How does anesthesia work? - Steven Zheng

Translator: soheila Jafari Reviewer: Ali Hosseini

If you've had surgery,

اگر شما جراحی داشته‌اید،

you might remember starting to count backwards from ten,

احتمالا به خاطر دارید که از ده تا یک شمرده‌اید، ده

nine,

نُه،

eight,

هشت،

and then waking up with the surgery already over before you even got to five.

و سپس جراحی شده از خواب بیدار شدید قبل از اینکه حتی به عدد پنج رسیده باشید.

And it might seem like you were asleep, but you weren't.

شاید به نظر برسد که شما خواب بودید، اما خواب نبودید.

You were under anesthesia,

شما در بیهوشی هستید،

which is much more complicated.

که خیلی پیچیده است.

You were unconscious,

شما هوشیاری نداشتید،

but you also couldn't move,

اما حرکت هم نمی‌توانستید بکنید،

form memories,

نمی‌توانستید چیزی به حافظه بسپارید،

or, hopefully, feel pain.

یا خوشبختانه نمی‌توانستید درد را احساس کنید.

Without being able to block all those processes at once,

بدون اینکه تمامی این فرآیندها را یکباره متوقف کنید،

many surgeries would be way too traumatic to perform.

انجام خیلی از جراحی‌ها ضربه‌های ناگوار روانی به همراه داشتند.

Ancient medical texts from Egypt, Asia and the Middle East

کتابهای پزشکی باستانی مصر، آسیا و خاورمیانه

all describe early anesthetics

همه اولین بیهوشی‌ها را

containing things like opium poppy,

که شامل خشخاش،

mandrake fruit,

میوه مندریک،

and alcohol.

و الکل هست را شرح می‌دهند.

Today, anesthesiologists often combine

امروزه، متخصصین بیهوشی (هوشبری) اغلب

regional, inhalational and intravenous agents

روش‌های موضعی، استنشاقی و داخل وریدی با هم ترکیب می‌کنند

to get the right balance for a surgery.

تا تعادل متناسبی برای یک جراحی ایجاد کنند.

Regional anesthesia blocks pain signals from a specific part of the body

بیهوشی موضعی ارسال سیگنال‌های درد را از یک بخش بدن

from getting to the brain.

به مغز مسدود می‌کنند.

Pain and other messages travel through the nervous system as electrical impulses.

درد و دیگر پیام‌ها از طریق سیستم اعصاب صورت پالس‌های الکتریکی انتقال می‌یابند.

Regional anesthetics work by setting up an electrical barricade.

بیهوشی موضعی با ایجاد مانع الکتریکی کار می‌کند.

They bind to the proteins in neurons' cell membranes

آنها به پروتئین‌های موجود در اعصاب متصل می‌شوند

that let charged particles in and out,

که باعث می‌شود که ورود ذرات باردار قطع و وصل شوند

and lock out positively charged particles.

و راه ذرات با بار مثبت مسدود شود.

One compound that does this is cocaine,

یکی از موادی که این کار را می‌کند کوکائین هست،

whose painkilling effects were discovered by accident

که تصادف تاثیر ضد درد آن کشف شد

when an ophthalmology intern got some on his tongue.

وقتی که کمی از آن بر روی زبان یک کارآموز چشم پزشکی افتاد.

It's still occasionally used as an anesthetic,

هنوز گاهی از آن به عنوان داروی بیهوشی استفاده می‌شود،

but many of the more common regional anesthetics

اما بیشتر داروهای بیهوشی موضعی

have a similar chemical structure and work the same way.

دارای ساختارشیمیایی مشابهی هستند و مانند یکدیگر عمل می‌کنند.

But for major surgeries where you need to be unconscious,

اما برای جراحی‌های بزرگ که لازم است بیهوش باشید،

you'll want something that acts on the entire nervous system,

به چیزی نیاز دارید که بر تمامی سیستم اعصاب شما،

including the brain.

از جمله مغز تأثیر بگذارد.

That's what inhalational anesthetics do.

این کاری هست که گازهای استنشاقی می‌کنند.

In Western medicine, diethyl ether was the first common one.

در طب غربی، دی اتیل اتر یکی از اولین داروهایی بود که رواج یافت.

It was best known as a recreational drug

این به عنوان بهترین ماده مخدری برای مصرف تفننی شناخته می‌شد

until doctors started to realize that people sometimes didn't notice

تا اینکه پزشکان کم کم فهمیدند که گاهی افراد صدمات جسمی

injuries they received under the influence.

را هنگامی که تحت تاثیر ماده مخدر هستند، متوجه نمی شوند.

In the 1840s, they started sedating patients with ether

دردهه ۱۸۴۰، آنها آرام کردن بیماران با اتر را

during dental extractions and surgeries.

در هنگام جراحی و کشیدن دندان شروع کردند .

Nitrous oxide became popular in the decades that followed

اکسید نیتروژن در دهه بعد مطرح شد

and is still used today.

و هنوز هم مورد استفاده قرارمی‌گیرد.

although ether derivatives, like sevoflurane, are more common.

با این حال مشتقات اتر، مانند سِووفلوران، شایع‌تر هستند.

Inhalational anesthesia is usually supplemented with intravenous anesthesia,

بیهوشی استنشاقی معمولا با بیهوشی داخل وریدی همراه هست،

which was developed in the 1870s.

که در دهه ۱۸۷۰ ایجاد شد.

Common intravenous agents include sedatives, like propofol,

مواد داخل وریدی رایج عبارتند از آرام بخش‌هایی مانند پروپوفول،

which induce unconsciousness,

که باعث بیهوشی می‌شوند،

and opioids, like fentanyl, which reduce pain.

و مخدرهایی مانند فنتانیل، که باعث کاهش درد می‌شوند.

These general anesthetics also seem to work

به نظر می‌رسد که بیهوشی عمومی

by affecting electrical signals in the nervous system.

با تاثیر بر سیگنال‌های اکتریکی داخل سیستم عصبی کار می‌کند.

Normally, the brain's electrical signals are a chaotic chorus

بطور طبیعی، سیگنال‌های الکتریکی مغزشبیه یک گروه آوازه خوان بی‌نظم هستند

as different parts of the brain communicate with each other.

که در بخش‌های مختلف مغز با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.

That connectivity keeps you awake and aware.

این ارتباطات شما را بیدار و آگاه نگه‌ می‌دارند.

But as someone becomes anesthetized,

اما فردی که بیهوش می‌شود،

those signals become calmer and more organized,

این سیگنال‌ها آرام‌تر و منظم‌تر می‌شوند،

suggesting that different parts of the brain

که بیانگر این است که بخش‌های مختلف مغز

aren't talking to each other anymore.

با هم تبادل نمی‌کنند.

There's a lot we still don't know about exactly how this happens.

ما هنوز خیلی چیزها را درباره اینکه دقیقاْ چگونه این اتفاق می‌افتد را نمی‌دانیم.

Several common anesthetics bind to the GABA-A receptor in the brain's neurons.

چندین بیهوشی رایج برای بستن گیرنده‌های GABA-A در سلول های عصبی مغز وجود دارد.

They hold the gateway open,

آنها راه عبور بارهای منفی

letting negatively charged particles flow into the cell.

را باز نگه می‌دارند تا به سلول‌ها جریان یابند.

Negative charge builds up and acts like a log jam,

بارهای منفی انباشه شده و مانند توده‌ای از تنه درختان عمل می کنند

keeping the neuron from transmitting electrical signals.

و مانع ارسال سیگنال الکتریکی توسط عصب می‌شوند.

The nervous system has lots of these gated channels,

سیستم اعصاب ورودی‌های عبوری بسیار زیادی دارد،

controlling pathways for movement,

که مسیرهای حرکتی،

memory,

حافظه،

and consciousness.

و هوشیاری را کنترل می‌کنند.

Most anesthetics probably act on more than one,

احتمالاْ بیشتر بیهوشی‌ها تاثیری بر بیش از یک اندام دارد،

and they don't act on just the nervous system.

آنها تنها در سیستم عصبی عمل نمی‌کنند.

Many anesthetics also affect the heart,

خیلی از بیهوشی‌ها تاثیر بر قلب،

lungs,

ریه،

and other vital organs.

و سایر اندام‌های حیاتی دارند.

Just like early anesthetics,

درست مانند اوایل بیهوشی،

which included familiar poisons like hemlock and aconite,

که شامل سموم معروفی چون شوکرانِ زهرآلود و زهره هلاهل از گُل تاجالملوک می‌شد،

modern drugs can have serious side effects.

داروهای مدرن هم دارای عوارض جانبی جدی هستند.

So an anesthesiologist has to mix just the right balance of drugs

بنابراین متخصصین بیهوشی باید ترکیب متعادلی از داروها بسازند

to create all the features of anesthesia,

تا تمامی ویژگیهای بیهوشی را در برداشته باشد،

while carefully monitoring the patient's vital signs,

درحالی که به دقت برعلائم حیاتی بیمار نظارت داشته باشند،

and adjusting the drug mixture as needed.

و مخلوط دارویی که نیاز هست را ایجاد کنند.

Anesthesia is complicated,

بیهوشی بسیار پیچیده هست،

but figuring out how to use it

اما فهمیدن چگونگی استفاده از آن

allowed for the development of new and better surgical techniques.

اجازه داد تا تکنیک های جدیدتر و بهتری برای جراحی‌ها ایجاد شود.

Surgeons could learn how to routinely and safely perform C-sections,

جراحان می‌توانند یادبگیرند چگونه عادی و با اطمینان سزارین را انجام دهند،

reopen blocked arteries,

شریان‌های قلب را دوباره باز کنند،

replace damaged livers and kidneys,

کلیه‌ها و کبدهای آسیب دیده را جایگزین کنند،

and many other life-saving operations.

و جراحی‌های حیاتی بسیاری را انجام دهند.

And each year, new anesthesia techniques are developed

و هر سال، روش‌های نوینی در بیهوشی گسترش می‌یابد

that will ensure more and more patients survive the trauma of surgery.

که بیشتر و بیشتر زنده ماندن بیماران از آثار منفی عمل جراحی را تضمین خواهد کرد.