A brief history of plastic

Translator: Peerapat Oldenburger Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

Today, plastics are everywhere.

ทุกวันนี้ พลาสติกมีอยู่ทุกที่

All of this plastic originated from one small object—

พลาสติกทั้งหมดนี้กำเนิด จากวัตถุชิ้นเล็กชิ้นเดียว

that isn’t even made of plastic.

ที่ไม่ได้ทำจากพลาสติกเลย

For centuries, billiard balls were made of ivory from elephant tusks.

สมัยก่อนมีการผลิต ลูกบิลเลียดจากงาช้าง

But when excessive hunting caused elephant populations to decline

แต่เมื่อการล่ามีมากเกินไป จนทำให้ประชากรช้างลดลง

in the 19th century,

ในศตวรรษที่ 19

billiard balls makers began to look for alternatives, offering huge rewards.

ผู้ผลิตลูกบิลเลียดจึงเริ่มมอง หาทางเลือกใหม่ ที่ให้ผลตอบแทนมาก

So in 1863 an American named John Wesley Hyatt took up the challenge.

ทำให้ในปีค.ศ. 1863 ชาวอเมริกันชื่อ จอห์น เวสลีย์ ไฮแอท ได้รับความท้าทายนี้

Over the next five years, he invented a new material called celluloid,

ในเวลา 5 ปีต่อมา เขาได้คิดค้น วัสดุใหม่ที่เรียกว่า "เซลลูลอยด์"

made from cellulose, a compound found in wood and straw.

ทำจากเซลลูโลส ซึ่งเป็นสารประกอบที่พบ ในไม้และฟาง

Hyatt soon discovered celluloid couldn’t solve the billiard ball problem––

ในไม่ช้าไฮแอทก็พบว่าเซลลูลอยด์ไม่สามารถ แก้ปัญหาลูกบิลเลียดได้

the material wasn’t heavy enough and didn’t bounce quite right.

วัสดุหนักไม่พอ และไม่ค่อยเด้ง

But it could be tinted and patterned

แต่มันสามารถย้อมสีและใส่ลวดลายได้

to mimic more expensive materials like coral,

เพื่อเลียนแบบวัสดุที่มีราคาแพงกว่า อย่างปะการัง

tortoiseshell, amber, and mother-of-pearl.

กระดองเต่า อำพัน และหอยมุก

He had created what became known as the first plastic.

เขาได้สร้างสิ่งหนึ่งขึ้นที่กลายมาเป็น พลาสติกชนิดแรก

The word ‘plastic’ can describe any material made of polymers,

คำว่า "พลาสติก" หมายถึง วัสดุใด ๆ ก็ตามที่ทำจากโพลีเมอร์

which are just the large molecules consisting of the same repeating subunit.

ซึ่งเป็นเพียงโมเลกุลขนาดใหญ่ ที่ประกอบด้วยหน่วยย่อยที่ซ้ำ ๆ กัน

This includes all human-made plastics,

ซึ่งรวมถึงพลาสติกที่มนุษย์สร้างขึ้นทั้งหมด

as well as many of the materials found in living things.

เช่นเดียวกับวัสดุจำนวนมาก ที่พบในสิ่งมีชีวิต

But in general, when people refer to plastics,

แต่โดยทั่วไป เมื่อคนกล่าวถึง "พลาสติก"

they’re referring to synthetic materials.

เขากำลังหมายถึงวัสดุสังเคราะห์

The unifying feature of these is that they start out soft and malleable

ซึ่งคุณลักษณะที่เหมือนกันก็คือ มันเริ่มต้นในสภาพที่นิ่มและอ่อนตัว

and can be molded into a particular shape.

และสามารถขึ้นรูปให้เป็นรูปร่างเฉพาะได้

Despite taking the prize as the first official plastic,

แม้จะได้รับรางวัลจากการ เป็นพลาสติกชนิดแรก

celluloid was highly flammable, which made production risky.

แต่เซลลูลอยด์นั้น เป็นสารไวไฟสูง ซึ่งทำให้การผลิตมีความเสี่ยง

So inventors began to hunt for alternatives.

นักประดิษฐ์จึงเริ่มหาทางเลือกอื่น ๆ

In 1907 a chemist combined phenol—

ในปีค.ศ. 1907 นักเคมีได้ผสมฟีนอล

a waste product of coal tar—

ซึ่งเป็นกากที่เกิดจากน้ำมันดิน

and formaldehyde, creating a hardy new polymer called bakelite.

กับฟอร์มาลดีไฮด์ ทำให้เกิดเป็น โพลีเมอร์ชนิดใหม่ที่ทนทานเรียกว่า เบคิไลต์

Bakelite was much less flammable than celluloid and the raw materials

เบคิไลต์ไวไฟน้อยกว่า เซลลูลอยด์มาก และวัตถุดิบ

used to make it were more readily available.

ที่ต้องนำมาใช้ในการผลิต มีพร้อมใช้งานมากกว่า

Bakelite was only the beginning.

เบคิไลต์เป็นแค่จุดเริ่มต้น

In the 1920s, researchers first commercially developed polystyrene,

ในยุค 1920 นักวิจัยกลุ่มแรก ได้เริ่มพัฒนาโพลีสไตรีนในเชิงพาณิชย์

a spongy plastic used in insulation.

พลาสติกที่มีรูพรุนที่ใช้เป็นฉนวนความร้อน

Soon after came polyvinyl chloride, or vinyl, which was flexible yet hardy.

ไม่นาน โพลีไวนิลคลอไรด์ หรือไวนิล ก็ได้ตามมา ซึ่งมีความยืดหยุ่น แต่แข็งแรง

Acrylics created transparent,

อะคริลิค ถูกนำไปใช้สร้าง

shatter-proof panels that mimicked glass.

แผงคล้าย ๆ แก้ว ที่กันแตกและโปร่งใส

And in the 1930s nylon took centre stage—

และในยุค 1930 ไนลอนกลายเป็นจุดเด่น

a polymer designed to mimic silk, but with many times its strength.

โพลิเมอร์ที่ออกแบบมาเพื่อเลียนแบบผ้าไหม แต่มีความทนทานกว่าหลายเท่า

Starting in 1933, polyethylene became one of the most versatile plastics,

ตั้งแต่ปีค.ศ. 1933 โพลีเอทิลีนกลายเป็น พลาสติกที่ใช้งานได้หลากหลายที่สุดชนิดหนึ่ง

still used today to make everything from grocery bags, to shampoo bottles,

ยังคงใช้ในปัจจุบันเพื่อผลิตทุกอย่าง ตั้งแต่ถุงใส่ของไปจนถึงขวดแชมพู

to bulletproof vests.

และไปจนถึงเสื้อเกราะกันกระสุน

New manufacturing technologies accompanied this explosion of materials.

เทคโนโลยีการผลิตใหม่ ได้ออกมาพร้อมกับวัสดุเหล่านี้

The invention of a technique called injection-moulding

การคิดค้นเทคนิค ที่เรียกว่า การฉีดขึ้นรูป

made it possible to insert melted plastics into molds of any shape,

ทำให้สามารถใส่พลาสติกที่ละลายแล้ว ลงไปบนแม่พิมพ์รูปแบบต่าง ๆ

where they would rapidly harden.

แล้วมันจะแข็งตัวอย่างรวดเร็ว

This created possibilities for products in new varieties and shapes—

ซึ่งกระบวนการนี้ทำให้สามารถสร้างผลิตภัณฑ์ ในรูปแบบใหม่ ๆ และหลากหลายได้

and a way to inexpensively and rapidly produce plastics at scale.

และเป็นวิธีที่ประหยัดและรวดเร็ว ในการผลิตพลาสติกปริมาณมาก

Scientists hoped this economical new material

นักวิทยาศาสตร์หวังว่าวัสดุใหม่นี้

would make items that once had been unaffordable accessible to more people.

จะทำให้ผู้คนจำนวนมากขึ้น สามารถเข้าถึงได้

Instead, plastics were pushed into service in World War Two.

แต่พลาสติกต่าง ๆ กลับถูกใช้ ในสงครามโลกครั้งที่สอง

During the war, plastic production in the United States quadrupled.

ในช่วงสงคราม การผลิตพลาสติก ในสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นเป็นสี่เท่า

Soldiers wore new plastic helmet liners and water-resistant vinyl raincoats.

ทหารสวมรองในหมวกพลาสติกแบบใหม่ และเสื้อกันฝนไวนิล

Pilots sat in cockpits made of plexiglass, a shatterproof plastic,

นักบินนั่งอยู่ในห้องนักบิน ที่ทำจากพลาสติกกันแตก

and relied on parachutes made of resilient nylon.

และพึ่งร่มชูชีพ ที่ทำจากไนลอนยืดหยุ่น

Afterwards, plastic manufacturing companies

หลังจากนั้น บริษัทผลิตพลาสติก

that had sprung up during wartime turned their attention to consumer products.

ที่ผุดขึ้นในช่วงสงคราม เปลี่ยนไป สนใจสินค้าอุปโภคบริโภค

Plastics began to replace other materials like wood, glass, and fabric

พลาสติกเริ่มเข้ามาแทนที่วัสดุอื่น ๆ เช่น ไม้ แก้ว และผ้า

in furniture, clothing, shoes, televisions, and radios.

ในเฟอร์นิเจอร์ เสื้อผ้า รองเท้า โทรทัศน์ และวิทยุ

Versatile plastics opened up possibilities for packaging—

พลาสติกอเนกประสงค์เปิดโอกาสให้เกิด บรรจุภัณฑ์ขึ้นมา

mainly designed to keep food and other products fresh for longer.

ที่ออกแบบมาเพื่อเก็บอาหารเป็นหลัก ให้สดใหม่นานขึ้น

Suddenly, there were plastic garbage bags, stretchy plastic wrap,

ทันใดนั้น ก็เกิดถุงขยะพลาสติก ห่อพลาสติกแบบยืด

squeezable plastic bottles, takeaway cartons,

ขวดพลาสติกแบบบีบได้ กล่องใส่อาหารกลับบ้าน

and plastic containers for fruit, vegetables, and meat.

และภาชนะกล่องพลาสติกสำหรับใส่ผลไม้ ผัก และเนื้อสัตว์

Within just a few decades, this multifaceted material

ภายในเวลาเพียงไม่กี่ทศวรรษ วัสดุนี้

ushered in what became known as the “plastics century.”

เริ่มมีการใช้งานในช่วงที่เรียกว่า "ศตวรรษของพลาสติก"

While the plastics century brought convenience and cost-effectiveness,

ในขณะที่ศตวรรษของพลาสติกได้นำมา ซึ่งความสะดวกและคุ้มค่านั้น

it also created staggering environmental problems.

มันยังก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อม ตามมามาก

Many plastics are made of nonrenewable resources.

พลาสติกจำนวนมากทำจากทรัพยากร ที่ไม่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้

And plastic packaging was designed to be single-use,

และบรรจุภัณฑ์พลาสติกได้รับการออกแบบมา เพื่อใช้ครั้งเดียว

but some plastics take centuries to decompose,

แต่พลาสติกบางชนิดใช้เวลาหลายศตวรรษ ในการย่อยสลาย

creating a huge build up of waste.

ทำให้เกิดขยะจำนวนมหาศาล

This century we’ll have to concentrate our innovations on addressing those problems—

ศตวรรษนี้เราจะต้องให้ความสำคัญกับ นวัตกรรมในการแก้ไขปัญหาเหล่านั้น

by reducing plastic use, developing biodegradable plastics,

ด้วยการลดการใช้พลาสติก พร้อมพัฒนาพลาสติกที่ย่อยสลายได้

and finding new ways to recycle existing plastic.

และค้นหาวิธีการใหม่ ๆ เพื่อรีไซเคิลพลาสติกที่ยังมีอยู่