The rise and fall of the Berlin Wall - Konrad H. Jarausch

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: sadegh zabihi

In the early hours of August 13, 1961,

در اولین ساعات ۱۳ اوت ۱۹۶۱،

East German construction workers flanked by soldiers and police

کارگران ساختمانی آلمان شرقی با پشتیبانی پلیس و سربازان

began tearing up streets and erecting barriers throughout the city of Berlin

شروع کردند به فروریختن خیابان‌ها و برپایی موانعی در شهر برلین

and its surroundings.

و حومه آن.

This night marked the beginning of one of history's most infamous dividing lines,

این شب سرآغاز یکی از رسواترین مرز‌های جداکننده در تاریخ به شمار می‌رود،

the Berlin Wall.

دیوار برلین.

Construction on the wall continued for the next decade

ساختن دیوار تا یک دهه پس از آن ادامه یافت

as it cut through neighborhoods,

و دیوار از میان محله‌ها گذشت،

separated families,

خانواده‌ها را جدا کرد،

and divided not just Germany, but the world.

و نه تنها آلمان، بلکه تمامی جهان را به دو بخش تقسیم کرد.

To understand how we got to this point,

برای فهم این که چطور به این نقطه رسیدیم،

we have to go back to World War II.

باید به جنگ جهانی دوم برگردیم.

America, Britain, and France

آمریکا، بریتانیا و فرانسه

joined forces with the Soviet Union against the Axis Powers.

همراه شوروی سابق علیه دولت‌های محور بسیج شدند.

After they defeated Nazi Germany,

پس از شکست آلمان نازی،

each of the victorious nations occupied part of the country.

هر یک از ملت‌های پیروز بخشی از این کشور را اشغال کرد.

The division was meant to be temporary,

تقسیم آلمان قرار بود موقتی باشد،

but the former allies found themselves at odds

اما متحدین سابق بر سر برنامه‌های خود

over their visions for post-war Europe.

برای اروپای پس از جنگ دچار اختلاف نظر شدند.

While Western powers promoted liberal market economies,

همزمان با تبلیغات قدرت‌های غربی بر اقتصاد بازار آزاد

the Soviet Union sought to surround itself with obedient Communist nations,

اتحاد جماهیر شوری به دنبال پر کردن اطراف خود با کشور‌های کمونیستی مطیع بود،

including a weakened Germany.

از جمله آلمان ضعیف.

As their relations deteriorated,

با وخیم شدن روابط آنان،

the Federal Republic of Germany was formed in the West

جمهوری فدرال آلمان در غرب تشکیل شد

while the Soviets established the German Democratic Republic in the East.

و شوروی جمهوری دموکراتیک آلمان را در شرق تاسیس کرد.

The Soviet satellite countries restricted Western trade and movement,

کشور‌های اقماری شوروی مناسبات و تجارت با غرب را محدود کردند،

so a virtually impassable border formed.

و یک مرز غیرقابل تردد مجازی شکل گرفت.

It became known as the Iron Curtain.

این مرز به پرده آهنین مشهور شد.

In the former German capital of Berlin, things were particularly complicated.

مسائل بویژه در برلین پایتخت آلمان سابق، پیچیده بود.

Although the city lay fully within the East German territory of the GDR,

هرچند شهر تماما در قلمرو آلمان شرقی و جمهوی دمکراتیک آلمان بود،

the post-war agreement gave the allies joint administration.

طبق توافق قبل از جنگ، متحدین می‌توانستند دولت مشترک داشته باشند.

So America, Britain, and France created a Democratic enclave

بنابراین آمریکا، بریتانیا، و فرانسه منطقه دمکراتیکی را

in Berlin's western districts.

در برلین غربی ایجاد کردند.

While East Germans were officially banned from leaving the country,

وقتی که مردم آلمان شرقی رسما اجازه ترک کشور را نداشتند،

in Berlin, it was simply a matter of walking,

در برلین، مردم می‌توانستند پیاده،

or riding a subway, streetcar or bus,

یا با مترو، تراموا یا اتوبوس،

to the Western half,

به نیمه غربی بروند،

then traveling on to West Germany or beyond.

و سپس به آلمان غربی یا دورتر سفر کنند.

This open border posed a problem for the East German leadership.

این مرز باز، از نظر رهبران آلمان شرقی مشکل به حساب می‌آمد.

They had staked a claim to represent the Communist resistance against Hitler

آن‌ها بر حق خود به عنوان نماینده مقاومت کمونیستی علیه هیتلر اصرار کرده

and portrayed Western Germany as a continuation of the Nazi regime.

و آلمان غربی را ادامه رژیم نازی خواندند.

While the U.S. and its allies poured money into West Germany's reconstruction,

وقتی که آمریکا و متحدانش پای ساخت‌وساز آلمان غربی پول می‌ریختند

the Soviet Union extracted resources from the East as war reparations,

اتحاد شوروی منابع شرق را به عنوان غرامت جنگ می‌برد،

making its planned economy even less competitive.

تا اقتصاد خود را از قبل هم کمتر رقابتی کند.

Life in East Germany passed under the watchful eye of the Stasi,

زندگی در آلمان شرقی زیر نگاه مراقب اشتازی جریان داشت،

the secret police whose wiretaps and informants monitored citizens

پلیس مخفی که ماموران شنود و خبرچین‌هایش شهروندان را

for any hint of disloyalty.

برای کوچکترین نشانی از خیانت زیر نظر داشت.

While there was free health care and education in the East,

وقتی که در شرق مردم آموزش و بیمه بهداشت رایگان داشتند،

the West boasted higher salaries,

غرب با افزایش حقوق مردم،

more consumer goods,

کالا‌های مصرفی بیشتر،

and greater personal freedom.

و آزادی‌های فردی بزرگتر همراه بود.

By 1961, about 3.5 million people, nearly 20% of the East German population,

تا ۱۹۶۱ حدود سه و نیم میلیون نفر، حدود ۲۰ درصد جمعیت آلمان شرقی،

had left, including many young professionals.

آنجا را ترک کرده بود، از جمله بسیاری از جوانان تحصیل‌کرده.

To prevent further losses,

برای پیشگیری از خسران بیشتر،

East Germany decided to close the border, and that's where the Berlin Wall came in.

آلمان شرقی تصمیم گرفت تا مرزها را ببندد، و اینجا بود که دیوار برلین برپا شد.

Extending for 43 kilometers through Berlin,

به طول ۴۳ کیلومتر در برلین،

and a further 112 through East Germany,

و ۱۱۲ کیلومتر دیگر در آلمان شرقی.

the initial barrier consisted of barbed wire and mesh fencing.

مرز اولیه از جنس سیم خاردار و نرده آهنی بود.

Some Berliners escaped by jumping over the wire

برخی از برلینی‌ها با پرش از روی سیم خاردار

or leaving from windows,

یا پریدن از پنجره فرار کردند،

but as the wall expanded, this became more difficult.

اما با تداوم یافتن دیوار، فرار مشکل‌تر شد.

By 1965, 106 kilometers of 3.6-meter-high concrete barricades had been added

تا ۱۹۶۵، ۱۰۶ کیلومتر از دیوار بتنی سه متر و ۶۰ سانتی اضافه شد

topped with a smooth pipe to prevent climbing.

که بالایش لوله‌های صیقلی بود تا کسی نتواند از آن بالا رود.

Over the coming years, the barrier was strengthened with spike strips,

در سال‌های بعدی، دیوار با سپر‌های میخ‌دار،

guard dogs,

سگ‌های نگهبان،

and even landmines,

و حتی مین تحکیم شد،

along with 302 watchtowers and 20 bunkers.

به علاوه ۳۰۲ برج مراقبت و ۲۰ سنگر.

A parallel fence in the rear set off a 100-meter area called the death strip.

حصاری موازی نیز در محوطه ۱۰۰ متری پشت دیوار تعبیه شد به نام نوار مرگ.

There, all buildings were demolished and the ground covered with sand

آنجا، تمام ساختمان‌ها را فروریخته و زمین را با شن پوشاندند

to provide a clear line of sight for the hundreds of guards

تا چشم‌اندازی مسطح برای صدها محافظ ایجاد شود

ordered to shoot anyone attempting to cross.

که دستور داشتند به هر فردی که عبور کند شلیک کنند.

Nevertheless, nearly 5,000 people in total managed to flee East Germany

با این وجود، حدود پنج هزار نفر توانستند از آلمان شرقی فرار کنند

between 1961 and 1989.

بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹.

Some were diplomats or athletes who defected while abroad,

برخی دیپلمات‌ها یا ورزشکاران موقع سفر‌های خارجی پناهنده سیاسی شدند،

but others were ordinary citizens who dug tunnels,

دیگران شهروندان عادی بودند که تونل حفر کردند،

swam across canals,

در کانال‌های آب شنا کردند،

flew hot air balloons,

با بالون پرواز کردند،

or even crashed a stolen tank through the wall.

یا حتی با دزدیدن تانک از وسط دیوار رد شدند.

Yet the risk was great.

اما خطر بسیار بالا بود.

Over 138 people died while attempting escape.

بیش از ۱۳۸ نفر در جریان فرار جان باختند.

Some shot in full view of West Germans powerless to help them.

برخی جلوی چشم شهروندان عاجز از کمک آلمان غربی تیرخوردند.

The wall stabilized East Germany's economy by preventing its work force from leaving,

دیوار با ممانعت از رفتن نیروی کار، اقتصاد آلمان شرقی را تثبیت کرد،

but tarnished its reputation,

اما شهرت آنجا را خدشه‌دار کرد،

becoming a global symbol of Communist repression.

تا به نمادی جهانی از سرکوب کمونیستی بدل شود.

As part of reconciliation with the East,

به عنوان بخشی از همبستگی با شرق،

the Basic Treaty of 1972 recognized East Germany pragmatically

پیمان اولیه ۱۹۷۲ آلمان شرقی را به شکل واقعگرایانه به رسمیت شناخت

while West Germany retained its hope for eventual reunification.

در حالی که آلمان غربی امید غایی اتحاد را حفظ کرد.

Although the Eastern regime gradually allowed family visits,

هرچند رژیم شرق کم‌کم به خانواده‌ها اجازه ملاقات می‌داد،

it tried to discourage people from exercising these rights

اما مردم را از بهره‌برداری از این حق

with an arduous bureaucratic process and high fees.

با کاغذبازی‌های فرسایشی و بهای گران بر حذر می‌داشت.

Nonetheless, it was still overwhelmed by applications.

با این وجود با سیل تقاضا مواجه بود.

By the end of the 1980's,

در پایان دهه ۱۹۸۰،

the liberalization of other Eastern Bloc regimes

آزاد شدن دیگر رژیم‌های بلوک شرق

caused mass demonstrations for free travel and demands for democracy.

موجب تظاهرات گسترده برای آزادی سفر و دمکراسی‌خواهانه شد.

On the evening of November 9, 1989,

در شامگاه نهم نوامبر ۱۹۸۹،

East Germany tried to defuse tension by making travel permits easier to obtain.

آلمان شرقی تلاش کرد با تسهیل صدور مجوز سفر تنش را کاهش دهد.

But the announcement brought thousands of East Berliners

اما این اعلان هزاران شهرند برلین شرقی را

to the border crossing points in the wall,

به معابر دیوار مرزی کشاند،

forcing the surprised guards to open the gates immediately.

تا نگهبانان متعجب را به بازکردن فوری درها مجبور کنند.

Rejoicing crowds poured into West Berlin

خیل مردم هیجان‌زده به برلین غربی ریختند

as people from both sides danced atop the wall.

و ساکنان هر دو طرف دیوار روی آن پایکوبی کردند.

And others began to demolish it with whatever tools they could find.

و دیگران با هر چه که دم دستشان بود شروع کردند به تخریب دیوار.

Although the border guards initially tried to maintain order,

هرجند نگهبانان مرزی ابتدا سعی کردند طبق دستور عمل کنند،

it was soon clear that the years of division were at an end.

خیلی زود معلوم شد که سال‌های جدایی به پایان رسیده.

After four decades, Germany was officially reunified in October 1990.

پس از چهار دهه آلمان رسما در اکتبر ۱۹۹۰ متحد شد.

And the Soviet Union fell soon after.

و اتحاد شوروی کمی بعد سقوط کرد.

Today, parts of the wall still stand as a reminder

امروز، بخش‌هایی از دیوار هنوز باقیست تا یادآوری کند

that any barriers we put up to impede freedom,

که هر مرزی را که علیه آزادی پی می‌افکنیم،

we can also break down.

می‌توانیم در هم شکنیم.