An Ode to Envy | Parul Sehgal | TED Talks

Μετάφραση: Miriela Patrikiadou Επιμέλεια: Kyriakos Athanasiou

So when I was eight years old,

Όταν ήμουν οκτώ ετών,

a new girl came to join the class,

ήρθε ένα καινούργιο κορίτσι στην τάξη,

and she was so impressive,

και ήταν πολύ εντυπωσιακή,

as the new girl always seems to be.

όπως φαίνεται πως είναι πάντα το καινούργιο κορίτσι.

She had vast quantities of very shiny hair

Είχε πολλά και πολύ λαμπερά μαλλιά

and a cute little pencil case,

και μια χαριτωμένη μικρή κασετίνα,

super strong on state capitals,

ήξερε όλες τις πρωτεύουσες των πολιτειών,

just a great speller.

συλλάβιζε εξαιρετικά.

And I just curdled with jealousy that year,

Kι εκείνη τη χρονιά έσκαγα από τη ζήλια μου,

until I hatched my devious plan.

μέχρι που συνέλαβα το σατανικό μου σχέδιο.

So one day I stayed a little late after school,

Έτσι, μια μέρα έμεινα λίγο παραπάνω στο σχολείο,

a little too late, and I lurked in the girls' bathroom.

αρκετά παραπάνω, και κρύφτηκα στις τουαλέτες των κοριτσιών.

When the coast was clear, I emerged,

Όταν το πεδίο ήταν ελεύθερο, βγήκα,

crept into the classroom,

σύρθηκα στην τάξη,

and took from my teacher's desk the grade book.

και πήρα από την έδρα της δασκάλας μου το βιβλίο της βαθμολογίας.

And then I did it.

Και τότε το έκανα.

I fiddled with my rival's grades,

«Μαγείρεψα» λιγάκι τους βαθμούς της αντιπάλου μου,

just a little, just demoted some of those A's.

λιγάκι μόνο, υποβίβασα μερικά από τα άριστα.

All of those A's. (Laughter)

Όλα τα άριστα. (Γέλια)

And I got ready to return the book to the drawer,

Και ήμουν έτοιμη να επιστρέψω το βιβλίο στο συρτάρι,

when hang on, some of my other classmates

όταν, για περίμενε, μερικοί από τους συμμαθητές μου

had appallingly good grades too.

είχαν επίσης απαράδεκτα καλούς βαθμούς.

So, in a frenzy,

Έτσι, μέσα σε φρενίτιδα,

I corrected everybody's marks,

διόρθωσα τους βαθμούς όλων,

not imaginatively.

όχι με ιδιαίτερη φαντασία.

I gave everybody a row of D's

Έδωσα σε όλους μια σειρά από «Καλά»

and I gave myself a row of A's,

και έδωσα στον εαυτό μου μια σειρά από «Άριστα»,

just because I was there, you know, might as well.

ξέρετε, μιας που ήμουν εκεί, γιατί όχι;

And I am still baffled by my behavior.

Είμαι ακόμη μπερδεμένη με τη συμπεριφορά μου.

I don't understand where the idea came from.

Δεν καταλαβαίνω από πού είχε έρθει αυτή η ιδέα.

I don't understand why I felt so great doing it.

Δεν καταλαβαίνω γιατί αισθανόμουν τόσο υπέροχα όταν το έκανα.

I felt great.

Αισθανόμουν υπέροχα.

I don't understand why I was never caught.

Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν με έπιασαν ποτέ.

I mean, it should have been so blatantly obvious.

Εννοώ πως θα έπρεπε να ήταν εντελώς προφανές.

I was never caught.

Δεν με έπιασαν ποτέ.

But most of all, I am baffled by,

Αλλά πάνω από όλα, με προβληματίζει ακόμα

why did it bother me so much

το γιατί με είχε πειράξει τόσο πολύ

that this little girl, this tiny little girl,

ότι αυτό το μικρό κορίτσι, αυτό το μικροσκοπικό κορίτσι,

was so good at spelling?

ήταν τόσο καλή στην ορθογραφία;

Jealousy baffles me.

Η ζήλια με μπερδεύει.

It's so mysterious, and it's so pervasive.

Είναι τόσο μυστηριώδης και τόσο διαβρωτική.

We know babies suffer from jealousy.

Γνωρίζουμε πως τα μωρά υποφέρουν από ζήλια.

We know primates do. Bluebirds are actually very prone.

Το ίδιο και τα πρωτεύοντα θηλαστικά. Ο γαλαζοκότσυφας είναι ιδιαίτερα επιρρεπής.

We know that jealousy is the number one cause

Γνωρίζουμε πως η ζήλια είναι η πρώτη αιτία

of spousal murder in the United States.

συζυγικών φόνων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

And yet, I have never read a study

Και παρ' όλα αυτά, δεν έχω διαβάσει ποτέ μια έρευνα

that can parse to me its loneliness

που να μπορεί να μου εξηγήσει τη μοναξιά της,

or its longevity or its grim thrill.

τη μακροβιότητά της, ή τη ζοφερή συγκίνησή της.

For that, we have to go to fiction,

Για όλα αυτά, πρέπει να ανατρέξουμε στη λογοτεχνία

because the novel is the lab

γιατί το μυθιστόρημα είναι το εργαστήριο

that has studied jealousy

που έχει μελετήσει τη ζήλια

in every possible configuration.

σε όλες τις πιθανές μορφές της.

In fact, I don't know if it's an exaggeration to say

Για την ακρίβεια, δεν ξέρω αν είναι υπερβολή να πω

that if we didn't have jealousy,

πως αν δεν υπήρχε η ζήλια,

would we even have literature?

θα υπήρχε άραγε η λογοτεχνία;

Well no faithless Helen, no "Odyssey."

Χωρίς την άπιστη Ελένη, δεν θα υπήρχε η «Οδύσσεια».

No jealous king, no "Arabian Nights."

Χωρίς ζηλιάρηδες βασιλείς, δεν θα υπήρχαν οι «Χίλιες και Μια Νύχτες».

No Shakespeare.

Δεν θα υπήρχε ο Σαίξπηρ.

There goes high school reading lists,

Τι θα διάβαζαν τα παιδιά στο σχολείο

because we're losing "Sound and the Fury,"

αν δεν υπήρχε «Η Βουή και η Αντάρα»;

we're losing "Gatsby," "Sun Also Rises,"

Θα χάναμε τον «Υπέροχο Γκάτσμπυ», το «Ο Ήλιος Ανατέλλει Ξανά»,

we're losing "Madame Bovary," "Anna K."

την «Μαντάμ Μποβαρύ», την «Άννα Καρένινα».

No jealousy, no Proust. And now, I mean,

Χωρίς ζήλια, δεν υπάρχει ο Προυστ.

I know it's fashionable to say that Proust

Ξέρω πως είναι της μόδας να λέμε

has the answers to everything,

πως ο Προυστ έχει όλες τις απαντήσεις,

but in the case of jealousy,

αλλά στην περίπτωση της ζήλιας,

he kind of does.

με κάποιο τρόπο τις έχει.

This year is the centennial of his masterpiece, "In Search of Lost Time,"

Φέτος είναι η εκατονταετηρίδα του «Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο»

and it's the most exhaustive study of sexual jealousy

που είναι η πιο εξαντλητική μελέτη της σεξουαλικής ζήλιας

and just regular competitiveness, my brand,

και του απλού ανταγωνισμού, -το σήμα κατατεθέν μου-

that we can hope to have. (Laughter)

που θα μπορούσαμε να έχουμε. (Γέλια)

And we think about Proust, we think

Όταν αναλογιζόμαστε τον Προυστ,

about the sentimental bits, right?

σκεφτόμαστε τα συναισθηματικά μέρη, σωστά;

We think about a little boy trying to get to sleep.

Σκεφτόμαστε ένα μικρό αγόρι που προσπαθεί να κοιμηθεί.

We think about a madeleine moistened in lavender tea.

Σκεφτόμαστε ένα μαντλέν βουτηγμένο σε τσάι λεβάντας.

We forget how harsh his vision was.

Ξεχνάμε πόσο σκληρό ήταν το όραμά του.

We forget how pitiless he is.

Ξεχνάμε πως δεν έχει οίκτο.

I mean, these are books that Virginia Woolf said

Εννοώ, πως αυτά είναι βιβλία για τα οποία η Βιρτζίνια Γουλφ είχε πει

were tough as cat gut.

πως είναι σκληρά όσο τα έντερα της γάτας.

I don't know what cat gut is,

Δεν ξέρω τι είναι τα έντερα της γάτας,

but let's assume it's formidable.

αλλά ας υποθέσουμε πως είναι αξιοθαύμαστα.

Let's look at why they go so well together,

Ας δούμε γιατί ταιριάζουν τόσο πολύ

the novel and jealousy, jealousy and Proust.

το μυθιστόρημα με τη ζήλια και η ζήλια με τον Προυστ.

Is it something as obvious as that jealousy,

Είναι κάτι τόσο προφανές όσο το ότι η ζήλια,

which boils down into person, desire, impediment,

που συνοψίζεται σε: άτομο, επιθυμία, εμπόδιο,

is such a solid narrative foundation?

αποτελεί μια σταθερή αφηγηματική βάση;

I don't know. I think it cuts very close to the bone,

Δεν ξέρω. Nομίζω πως αυτό πλησιάζει την αλήθεια,

because let's think about what happens

επειδή ας σκεφτούμε τι συμβαίνει

when we feel jealous.

όταν αισθανόμαστε ζήλια.

When we feel jealous, we tell ourselves a story.

Όταν ζηλεύουμε, λέμε στον εαυτό μας μια ιστορία.

We tell ourselves a story about other people's lives,

Λέμε στον εαυτό μας μια ιστορία για τις ζωές άλλων ανθρώπων,

and these stories make us feel terrible

και αυτές οι ιστορίες μας κάνουν να αισθανόμαστε απαίσια,

because they're designed to make us feel terrible.

επειδή είναι φτιαγμένες για να μας κάνουν να αισθανόμαστε απαίσια.

As the teller of the tale and the audience,

Και καθώς είμαστε και ο αφηγητής και το κοινό αυτής της ιστορίας,

we know just what details to include,

γνωρίζουμε ακριβώς ποιες λεπτομέρειες να συμπεριλάβουμε

to dig that knife in. Right?

για να καρφώσουμε το μαχαίρι βαθιά. Σωστά;

Jealousy makes us all amateur novelists,

Η ζήλια μας κάνει όλους ερασιτέχνες μυθιστοριογράφους,

and this is something Proust understood.

και αυτό είναι κάτι που κατανοούσε ο Προυστ.

In the first volume, Swann's Way,

Στον πρώτο τόμο, «Από τη μεριά του Σουάν»,

the series of books,

της σειράς των βιβλίων,

Swann, one of the main characters,

ο Σουάν, ένας από τους βασικούς χαρακτήρες,

is thinking very fondly of his mistress

σκέφτεται πολύ τρυφερά την ερωμένη του

and how great she is in bed,

και πόσο φανταστική είναι στο κρεβάτι,

and suddenly, in the course of a few sentences,

και ξαφνικά, μέσα σε λίγες προτάσεις,

and these are Proustian sentences,

και μιλάμε για προτάσεις του Προυστ,

so they're long as rivers,

που είναι μακρές όσο ένας ποταμός,

but in the course of a few sentences,

όμως μέσα σε λίγες προτάσεις,

he suddenly recoils and he realizes,

ξαφνικά αναπηδά και συνειδητοποιεί,

"Hang on, everything I love about this woman,

«Για μισό λεπτό. Όλα όσα αγαπώ σε αυτή τη γυναίκα,

somebody else would love about this woman.

μπορεί να τα αγαπήσει και κάποιος άλλος σε αυτή τη γυναίκα.

Everything that she does that gives me pleasure

Όλα όσα κάνει και μου δίνουν ευχαρίστηση,

could be giving somebody else pleasure,

θα μπορούσαν να δίνουν σε κάποιον άλλον ευχαρίστηση,

maybe right about now."

ίσως και αυτή τη στιγμή.»

And this is the story he starts to tell himself,

Και αυτή είναι η ιστορία που αρχίζει να λέει στον εαυτό του

and from then on, Proust writes that

και από εκείνη τη στιγμή, ο Προυστ γράφει

every fresh charm Swann detects in his mistress,

πως ό,τι γοητευτικό ανακαλύπτει ο Σουάν στην ερωμένη του,

he adds to his "collection of instruments

το προσθέτει στην προσωπική του

in his private torture chamber."

«συλλογή οργάνων βασανισμού».

Now Swann and Proust, we have to admit,

Πρέπει να ομολογήσουμε, πως ο Σουάν και ο Προυστ

were notoriously jealous.

ήταν διαβόητα ζηλιάρηδες.

You know, Proust's boyfriends would have to leave

Ξέρετε, οι σύντροφοι του Προυστ έπρεπε να φύγουν

the country if they wanted to break up with him.

από τη χώρα όταν ήθελαν να τον χωρίσουν.

But you don't have to be that jealous

Όμως δεν χρειάζεται να είναι κανείς τόσο ζηλιάρης

to concede that it's hard work. Right?

για να παραδεχτεί πως αυτό είναι σκληρή δουλειά. Σωστά;

Jealousy is exhausting.

Η ζήλια είναι εξαντλητική.

It's a hungry emotion. It must be fed.

Είναι ένα πεινασμένο συναίσθημα. Θέλει τάισμα.

And what does jealousy like?

Και τι αρέσει στη ζήλια;

Jealousy likes information.

Στη ζήλια αρέσει η πληροφόρηση.

Jealousy likes details.

Στη ζήλια αρέσουν οι λεπτομέρειες.

Jealousy likes the vast quantities of shiny hair,

Στη ζήλια αρέσουν τα πολλά, λαμπερά μαλλιά,

the cute little pencil case.

οι χαριτωμένες κασετίνες.

Jealousy likes photos.

Στη ζήλια αρέσουν οι φωτογραφίες.

That's why Instagram is such a hit. (Laughter)

Γι' αυτό έχει τόσο μεγάλη επιτυχία το Ίνσταγκραμ. (Γέλια)

Proust actually links the language of scholarship and jealousy.

Για την ακρίβεια, ο Προυστ συνδέει τη λόγια γλώσσα με τη γλώσσα της ζήλιας.

When Swann is in his jealous throes,

Όταν ο Σουάν βρίσκεται μέσα στην αγωνία της ζήλιας

and suddenly he's listening at doorways

και ξαφνικά κρυφακούει στους διαδρόμους

and bribing his mistress' servants,

και δωροδοκεί τους υπηρέτες της ερωμένης του,

he defends these behaviors.

υπερασπίζεται αυτές τις συμπεριφορές.

He says, "You know, look, I know you think this is repugnant,

Λέει, «Κοιτάξτε. Το ξέρω πως νομίζετε ότι αυτό είναι απεχθές,

but it is no different

αλλά δεν διαφέρει

from interpreting an ancient text

από την ερμηνεία ενός αρχαίου κειμένου

or looking at a monument."

ή από το να κοιτάς ένα μνημείο.»

He says, "They are scientific investigations

Λέει, «Υπάρχουν επιστημονικές έρευνες

with real intellectual value."

με πραγματική διανοητική αξία.»

Proust is trying to show us that jealousy

Ο Προυστ προσπαθεί να μας δείξει ότι η ζήλια

feels intolerable and makes us look absurd,

μπορεί να φαίνεται ανυπόφορη και μας κάνει να φαινόμαστε παράλογοι,

but it is, at its crux, a quest for knowledge,

όμως στην ουσία της, είναι μια αναζήτηση της γνώσης,

a quest for truth, painful truth,

μια αναζήτηση για την αλήθεια, την επώδυνη αλήθεια.

and actually, where Proust is concerned,

Και πράγματι, σε ό,τι αφορά τον Προυστ,

the more painful the truth, the better.

όσο πιο επώδυνη είναι η αλήθεια, τόσο το καλύτερο.

Grief, humiliation, loss:

Θλίψη, εξευτελισμός, απώλεια:

These were the avenues to wisdom for Proust.

Αυτές είναι οι οδοί προς τη σοφία, για τον Προυστ.

He says, "A woman whom we need,

Λέει, «Μια γυναίκα που την έχουμε ανάγκη,

who makes us suffer, elicits from us

που μας κάνει να υποφέρουμε, βγάζει από μέσα μας

a gamut of feelings far more profound and vital

μια γκάμα από συναισθήματα πολύ πιο βαθιά και ζωτικά

than a man of genius who interests us."

από ότι ένας ευφυής άντρας που μας ενδιαφέρει.»

Is he telling us to just go and find cruel women?

Μας λέει να πάμε να βρούμε σκληρές γυναίκες;

No. I think he's trying to say

Όχι. Νομίζω πως προσπαθεί να πει,

that jealousy reveals us to ourselves.

πως η ζήλια μας αποκαλύπτει τον εαυτό μας.

And does any other emotion crack us open

Υπάρχει κάποιο άλλο συναίσθημα που να μας ανοίγει διάπλατα

in this particular way?

κατ' αυτόν τον τρόπο;

Does any other emotion reveal to us

Υπάρχει άλλο συναίσθημα που να μας αποκαλύπτει

our aggression and our hideous ambition

την επιθετικότητα μας, την απεχθή φιλοδοξία μας,

and our entitlement?

και αυτά που δικαιούμαστε;

Does any other emotion teach us to look

Υπάρχει κάποιο άλλο συναίσθημα που να μας διδάσκει να κοιτάμε

with such peculiar intensity?

με τέτοια ιδιαίτερη ένταση;

Freud would write about this later.

Ο Φρόιντ θα έγραφε γι' αυτό αργότερα.

One day, Freud was visited

Μια μέρα, επισκέφτηκε τον Φρόιντ

by this very anxious young man who was consumed

ένας πολύ αγχωμένος νεαρός που είχε εμμονή με τη σκέψη

with the thought of his wife cheating on him.

πως η γυναίκα του τον απατούσε.

And Freud says, it's something strange about this guy,

Και ο Φρόιντ είπε πως πάρχει κάτι περίεργο σε αυτόν τον τύπο

because he's not looking at what his wife is doing.

γιατί δεν κοιτάζει τι κάνει η γυναίκα του.

Because she's blameless; everybody knows it.

Επειδή είναι αθώα. Όλοι το γνωρίζουν.

The poor creature is just

Το κακόμοιρο πλάσμα θεωρείται

under suspicion for no cause.

ύποπτο χωρίς κανένα λόγο.

But he's looking for things that his wife is doing

Όμως αυτός κοιτάζει αυτά που κάνει η γυναίκα του χωρίς να τα καταλαβαίνει

without noticing, unintentional behaviors.

τις συμπεριφορές που δεν έχουν πρόθεση.

Is she smiling too brightly here,

Χαμογελάει πλατιά τη μια στιγμή,

or did she accidentally brush up against a man there?

ή κατά λάθος ακούμπησε έναν άντρα την άλλη;

[Freud] says that the man is becoming

[Ο Φρόιντ] λέει πως ο άντρας γίνεται

the custodian of his wife's unconscious.

ο υπεύθυνος του υποσυνείδητου της γυναίκας του.

The novel is very good on this point.

Το μυθιστόρημα είναι πολύ καλό σε αυτό το σημείο.

The novel is very good at describing how jealousy

Το μυθιστόρημα περιγράφει πολύ καλά πώς η ζήλια

trains us to look with intensity but not accuracy.

μας εκπαιδεύει να κοιτάμε έντονα, αλλά όχι με ακρίβεια.

In fact, the more intensely jealous we are,

Στην πραγματικότητα, όσο πιο έντονα ζηλεύουμε,

the more we become residents of fantasy.

τόσο περισσότερο γινόμαστε κάτοικοι της φαντασίας.

And this is why, I think, jealousy doesn't

Και γι' αυτό, νομίζω, η ζήλια

just provoke us to do violent things

δεν μας προκαλεί απλώς να κάνουμε βίαια πράγματα

or illegal things.

ή παράνομα πράγματα.

Jealousy prompts us to behave in ways

Η ζήλια μας ωθεί να συμπεριφερθούμε με τρόπους

that are wildly inventive.

που είναι εντελώς εφευρετικοί.

Now I'm thinking of myself at eight, I concede,

Παραδέχομαι πως τώρα σκέφτομαι τον εαυτό μου στα οκτώ,

but I'm also thinking of this story I heard on the news.

όμως σκέφτομαι επίσης αυτή την ιστορία που άκουσα στις ειδήσεις.

A 52-year-old Michigan woman was caught

Πιάσανε μια γυναίκα 52 ετών από το Μίσιγκαν,

creating a fake Facebook account

που είχε δημιουργήσει ένα ψεύτικο λογαριασμό στο Φέισμπουκ,

from which she sent vile, hideous messages

από τον οποίο έστελνε αισχρά και προσβλητικά μηνύματα

to herself for a year.

στον εαυτό της, για ένα χρόνο.

For a year. A year.

Για ένα χρόνο. Ένα χρόνο.

And she was trying to frame

Προσπαθούσε να παγιδέψει

her ex-boyfriend's new girlfriend,

την καινούργια φιλενάδα του πρώην φίλου της,

and I have to confess when I heard this,

και πρέπει να παραδεχτώ πως όταν το άκουσα αυτό,

I just reacted with admiration.

η αντίδραση μου ήταν θαυμασμός.

(Laughter)

(Γέλια)

Because, I mean, let's be real.

Εννοώ, ας είμαστε ρεαλιστές.

What immense, if misplaced, creativity. Right?

Τι τρομερή -αν και για λάθος χρήση- δημιουργικότητα. Σωστά;

This is something from a novel.

Αυτό είναι σαν να έχει βγει από μυθιστόρημα.

This is something from a Patricia Highsmith novel.

Αυτό είναι κάτι από μυθιστόρημα της Πατρίτσια Χάισμιθ.

Now Highsmith is a particular favorite of mine.

Η Χάισμιθ είναι ιδιαίτερα αγαπημένη μου.

She is the very brilliant and bizarre woman of American letters.

Είναι μια λαμπρή και παράξενη γυναίκα της αμερικανικής λογοτεχνίας.

She's the author of "Strangers on a Train"

Είναι η συγγραφέας του «Ξένοι στο Τρένο»

and "The Talented Mr. Ripley,"

και του «Ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ»,

books that are all about how jealousy,

βιβλία που έχουν σχέση με το πώς η ζήλια,

it muddles our minds,

θολώνει το μυαλό μας,

and once we're in the sphere, in that realm of jealousy,

και άπαξ και βρεθούμε στη σφαίρα, στο πεδίο της ζήλιας,

the membrane between what is and what could be

η μεμβράνη ανάμεσα σε αυτό που είναι και σε αυτό που θα μπορούσε να είναι,

can be pierced in an instant.

μπορεί να διαπεραστεί σε μια στιγμή.

Take Tom Ripley, her most famous character.

Δείτε τον Τομ Ρίπλεϊ, τον πιο διάσημο χαρακτήρα της.

Now, Tom Ripley goes from wanting you

Ο Τομ Ρίπλεϊ πηγαίνει από το να σε θέλει,

or wanting what you have

ή να θέλει αυτά που έχεις,

to being you and having what you once had,

στο να γίνει εσύ και να έχει αυτά που κάποτε είχες

and you're under the floorboards,

και εσύ βρίσκεσαι κάτω από το παρκέ,

he's answering to your name,

και απαντάει στο δικό σου όνομα,

he's wearing your rings,

φοράει τα δαχτυλίδια σου,

emptying your bank account.

και αδειάζει τον τραπεζικό σου λογαριασμό.

That's one way to go.

Αυτή είναι μια επιλογή.

But what do we do? We can't go the Tom Ripley route.

Όμως τι κάνουμε; Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το δρόμο του Τομ ΡίπλεΪ.

I can't give the world D's,

Δεν μπορώ να δώσω στον κόσμο βαθμολογία «Καλά»,

as much as I would really like to, some days.

παρ' όλο που κάποιες μέρες θα το ήθελα.

And it's a pity, because we live in envious times.

Και είναι κρίμα, επειδή ζούμε σε εποχές φθόνου.

We live in jealous times.

Ζούμε σε εποχές ζήλιας.

I mean, we're all good citizens of social media,

Εννοώ πως είμαστε όλοι καλοί πολίτες των κοινωνικών δικτύων,

aren't we, where the currency is envy?

έτσι δεν είναι, όπου το το νόμισμα είναι ο φθόνος;

Does the novel show us a way out? I'm not sure.

Μας δείχνει το μυθιστόρημα κάποια διέξοδο; Δεν είμαι σίγουρη.

So let's do what characters always do when they're not sure,

Οπότε ας κάνουμε αυτό που κάνουν πάντα οι χαρακτήρες όταν δεν είναι σίγουροι,

when they are in possession of a mystery.

όταν έχουν στα χέρια τους ένα μυστήριο.

Let's go to 221B Baker Street

Πάμε στον αριθμό 221Β της Μπέικερ Στριτ

and ask for Sherlock Holmes.

και θα ζητήσουμε τον Σέρολκ Χολμς.

When people think of Holmes,

Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τον Χολμς,

they think of his nemesis being Professor Moriarty,

σκέφτονται πως η νέμεσις του είναι ο καθηγητής Μοριάρτι,

right, this criminal mastermind.

αυτός ο εγκληματικός εγκέφαλος.

But I've always preferred [Inspector] Lestrade,

Όμως πάντα προτιμούσα τον [Επιθεωρητή] Λεστρέιντ,

who is the rat-faced head of Scotland Yard

τον ποντικομούρη αρχηγό της Σκότλαντ Γιάρντ

who needs Holmes desperately,

που χρειάζεται απεγνωσμένα τον Χολμς,

needs Holmes' genius, but resents him.

που χρειάζεται την ιδιοφυΐα του Χολμς, αλλά τον απεχθάνεται.

Oh, it's so familiar to me.

Ω, αυτό μου είναι τόσο γνώριμο.

So Lestrade needs his help, resents him,

Οπότε ο Λεστρέιντ χρειάζεται τη βοήθειά του, τον απεχθάνεται,

and sort of seethes with bitterness over the course of the mysteries.

και κατά κάποιο τρόπο βράζει μέσα στην πικρία για την πορεία των μυστηρίων.

But as they work together, something starts to change,

Όμως καθώς συνεργάζονται, κάτι αρχίζει να αλλάζει,

and finally in "The Adventure of the Six Napoleons,"

και επιτέλους, στο «Η περιπέτεια των έξι Ναπολεόντων»,

once Holmes comes in, dazzles everybody with his solution,

μόλις εμφανίζεται ο Χολμς και μαγεύει τους πάντες με τη λύση του,

Lestrade turns to Holmes and he says,

ο Λεστρέιντ γυρίζει προς τον Χολμς και του λέει,

"We're not jealous of you, Mr. Holmes.

«Δεν σας ζηλεύουμε, κύριε Χόλμς.

We're proud of you."

Είμαστε περήφανοι για σας.»

And he says that there's not a man at Scotland Yard

Και λέει πως δεν υπάρχει άντρας στη Σκότλαντ Γιάρντ

who wouldn't want to shake Sherlock Holmes' hand.

που να μην θέλει να σφίξει το χέρι του Σέρολκ Χολμς.

It's one of the few times we see Holmes moved

Είναι μια από τις λίγες φορές που βλέπουμε τον Χολμς

in the mysteries, and I find it very moving,

να συγκινείται μέσα στα μυστήρια, και βρίσκω αυτή τη μικρή σκηνή

this little scene, but it's also mysterious, right?

πολύ συγκινητική, αλλά επίσης και μυστηριώδη, σωστά;

It seems to treat jealousy

Μοιάζει να αντιμετωπίζει τη ζήλια

as a problem of geometry, not emotion.

ως πρόβλημα γεωμετρίας και όχι ως συναίσθημα.

You know, one minute Holmes is on the other side from Lestrade.

Ξέρετε, τη μια στιγμή ο Χολμς είναι απέναντι από τον Λεστρέιντ.

The next minute they're on the same side.

Την άλλη στιγμή βρίσκονται στην ίδια πλευρά.

Suddenly, Lestrade is letting himself

Ξαφνικά, ο Λεστρέιντ αφήνεται

admire this mind that he's resented.

να θαυμάσει το μυαλό για το οποίο είχε απέχθεια.

Could it be so simple though?

Μπορεί άραγε να είναι τόσο απλό;

What if jealousy really is a matter of geometry,

Τι και αν η ζήλεια είναι πράγματι ένα ζήτημα γεωμετρίας,

just a matter of where we allow ourselves to stand

ένα ζήτημα, του πού επιτρέπουμε στον εαυτό μας να στέκεται

in relation to another?

σε σχέση με κάποιον άλλον;

Well, maybe then we wouldn't have to resent

Ίσως τοτε δεν θα χρειαζόταν να απεχθανόμαστε

somebody's excellence.

την υπεροχή κάποιου άλλου.

We could align ourselves with it.

Θα μπορούσαμε να ευθυγραμμιστούμε με αυτή.

But I like contingency plans.

Όμως μου αρέσουν τα σχέδια έκτακτης ανάγκης.

So while we wait for that to happen,

Οπότε καθώς περιμένουμε να συμβεί αυτό,

let us remember that we have fiction for consolation.

ας θυμηθούμε πως έχουμε τη λογοτεχνία για παρηγοριά.

Fiction alone demystifies jealousy.

Η λογοτεχνία από μόνη της απομυθοποιεί τη ζήλια.

Fiction alone domesticates it,

Η λογοτεχνία την εξημερώνει,

invites it to the table.

την προσκαλεί στο τραπέζι.

And look who it gathers:

Και δείτε ποιους μαζεύει:

sweet Lestrade, terrifying Tom Ripley,

τον γλυκό Λεστρέιντ, τον τρομακτικό Τομ Ρίπλεϊ,

crazy Swann, Marcel Proust himself.

τον τρελό Σουάν, τον ίδιο τον Μαρσέλ Προυστ.

We are in excellent company.

Έχουμε εξαιρετική παρέα.

Thank you.

Σας ευχαριστώ.

(Applause)

(Χειροκρότημα)