of separation.

مجددا ، با گسترش به سه درجه از جدایی

And you might form the intuition

و شما ممکن است به این درک برسید

that the unhappy people

که افراد غمگین

occupy a different structural location within the network.

در شبکه اجتماعی موقعیت ساختاری متفاوتی را اشغال می‌کنند.

There's a middle and an edge to this network,

این شبکه میانه و لبه دارد،

and the unhappy people seem to be

و به نظر می‌رسد افراد غمگین

located at the edges.

در لبه ها قرار دارند.

So to invoke another metaphor,

خب اگر بخواهیم یک تشبیه دیگر به کار ببریم ،

if you imagine social networks as a kind of

اگر شبکه های اجتماعی را به عنوان نوعی

vast fabric of humanity --

پارچه ی گسترده از بشریت در نظر بگیرید -

I'm connected to you and you to her, on out endlessly into the distance --

من به شما متصلم ، و شما به دیگری ، در خارج به صورت بی وقفه به دورترها

this fabric is actually like

در واقع این پارچه شبیه به

an old-fashioned American quilt,

نوعی لحاف آمریکایی از مد افتاده است

and it has patches on it: happy and unhappy patches.

و رویش وصله‌هایی دارد ، وصله‌های شاد و غمگین

And whether you become happy or not

و خواه شما شاد بشوید یا نه

depends in part on whether you occupy a happy patch.

تا حدودی وابسته به این است که شما در وصله ی شادی قرار بگیرید

(Laughter)

(خنده ی حضار)

So, this work with emotions,

خب ، کارهایی که راجع به احساسات انجام شد

which are so fundamental,

که بسیار بنیادی اند

then got us to thinking about: Maybe

ما را به این فکر وا داشت که : شاید

the fundamental causes of human social networks

علل بنیادی شبکه‌های اجتماعی بشری

are somehow encoded in our genes.

به نوعی در ژن های ما رمزگذاری شده اند

Because human social networks, whenever they are mapped,

زیرا هرگاه شبکه های اجتماعی بشری ترسیم می‌شوند

always kind of look like this:

همیشه به نوعی شبیه به این هستند :

the picture of the network.

تصویر شبکه

But they never look like this.

اما هیچ وقت شبیه به این نیستند.

Why do they not look like this?

چرا آن ها شبییه به این نیستند ؟

Why don't we form human social networks

چرا ما شبکه های اجتماعی بشری شکل نمی‌دهیم

that look like a regular lattice?

که شبیه به یک شبکه‌ی منظم باشد ؟

Well, the striking patterns of human social networks,

خب ، الگوهای برجسته‌ی شبکه‌های اجتماعی بشری

their ubiquity and their apparent purpose

حضور آن‌ها در همه جا و هدف آشکار آن‌ها

beg questions about whether we evolved to have

پرسش‌هایی را مطرح می‌کنند در مورد اینکه آیا ما تکامل یافتیم تا

human social networks in the first place,

در وهله‌ی اول شبکه های اجتماعی بشری داشته باشیم

and whether we evolved to form networks

و آیا ما تکامل یافتیم تا شبکه های اجتماعی را

with a particular structure.

با یک ساختمان مخصوص شکل دهیم .

And notice first of all -- so, to understand this, though,

و اول از همه توجه کنید -- خب ، برای فهمیدن این ، هرچند

we need to dissect network structure a little bit first --

ما نیاز داریم که ابتدا ساختار شبکه را اندکی کالبدشکافی کنیم-

and notice that every person in this network

و توجه کنید که هر شخص در این شبکه

has exactly the same structural location as every other person.

دقیقا موقعیت ساختاری مشابهی مانند هر شخص دیگری دارد

But that's not the case with real networks.

اما این در مورد شبکه‌های واقعی صادق نیست.

So, for example, here is a real network of college students

پس ، به عنوان مثال ، اینجا شبکه‌ای واقعی از دانشجویان کالج داریم

at an elite northeastern university.

در یک دانشگاه نخبگان در شمال شرق.

And now I'm highlighting a few dots.

و اکنون من چند تا از نقاط را با برجسته می‌کنم.

If you look here at the dots,

اگر شما اینجا به نقاط نگاه کنید،

compare node B in the upper left

گره ی B در بالا سمت چپ را مقایسه کنید

to node D in the far right;

با گره ی D در سمت راست

B has four friends coming out from him

B چهار دوست دارد که با او در رابطه اند

and D has six friends coming out from him.

و D شش دوست دارد که با او در رابطه اند

And so, those two individuals have different numbers of friends.

و پس ، آن دو نفر تعداد مختلفی دوست دارند

That's very obvious, we all know that.

این خیلی واضح است، ما همه آن را می‌دانیم .

But certain other aspects

اما بعضی از دیگر ابعاد

of social network structure are not so obvious.

ساختار شبکه های اجتماعی واضح نیستند .

Compare node B in the upper left to node A in the lower left.

گره ی B در سمت چپ بالا را با گره A در سمت چپ پایین مقایسه نمایید.

Now, those people both have four friends,

اکنون ، این دو نفر هر دو چهار دوست دارند ،

but A's friends all know each other,

اما دوستان A همه همدیگر را می‌شناسند

and B's friends do not.

و دوستان B این طور نیستند

So the friend of a friend of A's

پس دوست دوست A

is, back again, a friend of A's,

دوباره یک دوست A به حساب می‌آید

whereas the friend of a friend of B's is not a friend of B's,

در صورتی که دوست دوست B دوست B نمی‌باشد

but is farther away in the network.

اما در دورترها در شبکه هست .

This is known as transitivity in networks.

در شبکه ها این امر معروف به " انتقال پذیری" است.

And, finally, compare nodes C and D:

و نهایتا گره ی C را با گره ی D مقایسه کنید:

C and D both have six friends.

C وD هر دو شش دوست دارند .

If you talk to them, and you said, "What is your social life like?"

اگر با آن ها صحبت نمایید و بگویید "زندگی اجتماعی شما به چه شکل است ؟"

they would say, "I've got six friends.

ممکن است آن ها بگویند "من شش دوست دارم .

That's my social experience."

این تجربه ی اجتماعی من است ."

But now we, with a bird's eye view looking at this network,

اما اگر ما هم اکنون ازدور نگاهی به این شبکه بندازیم

can see that they occupy very different social worlds.

می‌توانیم مشاهده کنیم که آن ها سرگرم دنیاهای اجتماعی بسیار متفاوتی هستند.

And I can cultivate that intuition in you by just asking you:

و من تنها با این پرسش از شما می‌توانم این بینش را در شما به وجود آورم :

Who would you rather be

ترجیح می‌دهید کدام یک باشید

if a deadly germ was spreading through the network?

اگر یک میکروب کشنده در شبکه در حال گسترش می‌بود

Would you rather be C or D?

ترجیح می دادید C باشید یا D ؟

You'd rather be D, on the edge of the network.

شما ترجیح می دادید D باشید ، در لبه‌های شبکه .

And now who would you rather be

و حالا شما ترجیح می‌دهید کدام باشید

if a juicy piece of gossip -- not about you --

اگر یک شایعه‌ی آبدار و بی اساس - در مورد شما نیست -

was spreading through the network? (Laughter)

در شبکه در حال گسترش می‌بود ؟ (خنده ی حضار)

Now, you would rather be C.

اکنون ، شما ترجیح می‌دهید C باشید

So different structural locations

پس موقعیت های متفاوت ساختاری

have different implications for your life.

مفاهیم متفاوتی برای زندگی شما در پی‌دارند .

And, in fact, when we did some experiments looking at this,

و در حقیقت ، هنگامی که ما به دنبال این بودیم تعدادی آزمایش انجام دادیم

what we found is that 46 percent of the variation

چیزی که ما یافتیم این بود که ۴۶ درصد از گستره‌ی

in how many friends you have

دوستانی که شما دارید

is explained by your genes.

با ژن های شما قابل توضیح اند.

And this is not surprising. We know that some people are born shy

و این تعجب آور نیست. ما می‌دانیم که بعضی از افراد خجالتی به دنیا آمده اند

and some are born gregarious. That's obvious.

و عده ای نیز اجتماعی به دنیا آمده اند . این واضح است.

But we also found some non-obvious things.

اما ما چیزهای نا واضحی را نیز یافتیم.

For instance, 47 percent in the variation

به عنوان مثال ، ۴۷ درصد از گستره

in whether your friends know each other

از این که آیا دوستان شما همدیگر را می‌شناسند

is attributable to your genes.

قابل استناد به ژن های شما است.

Whether your friends know each other

اینکه آیا دوستان شما همدیگر را می‌شناسند

has not just to do with their genes, but with yours.

نه تنها مربوط به ژن های خودشان است بلکه به ژن های شما نیزارتباط دارد

And we think the reason for this is that some people

و ما فکر می‌کنیم دلیلش این است که بعضی از آدم‌ها

like to introduce their friends to each other -- you know who you are --

دوست دارند دوستانشان را به هم معرفی نمایند – شما خودتان را می‌شناسید –

and others of you keep them apart and don't introduce your friends to each other.

و بعضی از دوستانتان را از هم دور نگاه می‌دارید و آن ها را با یکدیگر آشنا نمی‌کنید

And so some people knit together the networks around them,

پس بعضی افراد شبکه ها اطرافشان را به یکدیگر گره می‌زنند

creating a kind of dense web of ties

نوعی بافت تنیده از گره ها به وجود می‌آورند

in which they're comfortably embedded.

که آنها در آن به راحتی جاسازی شده اند.

And finally, we even found that

و نهایتا ما حتی یافتیم که

30 percent of the variation

۳۰ درصد از گستره

in whether or not people are in the middle or on the edge of the network

خواه در میانه خواه در لبه‌ی شبکه

can also be attributed to their genes.

می‌توانند به ژن هایشان نسبت داده شوند .

So whether you find yourself in the middle or on the edge

پس چه شما خودتان را درمیانه چه در لبه‌ی شبکه بیابید

is also partially heritable.

تا حدودی موروثی است.

Now, what is the point of this?

حالا ، هدف ازاین چیست ؟

How does this help us understand?

چطوربه فهم ما کمک خواهد کرد؟

How does this help us

چطور به ما کمک خواهد کرد

figure out some of the problems that are affecting us these days?

تا بعضی ازمشکلاتی که امروزه ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند را بفهمیم ؟

Well, the argument I'd like to make is that networks have value.

خب ، بحثی که من دوست دارم بکنم این است که شبکه‌ها بها و ارزش دارند

They are a kind of social capital.

آنها به نوعی سرمایه های اجتماعی‌اند

New properties emerge

خواص جدیدی ظهور می‌کنند

because of our embeddedness in social networks,

به دلیل جا گرفتن ما در شبکه‌های اجتماعی،

and these properties inhere

و این خواص ماندگارند

in the structure of the networks,

در ساختار شبکه ها،

not just in the individuals within them.

نه فقط در افرادی که داخل آن هستند.

So think about these two common objects.

خب در مورد این دو شئ رایج فکر کنید.

They're both made of carbon,

آن ها هر دو از کربن درست شده اند،

and yet one of them has carbon atoms in it

و در عین حال یکی از آن ها داخلش اتم‌های کربنی است

that are arranged in one particular way -- on the left --

که به طریق مشخصی مرتب شده اند - در سمت چپ -

and you get graphite, which is soft and dark.

و گرافیت را دارید که نرم و سیاه است.

But if you take the same carbon atoms

اما اگر اتم های کربن مشابه را بگیرید

and interconnect them a different way,

و آن ها را به شیوه ی متفاوتی به همدیگر متصل نمایید،

you get diamond, which is clear and hard.

الماس خواهید داشت که شفاف و سخت است.

And those properties of softness and hardness and darkness and clearness

و خواص نرمی و سختی و تیرگی و شفافیت

do not reside in the carbon atoms;

در اتم های کربن واقع نشده اند;

they reside in the interconnections between the carbon atoms,

آن ها دراتصالات داخلی میان اتم های کربن واقع شده اند،

or at least arise because of the

یا حداقل به خاطر اتصالات داخلی میان اتم های کربن به وجود می‌آیند.

interconnections between the carbon atoms.

یا حداقل به خاطر اتصالات داخلی میان اتم های کربن به وجود می‌آیند.

So, similarly, the pattern of connections among people

پس ، به طور مشابه ، الگوی اتصالات میان افراد

confers upon the groups of people

به ویژگی های متفاوت افراد در گروه ها برمی‌گردد.

different properties.

به ویژگی های متفاوت افراد در گروه ها برمی‌گردد.

It is the ties between people

این گره ها میان افراد است

that makes the whole greater than the sum of its parts.

که کل آن را از جمع بخش های آن عظیم تر می‌کند.

And so it is not just what's happening to these people --

و این تنها اتفاقاتی که برای این افراد می‌افتد نیست --

whether they're losing weight or gaining weight, or becoming rich or becoming poor,

چه آن ها وزن کم می‌کنند چه وزن زیاد می‌کنند یا پولدار می‌شوند یا فقیر می‌شوند

or becoming happy or not becoming happy -- that affects us;

یا شاد می‌شوند یا شاد نمی‌شوند – که ما را تحت تاثیر قرارمی‌دهد;

it's also the actual architecture

بعلاوه این معماری حقیقی

of the ties around us.

گره های اطراف ما نیز می‌باشد .

Our experience of the world

تجربه ی ما از جهان

depends on the actual structure

وابسته به ساختارهای حقیقی

of the networks in which we're residing

از شبکه‌هایی که در آن ها مستقر هستیم می‌باشد

and on all the kinds of things that ripple and flow

و به تمام انواع چیزهایی که موج می‌زنند و جاری می‌شوند

through the network.

از میان شبکه .

Now, the reason, I think, that this is the case

حالا من فکرمی‌کنم دلیل اینکه وضعیت موردنظر این است

is that human beings assemble themselves

که افراد بشر گرد هم می‌آیند

and form a kind of superorganism.

و نوعی سوپر ارگانیسم شکل می‌دهند.

Now, a superorganism is a collection of individuals

اکنون ، یک سوپر ارگانیسم مجموعه‌ای از افراد است

which show or evince behaviors or phenomena

که رفتارها یا پدیده‌هایی را نمایش می‌دهند و ابرازمی‌دارند

that are not reducible to the study of individuals

که در سطح فرد قابل مطالعه نیستند

and that must be understood by reference to,

و اینکه باید درک شوند با ارجاع دادن

and by studying, the collective.

و مطالعه کردن مجموعه

Like, for example, a hive of bees

شبیه به ، به عنوان مثال ، یک کندوی عسل

that's finding a new nesting site,

که در حال یافتن یک مکان جدید برای لانه سازی‌اند ،

or a flock of birds that's evading a predator,

یا گروهی از پرندگان که از یک درنده می‌گریزند

or a flock of birds that's able to pool its wisdom

یا گروهی از پرندگان که می‌توانند دانش خود را به اشتراک بگذارند

and navigate and find a tiny speck

گروه را هدایت کرده و یک لکه ی کوچک

of an island in the middle of the Pacific,

از یک جزیره را در میانه ی اقیانوس بیابند،

or a pack of wolves that's able

یا گروهی از گرگ‌ها که می‌توانند

to bring down larger prey.

شکار بزرگتری را از پا در آورند.

Superorganisms have properties

سوپر ارگانیسم ها ویژگی هایی دارند

that cannot be understood just by studying the individuals.

که تنها با مطالعه‌ی افراد آن قابل فهم نیست.

I think understanding social networks

من فکرمی‌کنم فهمیدن شبکه‌های اجتماعی

and how they form and operate

و نحوه ی شکل گیری و عملکرد آن ها

can help us understand not just health and emotions

می‌تواند به ما کمک کند تا نه تنها سلامت و احساسات را بفهمیم

but all kinds of other phenomena --

بلکه در فهم تمامی پدیده‌های دیگر نیز کمک می‌کند--

like crime, and warfare,

مانند جرم و جنگ

and economic phenomena like bank runs

و یک پدیده‌ی اقتصادی مانند ورشکستگی بانک

and market crashes

و سقوط بازار

and the adoption of innovation

و بدعت گذاری

and the spread of product adoption.

و گسترش پذیرش محصولات

Now, look at this.

حالا به این نگاه کنید

I think we form social networks

من فکر می‌کنم که ما شبکه‌های اجتماعی را شکل می‌دهیم

because the benefits of a connected life

زیرا منافع زندگی در رابطه با دیگران

outweigh the costs.

به هرینه ها می‌چربد.

If I was always violent towards you

اگر من همیشه نسبت به شما خشن می‌بودم

or gave you misinformation

یا به شما اطلاعات غلط می‌دادم

or made you sad or infected you with deadly germs,

یا شما را ناراحت می‌کردم یا شما را به میکروب مرگباری آلوده می‌کردم،

you would cut the ties to me,

شما رابطه تان با من را می‌بریدید،

and the network would disintegrate.

و شبکه ممکن است متلاشی شود.

So the spread of good and valuable things

پس گسترش خوبی ها و چیزهای ارزشمند

is required to sustain and nourish social networks.

لازم است تا شبکه های اجتماعی باقی مانده و تغذیه شوند.

Similarly, social networks are required

به طور مشابه ، شبکه های اجتماعی لازم اند

for the spread of good and valuable things,

برای گسترش خوبی ها و چیزهای ارزشمند

like love and kindness

برای گسترش خوبی ها و چیزهای ارزشمند

and happiness and altruism

و شادی و نوع دوستی

and ideas.

و ایده ها.

I think, in fact, that if we realized

در حقیقت من فکر می‌کنم که اگر ما بفهمیم

how valuable social networks are,

شبکه‌های اجتماعی چقدر ارزشمند هستند

we'd spend a lot more time nourishing them and sustaining them,

ما زمان بیشتری صرف تغذیه و نگهداری ازآن ها خواهیم کرد

because I think social networks

زیرا من فکر می‌کنم که شبکه های اجتماعی

are fundamentally related to goodness.

اساسا مرتبط با خوبی‌ها هستند.

And what I think the world needs now

و فکر می‌کنم چیزی که دنیا هم اکنون به آن احتیاج دارد

is more connections.

ارتباطات بیشتر است.

Thank you.

متشکرم

(Applause)

(تشویق حضار)