What causes seizures, and how can we treat them? - Christopher E. Gaw

Translator: shirin etebar Reviewer: Leila Ataei

Nearly three millennia ago,

نزدیک به سه هزار سال پیش،

a Babylonian tablet described a curious illness called miqtu.

یک لوح بابلی بیماری عجیب‌وغریبی را به نام میکتو(Miqtu) توصیف کرد.

Said to cause symptoms ranging from facial twitching to full body convulsions,

بابلی‌ها گفتند که این علائم از کشیدگی صورت تا تشنج کامل بدن ایجاد می‌شود،

the Babylonians believed those afflicted were possessed by evil spirits,

معتقد بودند که مبتلایان توسط ارواح شیطانی تسخیر شده‌اند،

and the only treatment was divine intervention.

و تنها درمان آن شفاعت الهی است.

Today, we know the symptoms of miqtu by another name,

امروزه، ما علائم میکتو را با نام دیگری می‌شناسیم،

and modern medicine has developed numerous treatments

و طب مدرن درمان‌های زیادی برای کسانی که تشنج را

for those experiencing seizures.

تجربه می‌کنند، ایجاد کرده است.

But these ancient afflictions still hold a surprising number of secrets.

اما این مصائب باستانی هنوز هم تعدادی راز شگفت‌آور در خود جای داده است.

Doctors define a seizure as any set of symptoms

پزشکان تشنج را به عنوان مجموعه‌ای از علائم

resulting from excess electrical activity in the brain.

ناشی از فعالیت الکتریکی اضافی در مغز تعریف می‌کنند.

Outside this shared feature, there is a massive range of seizure symptoms,

خارج از این ویژگی مشترک، طیف وسیعی از علائم تشنج وجود دارد

and researchers have identified a variety of different seizure types.

و محققان انواع مختلف تشنج را شناسایی کرده‌اند.

But regardless of the underlying conditions that cause them,

اما صرف نظر از شرایط زمینه‌ای که باعث ایجاد آن‌ها می‌شود،

every seizure begins here.

هر تشنجی در اینجا شروع می‌شود.

Hippocrates identified the brain as the source of seizures around 400 BCE.

بقراط مغز را به عنوان منبع تشنج در حدود۴۰۰ سال قبل از میلاد معرفی کرد.

However, this insight didn't immediately lead to better treatments.

با این حال، این آگاهی بلافاصله منجر به درمان بهتر نشد.

Generally, ancient Greeks prescribed medicinal herbs and alterations in diet.

به‌طور کلی، یونانیان باستان گیاهان دارویی و تغییرات رژیم غذایی را تجویز می‌کردند.

If they believed the seizure was caused by bleeding in the skull,

اگر آن‌ها معتقد بودند که این تشنج ناشی از خونریزی در جمجمه است،

they sometimes employed a technique called trepanation.

گاهی اوقات از تکنیکی به نام مته‌کاری جمجمه(ترپانین) استفاده می‌کردند.

This early surgery involved drilling a hole in the skull to let blood escape

این جراحی اولیه شامل ایجاد سوراخی در جمجمه برای خروج خون

and relieve pressure on the brain.

و کاهش فشار بر مغز بود.

Trepanation had... sizable risks.

این روش خطرات قابل توجهی داشت.

But it wasn’t until the 19th century that scientists would make

اما تا قرن نوزدهم دانشمندان قدم بعدی را

the next leap forward in seizure treatment.

در درمان تشنج برداشتند.

In 1870, two German researchers discovered that using electricity

در سال۱۸۷۰، دو محقق آلمانی دریافتند که استفاده از برق

to stimulate specific areas of a dog’s brain could move parts of its body.

برای تحریک مناطق خاصی از مغز سگ می‌تواند قسمت‌هایی از بدن او را حرکت دهد.

Around the same time, other scientists discovered the brain and nervous system

هم‌زمان، دانشمندان دیگر دریافتند که مغز و سیستم عصبی

were connected via a network of cells called neurons

از طریق شبکه‌ای از سلول‌ها به نام نورون به یکدیگر متصل شده‌اند

that transmitted electrical signals throughout the body.

که سیگنال‌های الکتریکی را در سراسر بدن منتقل می‌کنند.

This established the brain as the control center for nerve impulses

این امر مغز را به عنوان مرکز کنترل تکانه‌های عصبی

that determine our thoughts and movement.

که افکار و حرکت ما را تعیین می‌کند، توصیف کرد.

Better yet, this model made it clear that seizures were due to errors

بهتر از آن، این نمونه به وضوح نشان داد که تشنج‌ها

in that control center,

به دلیل خطاهایی در مرکز کنترل

such as misfiring neurons or excess electrical activity.

مانند عمل نادرست نورون‌ها یا فعالیت الکتریکی اضافی است.

Early experiments even suggested that different patterns of misfiring

آزمایشات اولیه حتی نشان می‌دهد که الگوهای مختلف اختلال در نورون‌ها

could account for different seizure types and symptoms.

می‌تواند انواع و نشانه‌های مختلف تشنج را در بر داشته باشد.

So if seizures were due to neurons misfiring,

بنابراین اگر تشنج‌ها به دلیل اختلال نورون‌ها اتفاق افتاده باشد،

how could doctors stop this from happening?

چگونه پزشکان می‌توانند از بروز این اتفاق جلوگیری کنند؟

Physicians like Sir Charles Locock hypothesized that sedative drugs

پزشکانی مانند سِر چارلز لوکاک این فرض را مطرح کردند که داروهای آرام‌بخش

might calm overactive brain activity,

ممکن است فعالیت بیش‌فعال مغز را آرام کند،

a theory he confirmed by treating seizures

نظریه‌ای که وی با درمان تشنج با دارویی

with a medication called potassium bromide.

به نام پتاسیم برمید تأیید کرد.

Others like Sir Victor Horsley

افراد دیگر مانند سِر ویکتور هورسلی

suspected that removing damaged parts of the brain might stop a patient's seizures.

مشکوک بودند که حذف قسمت‌های آسیب دیده مغز ممکن است تشنج بیمار را متوقف کند.

In 1886, he performed a craniotomy,

در ۱۸۸۶، او یک عمل جراحی جمجمه انجام داد

temporarily removing part of a patient's skull to extract scarred brain tissue.

و به‌طور موقت قسمتی از جمجمه بیمار را برای استخراج بافت زخمی مغز برداشت.

Not only did his patient survive, but his seizures improved,

نه تنها بیمارش زنده ماند، بلکه تشنج‌های وی بهبود یافت،

launching further research in surgical treatments.

و تحقیقات بیشتری را در زمینه درمان‌های جراحی آغاز کرد.

Over the next two centuries, seizure treatments advanced rapidly.

طی دو قرن آینده، درمان تشنج به سرعت پیشرفت کرد.

And today, there are dozens of available seizure medications

و امروزه ، ده‌ها داروی ضدتشنج موجود است

that work with unprecedented specificity.

که با ویژگی بی‌نظیری کار می‌کنند.

Some newer medications are able to focus on specific proteins

برخی از داروهای جدیدتر می‌توانند بر پروتئین‌های خاصی در نورون تمرکز کرده

in the neuron to help manage electrical activity.

و به مدیریت فعالیت الکتریکی کمک کنند.

And advanced brain imaging techniques can sometimes allow doctors to pinpoint

و تکنیک‌های پیشرفته تصویربرداری مغز گاهی اوقات به پزشکان این امکان را می‌دهد

exactly what parts of the brain are causing an individual's seizures.

که دقیقاً مشخص کنند چه قسمت‌هایی از مغز باعث تشنج فرد می‌شود.

Surgeons then use this information to perform targeted surgeries.

سپس جراحان از این اطلاعات برای انجام جراحی‌های هدفمند استفاده می‌کنند.

These various treatments help doctors manage the majority of seizure cases,

این درمان‌های مختلف به پزشکان در مدیریت اکثر موارد تشنج کمک می‌کند،

allowing most people with seizures to live healthy and comfortable lives.

و به اکثر افراد مبتلا به تشنج اجازه می‌دهد تا زندگی سالم و راحتی داشته باشند.

But the underlying pathology of many seizures remains elusive.

اما آسیب‌شناسی زمینه‌ایِ بسیاری از تشنج‌ها هنوز مبهم است.

In cases without clear brain damage or certain types of pre-existing conditions,

در مواردی که آسیب مغزیِ واضح یا انواع خاصی از سابقه بیماری وجود ندارد،

it's incredibly difficult to determine what causes neurons to misfire.

تعیین عامل ایجاد اختلال در نورون‌ها بسیار دشوار است.

It's also not always clear why some treatments are effective.

همچنین علت موثر بودن بعضی از درمان‌ها همیشه مشخص نیست.

And even more mysterious are cases where seizures are resistant

و حتی اسرارآمیزتر از آن مواردی است که تشنج‌ها

to existing treatments that work on similar seizure types.

علیه درمان‌های موجود که بر انواع مشابه تشنج موثر هستند، مقاوم‌اند.

Scientists are still working on these questions,

دانشمندان هنوز این سوالات را بررسی می‌کنند

but there are clear answers for what to do

اما پاسخ‌های روشنی وجود دارد

if you encounter someone experiencing a seizure.

که در صورت مواجهه با فردی که دچار تشنج می‌شود، چه باید کرد.

You should never hold a seizing person down,

هرگز نباید فردی را که تشنج دارد پایین نگه دارید،

put objects in their mouth, or perform CPR.

اشیاء را در دهان او قرار دهید، یا تنفس مصنوعی(CPR) انجام دهید.

Instead, try to keep the person safe from falling or bumping their head,

در عوض، سعی کنید فرد را از افتادن یا برخورد ضربه به سرش مصون نگه دارید،

shift them onto their side to keep airways open,

برای باز نگه داشتن مجاری تنفسی او را به پهلو بچرخانید،

and stay with them until medical help arrives.

و تا رسیدن کمک‌های پزشکی با او بمانید.