Is radiation dangerous? - Matt Anticole

Translator: sadegh zabihi Reviewer: soheila Jafari

When we hear the word radiation,

وقتی که کلمه تشعشع را می‌شنویم٬

it's tempting to picture huge explosions and frightening mutations,

تصویر انفجارهای بزرگ و جهش‌های ترسناک تداعی می‌شود٬

but that's not the full story.

اما این همه ماجرا نیست.

Radiation also applies to rainbows

تابش در رنگین کمان هم کاربرد دارد

and a doctor examining an x-ray.

و همین طور عکسبرداری پزشکی با اشعه ایکس.

So what is radiation really,

خوب پس تشعشع واقعا چیست٬

and how much should we worry about its effects?

و چقدر باید نگران تأثیرات آن باشیم؟

The answer begins with understanding that the word radiation

جواب با درک این نکته درباره کلمه تشعشع شروع می‌شود

describes two very different scientific phenomena:

که این کلمه دو پدیده‌ی بسیار متفاوت علمی را توصیف می‌کند:

electromagnetic radiation

تابش الکترومغناطیسی

and nuclear radiation.

و تابش هسته‌ای.

Electromagnetic radiation is pure energy

تابش الکترومغناطیسی انرژی خالصی است

consisting of interacting electrical and magnetic waves

که شامل تعامل امواج الکتریکی و مغناطیسی است

oscillating through space.

که در فضا نوسان می‌کنند.

As these waves oscillate faster,

با سرعت گرفتن نوسان این امواج٬

they scale up in energy.

سطح انرژی آنها هم بالاتر می‌رود.

At the lower end of the spectrum, there's radio,

در پایین ترین جای طیف٬ امواج رادیویی قرار دارند٬

infrared,

and visible light.

فرو سرخ٬

و نور مرئی.

At the higher end are ultraviolet,

در بالای آن هم امواج فرا بنفش٬

X-ray,

اشعه ایکس٬

and gamma rays.

و اشعه گاما قرار دارند.

Modern society is shaped by sending and detecting electromagnetic radiation.

جامعه مدرن بر پایه ارسال و دریافت تابش‌های الکترومغناطیسی شکل گرفته است.

We might download an email to our phone via radio waves

ممکن است ما یک ایمیل را در گوشی خود بوسیله امواج رادیویی دریافت کنیم

to open an image of an X-ray print,

که محتوی یک عکس گرفته شده با اشعه ایکس باشد٬

which we can see because our screen emits visible light.

و ما آن را می‌بینیم چون نمایشگر نور مرئی را می‌تاباند.

Nuclear radiation, on the other hand,

از طرف دیگر اما٬ تابش هسته‌ای٬

originates in the atomic nucleus,

به هسته‌ی اتم تعلق دارد٬

where protons repel each other due to their mutually positive charges.

جایی که پروتون‌ها به خاطر بار مثبت متقابل یکدیگر را دفع می‌کنند.

A phenomenon known as the strong nuclear force

پدیده‌ای به نام نیروی هسته‌ای قوی

struggles to overcome this repulsion

برای غلبه بر این دافعه تلاش می‌کند

and keep the nucleus intact.

و هسته را پایدار نگاه می‌دارد.

However, some combinations of protons and neutrons,

هرچند٬ برخی ترکیبات پروتون و نوترون٬

known as isotopes,

به نام ایزوتوپ٬

remain unstable,

ناپایدار باقی می‌مانند٬

or radioactive.

یا پرتوزا می‌شوند.

They will randomly eject matter and/or energy,

آنها به صورت تصادفی ماده و/ یا انرژی آزاد می‌کنند٬

known as nuclear radiation,

که به نام تابش هسته‌ای شناخته می‌شود٬

to achieve greater stability.

تا به پایداری بالاتری برسند.

Nuclear radiation comes from natural sources, like radon,

تابش هسته‌ای از منابع طبیعی مثل عنصر رادون به وجود می‌آید٬

a gas which seeps up from the ground.

گاز بی اثری که از زمین بیرون می‌آید.

We also refine naturally occurring radioactive ores

ما همچنین سنگ‌های معدنی پرتوزای طبیعی را پالایش می‌کنیم

to fuel nuclear power plants.

تا به عنوان سوخت در نیروگاه‌های هسته‌ای به کار ببریم.

Even bananas contain trace amounts of a radioactive potassium isotope.

حتی موزها هم حاوی مقدار اندکی از یک ایزوتوپ پرتوزای پتاسیوم هستند.

So if we live in a world of radiation,

خوب پس اگر در جهانی پر از تشعشع زندگی می‌کنیم٬

how can we escape its dangerous effects?

چطور می‌توانیم از آثار خطرناک آن فرار کنیم؟

To start, not all radiation is hazardous.

برای شروع٬ همه تابش‌ها هم خطرناک نیستند.

Radiation becomes risky when it rips atoms' electrons away upon impact,

تابش زمانی خطرناک می‌شود که الکترون‌های اتم را بر اثر ضربه به بیرون پرتاب کند٬

a process that can damage DNA.

اتفاقی که می‌تواند به DNA صدمه بزند.

This is known as ionizing radiation

این پدیده تابش یونیزه نام دارد

because an atom that has lost or gained electrons is called an ion.

چون اتمی که الکترون از دست بدهد یا به دست بیاورد یون خوانده می‌شود.

All nuclear radiation is ionizing,

همه‌ی تابش‌های هسته‌ای یونیزه هستند٬

while only the highest energy electromagnetic radiation is.

درحالی که امواج الکترومغناطیس تنها با بالاترین سطح انرژی یونیزه هستند.

That includes gamma rays,

که آنها امواج گاما

X-rays,

اشعه ایکس٬

and the high-energy end of ultraviolet.

و انتهای پر انرژی طیف فرابنفش هستند.

That's why as an extra precaution during X-rays,

به همین خاطر است که برای حفاظت بیشتر در هنگام عکسبرداری با اشعه ایکس

doctors shield body parts they don't need to examine,

پزشکان قسمت‌هایی که برای آزمایش نیازی به آنها ندارند را می‌پوشانند٬

and why beach-goers use sunscreen.

و کسانی که زیاد به ساحل می‌روند از ضد آفتاب استفاده می‌کنند.

In comparison, cell phones and microwaves operate at the lower end of the spectrum,

در مقایسه٬ تلفن‌ها و مایکروویوها در پایین طیف قرار دارند٬

so there is no risk of ionizing radiation from their use.

پس هیچ خطری ناشی از تابش یونیزه در استفاده از آنها نیست.

The biggest health risk occurs when lots of ionizing radiation

بیشترین خطر برای سلامتی وقتی است که مقدار زیادی تابش یونیزه

hits us in a short time period,

در بازه‌ی زمانی کوتاهی به ما برسد٬

also known as an acute exposure.

که پرتوگیری حاد هم نامیده می‌شود.

Acute exposures overwhelm the body's natural ability to repair the damage.

پرتوگیری حاد توانایی طبیعی بدن در ترمیم خسارات را از بین می‌برد.

This can trigger cancers,

این اتفاق می‌تواند موجب سرطان

cellular dysfunction,

اختلال عملکرد سلولی٬

and potentially even death.

و به صورت بالقوه حتی مرگ شود.

Fortunately, acute exposures are rare,

خوشبختانه٬ پرتوگیری حاد به ندرت اتفاق می‌افتد٬

but we are exposed daily to lower levels of ionizing radiation

اما ما به صورت روزمره در معرض سطوح پایین‌تر تابش یونیزه هستیم

from both natural and man-made sources.

که هم از طبیعت و هم از منابع ساخت دست بشر به ما می‌رسند.

Scientists have a harder time quantifying these risks.

دانشمندان اوقات سختی برای اندازه‌گیری این مخاطرات دارند.

Your body often repairs damage from small amounts ionizing radiation,

بدن شما معمولا آسیب ناشی از میزان کم تابش یونیزه را ترمیم می‌کند٬

and if it can't,

اما اگر نتواند٬

the results of damage may not manifest for a decade or more.

نتایج آسیب ممکن است تا یک دهه یا بیشتر نمایان نشوند.

One way scientists compare ionizing radiation exposure

یکی از راههای مورد استفاده دانشمندان برای مقایسه پرتوگیری یونیزه

is a unit called the sievert.

استفاده از واحدی به نام سیورت است.

An acute exposure to one sievert will probably cause nausea within hours,

یک پرتوگیری حاد در حد یک سیورت احتمالا در عرض چند ساعت باعث حالت تهوع می‌شود٬

and four sieverts could be fatal.

و چهار سیورت می‌تواند مرگ آفرین باشد.

However, our normal daily exposures are far lower.

با این حال٬ پرتوگیری روزانه ما بسیار کمتر است.

The average person receives 6.2 millisieverts of radiation

یک فرد به صورت سالانه به طور متوسط ۶.۲ میلی سیورت پرتو

from all sources annually,

از همه منابع موجود دریافت می‌کند٬

around a third due to radon.

تقریبا یک سوم پرتوزایی رادون.

At only five microsieverts each,

به ازای هر پنج ماکرو سیوت٬

you'd need to get more than 1200 dental X-rays

باید ۱۲۰۰ عکس بیشتر از دندان‌هایتان بگیرید

to rack up your annual dosage.

تا بتوانید مقدار سالانه را طبقه بندی کنید.

And remember that banana?

و آن موز را به یاد دارید؟

If you could absorb all the banana's radiation,

اگر بتوانید تمام تابش یک موز را جذب کنید٬

you'd need around 170 a day to hit your annual dosage.

به تقریبا ۱۷۰ روز نیاز دارید تا به میزان سالانه‌تان برسید.

We live in a world of radiation.

ما در جهانی پر از تابش زندگی می‌کنیم.

However, much of that radiation is non-ionizing.

اما بخش اعظم این تابش از نوع غیر یونیزه است.

For the remainder that is ionizing,

برای آن مقدری هم که یونیزه است٬

our exposures are usually low,

معمولا مقدار کمی از آن به ما می‌رسد٬

and choices like getting your home tested for radon

و گزینه‌هایی مثل امتحان خانه‌تان برای وجود رادون

and wearing sunscreen

و استفاده از ضد آفتاب

can help reduce the associated health risks.

می‌تواند به کاهش خطرات احتمالی کمک کند.

Marie Curie, one of the early radiation pioneers,

ماری کوری٬ یکی از پیشتازان اولیه در زمینه تابش٬

summed up the challenge as follows:

جمع بندی خود از این چالش را این طور بیان کرده است:

"Nothing in life is to be feared, it is only to be understood.

«در زندگی هیچ چیز برای ترسیدن وجود ندارد٬ بلکه وجود دارد تا فهمیده شود٬

Now is the time to understand more, so that we may fear less."

اکنون زمان آن رسیده که بیشتر بدانیم٬ تا کمتر بترسیم.»