What causes panic attacks, and how can you prevent them? - Cindy J. Aaronson

Translator: shirin etebar Reviewer: Leila Ataei

The body becomes its own corset.

بدن خود را احاطه می‌کند.

Past, present, and future exist as a single force.

گذشته، حال و آینده به عنوان یک نیروی واحد وجود دارد.

A swing without gravity soars to a terrifying height.

یک نوسان بدون جاذبه تا ارتفاع وحشتناکی افزایش می‌یابد.

The outlines of people and things dissolve.

پیرامون مردم و اشیاء محو می‌شود.

Countless poets and writers have tried to put words

شاعران و نویسندگان بسیاری تلاش کردند

to the experience of a panic attack—

تا تجربه یک وحشت‌زدگی را در قالب کلمات بیان کنند.

a sensation so overwhelming, many people mistake it for a heart attack, stroke,

حسی بسیار طاقت فرسا، بسیاری از مردم آن را به عنوان حمله قلبی، سکته مغزی

or other life-threatening crisis.

یا سایر بحران‌های تهدیدکننده زندگی اشتباه می‌گیرند.

Though panic attacks don’t cause long-term physical harm,

اگرچه وحشت‌زدگی‌ها باعث آسیب جسمی طولانی مدت نمی‌شوند،

afterwards, the fear of another attack can limit someone’s daily life—

پس از آن، ترس از حمله دیگری می‌تواند زندگی روزمره کسی را محدود کند--

and cause more panic attacks.

و باعث حملات بیشتری شود.

Studies suggest that almost a third of us

مطالعات نشان می‌دهد که تقریبا یک سوم ما

will experience at least one panic attack in our lives.

حداقل یک بار وحشت‌زدگی را در زندگی خود تجربه خواهیم کرد.

And whether it’s your first, your hundredth,

و چه این اولین یا صدمین دفعه شما باشد،

or you’re witnessing someone else go through one,

یا شاهد شخص دیگری هستید که یک حمله را پشت سر می‌گذارد،

no one wants to repeat the experience.

هیچ کس نمی‌خواهد این تجربه را تکرار کند.

Even learning about them can be uncomfortable, but it’s necessary—

حتی یادگیری در مورد آنها می‌تواند ناراحت کننده باشد، اما لازم است -

because the first step to preventing panic attacks is understanding them.

چون اولین قدم برای جلوگیری از وحشت‌زدگی‌ها درک آنهاست.

At its core, a panic attack is an overreaction to the body’s

در مرکز آن، یک وحشت‌زدگی عکس‌العملی افراطی

normal physiological response to the perception of danger.

به واکنش طبیعی فیزیولوژیک نسبت به درک خطر است.

This response starts with the amygdala,

این پاسخ با آمیگدال (بادامه مغز) شروع می‌شود،

the brain region involved in processing fear.

منطقه مغزی که درگیر پردازش ترس است.

When the amygdala perceives danger,

وقتی آمیگدال متوجه خطر شود،

it stimulates the sympathetic nervous system,

سیستم عصبی سمپاتیک را تحریک می‌کند،

which triggers the release of adrenaline.

که باعث ترشح آدرنالین می‌شود.

Adrenaline prompts an increase in the heart and breathing rate

آدرنالین باعث افزایش ضربان قلب و تنفس

to get blood and oxygen to the muscles of the arms and legs.

برای رساندن خون و اکسیژن به عضلات بازوها و پاها می‌شود.

This also sends oxygen to the brain, making it more alert and responsive.

این امر همچنین اکسیژن را به مغز می‌رساند و باعث هوشیاری و واکنش‌پذیری بیشتر می‌شود.

During a panic attack,

در طی وحشت‌زدگی

this response is exaggerated well past what would be useful

این پاسخ کاملاً اغراق آمیز، عاملی است که

in a dangerous situation,

در یک موقعیت خطرناک مفید خواهد بود،

causing a racing heart, heavy breathing, or hyperventilation.

باعث تپش قلب، تنفس شدید یا تهویه عمیق ریه می‌شود.

The changes to blood flow cause lightheadedness

تغییرات در جریان خون باعث سرگیجگی

and numbness in the hands and feet.

و بی حسی دست و پا می‌شود.

A panic attack usually peaks within 10 minutes.

وحشت‌زدگی معمولاً در عرض ۱۰ دقیقه به اوج خود می‌رسد.

Then, the prefrontal cortex takes over from the amygdala

سپس قشر جلویی مغز مسئولیت را از آمیگدال بر عهده گرفته

and stimulates the parasympathetic nervous system.

و سیستم عصبی پاراسمپاتیک را تحریک می‌کند.

This triggers the release of a hormone called acetylcholine

باعث ترشح هورمونی به نام استیل کولین می‌شود

that decreases the heart rate and gradually winds down the panic attack.

که ضربان قلب را کاهش و به تدریج حمله اضطراب را خاتمه می‌دهد.

In a panic attack, the body’s perception of danger

در یک وحشت‌زدگی، درک بدن از خطر کافی است تا بتواند

is enough to trigger the response we would have to a real threat— and then some.

واکنشی را که باید نسبت به تهدید واقعی وبعضی دیگر ‌داشته باشیم، ایجاد کند.

We don't know for sure why this happens,

ما به طور قطع نمی‌دانیم که چرا این اتفاق می‌افتد،

but sometimes cues in the environment that remind us

اما بعضی اوقات نشانه‌هایی در محیط

of traumatic past experience can trigger a panic attack.

که یادآور تجربه آسیب‌زای گذشته هستند می‌توانند باعث وحشت‌زدگی شوند.

Panic attacks can be part of anxiety disorders

حملات می‌‍تواند بخشی از اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطرابی بعد از سانحه،

like PTSD, social anxiety disorder, OCD, and generalized anxiety disorder.

اختلال اضطراب اجتماعی، وسواس فکری-عملی و اختلال اضطراب فراگیر باشد.

Recurring panic attacks, frequent worry about new attacks,

وحشت‌زدگی‌های عودکننده، نگرانی مکرر در مورد حملات جدید،

and behavioral changes to avoid panic attacks

و تغییرات رفتاری برای جلوگیری از حملات

can lead to a diagnosis of a panic disorder.

می‌تواند منجر به تشخیص اختلال وحشت‌زدگی شود.

The two main treatments for panic disorder

دو درمان اصلی برای اختلال وحشت‌زدگی

are antidepressant medication and cognitive behavioral therapy, or CBT.

داروهای ضد افسردگی و رفتار درمانی شناختی یا CBT است.

Both have about a 40% response rate—

نتیجه هر دو حدود ۴۰ درصد است -

though someone who responds to one may not respond to the other.

اگرچه کسی که به یکی پاسخ می‌دهد ممکن است به دیگری پاسخ ندهد.

However, antidepressant medications carry some side effects,

با این حال، داروهای ضد افسردگی عوارض جانبی دارند،

and 50% of people relapse when they stop taking them.

و حملات در ۵۰ درصد از افراد با قطع مصرف، مجددا عود می‌کند.

CBT, meanwhile, is more lasting, with only a 20% relapse rate.

در حالیکه CBT پایدارتر و دارای ۲۰ درصد عود است.

The goal of CBT treatment for panic disorder is to help people learn

هدف از درمان CBT برای اختلال وحشت‌زدگی کمک به افراد در جهت یادگیری

and practice concrete tools to exert physical, and in turn mental,

و تمرین ابزارهای مشخص برای اعمال جسمی و در نتیجه ذهنی،

control over the sensations and thoughts associated with a panic attack.

کنترل بر احساسات و افکار مرتبط با وحشت‌زدگی است.

CBT begins with an explanation of the physiological causes of a panic attack,

CBT با توضیح دلایل فیزیولوژکی وحشت‌زدگی آغاز می‌شود،

followed by breath and muscle exercises designed to help people

و به دنبال آن تمرینات تنفسی و عضلانی برای کمک به افراد

consciously control breathing patterns.

در کنترل آگاهانه الگوهای تنفسی، طراحی می‌شود.

Next comes cognitive restructuring,

قدم بعدی بازسازی شناختی است،

which involves identifying and changing the thoughts

که شامل شناسایی و تغییر افکار متداول

that are common during attacks—

در هنگام حملات است -

such as believing you’ll stop breathing, have a heart attack, or die—

مانند باور به اینکه نفس نمی‌کشید، حمله قلبی کردید یا می‌میرید -

and replacing them with more accurate thoughts.

و افکار دقیق‌تری را جایگزین آنها کنید.

The next stage of treatment is exposure to the bodily sensations and situations

مرحله بعدی درمان قرار گرفتن در معرض احساسات و شرایط بدنی است

that typically trigger a panic attack.

که به طور معمول باعث وحشت‌زدگی می‌شوند.

The goal is to change the belief, through experience,

هدف این است که از طریق تجربه،

that these sensations and situations are dangerous.

باور اینکه این احساسات و موقعیت ها خطرناک هستند، را تغییر دهیم.

Even after CBT, taking these steps isn’t easy in the grip of an attack.

حتی پس از CBT، انجام این اقدامات در هنگام حمله آسان نیست.

But with practice, these tools can both prevent and de-escalate attacks,

اما با تمرین، این ابزارها می‌توانند از حملات جلوگیری و آنها را محدود کنند.

and ultimately reduce the hold of panic on a person’s life.

و در نهایت باعث کاهش وحشت در زندگی یک شخص می‌شود.

Outside formal therapy,

خارج از درمان رسمی،

many panickers find relief from the same beliefs CBT aims to instill:

بسیاری از افراد مضطرب از همان اعتقاداتی که هدف CBT القای آن است، رهایی می‌یابند:

that fear can’t hurt you, but holding on to it will escalate panic.

این ترس نمی‌تواند به شما آسیب برساند، اما نگه داشتن آن باعث تشدید وحشت می‌شود.

Even if you’ve never had a panic attack,

حتی اگر شما هرگز دچار وحشت‌زدگی نشده‌اید،

understanding them will help you identify one in yourself or someone else—

درک آنها به شما کمک می‌کند تا حمله‌ای را در خود یا شخص دیگری شناسایی کنید -

and recognizing them is the first step in preventing them.

و شناختن آنها اولین قدم در جلوگیری از آنها است.