A brief history of plastic

Translator: Zahra Akrami Reviewer: Leila Ataei

Today, plastics are everywhere.

امروزه، پلاستیک‌ها همه‌جا هستند.

All of this plastic originated from one small object—

تمام این پلاستیک از یک چیز کوچک سرچشمه می‌گیرد

that isn’t even made of plastic.

که اصلا از پلاستیک ساخته نشده.

For centuries, billiard balls were made of ivory from elephant tusks.

برای قرن‌ها، توپ بیلیارد از عاج فیل ساخته می‌شد.

But when excessive hunting caused elephant populations to decline

اما وقتی شکار بیش‌ از اندازه در قرن نوزدهم

in the 19th century,

موجب کاهش جمعیت فیل‌ها شد،

billiard balls makers began to look for alternatives, offering huge rewards.

سازندگان توپ بیلیارد شروع به جستجوی گزینه‌های دیگر با ارائه جوایز بزرگ کردند.

So in 1863 an American named John Wesley Hyatt took up the challenge.

در سال ۱۸۳۶ یک آمریکایی به نام «جان وسلی هایت» از این چالش استقبال کرد.

Over the next five years, he invented a new material called celluloid,

طی پنج سال آینده، او ماده‌ای به نام سلولوئید ساخت.

made from cellulose, a compound found in wood and straw.

ساخته شده از سلولز، ترکیبی موجود در چوب و کاه.

Hyatt soon discovered celluloid couldn’t solve the billiard ball problem––

هایت زود فهمید که سلولوئید نمی‌تواند مشکل مشکل توپ بیلیارد را حل کند.

the material wasn’t heavy enough and didn’t bounce quite right.

ماده به اندازه‌ی کافی سنگین نبود و درست نمی‌پرید.

But it could be tinted and patterned

اما می‌توانست رنگی و طرح‌دار باشد تا

to mimic more expensive materials like coral,

بیشتر شبیه مواد گران‌قیمت مثل مرجان،

tortoiseshell, amber, and mother-of-pearl.

لاک لاکپشت، کهربا و مروارید باشد.

He had created what became known as the first plastic.

او چیزی را درست کرده بود که به نام اولین پلاستیک شناخته شد.

The word ‘plastic’ can describe any material made of polymers,

کلمه‌ی پلاستیک می‌تواند هر نوع ماده‌ی ساخته شده از پلیمر را شرح دهد،

which are just the large molecules consisting of the same repeating subunit.

که مولکولهای بزرگ با واحدهای ساختمانی تکراری هستند.

This includes all human-made plastics,

این تمام پلاستیک‌های ساخت انسان را در بر می‌گیرد.

as well as many of the materials found in living things.

همچنین مواد موجود در جانداران.

But in general, when people refer to plastics,

اما عموماوقتی مردم سراغ پلاستیک‌ها می‌روند

they’re referring to synthetic materials.

دارند به مواد مصنوعی مراجعه می‌کنند.

The unifying feature of these is that they start out soft and malleable

ویژگی مشترک آنها این است که آنها نرم و قابل انعطاف شروع می‌کنند

and can be molded into a particular shape.

و می‌توان آنها را به اشکال مختلفی درآورد.

Despite taking the prize as the first official plastic,

با وجودگرفتن جایزه برای اولین پلاستیک رسمی

celluloid was highly flammable, which made production risky.

سلولوئید به‌شدت قابل اشتعال بود، که باعث می‌شد محصول خطرناک باشد.

So inventors began to hunt for alternatives.

پس مخترعان شروع به شکار گزینه‌های دیگر کردند.

In 1907 a chemist combined phenol—

در سال ۱۹۰۷ یک شیمیدان با ترکیب فنل_

a waste product of coal tar—

یک محصول اضافه از قطران زغال سنگ_

and formaldehyde, creating a hardy new polymer called bakelite.

و فرمالدئید، یک پلیمر بادوام جدید به نام بیک لایت را خلق کرد.

Bakelite was much less flammable than celluloid and the raw materials

بیک‌لایت خیلی کمتر از سلولوئید اشتعال‌زا بود و مواد اولیه آن

used to make it were more readily available.

به آسانی در دسترس بود.

Bakelite was only the beginning.

بیک‌لایت تنها شروع کار بود.

In the 1920s, researchers first commercially developed polystyrene,

در دهه‌ی ۱۹۲۰، پژوهشگران در ابتدا پلی‌- استایرین تجاری را تولید کردند،

a spongy plastic used in insulation.

یک پلاستیک اسفنجی که در عایق بندی استفاده می‌شود.

Soon after came polyvinyl chloride, or vinyl, which was flexible yet hardy.

بلافاصله PVC یا وینیل که انعطاف پذیر و همینطور مقاوم بود تولید شد.

Acrylics created transparent,

اکریلیک‌های شفاف ساخته شدند،

shatter-proof panels that mimicked glass.

پنل‌های نشکن که مانند شیشه عمل می‌کردند.

And in the 1930s nylon took centre stage—

و در دهه ۱۹۳۰ نایلون در مرکز قرار گرفت.

a polymer designed to mimic silk, but with many times its strength.

پلیمری طراحی‌شده شبیه ابریشم، اما استحکامی بسیار بالاتر.

Starting in 1933, polyethylene became one of the most versatile plastics,

ابتدای سال ۱۹۳۳، پلی‌اتیلن تبدیل به یکی از متنوع‌ترین پلاستیک‌ها شد،

still used today to make everything from grocery bags, to shampoo bottles,

که تاامروز برای ساخت هرچیزی استفاده می‌شود، از کیسه‌های بقالی تا بطری شامپو،

to bulletproof vests.

تا جلیقه‌های ضدگلوله.

New manufacturing technologies accompanied this explosion of materials.

تولید تکنولوژی‌های جدید، این انفجار مواد را همراهی کرد.

The invention of a technique called injection-moulding

ابتکار یک تکنیک به نام تزریق قالب گیری

made it possible to insert melted plastics into molds of any shape,

ریختن پلاستیک ذوب شده به هر قالبی را ممکن ساخت،

where they would rapidly harden.

جایی که سریعا سفت می‌شد.

This created possibilities for products in new varieties and shapes—

این به محصولات امکان داشتن تنوع و اَشکال جدید داد

and a way to inexpensively and rapidly produce plastics at scale.

و راهی ارزان و سریع برای تولید پلاستیک.

Scientists hoped this economical new material

دانشمندان امیدوار بودند این ماده‌ی جدید و به صرفه

would make items that once had been unaffordable accessible to more people.

اقلامی که قبلا برای بیشتر مردم غیرقابل تهیه و دسترس بود را تولید کند.

Instead, plastics were pushed into service in World War Two.

در عوض، پلاستیک ها در جنگ جهانی دوم به خدمت رانده شدند.

During the war, plastic production in the United States quadrupled.

در زمان جنگ، تولید پلاستیک چهار برابر شد.

Soldiers wore new plastic helmet liners and water-resistant vinyl raincoats.

سربازها آستر کلاه پلاستیکی جدید و بارانی‌های وینیلی ضد آب می‌پوشیدند.

Pilots sat in cockpits made of plexiglass, a shatterproof plastic,

خلبان‌ها درون اتاقک‌های ساخته شده از پلکسی گلس، یک پلاستیک نشکن می‌نشستند،

and relied on parachutes made of resilient nylon.

و به چترهای نجاتی تکیه می‌کردند که از نایلون مقاوم ساخته شده بود.

Afterwards, plastic manufacturing companies

بعد از آن، شرکت‌های تولید پلاستیک

that had sprung up during wartime turned their attention to consumer products.

که در زمان جنگ تاسیس شده بودند، توجه خود را روی محصولات مصرفی گذاشتند.

Plastics began to replace other materials like wood, glass, and fabric

پلاستیک‌ها جای مواد دیگر را گرفتند، چوب، شیشه و پارچه‌ی مبلمان،

in furniture, clothing, shoes, televisions, and radios.

لباس، کفش، تلویزیون‌ها و رادیوها.

Versatile plastics opened up possibilities for packaging—

پلاستیک‌های همه‌کاره امکان بسته‌بندی را فراهم کردند،

mainly designed to keep food and other products fresh for longer.

که بیشتر برای نگهداری و تازه نگه‌داشتن مواد غذایی طراحی شدند.

Suddenly, there were plastic garbage bags, stretchy plastic wrap,

ناگهان کیسه‌ زباله پلاستیکی بوجود آمد، روکش کششی پلاستیکی،

squeezable plastic bottles, takeaway cartons,

قوطی‌های پلاستیکی قابل فشردن، کارتن‌های آماده،

and plastic containers for fruit, vegetables, and meat.

وظرف‌های پلاستیکی برای میوه،سبزیجات وگوشت.

Within just a few decades, this multifaceted material

فقط در طی چند دهه، این ماده‌ی چندوجهی

ushered in what became known as the “plastics century.”

چیزی را آغاز کرد که به «قرن پلاستیک» معروف شد.

While the plastics century brought convenience and cost-effectiveness,

در حالی که «قرن پلاستیک» راحتی و مقرون به‌صرفه بودن را آورد،

it also created staggering environmental problems.

مشکلات محیطی سرسام‌آوری را نیز خلق کرد.

Many plastics are made of nonrenewable resources.

خیلی از پلاستیک‌ها از مواد غیرقابل تجزیه ساخته می‌شوند

And plastic packaging was designed to be single-use,

و بسته‌های پلاستیکی، یکبارمصرف طراحی شده بودند،

but some plastics take centuries to decompose,

اما بعضی پلاستیک‌ها قرن‌ها زمان می‌بردند تا تجزیه شوند،

creating a huge build up of waste.

آنها انبوهی از زباله‌ها را ایجاد کردند.

This century we’ll have to concentrate our innovations on addressing those problems—

ما باید در این قرن ابداع خود را بر روی رسیدگی به این مشکلات متمرکز کنیم،

by reducing plastic use, developing biodegradable plastics,

با کاهش استفاده از پلاستیک، توسعه پلاستیک‌های زیست فروپاش،

and finding new ways to recycle existing plastic.

و پیدا کردن روش‌های جدید برای بازیافت پلاستیک‌ها.