Why do honeybees love hexagons? - Zack Patterson and Andy Peterson

Translator: soheila Jafari Reviewer: Behdad Khazaeli

Honeybees are fascinating creatures for a number of reasons:

به چندین دلیل زنبوران عسل موجودات شگفت انگیزی هستند:

their incredible work ethic,

اخلاق کار باورنکردی آنها،

the sugary sweet syrup they produce

شربت شیرین‌تر از قندی که تولید می‌کنند

and their intricate social structure.

و ساختار پیچیده اجتماعی آنها.

But another reason is that honeybees are, in fact,

اما ، دلیل دیگری نیز هست، در حقیقت، زنبوران‌ عسل

excellent mathematicians.

ریاضی‌دانانی بسیار عالی هستند.

Scientists claim the tiny insects can calculate angles,

دانشمندان ادعا می‌کنند ک این حشره کوچک می‌تواند زاویه ها را محاسبه کند،

and can even comprehend the roundness of the Earth.

و حتی می‌توانند گردی زمین را درک کنند.

But there's particular mathematical bee genius

اما نبوغ ریاضی ویژه‌ای

behind the most important aspect of honeybee life: the hive.

در پشت مهمترین جنبه زندگی زنبور عسل وجود دارد: کندو

Just like humans, bees need food and shelter to stay alive.

درست مانند انسان، زنبورها برای زنده بودن نیاز به خوراک و مسکن دارند.

The hive is not only the bees' home,

کندو تنها خانه زنبورها نیست،

but doubles as a place to store their honey.

بلکه محلی برای ذخیره عسل آنهاست.

Since it's so central to survival,

برای اینکه نقطه مرکزی بقایشان است،

honeybees have to perfect the hive's architectural design.

زنبوران عسل باید طراحی معماری کندو را کاملا بی عیب انجام دهند.

If you examine any piece of honeycomb,

اگر شما هر بخشی از شانه عسل را مورد آزمایش قرار دهید،

you'll see that it's constructed from

می‌بینید که از

tightly packed hexagonal, or six-sided, cells.

شش ضلعی‌های به هم پیوسته، یا لانه های شش وجهی ساخته شده.

Of all the possible designs,

ازبین تمامی طراحی‌های ممکن،

why do honeybees choose this one?

چرا آنها شش ضلعی را انتخاب کرده‌اند؟

To understand, you need to think like a bee.

برای درک آن، نیاز دارید مانند یک زنبور فکر کنید.

Bees need a secure place for their entire colony to live.

زنبورها برای تمامی گروه‌شان نیاز به محل امنی دارند

Similarly, there needs to be a place

و همینطور، به مکانی نیاز دارند

where their nectar can be stored and ripened suitably

که شهد بتواند ذخیره شود تا بطور مناسبی

until it turns into honey.

تبدیل به عسل شود.

That means there's a need for some serious space efficiency.

این بدان معناست که نیازی جدی به بهره‌ وری از فضا وجود دارد.

A good solution is to build little storage units, or cells,

یک راه حل خوب، ساختن واحدهای کوچک یا خانه ها هست،

just big enough for a bee to fit into,

که به اندازه ای باشد تا زنبور در آن جای بگیرد،

which can also double as the containers in which nectar is stored:

و همچنین بتواند به عنوان ظرفی برای ذخیره شهد مورد استفاده قرار گیرد:

The bees' very own honey jars.

شیشه‌های عسل خود زنبورها.

The next thing, is to decide what the little cells should be made out of.

کار بَعدی، این هست که تصمیم بگیرند که این خانه های کوچک را از چه چیزی بسازند.

Bees don't have beaks or arms to pick up things,

زنبورها نوک یا بازو ندارد تا چیزی را بردارند،

but they are capable of producing wax.

اما آنها قادرند تا موم بسازند.

The thing is, producing it is a lot of hard work.

اما، تولید موم کار بسیار سختی می‌برد.

Bees have to consume 8 ounces of honey

زنبوران باید ۲۵۰ گرم عسل بخورند

to produce just 1 ounce of wax.

تا تنها ۲۸ گرم موم تولید کنند.

So they don't want to waste it.

خُب، نمی‌خواهند تا آن را به هدر دهند.

So, they need a design that allows them to store

پس نیاز به طراحی دارند که به آنها اجازه دهد تا

the largest possible amount of honey

بیشترین میزان ممکن عسل را ذخیره کنند

using the least amount of wax.

با استفاده از کمترین میزان موم.

What shape does that?

این چه شکلی است؟

Imagining for a minute that all bees had to

برای یک دقیقه تصور کنید که تمامی زنبوران می‌بایستی

attend architecture academy and go to math class.

در کلاس های ریاضی در دانشکده معماری شرکت کنند.

Let's say they asked their geometry teacher,

بگذارید بگویم که آنها از استاد هندسه‌شان می‌پرسند،

"What shape would give us the most space to store our honey,

« چه شکلی را برای ذخیره عسل‌هایمان به ما توصیه می‌کنی،

but require the least amount of wax?"

که کمترین میزان موم را نیاز داشته باشد؟»

And then geometry teacher replied,

و استاد هندسه پاسخ می‌دهد،

"The shape that you're seeking is the circle."

« شکلی که شما به دنبالش هستید دایره است.»

Leaving the bees to return to their trial construction site

و زنبوران را رها می‌کند تا بروند به محل ساخت آزمایشی خانه ها

and begin building their honeycomb using circular cells.

و شروع به ساخت شانه عسل با خانه های دایره‌ای کنند.

After a while, some of them might have noticed

بعد از مدتی، گروهی از آنها متوجه می‌شوند

a problem with their design:

که در طراحی‌شان مشکلی هست:

small gaps between the cells.

فاصله‌های کوچکی بین خانه‌ها وجود دارند.

"We can't even fit in there! That's wasted space!"

« ما حتی نمیتوانیم در آنها جا بگیریم! این هدر دادن فضاست!»

they might have thought.

شاید اینطور فکر می‌کرده اند.

So, ignoring the geometry lesson,

پس، درس هندسه را نادیده می‌گیرند،

and taking matters into their own hands,

و کار را در دست خودشان می گیرند،

the bees went back to the drawing board

زنبورها می‌خواهند به پای تخته‌سیاه برگردند

to rethink their beehive design.

تا دوباره طراحی کنندو دوباره فکر کنند.

One suggested triangles,

یکی پیشنها داد شکل مثلث،

"We can use triangles. Look! They fit together perfectly."

« ما می‌توانیم مثلث بسازیم. نگاه کنید! آنها کاملا به همدیگر متصلند.»

Another bee suggested squares.

زنبور دیگری پیشنهاد شکل مربع کرد.

Finally, a third bee piped up and said,

و در آخر سر، سومین زنبور پا به میدان گذارد و گفت،

"Pentagons don't seem to work, but hexagons do!

«پنج‌ ضلعی کار نمی‌کند، ولی شش ضلعی کاملا مناسب است!

We want the one that will use the least amount of wax

ما خانه هایی را می خواهیم که کمترین میزان موم را ببرد

and be able to store the most amount of honey.

و بتواند بیشترین میزان عسل را ذخیره کند.

Yes, I think that's the hexagon."

بله، فکر می‌کنم این شش ضلعی‌ست.»

"Why?"

« چرا؟»

"It looks more like the circle than the others."

« این بیشتر شبیه دایره هست تا سایر اشکال.»

"But how do we know for sure?"

« اما چگونه مطمئم شویم؟»

To find out, the industrious insect architects

برای این که بفهمند، معماران حشره کوشا

calculated the areas of the triangle, the square and the hexagon

مساحت، مثلث، مربع و شش ضلعی را محاسبه کردند

and found that the hexagon was, in fact,

و متوجه شدند که در حقیقت، شش ضلعی

the shape that gave them the most storage space.

شکلی هست که به آنها بیشترین فضای ذخیره کردن را می‌دهد.

They agreed on an ideal size and returned to work.

آنها روی این اندازه مناسب موافقت کردند و برگشتند سرکارشان.

The space efficient comb that is a bee's trademark today,

شانه عسلی با فضای بهینه که امروزه نشانه تجاری زنبورهاست،

is probably the result of this trial and error,

احتمالا نتیجه این آزمون و خطاست،

but over long periods of evolutionary history.

اما در دوران های طولانی تاریخ تکامل بوجود آمده.

However, it paid off.

با این حال، این نتیجه بخش بود.

Peek into any hive --

زیر چشمی به هر کندوی عسلی که نگاه کنید--

with your protective goggles and netting on, of course --

با عینک محافظ والبته، توری روی صورتتان --

and you'll see the end result: a beautiful compact honeycomb

نتیجه را خواهید دید: شانه عسل زیبای جمع و جور

that any architect would have be proud to design.

که هر معماری از طراحی آن مفتخر هست.