The Chinese legend of the butterfly lovers - Lijun Zhang

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

Adjusting her disguise, Zhu Yingtai prepared to bid her parents goodbye.

ရုပ်ဖျက်ထားတာကို သပ်ရပ်အောင်လုပ်ရင်း Zhu Yingtai က မိဘတွေကို နှုတ်ဆက်ဖို့ပြင်တယ်။

She had always been a dutiful daughter— staying home

သူဟာ အမြဲ တာဝန်ကျေတဲ့ သမီးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး

and creating works of embroidery that brought her parents pride.

အိမ်မှာနေရင်း မိဘတွေ ဂုဏ်ယူရတဲ့ ပန်းထိုး လက်ရာတွေကို ဖန်တီးပေးခဲ့သူပါ။

And yet, although only boys were allowed at the Confucius Academy in Hangzhou,

ရှီသေးတာက Hangzhou က ကွန်ဖြူးရှပ် တက္ကသိုလ်မှာ ယောက်ျားလေးတွေကိုသာ

what Yingtai truly wanted was to go to school.

ခွင့်ပြုပေမဲ့ Zhu Yingtai တကယ် လုပ်ချင်တာက ကျောင်းတက်ချင်တာပါ။

She begged her parents to let her attend dressed as a boy

ယောက်ျားလေးလို ဝတ်ပြီး တက်ခွင့်ပေးဖို့ သူ့မိဘတွေကို တောင်းပန်ခဲ့ပြီး

and, seeing her determination and clever disguises, they finally agreed.

သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ပါးနပ်တဲ့ရုပ်ဖျက်တာကို မြင်တော့ နောက်ဆုံး သဘောတူခဲ့တယ်။

However, they only gave her permission when she promised

ဒါပေမဲ့ သူဟာ သူ့ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာကို လျှို့ဝှက်ထားပြီး

to keep her true identity a secret

နောက်ပိုင်းမှာ သူ့အတွက် သတ်မှတ်ထားတဲ့

and eventually return to the traditional path they’d set for her.

ရိုးရာလမ်းကို ပြန်သွားဖို့ ကတိပြုမှသာ သူတို့က ခွင့်ပြုချက်ပေးတာပါ၊။

Elated, Yingtai began her journey to Hangzhou.

ဝမ်းသာအားရနဲ့ Yingtai ဟာ သူ့ရဲ့Hangzhou ခရီးကို စတင်ခဲ့တယ်။

On the way, she found herself at a crossroads,

လမ်းမှာ ဘယ်လမ်းကို သွားရမှန်းမသိတဲ့ လမ်းဆုံတစ်ခုမှာ

unsure which route to take when a young man approached.

သူ ရောက်ရှိနေချိန် လူငယ်တစ်ယောက်က ချဉ်းကပ်လာတယ်။

As their eyes met, they shared an instant connection.

သူတို့ မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး ချက်ခြင်းဆက်သွယ်မှုကို မျှဝေခဲ့တယ်။

Yingtai learned that his name was Liang Shanbo,

သူ့နာမည်က Liang Shanbo ဖြစ်ပြီး သူဟာ တက္ကသိုလ်မှာ

and that he’d be her classmate at the academy,

သူ့ရဲ့ အတန်းဖော်ဖြစ်မယ်ဆိုတာကို Yingtai သိလိုက်ရတော့

so they walked the rest of the way together, rapt in conversation.

နှစ်ယောက် အတူတူ ဆက်လျှောက်ပြီး စကား ရွှန်းရွှန်းဝေအောင်ပြောကြတယ်။

Yingtai realized that, despite her meticulous disguise,

စေ့စပ်တဲ့ ရုပ်ဖျက်ထားမှုဆိုပေမဲ့ နောက်ဆုံးမှာ သူကိုယ်တိုင်ပဲ

she felt that she could finally be herself.

ဖြစ်လာနိုင်တာကို Yingtai နားလည်ခဲ့တယ်။

The two decided to celebrate what they thought would be

နှစ်ယောက်ဟာ ရှည်ကြာ၊ရင်းနှီးတဲ့ ခင်မင်မှုဖြစ်မှာတွေးပြီး

a long, close friendship, and became sworn brothers.

ဂုဏ်ပြုဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သွေးသောက်ညီအကိုဖြစ်လာခဲ့တယ်။

At the academy, Yingtai buried herself in books

တက္ကသိုလ်မှာ Yingtai ဟာ စာအုပ်တွေထဲမှာ နှစ်မြှုပ်ထားပြီး

and studied with Shanbo late into the nights.

ညနှောင်းပိုင်းတွေမှာ Shanbo နဲ့အတူ လေ့လာခဲ့တယ်။

The two felt at home so long as they were at each other’s sides.

နှစ်ယောက်သားဟာ တစ်ယောက်ရဲ့ဘက်မှာ တစ်ယောက်ရှိနေသရွေ့ အဆင်ပြေနေခဲ့ကြတယ်။

They shared a room, but even though Shanbo questioned her about it,

သူတို့ဟာ အခန်းတစ်ခန်းမှာ အတူနေပေမဲ့ Shanbo မေးခွန်းထုတ်သည့်တိုင်

Yingtai always used the bathroom alone

Yingtai က ရေချိုးခန်းကို တစ်ယောက်တည်း အမြဲ

and buttoned her thick robes up to her chin— no matter the weather.

သုံးပြီး ဘယ်ရာသီဖြစ်ဖြစ် မေးစေ့အထိ ဝတ်ရုံထူတွေကို ကြယ်သီးတပ်ထားတယ်။

Now and again, Yingtai heard students muttering about her secretive behavior.

မကြာခဏ သူ့ရဲ့သိုသိပ်တဲ့ အပြုအမူအကြောင်း ကျောင်းသားတွေ တီးတိုးပြောတာကိုသူ ကြားတယ်။

As months slipped into years, Yingtai continued to excel at her studies

လတွေ၊ နှစ်တွေ ကုန်လွန်လာတော့ Yingtai ဟာ သူ့လေ့လာမှုတွေမှာ ထူးချွန်ပြီး

and felt like her past— and intended future—were lifetimes away.

သူ့ရဲ့အတိတ်နဲ့ နဲ့ ရည်ရွယ်ထားတဲ့ အနာဂတ်ဟာ ဘဝတာတွေ ခြားသွားတာကို ခံစားမိတယ်။

ဒါပေမဲ့ တီးတိုးသံတွေက ပိုကျယ်လာတယ်။

Yet the whispers grew louder.

And after three years, she had no choice but to leave.

သုံးနှစ်ကြာပြီးနောက်မှာ သူ့မှာ ထွက်ခွာဖို့ပဲ ရွေးစရာရှိခဲ့တယ်။

Parting tearfully, Yingtai asked Shanbo to visit her.

မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ ခွဲခွာရင်း Yingtai က Shanbo ကို လာလည်ဖို့ပြောတယ်။

When Yingtai returned home,

Yingtai အိမ်ပြန်လာတဲ့အခါ

her parents announced that the Ma family from the neighboring village

အနီးအနားရွာက Ma မိသားစုက Yingtai ကို သူတို့သားနဲ့

had sent a matchmaker to ask their permission

လက်ထပ်ခွင့်တောင်းဖို့ အောင်သွယ် လွှတ်ထားတယ်လို့

for Yingtai to marry their son.

မိဘတွေက ကြေညာလိုက်တယ်။

They’d found it a fitting match and accepted.

လိုက်ဖက်တဲ့ အတွဲလို့ မြင်ပြီး လက်ခံလိုက်တယ်။

Trying to hide her disappointment, Yingtai honored their agreement.

စိတ်ပျက်မှုကို ဖုံးကွယ်ဖို့ Yingtai က မိဘတွေရဲ့ သဘောတူမှုကို လိုက်နာခဲ့တယ်။

But as she prepared for another new life, she thought of Shanbo.

ဒါပေမဲ့ နောက်ထပ် ဘဝသစ်တစ်ခုကို ပြင်ဆင်နေစဥ်မှာ Shanbo ကို သူ သတိရမိတယ်။

Meanwhile, he too was distracted— his studies dull without Yingtai near.

တစ်ချိန်တည်းမှာ Shanbo ဟာ စိတ်လေနေတယ်။ အနားမှာ Yingtai မရှိတဲ့ စာတွေကငြီးငွေ့စရာ။

When Shanbo finally visited Yingtai’s house,

နောက်ဆုံး Shanbo က Yingtai အိမ်ကို အလည်လာတဲ့အခါ

he came upon a young woman.

မိန်းမပျိုတစ်ယောက်နဲ့ ဆုံခဲ့တယ်။

He was about to ask for her brother,

သူက သူ့အကိုကို မေးမယ်အလုပ်

but as their eyes met, he recognized the young scholar he’d always loved.

မျက်လုံးချင်း ဆုံပြီး သူ အမြဲ ချစ်ခဲ့ရတဲ့ လူငယ်ပညာရှင်ကို မှတ်မိသွားတယ်။

Shanbo knew he couldn’t stand being separated from Yingtai again

Yingtai ဆီကနေ နောက်တစ်ခါ ခွဲခွာပြီး သူ မရပ်တည်နိုင်တာကို သိတော့

and asked her to marry him.

Shanbo က သူ့ကို လက်ထပ်ဖို့ ပြောတယ်။

But, heartbroken, Yingtai told him that she was already promised to another.

ဒါပေမဲ့ ရင်ကွဲနာကျကာ Yingtai က နောက်တစ် ယောက်ကို ကတိပေးထားပြီးသားလို့ ပြောတယ်။

Shanbo was devastated, but he understood that Yingtai had to abide

Shanbo ဟာ ဝမ်းနည်းပက်လက်ဖြစ်ပေမဲ့ Yingtai ဟာ မိဘတွေရဲ့ဆန္ဒကို လိုက်နာဖို့

by her parents’ wishes, and they parted again.

လိုတာကို နားလည်တော့ သူတို နောက်တစ်ခါ ကွဲကွာသွားတယ်။

Shanbo fell ill and grew weaker by the day.

Shanbo ဟာ နေမကောင်းဖြစ်ပြီး တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ အားနည်းလာခဲ့တယ်။

Worried, his family sent a matchmaker to the Zhu family.

စိတ်ပူတဲ့ သူမိသားစုက Zhu မိသားစုဆီ အောင်သွယ်တော် လွှတ်လိုက်တယ်။

But, because of Yingtai’s current engagement,

ဒါပေမဲ့ Yingtai ရဲ့လက်ရှိ စေ့စပ်မှုကြောင့်

her father refused the proposal.

သူ့အဖေက တောင်းရမ်းတာကို ငြင်းလိုက်တယ်။

Doing otherwise would bring their family public shame.

မဟုတ်ရင် သူတို့မိသားစုကို လူပုံအလယ်မှာ အရှက်ရစေမှာပါ။

Shanbo’s Illness took a turn for the worse

Shanbo ရဲ့နေမကောင်းတာက ပိုဆိုးလာပြီး

and, sensing he wouldn’t live to see her married,

သူ လက်ထပ်တာကို မြင်ဖို့ အသက်မရှင်မှာကို ခံစားမိပြီး

Shanbo wrote Yingtai a final letter.

Yingtai ဆီ နောက်ဆုံးစာတစ်စောင် ရေးခဲ့တယ်။

If Yingtai loved him, he asked that she burn incense

Yingtai သာ သူ့ကို ချစ်ရင် Ma မိသားစုဆီ သွားတဲ့အခါ

in front of his tomb when she was on her way to the Ma family.

သူ့အုတ်ဂူရှေ့မှာ အမွှေးနံ့သာ ထွန်းခိုင်းခဲ့တယ်။

When Yingtai’s wedding day came, it also felt like a funeral.

Yingtai ရဲ့မင်္ဂလာဆောင်နေ့ရောက်လာတဲ့အခါ အသုဘတစ်ခုလို ခံစားရတယ်။

As the procession wound through town under stormy skies,

စီတန်းလှည့်လည်မှုက မုန်တိုင်းထန်တဲ့ ကောင်းကင်အောက်မှာ ကွေ့ပတ်သွားစဥ်မှာ

Yingtai broke off and knelt in front of Shanbo’s tomb,

Yingtai က ခွဲထွက်ပြိး Shanbo ရဲ့ အုတ်ဂူရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်တယ်။

lighting incense and offering sacrifices through her tears.

အမွှေးနံ့သာ ထွန်းပြီး မျက်ရည်တွေကြားကနေ ပူဇော်တာတွေလုပ်တယ်။

Suddenly, a clap of thunder sounded above

ရုတ်​တရက်​ အထက်က မိုးခြိမ်းသံ တစ်​ချက်​ မြည်​လာပြီး

and a lightning bolt shot through the tomb,

အုတ်ဂူကို မိုးကြိုးပစ်တော့

fracturing the stone.

ကျောက်တုံးက ကျိူးအက်သွားတယ်။

Without hesitation, Yingtai threw herself in.

တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ Yingtai ဟာ ပစ်ဝင်လိုက်တယ်။

As her parents rushed to rescue their daughter,

သူ့မိဘတွေက သမီးကို ကယ်တင်ဖို့ အပြေးလာစဥ်မှာ

two butterflies fluttered out of the crack.

လိပ်ပြာနှစ်ကောင်ဟာ အက်ကြောင်းကနေ ပျံတက်လာတယ်။

This time, Yingtai had transformed for good.

ဒီတစ်ကြိမ်တော့ Yingtai ဟာ အပြီးတိုင် ပြောင်းသွားပါပြီ။

Finally free, she could float forever with Shanbo at her side.

နောက်ဆုံးမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သူ့ဘေးမှာ Shanbo နဲ့အတူ ထာဝရ လွင့်မျောနိုင်ပြီပေါ့။