Why do we have hair in such random places? - Nina G. Jablonski

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Behdad Khazaeli

We have lots in common with our closest primate relatives.

ما با خویشاوندان نخستی خود اشتراکات زیادی داریم.

But comparatively, humans seem a bit... underdressed.

اما انسان‌ها به نسبت پوشش کمتری دارند.

Instead of thick fur covering our bodies,

به جای پشم غلیظی که بدنمان را بپوشاند،

many of us mainly have hair on top of our heads—

بسیاری از ما عمدتاً روی سرمان دارای مو هستیم-

and a few other places.

و البته چند جای اندک دیگر.

So, how did we get so naked? And why do we have hair where we do?

خوب، چرا اینقدر لخت شده‌ایم؟ و چرا در جاهای خاصی دارای مو هستیم؟

Human hair and animal fur are made of the same stuff:

موی انسان و پشم حیوان از یک جنس هستند:

filaments of the protein keratin that grow out of organs known as follicles,

رشته‌هایی از پروتئین کراتین که از اندام‌هایی به نام فولیکول رشد می‌کنند،

which go through cycles of growth and shedding.

و دوره‌هایی از رشد و ریزش را طی می‌کنند.

Across mammalian species, hairs have been modified for numerous purposes,

بین پستانداران، موها برای اهداف زیادی توسعه یافته‌اند،

ranging from the soft fluff covering rabbits

از کرک نرم بدن خرگوش گرفته

to the rigid quills protecting porcupines.

تا تیغ‌های سخت حفاظت‌کننده خارپشت‌ها.

But for many mammals, hair grows in two layers

اما برای بسیاری از پستانداران، مو در دو لایه رشد می‌کند

consisting of a shorter undercoat of ground hairs

که عبارتند از موهای کوتاهتر زیرین

covered by longer guard hairs.

و موهای پوششی بلندتر رویی

Together, they help insulate the animal’s body and protect its skin.

به همراه هم به عایق‌سازی و حفاظت پوست بدن جانور کمک می‌کنند.

Human hairs, on the other hand, are kind of a combination of these hair types.

از طرف دیگر، موهای انسان‌ها ترکیبی از این دو نوع مو هستند.

Unfortunately, hair is rarely found in fossils,

متاسفانه، مو به ندرت در فسیل‌ها یافت می‌شود،

making it hard for researchers to pinpoint when and how

که کار را برای تعیین زمان و نحوه از دست دادن پوشش

our ancient ancestors lost their coats.

توسط اجدادمان را برای محققین سخت می‌کند.

But scientists have developed some working hypotheses.

اما دانشمندان چند فرضیه مفید را توسعه داده‌اند.

It seems that, millions of years ago in Africa,

به نظر می‌رسد، میلیون‌ها سال پیش در آفریقا،

early hominins first transitioned out of trees and adopted a more active lifestyle.

انسان‌تباران اولیه درختان را رها کردند و زندگی فعالتری را برگزیدند.

Keeping cool became increasingly important.

خود را سرد نگه داشتن بسیار مهم شد.

Eventually, they developed more sweat glands,

سرانجام، غدد عرقی بیشتری توسعه دادند،

which helped them lose heat by evaporating moisture through the skin.

که به آن‌ها کمک می‌کرد گرما را از طریق تبخیر رطوبت پوست از دست دهند.

In fact, humans have 10 times more sweat glands than chimpanzees, for instance.

در واقع، برای مثال انسان‌ها ۱۰ برابر شامپانزه‌ها غده عرقی دارند.

But efficiently losing heat by sweating is harder to do when you’re covered in fur.

اما از دست دادن حرارت با عرق کردن در صورت پوشیده بودن با پشم سخت‌تر است.

Scientists believe that early humans lost much of their coat around this time

دانشمندان معتقدند انسان‌های اولیه بسیاری از پوشش خود را در این دوره از دست دادند

to help their sweat evaporate faster.

تا کمک کند عرق را سریعتر تبخیر کنند.

However, if losing our hair was so advantageous,

به هر حال، اگر از دست دادن مو اینقدر مفید بوده است،

why do we have any left at all?

چرا کل موها را از دست نداده‌ایم؟

It seems that there are unique uses for hair in different parts of our bodies.

به نظر می‌رسد استفاده‌های منحصر به فردی برای مو در بخش‌های مختلف بدنمان وجود دارد.

When it comes to the tops of our heads,

در مورد موهای سرمان،

temperature regulation likely played a part again.

احتمالا تنظیم دما دوباره نقش بازی می‌کند.

Since early humans began venturing into the open,

از آنجا که انسان‌های اولیه به فضای باز روی آوردند،

their heads would’ve been exposed to the scorching sun.

سرهایشان در معرض آفتاب سوزان قرار می‌گرفته است.

Thicker, longer-growing hair protects our sensitive scalps

موی بلندتر و ضخیم‌تر پوست سر حساسمان را محافظت می‌کند

and keeps our brains from overheating.

و مغزمان را از زیاد گرم شدن حفظ می‌کند.

Dark tightly curled hair is most effective at keeping solar radiation off of skin.

موی تیره، ضخیم و فر در دفع تابش خورشیدی از پوست بیشترین اثر را دارد.

Other kinds of head hair evolved as humans moved to different places.

انواع دیگری از موی سر با نقل مکان انسان‌ها به مکان‌های مختلف توسعه یافت.

Meanwhile, researchers think eyebrows are especially useful for communication

در عین حال، محققان معتقدند ابروها برای ایجاد ارتباط کاربرد دارند

because they sit atop active facial muscles that convey our feelings.

زیرا بالای ماهیچه‌های فعال صورت قرار دارند که حامل بیان احساسات هستند.

Eyelashes have been shown to minimize airflow over our eyeballs,

نشان داده شده مژه‌ها برای کاهش جریان باد روی مردمک چشم هستند،

preventing them from drying out and catching debris.

برای جلوگیری از خشک شدن و جذب گرد و خاک.

And maybe facial hair proved helpful in distinguishing identity from a distance,

و موهای صورت ثابت شده برای تشخیص هویت از راه دور مفید هستند،

but we really don’t know.

اما واقعاً نمی‌دانیم.

Evidence is stubbly at best.

در بهترین حالت، مدرک ریش نتراشیده‌ است .

Why we have hair in other regions is... more pungent.

اینکه چرا در محل‌های دیگر مو داریم... زننده‌تر است.

Our armpits, nipples, and pubic areas are dotted with apocrine glands.

زیربغل، نوک پستان، و نواحی تناسلی دارای غده‌های آپوکارین پراکنده هستند.

They produce oily, smelly secretions which the thick, curly hair

این غدد ترشحات روغنی و بودار تولید می‌کنند که موهای ضخیم و فر

that often grows in these spots helps disperse.

که اغلب در این نقاط رشد می‌کنند به توزیع ترشحات کمک می‌کنند.

The secretions that waft off these hairy patches may be useful for identification.

ترشحاتی که از این نقاط مودار، بو ساطع می‌کند احتمالا برای تشخیص هویت مفید هستند.

For example, several studies have shown that people are able to identify

برای مثال، چند تحقیق افرادی را نشان داده‌اند که می‌توانند بوی زیربغل

their own armpit odors as well as those of people they’re close with.

خودشان و افراد نزدیکشان را تشخیص دهند.

The final type of notable human hair is the vellus hair that covers our bodies.

نوع آخر موی انسان، مویی است که بدن ما را پوشانده است.

We don't know if these hairs serve any purpose themselves,

نمی‌دانیم آیا این موها عملکرد خاصی دارند یا خیر،

but the follicles vellus hair grows from are essential banks of stem cells

اما فولیکول‌هایی که موی بدن از آن‌ها رشد می‌کند، بانک‌های حیاتی سلول‌های بنیادی

that repair damaged skin after injury.

هستند که پوست آسیب دیده را ترمیم می‌کنند.

They’re also important sites of nerve endings that convey signals

همچنین مکان‌های مهمی برای پایانه‌های عصبی هستند که سیگنال‌های

of gentle touch to the brain.

لمس ملایم را به مغز مخابره می‌کنند.

In fact, although it’s much finer,

در واقع، اگر چه موی بدن انسان بسیار لطیف‌تر است،

humans have roughly the same density of body hair as apes of comparable sizes.

تقریبا در قیاس با میمون‌های نسبتا هم‌اندازه تراکم موی بدنشان یکسان است.

So despite all this talk of human nakedness,

خوب علی رغم این گفتار حول لخت بودن انسان،

we're not actually as hairless as we look.

نسبت به چیزی که به نظر می‌رسیم اینقدرها هم کم‌مو نیستیم.