How miscommunication happens (and how to avoid it) - Katherine Hampsten

Translator: sadegh zabihi Reviewer: soheila Jafari

Have you ever talked with a friend about a problem only to realize

آیا هرگز پیش آمده که با دوستی درباره مسئله‌ای صحبت کرده و متوجه شده باشید

that he just doesn't seem to grasp why the issue is so important to you?

که او نفهمیده که چرا این مسئله برای شما مهم هست؟

Have you ever presented an idea to a group and it's met with utter confusion?

آیا پیش آمده که ایده‌ای را با گروهی مطرح کرده و با هرج و مرج مطلق مواجه شده باشید؟

Or maybe you've been in an argument

یا شاید در بحثی بوده باشید

when the other person suddenly accuses you

که ناگهان فرد مقابل شما را متهم کند

of not listening to what they're saying at all?

که به آنچه او می‌گوید گوش نمی‌دهید؟

What's going on here?

چه اتفاقی در این شرایط می‌افتد؟

The answer is miscommunication,

پاسخ در سوء تفاهم است٬

and in some form or another,

و به هر ترتیب

we've all experienced it.

همه ما آن را تجربه کرده‌ایم.

It can lead to confusion,

سوءتفاهم می‌تواند باعث سردرگمی،

animosity,

دشمنی،

misunderstanding,

و برداشت غلط،

or even crashing a multimillion dollar probe into the surface of Mars.

یا حتی برخورد یک کاوشگر چندین میلیون دلاری به سطح مریخ شود.

The fact is even when face-to-face with another person,

حقیقت این است که حتی اگر رو در روی هم با یک نفر دیگر،

in the very same room,

در یک اتاق،

and speaking the same language,

و با یک زبان صحبت کنید،

human communication is incredibly complex.

گفت و شنود انسان‌ها بطور باورنکردی پیچیده هست.

But the good news is that a basic understanding

اما خبر خوب این است که یک درک اولیه

of what happens when we communicate

از آنچه در هنگم گفتگو اتفاق می‌افتد

can help us prevent miscommunication.

می‌تواند به ما کمک کند تا از سوء تفاهم جلوگیری کنیم.

For decades, researchers have asked, "What happens when we communicate?"

برای دهه‌ها، محققان پرسیده‌اند، «وقتی ما با هم گفتگو می‌کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟»

One interpretation, called the transmission model,

یکی ازتفسیرها، به نام مدل انتقالی٬

views communication as a message that moves directly from one person to another,

گفتگو را انتقال پیامی مستقیم از یک فرد به دیگری میداند،

similar to someone tossing a ball and walking away.

مشابه کسی که توپی را می‌اندازد و می‌رود.

But in reality,

اما در واقعیت،

this simplistic model doesn't account for communication's complexity.

این مدل ساده شده گفتگو‌های پیچیده را به حساب نمی‌آورد.

Enter the transactional model,

به مدل تبادلاتی می‌رسیم،

which acknowledges the many added challenges of communicating.

که بر چالش‌های زیادی در گفتگو اذعان دارد.

With this model, it's more accurate to think of communication between people

با این مدل، دقیق‌تر است که گفتگوی بین مردم را

as a game of catch.

مانند یک بازی رفت و برگشتی تصور کنیم.

As we communicate our message, we receive feedback from the other party.

همانطور که ما با حرف زدن پیامی می‌فرستیم، بازخوردی از طرف دیگر نیز دریافت می‌کنیم.

Through the transaction, we create meaning together.

در این تبادل، ما معنایی را با هم می‌سازیم.

But from this exchange, further complications arise.

اما تبادلات ،هر چه جلوتر میرود پیچیدگی بیشتری پیدا می کنند.

It's not like the Star Trek universe,

این مانند جهان استار‌تک ( یک سریال تلوزیونی) نیست،

where some characters can Vulcan mind meld,

که شخصیت‌ها قادر به ذهن خوانی ولکان باشند٬

fully sharing thoughts and feelings.

و تمام افکار و احساسات را با هم در میان بگذارند.

As humans, we can't help but send and receive messages

به عنوان انسان٬ ما فقط می‌توانیم پیام‌ها را

through our own subjective lenses.

از طریق عدسی‌های شیئی خودمان ارسال و دریافت کنیم.

When communicating, one person expresses her interpretation of a message,

در هنگام ارتباط٬ یک نفر تفسیر خود از یک پیام را بیان می‌کند٬

and the person she's communicating with

و کسی که با او گفتگو می‌کند

hears his own interpretation of that message.

برداشت خود از آن پیام را می‌شنود.

Our perceptual filters continually shift meanings and interpretations.

صافی‌های ادراکی ما همواره معانی و برداشت‌ها را تغییر می‌دهند.

Remember that game of catch?

بازی گرفتن توپ را به یاد دارید؟

Imagine it with a lump of clay.

آن را با مشتی گل تصور کنید.

As each person touches it,

هر کس که آن را می‌گیرد٬

they shape it to fit their own unique perceptions

شکل آن را تغییر می‌دهد تا با برداشت خودش هم خوانی پیدا کند

based on any number of variables,

بسته به متغیرهایی

like knowledge or past experience, age, race, gender,

مثل دانش یا تجربه قبلی٬ سن٬ نژاد٬ جنسیت٬

ethnicity, religion, or family background.

قومیت٬ دین یا پیشینه خانوادگی.

Simultaneously, every person interprets the message they receive

به طور همزمان٬ هر فرد پیغامی که دریافت می‌کند را

based on their relationship with the other person,

بر اساس رابطه‌ی خود با دیگری٬

and their unique understanding

و برداشت واحد آنها

of the semantics and connotations of the exact words being used.

از معنی و مفهوم کلمات استفاده شده تفسیر می‌کند.

They could also be distracted by other stimuli,

همچنین ممکن است به خاطر محرک‌های دیگری مثل

such as traffic

ترافیک

or a growling stomach.

یا قار و قور شکم٬ حواسشان پرت شود.

Even emotion might cloud their understanding,

حتی احساسات می‌تواند بر درک آنها سایه بیاندازد٬

and by adding more people into a conversation,

و با اضافه شدن افراد بیشتری به مکالمه٬

each with their own subjectivities,

هر کدام با ذهنیت‌های خود٬

the complexity of communication grows exponentially.

پیچیدگی ارتباط به صورت نمایی گسترش می‌یابد.

So as the lump of clay goes back and forth from one person to another,

پس با جابجا شدن توده گل بین دو نفر٬

reworked, reshaped, and always changing,

که همیشه در حال ورز دادن٬ تغییر شکل دادن و تغییر دادن آن هستند٬

it's no wonder our messages sometimes turn into a mush of miscommunication.

هیچ جای تعجبی نیست که گاهی پیام‌های ما تبدیل به مشتی سوءتفاهم می‌شوند.

But, luckily, there are some simple practices

اما٬ خوشبختانه٬ تمرین‌های ساده‌ای هستند

that can help us all navigate our daily interactions for better communication.

که می‌توانند به ما در شکل دادن روابط روزمره بهتر کمک کنند.

One:

یک:

recognize that passive hearing and active listening are not the same.

بدانید که شنیدن منفعلانه با گوش دادن فعالانه تفاوت دارد.

Engage actively with the verbal and nonverbal feedback of others,

به بازخوردهای کلامی و غیرکلامی دیگران فعالانه توجه کنید٬

and adjust your message to facilitate greater understanding.

و پیغام خود را برای آسان شدن درک بهتر تنظیم کنید.

Two:

دو:

listen with your eyes and ears, as well as with your gut.

با چشم‌ها و گوش‌هایتان گوش کنید٬ همین طور با دل و روده‌تان.

Remember that communication is more than just words.

به یاد داشته باشید که ارتباط بیش از تنها چند کلمه است.

Three:

سه:

take time to understand as you try to be understood.

به همان اندازه که برای فهمیده شدن تلاش می‌کنید برای فهمیدن تلاش کنید.

In the rush to express ourselves,

در تب و تاب بیان کردن خودمان٬

it's easy to forget that communication is a two-way street.

راحت فراموش می‌کنیم که ارتباط یک خیابان دوطرفه است.

Be open to what the other person might say.

در برابر آنچه فرد مقابل ممکن است بگوید پذیرا باشید.

And finally, four:

و در نهایت٬ چهار:

Be aware of your personal perceptual filters.

از صافی‌های ادراکی خود با خبر باشید.

Elements of your experience,

المان‌های تجربی شما٬

including your culture, community, and family,

شامل فرهنگ٬ جامعه٬ و خانواده٬

influence how you see the world.

بر نگرش شما به جهان تاثیر می‌گذارند.

Say, "This is how I see the problem, but how do you see it?"

بگویید٬ "این مسئله به نظر من این طور است٬ اما شما چه فکر می‌کنید؟"

Don't assume that your perception is the objective truth.

درک خود را به عنوان حقیقت عینی تصور نکنید.

That'll help you work toward sharing a dialogue with others

این به شما کمک خواهد کرد تا با دیگران صحبت کنید

to reach a common understanding together.

و با هم به درکی مشترک برسید.