Can we create the "perfect" farm? - Brent Loken

Transcriber: TED Translators Admin Reviewer: Mirjana Čutura

Translator: Mahshad Jonaidi Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

About 10,000 years ago, humans began to farm.

نزدیک به ۱۰،۰۰۰ سال پیش، انسان‌ها شروع به زراعت کردند.

This agricultural revolution was a turning point in our history

این انقلاب کشاورزی یک نقطه عطف در تاریخ ما بود

that enabled people to settle, build and create.

که به مردم این امکان را داد که یک‌جا نشین شوند و ساخت و ساز کنند.

In short, agriculture enabled the existence of civilization.

خلاصه، کشاورزی امکان وجود تمدن را ایجاد کرد.

Today, approximately 40 percent of our planet is farmland.

امروزه، تقریبا ۴۰ درصد از سیاره‌ی ما زمین‌های کشاورزی است.

Spread all over the world,

پراکنده در سراسر جهان،

these agricultural lands are the pieces to a global puzzle

این زمین های کشاورزی قطعات یک معمای جهانی هستند

we are all facing:

که همه‌ی ما با آن روبه‌رو هستیم:

in the future, how can we feed every member of a growing population

در آینده چطور قرار است غذای همه‌ی اعضای این جمعیت در حال رشد را

a healthy diet?

با یک رژیم غذایی سالم تأمین کنیم؟

Meeting this goal will require

تحقق این هدف،

nothing short of a second agricultural revolution.

به چیزی کمتر از یک انقلاب کشاورزی دوم احتیاج ندارد.

The first agricultural revolution

اولین انقلاب کشاورزی

was characterized by expansion and exploitation,

با گسترش و بهره‌برداری،

feeding people at the expense of forests, wildlife and water

تأمین کردن غذا با نهایت ظرفیت جنگل‌ها، حیات وحش و آب

and destabilizing the climate in the process.

و بی‌ثباتی آب و هوا در این روند، شکل گرفت.

That's not an option the next time around.

این نباید گزینه‌ی ما برای دفعه بعد باشد.

Agriculture depends on a stable climate

کشاورزی به یک آب و هوای باثبات نیاز دارد

with predictable seasons and weather patterns.

با فصل‌های قابل پیشبینی و الگوهای آب و هوایی.

This means we can't keep expanding our agricultural lands,

این به این معنا است که ما دیگر نمی‌توانیم زمین‌های کشاورزی‌مان را گسترش بدهیم،

because doing so will undermine the environmental conditions

چرا که انجام این کار وضیعت‌های محیطی‌ای را تضعیف می‌کند

that make agriculture possible in the first place.

که در وهله‌ی اول کشاورزی را ممکن می‌کنند.

Instead, the next agricultural revolution

در عوض، انقلاب کشاورزی بعدی

will have to increase the output of our existing farmland for the long term

باید که محصولات همین مزارعی را که داریم برای مدت طولانی افزایش دهد

while protecting biodiversity, conserving water

ضمن حفاظت از تنوع زیستی، صرفه‌جویی در آب

and reducing pollution and greenhouse gas emissions.

و کاهش آلودگی‌ها و انتشارات گازهای گلخانه‌ای.

So what will the future farms look like?

خب، زمین‌های کشاورزی در آینده چه شکلی خواهند بود؟

This drone is part of a fleet that monitors the crops below.

این پهپاد بخشی از ناوگان است که محصولات زیرش را نظارت می‌کند.

مزرعه‌ ممکن است نامنظم و تصادفی به نظر برسد،

The farm may look haphazard

but is a delicately engineered use of the land

ولی یک استفاده‌ی با ظرفات از زمین است

that intertwines crops and livestock with wild habitats.

که محصولات و دام‌ها را با زیستگاه‌های وحشی آمیخته است.

Conventional farming methods cleared large swathes of land

روش مرسوم کشاورزی زمین‌های وسیعی را پاکسازی کرد

and planted them with a single crop,

و در آنها تنها یک محصول کاشت،

eradicating wildlife

ریشه‌کن کردن حیات وحش،

and emitting huge amounts of greenhouse gases in the process.

و انتشار مقدار زیادی گاز گلخانه ای در این روند.

This approach aims to correct that damage.

هدف این روش اصلاح این آسیب است.

Meanwhile, moving among the crops,

در همین حال که از بین محصولات گذر می‌کنیم،

teams of field robots apply fertilizer in targeted doses.

گروه‌هایی از ربات‌های کشاورزی، در دوزهای معین کوددهی می‌کنند.

Inside the soil,

در خاک،

hundreds of sensors gather data on nutrients and water levels.

صدها حسگر، داده‌هایی را درباره‌ی مواد مغذی و سطح آب جمع آوری می‌کنند.

This information reduces unnecessary water use

این اطلاعات میزان مصرفِ غیرضروری آب را کاهش می‌دهد

and tells farmers where they should apply more and less fertilizer

و به کشاورزها می‌گوید که کجا باید بیشتر و یا کمتر کوددهی انجام دهند

instead of causing pollution by showering it across the whole farm.

به جای ایجاد آلودگی توسط پاشیدن کود در سراسر زمین.

But the farms of the future won't be all sensors and robots.

ولی زمین‌های کشاورزی در آینده، فقط حسگرها و ربات‌ها نخواهند بود.

These technologies are designed to help us produce food

این تکنولوژی‌ها طراحی شده‌اند تا به ما کمک کنند غذا تولید کنیم

in a way that works with the environment

به روشی که با محیط سازگار باشد

rather than against it,

نه اینکه بر علیه‌اش باشد،

taking into account the nuances of local ecosystems.

با در نظر گرفتن جزئیات اکوسیستم‌های محلی.

Lower-cost agricultural practices can also serve those same goals

همچنین شیوه‌های کشاورزی کم هزینه‌تر می‌توانند در خدمت همین اهداف باشند

and are much more accessible to many farmers.

و برای کشاورزان بسیار دردسترس‌تر هستند.

In fact, many such practices are already in use today

در واقع، خیلی از این شیوه‌ها امروزه به همینگونه هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

and stand to have an increasingly large impact

و اتفاقا تأثیر بسیاری نیز خواهند داشت

as more farmers adopt them.

هرچه کشاورزان بیشتری آنها را به کار گیرند.

In Costa Rica,

در کاستاریکا،

farmers have intertwined farmland with tropical habitat so successfully

کشاورزان با موفقیت زمین‌های زراعی و زیستگاه‌های گرمسیری را به هم آمیخته‌اند

that they have significantly contributed to doubling the country's forest cover.

که آنها به طور قابل توجهی به دو برابر شدن پوشش جنگلی کشور کمک کرده‌اند.

This provides food and habitat for wildlife

این، غذا و زیستگاه را برای حیات وحش تأمین می‌کند

as well as natural pollination and pest control

همانند گرده افشانی طبیعی و کنترل آفات

from the birds and insects these farms attract,

دربرابر پرندگان و حشرات که این زمین ها به خود جذب می‌کنند،

producing food while restoring the planet.

تولید غذا در ضمن بازگردانی سیاره.

In the United States,

در ایالات متحده آمریکا،

ranchers are raising cattle on grasslands composed of native species,

دامداران گاوها را در علفزارهای متشکل از گونه‌های بومی پرورش می‌دهند،

generating a valuable protein source

که باعث تولید یک منبع ارزشمند پروتئین می‌شود،

using production methods that store carbon and protect biodiversity.

با استفاده از روش های تولید که باعث ذخیره‌ی کربن و حفظ تنوع‌زیستی می‌شود.

In Bangladesh, Cambodia and Nepal,

در بنگلادش، کامبوج و نپال،

new approaches to rice production

روش‌های جدید برای تولید برنج

may dramatically decrease greenhouse gas emissions in the future.

ممکن است به طور چشمگیری انتشار گازهای گلخانه‌ای را در آینده کاهش دهد.

Rice is a staple food for three billion people

برنج یک ماده غذایی اصلی برای سه میلیارد نفر است

and the main source of livelihood for millions of households.

و منبع اصلی معیشت برای میلیون‌ها خانه‌وار است.

More than 90 percent of rice is grown in flooded paddies,

بیش از ۹۰ درصد برنج از شالی‌زارهای سیل‌زده بدست می‌آید،

which use a lot of water

که آب زیادی مصرف می‌کند

and release 11 percent of annual methane emissions,

و ۱۱ درصد از انتشار سالانه‌ی متان را شامل می شود،

which accounts for one to two percent

که یک تا دو درصد

of total annual greenhouse gas emissions globally.

از کل انتشار گاز گلخانه‌ایِ سالانه و جهانی را تشکیل می‌دهد.

By experimenting with new strains of rice,

با آزمایش گونه‌های جدید برنج

irrigating less

آبیاری کمتر

and adopting less labor-intensive ways of planting seeds,

و به کار بردن روش‌های کم کارتر در کاشتن دانه،

farmers in these countries

کشاورزها در این کشورها

have already increased their incomes and crop yields

درآمد و محصولاتشان را افزایش داده‌اند

while cutting down on greenhouse gas emissions.

در حالی که انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهند.

In Zambia,

در زامبیا،

numerous organizations are investing in locally specific methods

نهادهای بسیاری در حال سرمایه‌گذاری بر روش‌های محلی و خاص هستند،

to improve crop production, reduce forest loss

تا تولید محصول را بهبود، از دست دادن جنگل‌ها را کاهش

and improve livelihoods for local farmers.

و معیشت را برای کشاورزان بهبود بدهند.

These efforts are projected to increase crop yield

این تلاش‌ها پیشبینی شده‌اند تا تولید محصول را

by almost a quarter over the next few decades.

تا حداقل یک چهارم، تا چند دهه‌ی بعد افزایش دهند.

If combined with methods to combat deforestation in the region,

اگر که با روش‌هایی برای مبارزه با جنگل‌زدایی در این منطقه ترکیب می‌شدند،

they could move the country

می‌توانستند کشور را

toward a resilient, climate-focused agricultural sector.

به سمت بخش کشاورزی انعطاف پذیر و متمرکز بر آب و هوا حرکت دهند.

And in India,

و در هند،

where up to 40 percent of post-harvest food is lost or wasted

جایی که تا ۴۰ درصد از محصولاتِ پس از برداشت از بین و یا هدر می روند

due to poor infrastructure,

با توجه به زیرساخت ضعیف،

farmers have already started to implement solar-powered cold storage capsules

کشاورزها قبلا شروع به پیاده‌سازی کپسول‌های سردخانه با انرژی خورشیدی کرده‌اند

that help thousands of rural farmers preserve their produce

که به هزاران کشاورز روستایی کمک می‌کند تا محصولات خودشان را حفظ کنند

and become a viable part of the supply chain.

و تبدیل به یک بخش با دوام از چرخه‌ی عرضه شوند.

It will take all of these methods,

این نیازمند همه‌ی این روش‌ها،

from the most high-tech to the lowest-cost,

از پیشرفته‌ترین تا کم هزینه‌ترین است،

to revolutionize farming.

تا تغییر اساسی را در کشاورزی ایجاد کنیم.

High-tech interventions stand to amplify

سیستم‌های پیشرفته برای تقویت

climate- and conservation-oriented approaches to farming,

آب و هوا و حفاظت جهت‌دار از رویکردهای کشاورزی هستند،

and large producers will need to invest in implementing these technologies.

و تولیدکنندگان عمده نیاز به سرمایه‌گذاری در پیاده‌سازی این تکنولوژی‌ها خواهند داشت.

Meanwhile, we'll have to expand access to the lower-cost methods

در حالی که ما باید دسترسی به روش‌های کم هزینه‌تر را نیز

for smaller-scale farmers.

برای کشاورزان در مقایس کوچکتر گسترش دهیم.

This vision of future farming will also require a global shift

این دیدگاه از کشاورزی آینده نیازمند تغییر جهانی نیز خواهد بود

toward more plant-based diets

با توجه به بیشتر شدن رژیم‌های‌غذایی گیاهی

and huge reductions in food loss and waste,

و کاهش عظیم در از بین رفتن و هدر رفتن غذا،

both of which will reduce pressure on the land

هردوی این‌ها فشار روی زمین را کاهش می‌دهند

and allow farmers to do more with what they have available.

و به کشاورزها این اجازه را می‌دهند که کار بیشتری با آنجه در دسترس دارند انجام دهند.

If we optimize food production, both on land and sea,

اگر که ما تولید غدا را هم در زمین و هم در دریا بهینه سازیم،

we can feed humanity

می‌توانیم غذای بشریت را تأمین کنیم

within the environmental limits of the earth,

در حدود محدوده‌های محیط‌زیستی زمین،

but there's a very small margin of error,

ولی یک خطای حاشیه‌ای کوچک هست،

and it will take unprecedented global cooperation

و این نیازمند یک همکاری جهانی بی‌سابقه

and coordination of the agricultural lands we have today.

و هماهنگی زمین‌های کشاورزی‌ است که امروزه داریم.