How I use art to bridge misunderstanding | Adong Judith

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

I'm a writer-director who tells social-change stories,

من یک کارگردان-نویسنده هستم که داستان‌های متحول کننده جامعه تعریف می‌کند،

because I believe stories touch and move us.

چون من باور دارم که داستان‌ها بر ما اثر می‌گذارند و ما را تکان می‌دهند.

Stories humanize and teach us to empathize.

داستان‌ها انسانی می‌کنند و به ما یاد می‌دهند که همدردی کنیم.

Stories change us.

داستان‌ها ما را عوض می‌کنند.

When I write and direct plays,

وقتی من نمایش‌ها را می‌نویسم و کارگردانی می‌کنم،

I'm amplifying voices of disadvantaged groups,

صدای گروه‌های محروم را تقویت می‌کنم،

I'm fighting the self-censorship

با خودسانسوری مبارزه می‌کنم

that has kept many Ugandan artists away from social, political theater

که از زمان آزار و اذیت هنرمندان توسط رئیس جمهور سابق اوگاندا، ایدی امین

since the persecution of artists by former Ugandan president, Idi Amin.

بسیاری از هنرمندان اوگاندا را از نمایش اجتماعی، سیاسی دور کرده است.

And most importantly, I am breaking the silence

و از همه مهم‌تر، من سکوت را می‌شکنم

and provoking meaningful conversations on taboo issues,

و به بحث‌های پرمعنا درباره مسائل تابو دامن می‌زنم،

where often "Silence is golden" is the rule of thumb.

جایی که «سکوت طلایی است» قانون انگشت شصت است.

Conversations are important

گفتگوها مهم هستند

because they inform and challenge our minds to think,

چون ذهن ما را آگاه می‌کند و به فکر وامی‌دارد

and change starts with thinking.

و تغییر با تفکر آغاز می‌شود.

One of my struggles with activism is its often one-sided nature

یکی از مشکلات ما با فعالیت طبیعت معمولاً یک طرفانه آن است

that blinds us to alternative view,

که ما را نسبت به نگاه جایگزین کور می‌کند،

that numbs our empathy,

حس همدردی ما را کرخت می‌کند،

that makes us view those who see issues differently

و باعث می‌شود کسانی که نگاه متفاوتی به مسئله دارند را

as ignorant, self-hating, brainwashed, sellout or plain stupid.

نادان، خود متنفر، شستشوی مغزی شده، خود فروخته یا ساده و احمق بدانیم.

I believe no one is ignorant.

من باور دارم که هیچ کس نادان نیست.

We are all experts, only in different fields.

همه ما متخصص هستیم منتها در زمینه‌های متفاوت.

And this is why, for me, the saying "stay in your truth" is misleading.

و به همین دلیل است که برای من،

این که می‌گویند، «در حقیقت خود باقی بمانید» گمراه کننده است.

Because if you're staying in your truth,

چون اگر قرار باشد در حقیقت خود باقی بمانید

isn't it logical that the person you believe is wrong

منطقی به نظر نمی‌رسد که کسی که فکر می‌کنید اشتباه می‌کند هم

is also staying in their truth?

در حقیقت خود باقی بماند؟

So, what you have is two extremes

پس، چیزی که دارید دو جبهه افراطی است

that shut out all possible avenues of conversations.

که تمام راه‌های ممکن برای گفتگو را می‌بندند.

I create provocative theater and film to touch, humanize

من نمایش و فیلم محرک می‌سازم، تا تأثیر بگذارم، انسانی کنم

and move disagreeing parties to the conversation table

و احزاب مخالف را پای میز گفتگو ببرم

to bridge misunderstandings.

و بر سوءتفاهم پل بزنم.

I know that listening to one another will not magically solve all problems.

می‌دانم اینکه به هم گوش کنیم به طرز معجزه‌آسایی مشکلات را حل نمی‌کند.

But it will give a chance to create avenues

اما فرصت ساختن راه‌هایی را می‌دهد

to start to work together to solve many of humanity's problems.

تا برای حل بسیاری از مشکلات بشریت شروع کنیم و با هم کار کنیم.

With my first play, "Silent Voices,"

با نمایش اول من، «صداهای خاموش،»

based on interviews with victims of the Northern Uganda war

که بر اساس مصاحبه‌های قربانیان جنگ اوگاندای شمالی

between the government and Joseph Kony's LRA rebel group,

میان دولت و گروه شورشی ارتش مقاومت خدای جوزف کنی بود،

I brought together victims, political leaders, religious leaders,

من قربانیان، رهبران سیاسی، رهبران دینی،

cultural leaders, the Amnesty Commission and transitional justice leadership

رهبران فرهنگی، کمیسیون عفو عمومی و رهبری قابل انتقال قضایی را

for critical conversations on issues of justice for war crime victims --

برای گفتگوی بحرانی درباره مسئله عدالت برای قربانیان جنایات جنگی گرد هم آوردم --

the first of its kind in the history of Uganda.

که اولین در نوع خود در تاریخ اوگاندا بود.

And so many powerful things happened,

و اتفاقات قدرتمند بسیاری افتاد،

that I can't even cover them all right now.

که حتی نمی‌توانم همه آنها را اینجا پوشش بدهم.

Victims were given the opportunity to sit at the table

به قربانیان فرصت داده شد

تا با رهبران کمیسیون عفو عمومی سر یک میز بنشینند،

with Amnesty Commission leadership,

and they expressed the big injustice they suffered

و بی‌عدالتی بزرگی که از آن رنج می‌بردند را بیان کنند

when the Commission ignored them

در حالی که کمیسیون آنها را نادیده می‌گرفت

and instead facilitated the resettlement of the war perpetrators.

و در عوض جابجایی مجرمان جنگ را تسهیل می‌کرد.

And the Amnesty Commission acknowledged the victims' pain

و کمیسیون عفو عمومی رنج قربانیان را تصدیق کرد

and explained the thinking behind their flawed approaches.

و طرز فکر پشت رویکردهای معیوب‌شان را شرح داد.

But one of the things that has stayed with me

اما یکی از چیزهایی که با من مانده است

is when, during my Northern Uganda tour of the play,

وقتی است که در زمان برگزاری تور شمال اوگاندای نمایش،

a man approached me and introduced himself

مردی نزد من آمد و خود را

as a former rebel soldier of Joseph Kony.

به عنوان یک سرباز شورشی سابق جوزف کنی معرفی کرد.

He told me that he didn't want me to leave feeling disappointed,

او به من گفت که نمی‌خواهد به خاطر آنچه فکر می‌کردم خنده بی‌موقع بود،

due to some of what I considered inappropriate laughter.

آنجا را سرخورده ترک کنم.

He explained that his was a laughter of embarrassment

او توضیح داد که خنده او از سر شرمساری بود

and a recognition of his own embarrassment.

و شناخت شرمساری خودش.

He saw himself in the actors onstage

او خودش را با بازیگران روی صحنه دید

and saw the meaninglessness of his past actions.

و شاهد پوچی اعمال گذشته‌اش بود.

So I say: share your truths.

پس من می‌گویم: حقایقتان را به اشتراک بگذارید.

Listen to one another's truths.

به حقایق بقیه گوش کنید.

You will discover a more powerfully uniting truth

حقیقتی را در میانه خواهید یافت

که با قدرت بیشتری باعث اتحاد می‌شود.

in the middle ground.

When I lived in the USA,

زمانی که در ایالات متحده زندگی می‌کردم،

many of my American friends would be shocked at my ignorance

بسیاری از دوستان آمریکایی‌ام از نادانی من

at fancy Western dishes like lasagna, for instance.

نسبت به غذاهای پرزرق و برق غربی مثل لازانیا شوکه می‌شدند.

(Laughter)

(خنده)

And my question to them would be,

و سوال من برای آنها این بود،

"Well, do you know malakwang?"

«خوب، شما اصلاً می‌دانید مالاکوانگ چیست؟»

And then I would tell them about malakwang,

و بعد درباره مالاکوانگ برای آنها توضیح می‌دادم،

a fancy vegetable dish from my culture.

یک غذای سبزیجاتی پرزرق و برق از فرهنگ من.

And they would tell me about lasagna.

و آنها درباره لازانیا برایم می‌گفتند.

And we would leave richer and fuller individuals.

و ما افرادی غنی‌تر و پرتر بودیم وقتی یکدیگر را ترک می‌کردیم.

Therefore, share your recipe truth.

بنابراین، دستورالعمل حقیقتتان را به اشتراک بگذارید.

It makes for a better meal.

با این کار وعده بهتری خواهید داشت.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)