The accident that changed the world - Allison Ramsey and Mary Staicu

Translator: Pattara Jermsawat Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

ลอนดอน ในปี 1928 กลุ่มของเชื้อรา ล่องลอยมากับสายลมเข้าไปในห้องทดลอง

London, 1928: a group of mold spores surf a breeze through a lab.

They drift onto a petri dish, and when they land,

พวกมันพลัดตกลงไปในจานเพาะเชื้อ และเมื่อพวกมันสัมผัสกับจาน

they germinate a medical revolution.

พวกมันได้ก่อให้เกิดการปฏิวัติวงการแพทย์

This lab belongs to Alexander Fleming, a Scottish scientist

ห้องทดลองนี้เป็นของอเล็กซานเดอร์ เฟลมมิง นักวิทยาศาสตร์ชาวสก็อตแลนด์

investigating the properties of infectious bacteria.

ที่กำลังทดลองคุณสมบัติ ของเชื้อแบคทีเรียก่อโรค

At this time, Fleming is away on vacation.

ซึ่งระหว่างนั้นเขากำลังลาพักร้อนอยู่

When he returns, he finds a colony of mold growing on a petri dish

เมื่อเขากลับมาถึงห้องทดลอง เขาพบกับ กลุ่มของเชื้อราที่เติบโตบนจานเพาะเชื้อ

he’d forgotten to place in his incubator.

ที่เขาลืมเก็บใส่ตู้ปรับอุณหภูมิ

And around this colony of mold is a zone

รอบ ๆ กลุ่มของเชื้อรานี้

completely and unexpectedly clear of bacteria.

ปราศจากแบคทีเรียโดยสิ้นเชิง

In studying this mysterious phenomenon,

ในการศึกษาเหตุการณ์อันแปลกประหลาดนี้

Fleming came to realize that the mold was secreting some kind of compound

เฟลมมิงค้นพบว่าเชื้อราเหล่านั้น ได้หลั่งสารประกอบบางชนิด

that was killing the bacteria.

ที่สามารถฆ่าเชื้อแบคทีเรียได้

The mold was a species in the Penicillium genus,

เชื้อราที่ว่านั้นเป็นสายพันธุ์หนึ่ง ในสกุลเพนนิซิลเลียม

so Fleming dubbed the antibacterial compound “penicillin.”

ดังนั้น เฟลมมิงจึงเรียกชื่อสารประกอบ ที่สามารถฆ่าแบคทีเรียนั้นว่า "เพนนิซิลลิน"

What Fleming stumbled upon was a microbial defense system.

สิ่งที่ ฟลมมิงค้นพบนั้นคือ กลไกการป้องกันการติดเชื้อ

The penicillium mold constantly produces penicillin

เชื้อราเพนนิซิลเลียมนั้นจะสร้าง เพนนิซิลลินขึ้นมาอยู่เสมอ

in order to defend itself from threats,

เพื่อที่จะป้องกันตัวมันเองจากภัยคุกคาม

such as nearby bacterial colonies that might consume its resources.

เช่นกลุ่มแบคทีเรียที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ที่จะสามารถส่งผลกระทบกับตัวมันได้

Penicillin destroys many types of bacteria

เพนนิซิลลินทำลายแบคทีเรียชนิดต่างๆ

by disrupting synthesis of their cell walls.

โดยการขัดขวางกระบวนการสร้างผนังเซลล์

These walls get their strength from a thick, protective mesh of sugars

ผนังเซลล์ที่หนาและทำหน้าที่ปกป้อง เหล่านี้สร้างมาจากตาข่ายที่สร้างจากน้ำตาล

and amino acids,

และกรดอะมิโน

that are constantly being broken down and rebuilt.

ที่ถูกทำลายลงและถูกสร้างขึ้นใหม่ตลอดเวลา

Penicillin binds to one of the compounds that weaves this mesh together

เพนนิซิลลินจะเข้าไปรวมกับ สารประกอบชนิดหนึ่งที่ถักทอตาข่ายนี้ขึ้นมา

and prevents the wall from being reconstructed at a critical phase.

และยับยั้งการสร้างผนังเซลล์ในช่วงที่สำคัญ

Meanwhile, penicillin stimulates the release of highly reactive molecules

ระหว่างนั้น เพนนิซิลลินจะไปกระตุ้น การปลดปล่อยโมเลกุลที่มีปฏิกิริยาสูง

that cause additional damage.

ที่ทำให้เกิดความเสียหายที่มากขึ้น

Eventually, the cell’s structure breaks down completely.

ที่สุดโครงสร้างของเซลล์ก็ถูกทำลายลงทั้งหมด

This two-pronged attack is lethal to a wide range of bacteria,

การโจมตีทั้งสองอย่างนี้เป็นอันตราย ต่อแบคทีเรียหลายชนิด

whether in petri-dishes, our bodies, or elsewhere.

ไม่ว่าจะในจานเพาะเชื้อ ร่างกายของเรา หรือในที่ใด ๆ ก็ตาม

It’s not, however, harmful to our own cells,

อย่างไรก็ตามมันไม่เป็น อันตรายต่อเซลล์ของเรา

because those don’t have cell walls.

เพราะเซลล์ของเรานั้นไม่มีผนังเซลล์

For a decade or so after Fleming’s discovery,

เป็นเวลากว่าทศวรรษหลังการค้นพบของเฟลมมิง

penicillin remained a laboratory curiosity.

เพนนิซิลลินก็ยังคงเป็นเพียง ความใคร่รู้ในห้องทดลอง

But during World War II,

แต่ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2

researchers figured out how to isolate the active compound

นักวิจัยสามารถสกัดเอาสารออกฤทธิ์

and grow the mold in larger quantities.

และสามารถเลี้ยงเชื้อราได้ปริมาณมาก

They then went on to win the Nobel Prize for their work.

ทำให้นักวิจัยเหล่านี้ได้รับรางวัลโนเบล

Teams at Oxford and several American drug companies continued development,

นักวิจัยที่ออกซ์ฟอร์ดและบริษัทยาอเมริกันบางแห่ง ต่างก็ยังพัฒนาต่อไป

and within a few years it was commercially available.

ในอีกไม่กี่ปีต่อมามันก็มีจำหน่ายโดยทั่วไป

Penicillin and similar compounds quickly transformed the treatment of infections.

เพนนิซิลลินและสารที่ออกฤทธิ์ใกล้เคียงกัน ได้เปลี่ยนแปลงการรักษาการติดเชื้อ

For the time being,

จนถึงปัจจุบันนี้

they remain some of the most important, life-saving antibiotics used in medicine.

ยาบางชนิดก็ยังคงเป็นยาปฏิชีวนะ ที่สำคัญในการช่วยชีวิตคนไข้

However, the more we use any antibiotic, the more bacteria evolve resistance to it.

แต่ยิ่งเราใช้ยาปฏิชีวนะมากเท่าไหร่ แบคทีเรียก็ยิ่งดื้อยามากเท่านั้น

In the case of penicillin,

ในกรณีของเพนนิซิลลิน

some bacteria produce compounds that can break down the key structure

แบคทีเรียบางชนิดสามารถสร้างสารประกอบ ที่สามารถทำลายโครงสร้างสำคัญ

that interferes with cell wall synthesis.

ที่มาขัดขวางกระบวนการสร้างผนังเซลล์ได้

As antibiotic use has increased,

เมื่อการใช้ยาปฏิชีวนะเพิ่มมากขึ้น

more and more bacteria have evolved this defense,

แบคทีเรียจำนวนมากขึ้นก็พัฒนาระบบป้องกัน

making these antibiotics ineffective

ทำให้ยาปฏิชีวนะนั้นไม่มีประสิทธิภาพ

against a growing number of bacterial infections.

ในการยับยั้งการติดเชื้อแบคทีเรีย

This means it’s essential that doctors not overprescribe the drug.

นี่หมายความว่าเป็นเรื่องสำคัญสำหรับแพทย์ ที่จะไม่จ่ายยาปฏิชีวินะมากเกินไป

Meanwhile, 5 to 15% of patients in developed countries

ขณะเดียวกันในประเทศที่พัฒนาแล้ว ผู้ป่วยจำนวน 5 - 15% นั้น

self-identify as allergic to penicillin,

ระบุตนเองว่าแพ้เพนนิซิลลิน

making it the most commonly reported drug allergy.

ทำให้เป็นการรายงานการแพ้ยาที่พบมากที่สุด

However, the vast majority— over 90%— of people

อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ จำนวนมากกว่า 90%

who think they’re allergic to penicillin actually are not.

ที่คิดว่าตนเองแพ้เพนนิซิลลิน จริง ๆ แล้วไม่ได้แพ้

Why the misperception?

อะไรทำให้พวกเขาเข้าใจผิด

Many patients acquire the allergy label as children,

ผู้ป่วยหลายรายได้ถูกระบุว่าแพ้ตั้งแต่เด็ก

when a rash appears after they’re treated for an infection with penicillin

เนื่องจากเกิดผื่นคันจากการรักษา การติดเชื้อโดยใช้เพนนิซิลลิน

or closely related drugs.

หรือยาที่ใกล้เคียงกัน

The rash is often blamed on penicillin,

ผื่นคันเหล่านั้นมักจะถูกคิดว่า เป็นผลจากเพนนิซิลลิน

while the more likely culprit is the original infection,

ซึ่งจริงๆแล้วตัวการที่น่าจะเป็นไปได้ คือการติดเชื้อตั้งแต่แรก

or a reaction between the infection and the antibiotic.

หรือเป็นปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นระหว่าง การติดเชื้อและยาปฏิชีวนะ

However, genuine penicillin allergies,

ซึ่งการแพ้เพนนิซิลลินที่แท้จริงนั้น

where our immune systems mistake penicillin for an attacker,

คือการที่ระบบภูมิคุ้มกันของเรา เข้าใจผิดว่าเพนนิซิลลินเป็นผู้รุกราน

do occur rarely and can be very dangerous.

ซึ่งเกิดขึ้นได้ยากและเป็นอันตรายมาก

So if you think you’re allergic but don’t know for sure,

ดังนั้นถ้าคุณคิดว่าคุณแพ้เพนนิซิลลิน แต่คุณไม่แน่ใจ

your best bet is to visit an allergist.

วิธีการที่ดีที่สุดคือไปพบแพทย์เพื่อทดสอบ

They’ll complete an evaluation that’ll confirm

ซึ่งจะประเมินผลและยืนยัน

whether or not you have the allergy.

ว่าคุณแพ้จริงหรือไม่

Even if you do have a penicillin allergy,

ถึงแม้ว่าคุณแพ้เพนนิซิลลินจริงๆ

your immune cells that react to the drug may lose their ability to recognize it.

เซลล์ภูมิคุ้มกันของคุณที่ตอบสนองต่อยา อาจะสูญเสียการรับรู้ได้

In fact, about 80% of people who are allergic to penicillin

ในความเป็นจริง 80% ของผู้ที่แพ้เพนนิซิลลิน

outgrow their allergy within ten years.

อาการแพ้จะหายไปเองภายใน 10 ปี

This is great news for people who currently identify

นี่เป็นข่าวดีของผู้ที่ได้รับการวินิจฉัย

as allergic to penicillin;

ว่าแพ้เพนนิซิลลิน

the drug may one day save their lives, as it has done for so many others.

ยาที่วันหนึ่งอาจจะช่วยชีวิตของพวกเขา เช่นเดียวกับที่ช่วยผู้คนมามากมาย