How good are you at calculating risk? - Gerd Gigerenzer

Translator: Atefeh Rashidi Reviewer: Masood Mousavi

A new drug reduces the risk of heart attacks by 40%.

یک داروی جدید خطر حملاتِ قلبی را تا ۴۰ درصد کاهش می‌دهد.

Shark attacks are up by a factor of two.

حملات کوسه بالای دو مرتبه است.

Drinking a liter of soda per day doubles your chance of developing cancer.

نوشیدن یک لیتر نوشابه در روز، شانس شما را برای ابتلا به سرطان دو برابر می‌کند.

These are all examples of relative risk,

همه این‌ها نمونه‌هایی از خطر نسبی است،

a common way risk is presented in news articles.

یک روش متداول خطر که در مقالات خبری عنوان می‌شود.

Risk evaluation is a complicated tangle of statistical thinking

ارزیابی خطر یک وضعیت پیچیده از تفکر آماری

and personal preference.

و اولویت شخصی است.

One common stumbling block is the difference between

مانع متداول، تفاوتی است میانِ

relative risks like these and what are called absolute risks.

خطرات نسبی همانند این‌ها و آنچه خطرات مطلق خوانده می‌شود.

Risk is the likelihood that an event will occur.

خطر، احتمالی است که یک رویداد اتفاق خواهد افتاد.

It can be expressed as either a percentage—

می‌تواند به‌صورت درصد بیان شود --

for example, that heart attacks occur in 11% of men

به‌عنوان‌مثال حملات قلبی در ۱۱ درصدِ مردان

between the ages of 60 and 79—

بین سنین ۶۰ تا ۷۹ سال اتفاق می‌افتد --

or as a rate— that one in two million divers along Australia’s western coast

یا به‌صورت یک نرخ، از هر دو میلیون غواص یک نفر در سواحل غربی استرالیا

will suffer a fatal shark bite each year.

هرساله از گاز کشنده کوسه رنج خواهند برد.

These numbers express the absolute risk of heart attacks

این اعداد، خطر مطلق حملات قلبی

and shark attacks in these groups.

و حملات کوسه را در این گروه‌ها بیان می‌کنند.

Changes in risk can be expressed in relative or absolute terms.

تغییرات در خطر می‌تواند به‌صورت نسبی یا مطلق بیان شود.

For example, a review in 2009 found that mammography screenings

برای مثال، یک بررسی در سال ۲۰۰۹ نشان داد که غربالگری ماموگرافی

reduced the number of breast cancer deaths from five women in one thousand to four.

تعداد مرگ‌ومیر سرطان پستان را از پنج زن در هر هزار نفر، به چهار زن کاهش داد.

The absolute risk reduction was about .1%.

کاهش خطر مطلق حدود ۰٫۱ درصد بود.

But the relative risk reduction from 5 cases of cancer mortality to four

اما کاهش خطر نسبی، از پنج مورد مرگ‌ومیرِ سرطان به چهار مورد،

is 20%.

۲۰ درصد است.

Based on reports of this higher number,

بر اساس گزارش‌ها از این رقم بالاتر،

people overestimated the impact of screening.

مردم تأثیر غربالگری را دست بالا گرفتند.

To see why the difference between the two ways of expressing risk matters,

برای دیدن تفاوت میانِ دو روش بیان مسائل خطر،

let’s consider the hypothetical example of a drug

بیایید نمونه فرضی از دارویی را در نظر بگیریم

that reduces heart attack risk by 40%.

که خطر حمله قلبی را تا ۴۰ درصد کاهش می‌دهد.

Imagine that out of a group of 1,000 people

گروهی متشکل از ۱,۰۰۰ نفر را تصور کنید

who didn’t take the new drug, 10 would have heart attacks.

که داروی جدید را مصرف نکنند، ۱۰ نفر دچار حمله قلبی می‌شوند.

The absolute risk is 10 out of 1,000, or 1%.

خطر مطلق آن، ۱۰ نفر از ۱,۰۰۰ نفر، یا ۱ درصد است.

If a similar group of 1,000 people did take the drug,

اگر گروه ۱,۰۰۰ نفری مشابه‌ای آن دارو را مصرف کنند،

the number of heart attacks would be six.

تعداد حملات قلبی شش نفر می‌شود.

In other words, the drug could prevent four out of ten heart attacks—

یعنی این دارو می‌تواند از بروز چهار مورد از هر ده مورد حملات قلبی جلوگیری کند --

a relative risk reduction of 40%.

کاهش خطر نسبی تا ۴۰ درصد.

Meanwhile, the absolute risk only dropped from 1% to 0.6%—

درحالی‌که، خطر مطلق فقط از ۱ به ۰٫۶ درصد کاهش یافته است --

but the 40% relative risk decrease sounds a lot more significant.

اما کاهش ۴۰ درصدی خطر نسبی بسیار مهم‌تر به نظر می‌رسد.

Surely preventing even a handful of heart attacks,

مطمئناً حتی جلوگیری از تعداد معدود حملات قلبی،

or any other negative outcome, is worthwhile— isn’t it?

یا هر نتیجه منفی دیگر، ارزشمند است -- این‌طور نیست؟

Not necessarily.

نه لزوماً.

The problem is that choices that reduce some risks

مشکل آن است که انتخاب‌هایی که برخی از خطرها را کاهش می‌دهند

can put you in the path of others.

می‌تواند شما را در مسیر دیگری قرار دهد.

Suppose the heart-attack drug caused cancer in one half of 1% of patients.

فرض کنید داروی حمله قلبی موجب بروزِ سرطان در نیمی از ۱ درصد بیماران شود.

In our group of 1,000 people,

در گروه ۱,۰۰۰ نفری ما،

four heart attacks would be prevented by taking the drug,

با مصرف این دارو از چهار حمله قلبی جلوگیری می‌شد،

but there would be five new cases of cancer.

اما پنج مورد جدید سرطان به وجود می‌آمد.

The relative reduction in heart attack risk sounds substantial

این کاهش نسبی در خطر حمله قلبی قابل‌ توجه به نظر می‌رسد

and the absolute risk of cancer sounds small,

و خطر مطلق سرطان کوچک به نظر می‌رسد،

but they work out to about the same number of cases.

اما آن‌ها تقریباً همان تعداد موارد را شامل می‌شوند.

In real life,

در زندگی واقعی،

everyone’s individual evaluation of risk will vary

ارزیابی هر فرد از خطر

depending on their personal circumstances.

وابسته به شرایط شخصی آن‌ها متفاوت خواهد بود.

If you know you have a family history of heart disease

اگر بدانید که سابقه بیماری قلبی خانوادگی دارید

you might be more strongly motivated to take a medication

ممکن است با انگیزه بیشتری آن دارو را مصرف کنید

that would lower your heart-attack risk,

تا خطر حمله قلبی شما را کاهش دهد،

even knowing it provided only a small reduction in absolute risk.

حتی باوجوداینکه بدانیم تنها مقدار کمی از خطر مطلق را کاهش می‌دهد.

Sometimes, we have to decide between exposing ourselves to risks

بعضی مواقع مجبوریم خودمان را در معرض یکی از خطرها قرار دهیم

that aren’t directly comparable.

که به‌طور مستقیم قابل مقایسه نیستند.

If, for example, the heart attack drug carried a higher risk

اگر برای مثال، داروی حمله قلبی خطر بیشترِ

of a debilitating, but not life-threatening,

ناتوانی را داشته باشد، هرچند که تهدیدکننده زندگی نیست،

side effect like migraines rather than cancer,

عوارض جانبی مانند میگرن به‌جای سرطان،

our evaluation of whether that risk is worth taking might change.

ارزیابی ما از اینکه آیا آن خطر ارزش انجام دارد، ممکن است تغییر کند.

And sometimes there isn’t necessarily a correct choice:

و گاهی اوقات لزوماً انتخاب صحیحی وجود ندارد:

some might say even a minuscule risk of shark attack is worth avoiding,

برخی ممکن است بگویند، حتی جلوگیری از خطر خیلی کم حمله کوسه هم ارزش دارد،

because all you’d miss out on is an ocean swim,

زیرا تمام چیزی که از دست می‌دهید شنا در اقیانوس است،

while others wouldn’t even consider skipping a swim

درحالی‌که بقیه حتی شنا را

to avoid an objectively tiny risk of shark attack.

برای جلوگیری از خطر عینی کوچکِ حمله کوسه از دست نمی‌دهند.

For all these reasons, risk evaluation is tricky at baseline,

با تمام این دلایل، ارزیابی خطر در ابتدا دشوار است،

and reporting on risk can be misleading,

و گزارش در مورد خطر می‌تواند گمراه‌کننده باشد،

especially when it shares some numbers in absolute terms

به‌خصوص هنگامی‌که برخی از اعداد را در شرایط مطلق

and others in relative terms.

و برخی دیگر را در شرایط نسبی به اشتراک می‌گذارند.

Understanding how these measures work

درک چگونگی عملکرد این مقیاس‌ها

will help you cut through some of the confusion

به شما کمک خواهد کرد برخی از ابهامات را کاهش دهید

and better evaluate risk.

و خطر را بهتر ارزیابی کنید.