If trees could speak | Elif Shafak

Transcriber: TED Translators Admin Reviewer: Mirjana Čutura

Μετάφραση: Natasha Moka-Pavlidou Επιμέλεια: Chryssa Rapessi

Humans do not see trees.

Οι άνθρωποι δεν βλέπουν τα δέντρα.

They walk by us every day.

Μας προσπερνούν περπατώντας κάθε μέρα.

They sit and sleep, smoke and picnic

Κάθονται, κοιμούνται, καπνίζουν και κάνουν πικ-νικ,

and secretly kiss in our shade.

φιλιούνται κρυφά στη σκιά μας.

They pluck our leaves and gorge on our fruits.

Μαδάνε τα φύλλα μας και τρώνε τα φρούτα μας.

They break our branches

Σπάνε τα κλαδιά μας

or carve their lover's name on our trunks with their blades

ή σκαλίζουν με μαχαίρι το όνομα των αγαπημένων τους στους κορμούς μας,

and vow eternal love.

ορκιζόμενοι αιώνια αγάπη.

They weave necklaces out of our needles

Φτιάχνουν περιδέραια από τις πευκοβελόνες μας

and paint our flowers into art.

και μπογιατίζουν τα άνθη μας στην τέχνη τους.

They split us into logs to heat their homes,

Μας κόβουν σε κούτσουρα, για να ζεστάνουν τα σπίτια τους,

and sometimes they chop us down

και ενίοτε μας αποψιλώνουν

just because they think we obstruct their view.

απλώς επειδή θεωρούν ότι εμποδίζουμε τη θέα τους.

They make cradles, wine corks, chewing gum, rustic furniture

Φτιάχνουν κούνιες μωρού, φελλούς κρασιού, τσίχλες, έπιπλα ρουστίκ

and produce the most beautiful music out of us.

και παράγουν την πιο ωραία μουσική από εμάς.

And they turn us into books

Μας μεταμορφώνουν σε βιβλία,

in which they bury themselves on cold winter nights.

στα οποία απορροφώνται τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

They use our wood to manufacture coffins in which they end their lives.

Παίρνουν το ξύλο μας για να κατασκευάσουν φέρετρα για το τέλος της ζωής τους.

And they even compose the most romantic poems for us,

Ακόμη, συνθέτουν τα πιο ρομαντικά ποιήματα για εμάς,

claiming we're the link between earth and sky.

ισχυριζόμενοι ότι εμείς συνδέουμε τη Γη και τον ουρανό.

And yet, they do not see us.

Ωστόσο, δεν μας βλέπουν.

So one of the many beauties of the art of storytelling

Μία από τις ομορφιές στην τέχνη της αφήγησης

is to imagine yourself inside someone else's voice.

είναι να φαντάζεσαι τον εαυτό σου με τη φωνή κάποιου άλλου.

But as writers, as much as we love stories and words,

Μα ως συγγραφείς, ακόμη κι αν αγαπάμε τις ιστορίες και τις λέξεις,

I believe we must also be interested in silences:

πιστευώ πως μας ενδιαφέρουν εξίσου και οι σιωπές:

the things we cannot talk about easily in our societies,

τα θέματα για τα οποία δεν μιλάμε εύκολα στις κοινωνίες μας,

the marginalized, the disempowered.

για τους παραγκωνισμένους, τους αποδυναμωμένους.

In that sense, literature can, and hopefully does,

Με αυτήν την έννοια, η λογοτεχνία μπορεί και ελπίζω ότι το καταφέρνει,

bring the periphery to the center,

να φέρει την περιφέρεια στο κέντρο,

make the invisible a bit more visible,

να κάνει το αόρατο λίγο πιο ορατό,

make the unheard a bit more heard,

το ανήκουστο να ακουστεί

and empathy and understanding speak louder than demagoguery and apathy.

και την κατανόηση να ακούγεται πιο δυνατά από τη δημαγωγία και την απάθεια.

Stories bring us together.

Οι ιστορίες μάς ενώνουν.

Untold stories and entrenched silences keep us apart.

Oι ανείπωτες ιστορίες και οι παγιωμένες σιωπές μάς χωρίζουν.

But how to tell the stories of humanity and nature

Μα πώς να αφηγηθείς τις ιστορίες της ανθρωπότητας και της φύσης

at a time when our planet is burning

σε μια εποχή που ο πλανήτης φλέγεται

and there is no precedent

και δεν έχει προηγούμενο

for what we're about to experience collectively

αυτό που θα βιώσουμε όλοι μαζί,

whether it's political, social or ecological?

είτε πολιτικά, κοινωνικά ή οικολογικά;

But tell we must

Όμως πρέπει να τις αφηγηθούμε,

because if there's one thing

γιατί αν υπάρχει ένα πράγμα

that is destroying our world more than anything,

που καταστρέφει τον κόσμο μας περισσότερο από κάθε τι άλλο,

it is numbness.

αυτό είναι η αδιαφορία.

When people become disconnected, desensitized, indifferent,

Όταν ο κόσμος απομακρύνεται, απευαισθητοποιείται, αδιαφορεί,

when they stop listening, when they stop learning

όταν σταματούν να ακούν, όταν σταματούν να μαθαίνουν

and when they stop caring

κι όταν σταματούν να νοιάζονται

about what's happening here, there and everywhere.

για το τι συμβαίνει εδώ, αλλού και παντού.

We measure time differently, trees and humans.

Μετράμε τον χρόνο διαφορετικά, για τα δέντρα και τους ανθρώπους.

Human time is linear --

Ο ανθρώπινος χρόνος είναι γραμμικός --

a neat continuum

ένα ξεκάθαρο συνεχές

stretching from a past that is deemed to be over and done with

που εκτείνεται από ένα παρελθόν που θεωρείται τελειωμένο,

towards the future that is supposed to be pristine, untouched.

προς το μέλλον που θεωρείται άθικτο και παρθένο.

Tree time is circular.

Ο χρόνος των δέντρων είναι κυκλικός.

Both the past and the future breathe within the present moment.

Τόσο το παρελθόν, όσο και το μέλλον ζουν στο παρόν.

And the present does not move in one direction.

Και το παρόν δεν κινείται προς μια κατεύθυνση.

Instead it draws circles within circles,

Αντιθέτως, σχεδιάζει κύκλους εντός κύκλων,

like the rings you would find when you cut us down.

σαν τους δακτύλιους που βρίσκετε όταν μας κόβετε.

Next time you walk by a tree, try to slow down and listen

Την επόμενη φορά που θα περάσεις δίπλα από ένα δέντρο, επιβράδυνε και άκου,

because each of us whispers in the wind.

γιατί κάθε ένα από μας ψιθυρίζει στον αέρα.

Look at us.

Κοίταξέ μας.

We're older than you and your kind.

Είμαστε γηραιότερα από εσένα και το είδος σου.

Listen to what we have to tell,

Άκου τι έχουμε να πούμε,

because hidden inside our story is the past and the future of humanity.

γιατί στην ιστορία μας, κρύβεται το παρελθόν και το μέλλον των ανθρώπων.