Why do our bodies age? - Monica Menesini

ทำไมร่ายกายของเราจึงแก่ชรา- โมนิกา เมเนซินี (Monica Menesini)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

In 1997, a French woman named Jeanne Calment

ในปี ค.ศ. 1997 หญิงชาวฝรั่งเศสชื่อว่า เจนนี คัลมอง (Jeanne Calment)

passed away after 122 years and 164 days on this Earth,

เสียชีวิตด้วยวัย 122 ปี กับอีก 164 วัน บนโลกใบนี้

making her the oldest known person in history.

ทำให้เธอเป็นคนที่มีอายุมากที่สุด เท่าที่มีการบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์

Her age was so astounding

อายุของเธอช่างน่าอัศจรรย์

that a millionaire pledged $1 million to anyone who could break her record.

จนมีเศรษฐีเสนอเงินถึง 1 ล้านเหรียญ ให้กับคนที่ทำลายสถิตินั้น

But in reality, living to this age or beyond

แต่ในความเป็นจริง การมีอายุถึงขนาดนั้นหรือมากกว่านั้น

is a feat that very few, maybe even no humans,

เป็นลักษณะที่พบได้น้อยมาก และอาจไม่มีมนุษย์คนใด

are likely to accomplish.

ที่อาจทำอย่างนั้นได้

Human bodies just aren't built for extreme aging.

ร่ายกายของมนุษย์ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมา เพื่อรองรับการแก่ชราอย่างมาก

Our capacity is set at about 90 years.

มันทำได้ถึงแค่ประมาณ 90 ปี

But what does aging really mean

แต่การแก่ชรานั้นคืออะไรกันแน่

and how does it counteract the body's efforts to stay alive?

และมันต่อต้านความพยายามที่จะอยู่รอด ของร่างกายเราได้อย่างไร

We know intuitively what it means to age.

เรารู้กันว่าการแก่ตัวคืออะไร

For some, it means growing up,

สำหรับบางคน มันหมายถึงการเติบโตขึ้น

while for others, it's growing old.

ในขณะที่บางคน มันคือการแก่ตัว

Yet finding a strict scientific definition of aging is a challenge.

ฉะนั้น การหานิยามทางวิทยาศาสตร์ที่ตายตัว สำหรับการแก่ชรานี้จึงเป็นความท้าทาย

What we can say is that aging occurs when intrinsic processes

ที่เราสามารถบอกได้ก็คือ การแก่ชรา เกิดขึ้นเมื่อกระบวนการตามธรรมชาติ

and interactions with the environment, like sunlight,

และปฏิสัมพันธ์ต่อสิ่งแวดล้อม เช่น แสงอาทิตย์

and toxins in the air, water, and our diets,

และพิษในอากาศ น้ำ และการบริโภคของเรา

cause changes in the structure

ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง

and function of the body's molecules and cells.

และหน้าที่ของโมเลกุลและเซลล์ของร่างกาย

Those changes in turn drive their decline,

การเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นผลักดัน ให้เกิดการเสื่อมถอย

and subsequently, the failure of the whole organism.

และต่อมา เป็นความล้มเหลว ของร่างกายทั้งหมดของสิ่งมีชีวิต

The exact mechanisms of aging are poorly understood.

กลไกจริง ๆ ของการแก่ชรา ยังเป็นที่เข้าใจไม่ชัดเจนนัก

But recently, scientists have identified nine physiological traits,

แต่เมื่อไม่นานมานี้ นักวิทยาศาสตร์ ได้บ่งบอกถึงลักษณะทางสรีรวิทยาเก้าประการ

ranging from genetic changes

ตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม

to alterations in a cell's regenerative ability

ไปจนถึงการเปลี่ยนความสามารถ ในการเจริญขึ้นใหม่ของเซลล์

that play a central role.

ว่าเป็นตัวที่มีบทบาทสำคัญ

Firstly, as the years pass, our bodies accumulate genetic damage

ประการแรก เมื่อเวลาผ่านไป ร่างกายของเราสะสมความเสียหายทางพันธุกรรม

in the form of DNA lesions.

ในรูปแบบของดีเอ็นเอที่เสื่อม

These occur naturally when the body's DNA replicates,

มันเกิดขึ้นตามธรรมชาติ เมื่อดีเอ็นเอของร่างกายถูกสร้างขึ้น

but also in non-dividing cells.

และเกิดในเซลล์ที่ไม่แบ่งตัวอีกด้วย

Organelles called mitochondria are especially prone to this damage.

ออแกเนลที่เรียกว่า ไมโตคอนเดรีย มีแนวโน้มที่จะได้รับความเสียหายนี้เป็นพิเศษ

Mitochondria produce adenosine triphosphate,

ไมโตคอนเดรียผลิตอะดีโนซีน ไตรฟอสเฟต

or ATP,

หรือ เอทีพี

the main energy source for all cellular processes,

ซึ่งเป็นแหล่งพลังงาน สำหรับกระบวนการระดับเซลล์

plus mitochondria regulate many different cell activities

รวมถึงไมโตคอนเดรียยังกำกับกิจกรรม ของเซลล์อีกมากมาย

and play an important role in programmed cell death.

และมีบทบาทสำคัญ ในการกำหนดให้เซลล์ตาย

If mitochondrial function declines,

ถ้าการทำงานของไมโตคอนเดรียลดลง

then cells and, later on, whole organs, deteriorate, too.

เซลล์ และจากนั้น ทั้งอวัยวะ ก็จะเสื่อมลงเช่นกัน

Other changes are known to occur in the expression patterns of genes,

การเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นในรูปแบบการแสดงออกของยีน

also known as epigenetic alterations,

ที่รู้จักกันว่า การเปลี่ยนแปลง อิพิจีเนติก (epigenetic)

that affect the body's tissues and cells.

ที่ส่งผลต่อเนื้อเยื่อและเซลล์ของร่างกาย

Genes silenced or expressed only at low levels in newborns

ยีนถูกทำให้ไม่แสดงออก หรือแสดงออกในระดับที่ต่ำในเด็กแรกเกิด

become prominent in older people,

กลายเป็นสิ่งที่เด่นชัดในผู้ใหญ่

leading to the development of degenerative diseases,

ซึ่งจะนำไปสู่การพัฒนาของ โรคการเสื่อมสภาพ

like Alzheimer's, which accelerate aging.

เช่น อัลไซเมอร์ ซึ่งเพิ่มสูงขึ้นเมื่ออายุมากขึ้น

Even if we could avoid all these harmful genetic alterations,

แม้ว่าเราจะสามารถหลีกเลี่ยงการเปลี่ยนแปลง ทางพันธุกรรมที่เป็นอันตรายเหล่านี้ได้

not even our own cells could save us.

เซลล์ของเราเองก็ไม่อาจช่วยเราได้

The fact remains that cellular regeneration,

ความจริงก็ยังเป็นดังเดิม ซึ่งก็คือ การเจริญใหม่ระดับเซลล์

the very stuff of life,

ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญของชีวิต

declines as we age.

เสื่อมถอยเมื่อเรามีอายุมากขึ้น

The DNA in our cells is packaged within chromosomes,

ดีเอ็นเอในเซลล์ของเรา ที่ถูกขดเก็บอยู่ในโครโมโซม

each of which has two protective regions at the extremities called telomeres.

ซึ่งแต่ละส่วนมีบริเวณปกป้อง ที่ตรงปลายเรียกว่า ทีโลเมีย

Those shorten every time cells replicate.

พวกมันหดสั้นลงทุกครั้ง ที่มีการสร้างเซลล์ใหม่

When telomeres become too short,

เมื่อทีโลเมียสั้นเกินไป

cells stop replicating and die,

เซลล์หยุดแบ่งตัวและตาย

slowing the body's ability to renew itself.

ลดความสามารถของร่างกาย ในการสร้างตัวเองขึ้นใหม่

With age, cells increasingly grow senescent, too,

เมื่ออายุมากขึ้น เซลล์ก็แก่ตัวมากขึ้น เช่นเดียวกับ

a process that halts the cell cycle in times of risk,

กระบวนการที่หยุดวัฏจักรเซลล์ ได้ทันเวลาเมื่อเกิดความเสี่ยง

like when cancer cells are proliferating.

เช่น เมื่อเซลล์มะเร็งแบ่งตัวเพิ่มขึ้น

But the response also kicks in more as we age,

แต่การตอบสนองยังเกิดมากขึ้น เมื่อเรามีอายุมากขึ้น

halting cell growth and cutting short their ability to replicate.

เป็นการหยุดการเจริญของเซลล์ และลดความสามารถในการเจริญใหม่

Aging also involves stem cells that reside in many tissues

การแก่ชรายังเกี่ยวข้องกับสเต็มเซลล์ ที่อยู่ในเนื้อเยื่อต่าง ๆ

and have the property of dividing without limits to replenish other cells.

และมีคุณสมบัติในการแบ่งตัว โดยปราศจากข้อจำกัดเพื่อซ่อมแซมเซลล์เดิม

As we get older, stem cells decrease in number

เมื่อเราอายุมากขึ้นสเต็มเซลล์ก็ลดลง

and tend to lose their regenerative potential,

และมักจะเสียความสามารถ ในการเจริญขึ้นใหม่นี้ไป

affecting tissue renewal and maintenance of our organs original functions.

ส่งผลต่อการเจริญใหม่ของเนื้อเยื่อ และการคงหน้าที่เดิมของอวัยวะ

Other changes revolve around cells' ability to function properly.

การเปลี่ยนแปลงอื่นเกี่ยวข้องกับความสามารถ ของเซลล์ในการทำงานตามปกติ

As they age, they stop being able to do quality control on proteins,

เมื่ออายุมากขึ้น พวกมันหมดความสามารถ ในการควบคุมคุณภาพโปรตีน

causing the accumulation of damaged and potentially toxic nutrients,

ทำให้เกิดการสะสมของสารอาหาร ที่ถูกทำลายและอาจเป็นพิษ

leading to excessive metabolic activity that could be fatal for them.

ซึ่งนำไปสู่กิจกรรมเมตาบอลิซึมที่มากเกินไป ที่อาจทำให้พวกมันเป็นอันตรายได้

Intercellular communication also slows,

การสื่อสารในเซลล์ยังช้าลง

ultimately undermining the body's functional ability.

สุดท้ายแล้ว ความสามารถในการทำหน้าที่ ของร่างกายก็ลดลง

There's a lot we don't yet understand about aging.

ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เรายังไม่เข้าใจ เกี่ยวกับการแก่ชรา

Ultimately, does longer life as we know it come down to diet,

แต่สุดท้ายแล้ว อายุที่ยืนนานอย่างที่เราเข้าในกัน เกี่ยวข้องกับการบริโภค

exercise,

การออกกำลังกาย

medicine,

ยาและการรักษา

or something else?

หรืออะไรอย่างอื่นหรือเปล่า

Will future technologies, like cell-repairing nanobots,

เทคโนโลยีในอนาคต อย่างเช่น นาโนบอทที่ซ่อมเซลล์ได้

or gene therapy,

หรือยีนบำบัด

artificially extend our years?

จะยืดอายุเราออกไปได้หรือเปล่า

And do we want to live longer than we already do?

และเราต้องการที่จะมีอายุยืนนาน กว่าที่ตอนนี้เราเป็นอยู่หรือไม่

Starting with 122 years as inspiration,

ลองตั้งอายุ 122 ปีไว้เป็นแรงบันดาลใจ

there's no telling where our curiosity might take us.

เราไม่รู้หรอกว่า ความสงสัยใคร่รู้ของเรา จะพาเราไปพบอะไรอีก